Syntagma variarum dissertationum rariorum

441쪽

Malus populi Iudaici in captivitate Bahlonica. Illos,servos aut evi vos proprie non fuisse , sed Colonos liberos in autonomiam religionis retinuisse Gentitis, victι religionem patriam non adimebant rillius rei causa in exempla Paeauocus Pontifex Iudaicus etiam in Bab lonide: In qua Iudai radicationem verbi, eminum sacramentorum retinuerunt. Flumina immundis templi vicem Tertullianus emendatur Laterculus Pontificum Iudaeorum Sstonii in Alstiali in illo error.

, praeclarissimi nostri vaticinii sensu ea, quaein textu prophetico,

ta veritati historiae convenientissima visanierunt, hactenus sparsim enarravimus. Illa, si juxta ordinem literae conjungantur, talem prae se serunt sententiam: Non auferetur τελειωταρχία semel coepta a regnoJ da, neque vopulus Judaicus habebit Principem, aut Pontificem, qui non sint indigenae, & Φύσει Judaei usque ad illa tempora, quibus jamjam in camem venturus erit Messias. Ille mundo exhibitus, spirituale regnum in omnes orbis terrarum obtinebit populos, collisens, sibi alligans, ex Judaeis pariter&Gentibus obedientem Eccleuam. Hanc proprii sanguinis profusione redimet ab aetem morte, qua moriendo victa, verus Deus, verus homo vivus resurget a mortuis. Hic mysticus diavinae hujus Prophetiae sensus, qui superioribus pro virili a nobis explicatus est capitibus. Restat quomodo faeta dicius Propheticis suppetierint, omniaque in persona Salutificatoris nossi i IESU CHRISTI asimpleta fuerint ut demonstremus. Quod quidcm circa illa, quae ad pausionem, resurrectionem Messiae pertinent, adeo in proclivi est, ut deductione peculiari minime opus habeat. Illa vero quae ad ablationem τὰ τελειωταρχίας Judaicae, transsationem sceptri de Iuda in Principem Pontificem imo φυλου pertinent, gravissimis innodata sunt dissicia

Has igitur ut e medio tollamus, duo nobis veluti extrema probanda veniunt. Demonitiandum enim est, populum Judaicum a primordiis regni concessi, usque ad illa tempora, quo Mesuas jam venturus erat, nullos expertum disse vel Principes, vel Pontifices, qui non εχῆθεν

Judaei fuerint. Deinde probandum est illo, quo IESUS CHRISTUS Hli 1 D.

442쪽

D. N. jam in carnem venturus erat, tempore τελειωταρχία sublata,rmum uda QPontificatum Hierosolymitanum ab hominibus aligenigenis, ad quos successio minime pertinebat, occupata fuisse. Priori captivitas Babylonica, posteriori vero, contradicere videtur Josephus, qui&Hemdem, quem nos primum Regem tuo*υλον is nanetum, quem ipsum per grini sanguinis fuisse dicimus Pontificem, Judaeos;& hunc quidem ex sacerdotali genere fuisse, non uno testatur loco. Etsi autem Captivitas Babylonica simpliciter huc non pertineat, cum oraculum Jacobi non de cujusvis sed de illius ccptri ablatione loqua tur, quod tempore advenientis Messiae regnum Juda habiturum erat: quia tamen, ut Capite I diximus, vaticinium de ablatione sceptri,dupliciis do intelligi, wetiam generaliter, ad regnum Juda applicari potest, ad institutum nostrum quodammodo pertinere existimavimus, uberiore deductione planum facere, Judaeos tiam αετοικεσίας Babylonicae temporibus Pontifices, magistratus non es enigenas, sed sui semper observasse generis. Rem aggredimur difficillimam , imo των παραδόξων παροιδοξοτἄτην. Quis enim non intelligit, captivitatem, e Rempub. eigastula & ἀυτονομίαν in uno aliquo populo simul commorari non posses Sed ἐρρι ι Θωissem. Τό γαρ υ με εμου, inquit Regina veritas,quata ce communem istam opinionem, quae Judaeos a Neoucadnerare capti' VOS in ergastula abductos, in operas damnatos rusticas hactenus docuit, falsissimam esse dicimus. bduxit Babyloniam Judaeos, sed non vendidit patriam illius eripuit, sed non libertatem, bello captos det, nuit, sed optimarum simul provinciarum colonos esse voluit. Audi de hac re Berosum Babylonium lib. III rerum Chald Nebuchodonosor, inquit, reserente Josepho lib. I. adv. Apion. patris imperio in totum potitus, captivos adiit, iisque in Babylonia opportunas colonias assignavis. Sic Gelenius. Sed Graeca ἐμφατικώτερα τοῖς μεν ικμα

λωτοις παραγενομιεν αποικίας υν το ς ἐπιτηδειοτάτοις τῆς Botcυλω

νίας τοποσαποδειξαι, i. e. in commodissimis locis Bahlonia colonias asi Agnavit. De hac ipsa re, se Flavius lib. X. cap. II. Ceterum Rex, Babrionem reversus, edeciam in carcere usque ad mortem ejus detinuit,

mortuum tamen Regia funeris pompa sepelivit populo vero in Bab unis sedes attribuit. Vides, Judaeos exules in opportunissimas regni Babylonici colonias deductos fuisse, quod etiam ex scripturis probari potest Propheticis Ezechiel enim cap. III. n. Is pariem populi ad flumen

Chebar meditulliani Mesopotamiae coluisse, inibique quod iusta pro bab,

443쪽

tabimus magnas divitias, ut olim προπάτωρ illorum, Jacobus Gen. XXIX. n. r. 8e cap. XXXI n. 8 adquisivisse asserit. Sancta certe lingua plerisDque in locis Judaeorum hanc in Babyloniam abductionem Haggola, i. e.

transemigrationem , in colonias deductionem, appellat, ut Perem. e. Ln. 3, E ch. III. n. II. l .dc cap. XXIII n. I. dccap. XL. n. I. Edech. VI. n. O. Est. I. n. q. cap. IV. n. s. alibique passim.

Hoc imitantur Hellenistae m. T. Scriptores sanctissimi, qui Judaeorum hoc exilium, aeque ut Josephus Berosus, οικίαν Ἀλετοικεσιαν appellant. Baruch. c. III. n. 7. D. Matthaeus cap. I. n. II. D. Lucas , A.

VII. n. q3. Quando igitur Sacra Scriptura captivitatis Babylonicae me tionem Iacit, improprie, κατα et loquitur, respectu nimirum pri ris libertatis, alioqui captivos, servos , a colonis immane disserre nec levi quidem historiarum aura affatus ignorare potest. Illi enim sub hasta vendebantur, hi ero tanquam cives patresfamilias populariter in provincias deducebantur, salva libertate salvisque plerumque eaerimoniis, clegibus patriis. Hujus rei duas praecipue reperio causas tum quia scilicet prinsentes Ethnici, experientia magistra intelligerent, non esse hominis, hominum imperare conscientiis, nec satis fidam esse ill rum fidem, qui ab avita relligionis fide deficere cc ntur: tum quod τυ πολυθεω praefascinati opinionibus omnibus Diis numen aliquod inesse, propterea,ut Celsus ille apud Origenem lib.V. perinde esse putarent, Pupiter

vel Diespiter Romanorum, an Adona , aut Sabaoth Ebraeorum , an mus γ' priorum , an Sc tha - Papeus invocaretur. Victis igitur, ut quietius imperarent, populis ἀυτονοριίαν sacram relinquebant, Qui

est in edicto Claudii apud Josephum lib. XX. cap. I. 'Eκώςους κατοὶ τὰ πάτριοι Θρη-vειν , i. e. omnibus seeundum patria instituta religiosos se permittebant. Hac ratione Tiglath-Pelesarem , de quo etiam historia Sacra lib. II Reg. cap. XVI. Damascenos in superiorem Mediam, cintllorum locum quasdam Assyriorum gentes in agrum Damascenum p Iulariter i. e. populos populis permutando, traduxisse, notatur aes epho lib. IV cap. XIII. Si Persis quoque, medo , deportatis Israesitis , in Samariam traductos Persica secum attulisse , rescrvasse, Sacra testatur Seriptura . lib. II Reg. cap. XVII. n. s. &seqq. Anti chum quoque M Phrygia , Lybia res novas molientibus , duo millia similiarum Judaicarum eum omni supellectili traduxisse, ser opportu

nissima praesidiis loca disposuisse, illisque sic deductis libertatem propriis legibus vivendi , area e ad aediscanaum , nec non ad colendum agros

444쪽

3 GEORG. RIC PHALET RAN Us vineas , dedisse , resere idem Iosephus i. XV cap. II De Iudaeis

Vero per universum terrarum orbem infinitis coloniis deductis, idem vernaculus antiquitatis Judaicae scriptor, haec lib. XIV. cap. XII ex re bone, ut dicit, reliquit: Non est facile invenire locum inhabitabili orbe, qui nationem istam Judaeorum non acceperit, Ur ab ea teneatur. Nam

CV, HVtus , CV Cyrene , in alia multa regiones horum ritus admise runt, aluntque Iudaeorum congregationes maximas , utentes legibus patriis. Peculiare itaque fuit quodammodo ἀπωκνισμ ένοις patrios servare ritus,

leges. Quid igitur λ Deteriorisne conditionis in Babyloniam deducti Judaei Imo melioris, praesertim quod ἀυτονομιιαν attinet sacram Constat enim ex prophetica divini Danielis historia , ipsum JEHOVAM, Chaldaicos tyrannos,si quid contra cultum divinum in Judaeos statuissent acerbius, vel miraculorum ostentis , vel poenarum suppliciis , in ordinem , ad Divini decreti redegisse limites. Divina enim providentia cautum erat Ecclesiae pene funditus exstirpatae inter deportatos conservari seminaria. Hinc Nebucadiaeraris , Darii severissima edicta, quibus cultus JEHOVAE non tantuin omnibus permissus populis , sed etiam

atrocillima διχοτομιια poena cautum erat, nequis de DEO illo deorum loqueretur, aut sentiret improbe. Plane hoc argumento nonnullos veterum, in horum numero Hieronymus ad cap. IV Dan. Augustinus , cujus sententiam ex libris de Provid. Gratianus caus XXIII q. m. cap. XXII in decret retulit me-bucadnerarem profestium, imo salvum factum tradidisse, im sic. Temp. merus Rotfinck, Monachus inter doctos sui saeculi facile princeps, annotat. His privilegiis muniti Judaei omnibus illis , quae a cultum Divinum pertinent, sola sacrificia, quae obstante lege, Deut cap. XII.

n. I 3. dcc. XVI. n. s. extra urbem, templum accendere nefas, si excipias , utebantur liberrime , idque sub Pontifice sui generis Gozadoco magni illius Iosuae, Qui recidiva Hieroselyma cum Zorobabele condidit, patre, de quo sie Josephus d. lib. X. cap. II. Rex Babylonem reversus populo sedes attribuis, Pontificemque vinculis eximit. At cui bono, nisi ut sicris praeesset Unde hic Joradocus a Josepho album Pontificum recensente, inter Pontifices numeratur, sacrumque hunc honorem

in filium Josuam ex lege Mosaica, eodem auctore, transmisit. Fuit praeterea Pontifex secundaneus Iddo scit ille, quem in Casphia plurimos Sacerdotes, Levitas, mathinaeos sit, ut habuisse com

445쪽

memoratas a cap. VIII. n. s. Frequens autem ille populus Sacerdotum Levitarum, quorsum, si nulla fuerunt sacra, aut caerimoniael etinuisse praeterea deportatos illos Synagogas is exercitia lagem docendi publica, patet ex Ezechiele, qui ipse fuit Sacerdos, ad populum conciones multas habuit, Et ech. cap. IIX. n. I A. V XX. inprisc. cap. XXXIII. n. 3 o. Talis Doctor fuit quoque Esra Joribus , Nathan, reliqui, quorum fit mentio Estra UIL n. II. dcc VIII. n. 6. Populus vero proselytorum , qui ex Babyloniis relicto impio idolorum cultu non tantum ad Iudaismum , sed, teste Esra cap. VI. n. I. relicta patria cum Judaeis in terram etiam transivit Judaicam, unde nisi ex praedicatione verbi λ ut in simili causa gravissime argumentatur Doctor Gentium , in illa ad Rom. R. a. n. I s. Porro non tantum praedicationem verbi, sed etiam sacramenta Babylonicas retinuisse colonias, certum est. Nam circumcise fuisse e Babylonia reduces, illud probat, Mod juxta praescriptum Mostis Pascha cel brasi in Hierosolymis dicuntur,ur ca VI. n. II.&2I. At vero Pascha nemo comedere poterat, nisi circumcisus, Exod. XII. n. q. Circumcisi igitur fuerunt, reduces Judaei, proselyti. Aquilustria quoque observasse, Nam, illa, quatenus promissione nitebantur gratiae, Qtypiis nostri erant baptismatis , sacramenta fuisse Veteris Testamenti, arbitramur απω Hrριένους illos, dubio caret, idque causae fuisse existimamus, quod solennes plerumque ad flumina indicerent conventus, qualisiuit Thel-Αbbi ad Chebar, E chis III. Sic Esram cum ingentibus Iudaeorum copiis , multisiue sacerdotibus,, Levitis Xerxis beneficio in Judaeam rediturum, conventum ad Euphratem indixisse , ibique triduano jejunio peracto vota concepisse, pro selici itinere , Josephus lib. XI. cap. V. ante eum ipse Esra cap. IIX. n. s. in I. annotatum liquit. Solebant enim Judaei peregre abituri sacrificia Deo osserre, Gen. LXVI. n. I. Quia vero exules holocausta is hostias in terra peregrina sacrificare non poterant, ideo ad flumina, quae, ut docet Moses lib. IV eav. V. n. o. etiam priscis temporibus immundis,in quibuscumoue Ecclesiae interesse non licebat, templi instar erant, conveniebant, totque Vota, aquilustria bivebant publica. Hanc majorum suorum consuetudinem etiam post ultimam διασποράν in consequentiam traxeruntJudaei. Unde Teitullianus falso ut solet, illorum orationes littorales appellat, lib.

dejejun. cap. XIV. Judaeos littora fluminum, templi instar habuisseri

statur s

446쪽

statur, udaicum, hiquit jejunium ubique celebratur, cum omissis templis, per omne littus, quocunque in aperto, aliquando jam precem ad caelum mittunt. Vilis mihi semper, Muria visa haec lectio. Quo enim illud aliquando jam Aut omnia me fallunt, aut scripsit Septimius noster: quocunque in aperto liquatulam precem ad Caelum mittunt. Eliquatus preces vocat Judaeorum, tum propter aquilustria jejuniorum, tum propter pronunciationis hypocritis familiarem emollitam infracti nem, imitatus Persium, qui 1 Sat. I.

plorabili siquid

Eliquat in tenero supplantat verba palato. Atque ex his quidem apparere arbitror, in ipsa quoque transportati ne Babylonica Judaeos sub Pontifice legitimo, Sacerdotibusque ἀρχῆθεν Levitis, retinuisse cultum Divinum, quaecimque ad constituendam v ram DEI Ecclesiam necessaria sunt. Soluta porro captivitate, Pontificatus udaicus non tantum luculentior factus fuit, sed etiam firmior. Josita enim re & nomine maximo illo Pontifice, primoque ἀνακτο- τελειωτ' , usque ad Maccabaeos quindecim populo praefuerunt Pontifices, omnes, si ultimum Alcimum tollas, ex ipsius stemmate oriundi, ut ex sequente patet latercula: a Josea de quo multa apud Estam & Zachariam. a. inavim Filius Nehem. XII n. Io Joseph. lib. XL cap. V.

3. Eliasib. Jojah filius Nehem. d. loc Joseph duo. XL c. V. . Jojada sive Judas Eliasibi fit. Neh. Ioseph. d. locis. Jonathan. Judae fit. Neh. Joseph d eis. 6. Iaddua sive Jaddus Jonathae fit. Neh. Joseph. d. locis. . nias I filius Jaddi, Joseph d. lib. XI. in e.

8. Simon ustus niae filius, 'rac. c. o. inprim. Joseph. s. Eleasar, frater Simonis. Joseph. d. loco. Io Manasses patruus Eleasaris. Joseph. d. loco.

II. Onias II. Simonis Justi fit Ioseph. Oib. XII. cap. III. I et Simon II. Oniae II filius Joseph desib. XIL c. m. 13. Onias III. Simon II fit. Joseph. daoco. i. Josua qui dason, Frat Oniae III Joseph. lib. XII cap. n. 13. Onias qui Menelaus Frat Oniae III Joseph. d. lib. Menelao demum successit ab Antiocho Epiphane intrusus Alcimus,

447쪽

qui non quidem ex Josiue descendentibus t ex Aaronis tamen posteris, teste Joseph lib. XII. c. I s. Auctore lib. I Maccas cap. VII. n.' a. prognatus fuit Alcimo porro sublato, unanimi populi consensu τελειωτιαρχία ad Maccabaeos transata fuit, quos ex Aaronis familia fuisse oriundos, continuata serie Pontificatum, usque ad Ananelum Pseudo-Ρo tificem, administrasse, supra Cap. III. probavimus, quae hic repetere crambem esset apponere bis coctam. Illud saltem praetereundum non est, Carolum Sigonium lib. V. de M'. Lor. cap. II. -lstedium cap. IIX Chronol parum considerateri cisse, quod Oniae III, praeter Jasonem, Menelaum, etiam Alcimum, .nescio quem Lysimachum adjungunt fratres Lysimachus enim, cujus meminit Auctor libri II Mace cap. IV. n. 29. ipsssimus ille Alcimus est, ut interius intuenti ex cap. XV ejusdem Lib. non obscure apparet.

Et alioquin Rabbinus ille esse nobis tanti non debet, ut contra Josephi, scriptoris gravissimi, testimonia illius admittamus nugas. Tradit autem Josephus d. lib. XII. C. VI. Simonem II tres tantum nabuisse filios, niam III. asonem, menelaum Apage igitur fictilium illum Lysimachum, quem idem Josephus lis. I xcap. VIII denuo excludit, quan

do a selut captivitate usque ad Maccabaeps XV tantum numerandos esse testatur Pontifices, quorum numerus laterculo nostro cum completus

appareat Lysimacho illo nullum in albo Pontificum locum relictum esse, manifestum est.

Iudaeos etiam tempore deportationis, aliqualem Minuisse Reipub.fatum. Idque regenerali quas cons.etudine veterum, a docetur, exemplis illustratur, qua sacris, qua profanis fosephus emendatur, inexplicaris.Zorobabet Echmatotarcha deportatorum in Bal lone.Θ earii qualis qualis forma penes principes paternarum familiarum. Deportarorum incredibiles divitiae, Cr in remigrantes regia liber litas mala locus explicatur. DUxante etiam exilio Babylonicas Iudaeorum colonias αὐτονομίαν sacram, eamque sub Pontifice legitimo retinuisse, iis quae hactenus a nobis dicta sunt, aequo judici nos probasse, confidimus; nimc de Politico causa agenda est statu circa quem iterum ad generalem veluti, ait terum

448쪽

terum Monarchiarum provocamus consuetudinem. Solebant enim victo.

res victis, sive illos suae patriae relinqtiendos, νe in novas transportandos esse censerent colonias, concedere, ut sui genoris immediatos retianerent Magistratus, quos ipse plerumque ex devictorum Regum prosis pia constituebant.

Huius vigore consuetudinis, Pharao Necho Rex Fgypti, victis J daeis non AEgyptium aliquem, sed victi vinctique Joahasi fratrem, Regem constituit. II Re r. XXIII. n. 3 . Sic NubucasNeZar expugnatis Hi rosolymis in victi Regis Jojacimi lacum, illius patruum Ledekiam, II Reg. cap. XXIV. n. 17. cum hic quoque periurus rebellasset, deleta urbe, deportato populo reliquiis udaicis Godoliam, Sapbanis olim Regis JOSIDCancellarii, erem. XXXVI. n. Io nepotem, .lis. ΠReg. c. XXV. Jerem. LX. n. s.

Plurima, egregia huius consuetudinis exempla de victore illo orbis Alexandro Magno consignavit in historia sita Arrianus, quoruni pauca quaedam ex lib. IV attingere sustinebimus. Docet autem ibi Arrianus: fianis victis Abulicem Persam toti vero Persidi, in Media Phrasere tam, eo thri filium , in fodinem, Persas praefestosfuse ad Lybes,, Arabas vero cundem Alexandrum Cleomenem Eunacrinium s. mandatis misi se idem tradit historicus, ut principes provinciarum ιμberos in sissime uitas vivere remisteret, modo tributa penderent. Idem magnus ille Macedo Sidone expugnata, 'ege Stratone eiecto, in illius locum Abdolonymum quendam, nullam aliam ob causam, quans quod longa quidem cognatione stirpi Regia connexus esset, licet tunc ob inopiam hortum suburbanum exigua irpe coleret, ad Regium evexit f

stigium, tradente Curtio lib. IV in inc. Iustino lib. XI. cap. X. Consuetudinem hanc Romanos quoque observasse dubio care Sic enim, apud illos, victo Armenio Ambarane Artaxiam filium substia tuisse M. Antonium, refert Jotavius lib. XV. cap. m. quod ipsum etiam de Germanico testatur Tacitus lig. II. annal. cap. LXIII. Quin gener lam hane fuisse consuetudinem Romanorum, idem annotavit Flavius lib. XIV. Op. XXVI. γἀρim tibi, de Herode, ς ἐαυτὸν δεδηταυ

449쪽

ejus nationis hominibus tribuere , in ideo conjugis se fratri tapetiturus erat, Alexandro nepoti, ex patre Aristobuli, ex matre 'rcani Lo-

450쪽

non tantum Daniciem totius Regni fuisse Pr Rcgem, omniumque Tomarcharum confirmationcs in manu habuisse, sed etiam socios illi Q S drach, Mesach, Abedncgo, ipsius consilio, instinctu a Nebucasnezare, Satrapas regni fuisse constitutos. His enim sic stantibus, an cre dibile est, divinum illum Danielem populi sui, inu Ecclesiae DEI, mnem abjecisse curam, aut magnos illos tres viros, alias sibi poposcisse provincias, quam illas ipsas civium suorum colonias pSed quid conjecturarum opus adminiculis, cum de exulantium Judae rum Principibus praeclara Scripturarum exstent testimonia Producta in- frumenta, inquit Esras cap. I. n. 8. Cyrus Rex Perfidis, per Mithridatem praefectum aerario numeravit Schesbat ari. Principi Judaeorum. ΑΘ

qui Schesbaieta ille, ipsissimus Zorobabel nepos Regis seconiae est, quod ve ba edicti Cyri probant, apud Josephum lib. XL cap. I. Misi eo

etiam praefectum aerarii mei, Mithridatem, ct Zorobabelem Principem Iudaeorum. Habuerunt itaque in Babyloniam deportati legitimum Prusecipem, eumque Regii sanguinis Zorobabelem. Erant praeterea Principes palmarum familiarum, qui ipsi suum in Coloniis intactum habuerunt ordinem, id quod ex Eira, Nehemia, cIOsepho, omnium vero optime ex Ezechiele, probari potest. Ad illum enim Senatores hujusmodi, consultandi causa crebro confluxisse, ex P. VIII cap. XIV. cap. XX. apertissime liquet. Non prorsus igitur ab re est, quod reserente Clarissimo nostro Gerhardo Rab Moses R. Salomon ad vaticinium nostrum reliquerunt, DEUM scilicet 'ulum μum in captivitate Baslonica per Sanhedringubernasse: ec quod in ipso almud. lib. Sanhedrin cap. XI. t itur se pirum penes exules in Babylone remansi . Natum inde quoque est, ἀιχμαλωτάρχων vocabulum, quasi dicas bello captorum, coloniarumve principes, quorum quanta apud suos fuerit auctoritas, proverbium docet Judaeorum, quod Illustris Scaligern 2Iιχ. ad Eusis in haec verba adducit: ἀιχμαλ-άρχης τῆ βαcυλωνι ξοχωτερ' ἀρχοντος της γῆς Ισραήλ, chmatotarcha in Babione excellentior est, quovis Principe in terra Istael. Porro Judaeos in Babylonem deportatos, certam Reipublicae main, cum ἰυτονομιε quadam politica obtinuisse, inexhaustae quoque illae,

incredibiles arguere mihi videntur divitiae, quibus , qua splendidissima rum posses ionum latifundia, qua auri lamenti ingentia pondera, studitanti Ad tantas enim opes, si non populuiter, ut Domini, patre samb