Syntagma variarum dissertationum rariorum

423쪽

Denique quod Hieronymum in partes vocant, invito fit Hieronymo. In nostris illa militat castris. Sic enim in fine cap. XXV Prem Ra chin non siuccessit Rex filius sed fuit in captivitate in Salathis .er Zo-

424쪽

Io GEORG. ERIC PHALET RAN Ustiuima demum Reipalica Iudaica destructione fassam exi limant.

Factam illam Herode regnum invadense, comra Maligerum, er

aerentibus quisnam ille Juda, cui sceptri perpetuitas usque ad illa

promittitur tempora, quibus Messias adventurus esset, solidius re- spondebimus , si prius et πολυσημον vocabuli Juda excusserimus. Juda igitur in Scripturis Sacris, quandoque tribum Juda tantum signia ficat, ut Num cap. XI. n. 3. Deut XXXII n. 7. dic. I. n. a. de in Novo Testamento Heb. c. VII. n. I . Quandoque totum populum H braeorum, quod pracia ex salm LXXVII. IV . probavimus Quandoque vero Regnum Iuda specula. Cum enim Rehabeam filius S lomonis, populo onera tributorum, quae pater ipsius tyrannice imper verat, ad seciuitatem reduci postulanti silerbum dedisset responsium, decem tribus ab illo ad Jeroboam Ephraimitem, quondam Salomonis in te ritoriis Joseph Pr Regem, tunc vero poenae metu in AEgypto exula tem desecerunt, regnumque Israeliticum in duo regna divisum fuit, quorum inerum . illas tribus apostatas continens, regni Israelitici nomen retinuit, alterum vero a nobiliore parte sui, tribu scit. Judae, regnum Juda vocari coepit, ut videre est lib. I Reg. cap. XIV lib. II Chronis. c. XI De regno autem Iuda hoc speciali, divinum nostrum loqui, inde apparet, quod simul de adventu Messiae verba faciat. Ait enim regnum Juda perseveraturum in manu principum indigenarum, ad illa usque tempora, quibus venturus esset Mesras. Ut igitur accuratius intelligamus, quinam respectu hujus regni, i digenae proprie dici possint, necessitas nobis incumbit, tribus illas, quae ad hoc regnum pertinuerunt, investigare exactius, praesertim, cum S era historia modo unius tantum, Juda scit ut Meg. XL n. 32.&36. dcc. XII. n. O. modo ver duarum, Judain Benymi mentionem faciat. Sed ut alia omnia, sic hoc quoque εναντιοφοινες ipsa Scriptura ruit, quando d. cap. XII. lib. I Reg. r. I7.4 d. Ilo II Chron. cap. a. n. II. est tur, Rehabeam super filios Israel re asse quicunque habitabant inter Avitates Iuda. Quando igitur de tribu unica Juda loquitur, non de tribu ipsa, sed ipsius serie, sive territorio loquitur, quod erat amplissimum, ac non tantum tribum continebat Juda, sed etiam maximam partem tribus Beniamin, munitissimasoue illius urbes, ut videre est II chronis.

425쪽

II. n. Io inter quas etiam ipsa urbs - Hierosolyma, oua XIIX. n. et o tertinebat ouoque ad Regnum hoc tota tribus Levi. Nam licet illa JAova sic ordinante Num. XXXV. n. 7. per omnes tribus dispersa, in XLVIII. urbes divisa esset, id quod etiam divinus nostertii cap. XLIX. Genes n. 7 praedixerat, regno tamen Davidico diviso, quotquot inter deficientes X. tribus Istaeliticas habitabant Sacerdotes, inevitae ad regnum Juda concesserunt, tum pietatis, verae religionis Eelo, tum metu persecutionis Ieroboamam. Cum enim impius ille ex optime intelligeret, nullum esse sortius societatis humanae vinculum, quam eiusdem religionis observantia, iropterea vix fieri posse, si stante resigi ne Judaica subditi sui quotannis sacrorum causa, ex lege Hierosolymissicros conventus celebrarent, quin tandem cum fratribus in pristinam unitatem regni coalescerent, mature sibi de remediis prospiciendum esse putavit. Multis igitur templis in montibus per universum mum exstructis, AEgyptiorum Apim colendum esse persuasit vulgo Ne quis

igitur populum a Daemoniorum cultu revocaret aut Levitae , ut olim Exod. xx x II. n. 26. resiviscere nolentes ferro plecterent, omnes Sacem

dotes Levitas regno suo abire coegit, in illorum locum sufictis, ex infima secessebis sacrificulis, teste Regio historico lib. I. v. x II. n. 3I. Omnes itaque Sacerdotes, e Levita, qui erant in toto prael, reliquerunt radiasuburbanas possessionem puam, abieruntque ad Iudam est Hierosolymaim, ut loquitur textus lib. II Paralip. cap. XI. n. I 3. 3q. cap. x III. n. 9. Tribus igitur tribubus Iuda, Benjamin, in L vi Nam tribus simeonitica, quaein ipsa territorio Judae inserta erat, Josuae I x. n. I. quod admodum tenuis, in quidem prolataria esset,

jamdudum tamquam τρωομα, lappendicula tribus Judae facta erat regnum illud Juda constabat. Quando igitur divinus noster regno huic principes, pontifices, qui de inter de ejus, usque ad Messam promittit, tales intelligere debemus, qui sunt ἀρχῆΘεα, ψωει ex trium illarum tribuum aliqua oriundi. Atque haec quidem de Iuda, nostra est sententia, quaein textui apprime convenit, iraeterea ipse eventu rerum, nec non veterum The

logorum conWobatur testimoniis Textus enim de illo sceptro Judae loquitur, quod instante jam adventu Messia in Repub Judaeorum

turum erat. Applaudit praeterea nobis rerum eventus. Surgit enim illa, veluti δατυλοδείκτης in theatro historico nobis ostendit ex altera

426쪽

Babylonica sceptrum , in coronam ponentem : ex altera Ver eandem tribum uda , cum tribu Benjamin, Levi, cum reliquarum tribuum

de votis quibusdam familiis ex Babylone in Judaeam remeantem , Reipub fasces Pontificibus , mandato DEDdeferentem a tergo denique Herodem Idumaeum , jamjam prodituro in carnem Messia, illis Vique doloque sceptrum extorquentem Sed de his suo loco nunc nostrae sententiae adstipulantes in medium producimus Patres Nam doctissimi quinque illorum, per Judam, non tribum uda, aut Principes ex tribu Juda ortum habentes, sed, quale id fuit tempore adventus Messiae, regnum intelligunt Judae ανακτοτελειωταρχικον Facit hoc sanctissimae vitae Doctorin Arbiter Hieronymus Comment in cap. Ierem, L n. 76. c. m. n. I. Erech. Facit hoc ambrosia iectare

coelesti distillans Ambrosius I. III lataeam. Facit hoc augustiissimus Episcoporum Augustinus in immortali opere de eivit. De lib. XIIX. c. XLV. d. XII. conir Faust. c. XLVII. Facit hoc aureae eloquentia oraculum Chrysostomus hom in Gene 'LXXVII qui illius operibus insertus hodie legitur , Auctor homiliam in Matth doctus utique disertus ham. II. Quibus adstipulatur etiam Epiphanius Io II Iomo. I. hcres. I. in omni historia exercitatissimus ille Eusebius lib. VIII de ρ p. Evang. Q lib. I. hist. Ecel cap. . quibus etiam adjungimus Lyr min c. I. Est. Ex neotericis porro scriptoribus tanta vis est inveterati erro rio nescio an ullus sit, qui vanam illam de principatu tribus Judae planionem, falsitatis arguerit, si doctis imum Pentateuchi interpretem, Bon fierium, magnum illum Baronii antagonistam Casaubonum excipias.

Sed omnes quidem incomparabiles hi viri in eo , quod hypothesin illam , regnum sudaicum in tribu Juda usque ad adventum Messiae,

rasse . fallam statuunt, σο*ως, καλῶς in eo vero , quod nonnulli illorum prophetiam Jacobi de ablatione sceptri in ultima demum Re pub Judaicae abolitione adimpletam fuisse existimant, minus accinate sentire mihi videntur Nam ut divinum circa promulgationem promis sionis de adventu Mellia paulo altius repetamus consilium, illud constat, non statim ab initio illam fuisse σα p3ςατην, sed lapsu temporum, maxi me vero sub Jacobo, veluti per gradus sua accepisse incrementa. Huic etenim divina revelavit providentia , posteris illius splendidissimum suo obventurum regnum tempore is a Mo ipsius Juda regnum Judaicum

Vocatum, tandemque in ανακτο τελειωΤαρχιαν conversum iri illam Verousque ad adventum Messiae penes principes, qui origene, ω -

regno

427쪽

regno illius indigenis oriundi essent, perseveraturam. Sublata autem illa sorma reipub. sceptro quidem in Regem aligenigenam translato, jam mox venturum semen illud benedictum. Haec omnia jam moriturus, filiis exposuit Patriarcha, ut temporis scit advcntu Messa divinitus destinati certum, infallibile haberent signum. Nam cum ab obsetii Jacobi usque ad adventum Messiae XVII. plus minus supercsscnt saecula, necessaria filii haec temporis nota Ecclesiae, ne tot saeculis lapsis nuspiam apparente essia vel spem omnem abjicerent, vel alium minime Messiam, pro Messia susciperent. Stante igitur illo quod quidem nemo nisi φιλονεικως vitilitigare studeat, negabit Ρatriarcham postgenitis signum jamjam venturi Messiae vaticinio hoc proponere, quis non intelligit verba illius, non de totali abolitione sive ultima πανωλεΘρία Reipub. Ecclesiae Judaicae, quae t ste Judaica historia adventui Messiae totis LXX annis postumavit, sed de illa transsatione principatus in Regem non Iudaeum, quae non adeo

multis annis ante nativitatem D. N. ESU CHRIsTI evenit, accipienda es. Natura enim ita comparatum est, ut signa rerum eventum tempor praecedant. Interim nec nos negamus ex ultima urbis, templi destructione, inuod impia illa gens, coeli lique sui extorris, in hodiernum usque diem nullo statu fruatur politico, aut hierarchico sed per omnes orbis terrarum paries dispersa perpetuo subjecta sit exilio optime inseseri, Messiam jamdudum exhibitum, frustra a Cimmeriis, ut Lactantius

loquitur, umbris, amorem mentem gerentibus Andabatis exspectari. At vero hujus rei, nempe Miniae exhibiti, indicium Patriarcha nequaquam in translatione siccptri, sed, ut capite sequenti dicam, inobedientia populorum collocat.

Omnino iginti signum Messia jamjam venturi a signo Messiae exhibiti distinguendum, maximopere nobis cavendum est, ne aut λει -

Θει δουλευοντες -οΘεο ει Judaeorum nos prostituamus sarcasmis, aut transsationem sceptri cum ultima destructione Reipub Judaicae confundentes, optimum illud pro JEs CARisTi divinitate a tempore nativitatis etsi Schilo proveniens abrumpamus argumentandi adminiculum. Propius huius distinctionis cautelam tetigerunt Eusebius, Hermias SoZomenus,&, si modo ore suo loquitur, Justinus Martyr Sic enim historiae Ecclesiasticae princip. lib. I. cap. VII. Quando Herodes, primus eorum, qui sum alieno ab Urarie genere nati, P. ica genti regnum accepit, propiatia per Mosen scripta adimpleta est, uua non destiturum principem ex

428쪽

da, nec ducem ex anois ejus, donec venisset cui repossum eras, mingentium exspectationem futurum pronunciavit. Et paulo pin eum it que ad hujusemodi statum quo Herodes αλοιφυλος Unum tenebat -- ni , aderat pra foribus e pectatio gentium c antibus quippe princ

pibus, qui apud hunc populum inde a Most ducta successione , principatum tenuerant. Sommesib. I. cap L Iacob, tu gentirem exspectinionem, qua est in Christo, tum tempus, quo esset Servator venturus, s signi cavit, his fere verbis deficient principes tribus illius, quibus verbis Herodis indicavit principatum, qui patre Idumaeo, matre Arabe natus,

a Romanis, in Aug. Casiare Iudais praefectus est. Gemina in suo D phone reliquit coelestis sapientiae splendidissimus ille Candidatus, Justinus Martyr, cujus sententiam, .s aliquam plusculis constet verbis, int gram subsignabimus, dabimusquc operam, ut piissimus ille Theologus a turpi ν τορησίας naevo, quem ipsi hactenus exprobravit Maliger, s retur Librariorum culpa est, quidquid imputatur Justino, mirorque illam tam manifestariam, Sylburgii, Perionii, Wiassii, Stephani, inui instar omnium, literatorum aquilae, caligeri, in tantum fugisse oculos, ut ne in suspicionem quidem venerit solus, quod sciam,

πολυμ-Θέ-τ Casaubonus exercit. I. coni Baron. cap. II ulcus hoc

tetigit, sed sine medicina, quin, ipse Justinum eo trahit, quo non vult, quando illius auctoritate probare nititur, primis Christianismit poribus receprum fuisic inter Doctores, vaticinium hoc non in Herodefuisse adimpletum, sed post natio, & crucifixum Messiam, cum urbe capta, domo secunda solo a quata, onmis simul est deleta Respub. Judaeorum se ain species, tam civilis, quam sacrae. Verba in omnibus quae vidi, exemplaribus sic concepta stat: οτι

430쪽

posse desiisse in genere vestro Prophetam aut Principem, nec ipsa quIdem admittit Grammatica Deinde qualis est illatio λ Etsi Herodem Ascalonitanum fuisse dicitis , tamen noc quoque dicitis fuisse tunc in genere vestro Pontificem, manente etiam luccessione Prophetarum ad Johannem usque. Quid enim ἀρχιεροσύνη Judaeorum , aut διαδοχὴ Ρrophetarum Iacere poterit, ut Herodes minus sit, sive Herodes , sive Ascalonita Deinde Jolimnem vel Prophetam fuisse, vel ad illius usque adventum duntaxat durasse Prophetarum ordinem , Judaeos concessisse quis dixerit Populo denique in captivitate Babylonica, rophetas vicem Ducis, irincipis fuisse, quid ad superiora probanda faciat, quis tam edipus, ut explicare queat Certe Perionius, mylburgius hic magis muti quam pisces ipse cro Casaubonus sibi aquam haerere non dissitetur. Di me defatigavit hic locus, scd toto contextu pensiculatius considerato, mentem Martyris hanc fuisse deprehendo. Ex prophetia Iacobi in gente vestra timc demum cessare debuit Propheta, Princeps, quando venturus erat Messias. Atqui nato JESU CHRISTO cessavit in gente vestra Propheta Princeps. Ergo Assumptum probat Judaeorum ipsorummet consessione, quod nimirum negare ne impudenter quidem audeant Regem illorum Herodem, sub quo Christus natus est, fuisse Ascalonitanum. Prius deinde illustrat ex historia Iudaica, icitae simul Judaeorum objectioni respondet. oterant enim Judaei reponere At in captivitate Babylonica quoque non minus cessaverunt in gente nostra Reges, ut contra illa soluta, Prophetae Subjicit igitur Martyr: Atqui habuistis Prophetarum vicem Pontifices,& tales quidem qui non tantum sacrificia osserrent, sed qui etiam leges custodirenti.e ανακτο- τελειωτας, usto succedendi ordine usque ad Johannems similiter cincaptivitate Babylonica Principum vicem habuistis Prophetas, quos Spiritus Sanctus vobis illo tempore Reges unxit constituit. Haec a liquis imi illius Patris intentio, quam etiam dilucide nobis verba subministrabunt, si quae trajectionis vitio turbantur, in ordinem redegeris, nonnulla librariorum culpa deturpata paucis literis mutatis pristino nitori restitueris. Totiun igitur hunc locum sic in ordinem redige, emenda: G ν