장음표시 사용
71쪽
A. illustris, putandum est, rationes praesitas, non sufficienter concludere, quod praetendum.Vnde ad eas respondendo,posset dici. Ad primum,qui ad si illa anthoritas probam, quod peccata priora,non redeunt in recidiuantheo quod Deus eorum non reco
datur,homine de illis pc itemis agente, si-hiiliter probaretur,'uddiustitiae priores,&merita, si homo ab illis cadat, non redeunt in poenitetricu de illissimiliter dicat texi quod si homo a iustitia recesserit, Deus non recordabitur suarum iustitiarum, hoc autem non probatur,ut patet ex dictis in qupstione praecedente, igitur. De laoc postea dicetur. Ad secudum, fateor quod Deus dat
sapientiam,&gratiam omnibus se sit vicienter disponentibus, S tera, quae illis sunt
ad salutem necellaria,S Son exrrobat, nec eum collati beneficii P nitet, scilicet si h mo non agat, unde accepto beneficio, priuari mereatur.Sic enim ob ingratitudinein, &Peccata hominum, Deus eos priuat charit
te,di aliis donis Spiritus sancti,aliisq; bonis
corporis,& soriun ut innumera scripturae exempla demonstrant. Cilni ergo inter be- ineficia, quae Deus homini coseret virum est, ct de prioribus,codonare ostensas,& debita. remittere,ni mirum si tali l,eneficio homon ingratus priuet,ut patet de liberto, qui propter ingratitudinem rei iocatur a Domino,
qui eum manumist.LL C de libertis Sciri a tertium dicit ncquod illud ad literii V exponunt de terra Iuda, qua Salma nasar rex asilixerat, cui De promitii, quod noultra per Senacherib filium eius ala ligetur,ut ex imit Lyra cu aliis. Qu.d si ad peccata dictit illud reseratur quod pro peccato Deus non punit bis,intelligatur, quados mel peccator pro peccato est sussicienter puNitus, aut pro quo peccator ipse sufficiei iter satisfecit,ut vult Hugo,smiliter, & si se ibidem. Vnde qui pio adulterio hic decollatur,etiam venit iii inserno a Deo aeter .
naliter puniendus, quia decollatio non fuit Peccatocommis condigna poena. A I quartu, potest argumetu in arguenia retor tri,qusredo de operibus bonis ab homines actis,quado a Deo ad gloria acceptant, an Deus ilia ad gloriam acceptet absolute,an conditionaliter. Si primit, igitur qualitercunq; homo postea viXerit, erit senis ad gloria ordinatus.Si secundu: igituropa bona hias in peccatu postmodum relai uri,n5 acceptant ad gnam: q ratio cu non concludat,sequitur, quia nec ea, et facta est, concludit.Ideo dicedit, quia sicut Deus ac- Cceptat ad gloriam opera bona, dupliciter. ssecundunt praesentem iustitiana, aut secundum eterna prς scientiam, ita, cum treccator Pt xiiitentiain agit,Deus eius peccata remi
tit secundum prcsentem iustitiani, aut seci dum sternam praescientiam. Et sicut hominne bona Vora agente,Deus secundum PH- sentem iustitiam, absolute illi dat gratiam, ad gloriam eundem ordinat:ita fioiuine poenitente, absolute remittit Deus illi 1 G-cata secundum praesentem iustitiam, ita,ut
in neutro dependeat acceptatio, aut remisesio ex futuri conditionis euentu. Attamen secundum aeternam praedestinationem, seu praescientiam, atque finale iudicium, acceptatio ad gloriam, S peccatorum remissio ex finali hominis statu dependet. A I quintum, admisib, 'i peccata no re deant,nisi per lethalem ingratitudin'attanidimPeri in Esest, Itanc magna esse,
aut paruam, modo lethalis sit, ad Ilocii ola dimisia redeant. Quia eoipso, q, homo est, hoc modo benefactori ingratus, dignus est, qui beneficio gratuito prius accepto Priu tu quale fuit peccatorum rentisii O, quo boscio ablato,necesse est omnia peccata cimis
sa redire,nacido multa fuerint, modo pauca.
sextu, admitso antecedete simul, &vstae aui ct levi' reincidere,no D sequitur, alique .rauius puniendum pro louiori, si pro grauiori I cccato, quia illa Pe cata reincidetuita, licui propriam liabet malitia ita propria, ct proportionata poena illis respodebit. Quoa si quis leuius cadit, grauius punietur, ita propter peccatu casus id erit,sed propter Plura peccata Prius comis
fa,quael er casum redeunt.Et ita patet coni munes tritam,non omnino essicaciter ω-
tra Hugonem suum intentum probare.
Π sue igitur secunda opinio, quae Partem
istionis affirmativa tenet. se in re cidiuate redeut ani iqua Peccata, quoad poenam sternam, ad quam videtur Gracianus
declinareis qua sentetia saciut, ' sequunt.
Do , ,, A Peccata, quς a memoria Dei excideruiit, aliquado re- deut in memoriam eiusmec videtur usi, aut
per quid ,nisi per recidiuam. Anteced ens patet ex Propheta. Psar. 78. Dite ne memine risiniquitatu nostraru antiquaru,citis antisci pet nos misericordia tua: Mieru,redeant in memoriam iniquitates patrum suorum. El.3. Regu. T. dicebat mulier Sareptana ad
I alia. Qui divitii di tibi vir Dei lingres.
72쪽
E sines ad me, ut rememorentur iniquitates naeae Sed Deum rememorari. & reminisci antiquamin iniquitatum nil aliud esse videtur,qu.im ad poenam iterum imputare peccata,quae pilus reiIriserat.quod maxime in- recidiuante verili cari vides ur. ident videto Osee. 7. Vbi
OecuniaO i minii, improperat filiis Israel peccatum, qnod ad preces Νloysi pa
tribus fuerat remissum .s.peccatii idolatrix,
cata in recidiuante redeuri vel molia in me anitente non redeunt. Cofirmaturid:quias homine recidiuante, Deus non record tur iustitiarum praeteritarum, nec eniter
iit prius habitae perinde igitur est,ac si non poenituissetista si non poenituisset de prius
commisiis, illa manerent ad poenam aete
nam imputata, igit ita erit in casia recidi uὸ. Facit ad idem: quia maius beneficiu est. Deum homini gratiam praestare,&eundem quam debitum peccato. propter quod disti eis,quod casuri sunt, & adstaria ordinare quin captistitatem redimadi. S at Gracia- rum remittere: sed homo per recidiuam iu-l '- ste priuatur gratia,S iure ad gloria, ad quas uerat praeordinatus, igitur etiam iustὰ pri
nusce pocultentia distinet. . cap. Ve eis.
Qii id si peccata patribus dinuisa in filii, diuinitus puniuntur, dindeunt, secundum
quod alibi dictum est. e sum Deus visitas
iniquitatem patrum in sillos: a iarii ori igitur peccata hominis semel dimista punientur in eodem,si recidi uet.
id ipium videir propheta Psalla UV kU ιν. significalle, quando diAit,
Putruerui, corruptae iant cicatrices meae
a facie insipientiae meae, ubi glossa. Plaggeper baptismum sanat , in putredine redeut per peccata postmodum comi ila. Vnde idE Propheta in psas.so.lamentatur, ct confitetur dicens. Ecce enim iii iniquitatibus conceptus sunt, ct in peccatis peperit me mater mea, cum lanien sciret peccatum origi-- Dale,sibi per circuncisioneis,& fidem fui GV se remi situm. In quo significat originale pri
remissum, postmodum per alia peccata commissa rediisse. Vnde de Rabanus tractans illud Matthmixde serumqui suo noluit cω seruo misereti,ait.Non solum peccata, quae post baptismum homo egerit, reputabuntur ei ad poenam, veru etiam peccata origi, nalia, quae in baptismo ei dimissa sunt. facit ratio: quia merita antiis redemit ad praemiu pera cnircutiam, igitur peccata antiqua redeut ad poenam per recidivam:antecedens supra Irobatum est. q. praecedenti, per illud Eκ chi dumnque hora ingemuerit peccator, non amplius recordabor peccatorum inorum Sse iam per eundem Ezechielem cap. 33. dicitur. Si auert Vse iustus a iustitia, &secerit iniquitatem, nunquid vivet 3 omnes iustitiae quas seceras, non recordabuntur, ct non erunt in memoria iustitiae eius, quas fecerit. Vbiaeque dici uir,quod Deus non recordabitur ivlbtiaranti antiquarum, si h ino iustus a iustitia se auertit: dcquod Deus mon recordabitur peccatorum prius com-
nistarum,si peccato Pocuiteat, velisi ἱpe
uatur beneficio remissionis, Sita inteni Postremo facit quod legitur Matthae. 18. deseruo, cui rex omnedebi uim remiseratia quo, cum conseruo suo nollet similiter commisereri, Sciebita remittere,omne d bitum, quod remiserat,reponti Super quo
Gregorius ait.Inde constare si quod aliquis in nos delinquit, ex corde non dimittimus, Scillud mirius exigitur, quod nos iam per poenitet iam dimi ilum ni ille gaudebatiuitivi Augustinus lib. de baptismo. Redite dimisi a peccata,vbi fraterna charitas non es hapertissime Dominus in euangelio docet in illo seruo, a quo Diis debitu petiit,eo quod .
ille conseruo suo debitum nollet dimittere. Hiis tamen non obstantibus, videtur ad sese quaestioni,subdistinctione respondendii. Potest enim iiitelligi peccata in recidiuate redire tripli iter s. quo ad actum: Selioc modo certum eli, ea quaepraeterierunt, non amplius in recidiuante redire in se etiasi homo positi in siluilia peccata ilicidere. Potest secundo modo intelligi. liniussa r dire quoad poenam, ita. s. ut punienda ve niant eo modo,quo puinienda forent,si nitentia nori pri essisset, aut si dimilla non fuissent:& in noc sensu tenendum est,peccata dimissa, non amplius redire. Id patet ex
decreto Augustini in lib. sententiarum prosperi dicentis: Qui a Christo recedis,de ali natus a gratia sinit hanc vitam, quid nisi in damnationem vadit 3 sed non id, quod dismissunt est redit, nec originali peccato donabitur. Idem dixit Gelasius papa, di betur de poenitentia dillinct. 4. Diuina clementia dimitia i eccata in ultionem vite rius redire non paritur. Praeterea, quando peccator veret mitet, Deus peccata romittit , Saecundum legem a debito peccati, quoad Delini abseluitur, absurdum at rem est,eum qui semel ab aliquo debito logit imp
73쪽
A minὸ ab lutes est, eodem debito rursus
teneri, ut ait Bonifacilis, & Benedictus undecinius in extrauagante. Inter cunilas. Praeterea, confirmatio eiusdeni, si Peccatorem vere poenitet, aeterna poena suis peccatis dea ita commutatur in temporalem, quam si quis persoluat, erit oliuaino a
Peccatis commissis liber, tanquani qui ad plenum satisfacit, pro peccatis a se commis. Ias,eκ quo Deo persoluit totum id, quod loco satisfactionis Deus ab illo exegit. Isitur, esto postea recidi uet, non exigetur ab illo Pro peccatis priorib' alia sathiae io, S li Larentur aduersatij. Ergo etiam si Poenam temporalem, in quam a terna fuit commutata diic non soluatur: in alio seculo non exigetur a tali peccatore,nisi pretia huiusmodi temporalis, cuius tamdiu mansit debitor post contritionem. Praeterea inlitimanu, rate videtur, duriorem seruitutem ex i-gere, ubi minor est ingratitudo: siret contingit,quod is, cui plura peccata dimisia sunt, minus ingratus recidiuando, qu in alius, cui pauci cra sunt di ni ista, ut patet, si is cui centum peccata sunt dimissa,incidat ex Da
rilitate,aut ii aduertentia , aut eX metu ve
hementi iii peccatum aliquod, puta quo ies iunium ecclesi soluat: alius vero cui unum peccatum dimissum fuit,incidat in peccatu- contra Deum commi isum in contemptum,
espectum ipsius Dei, a quo reanissionis
beneficium acceperat.Certum est enim,huc serendum est e masis ingratum primo: & tamen ex contraria lententia, maior serustus, exigeretur a primo, cui multa redeunt peocata, quam a secundo, tconstat.' valet dicere,qtitia quicunq; ieci- diuat, dignus est ob ingratitudi-ntiquod omnia priora peccata illi imputentur, ex quo ius id post et De homini pro omni peccato mortali infinitam, etiam intens LM, poenam infligere, quod plus est, quam priora comitia ad sueplictu replicare, nec si illud Deus faceret esset intullus, aut seralis, no inqua valet.Quia ello qui it postet ius risi villet oia dimista recidiuali imputarer notamen ita facit, sua erga homines miserico dia poti quam iustitit rigore vies. Sicut pro noquoque peccato mortali iuste posset, si vellet infinitam poma intensue exigere, de hominem anichilare: non tamen ita facit, sed pio unoquoq; peccato, certa statuit pc nainferre, prout peccati qualitas eXegerit. 1 tertio modo intelligi, peccata. L U Lui, recidiuante redire
per modii circunslatiq.anrauatis ipsam re . G'cidiuam, &. hoc modo verum est dimitia reo dire. Vt si quis post acceptum ab aliquo beneficium illi iniuriam irrogat, certum ellcsteris paribus, liniusmodi iniuriam graui
rem eile,qu.im si beneficium ab illo non recepi isset. Et ita, quanto peccator plura, aut. maiora a Deo seneficia recepit, tanto graui iis peccat, Delitu benefactorent offendendo. Et haec est comunior sententia, ac verior.
Et ita, qui recidiu t exempli gratia in fornicationem po dimissa ubi priora peccata, grauius peccMeκ duplici capite secundum Scotu. Prin i quia ille homo magis tenebatur Deo ra me beneficii accepti, puta remissionis prio in peccatorum, idque lege gratitudin is , vi onstat: igitur graui uxpectat contra legeni gratitudinis recidiuando. Secundo: quia pluribus obligationibus tenetur is .cui peccata remittuntur ad non pecca lum: una ratione legis peccatu ipsum proni is talia ratione voti, aut Pr . inissionis, quae in poenitentia, ut ait, includitur,quia vere poenitens proponii postmodum abstinere a pecc)tis. Verum liaec probatio Sco.deiicit: quia praesupponit in poenitemia includi volunt, seu pronaissionem, non vltra peccandi, quod non esi ve- trirem, quia aliud est pocilitentem propone- re non amplius peccare, aliud uouere, aut immittere,utcsistat. Et primum utile,& necessarium est Seci indum vero non ita, imo
multis est periculosum, propter periculum recidiuandi in aliquod peccatum, ad quod max inae procliues se ex periuntur. Inde his, qui a flueti stitit ludere,periculosum est iurare quAd a ludo abstinebui, cum vis possitit
abstinere, ut experientia docet. Ac proin de conse Ilores cauere debent, ne cum vi deant poenitentem frequenter in peccatum aliquivi ilicidisse, ab eo iuramentum exiis ant, de non recidiuando in illud. Nec iu-eκ debet clericum compellere, adiurare concubinam ob r. itionem dictam. capit Clelieos. de coliabitatione cleri. α ulte. Aliud etiam sequitur ex his rationibus Seo.quia non potest quis recidiuare, quia
duplici peccato peccet specie dii serenti imo triplici peccato principali. s. sornicationis, l& peccato ingratitudinis, S peccato insidelitatis,qui promissura non complet, quod tame no opus est Stat enim, quod sit speccat si simplex fornicationis,si quando sornicatur nil aliud intendit,nec illi in nrente aliud ve
74쪽
v sonon aggraveriar ex beneficio remissio nis pilus suscepto. Patet: si quando in senicationem labitur, nullatenus recordatue
beneficii suscepti, ita, ut illa non recordatiost ei inuincibilis, quod negari esse possibile no potest.Tuc est manifesta ratio, i non aggravetur talis sornicatio ex accepto. beneiicio:quia ignorantia inuincibilis praec dens, eXcusat a tota malitia, ius alioqui erat eui mura, non existente tali ignorantia, de
quo alias.Ae proinde, quis ut in plurinium
Peccatum reciditiae aggravetur per beneficium remissionis prius susceptuin, non ta menseinper, Sper consequens, nec dimis sapeccata semper redeunt per modum cir eun stantiae aggravantis, nisi in eo, qui aduertit, aut aduertere debet, ad beneficiu sie Per eum receptum. Et tunc erit dupleκ peccatum. s. fornicatio, d gratitudo. Pro quo notandum,'uod ait 4 ho.2.2. Lires lant gradus gratitudinis. Primus, beneficium agnoscere. cundus,laudare dc gratias age re. Teritiis , loco & temiκ re retribuete proficultate. E contra vero lunt tr gradus ingratitudinis.Prii Dus,beneficium non rescr- re, seu non retribuere. Secudus,dissimulare,qi1..s non demonstrans,se benestium acceni isse.Tertius, quὀdno recognoscat per obliuionem.s voluntariam , aut alio modo. Et
- quia in assarniatione opposita intelligiturix negatio,ideo ad primum ingratitudinis gradu pertinet, quod alias retribuat .mala pro bonis, Ad secudum , quod benesicium ultu peret.Ad teritu, et maleficium, quasi materificii un reputet. Ad quorum primuiu pertinet peccatu recidius, cum per illud iniuria fiat Deo,qui tantum beneficiunt tribuerat. Illic dubitant doctores, ubi est ma- ibit tigratitudo: in casu ab innocDtia, an in casu a poenitentia. Et videtur Sco. dicere,quta in casu ab innocentia, ed quod quanto maius est beneficium acceptum, tanto maFis est ingratus, qui benefactorE ossendit, sed in nocetia est maius beneficiu, quam
Poenitentia. Probat hoc, quia maiorem gratiam fecit Claristus matri luae, eam in innocentia praeseruando.quam Magdalens eam a casu leuado. Urige tingulatis gloria, amnatus est sanctis in hoc, et nunq ceciderunt.
est, et qualitas benesciij,seu grati et alicui faeis, no comensuraturpraecis ex quantitate doni,seu rei donati sed ex qualitate dantis,
id ex qualitatu, coditioneaccipieti dante quidem,' si is, qui alteri benes tum G
iacit,id cum periculo suo,aut suarum rerum diminutione, aut cu magno Iabore, aut in
gnis ex pesis saciat.ta parte etiam accipientis:quia caeteris partibus, quanto is, cui bonescium fit, minus dignus ellillo, i ut m gis indignus,tanto est maior gratia, S Mius beneficium, ut si inimico, es ei. qui contrarium meruit, beneuolentiam eκhibeo.
Inde magis meritoria est dilectio inimici quam amici,prout Christus significauit dicens.Si diligitis eos, qui vos inligunt, quam mercedem habebitis naid Ethnici faciunt. Et Paulus idem docet. d. Commendat a
tem charitatem suam Deus in nobis, quo Rom. s. niam cum adhuc peccatores essemus, pro nobis mortuus est.
nus,d a men beneficium, seu gratiam ei lemaior .Paret ex parie dantis, si minori incomodo,d dabore, constrat maius quam ivinus.similiter ex parte tapientis, si eapiens minus sit illo potitus indignus, ct conir
rium meruit,alius aut cui maius tribuitur,
est illo dignissimus. Sequitur amplius, maius esse ueneficium redemptionis quam creationis,lam ex parte benefacie: is, quam in parte recipictis.ta parte quidem facientis, quia beneficium redemptionis factum est cum magno labore,d laetura, Sex Pensis ipsius Otristi redemptoris: nain cum sanguinis effusione, norte crudesis,lina nos redemit. Ex parte etiani recipientis: quia nos ipsi qui redempti sumus, eramus tanto beneficio penitus indisni, non soldm coi tradictorie,sed contra ic, quia merebamur aeternaliter captiuari,& damnari, imo & in nihilum redigi quς causi non cocurrum, ad augendum gratiam creationis, ut colastitari etiam virgini gloriost, quam eam dat Ad e,&Euae, in statu integrae Maturae, estoe
quod munus in se esset squale.Patet hoc mParte dantis, accipientis:quia,s Christus virginem ab omni culpa etiam originalic seruauit, fuit ob meritum passionis ipsius
Christi,d , eu masno labore, ct passione
daniis:cuin tame A dt data fuit pro tuncinii ctia liberaliter,ct no ob passionem Chiani praeuisain. Sintiliter quia virgo i laria, nis praesemata iiii laet, ad massam comu M. naturi insecti pertineret,ut alii. Sequitiarri in orein grauam etsi,lapsura in re
75쪽
A eariam per I mittemhim erigere, quam in tenere ne cadat, idq; ex parte recipientis.
Quia minus dignus est beneficio, qui cecidit, uid estilla indignus positive, ut costat, qualiter no est dignus is, qui nunq cecidit. Ac proinde, licet Mneficium innocetis in sest maius,quam beneficium poenitentis, per
quam quis resurgit:attamen attenta conditione recipientis,niatus est beneficium poenitemiae quam innocentis. Et inde si quὀd lege gratitudinis, magis tenetur quis ob poenitentiam sitsceptam, quam ob innocentia: ct per consequens caeteris Paribus, grauius' peccatiqui a P nitentia cadit, quam qui ab
innocentia. ex sententia Hugonis coprobatur dicentis. Nonne attendis, quanto minia saepius gradatur, tanto iniquior ingratitudo iudica tur3 Ecce duo sun t, unus saepius offendit, aepius oranti venia indulgetur:
alter innocenter vivens, emper voluntati, d perio praesidentis domini humiliter obediens, non habet pro quo deprecetur.Contingit autem postea, quod contingere potest, utvterq; in ii mili culpa ossendat:
dicergo, quis horum amplius reus iudicat, nisi ille qui prius tantam gratiam ingratus icomprobatur accepisse ξ Leges secunda crimina grauius plectunt,&iterata vulnera disv ficilius ad sanitateni reducuntur, haec illae. I- r pudeamus ad rationes surci in oppositum factas. Ad primuia nquo arguitur, Deum aliquando antiquarii iniquitatum recordari, dice dum est in illis, ct aliis huiusmodi locis. Deu dici recordari, quando est ciueκhibet, quo ostendit, sememorem esse, Scin mente retinere,quae abaliquo commissa sunt. Nec opus est, id ita accipere,quas Deus olim in mente aliquid ha- Duerit, quod a memoria excidit, qui postea ad recordatione excitatur. Sed recordari dicitur per hoc,quod est edita operat,in quo se iustu.vel misericordem ostendit iuxta illud Genes Recordatus est Deus Noe, dis duxit spiritu super terram.Et iteru: Apparebit arcus meus in nubibus, Sciscordabor se deris mei .Quod autem dixit David: Ne memineris iniquitatu nostrarum anti uarii,&iterum.Redeat in memoriam iniquitates patruiti suo ita est accipiendu , ut intellis mus, iniquitates patrum, aliquando in si- Iiis puniri, hixta id quini scriptuni est. Ego e Lim sum Deus Zelotes, visitans iniquitates patrii in tertia,& quarta generationem. Quod dupliciter solet verificari. Vno niodo,quis isti, in hoc seculo aliquado Puniunx pro pec
Psim. G. catis patrum, etiam si filii mores paternos Cnon imitentur : sic punivit Deus David insilio suo paruulo, eum e medio tollendo. Sic solet etiam pro peccato regis, populum sibi subditum punire, saltem in hoc seculo. Secudo modo,quia filios puniat pro peccatis patrii,ideo. quia patrii peccata imitant. Et tunc proprie, non pro veterii peccatissili puniuntur, sed pro propriis, prout scriptum est. Rilius non portabit iniquitatem Patris, nec pater filii,sed unusquisq; in i eccato suo morietur. Sed pro tanto dicuntur Peccata patrum in filiis redire quod ad poena: quia ita Deus indignatur contra sitos, qui patrum scelera imitantur, scut contra ipsorum patres Rierat indignatus. Et ita patet,quod si allegata nt,non probat, quod peccata prius dimi C redeat ad supplicium.
ctis resposio,ir si ij lsrael no puniuntiar iternaliteri peccatis patru suoru. Nec
ideo peccata patruin filiis De i inprπcrati v velit significare,peia patrii, dimisia in filiis redire, quoad supplictu, sed quoad imitationeni, intendens significare filiis, ipsorum malitia, ct iniquitate, tui velint ea facere,patres imitando, pro quibus sciebant Deu contra Patres,tam vehemcter iratu olim suis te. D tertii uexpsas.sumptu videntio essei lud res redu ad peccatu ori ὀinale, qd' plene fuerat per circuncisione,& fide remisium, nec originale post sui remissione relinquit cicatrices queadmodu actuale,quod trabeutea in relinquit habitu vitiosium, seu dispositionε admatu, ante cuius totale amotionE,non dii senatu dici peccatu.Et tale habituale vitiu putrescit,d Sprrupiturqsi vives assumit ex frequeti usu,vii videmus fieri in his qui pisam disseriit, quorumiam Da- --uid in illo psaLnarrate plendit. Aut si velis, 'quia originaledica cicatrices relin re, quet sunt fomes peccati,ilii dicitur putrescere, &corrupi:quado homo huiusmodi semiti deseruit eius inclinationem sensualem sequendo. Et utcunq; sit, non inde sit, ut originale dimissum redeat ad supplicium. Sed tamen
ob reuerentiam authorum, qui dicut originale redire, sicut S c tera peccata dimissa, intelligat,ut supra,quod redeut per modii ci
cunilan: is aggravantis peccatum recidiuae. Λ I Quartu ex EZechicle allegatum. Vi -- .deo illo eode loco uti eos, tui tenent peccata no redire, similiter & eos, qui recer Peccata redire,virisq; suam tam contrariani
76쪽
si tam in lociis ille, nec uni nec alteri sentctiae suffragari videatur.Quandoquidem si recidauedas in illo cap. i8.& eap.33.videbis id praeledere aperte Propheta.s quod antiqua peccata nil oberut peccatori ad cosequutionem aeterns vitae, si vere preniteat eum, S in no S iusto perseueret: & quod antiqua merita nil proderunt iusto,ad hoc quod sternaliter vivat, si a iustitia cadat, ct in peccato Perseueret.Ita enim ait. Si impius egerit linc nitentiam ab omnibus peccatis suis, quae operatus est, custodierit omnia praecepta mea, d fecerit iudicium, d Justitia, vitavi-uet, da*n morietur:omnium iniquitatum eius quas operatus est, non recordabor, inius litia sua, quam operatus est, vivet. Et sequitur. Nunquid voluntatis meae est mors
impii Sor'n , ut conuertatur SaluatZ Vnde patet intentum. Et sequitur. Si autem auerterit se iustus a iustitia sua,d Ocerit iniquitatem:omnes iustitias eius, quas fecerat,
non recordabor. Et sequitur. in praeuariucatione, qua praeuaricatus est, dia peccato suo, quod peccauit, in ipsis morietur. Et similis sententia ibidem iterum repetitur: d Daca 3I. in quibus aequaliter loquitur de obliuione peccatorum antiquorum, F &de obliuione iustitiarum antiquarum, taliter, quod sicut antiqua peccata non sust)ciunt ad mortem pernam, si homo poenitentiam agat,&perseueret : ita antigua merita non suis; ciunt ad vitam aeterna, si nonio a iustitia cadati in malo decedat. IVnde patet impertinens id esse,ad asserendum, vel negandum, quod antiqua merita per pornitentiam ad idem primium redeat, aut quod redeant aeniiqua peccata per recidiuam ad
idem supplicium.Et hoc est,quod ait glossa.
ibidem. Sicut iustum ante peccatorem non grauant antiqua delicta:sic peccatorem ante iussum, veteres iustitiae non adiuuant.' nusquisque enim in quo inuenitur, in eo iudicatur. Vnde patet argumentum H u nis tenere in hac parte, quod si antiqua merita redeunt per pocnitentiam ad idem prγmium, etiam Scinti qua demerita debent redire per recidiuam ad idem supplicium, si pr senti textui sit innitedum.Nec obstat, quod textus dicat de recedente a peccatis, quod in iustitia: quam operatus est vivet. Quia etiam de recidiuante dicitur, quod in Peccatis suis morietur. Quod si primum ad
veteres iustitias extendatur: quare emo secundum ad vetera peccata non extena tur
Quicquid sit depraesenti textu, qui Pro sundamento unius, vel alte lus sentem;ae sumio tur. Dicendum, quod quan uis antiqua merita redeant per pmni enita ad idem pretnatu, non inde sequitur,quia redeant anilia
qua desim ad idem suppi cium. Discrimen
potest dari,ut supra tactum fuit .Quia, quando peccata commissa per Poenitentiam re
mittuntur, commutatur poena aeterna in temporalem absolute,& non eX conditione
pendente in staturo. Ideo quomodocunque illa poena teporalis In se,ua aequival die Lluatur, manet homo omnino libera eommitsis , quomodocunq; sinaliter decedat. Prinnitum autem aeternu meritis antiquis cor spondens nunqcommutatur in temporale:
ideoque semper manet in acceptatione Dei integrum.Inde sit, ut remoto obice per Poenitentiam, dicantur antiqua merita reuiuiscere. Non sic reuiuiscunt antiqua demerita. Aliud discrimen: quia Deus in lege pr mi sit mercedem aeternam Pro quocunque meritorio obsequio Deo impenso, ideoque videtur homo habere actio item ad praefata mercede promissam,si finaliter ingratiad cedat: leo stante lege,inius P a teἰcum homine in gratia decedente, si merces suis obsequiis da ita, illi denegetur. Pro peccatis autem semel dimissis, si ante lege, non Hita debetur aeternum supplicium: nec Deus
habet actione contra peccatore, finaliter in . peccato decedentem, ut iure, ab illo a te
num supplicium , seu debitum exigat pro peccatis, de quibus poenitentiam egit, sed solum iure potest, ab illo exigere pgnam
temporalem, in quam fuit a terna commutata rideo iniuste cum illo agitur, si prodimissis aeterna poena ab illo exigatur. Donique si ad misericordiam recurramus, ct Dei bonitatem,utrunque decet diuinam liberalitatem & misericor tiam, quod scilicet, poenitenti antiqua restituat bona, &cadenti non alia ultra pocila temporalem in quam fuerat aeterna commutata instigat , d si iuste maiorem pollet exigere, cum pronior sit ad miserendum quam ad puniendum. Λ I postremueκMat. sumptum dicut c6niunt te ex illo loco colligi,pe cata dimilla redite per recidiva, non quoad poenam sensus, sed quoad poenam damni quoadmodum illud accipiendum est, ut dicunt, quod ait lacobus. Qui peccat in uno actus ei toninium reus. Nolitante videtur id textui citato satisfacere. Quia in illo sensu nil reserret, unum precatum dimissunt redire, ut plura eo quod loquendo de pociis
77쪽
A damni tanta poena debetiar homini pro uno
.Peccato, quata pro multis:cu eade si in o .nib' ' na datii Textus aute ait , quini Diis seruuillii tradidit tortorib', lucusta; omne
debitu solueret.in quo aliquid ampli' signi dicat, quam quod redeat debita, quoad poena dant tam uni .Quod ex Matth. haperitus .colligitur, ubi cocordia fratrum praecipiens de illo, qui statri no vult reconciliari inquit, quod mittetur in carcerem, Sann exibit inde, donec soluat nouissimuni quadrante. Quod si de reditu peccatorum quoad pQ nam damni solum intelligeretur,nil referret omne debitum dimissum repetere, aut par tem ipsius. Adde quod in poena damni non minus incidit homo per peccatum ipsum recidivi,quam si nulla peccata illi dimittis suissent. Cum ergo reciditianti peccata priora
condonata repetantiu :argumentum est, all- quid aliud pro dimissis hominein illum s
laturum esse, quam ponam damni. autem resp5deii let, ut supra,
cata dimissa redire permoducircustatiae agriauatis. Corra ouod obiici L Quia tunc illelmus non pro similiis peccatis detruderetur in gehennam, sed pro peccato recidiuaern 'uauis ob illud graui ' punietur, quia ingra
titudinem videtur annexa liabere. 4 Atus
auid significat, quod no soli in pro peccato recidi ut incarcerabiQsed pro peccatis prius climissis .Quia dicit de seruo illo, quod non exibit inde, lonec soluat quicquid debebat, ibi condonatu suerat: igitur antiqua debita prius codonata poli modu repetunt, ac
si condonata non fuissent. Nec obstat quod huius repetitionis causa fuerit impietas serui illius. Aliud enim est pro sola impietate cruenquam puniri: aliud vero , impietatem illam causam esse, quod pro dimissis Peccatis puniatur. Ad quod stando incommoni lenientia, dicendum, quod Chri Ilus illam parabolam dixit, ut significaret nobis quantu Deo placeat fraterna charitas, qua liuique illi displiceat in fratres impios esse, ct immisericordes,seu crudeles, Ppter quod dignus est homo a quo omnia dimissa roretantur. Quanquam Deus pro si a bonitate, non ita repetat, quae semel condona
uit. attamen,&si ea non repetat, magiram
ititioncm sumet de homine, qui cum a Deo tantam fuerit misericordiam consequutus,
in fratrem suum tam impius sit, crudelis. Et disi Deus a tali recidiuante omnia prius . condonata repetere, quia in puniendo ii
gratu ad beneficiuiis remis, Ionis prius ita ccollatu respectu habet,& qto plura codonauerat,tanto maiore vindicta sumet de illo. tamen,qui dicunt, sum huliis textus spec talem este, in quo distra ista peccata redeant ob peccatumidelitatis, seu immisericordiae in proximii. Quib' respodendum videtur,quia in nullo casi, peccata semel a Deo remissa redeut.Et esto, quod ptaesens textus derasi speciali loqui videatur, non tamen ob specialitate cauis, dimillia peccata rediread idem supplicium dicenda sent: sed ideo de reditu peccatorii, in praesenti textu facta est mentio,vt intelligamus,nebis fraternam charitatem specialiter comendata este, qui adq; ,si corra eam agamus, maior de nobis vindicta sumeda est, eo quod patrem misericordiarum non imita mur,quemadmodum imitari debemu1: si nobis tam abunde largitur, di debita dimittat, utS nos similiter dimittamus, quibus ni inimc dimittet, nisi & nostris debitolibus dimiserinius: prout proata parabola cocludit, consormiter ad petitionem orationis dominicae,nobis a Domino tradit in qua petimus, dimitte nobis debita nostra, sicut &nos dimittimus debitoribus nostris.
PR.aesupposito ergo dimissa peccata per re AI cidiuam non redire quoad reatum, sed Vper modum circunstantiae aggravantis, esset dubium, an recidivans teneatur irerato confiteri peccata prius per confessionem dimitta. Et dixerunt aliqui, ut resert Thomas, quddite, idque in particulati, si saltem eonfessio fiat sacerdoti, cui non fuerat priora peccata consessiis. Mouetur ad id dicendum ex duobus. Primo : quia si dimisia peccata sacerdoti non eXponantiar, sequitur quod recidimns non susiscienter confitetur quantitatem suae ingratitudinix
contra Deum commilite, quae tanto maioressiquanto plura peccata illi fuerant a Deo remisia.Secundis,quia alioqui sacerdps non susscienter agnosceret vultum illius P re era eris etcsim tamen scriptum sit, liligenter agno 'sce vultum pecoris tui.
mas,qui id necessarium est dimissa peccata iterum consteri, idque saltem in genere, d aliquando in particulari, propter duo. Primo quidem, ut debitus latis.ficiendi modus illi recidiuanti imponatur: sebitum remedium illi adhibeatur. ad quod multum confert scire moresilliu conlitentis. Secundo;quia peccata prius db
78쪽
E iii Issa solent esse occasio hominic dendi in
peccatum:&ita ut sacerdos sciat, quam occassioneni debeat ille recidiuans post modum vitare,necesse est priorem consuetudine malam illi consetari exponere. V a fili, ramin nec primum,nec secu
dum modum esse tenditum, quodq; peccata prius dimisia per consessi nem non sint de necessitate iterum confitenda. Et probo id ex ludendo causas,quas Prς fati doctores asserunt ad fundamentum necessitatem reconfitendi. Qiua si necestari uellet dimissa iteru confiteri,vel esset ad sinε consequendi eorum reniissionem, vel ad finem exponendi quantitatem ingratitudinis, vel ad finem exponendi vultum pec ris pastori, vel ad finem imponendi debitumodum satisfactionis,vel ad finem praescinandi occasiones recidivae has enim causas tangunt modi recitati sed ex nulla ex lais colligitur necisiitas iterum confitendi peccata prius dimitia, patet de prima,scilicetadfinem consequendi remissionem illo pe catorum.Quia illa peccata iam ante fuerant percontritionem, S sessione legitimam dimissa, ut suppono: igitur ci in per recidi- uano redierint quoad culpa, nec quoad rea-F tu steriit poenae,ut supponimus , sequii cte.
titatem ingratitudinis, non est necessarium illa iterum consteri. Patet hoc:quia sub praecepto confitendi non cadit quantitate peccati exponere, modo eius species exponatur. Vt si appetiui semicari
ex vehementi conatu volutatis, non est noeessariu exponere,quanto conatu, aut qua
D seruore appetitus id fecerim: cum ille se uor maior,aut minor speciEpeccati n5 m tetiIgitur quanuis maior sit ingratitudo rocidiuantis,si multa peccata illi lint condonata,quani si pauca, cum eadem species ingratitudinis maneat sequiturnqn es le necella rium quantitatem ingratitudinis eMMa-
... re, Et Percoseques neconinia peccata prius
dimi sta iterum xonfiteri. Confirmatur hoc. Quia tunc non satis esset peccata dimis L. iterum constreri: sed omnia beneficia a Deo rec praestet neces larium costeri,putae, quod De Trauit ilos, quod redetvit,quδd nutrit, quod scientiam,
prophetiamantellectum, d alia dona spiritualia,& temporalia concesiit, quodq; con- riti fuimus de peccatis intense, quod opem multa bona fecimus,quod est ridiculu, cuivi
non sit necessarium confiteri sacerdoti nisi Peccata de quibus iudicandi sumus. Et so Gquela patet. Quia illa omnia bii scia a Deo
recepta conducunt ad quantitatem ingratitudinis ipsius recidiuantis,contra suum bonefactorem delinquentis.
non sit neeessarium diis I EI LIV eonfiteri ad finε-pontai vultum pecoris pastori, apparet. Tum,quia quod scriptum est Prouerbi otii. .diligenter agnosce vultum pecosis, non ad oves dirigiturised adpastores seu prael tos, quibus incumbit cura,& solicitudo pro
salute ovium, scilicet, ut vigilanter attendat,
si oves sibi commissae habeant aliquod vintium, quod percorrectionem veniat amouedum:ad quod impertinens est, qu4d priora
Peccata emendata lam,&dimissa iterum in
confessione exponantur,ut patet.
Tum etiam:quia si ad huc finem essetn cessarium peccata iam emendata, S r mis. sa iteru confiteri,a sortiore esset neces factu, peccata omnia venialia no emEdata suo pallori costeri,ut persecte vultu pecoris agnoscat,d corrigat, quod tamen est falsum. Q quod necessarium, diudi LU, imissa iterum consteti ad sinem,scilicet imponendi debitum modii satisfaciendi ipsi recidiuanti, patet.Tum,quia stat,quta in priore consessione fuit sibi do ribita satisfactio imposita, Salia poterit etiamsi midiuam adimplere absque hoc,quod
priora iterato cofiteatur. Tum etiam, quia non est necessari uin poenitentiam iniunge re, aut iniunctam a iacerdote acceptare, ut patebit in uamtu de consessione, cum post deletam culpam,d eternam poena in temporalem commutatam, si liberum homini
rimam illam temporalE hic, vel in alio seculo soluere.Ergo aci illam finem no est necessa tu priora iterum costeri .Adde,quod poenitentit iniuncti sunt arbitraris,& poteusacerdos,parua,aut masna poeniteria, prout velit imponere: nec ad salutepoenitentis est necessi tu, poenitentia adaequatam. eidem
iniungere,ut suppono. Et patebit inserius. mi, in εοῦ, quod nostnecessuiu,pri . LM ta iterum confiteri,ad finem vitandi occasiones recidivae, patet. Quia noesi neces larium confiteri semper occasione,
unde quis in peccatum cadit: quia sub princepto consessionis non cadit,nisi peccatora confessio. Sint autem diswe, ut occasio vise de in peccatum caditur, non sit peccatum.
Patet hoc ex prouerbiis. Palmertas sutiliter,&diuitiae, lent esse octauo cadendi in Peccatum
79쪽
A peccatum seres,vel superbit. Similiter eoniugem accipere,& eidem copulari, solet este occasio cadendi in peccatum carnis . Inio &virtutes ipsi actu exercit pi& scientia, lent esse cano cadendi in ca uandam vana..: gloriam, sonten tum aliorum. Et tamet iu. la,que presicta sunt,non sum ob id nece si rio confitenda. Tum quia talia non sunt, de quibus homo in iudicio rationε reddere te neatur,nec pro illis est iudicadus Tum etia quia illa solent peccatum sequens alleuiare, circus tantias aute alleuiates peccatum, non est nece serium coiiteri,ut constat ex doctrina omniu. Et per conseques, luauis peccata frequetia, prius in percotrition &cosessionem dini illa,sint aliquando homini occasio
est illudparticularites,mmeati s restest C secus si sit prtesiacircunstantia. Et divit B nauentura S alij post ipsum, quω duplici .
ter aliq uis dicitur ineratus. Uno modo, quado benefactorem os Andit in contemptum beneficii suscepti. aut ipsius benefactoris, unc est speciale peccatum, S per conse quens confitendum. Alio modo,qui post benescium receptum aliquod malum contra nefactorem apit,seclusio proto coteptur unces citcultantia peccati ι quae omne
peccatum c5comitatur, eo quod omne peccatum est contra Deli, a quo benefici id in recepim',&tunc non opus est illud A si teri: satis est peccatu ipsum, seu factu et imi nosum costeri. Sed, salua pace, non videt
idiua lino inde fit, ut sit nereissarium illa id se sciente esse licti si uia elata
reconfiteri.Illς tamen occasiones sunt neces ingratitudinis semper dicit nouum pecca-sarid confitendtiquibuscuse homo immiscet, Peccat exponendo se periculo cadendi in lucratum uxta magistralem regulam,&sapientis dictum.Qui amat riculum, peribit in illo. Ut potest exertificari de quibus
dam negociis,quae sine peccato exerceri no stunt.luxta P. Falsas poenitet ias.& cap. Negocium. lepoenitentia distin.s. Similii erct nudum cum nuda in eodem lecto ei te ad vires resistidi experiendum,quod in conci-b lio Collantis danatum est tanqua mortale. Et ita patet,quii s ob nullam causam ex assignatis, est neces lariu dii Ia i eccata, iteruconfiteri. Quod ampi us confirmatur in se ex extrauaganti Bonisi de Benedi. ii. Absurdum est, eos qui serii et legitime ab luti sint,eode debitorulsus teneri. Similiter de poenitentia.dis lin. t.ut refert Tho. Non neceste est, ut qui semel sacerdotibus coiisesii sumuέdenud confiteamur. adhuc videtur ratio' urgere. Quia ,s quis in fornicationem recidi uel post beneficium remissioni syrius obtentus talis peccat, non solum per tornicationem,
sed per ingratitudinem, qui distinctum peccatum est specie a fornicatione, cum alia sit lex de non fornicandinalia vero de non esse beneiactori ingratui migitur, qui post recidiuam non confitetur ingratitudinem, dimidiat consessionem idc per consequens te netur, ne dimidi et, iterum confiteri peccata prius ex gratia dimilla, si non in particu lari, ite si generali.
tis est peccatum 'eciale, S quando soluciectanslamia.Nana ii specille P catu st,opustum, siue voluntas peccatis habeat pro obiecto beta escium, aut benefactore, siue nO. lapatet, quia illud est nouit peccatum ab alio specie distit ictu quod propria lege, aut prinhibitione vetitum est,sed propria lege vetitum est ingratos nos esse, aut malum pio bono reddere, licut lex gratitudinis alia est .i lege castitatis. Lex autem gratitudini cum a Drmativa sit de benefactori stati sicado, in-ςludit negativam de non litterendo malum pro accepto beneficio, sicut praeceptum de ohonorando parentes, includit prohibiti nem dehone fandi eosdem. Quod autem no opus sit, voluntas peccantis, benefastorein seu benescium eius pro obiecto habere, uxnouum peccatum sit, patet de eo, qui furatur rem aliquam de loco sacro. Ille eni:ucommitit sacrilegium, etiam si de lodo sacro non meminerit tempore quo furatur, Et qui in die Dominica sornicatur, nouum peccatum ultra fornicationem, iii diei, se-sium, d Meo dicat una, committit, etiam si
eius voluntas i dieni non tendat, nee Prae tendat aliquid in contemPtum temporis. aut loci sacri. Similiter, qui cum nupta at teri fornicatur, peccat per adulterium,etiam si voluntas eius non habeat pro obiecto conlusium, seu maritum adultera . si
cui si quis proiicit lapidem, unde accidit
hominem occidi, cum aduertere debuit, peti cat per homicidium: etiam si eius voluntas non fuerit.quequam occidere. Ad hunc modum de aliis, igitur ut circunslantiae peccatorum nouam culpam inducant, non opus est eas,esse actualiter obiecta voluntatis peccantis, cum saepe contingat hominem pra
ter intentum peccare, quouis, ut quisiiii
80쪽
Ε nouis pectatis se aliter voluntarie peccet, requiratur liuiusmodi circunstatias ob tectaeibe voluntatis, secus tamen, ut peccata noua sint in re, Salaterialiter. Sequitur iam , quod qui recidiuat in fornicationem, est ingratiis nouo peccato ab ipsa fornicatione distincto: etiam si id in contemptum beneficii suscepti,aut benefactoris Dei nonsat. Illud tamen nota, quὀd lianuis se
nicari,post remissionem priorum peccat rum acceriam, peccatum nouum sit specie
instinctum a sernicatione in quam homo Q l on tamen est noua ingratitudo spoiae villincta ab ingratitudine ipsius serniis
cantis ob beneficia alia a Deo accepta. R cepimus enim a Deo beneficium creationis, reaemptionis ustificationi , S multa aliarquae beneficia, quantas specie differant, ingratitudo tamen respectu omniuin illorum
ma specie est, etiam si multiplicatis beneficiis Augeaturipsa ingratitudo.Sicut augetur furtum , si res furto sublata,sit valde preciosa nec species fiami varian si furemur rem Prectosam,aut minus preciosamspecie disse retem. Sicut contra beneficium remissionis ziorum peccatorum ingratitudo commis. i, eo maior est, quoplura peccata suerunt condonata, sed illa specie fuissent diuersa, x non inde ingratitudo ob praefatam remi ia' sonem diverserum peccatorum, diuersa est specie dicenda. Si obiicias, quanuis inseatitudo recidiuatis , bremisitonem pri rum Peccatorum, non sit Gecie distincta ab ingratitudine, ob benencium creationis, redemptionis,&reliqua alia ben sciti, attamen est nouum pereatum distii ctum ab ipsa tarnicatione recidiuatis,& percon uens tenetur cum tarnicatione, si- mulingratitudinem de beneficio remissi riseonfiteri,saltem in genere. Respondetur, negando sequelam. Quia ex quo ingratitudo de beneficio remita nis, non est secundum se nouum in specie pecccatu, sed una species ingratitudinis est, eum instratitudine de aliis beneficus in genere a Deo acceptis: ideo si ingratitudo de beneficio creationis, S re septionis,Scili rum bonorum non est de necessitate consitenda, sequitur, quod nec ingratitudo de beneficio remissionis. Quod autem non sit necessarium ingratitudinem de beneficiis a Deo acceptis confiteri, etiam si specie disserant a peccato recidivae, ratio est manifesta. Quia talis ingratitudo nota est ipsi sacerdoti . nec illi occultari potest: puta, quod ipse
confitens fuit a Deo marus,&redemptias, Gd cynseruatira, ε utritus. Modo autem, quando aliquae circunstantiae, quae nouam spectent peccati inducunt, notae sunt conserseri, satis est factum ipsum nude illi confiteri: quia ex eius consessione susscienter vi dentur tales circunstantiae expositae. Ut si . monialis confiteatur semicationem consepsori scidii illam esse monialein, aut si laicus, ut Petrum clericum occidit, confiteatur se
Petrum occidisse, consesserescidie illum Petrum clericum suilli, satisfacit, factu ipsum
in generali iterato confiteri peccata priuspeecosessione dimissa etia ad finE eonstendi instat itudinetecidiuatis,non obstate, et talis ingratitudo nouu peccatu sit specie distinctu a peccato recidi , eoepto nisi ipsi recidiuatis ingratitudo esset per se peccatu, ct non solum circunstantia alterius peccati. Quod ellet,quandorecidiuans aliquid ag ret in contemptum beneficii accepti, aut ipsius benefactoris. Quia tunc per se peccatum est, etiam si id, quod ex illa intentione t,alioqui peccatum non es Iet, ut constat.
Tunc enim necessarium est talem volunta- Hiem, S contemptum, particulariter consis ri:non tamen praeteritorum confessio ob idestreiteranda de necessitate die.
sis,unum laquam certu videi esse psupposi
test poli vera poenitati a recidiuare,d Ela
nudita resurgere,qtitur: an id sit uerit Et dixerui ad prima nonulli,q uoru opinionem. magister in quarto resert similiter & Gratianus de Pesa,diss. quod nemo potest postve
rapillam in peccatu mortale cadere, Scis ceciderit, 'eran5fuisse pn7am, a qua cecidit.
Pro quibus videtur facere Amb. similiter &Grego. qui vera pniam diffinientes dicunt, eam esse praeterita mala plangere,&Plagenda iterum non c5mittere.Repugnat ergo vera fulisse poenitentia,si postea homo aliquid
plagendum comittat. Unde sibiungittar Irius Nam qui sic alia deplorato et alia tanem comitialissi Poenitentia agere, aut