장음표시 사용
391쪽
De forma Sacramenti Poenitentiae. 38s
determinentur per sequentia verba, a Fceatis tuis.
Nego minorem: Nam, ut mox diximus , licet prpsata verba ex se videantur indifferentia ad significandum tam Absolutionem a censuris, quam a peccatiS, maxime quando p*nitens pluribus vinculis simul est constrictus, puta vinculis excommunicationis, aut alterius censurae, necnon & vinculo reatus culpae, de p*nae, tamen ubi proferuntur super rinitentem, qui confessus est peccatum sacramentaliter, scilicet in ordine ad obtinendam Absolutionem a vinculo reatus culpae , & poen*, in quem solum reatum solvendum proprie cadit Sacramentalis Absolutio (siquidem effectus hujus Sacramenti non est proprie solutio a vinculo excommunicationis , & alterius censurae; sed tantum a vinculo reatus culpae, & pqnae hinc eo ipso, quo Sacerdos, audita Confessione pq nitentis , administrat sacramentum Pgnitentiae per ista verba, Absoreo te, perime, ac determinate significat, se absolvere a peccatis quoad culpam, Ac pqnam: non autem a vinculo excommunicationis, aut alterius censurae : igitur significatio verbi absolvo, ex praevia Confessione Sacramentali , &intentione Sacerdotis , satis determinatur ad absolutionem a vi oculo culpae, &phnae .
Instabis: Si verba formae determinari debeant per praeviam Consessionem Sacramentalem, consequens est, quod illa Confessio sit pars estentialis Sacramenti, siquidem concurrit ad determinationem form* , &Absolutionis , in qua praecipua hujus Sacramenti virtus consistit: sed hoc est contra assertum in praecedenti quaest. in qua diximus, actus psnitentis non esie partes essentiales huius bacramentit igitur alterutra nostra assertio est falsa. Nego sequelam majoris & ejus rationem distinguo: Praevia Confessio concurrit ad determinationem formae per modum alicujus intrinseci, quali esset pars illius orationis,
qua forma Sacramentalis exprimitur , ne go 3 Concurrit per modum alicujus extrin- seci, de circumstantiae, vel potius materiae, Per quam verba Sacramentalia habent signification m Saciamentalem , concedo quamvis enim verba formae Sacramentorum determinate designare debeant materiam , tamen contingit interdum , quod ipsa materia concurrat ad determinationem verbo
Lum: verbum enim baptias v. g. in forma Baptismi, non habet ex se , quod significet
ablutionem fieri in aqua naturali, quod tamen requiritur adessentiam sacramenti baptismi, sed id dumtaxat obtinet ex determinatione ipsius materis , quae non est vinum , aut alius liquor, sed tantum aqua naturalis. Unde quamvis ipsa forma potius determinet materiam, quam vice versa, hinc tamen non excluditur omnis omnino determinatio materiae respectu formae, licet principalis determinatio competat formae, quod etiam
fit in hoc Sacramento , in quo forma si non sola , saltem praecipue significat , de
causat remissionem peccatorum.
Urgebis: Si illa verba, absolvo te, lassiciant ad formam, & essentialem significationem hujus Sacramenti, sequitur, quod eis promlatis, quaecumque postmodum verba omittantur, aut proferantur, infallibiliter ponatur Sacramentum, & ejus effectus, nempe solutio peccatorum: sed id videtur falsum; enimvero si prolatis illis verbis, absolvo te, Sacerdos itatim adjiceret ab alienis peccatis, aliena prorsus esset significatio 3 ac subind* nullus esset Sacramenti effectus: igitur essentia Absolutionis non solum consistit in illis verbis , abs is te et sed necessario adjici debent illa verba , a peccatis tuis .
Nego minorem , de ad eius probationem dico, quod si verba , absolvo te , proferat Sacerdos super rq nitentem cum legitima
intentione eum absolvendi a peccatis commmissis, tunc valida est Absolutio, licet post prolata illa verba intentionem mutans sadjiciat haec verba, a peccatis alienis : si autem ab initio prolationis habuit intentionem proserendi hanc orationem integram absolvo te ab alienis pereatis . Absolutio prorsus est invalida s quippe cum sit contra ritum, & formam hujus Sacramenti . Dicet secundo: Ea verba sunt de essentia hujus Sacramenti, quae Christus illud instituendo protulit: at Christus instituendo sacramentum penitentiae , meminit peccat rum: igitur &c. Major constat: Ideo namque Ecclesia censet invocationem Trinitatis esse necessario, & essentialiter praerequisitam ad formam Baptismi, quia Christus Apostolos delegando , ut baptiEarent , ait i Bapti- MUMI eos in nomiae Patris bc. Minor etiam constat ex verbis Joan. go. Christus enim ait, Quorum remiseritis peccata , rem
Nego majorems Nec enim omnia verba,
392쪽
quae Christus D. protulit instituendo Sacramenta , sunt de essentia illorum formae; alioqui dum Sacerdos pq nitentem absolvit , proferre deberet prafata verba , tuorum remiseritis peccata , remittuntur eis ;nec usureare deberet verbum absolvi, sed roferre, Remitto tibi peccata I quippe Chrius D. non meminit verbi absialis , sed
Ad ejus probationem nego paritatem ;cum enim in Baptismate fieri debeat professio fidei, & idcirco expressa, Ad distin- . a debuerit este invocatio sanetissimae Tri- Pitatis, quae utique non intelligitur sub illo
vel bo baptieto: ideo neccssario fuit usurpanda illa invocatio explicita sub iisdem verbis, quibus eam Christus D. expresserat 3 fecu, autem est in secramento Penitentiari nam tui diximus verbum absolvo, praevia Confessione peccatorum, satis determinate, &explicitc significat peccata prius confesta, Ut non opus sit eorum expressam mentionem fieri, ideo autem Christus D. hoc Sacramentum instituendo , meminit remissionis eccatorum , ut videIicet significaret Apo, olis , quaenam euci materia illius Sacramenti, ne foric fi dixi fici solum: suorum remiseritis , non adiiciendo ir peccata , existimarent ipsum eis cedisse potestatem solvendi qu*cumque vincula , sicut vide-hatur promisiste, quando dixit: Quaecumque solveritis super terram et nulla autem apparet ratio , cur expresserae , nomina
Patris, Filii, & Spiritus sancti in Baptiomate , nisi quia fgnificare volebat , illa verba esse necessario usurpanda in forma Baptismi.
Lx his itaque sequitur , non esse verum quod docet Durandus in p. dist.22. q. . &cum eo Gerson alphabeto 33. necnon &Concilium Coloniense in Enchiridio, tit. depgnit. nempe omnia haec verba, absolvo te a peccatis tuis in nomine Patris bet esse deessentia form* Absolutionis . Nec etiam proebanda est sententia Gabrielis dist. Iq. q. a. asserentis ad formam absolutionis necenaria esse illa verba , Abholvo te ab ommisspereatis istis. Non est paritcr admittenda sententia eorum , qui dicunt cum Petro Soto lect. . de Confest saltem illa verba, absono te a proratis tuis , esse de estuntia: Nec tandem probanda est eorum doctrina qui cum eodem Soto in se dist.22. qu. I. art. I. volunt , quod in casu necessitatis
ceret proferre vel tam absisy , absque
eo quod designetur persona absolvenda enam, ut diximus, cum verbum absolvo sit in disterens necessario determinari debet ad signisicationem Sacramentalem perpe sonam poenitentem , & confessam sua
Patet etiam seeunda pars , nempe quod illa forma sacramenti Pqnitentiae exprimi possit quibuscunque verbis actum juridicum absolutionis Sacerdotalis significantibus et nam, inquiebat Doctor in primo notabili, in isto Sacramento lassicit, quod exprimatur actus sententiae absolventis, & in judicio publico non oportet este limitata verba , dec. Clim igitur sola mutatio essentialis, ev quq sensum omnino diversum effcit, invalidum essiciat Sacramentum : de essentia vero sacramenti Ppnitentiae tantum fit, ut proferatur per modum actus judicialis, i de fit, quod quibuscunque verbis judicialem sententiam exprimentibus utatur Sacerdos informa Absolutionis, Sacramentum este validum; unde valida essec Absolutio, si Sacerdos diceret : Iolao te a pereatit, vel di mitto , aut remitto tibi peccata tua. Quod
utique maxime confirmatur tum exemplinouisti, qui ejusmodi verbis usus est , dum
meminit sacramenti Pqnitentiae: nam Jo:2 ait: suorum remiseritis, remittuntur eis, utque ait Matth. i8. suaecunque solveritis super rem ram , erunt Fosita in ereo . Et Petro Mati. io. Iuodcunque solveris super terram serit solutum is tu caesto Tum quia ipse Christus adumbrans Marc.2. Mati .s. Luc. L. quod acturus erat in sacramento p*nitentia postea dicit paralytico: Fili remittuntur tibis peccata tua. Id est, ego remitto tibi peccata
tua et Dixerunt enim intra se Pharisaei , is Scribae. Hir blasphemat, quis potest dimitterr peccata, nisi solus Deus p Et cum v spissesus
cogitationes eorum eas non arguit, sed paralytic, sanatione confirmat. Ut sciatis, inquit , quissislius hominis habet potestatem in terra dimitis tendi peceata , tune ait pamblico 3 Surge isto e lectum, vade in domum tuam . mstatim surrexit, O, coram o n ibu
in domum suam. At idem in persona Christi dicere possunt, de donare Presbyteri ministerialiter, & in trumentarie, quod auctoritati per excellentiam Christus dixit , dc donavit. Nihilominus, ut observat D ctor Ioco supra laudato , proferenda est formula praescripta ab Ecclesia, his verbis dimo te ab olao is . nec eam citra Pecua tum, licet immu ale.
393쪽
De forma gaeramenti Poenitentiae. 3 e
Quaeres . Utrum Saeerdotis manus impositio super paenitentem Meessaria sit in Me
R M' est , eam non esse absolute necessariam , tum quia nec ex Scriptura, nec ex Traditione, neque ex ulla ratione
colligitur ejusmodi nccessitas. Non quidem
ex Scriptura: nam quoties Christus Dominus hujus bacramenti mentionem fecit, nullatenus meminit hujus manuum impositionis, ut apparet ex omnibus oraculis iam laudatis. Non etiam ex Traditione , siquidem neque bS.Patres, neque Concilia hujus necessitatis meminerunt, nisi dumtaxat quando publice pqnitentes cum Ecclesia erant reconciliandi, & ab ulteriori publica Pqnitentia solvendi, quo utique in casu fiebat quidem manus impositio. Uerom ista Absolutio non erat Sacramentalis, sed dumtaxat reconciliatoria , quod optime colligitur ex Concilio Araulicano primo cap. 3. ubi legimus : esui recedunt de corpore , P nitentia accepta , placuis sine reconciliatione , manus
ympositionem eis communicare: quod morientis
suffieiat reconelliationi: si supervixerit, flet in
ordine Paenitentium, ut offensis necessariis P
nitentiae legitimam communionem cum reconis
ciliatoria manus impositione reeipiat . Similiter in Carthaginensi quarto Can. s. Paenitentes, qui in infirmitaιe viaticum acceperint , Euebaristiae non se credant absolutos sine manus
impositione si supervixerint p Censent igitur ejusmodi Concilia, illam manuum impositionem non esse absolute necestariam ad hujus Sacramenti licitam, & validam administrationem, quippe cum moribundi absque ea absolvi possint. Denique , ratio Theologica in contrarium militat, siquidem mavus impositio ideo fit
in Sacramentis Ecclesiae, ut designetur coepiosus gratiae effectus, quo indigere videntur,quibus imponuntur manus ad illa obeunda munia, ad quae destinantur: sic manus impositio fit in bacramento Confirmationis, ut nempe per eam homo accipiat plenitudinem Spiritus sancti, qua roboretur, & vegetetur ad constanter, & animosc confitendam ad quod certe opus est gratiae excellentia, unde Aet 8.legimus de Apostolis,quod fidelibus recenter baptiEatis, imponebant manvs acopiebant Spiritum sanctum. Similiter in bacramento Ordinis, in quo confertur quaedam excellentia potestatis ad divinassen Theo . Tom. X. na mysteria obeunda, fit etiam hujusmodi
manus impositio, ut nempe per eam significetur conferri plenitudo gratiae ad dignc,& debite haec munia implenda . Unde S. Paulus Timothaeum monebat epist.2. cap. I. Almoneo te , ut resuscites gratiam Dei, quae est in te per impostrionem manuum mearum. Sed Sacramentum nitentiae ordinatur tantiim ad remissionem peccatorum ; non autem ad obeunda aliqua munia, nec ad obtinendam specialem gratiae excellentiam, igitur ad hoc Sacramentum non requiritur manus impositio.
adde quod manus impositio solium fiat in
Sacramentis , per quae suscipiens deputatur ad solemnem aliquem actum exercendum eo quod manus sit potissimum operationis organum, unde illa fit in duobus Sacramentis, puta Confirmatione, per quam fidelis constituitur quasi milcsChristi ad ejus nomen.& Religionem audacter tuendam, & profitendam coram tyrannis , & infidelibus . Et in Ordine, per quem homo segregatur a communi fidelium cptu, ut specialiter destinetur ad Dei cultum, & Rcligionis minitasterium: per susceptionem autem aliorum Sacramentorum , nempe Eucharistiae, Penitentiae &c. homo specialiter non destinatur ad aliquem actum fortiter ac prudenter exercendum; ac subinde in eis non videtur necetiaria illa actus designatio per manus impositionem Diras primo: Saeramentum pqnitentiae appellatur a Patribus manus impositio, sic S. Clemens lib.2. Constitutionum Apostolica, rum c. r. aite Ut Ethnicum Baptismo Io- istum post doctrinam admittis , sic hunc
per manus impositionem , utpote p*ni- tendo mundatum in antiqua pascua re- ristitue, et itque ei loco lavacri manuum , ,
impositio. Et Concilium Carthaginense ,,
quartum C. f. loquens de moribundo p*nitente, ait, bi continuo creditur moriturus, reconcilietur per manus impositionem. Hinc
Sanctus Leo epist. Oa. scribit. Qui cibis is immolatiliis usi sunt, possunt jejuniis ,& , ,
manus impositione purgarii igitur quem- admodum Baptismus dicitur ablutio, & Confirmatio Chrisma , quia ablutio est si absolute necessaria ad Baptisma, & chri se matio ad Confirmationem, pari ratione ,, manus impositio dicenda est necessaria ad is
Nego consequentiam 3 appellatur enim imo positio manus tantum a cetremonia quae fieri
394쪽
solet in hoc Sacramento, cum Sacerdos Absolutionem impertiendo poenitenti benedicit , haec autem c*remonia prorsus accidentalis est; non vero essentialis; quippe cum citra peccatum i saltem mortale, possit omitti . Adde quod plerumque SS. Patres, &Concilia, dum meminerunt impositionis mcnus faciendae , cum conceditur Absolutio , non loquantur de Absolutione Sacramentali, sed reconciliatoria. Dires seeundo, Sacerdos in aliis Sacramentis praeter verba , aliquem actum exteriorem exercet erga suscipientem: igitur etiam in hoc Sacramento debet exerceri, sed hic alius esse non potest, quam manus imposi-stio: ergo &c. Nego sequelam maioris: Et ratio disparita. tis est, quod caetera Sacramenta , praeter Eucharistiam , consistant in applicatione materiae; unde in eis requiritur actus exterior: secus autem est de Penitentia, &Eucharistia: sicut enim in Eucharistia Sacerdos sola verborum prolatione super materiam perficit Sacramentum 3 ita sola Sacerdotis absolventis verba super renitentem perficiunt absolutionis sacramentum. Adde quod si quis actus exterior desideraretur in Pqnitentia ex parte Ministri , ille dici posset crucis obsignatio, per quam significaretur, quod Poenitens peccati remissionem accipiat per languinem, Ac meritum Passionis, & cru.cis Christi .
ABFolutio Sacramentalis neeessario debet
esse vocalis , seu voce exprimi: Colligitur primo ex Decreto Eugenii , ubi de Sacramento penitentiae legimus: Forma hujus Sacramenti sunt verba Absolutionis , quae Sacerdos profert , Ego te absolvo. Et Tridentinoseu LIq. c. f. ubi haec habentur: sivamois autem Absolutio Sacerdotis alieni
hene ii seu dispensatis , tamen non est solum
nudum ministerium, vel annuntiandi Evange-litim , vel declarandi remissa esse peccata ;sed aa insar actus iudicialis quo ab ipso velut a Iudice sententia pronuntiatur idio. sed ista significant Absolutionem in Pgnitentia vocalem , seu verbalem esie debere: igitur &C. Confirmatur ex perpetua Ecclesiae praxi, quae nusquam a temporibus Apostolorum ad praesentem usque diem aliter hoc bacramentum, sicut di alia , quam verbis hinmana voce Prolatis administravit. Unde quamvis Christus D. non dixerit explieste pro,
nuntiandas esse voces aliquas, quando p*nitentes absolvuntur a peccatis, sicut necdum administrantur alia Sacramenta; nihilominus id implicite signasse censetur, dum de Baptismo ait: Docete omnes Gentes bapti-etantes eos in nomine Patris be. Et in Eucharistia, dum dixit: me facite in meam comm morationem. Unde perpetua Patrum, &Ecclesiae praxis semper insinuavit has in Baptismo voces este pronuntiandas. Ego te baptieto. Et in Eucharistia:me ii corpus meum. Nec usquam Baptismum, aut Eucharistiam per nutus veI scripta fuisse confectam : Idem
igitur est judicium de Pqnitentia, idque jure potiori , cum sacramenti Pgnitentiae forma, non tantlim debeat exprimere effectum ejus, puta remissionem peccatorum s sed praeterea significare dcbet hunc effectum a Sacerdote fieri, seu ministrum hic, & nunc eam operari peccatorum remissionem ex potestate sibi a Cnristo D. collata. Dices primo 3 Eo modo concedi potest Absolutio, quo fieri potest peccatorum a cusatio per Confessionem; sed valida potest esse Confusio, etsi non fiat per locutionem vocalem, sed tantum scripto, nutu , vel aliquo ligno exteriori: igitur pari ratione non est de ectentia Absolutionis , quod voce humana proseratur. Nebo maiorem 3 Et ratio disparitatis est primo , quia in Sacramentis forma debet e sedistinctior, &expressior, quam materIa. Unde cum Absolutio se habeat per modum formae, Confessio vero per modum materiae, conveniens fuit, ut Ablalutio voce humana proferatur quo ejus significatio distimator
appareret . Secundo , plures causae occurrere possunt , quae psnitentem a Conisessione vocali, potius quam Sacerdotem a vocali Absolutione moraliter praepediant. Constat enim omnes mutos, & ignotae linguae homines verbis non posse sua peccata promere; Sacerdos vero cum possit vel bis esterre , quae mente concipit, vix aliquae causaeo currunt, quae ipsum a Nocali formae prolatione impedire valeant. Instabis: Si verba vocalia necessario requirantur ad validam Absolutionem, maxime vel quia absolutio est, vel quia Sacramentalis est 3 at neutrum dici potest. Non quidem primum, quia non omnis Absolutio scriptis expressa , est invalida: enim vero absolutio ab excommunicatione, de censura
395쪽
De forma Sacramenti Poenitentiae. 38 et
dari potest , osculo , nutu , vel scripto,
saltem a summo Pontifice , ut constat ex Clementina de sententia excommunicationis, cap. finali: Non etiam quia Sacramentalis est, alioqui nullum Sacramentum celebrari postet aliter quam voce, quod non est verum ii quidem Matrimonium quod est verum Sacramentum , valide conficitur per nutus, signa, & scripta consensum internum te-ilificantia: igitur Acc. Nego minorem, quoad utramque partem:& quantum ad primam dico rationem disparitatis esse, inter absolutionem a peccatis, &a censuris, quod sicut haec non requirit certam formam verborum, ita nec verba pro prie dicta ; quia non operatur, ut instrumentum Christi ad producendum aliquem effectum supernaturalem: sed tantum uti nstrumentum absolventis, & reconciliantis hominem Ecclesiae, cui Christus auctoritatem concessit infligendi censuras, & ab eis abis solvendi s unde penes eam est praescribere modum, quo contrahatur, ac solvatur exis communicatio, & aliae ejusmodi censurae; non sic autem censendum est de forma Sacramentorum , quam Ecclesia pro libito non potest immutare.
Ad secundum dico , non idem esse judicium de Matrimonio, ac de aliis Sacramentis 3 cum enim Matrimonium.fiat per mutuum consensum partium, id omne quod potest hunc mutuum consensum exprimere , potest etiam sufficere ad valorem hujusmodi Sacramenti: secus autem est de sacramento PCenitentiae, sicut & de aliis , in quibus forma est determinata. DPes serando: Ea lassiciunt ad sacramentum Poenitentiae, quae requiruntur essentialiter ad rationem Judicii fori externi; siquidem , ut diximus, Christus D. instituit hoc Sacramentum per analogiam ad judicium fori externi, at non est essentiale judicio fori
externi, quod Judex proferat vocalem sententiam: ergo nec inp*nitentia. Nego ma=orem; Christus namque instituit sacramentum Poenitentiae quoad aliqua tantum essentialia , quae videlicet communia sunt omni iudicio, puta quoad accusationem rei , cognitionem criminum, & sententiae
Prolationem, non vero quoad ea, quae videntur necessaria tantum pro voluntate
Principum, qualia sunt , quod ludicia scripto lata , irrita sint, aut legitimas quod Prolata sententia in absentem valida sit aut invalida 3 siquidem voluit Chi istus D. ut suum in Pqnitentia judicium esset vocale, dcferretur in reum praesentem l Tum , ut clarius exprimeretur auctoritas judiciaria , Tum , ut Judex certius cognosceret statum ,
aflectum absolvendi , vel condemnandi . Idcirco sit
Imalida esset absolutio litteris eo gnata
heu ad absentem directa. Probatur ex Conis cilio Trid. r. Ja. e. a. ubi dicit, eos qui saterimine aliquo post mytismum contaminad rint , non iam repetito Baptismo ablui, sed a te hoe tribunal ( Pqnitentiae tanquam reos M. v vii Christus , ut per sacerdotum se tentiam quoties ab admissis pereatis ad ipsum paenitentes conjugerint , possent liberari r sed confugere ad tribunal , & ante illud sisti, nihil aliud est , quam Sacerdoti praeis senti manifestare sua peccata , ut ab eo percipiatur Absolutio et igitur ex sententia Concilii Tridentini , Christi D. voluntas fuit, ut consessio fieret praeIenti Sacerdotati, & ut praesenti reo Absolutio conce
Probatur similiter ex lib. de vera, &ΩIsa poenit. cap. Io. ubi exemplo leprosorum mundatorum, quos Cnristus Luc. I . jussit, ut se sisterent Sacerdotibus quatenus de lepra mundata judicarent , colligit necessarium esse , ut pq nitentes coram Confessario Sacerdote se sistant, ac in ejus praesentia peccata deponentes Absolutionem recipiant. Ait autem: P cepit Dominus mundanaeis , ut ostenderent ora Sacerdotibus, docens corporali praesentia confitenda peccata, non per numtium, aut per scriptum manis avda , dixit enim et ora monstrate,=omnes, non unus pro omnibus , non alium statuatis nuntium , qui pro vobis osserat munus a Moosaiutum, sed ut per vos peceastis, per vos erubescatis, eru- sentia enim ipsa partem habet remissionis , in hoc enim , quod per seipsum dieii Deerdoson erubescentiam vincit timore offensi, si venia eriminiI. Sic avg.
Idem docet subtilis Doctor in a.dst i T.
ubi respondens ad octavum argumentum , ait, ad aliud videtur Confessio quandoque rifacienda , per scriptum , ut legitur de homa Cantuariensi, qui misit ad Cu- ,,riam pro Absolutione , sed hoc videtur Hesse contra rationem Consessionis , quia ,, omnis scriptura ex sui natura nata est is
396쪽
388 Tract. I. Di p. II. Art. II. Sect. III. Quaest. III.
,, es publica 3 quantumcumque enim aliquis H conservet secrete apud se scriptum, tari menex quo mittit illud, vel propter nun-M tium, vel propter illum, ad quem mit-,, titur; potest publicari , & semper exta sui natura est patulum cuicunque legen- ti, loquens quod ibi continetur. Ouili-- bet ergo scribens aliquid, facit in hoc, H quod est contra naturam signi idonei inta consessione:& in ista scriptura tollitur ve-M recundia, quae est p*na magna in Conia festione; & hoc nisi confitens sit praesens, x, quando perscriptum confitetur, & ideoia quod dicitur 3o. i. qualis debeat, quod is quis potest confiteri per scripturam, Joan-M nes exponit, quando confitens est prae- sens; quia absens non potest licitc 3 igiis tur absens expectet praesentiam cum Prini, posito confitendi ea habita
Nuibus verbis aperie significat nuIIam esse Confessionem in scriptis factam 3 ac
subinde nullam Absolutionem datam absenti. Quod probat, tum ex natura Consio sonis, quae non debet vergere in perniciem Confitentis, & quae annexam habere de bet verecundiam. Idque confirmat ex glos, si Joannis Andreae, super q. qu. S. cap. insue , qu , negat confiteri posse aliquem, aut absolvi a pcccatis in absentia . Nec obstat quod in eodem capitulo non aga tur de Poenitentia, aut Consessione secra--ntali. Doctor enim suum intentum Colligit , non ex verbis capituli , sed ex expositione ipsius Joannis Andreae Porro, quod Confessio , ac subinde A solutio absenti data sit invalida , constat
ex Decreto Clementis octavi ; qu,, ut famosam controversiam de validitate Absolutionis, & Consessionis latae absenti in scri- Ptis , quam propugnabant aliqui Theologi
societatissesu , &de illius nullitate , quam asserebant alii Theolog , priorem damnavit sententiam hoc decreto. Die Io. mensis neti, Uno a Natimitate Domini nostri Iesu Christi I sota in generassii Congregatione S. Rama Na ,-umersatas Inquisitionis , habita in palatio Apostileo in monte Duirinali, coram Saram Elissimo Domino Nostro Clemente , aimna provinentia Papa Mato , propossa qua iure , utrum liceat per litteras , seu internuncium Confessario absenti Meeata Sacramentaliter confiteri , ab eodem absente Absolutionem obtinere et Sanctissmus Dominus Noster avditis votis Patrum Theologorum , is re cum
albus, contra haereticam praditatem gene ratibus Inquissioribus , mature ae diligenter eonferata, banc propositionem, scilicet , licere ter litteras , seu internuneium Confisarae absenti , peccata Sacramentaliter confiteris ab eodem absente absolutionem obtinere iad minus uti falsam , temerariam , is scandae osam condemnavit . ac prohibuit , praec
pitque ne deinceps ista pro fio , publicis ,
privatisque Lectionibus, conmonibus , , coU-gressibus doceatur et neve unquam tanquam
aliquo casu probabilis defendatur , imprimatur , avi ad praxim quinius modo deducatur .
Duod si quis illam Geuerit, defenderit, impriami fecerit, aut etiam de ea disputative tracta.derat, vis forsan impugnando : vel ad praxim, seu abecte vel indirecte deduxerit, praeter excommvnicationem lata sententiae , quam ipso
facto incurrat , , a qua non possit , pr terquam in articulo mortis , ab alio , quacunqur etiam dignitate fulgente, is F. Romanae E clesiae majori Paenitentiario, nisi a pro tempor existente Romano Pontifice, absolvi; auis etiam paenis arbitrio infligendis subjaceat Repones Pontificem non declarare iIlam Absolutionem esse invalidam, sed tantum illicitam; quia nimirum dixit , hanc pi positionem a se damnari, quoae asserat: Liscere per litteras absenti consteri. Verum con- trarium apparet ex verbis ipsius decreti, quibus prohibetur ne in praxim quovis mod deducatur: si enim absolutio aut confessio per epistolam estet tantum illicita, sequere tur quod saltem in casu necessitatis esset valida, & consequenter licita: nam inurgente extrema necessitate omnia valida sunt licita is Unde consequens est, quod si revera essectantum illicitum, non autem omnino invalim dum confiteri absenti, vel absentem absolvere: nulla authoritate humana, civili, aucPontificia, in casu necessitatis id prohiber
Posset, maκimu in casu summae necessitatis. Clim igitur summus Pontifex sub poena excommunicationis sibi reseivata prohibeat assi rere, quod liceat, per litteras, seu intemnuncium Consessario absenti peccata Sacramenta-luer confieri, is, ab eodem Absolutionem sitianere 3 manifestum est, quod pariter censear Laium Confessionem, re absolutionem eo
Respondent aliqui eum nareet ad 3. par . d. p. ai. seci. q. Summum Pontificem nota damnasse utramque partem supra dicta propolitionis divisim, sed tantiim conjunctim,
ct collactiyc, anmpe quod non liceat
397쪽
equidem Absolutioncm dare absenti, Con- ssionem vero interdum absenti fieri per
Iitteras non sit vetitum. Verum etsi haec dumtaxat ita essent, semper haberemus propositum intentum. At interpretatio illa SuareZ omnino repudiata fuit auctoritate Pauli V. summi Pontificis, ut patet ex decreto facto in generali inquisitione his verbis expressis : Die Id. Iulii anno I S. proposita causa P. Franei iei tiarer esuitae: b co Veratis his, qua seripsit tomo g. in J. partem S. Thomae fect. q. Q. sput. 2I. interpretando decretum faelicis reeor. dationis Clementis Papae octavi die io. Iunii anno I Goa. quo damnavit hanc propositionem, videlirat licere per litteras seu internuncium Confessario absenti peccata Sacramentaliter confiteri, & ab eodem Absolutionem obtinere, ac etiam mature distussis his quae idem P. Suarcet adduxit in de' se. nem suae interpretationis ; auditis votis illustri imorum Dominorum Cardinatium, Sancti simul deeravit, dictam interpretationem non
subsissere, is ideo amovendam esse ase eius libris, iuxta Mecreta alias facta ra fellei; reeom tionis Clemente Papa VIII. de quibus in a
Praeterea eodem anno die sto. Julii eadem Congregatio decrevit: in libris Patris Frandisti Suareet Iebitae disp.23. sia. I. n. 22. amo inantur i. a scripta verba, videlierar Atque ex hac resolutione usque ibi, in absentia Confessoris . Idem P. Suareet eorrigat suum librum, antequam evulget, ostendat hvie saerae Congregationi. Et rursus die IB. Augusti hoc emanatum est Decretum: Sanctissimus decrevit ex rom. . Patris suareet Iesui, tae in J. part. F. Domae, disp. II. de Consess.sect. q. cui titulus es: Utrum de necetinate Confessionis sit, ut p*nitens Facerdoti praesenti immediate, & pe et psurn revelet peccata sua, totam esse amovendam, nec aliam
eius loco subrogandam, Diras: Sacramentum Pgnitentiae, ut supra diximus n. 33. institutum est per modum Judicii s unde Absolutio bacramentalis est qu*dam sententia data in foro conscientiae; sed in Judicio forensi Judex potest :ibsol vere abusentim et igitur & in Tribunali Punitentiae Sacerdos poterit pqnitentem absentem a
Nego paritatem: Licet enim sacramentum Pinitentiae habeat aliquam similitudinem sum judicio forensi, in multis tamen ab eo
tentiae idem est accusator, testis & reus: quia judicium est voluntarium, tam ex parte Rei, quam ex parte Iudicis; seeundo, ipse Reus absolvitur, vel damnatur secundum ea, quae contra, vel pro se proseri, vix videlicerJudicium istud institutum est in favorem Rei, cui idcirco fides adhibenda est; maxime clim adversum se injustitiam suam, &delictum suum confitetur. Tertio, quia Iudex forensis non debet este sollicitus de statu interno, & aste tu illius, quem absolvit: Sacerdos autem debet habere certitudinem moralem de statu, &affectu pra senti illius , cui Absolutionis beneficium impenditi hoc autem nosiste non potest, nisi ipse absolvendus manifestaverit; quoffutique praestare non potest , dum absens est; com enim homo assiduae mutationi subjaceat, quamlum vis scripto suam dila sitionem fuerit obtestatus, poterit illam revocasse, dum Sacerdos absenti Absolutiois nem largiretur. Inde fit, quod etsi in judicio forensi Judex possit absolvere absentem; id tamen praestare non potest Sacerdos in tribunali Pqnitentiae. Diees strando: Doetor subtilis supra laudatus refert. quod S.Thomas Cantuariensis absens, Absolutionem petierit a Sede Ap stolica. Et S. Cyprianus lib.3. epist. I T. ait, quod lapsi per epistolam Absolutionem petentes, eam obtinere possent: igitur Absolutio absenti data potest esse valida. Nego consequentiam: Et ad factum S.I h
mae, quod refert Baronius tomo Ia. ad annum II 6 . n. f. respondeo, quod Absolutionem Sacramentalem a Sede Apostolica
non postulavit, nec eam ipsi dederit Alexander III. summus Pontifex, sed tantum Canonicam , propterea quod fateretur se
non omni, qua debebat constantia contra
Regem Angliae, & eius proceres, Ecclesiae tura propugnasse s unde se Sacerdotio in . dignum iudicabat, ut colligitur ex scripto summi Pontificis, in quo sic habet: Si te reis e is aliquid commi spe, de quo propria te de
beat conscientia remordere, qui vias, Sareris doti , qui distretur,'providus habeatur, tibi constitimus per P nitentiam confiteri: Ru acta misericors Dominus, qui multo amplius ad correspicit, quam ad actus, tibi consuetae pietatis suae miseratione dimittet; is nos de Beatorum Petri, is Pauli apostolorum eius, meritis coUFientes , te ab eo, quod est commissum, abso vimus; b idipsum faternitati tua auctoriis
late aps j a ri mnus. Quibus apparet
398쪽
non sacramentalem , sed tantiim Canonicam Absolutionem ei tribuis te . quippe
cum ipsum moneat, ut conveniat Sacerdotem discretum, cui confiteatur, ut ab eo sacramentalcm Absolutioncm recipias.
Ad sanctum caprianum, dico contrarium potitis ex eo colligi, ait enim : Si qui infirmitatis periculo occupati fuerint, non expectent praesentiam nostram, quin upud Presbdite. Tum quemcumque praesentem, vel si Presister repertus non fuerit, is, urgere exitus coeperit,
apud Diaconum quoque Exomologiam facere octi sui possit, ut manu eis in P nitentiam imposita, veniant ad Dominum cum pace. Ubi significat praesentiam Sacerdotis requiri: &insuper, ibi non agit de Absolutione sacramentas, sed tantum de Canonica ; alioqui non diceret, eam in absentia Sacerdotis impendi posse a Diacono . Pax ergo, de qua ibi agit Cyprianus, erat Absolutio a pqnis satisfactoriis; haec
autem concedi poterat a Diaconis, cum etiam hodie usitata sit Archidiaconorum ab excommunicatione Absolutio, tametsi in solo Diaconatus Ordine constituti sint. Nec mirum, cum constet ex lib. g. Consti-cutionum Apostolicarum Cleme in is , aucti
Iitatem excommunicandi habuisse Diaconos absente Presbytero cap. 3q. ibi: Diaconup excommunicat B podiaconum, Lectorem, Cant
rem , Maeonissam , si quid tale comingat, absente stilicet Presbiero Habuerunt igitur illo absente etiam potestatem absolvendi ab excommunicatione, nam ejusdem est absol. vere, cujus est excommunicare. Addit Pa- melius in annotationibus ad illam episto-Iam Cypriani: Fortassis cum Episcopus abri sens, & Presbyteri multi carceribus in-- clusit essent, ex privilegio quodam Dia-- conis in necessitate permisia est P itcn- , , tium reconciliatio, sicut a b. Gregorio,, Presbyteris aliquando concessam legimus,, sacramenti Confirmationis administratio-M nem, quae solis alioqui Episcopis compe-- tit. Ita Pamelius. Objicies a. varias historias, ex quibus ap- Paret, Absolutionem sacramentalem, tuisse per litteras absentibus datam 3 iE namquc primo colligitur ex historia Serapionis, quam describit S. Dionysius Alexandrinus epistoIa ad Fabianum, referente Eusebio lib. o. Historiae c. 36. Serapion vir annosae ir-- tutis tempore persecutionis, Prae imbecil-ta litate sacrificat idolis; postea saepenumerota in Ecclesiam recipi supplex pollulata. sed
quia idolis sacrificasset, ejus postulationinem, auscultabat; in gravem morbum delabitur , triduo deinceps mutus, ct absque sensu vivit; quarto die paululum relevatus , jubet per nepotem suum ad-
vocari Sacerdotem, qui forte morbo vexa- tu scit m ad eum accedere non posset, dat is
particulam Eucharistiae puero, quem miserat aegrotus, praecepito ue ei, ut madefa- Uctam in os Senis infunderet; insudit, il- silico Serapion extremum spiritum dedit.
De eo Dionysius sublicit: Num igitur sti tis constat eum fuisse rei ervatum, S eo usque
in vita mansisse, quoad eque penitus esset eu pae vinculis solutus, is ipsa labe, qua erat idolis immolando aspersus, omnino deleta, posset pro multis bonis, quae gessisset in vita, in numerum consessorum remri. Ex iis sic argumentari licet. Ille senex, antequam in morbum iniscidissit, Absolutionem sacramentalem ab
idololatria non fuerat consecutus: ut enim
habet Dionysius, illi non fuerat supplicatio
conccae, qua in poenitentium numerum r
cipi postulabat; nec potuit illi concedi Euchati stig participatio, nisi post acceptam
Absolutionem , ne indigno concedereturis Deinde dicitur: Ad hoc tempus reservatus, ut Penitus estet cuIpae vinculis solutus 3
hic autem effectus non est Eucharistiae, sea Absolutionis Droprius: igitur per Sacerdotem fuit absolutus, antequam Eucharistiae
participatio concederetur non per Sacerdotem presentem; morbo enim detinebatur in lecto: ergo per internuntium.
Constat secundo, ex historia Roberti Cc
nomanensium Episcopi, qui tempore Ioannis VIII. anno 8 a. in aegritudine Positus scribit ad Episcopos circa muros Andega- vcnses residentes: sua iIlis peccata per Epistolam confitetur, per illos petit absolvi rannuentes Episcopi illi rescribunt extac Roberti epistola tonio3- Conciliorum Galliae, cujus haec sunt verba: Pietatis vestra misericorium Agrum interposito implorare nomeello, quatenus potestate vobis e litus collata , Dincula meorum peccatorum enodetis, , pr eum vestrarum sudiis eommissa mea expietis , ut cum reprobis non duear ad tartara, quiae potius vestro interventu e lestia merear Ah
mari ad gaudia. Respondent ini hunc morum dum Episcopi in sua epistola cui titulus est Epistola absolutionis, quam ei remimunt fidem venerisilet Consacerdotes de tuo obstilionis. Ita qua quidem epist. inter caetera haec hambeotur : Tibi peccata 'va constenti per vici
399쪽
. De Absolutione Sacramentali. syr
s iram apsilica auctoritatis potestatem, quam Dominus noster Iesus Christus tradidit Disei. p is , Apostolii, dicens: Accipitc Spiritum sanctum , &c. per eosdem Ap solos suos ipsorum Successoribus , quorum Dices, licet indigni, retemus. Et infra : Gratia , , po entia sua, virtute Spiritus sancti, qui est remigio omnium pereatorum, dimittar tibi
omnia peccata tua: liberet te ab omni malo, conis servet te in omin opere bono ,-perducat te ad vitam aeternam, ad II. Sacerdotum consortium. Amen.
Constat tertio ex Confessione uideboldi Suessionensis Episcopi facta Hin maro Rhemensi, cujus meminit birmundus in notis ad praecedentem epistolam , ubi asserit illius Abhlutionis hunc in vetusto codice legi titulum: Exhortatoria rencmari Metropolitani , ad Hildebo um Episcopum corporea infirmitate detentum, in qua iuxta petitionem At.terarum Confessionis illius sua auctoritate eum per absentiam corporalem reconciliando ab . Fiavit. Constat quarto, ex Rescripto Gregorii VII. ad Episcopum Lincolniensem, quod extat libro I. epistola Jq. his verbis: Absolutionem peccatorum tuorum , sevi rogasi, auctoritate Principum apostolorum Petri, is Pauli fusti, quorum taces, quamvis indigni , sungimur , tibi mittere dignam duximus, si tamen bonis operibus inhaerendo, b eommissos excessui pia
Constat quinto, ex altero ejusdem rescripto ad Episcopum Lodiensem, cujus haec sunt postrema verba: svia in extremo videris posuus, fraterna compassione ducti, auctoritate beati Petri apostolorum Principis absolvimus te a peccatit, bo. extat lib. 2. epistola Ga. Respondeo, his , & smilibus auctoritati-hus, & testimoniis, non significari sacramentalem Absolutionem peccatorum absentibus fuisse legitimc datam; sed vel solum
Poenitentiarum canonicarum remissionem;
vel concessionem indulgentiarum; vel denique spiritualem quamdam benedictionem per modum precum , & orationum , quibus Praesules absolventes optabant, & Deum Precabantur, ut vel gratiam Poenitentiae concederet iis, quos videbantur absolvere 3 vel eis poenam peccatis debitam ex misericordia relaxaret. Cujus utique responsionis ratio est aperta, quippe cum ejusmodi Absolutiones non praecedant distinctae accusationes peccatorum, sed dumtaxat genes les, & indistinctae: porro Confessio pecca. torum generalis, & indistincta, extra casum necessitatis, non lassicit ad obtinendam sacramentalem Absolutionem. Coufirmatur haec responsio ex eo quod similis Absolutio conccssa fuerit iis, qui nullam peccatorum accusationem etiam gene ratem, & indistinctam videntur praemisio se; nam Gregorius VII. lib. 8. Epiliolarum scribens epist. a. ad AIphonium Hispaniae Regem, postquam ipsum variis laudibus extulit, illum . illiusque Proceres a peccatis absolvit in haec verba et Omnipotens Deus , omnium rerum Creator, b Rector, omnium
dignitatum ineffabilis dispositor , qui dat salutem Regibus, meritis Altissimae Dominae Genitrieis Dei Mariae, omniumque sanctorum , auctoritate beatorum Apostolorum Petri , i Paula, nobis licet in ignis per eos qualicumque commo, te tuosque Fidele, in Christo ab omnibus peccatis amoreat, detque tibi victoriam de inimicii, ,
Utrum forma absolutionis valid) fieri pilsi verbii deprecarnis , is sub conditione. Notaedum primo , eam L isse veterum
quorumdam Theologorum sententiam, quod Absolutionis forma esse deberet omnino deprecativa, ita ut foret invalida si verbis indicativis proferretur, ut coIligitur ex sancti Thome Opula. 22. ubi ejusmodi sententiam impugnat; Alensis vero
pari. q. quaest. 2I. memb. I. &S. Bonaventura in A. dist. I 8. Part. I. art. a. quaest. D.
videntur asserere formam absolutionis partim esse indicativam, & partim deprecativam: Nam, inquit, S. Bonaventura, Fa-eerdos se habet ut mi Mediatorem ad hominem, is hominis ad Deum: tinis per ipsum peccator ascendit ad Deum; is sie Sacerdos est os peccatoris, ne loquens pro peccatore iis per ipsum delirandit mur ad hominem , M sie Sacerdos est angelus Dei; imo os, eo quod i e separat pretiosum ra viti. Deundum quod ascendit, habet se per modum inferioris , is supplicantis : secundum quod descendit per modum superiorir, is, vae cantis. S eundum primum modum potest gratiam imp petrare, is ad Me est idoneus, iuxta Derosecundum modum potest Ecclesiae reconciliare; is ideo in hujus Roseationem in forma abs latim; pr mittitur deprecatio per modum
400쪽
gor etract. i. Disp. II. Art. II. quaest. N.
deprecativum;-subiungitur absolatio per momaeum sudicativum et is, deprecatio gratiam impetrat, sed Absolutio praesupponit tantum;
quam enim sacerdos a Boiseret quemquam ,
de quo non praesumeret, quod esset absolutus a Deo: si ergo quaeratur utrum potesas cladium
se extendat ad delendam: eulpam, duendum est, quod bene potes se extendere per modum depreeantis , sin impetrantis absolutionem , sed
per modum impertientis nequaquam. Haec Seraph. Doctor . Sunt etiam qui contendunt tormam Ad-
solutionis verbis deprecativis conceptam fore validam. Ita Matronus in A. M. quaest. I. & Aureosis distinct. ag. asserentes formas Sacramentorum posto esse deprecativas , vel indicativas pro diversa Eccletiae consuetudine. Nec ab eis distat DominieusFm in d. distinct. 3. quaest. unica; ubi docet Absolutionem verbis deprecativis valide pota conferri, quamvis non tacite; ac
subinde valere hanc tarmam, Abs, it te , vel Absolvat te Christus: Nam, inquit, etiam forma Extremae-Unctionis est deprecativa, his verbis concepta . Indulgeat tibi D minus, bc. Nec ab ea sententia distate videtur Gamachaeus qui cap. de Confirm. dicit Confirmationis substantiae formam non
mutare has formulas, Ego consigno te, vel Confirmo te, vel, Senet te mus, Conyrma
Notandum feeundo, quod etsi Auctores tum Veteres, tum Recentiores, qui pro forma deprecativa Absolutionis militant, maxime niti videantur auctoritati, & praxi Orientalis Ecclcta, ut apparebit ex eorum fundamentis infra evertenais, nihilominus,
ut optimc notat arcudius lib. a. cap. 3. nulla unquam fuit controverita dei hac re inter
H Graecos, & Latinos Ac proinde, inquit, o non est verisimile antiquam sermam hu-- jus Sacramenti ex odio alicujus, vel ma- Iitia Graecorum mutatam fuisse aliquando: imo Graecos passim nequidem scire, is quid tibi velint hujusmodi termini materi ria, & forma in tracti de Sacramentis, si paucos doctores excipias: ac subinde non est cur aliqui Neuterici tantopere suae sententiae patrocinium accersant pro vindicanda forma deprecativa Absoluti,nis, cx Graecorum Euchologus , sive Ritualibus , & praxi . Quamquam enim eluis
modi Eucliologia, & Ritualia prae se ierant formam deprecatiyam, ni nilominus,
ut apparebit ex dicendii num, io, a consueta Ecclesiae Latinae praxi Graeci nolidissentiunt. Notandum tertio, quantum ad secundam
partem Conclusionis, nempe de absolutione sub Conditione, eam conditionem distingui posse triplicem: nimirum de praeterito, de praesenti, & de futuro. De praeterito quidem, ut puta si quis diceret i abstitio te rapeeratis consessis; si revera ea admiseris: de praesenti vero, absolvo te, si verum habeas dolorem de pereatis, is firmum propositum non pereandi de caetero: de futuro autem, absolvo te si iterum non peccaveris. Porro discrimen est inter hujusmodi conditiones, quod Sacramenta valide ministrentur sub conditi ne de praesenti, vel de praeterito 3 squidem
conditiones illae intentionem conditionam
Iem effciunt absolutam, juxta illud Instit.
de Uerb. oblig. S. T. Conditis es, quae adpr sens, vel praeteritum tempus referuntur, aut statim infirmant obligationem, aut omnino non
dissurum, veluti si litius Consul fuit, vel si Maevius vivit, dare spondes. Nam si ea ita non sunt , nihil valet stipulatio; sin autem ita se basent, flatim valet: quae enim per
rerum naturam sunt certa, non morantur obliga
tiovem, licet apud nos incertarat. Ita jus civile , quo etiam utitur Ecclasia, nisi sacris Canonibus contradicat; nam, ut habetur de novi operis dcnuntiatione, quia vero sicut Ieges non dedignantur sacros canones imitari, ita is, saerorum statuta Canonum prineipum constitu--nibus adaudantur. Unde etiam in jure Canonico cap. 2. de Bapt. decernitur, de quibus dubium est an baptiEati fuerint, ut baptiχcntur his verbis praemissis: Si baptiEatus es, non te baptiEo; sed si nondum baptiZatus es, Ego te baptigo. Unde superest tantilm disticultas, utrum Absolutio data sub conditione de futuro sit invalida idonec illa conditio adficiatur .
Amulatis Iaeramentalis verbis deprecativit expressa, non est valida . Probatur primo ex Conciliis Florent. &Tridenti n. in quibus decernitur (ut dictum est in superiori quaestione tarmam Absolutionis esse his vci bis conceptam, Ego te absolvo: suibus, inquit Concilium Tridentinum sest. Iq. c. 3. quamvis de Ecclesiae S. m re preces qusdam laudabiliter adiunguntur ,
ipsius tamen forma egentiam nequaquam spe-loant, neque ad ipsius Iacramitti admin ram