장음표시 사용
311쪽
Edesuperguis naturae x mini, si pauper se
in extrema necessitate.la extrenia dico,non
solum ouado animam illicdexlialaret, si illi non subueniani rised quado apparet in pau--e euidentia, aut nota signa, quθd si illi nosubueniatur, ad breue tempus deficiet. Esset tamen nonullum dubium. Ancasu, quo homo habeat necessaria ad naturam dcitatum, nyn ultra, derit pauperem in
extrema necessitate existetd, teneatur de ne
cellarii sad statu illi paupeia siubuenire. Cui
dubitationis ratione nonnulli acceperui. Primo ex dieiis Tho.rtiq.3rarii. QVbi cum cω cludat non es le de praecepto, sed de concilio, eleemosi nani dare de necessariis ad flatum,
A subiunges dicat es Ie inordinat 3 sactum, si
quis inconuenientervivat, aion vi ilatus tuus exigit, vi aliis eleemosvnas iaciat , excipit tamen tres casus, in quisus ait, laudabiliter faceret, qui de necessariis ad statum eleemosinas faceret .Primus, si statum mutet, puta per reli ionis ingressu'i. Secuti do, quan do ea qui tibi in ali. rum et remosynam sub trahitude facili resarciri possunt.TErti qua-do occurreret extrema necessitas alicui aut aliqua magna necessitas reipu.in cauibus casibus ait, laudabile esse sacere eleemosynam V de necestariis ad statum . Et ita videtur dicere esse de concilio in his casibus pauperi subuenire, cum conflet primum d secundum casum de concilio esse quibus Stertiuipse annumerat.
Secundo facit ratio, quia si necessarium et set dare de necessariis statui, paupeii extremam necessitalem patienti maxime ratione
ordinis charitatis, qui exigit . ut salua ppria vita bona externa pro paupetii, , seu indigetibus oponantiarised tunc sequitur esse ne .ces latium his qui sunt in statu aliquo constituit,totum statum suum exponere fro Paupere in extremis existente,quaturailibet magnus sit status, idq; quando no aliter possiet mors pauperis impediit, nisi per meruit sta
Verum, non est, quod in praesenti dubit tione debeamus immorari, cum certa st d Eiorum sentemia bona temroralia pro vita fratri cum necessitas postulauetit, expon&da est e.Nec in c5trarium facit,quod ex Thoma citatum est, quandoquidem conflat ipsum hoe idem sensi e S dixisse in eadem. q. articulo. s.scilicet, de praecepto est e, eleem synam paNeri in extrema necessitate misidii, se neces lariis ad statum elargiri que dictitur superflua respectu naturae ipsus nomi
iit Salmetin. Quod autem tmem sit laudabile este in illis casibus tribus eleemo hade neces lariis ad statum facere verisiim filut iacet. Non tamen inde fit, ut neces latiuini non sit.in aliquo eic illis easibus pauperi subuenire. Stat enim unum Scidem opus laudabile esse, praecepto aut necivitatς se ridebere.
Ad is autem, quod In ratione tactum esu dicendum. multa esse, ob qui hi, qui in dignitateconstituti sunt: excusentur, si n5 totum statum suum pro alicui pauperi subueniendo exponant. Tum,quia ad uni pauperi sibueniendum,pauca suis ciui. m, quia non ita constat diuitiluis,paui eum in tanta esse neces itatricum id minime inquirere teneantur.Cum etiam,quia d. con starer, non tamen constat de negli etia aliorum, qui possunt eidem pauperi succurrere. Deindemii,3 ex alia parte maiora incommoda sequereni utili diues statum suum, fliotu. . semicliae suae pro uno paupere exponeret,quam et set permittere illum in domino mori. Docet enim expirientia multos a statu in quo si ram lapsos, vel in desperationem venire, vel i. surta, RSapinas iunii uere, vel alia sagi - tia perpetrare, quae saluo eorum statu minru
Vod aute in ectrouersa est de quo etiavi doctores varia senserunt. liocesi An homo habens superflua naturae Iarui,teneatur de praecepto 5 Gub poena peccati morialis eleemosynam sacere, etiam si pauperes in extrema necessitate non erit stat.De qua quεllione no parua solet in his scholis esse contetio. Pro affirmativa parte videtur facere beatus Tho. qui in quarto sententiarum. list. . agens de eleenaosyna,articulo. i.aita piis. quo homo tenetur de praecepto eleemosyna sacere est, ex parte recipientis, si sit in exu ma necessitate.ex Parte vero datis, si habeat sit per sua naturae alvi, etiamsi pauper non sit in extrema necessitate. Facit etia Alexander de Hales.in.3. parte.n. s. Vbi aperte videtur dicere, quod in duobus casibus pe . cat mφrtaliter diues, qui eleemosjna n5 data Vnus est, si videt parilerem esse in extrema 'necessitate,Alter est, sino sit in extrema, sed in arcta, d Sotabili necessitate,diues, autem
in bonis abundet. Eiusdem sentetiae videt Nicholaus de Lira, seper illud Ioan . in Canoni .Qui habet substantiam huius mundi,&viderit proximum suum necesse habere Sc. Vbi ait,in eisdem duobus casibus esse necesia sarium
312쪽
A sarium eleemosynam dare. Cum ei AE tenet
Et post eu Angelus de Clauasio, verbo eleemosyna,Cum eisde tenet Dionysius Catthusanus super Canonicam Ioa. supra citatam, qui dicit necessitatem pauperi Acui de prscepto est succurrendum,d extendendam ei lenon solii ad casum extremae necessitatis, sed
etiam ad necesiitatem citra extremam notabilia ree dubito plures alios docti te ta veteres,quis, recentiores,eiusde suis te sententio Secundo facit pro eadem sententia detre- tum Hiero. abetur. r. dist. p. i. ubi ait, Aliena rapere conuincitur, quia ultra necessaria sibi retinere probatur. Unde colligitiir,
n5 posa homine inoflua naturae,& statui retinere,nec minus eu retinedo peccare, qua si aliena arriperet.Facit ad ide decrem Ambro
ler multa alia egregi Edula:ai, Nemo dicat Proprium primu quod commune est, plus quam sufficit ad sumptus,violenter obtentu est. Et addit. Nec enim minus est criminis halbenti tollere,quam cum possis d abundans sis,indigentibus denegare. Esurientium panis esst,quem tu desines.Nudorum indumentum est, quod tu recludis. Tantorum ergo te B inuadere scias bona, quantis possis praeuare quod velis. Consonat bis etiam Basilius diis cens. Est panis famelici, quem tu tenes, nu di tui uua,quam csiseruas, discalciati calceus, qui apud te marcescit, indigentis argentui m. quod possides inlaumatum. Quocirca tot iniuriat is,quot dare valeres.Facit d Jeat'A eustinus ad Macedoniu.Et habetur. q. q.q.
id dicam, licens, nsine omnes,qui tibi vudentur gaudere conquestis, eisq; uti nesciui, alienum possidere conuincimus Η enim certealienum non est, quod iure possidetura hoc autem iure,quod iuste, juste, quod bene.Omne igiturquod male possidetur, si num est,male adte possidet, qui male utitur, Sc.Hic ille. Tertio pro eadem sententian des o ciui scripturae testinionia, altenim Christiis, Nemo Dotest duobus dormnis seruire. Et staquitur Non potestis seruire Deo, dinam n .Seruiunt autem mamons, qui diuitias custodiunt superfluas,nec eas his,quos indisere viderint,volum erogare. Aites Missi- . - cile est diuites ingredi in regnum coctorii. Et iterum. Facilius es Camelum ingredi pers, tamen acus,quam diuiteingredi regnu Dei.
In quo notat Theophila sid, quod disseiu ei se dixerat, esse idem, quod impossibilar quandoquidem impossibile est inelu perforamen acus transire. De his autem dilatii Cbiis ait hoc este intellig&um,qui diuitias superfluas retinent, ci ni alii non vel necesEria habeant.Dixit iterum Christu1. Quod sa taceat. periit,date eleemos, na, vita Beda ait, quia Dic iubemur supersiua pauperibus erogare. Facit etiam quod dixit Matth.r Esurivi, de non dedisti, mihi manducare.Nudus fui, &non operuistis me Sc. Propter quod concludit illos in ignem amemum ituros .Quod aliis
tem non loquatur solum in casu extremqnecessitatis, inde apparet, quia indumetum notale est , sine quo pauper vivere non possit. Visitati oetiam , qua quis visitat incarceratum,non est illi ad vitam adeo necessaria, Psine illa vivere non possit, si alimeta alioqui necessaria,illi non desint, Sciunae inter eos, qui ad ignem damnandi sunt, c5numerat homines, qui incarceratos, aut infirmos non visitant.Similiter Seos,qui liq*ites, aut percgrinos non colligunt, cum tamen sine ho i tio possunt quam plures peregrini, aut hospites vivere.Facit etiam quod ait Paulus, Diuitibus huius seculi prxcipe facile tribuere, &- '
communicare. Similiter iacit, ly aitIoan. . ut suem citatum est, Qui viderit fratre suum necesse habere,habens substat iam huiushi di ut clauserit viscera sua apud illum, quom v do charitas Dei manet in illoὶ Quae omnia ki
dentur procedere non de extrema necesitate
tantuni sed arcta aut notabili. Quarto pro eadem sententia facit ratio, quia multa sunt, quibus homo uidigere potest, quibus si de laeto iudi attenemur ea, cum pollumus allis ministrare, etiam si noti tume indigeant, sed pateat eis alia via necessitatem illam euadendi igiturienenturdiuitessuperflua extra extremam necessitate ero are Antecedes pater, de corremone fraterna,quam tenemurfratribus delinquent, busimpendere,ut reducantur. I in tamen id
sper se possint sine nostra conectione redir ei.Idem patet, sifiater habeat, quae sibi sit Dsciunt, dici sinus eius in via labonere cadae
metranseunte, iuuare potente ,uneor ei siccurrere dc auxilium meum' idem imperidere, etia si absq; asino di onere eius habeat
unde ipse semilia Eius posint sustenta
. si Assumptum patet,ex illo, quod habetur Exo.Q.Si videris asinu odientiis te iacere sub onere,non perirasbis,sed sublevabis. Idem patet de eo, qui furii conscius est, . . rente possessere non indicat. De quo an Hse
yrum cap. Qui tam iure Et proceru
313쪽
E filam si huiusmodi simi indicatio non sit in
treme necessaria ipsi postellari,Ad thunc modum possent alia exempla ad propositnm allegari. . Quinto facit alia ratio, quia si Potrus rem aliqua a Ioanne suratus eii, Seam
retinet ad sui indigentiam subleuanda, cum
Ioannes eadem re non similiter Indigeat, notenetnr rem illam in conscientia Ioamii restituere, interim ea notobiliter indiget. Cui ratio solet assigirari,quia in casu Petrus non
retinet alienii inuito domino, sed poli ipso consentiente si non actu elicito, saltem debito.Ex quo arguitur, si dominus in casu amidebito consentit, sequitur quod stante eadePetri indigentia, deuuisset ioannesilla rem
vel donare, vel mutuare, vel accomodare ei dem petro, non enim minus tenetur Ioanes Petro indigenti succurrere, resuam illi dando, quam in rei suae retentione consentimo. Et procedit ratio in casu, quo re illa P trus notabiliterindigeat, nsi tamen extreme,
ita vi sine illo vivere non possit. Idem dici tilet in easu quo debitor longὰ distat a credito F re, ad quem si rem debitam deportaret, notabile damnum pateretur debitor ipse tunc dicunt posse desitore hune rem debitam apud se retinere, quia dcto coinntienteoctu debito ea retinet, ne scilicet, in rei restitutionedamim illud notabile patiatur. etia si talis alioqui habeat,quae illi ad vitam sunt necessaria. Alii vero aliter sentiunt, anilius infauorem diuitum loquuntur, dicensellimosynam non esse de necessitatesub Pinna peccati mortalis erogandam, etiam si lioino 3bundet, ubi aut quando non occurrit pauper extremam necessitatem ritiens, ex ra quam, consilium est eleemosynam sacere, M t salte non est mortue eam non sacere, o hacsententia videtur facere Thoera. q.stasignificans
ut multis eum interpretari liser quodduo requiruntur ad hoc,quod eleemosyna sit de praecepto. num ex parte dantis, scilicet, τhabeat superflua. Alteri ex parte recipientis, scilicet, quod sit in extrema necessitate. Addit, alias eleemosynas de concilio esse. Facit Solexanderde Halis. parte. q. q. ubi
dicit, quod qui abundat, tenetursub poena
peccati mortalis subuenire pati dii extrema.
stitiae alicui citra extrema subuenire, sed de
munem patiuntur indigentiam, ut sunt mendicantes exc5suetu dine, nisi in eis apparot notabilis ne sita non est demeritoti uel
qui abundar, peccare mortaliter, si extrema Gpatienti necessitatem non subuenit, non omnino id asiirmat, sed opinado id dicit.Ait senim ille mortaliter peccat,ut opinor. Facittia Gerson, ut in regulis moralibus ait. Nomo tenetur de bonis suis,etiam superfluis naturae Syrsonae sub mxna peccati mortalis eleemoly nam sacere, nisi grauis necessitas alteri ipse prssumere debente quod alius non succurret,immineret. Quod autem per illam
grauem necessitatem intelligat extrema,apparet,quia statim addit rationem dicti ,su
Iungens. Necessitas enim extrema proximi
prArenda est soli decentiae proprii status,
quanto migis supersultati. Hoc etiam dicitidem Gerson.parte.2.alphabetoestatera. tam de auaritia tractat,disenslicitum esse is . perflua naturae ct statui retinere, ubi non occurrit pauperin periculo mortis. Eteonfirmat ibidem regulam, scilicet nc est mortale peccatum,eleemosynam non dare,quado i homo abundat, coccurrit pauper inpeticu lo mortis,nec videtur quomodo ei succurro
tur per alium. Haec ille, ficit etiam Duradus, ut hanc quaestionem triatans ait, Non est cubium,quin teneatur his, qui abundat, de
necessitate subuenire pauperi in extrema ne ucessitate in istenti An autem teneatur de superfluis subuenire pauperi citra necessitata existenti,ait, Non audeo dicere,ne conde nem tantam multitudinem diuitum. idis cho durandi, Florentinus. In.2. parte.cude seleen syna tractat, ubi & Duradum citat, minimecotradicit. Facit & Panormi. p. Si vom.de iureiurando, qui putans se doctori sancto consorinare, ait illam eleemosynam eri necessariam sub poena peccati mortalis, quaest de superquo ei tui est in evirema necessitate:Alias vero eleemosynas esse de concilio. Facu d baptista,verbo elemali syna. p. r. specialius vero & clarius verbo, ni ut in c.dicens, tra extremam necesitatem non esse
mortale ibernos nam iid facere alioqui qua plures diiuites essent damnandi, Similiter &confessores,qui illos abselu t.Facit deniq; Gabriel aliiq; recentioresthe
lagi suis docti ac timorati Hos doctores in hac quaestione citare pro utram parte libuit, quia hos quos videre potui domi ad manus habebam, sed his citandis abstinuise
seni, nisi contenuonem grauem inter quosdam superhacquaestione motamini elexis seni, Non igitur temere, qui velit, huicpostremae sententiae adhaerebit, quae tot viroruma hqrit tectilia iun
314쪽
A qua sententia etiam Acit ratio, Quia
non tetietur liomo magis fratri subuenire,
quam frater ipse sibi ipmsed i nops non tenetur sibi ipsi plus victus es litus Scurare, quam sit sibi ad vitam necessarium:cum sibi' liberum sit,ollinia bona huiusmodi abdica
re, Paupertate etiam arcta vivere,quod
a no modo licitum sed valde laudabile est,iux: Nας ta dictum Christi Si vis perfectus est vade, vende omnia quae haias, d a pauperibus, 1 ad Tiri uxta dictum Pauli. Habentes alimenta, ct quibus testamur, his contetissimus S. Igitur. Dcinae, non videtur rationabile dicere,q tenemur subpa na peccati mortalis 'curare extraneo, ut bcne illi sit sed vi sit, vivatiNon enim lenemur d. possimus, pr ximis statum aliquem, aut dignitate, aut diuitias procurare, sicut nec ipti sibi. igitur si
homo sit extra necessitatem extrema, laabes
scilicet, unde seipsum possit sistatare,&eos qui sbi committi sunt reliqua quae illi ero ari possunt, non erut illi neces Iaria ut sit & vitiat, sed ut melius illi sit d bundantius aut
lautius vivat. Deinde no est de praecepto sub poma peccati mortalis danda eleemosi na,nisi homini ea indigenti,homo autem nas beni unde possit se dios sustentare,non,Plirie dicitur aliorum bonis indigere, ex quo ine alienis bonis vivere potest: M a s indi
et, non eis indiget absolute,sed conditiona-ter,ut scilicet,melius illi sit. Pr terea si ita esset ut prima sententia praetendit,quod,scilicet in duobus casibus est necessariu eleem Hnam facere,scilicet,quado est homo in extrema necessitate, Satiam ea seclusa, quando habet homo silperflua naturae ct statui, quia talia superflua no sua ipsius diuitis possidentis sunt, saltem quo adusim, sed alioruindigentium, etiam si in extrema necessita te non sint:secluitur et diuites iuperflua huiusmodi habentes, non possent monasteria, ecclesia aut alia honesta aedificia faceremee capellas dorare, si ita esset, quod talia essent de necessitate pauperibus eroganda. Sequitur etiam 'uod tales diuites no possent ce superfluis aliquem statum, aut dignitatem sibi ct sitis procurare, si omnia quae naturae dc satu praesenti supersua sunt, estent de necessitate Pauperibus danda, nec sta ipsorum poGsdentium essent, sed pauperum. Sequatur etiam, quod quamprimum homo perueni- ret ad talem fortunam,quod habeat unde na. turam ct personam ponit competenter iustetare, quὀd peccaret mortaliter, negotia vitorius exercendo, ut luctatur,quia, non minus peccatum est diuitias acquirere, quam eas re Ctinere. Et sicut qui seperstua retinet,aliena retinere,pbatur, ita qui seper qua acquiriti ialiena rapere covincetur, S ita erit peccatu let mortale. Similiter sequitur,quisd ei in trie mortale ultra ea,quet decet statu uniuscui';, alia bona etia donata accipere, quia ei unt haperflua.Autetia si iure hireditario alicui deueatur qui susscientia habet, peccaret ea ac cipiendo, quia aliena acciperet in casu. Nisi sorte hos ori velis excusare,dicedo, v illa bona sibi sepersua possitiit acquirere Sacciapere hocanimo,scilicet,ut ea pauperibus emperit: quia sancti non tam supernuoru acqui
titionem, quam eorum retentionem damna
re videntur. Verum in hoc ide iudiciu est de acquisitione de retentione, utrunque enim Potest ob malum finem fieri, similiter dc ob b nu. Sed sicut potest aliquis superflua acquirere ad alium fine bonum,qui non sit pauperum sebuentio:ita di superflua posititit ad similem finem bonum retineri. Ex sine igitur est de acquisitione d intentione superitu
riam iudicadum: nam per se nec bonum, nec 'malum est, sed ad utrunq; indisserens. α
Quod autem mihi in is ac contentionet nendiam videtur, hoc est,scilicet,qudd de su- DPerfluis naturae &statui necessarium est subuenire pauperi extremam vel quasi necessitatem patienti, si nobis de necessitate huius
modi, quddq; non sunt alii, qui tali pauperi velint aut possint labuenire, lassicienter constet. Et cem dico, vel quas, intelligo
notabilem dc arctam necessitatE. Et si extroma non sit, sed tanta,qu8d nisi illi sit buet iatur, est verisimile et notabiliter vita illius abbreviabitur, aut aliquam spritudinem notam bilem incidet.Hanc puto esse necessitate, isancti ducti plura sacra iubent subuenire, setiam sub poena peccati mortalis, cui non solum de supersuis statui succurretium est Heliam de si perfluis naturae. Videtur secundo, quod extra hanc extremam necessitate vel quasi etiam si pauperes
communem patiamur necessitatem, non est
necessarisi sub poena peccati niortalis de supsuis naturi de statui illis iubuenire, sed poterut diuites superflua retinere,modo in bonusne ea reserit et, siue ut melior opportunitas pauperil, laccurrendi se osserat,sive alia phicausa,quae in gloriam Dei,don vi uotu, aue desinctorum salute sternam cedat, sue relP.
necessitas aut utilitas ea reseruare suadeat.
Nec ob id danandu es le arbitror, si quis talia sarsua retineat, ad acquirend si sibi, aut sitis
315쪽
honorem dignitate,aut statum alique,quem solent homines licite S honeste praetendere, modo scienter cura Dauperum, extrema, vel quas,necessitate laborantium, non prae
termittatur. Si tamen diuites huiusmodi, superflua vel acquirant vel retineant, non alius nem praetendentes,quam abundare, & diuitias auget,& eas recodere,ct custodire, nil de pauperibus curantes, non tam in diuina largitate quam in suis diuitiis fideles, hos nemo es qui excuset, nemo, qui non damnet. Hi sunt auari, non tam domini, quam serui
suarum diuitiarunt,quorum auaritiam Pa
lus ad ephesos scribesadololatriam dicit, &dominus seruitutem mamois esse dicit. .ae autem de huiusmodi auaris scripta sunt, referre no oportet,cum multo plura sint,& peiora,quam quae pro priore sententia sunt M- legata. Sequitur iam solam superfluitatem naturae S statui non sufficere ad hoc, quod abundans teneatur sub poena peccati mortalissuperflua pauperibus erogare. Secunduhaec potest ad rationes seu fundamenta prioris sententiae responderi. Ad primum ex doctorum authoritate sumptum, dicendum, illos suis te illius sententiae, quibus e contra alios totidem,&serte plures obiecimus, qui x mitiorem sententiam defendunt. Quamquam unum esset,quod hic disticultatem saceret. An, scilicet, Tho.suerit prioris an posterioris sententiae, cilin pro utraq; leat citari. Puto cum a nostra, qua postremd fuimus, sententia parum differre. Et qua-uis Caietan'doctὰ S subtiliter sensum &mete doctoris sancti ex multis suae doctrint passibus colleperit, non tamen adeo clarum est, ex mente eius colligi solam superfluitate naturae fatui sufficere, ut suo poena peccati mortalis teneatur diues ea quae si sunt, pauperibus erogore, ubi pauperes solam comunem necessitateni patiatur. Quod si in.4.videatur dicere quod sci crederem id procia
re casu,quo in alias pias,aut necessarias causas diues ille sua stipersua no reseruariti Naximὸ, quod in quolibet, videatur significare ciuitatem non posse tute superflua reseruare qui nec tenetur huic vel illi pauperi ea erogare seclusa extrema necessitate: sed sibi
liberum esse,quibus pauperibus velit, ea distribuere.in quo innuit ina supersua nulli rata ri in casu esse debita:ae proinde absq; alu ui ' pauperis praeiudicio, possent talia bona in alias pias acusas expendi. Quod autem dixit. r. r. aliquid requiri ex parte datis, scallacii superfluitatem: aliquid vero in Paute recipientis,scilicet, extrema necessitatem, Gnon est tam euidens sic accipiendum elle, ut Caietanus illud accipit, scilicet, diuisiud. 0 videtur, quod collemue si accipiendum,&ambo simul debere concurrere, scilicet,superfluitatem ex parte dantis, Sciaecessitate emtremam ex parte recipientis ad hoc, quod Gleemosyna facta alicui determinato pauperisit de praecepto, ub poena peccati mort lis agenda.illic enim non loquitur aperte desupersio statui,sed desuperi suo naturae ipsi' dantis,disorumlui sbi comissi sunt:quod
superfluum ait esse necessarium persenae. Et de eleemosyna de huiusinodi superfluo alicui facienda, videtur illic procedere. Et veruest,quod ait ambo esse simul necessaria, ut tali, eleemosyna sit de prscepto,idq; ait in corpore quaesionis. Non enim concederet Caietanus, quod de residuo naturae sui diduom,
qu6d est illis necessariu Psonae de quo Tho.
loquitur sit de prs epto dare eleemosynam, nisi in recipiete sit extrema necessitas, ut ait Τlio. Nec opus erat de silperfluo personae aperie loqui,quia cognito φ de stipsuo naturae sit necessariu eleemosyna facere,sussicienter sequitur elle idem necessarium de si se
suo personae. mod si velis eum loqui de sit - Hsuperfluo etiam statui,idem dicendum,scilicet, quod ad hoc,quod eleemosyna sit de necessitate sectenda alicui determinato pauperi, ultra supersultarem ex parte datis, requis ritur mul extrema necessitas, vel quas, mparte recipientis. Vnde sicut sola necessitas extrema pauperis no sufficit, ut homo teneatur illi de praecepto subuenite, nisi in dante sit superfluitas, ita sola superfluitas non est sufficiens,ut homo teneatur sub poma peccati mortalis alicui eleemosynam dare, nisi in
recipiete si trema necesiitas,uel quasi. De utroq; enim in re hac pariter videtur loqui,
scilicet,quod sit neces laria superfluitas in date,& necessitas extrema in recipiente. Et tuenon habet locum commutatio eleemosynae in alias causas piasvoluntarias, quemadmodum haberet,si pauperes extrema, vel quasi necessitate laborantes non occurreret. Si cui tame cum Caietano placeat dicere,quia doctor sanctus in loco citato,articulo,uilicet. s. non copulatiue, sed diuisiue loqnatur, no colendo, Nod enim mihi videtur hoc est, ut dixi,qubd non obstante, quia vera esset i tant sententia,scilicet, selam si persultates ne extrema necessitate susticere ad hoe et Oleemosyna sitfiab poma peccati mortalis fise . cienda id tamen ex dicto articulo. novise
316쪽
A riit aperte sinus Ad secundum ex authoritatibus Hiem. Ambrosii, Basili id uD-
sint citarum , dicendum, quod loquuntur e5tra auaros, qui nil de pauperibus curates, diuitias supernuas retinent, diis qui indi get exue vel quasi,no elargiuntur.Quod
autem circa hane extremam vel quasi necessitatem non loquantur, o dictis patet,quia
tune n5 esse diuitibus licitum, illa superflua
in causas valdepias inpendere, ut supra arguebatur,quod suppono falsum. Necesset licitum de superfluis lutum vel dignitate alioqui emibilem emere,quod non eliqui dicat. Igitur quando hi sancti dicunt,quisd diiuites
supersua retinentes aliena rapiunt, dunonsua,sed quae aliorum sunt,detinent,procedit quando pauperii tanta est necesiitas, φ illis talia bona debita sunt:quod eXtra extrema,
vel quasi locum non habet, ut si solii comonem patiantur necessitate, quia tuc non proprie dicuntur pauperes diuitum bonis indissere cum possint sine illis vitam transigere. Ad tertium ex didus Christi sumptum, dicendum ,quia Christus no damnat eos, quii uitiis seruiunt, quales sunt, qui eas recon
init stodiunt,quasi propter se everbi biles essent,nee illis ad proximorum indis
B tias teleuandas,ut deberent,vtivoliant. Itaq; contra auaros loquitur,qui de diuitiis,no de pauperibus quavis necetis itate pressis,curata de eisdem etiam accipitur, Pod dixit, non posse diuites ingredi regnu Dei: ales sunt, qui totum suum aut principau auectum indiuitiis collocant, quaeiamen no propter si sed propter proprias inmunes hominani gentias essem quaerendae. Quod autem dixit Lucae.ii.Quod superest, date pauperi
bus facilius soluitur, quod id Christusndabsolute aut praeceptiue dixit ed potius temeclium salutare docuit,per qu,' peccato resumissionem possem consequi riccato min. Nam ait,Quod superest, Are pauperi- Nec hoc postiirtanquam praecisum d relaum reme
dium ad remissionem peccatorum necessa-Hu quado alia plura remedia ad id valeat: sed hoc unicecommendauit, eo quod multis modis ad satissae lum valet, ut in dictis p tenuit 'etia dixit Matth. . pr edit semper contra auaros,qui cum fratrum indiseri riam notabilem agnoscanticharitatis viscera
quaeisis aperire deberent, in humane elaudunt. Et ita de aliis dicatur.
Ad quartum, quini petit hane disseultatem, An semper teneamuri roximovcraff
nostram impendere ad ustandum damnum Ciplius, siue animae, siue corporis, siue hono iis, aut rerum s. Dicendum proximum illum aliquando non habere potestatem, nec voluntatem suum proprium damnum vitandi.Aliquando potestatem habere, sed no vo Iuntatem. Aliquando vero potestatem simulct voluntatem, Si proximus potestatem habetis velit, uni damnum euitandi, simul&voluntatem,tunc non indiget opera nostra,
Iuc tenemur ei ad praefatum finem subuenire i autem potestatem non habet, qua pos sit tae opera nostra a damno illo liberari, &nos eum liberare possumus,tenemur ei subuenirer alioqui merito damnum illud nobis veniret Imputadum,iuxta dictum Symaesti, mortem videtur languentibus infligere, qui hanc,eu potest non excludit, pro quo etiam est Ambro.li.1.deoniciis daabet ur. M. q. s. cap.Non inserenda. Qui non repellit a socio
iniuria si potest,ita est in vitio,quam ille qui facit.Si etiam potestate habet ipse suum danum vitandi, apri voluntatem,nos autem
possumus eum a dano illo eripere, teriemur ei operam nostram, si coin emissumus, impendere.Inde est,quia tenem ni fratrem de linquente corrigere,ne labatur: aut si lapsus sit,ne perseueret, etiamsi ipse per se potest Diem habeat non cadendi voluntatem autem non habeat,idq; quando Per operam nostra eius salus speratur euentura.Inde est,* si ximus desperatus velit se in fluuiu proiicere, Spostumus nos nostra opera illum, etiam inuitum ne perta impedire,tenemur, 'ua
uis ipse p se potestate haberet no se mi icitat
Si dicas, on tenemur proκimo rubueniare,nis quado ipse opera nostra indiget: si aut proximus in se potestatem habet illa dana vitandi,iam no opera nostra Indi ei. DicenduMuobus modis proximus dicituropera nostra indigere. o modo,qnopeiania. est illi necessaria,sine q, scilicet, damnu eultare n5 poterit:& tunc indiget opera nostra defectu potestatis. Alio modo, quado operantam si necessariailli simpliciternon sit, postolii, quod illepotestate suaves novelit,est necessiria ei opera nostra, suppositiori deest cauta sine qua non vita biriirdanum,non sine qua vitari non potest: duracindiget pera nostr est volutatis. Et ita siueoporanostrast necessaria simpliciter, ut damnum euadati siue secundum quid ad sensum dictum estnecessarium nostram operam illi impendere aenra negligetia illaudant caselaum .Et per hoc Patetvera esse cxcnipta
317쪽
E in argumento posita: sed non inde sequitiar, quoa diues teneatur bona sua dare pauperi
conimunma tantum necessitatem patienti,
eo quod tunc pauper ille potestatem habet sibi de necessariis prouidendi simul olutatemmon enim praesumEdum est, qucd v let a necet Iariis abstinendo perire. Ad quintum, in quo quaeritur, An Ioanes debeat consentire in hoc, quod Petrus rem
Ioannis detineat,sul sito quod Ioa. re illa nullatenus indigeat.Dicendum, quta vel Petrus india et re illa ad aliquid necessarium naturae,d fateor quod debet Ioanes in hoc c5- semire si aliter huiusmodi necessarium procurare non possit. Aut Petrus indiget re illa ad vitandum damnu aliquod notabile:quod
non aliter euitare potes disteor etialoannem debere cosentire, Scin utroq; casu rem exigendo,&de manu petri ausis endo, peccaret morialiter:sicut peccaret, si in tali necessitate illam rem no traderet Petro ad suam ne cesilatcna releuadum.Si autem petius te illa
indiget ad aliquid, quod est ei ad statu suum
nec et Iarium, tunc deberet Ioannes similiter con sentire, sed non sub poena peccati mortaF lis,ut puto, sed tant uvenialis, idq; s nullum damnum Ioanni eueniat ex rei suae detentione. Si autem Petrus indiget praefata re ad lucrum aliquod acquirendu praxi seuunc Io: nes non debet in tali retenti e consentire, sed rationabiliter dicitur in casu inuitus. Si militerdicatur de alio exemplo ibidem posito.lam ex his patet argumentum nonprobare intentum suum,sed ioc solum,quia si Ioanes in nullo indigeat re illa sibi omnino si persua,S Petrus ea indiget ad necessaria natur aut ad vitandum aliquod notabile danum suum, terretur Ioannes rem illam tradere,vel donando, vel mutuadoipsi Petro,idq; sub poena peccati morialis. Si autem Petrus ad nullum tale re illa indigeat,sed ad conseruationem sui statua tenetur sub poena peccati venialis ad summum rem illam eidem Petro tradere.Si autem ea ad solum hi olim ii digeat,nullum est peccatum,ut videtur,eam
illa nodareae proindὰ si pauirer sitin reces
state communi tantuni, non video, Plaam
teneatur rem suam sibi superflua Petro tradere sub pcina peccari mortalis ,ex quo nec illi est res illa necessaria natur Mec astita num aliquodnotabile vita dum, ut pcno. Et
iaec in geheredicia sint, d et si tamen ad casus partici lares descendaturi noncite esu sed nimis Efficilequis cui δε quatum teneatur elargiti subprena precatim talis, Hin Gincertum est,per quid necessaria a superfluudistingui possint. incertum etiam est,quet quanta necessitas in paupere seu in recipiente requiratur, quantum etiam sit vescuim ad naturi vel flatus sustentationem necellari Incertum etiam sit, veram esse aut simulata necessitatem,quae solet in pauperibus apparere, de di vera sit,ia 5 satis certum est,aliosci . uites adeo auaros esse, ut in nullo velint tali pauperi subuenire. Multaq; alia incerta sunt ob quorum ignorantiam non sunt iaciludi.uites condemnandi, seleemosynas desuries uis no faciant.Secussi certitudo superfluis ratis sint ut d secessitatis aut indigentialia beretur in q ua re non dicerem divites debere solicitos esse ad inquirendum, quis quata necessitate laboret, ut teneatur eisdem subuenire. Nisi sorte praelati sint, quibus specialis pauperum cura incumbit. De quibus alias.
niosyna sicloiada, quibus personis.
bium, scilicet,An eleeino H θna sit a da praeci sede illa is propriis, an minetia de ilicias fieri,similiit ter Stae communibus. Quod enim de propriis fieri possit,non est dubitandum imaxim , si
ipserunt bonoru adii, init ratio domini, ipsi Gueniat,secus alias. dico propter naΘ captos, S minores,qui ct sidni reru snt libera in retu adminis ratione non liabet, Se 1 nec alii, quoru bona obivus in aliquasune fiscata possitnt eleemosina iacere extra casum erit reniae necessitatis quin admodum donare possunt,nec inenare, hisalten', quo
rum bona ipso, to sunt consistata , qualoiunt bat recisi quia die comissicii mi iri
uamurttriuia inarum dominio, etiani sim lwmines non sit ineom lata lenientia. ii ad hoc, Podrebus suis actui relicis sententia opu, est.delioritvin seci dum ii .Ii generaliter quandocunq; binina alicuius ipso iure , sed facto confiscant i aut alia poena ipsolacio delinquent i liueti selligitur, est necessarias melia, saltem quadeclaretur liominem illum tale, set medelicta perpetrasse.Exceptis poenis,quae sei uni u
liunt exectationeni, ut estexcommunitatio,
quam ho ius cepe ipso io Devite oret
318쪽
alias unde possit sibi ipsi tubum; re, itanes Cerit alicui licitu ad subueniendia alterius no cinitati,si habet vii de alias valeat illi subue nire,quod.n.no est alicui licitu ut sibi subueniat, non erit licitum vi alteri subueniat Pro hoc facit. 34. q. s. cap. rid aliquis cogitat,ubi dicit Augustinus,et quia ciuitibus auaris aliena accipit, ut Dauperi A declarassone in conscientia Incurrunt, Alio- qnificile daret occasio cupidis iniuste multos homines expoliandi,e poena iuris ipso saeto incurrisse praetendentibus. Nec obstitcap.Pro humani. de homicidio. E. 6. ubi statutum est cotra A sussinos Motu nutores, amissione omni u bonoru,& adas poenas ir
babilibus docuinctis costiteri sinulla alia lan bus subueniat, & sic ablata pa Gib' distri tetia requiratur:quia hoc intelligitur de sen- buat, addit peccatumpeccato. Glosa. Quia se tetia c5denatiua,no de ea,qui declarativa ε. mei petrauit per fimu auferendo, es itera inu in os contra aliquem de iustribusto, quia alienat, o resti uere debo
debet fieri nisi de propriis & iuste postesiis. - valet ratio prius facti, qui di, i ille homo in easu id egit, quodpr prius diis sacere debuisset. Si enim hoc excusaret allana surripicte in casu, et u eunde ex inseret, si nil de suis propriis: sed totu de alienis' pauperi tribueret, quia id ageret, quod
alter facere debuisset,ex quo alter teneretur
t linquente cautum esse, et iana
sua publicentur seu consistentur, aut et ipse ficto snt cosistata.Si primu,ut in his,qui calatam, poterunt bona sita retinere, Osdem uti,& eleemosynas iacere,& ea alienare,& tenebit alienatioret alti nnocen.cae. Quia pter.de electio. Si secudvmotest in crimine
Iinques bona possessa retinere,&eicie ad sui in totum pauperi subuenire , ubi non es lentctinorum sui tentatione,ante sententiam la- alii,qui possient aut vellent. tadplaeua clarata uti radii alienare non poterit,nec donare, sunt,ut supra deduximus, perquet ollendi in
nec de illis eleemosynam facere, citra casum iundamentu illud in multis deficere, ut si per extremae necessitatis.De his tamen alibi. sona priuata fure vel homicida suspedatiquετ bonis aut alicis eleemosyna fieri pos iudex suspendere debui flat, non excusatura se in casu extreminecessitatis vel qsi culpa, etia si id sectat, quod hidex facete deno etia dubitaturimaximὸ si aliter huiusmos di necesiitati subueniti no pota Huius ratio
clara est,qa in tali necessitate omnia sunt comunia,nec diispot rationabilitet inuit esse .
buisset. Similiter si Petrus debeatcerta sum 'ma pecuniae Ioani, a soluere recusat,peccaret Cicero: si propria authoritate se intromieteret ad accipiendii de bonis Petri sumnia ilqn daboni, ut, ali' intreme laboras dictae Iamri creditori situs iaciat, amen id agit, titio potes de propriis aut aliter subuenire. quod debitor agere debuisset, Ma de adiis C Ed hic esse dubium, An possit aliquis pro posset ex plificari Ratio hui' est clara, quia in casu gisenti cotractatur res aliena dno in SEd hic esse dubium, An possit aliquis proprii&sumi cientia bona habes de bonis alterius diuitis accipere, ut mirema necini- tionabiliter inulto.Nam cu is,qua aliena accitatε patienti subueniat:taliter, et ipse de suis stiliabet propria,p qui possiet pauperi sub- propriis bonis ratam det pauperi:d ab aliis uenire, dol*n vult nisi de alienis,nierito rei diuitibus absentibus,aut subuenire nolenti bus,tantunde accipiat, ut de alienis ε sui, tribuat pauperi necessaria. Et ratio dubitationi, eli quia talis homo in casu id iacit et ea paupere, quod alii diuites iacere debuissent:ex quo obligatio subueni edi illi paut
ri in casu omnes illos diuites concernit. Et ita si alii diuites subuenire nolint, aut absentes sint,non illis in easu fit iniuria.Adde,m quis actu elicito illi alii diuites in suarum reru ad
praelatum finem ablatione non consentiantibine tamen actu debito.
R isse, Novidetur licitu, quod quaeri,
A eli' 'itie Ratio, quia scut no es uici tu alicui aliena a prit necessitati subueni εdum sine licetiadni lubripere, si ipse habet
ablati diis erit inuitus,si contra ipsius voluntate bona sua inuadatur & distrahatur.Etitanisum est,m diis in casu cosentiat actu debito qua deberet cosentire, si aliter extreme Pauperis necessitati subueniti non posset. In quo casu teneret veru aliud dimim, scilicet, quod licitum est homini de alienis bonis id agere,quia ille alius agere debuisset,scilicet, quando necessitas sic agere compelleret. quaeras,cas quo essentdecem diuites videntes alique sanie perire,d nullus eorum illi succurrat, quis eorum peccabit Ratio dubii est, quia quocunq; eorum signato,est verumdicere,quod pauperno itidi ope illius,cum per alios possit etias necessitati subuenia Respon. Quilibet eoisi in casay peccati
319쪽
E peccetit, quia quisbeteorum tenetur illi succurrere,& quilibet eorum omittit:igitur quilibet eorum peccat, Antecedens certum est, cum no sit maior ratio de uno,quo in de alio.
simili, difficultas est, si liomo habeat unde uni tantu subuenire possit, & occurri t duo
aut tres pauperes eXtremam necessitate patietes, Iulli eorum subueniat,peccat, quia uni non subuenit, SQuia alteri non subuenit.&c.etiam si ambolius succurrere no possit.Pro quo illud breuiter notandum, quod duplex est obligatio, qua aliquis tenetur ad aliquid.Quaedam ab Iuta,qualis es lea,qua unusquisq; tenetur diuina mandata seruare, etiam alio seruante. Quaedam conditionata,
qua tenetur aliquis ad aliquid, si alius id nosaesar, ses alio raesente,qualis est oblisatio,
qua homo tenetur uxorem ducere ad finem
multiplicandi genus humanum, Aut aliterponatur distincito,quia quaedam est obligatio peri alis seu particularis, quae singulose sirineconcernit. Quaedam vero comIrri Dis, quae communitatem, non individuum, directe cocernit: d hic tenentur,qui sunt de illa communitate,non absolute sed conditionaliter, si, scilicet, per alios huiusmodi F bligatio non compleatur. Ac proinde si nulliis de communitate illa copleat, unusquisq; peccabit. Vnde ridiculum est dicere, quod
Peccat communitas, d nullus de communi,
tate peccet,ut quidam Merunt in casu,quo nullus de communitate vellet uxorem ducere.Aliud exemplumes aeque notum,si in ecclesia aliqua sint plures sacerdotes, siue religiosi, sueseculares, e quibus no plus unus ualius teneatur in paschate populo missam dicere, S nullus eam dicaticertii est unumque-q; peccare,etiamsi nullus teneretur absolute missam illam tunc dicere, nisi conditionanter, scilicet,aliis eam non dicentibus. Ita igiturin casu,quanuis nullus illorum diuitu teneatur tentione absoluta pauperi illi succuserere, quilibet tamen tenetur tentione condistionatari deo nullo succurrente, quilibet e rum peccat.
patiatur,quilibet potest Solebet, si propriano habet, illi de alienis subuenire, modo ea ueat a scandalo In quo casu currit , quod ait Amtrosius Fame pasce morientem, i no Passisli,occidisti.Extra tamd huiusmiai extremam necessitatem nemini licitum est de alienis bonis pauperi subuenire sine cosensu veri dili vero scurationabiliterprisumptrii radictum Pauli, docent linori est inclenda Gmala,ut eueniant bona.Inde patet, quia nec seruus de bonis dAi,nec filius de bonis pard- tum, nec uxor de bonis mariti possunt ele mosynam extra casum extremae necessitatisfacere, nisi accedente domini, patris, aut mariti consensu expreta, aut tacito, aut rationabiliter praesumpto.Idem dicatur demonachis,seu religiosis,qui sine superiorum c5 sensu nil possunt alienare, ita nec eleem synam facere, ci m tales in nulla re videatur habere dominium.ii.q.i.NO dicatis. Possunt tamen ci m peregrinantur,aut in scholis resident, aliquid pauperibus erogare, sicut alii scholares idem Possunt, de bonis saltem, et usu consumuntur. Nec enim putandum est, ratres,aut abbates la strictos esse, quata religiosis aut filiis bona tradunt ad literis inclibedum,ut in nullo vel in eos pauperibus subuenire.Argumentum.cap.Praeterea.De osmcio delegati. .
EX dictis patu ad tertium, , scilicet, possi quis facere eleemosynam de bonis comunibus sibi Soliis, Qus quistio habet lo
cum in c5iualbus,in abbatibus, in capitulis, in sociis,aliisq; bona in communipossidentibus.De uxorisus sententia cois est, eas non posse de bonis communibus donatione, aut eleemosvnam sacere, chra extremam necessitatem,sne consensu viri expressis, vestationabiliter praesumpto,eo quod talium bon ium libera administratio non uxoribus, sed maritis couenit .Excepto, nisi ob causam aliquam maritus teli administratioe priuetur: quia turices oluitur ad uxorem. Ac proinde uxores, quae de communibus bonis vel donationes,vel eleemosynas sine necessitate cogente faciunt, tenentur tantundem, si posisunt maritis restituere.Excepto, nisi talis, &tania sic suetudo in patria,qua uxores ius acquisiverim ad aliqua erogandum, quia cosuetudo excusabit alis, ut puto,est in dando Pan a, aut aliquid, quod ex refectionesthersit. Similiter, si uxor utiliter agat rem viri, poterit aliquid de communibus bonis erogare, exemplo Abigail , quae datis panibus ciesriis aliis rebus regi Dauid cotra voluntatem viri sui, eum a morte liberauit.Natune ades mariticonsensus debitus, ct si noelicitus.
bus nonnulva halbeant administrationem, poterunt perviam eleemos'nς aliquid dare.In quo etia no paru agit consuetudo psuperioris cognita Q. probata,
320쪽
litate suis consanguineas, aut quibus velinti aliquid elargiri. Capitulum etia de bonis communibus quicquam donare,aut in eleemosynam elargiri non potest, nisi accedente consensu eorum,quorum interest, idq; seclusa semier causa a soppositum compellente. Idem dicendum de sociis aliqua in communi possidentibus,q alter sine alterius consensu Ialtem praesumpto, eleemosynam facere,aut alicui quicquam donare non potest. Pi o capitulo tamen notandum, noesse indistincte dicendum,quia omniuassensus sit necessarius ad hoc, quod possit de bonis eommunibus eleemosynam facere, sunt enim bona capituli communia in duplici disseremia. Quaedam sunt communia col-lcmalit criquorum dispositio seu dispensatio ad omnes simul spectat absq; hoc, quod singuli habeatius ad portiones illorii bonoru, qualia sunt bona quorudam monasteriorii, aut collegiorum, quae victui Saaestitui religiosoru supersunt.Similiter S bona quarundam ecclelinu,qui post distributa unicuiq; suam portioneauxta ecclesiae regula & conis suetudine remanent ab ipsa comunitate seum capitulo dispensanda. Alia sunt bona comunia singulariter quotu, scilicet, certa portio unicuiq; debita est,nec ad coena massam aliquid pertinet,quod no inter singulos distribuatur.De primis bonis,qus comunia collegialiter dicuntur,potest capitulit no soluobnecessitate, sed ob pia causam aliquid p via
eleenaosynae, aut aliter dare,etiam v no auteomni u consensus,quia sufficit maior pars capituli ut patet de his,quae fiunt a maiori parte capituli cap.Cii in cuctis.De aliis aut Miscommunibus singulariter, no lassicit maior pars capituli ad aliqd tale alienadu,donadii, vel in eleeniosynaerogadu, nisi omniu, qu ruinterest,accedat caenius,ut patet ex cap. Ci m omnes,de costitutionibus,& glosa ibidem. Pro quo etia facit Innocentius ibidem
iii.Facit etia regula iuris,Qm, d ad oes attinet, ab omnibus debet appr ari
Corollarid sequitur, qudd capitula
no potest eleemosynam facere extra casiam necessitatis de bonis communibus,quq de iure inter canonicos &pori onarios sunt distribu dasne ipsorum portionariorum consensu presib,vel rationabiliter praesumpto. Et multo minus possunt absq; eorundem consensit alias gratias de huiusti di bonis facere. Non enim sunt aliena
bona inuitii domitus contrectanda. Idq; diis
Nerina, si consuetudo contracla ligit Imὸ prae clcripta ius praefato capitulo no tradiderit ad
hona comunia sine portionarioru consensa dispentanda.Nahac seclusa, non occurrit ius nec ratio, tuae cogat oppositum tenere.
capitulum habet,conuenit sibi sine
portionariorum consensu aliquid de comunibus expellere: sicut hac ratione potest maritus de bonis comunibus sine consensu oris imo ipsa reclamante, aliquid erogare. Similiter curator,aut tutor potest rat me administrati Gis de bonis pupilli seu minoris ele mos, nam facere absq; minoris consensi: istitur ita poterit capitusum sine portionarioruconsensu,idq; ratione administrationis. Dicendum no esse simile,nec verum, quod haec ratio praetendit, quia in casia capitulum non habet plenam Miberam administratione illorum dinorum,sed limitata,iuxta regulam' 'nstitutione sundatorii, qui non minus Ius habere voluerunt portionarios respectu portionis sire, quam canonicos respectu suae: ac Proinde praefatae gratis per capitulu portionariis inuitis factae, in f aude illoru fiunt. DNaratus auteno solum administratione, sed dominium etia habet bonoru comuniu. pitulum autem no ita. Maritus etiam plena habet ill8rum bonorum administrationem. dipnutu auteno nisi limitata,iuxta regulas dilaudabiles ecclesiae c5suetudines. Deinde tutor Surator admitti stratione habet, sed cu hoc habet minoris cosensum praesumptu aut debitu,& si non elicitum, similiter Sciptius iuris. Nec enim putandum est curam seu tutelam alicui contra bonos mores, ε i5tra pietate ad pauperes habenda committi: qua
latercommitteretur,si curator,aut tutor non
posset pauperib sebuenire, dcomesu pieta
tis,oc fraternae charitatis exercere, qliter mi
notiti adulis mei statis, exercete d ebuisset. di ultra 'biicias,' tunc nil posset capitulude bonis coibus dispoere sine portionariorac sensu,Dicendum,negado sequela, quia in his, quae sunt neces laria ecclesit, aut utilia, fac tale habet capitulu de bonis huhismodi disponedi, in qua dispositione, i actu poetionarii non cosentiatii ustu in est eos cosentire:Sideo perindὰ est,ac si a consentiata
Secus si capituli dis stro no in publicu e etesiae bonu cedat, sed in priuatum S pers nate.Sed de his lite obiter dixissessis sciat.