장음표시 사용
531쪽
De Ministro Sacramenti Poenitentiae. s Is
si etiam innuit ipse modus tradendi Ordiri neso quod in ordine Sacerdotali clavium
,, potestas confertur. Hujus autem ratio est ,, institutio divina. Institutionis autem con-M Eruitatem videre possumus , quoniam ,, narum clavium conservator habet eff-,, caciam Mediatoris, & ossicium Recon-- ciliatoris. Mediator autem est inter Deum, A & hominem , reconciliator vero reduinta cendo ad Ecclesiam , & reconciliandori Ecclesiae. Ad hoc autem ut possit esse se Mediator Perfectus, & competens interis Deum & hominem, oportet quod posse habeat offerendi dona, & sacrificia pro M peccatis, in quibus Deus placatur. Ad,, noc, quod possit esse reconciliator , oportet quod possit reducere ad corpus Chri- sti mysticum, cujus caput est ipse Chri- stus verus; de ut recta sit, & ordinata potestas, oportet quod habeat posse con-- ficiendi sanctissimum corpus Christi .
Hoc autem pertinet ad solos Sacerdotes :Et ideo mirabilis Dei sanientia ordinati simo modo ordinans Ecclesiasticas potestates, hanc potestatem ligandi, & solvendi
solis Sacerdotibus commisit 3 & ita in ordine Sacerdotali dantur cIaves. seus primo: S. Jacobus c. . monet, ut sua peccata sibi mutuo confiteantur 3 ait' enim et Confitemini ergo a erutrum peccata vestra ,-orate pro invicem , ut salvemini: Multum enim valet deseruatio Iusti assisa :lgitur non censet soli Sacerdoti faciendam esse Confessionem.
Respondeo: Triplicem in Scriptura distingui Confessionem peccatorum faciendam Proximo: unam quidem satisfactoriam, quet fiat offenso fratri ad impetrandam ab eo
veniam, & pacem: aliam consultoriam,quae fiat ad capessendum consilium necessarium ad salutem : tertiam vero sacramentalem ,
quae fiat ad veniam obtinendam per Abs lutionem: Prima quidem fieri potest cuilibet proximo offenso : Secunda vero homini justo, & erudito, praesertim autem Pactoribus, ac viris Religiosis, quorum off-cium est publicc, & privatim, fideles Evangelica doctrina illustrare, &salutari exhortatione Consolari. Tertia autem fieri dumtaxat potest Ecclesiae Sacerdotibus, quibus solis concessa est a peccatis absolvendi potestas. Porro de hac posteriori videtur dumtaxat loqui S. Iacobus, cum monet Confitcnda este alteri peccata; siquidem prius sermonem fecerat de Sacerdotibus, monendo fideles, ut si quis ex eis infirmatur, inducae Presbyteros Ecclesiae, qui orent super eum,& ungant oleo, unde statim colligit: canofitemini ergo alterutrum precata vestrat quimbus non obscure significat, apud eos esse deponenda peccata, quos jam dixerat esse advocandos, ut orarent se per infirmum, de
eum ungerent. Ne vero quis existimaret peccata mortalia, quibus qgri conscientiam oneratam haberent, per istam Sacerdotum orationem, &ministratam sacram Unctionem, possie deleri, subjungit: Confitemini alter trum peccata vestra. (ut explicat Hugo Uictorinus ii aede Sacramentis: ) Hoc est inter vos homines hominibus, oves Pastoribus, subjecti Praelatis, laici Sacerdotibus, ii qui habent peccata, iis qui peccata dia
mittendi potestatem habent. Obiiciei serando: S. Cyprianus lib.3. Epistolarum secundum editionem Pamelii ep.i3. docet : Si quis infirmitate oppressus non
passi expectare Sacerdotis adventum , reconcialietur per Diaconum , facta prius exam agesi, idest confessione. Similiter de furtis cap. sares, Iegimus et Fures , , latrones , fl in furando, is depredando aeraduntur, visum est pro eis non es' orandum: Sed / eomprehensi .
aut vulnerati, Presistero, vel Diacono conses si fuerint, communionem eis non negamu1.
Respondeo: Cyprianum loqui non de A
solutione sacramentali, sed de ea, qua publice poenitentes recipiebantur in Communionem Ecclesiae, ut possent cum aliis commmunicare, & divinis interreae. ad aeterum dico, in eo capite non dici, quod Diaconus possit furem Sacramentaliter absolvere, sed
quod possit audire ejus Confessionem, de
judicare, utrum sit vere contritus,&dignus cui Sacramentum Eucharistiae ministretur,q uod tunc temporis Diaconi, absente S cerdote, fidelibus conferre solebant. objicies tertio varias M. Patrum auctoritam tes . quibus significare videntur potestatem clavium ad omnes omnino fideles, praesertim bonos, & pios pertinere, eamque ab illis exerceri, quotielcumque, vel offensas fratribus, qui in se peccassent, poenitentiabus remitterent: vel praefractos, & impceni tentes divino judicio puniendos relinquem rent. Ita prae caeteris S. August. lib.3. contra Donatist. c.ig. ubi de Apostolis, quibus dructum erat: semcirum remiseritis, scioquitur:
Ergo si perionam gerebant Ecclesiae, & is sic eis hoc dictum est, tanquam ipsi Ec- is clesiae diceretur: pax Ecclesiae dimittit pec- is
532쪽
De Ministro Sacramenti Poenitentiae. SIT
Petes: Utrum, absente Sacerdote, os urgente mortis periculo, aliqvis peceati mortaliseonseius consteri teneatur Lamo, aut Diacono .
Respondeo, ejusmodi Confessionem varios Authores consulere: Primo namque Author libri de vera, & falsa Poenitentia cap. IO. N ex eo Gratianus , cap. suem paenuet, dist. i. de Poenit. ubi ait: Tanta Confessionis vis est, ut si des Sacerdos, confiteatur proximo : saepe enim eontingit, quod poenitens non potes verecundari eoram Suerdote 3 is, si i se , qui raratebitur, potestatem non habeat se vendi, fit tamen dignus venia saeerdotis de derio, qui confitetur suis: Mundati enim sunt leprosi, dum ibant orare, vel se ostendere Imcerdotibus , antequam ad eos pervenirent. Um
e patet , Deum ad cor inspirare, dum eaenerastate probibentur ad Sacerdotes perveni, re . Saepe quidem quaerunt eos sani, is, laeti :sed dum quaerunt, antequam perviniant, moriuntur. sed misericordia Dei ubique est , quio, ipsis parcere novit, etsi non tam cito, ficut / solverentur a sacerdote . Idem docet Petrus Canire Parisiensis in Summa de Sacramentis fol. 2o3. ubi eandem
tuetur sententiam ut communem eadem libri de vera , & falsa Poenit. authoritate se tus. Ecce ex hac authoritate hadiemur , quod
in nerastate eonfitendum fit lateo , F Saram os desit, is, non 'iam venialia , sed etiam
mortalis . Deinde sibi authoritatem Bedae objicit, qui hoc videtur de venialibus tam tum intelligere, cui lic respondet: sed hoe
forte dictum est in ea, , tibi saeerdos haberi potest 3 quod videtur ex eo quod sequitur, seu cet, quod De Confisionis emendatione F
cara nequeunt dimitti. Si enim tantae neces
ratis est Consilio, quod si deest Sacerdos, constendum se euicumque in mortii periculo, sed numquid udaeo, vel Gentili, Des Haereticommae esto p Non videtur, quia contemptorei sunt, O, irrisores Christianae Religionis , is c. Poesica Probat, nec morioni, nec puer confitendum esse, sed laico discreto, qui nonstan- hetetur propter ejusmodi confessionem. Uuaerit ampluis idem Petrus, atque respondet ea, quae mihi videntur hic inserenda , ut
quae fuerit tum multorum vulgata praxiSevidentius demonstretur: anis, sim ter m heri, qua non scandaladeturper eiusmodi comsessionem 3 Item si satis serviens Iudaeo m
riatur in via, domino praesente filo suo , non habini peccata aliqua , v quibus Iudaui illa velit, vel post detrahere eonfitenti, vel E elem: ille priusquam moriatur, confiteatur Judaeo illi, is, eum adiuret per Deum, is, fidem quam ei debet, ut Paenitentiam, em tam fessionem suam protestetur Melesiae et an ered tur ei postmodum hoc protestantip nonne commendamit mel a talem Confessionem, eum nuntum ex ea sequatur pericvlum p R. Credo , quod Dominus, qui dat in tali rasu paenitenti Contritionem , ipsum quid agere debeat, docebit per internam inspi rationem. Potest enim, ut credo, propter tantam necessitatem etiam Me Judaeo vel haeretico eonfiteri 3 potest autem commendabiliter abstinere, ne talibus confiteatur,
Ita etiam docuit Praepositivus , ut vulgatam doctrinam , sicut ex ejus Summa manuscripta colligitur, et. cap. de Conses ne, ubi lic scribis, suaeritur utrum aliquis
pust confiterisorio suo. Quod sic, probam istur. Beda super illum Iocum, Confitemi- , ni alterutrum peccata vestra, dicit, quod ,, peccata ex deIiberatione facta debet quis is confiteri Sacerdoti; facta vero ex infirmi- tate, vel ignorantia potest confiteri fo- ,scio. Contra hoc sic: Aliquod peccatum fa- ctum ex infirmitate, gravius est omni pec- ,, cato ex deliberatione facto. Nam peccam istum fornicationis, quod fit ex infirmitate, ,,
gravius est verbo otioso, quod quis dicit ,, ex deliberatione. Ergo aliquod mortale ,, peccatum debet quis confiteri socio de is
veniale Sacerdoti. Solutior Beda per pec- ,scatum infirmitatis, intellexit peccata quin istidiana, sine quibus vix potest esse vita , - quia haec saepe ex infirmitate, vel ignom brantia procedunt. Sed quaeritur quid con- is ferat confiteri socio . videtur quod rinihil conferat, Nam socius non habet npotestatem ligandi, atque solvendit er- go nihil confert socius, maxime cinD ,, possit invenire Sacerdotem. Solutio. Di- , , cimus, quidquid dicat Beda, quod fem- per melius est confiteri Sacerdotr, quam is focio , & socio non est confitendum, , , nisi in necessitate. Necessitas autem est is in minimis peccatis . Pene enim esset is, impossibile semper quoties peccamus Sin is cerdotem invenire, sed socium de facili Hreperimus et & cum quis confitetuet I hcio, solvitur ex desiderio Sacerdotis , ut Mdicit Augustinus . Me ille.
Ibertus Magnus in q. dist. IZ art. S3. hanc Quaestionem proponit: An aliquis pase
sii cpsieri suo socio, , ad quia vilem illa
533쪽
s 8 Tract. I. Disip. II. Art. III. Sect. II. Quaest. N.
Consesso. Cui sic respondet. Valet Confessiosam laseo, ubi artietilas necessitatis, non contemptus Religionis, excludit proprium, mi ali num Sacerdotem . Deinde docet , Patres multiplicem asseruisse absolvendi potestata tem et Est, inquit, potestas absolvendi , ,, ex authoritate quae est Dei: Est potestas,, superexcellentiae, Ac haec est Christi ho-- miniS, &C. Tertia potestas est ex vitae,, merito, Ac sustragiis orationum, &haec ,, est Sanctorum in Ecclesia, qua unus alii H meretur primam gratiam, quae absolvitis a peccatis Alia autem potestas ex o G cio Ministrorum concessa Sacerdotibus,,, est ultima ex unitate fidei, &charitatis, ,, & haec pro necessitatis articuIo descen-,, dit in omnem hominem ad proximo sub-H veniendum et & hanc potestatem habet M laicus in articulo necessitatis, & mulieris similiter Articulo sequente docet, Ab-- solutionem illam ene Sacramentalem ,
ut est Baptismus a Iaico datus, & Iai-M Cum eo casu veri Ministri, idest , Sa-- cerdotis. vicarium,
Ita quoque S Raymundus lib. . de Poenit. & rem . s. ao. ubi ait: sed im graviora coaequalibus pandenda sunt , eum aes
sacerdos, urget periculum: venialia, Iacerdotiae ablata eopia, licet eonfiteri coaequalia
res; fi tamen ex eontemptu non praetermittatur Sacerdos .. Alii vero dicunt, las credo iusiui, quod utriusque generis pereata Sacerdotubus sunt pandenda, quibus est concessa potestat
ligandi, is, absolvendi, sibileatur eorum copia . Et antea fi I s. dixerat S. Augustini auth vitate fretus,. & Decreti de Poenito dist. I. quem paenitet, & de Consecratione dist. q. Cap. banctum. Tanta est vis Confessionis, ut si immincat articulus necessitatis, vel quia infirmatur ad mortem, qui confiteri vult,vci debet intrare bellum justum, & deest Sacerdos,. Confiteatur proximo: & ita non so-him Cleric sed etiam Laico,ves socio posset,
Alexander Aleos a. bummae q. I s. memb. I
art. Ita dicit , Consessionem laico factam , utilem esse multis de causis, & Absoluti Sema Iaico datam esse Absolutionis Deo impetrationem: atque in hujus rei probati nem asteri S. Augustini dictum jam exscriptum , sed sub nomine S. Gregorii .. S.
Bonadentura in dist. II. p.3.dub. 3. & art. 2. I. testatur nonnullos Doctores existimare, Confessionem illam esse Sacramenta. Ium i conitarium tamen probabili Iudi cat. Sed partim interest, an sit Sacra metra talis, nec-ne, modo primarium Absoluti nis SacramentaIis essectum , idest , salu-tem, quoquo modo in Cenitente producat.
Cardinalis lib. S. Summae , tit. de Poenit. & remius. c. I . ubi casus explicat, in quibus licet non confiteri Parocho suo. ,, Septimo, inquit, tempore necessitatis M. Hq. o. Si Presbytero de Poenit. dist.3. sui- eumque Presister : quia, sicut ait Augu- stinus, tanta est vis Consessionis, quod , , si immineat necessitatis articulus s ut quia is infirmatur ad mortem is , qui vult Con- ,, fiteri, vel oportet eum intrare bellum,& deest Sacerdos non solum proprius , ,,
sed dc quilibet , in tali articulo potest ,,
etiam laico, vel etiam mulieri si non ad- lit alius, confiteri, de Poenit. dist. r. .guem is
penitet, & dist.3. Oui vult, & de Conse- cratione dist. q. Sanctum est , ,e. Non istamen Haeretico, veI excommunicato de- ,, bet quis confiteri. Quantae autem virtu- ,stis sit ejusmodi Confestio, pauIo post is explicat: Quod autem dietum est de is
Laico, vel mia iere, intelligas quoad ostendendam fidem Sacramentalem: Unde is si sic moriatur, salvatur, debitum tamen is Sacramentum deficit, quia nul Ius potest is vere absolvere, ut scilicet verum sit sacra- ,, mentum Poenitentiae, nisi Sacerdos sit 3 ideoque si talis evadat, debet iterum S cerdoti proprio confiteri . Similiter , Thomas In illi. enim I . qu. 3-art. 3- q u mancula T. Dicendum, quod sicut Baptismus est Sacramentum necessit iis, ita dc Poenitentiae .. Baptismus autem tui est Sacramentum neceuitatis, habet uplicem Ministrum; unum, cur ex ossicio baptiZardi incumbit, id. est, Sacerdotem: alium, cui ratione necessitatis dispensatio Bapti fini committitur. Itaetiam Minister Poenitentiae, cui Consessio facienda ex ossicio est, est Sacerdos et sed ire necessitatae et am Laicus vicem Sacerdotis supplet, ut ei
Confessio fieri nossit. Ei postea in Responso ad primum docet, io hujusmodi Comi fessione inesse rationem Sacramunti, &ea,. quae ad Sacramenti essentiam pertinent, licet non omnia 3 qm vero desunT,. defectum scilicet Sacerdotis, a summo Sace dote suppleri: Quando necessitasimminet, . debet tacere prenitens, quodi ex parte suae est, scilicet conteri,. & confiteri cui pintest. S paulo post: Nihilominus Consessio, Laico, ex desiderio Sacerdotis facta, Sacr-
534쪽
. 'De Ministro Sacramenti Paenitenta . . sis
mentesis est quodammodo, quamvis non sit Sacramentum perfectum. Postea responsione ad secundum asserit, Laicum esse confitentis Iudicem , eo quod ratione necessitatis, & Sacramenti adipiscendi se se ei confitens subjecit. Verum aeuo his, & similibus authoritatibus, & sententiis non sisnificari illam Confessionem a renitente tactam, & Absolutionem a Diaconis, aut Laicis datam, esse Sacramentalem; quippe omnes omnino E clesiae Doctores constanter docent clavium
potestatem ad solos Episcopos, & Presbyteros pertinere, uti aperte definit Concilium Tridentinum susIq. cap.6. Itaque illa confessio potest quidem esse salutaris Propter
Contritionem, & verecundiam ac humilitatem annexam 3 nam(inquit Doctor dist. II. - qu. 2A Talis Confesso potest esse mate-M ria verecundiae, quae est una Poena de- bita peccato: & in hoc confitens solvit aliquam poenam, quam solveret, si confiteretur bacerdotii sed quia accusatio ad hoc ex praecepto sit, & non . , aliud, ut sequatur sententia; & Laicusis nullam habet sententiandi authoritatem se in isto foro; sequitur, quod nullum prae-- ceptum est de accusando se Laico et &ri forte utilius esset non accusare se illi, si posset aequalem verecundiam habere M apud se recogitando eadem peccata, &- sic aequo puniri. Et si diceret aliquis , M quod necessarium cst non confiteri Lai-,, co, quia nulli licet diffamare se , nech prodere peccatum suum occultum, mam xime quando ille, cui prodit, non praeri sumitur celator secreti, nec scit melius ., consulere peccatori, quam ipsemet sibi; ., forte enim propter consilium requireno dum , liceret revelare peccatum suum
M alicui Laico discretiori . Sed nec hoc Patri, quia consilium posset inquiri po-- lito casu in universali de aliquo, absque is revelatione peccati sui. Quid igitur deri malefactoribus damnatisconfitentibus Lai-,, cis Respondeo, simplicitas excusat eos, H ne in hac peccent: de humilitas eorum se est meritoria eis pro quanto volunt il-- lud, quod pertinet ad sacramentum PC
is nitentiae supplere, scut possunt . bed M viro discreto , qui bene sciret ad quid est Confessio instituta i nec forte utile foret, nec ( sine forte necessarium ta-- lem Confessionem facere . Ita Doctor.
Non omnis Sara os extra immisens y rieulum mortis , es Minister Saeramenti
Paenitentiae, evi feri debeat Confesso: sed tantum ille . eui ad id estne a es iurisdictio .
Haec est communis apua Theologos, &expresse colligitur ex Concilio Florentino in Decreto Eugenii, ubi docet, Ministium
hujus Sacramenti esse Sacerdotem habentem autharitatem absolvetat ordinariam, vel detragatam. Quibus verbis cum explicet ea, quae iure divino ad essentiam Sacramentorum requiruntur, sgnificat hanc authoritatem, siva.
potestatem jurisdictionis requiri jure divino. Idem aperte satis docet Concilium Tridentinum se . Ia . cap. S. ubi ait, Absoluti nem a peccatis esse actum judiciarium ex institutione Christi: ad hunc autem requiritur jurisdictio: unde cap. . ait: suoniam igitur natura, ratio Iuaerit illud expostit, ut sententia in subditos aeumtaxat feratur 3 3
suasum semper in mel a Dei fuit, D
rishmum esse Duodus haec confirmat , nullius momenti absolutionem eam esse debere , quam Sacerdos in eum promt in quem ordinariam,
aut subdelegatam non habet jurisdictionem . Unde etiam cap. Si Episcopus , de Poenitent. & remiss. in s. statuitur, nulla consuetudine posse induci, sive praescribi, ut quis sine licentia Superioris possit sibi Confessarium eligere quia nimirum contra ius divinum nulla consuetudo , aut praelariaptio potest praevalere: ex quo apparet hanc necessitatem jurisdictionis ex ipsa natura, de institutione Sacramenti consequi: Si enim, quod quilibet Sacerdos non possit quemlibet absolvere, proveniret tantum ex iure
humano , contra illud praescribi posset et
quia secundum veriorem sententiam, Prae scribi potest contra omne jus humanum. Di cultas autem est, unde proveniat ejusmodi iurisdictio: quidam enim Theologi docent cum armarano lib. II. quaestionum Armenicarum cap. q. potestatem jurisdictionis in hoc Sacramento non distingui a potestate ordinis: atque ita Sacerdotem utramque simul accipere in ordinatione omnino completam , seque quemlibet Sacerdotem
posse valide quemvis legitime dispostumabsolvere, licet illicite ob Ecclesiae prohibitionem . vertim haec sententia aperte repugnat Concilio Tridentino c. I. decernenti, delia
oram reservationem consonam ese divinae
535쪽
Horitati, isn non tantum in externa politia, sed etiam eoram Deo vim habere 3 Der vim . men pie admodum, ne hac ipsa ora one alsi. quis pereat , in eadem Melesia Dei eustoditum semper fuit, ut nulla sit reservatio in artieuasi mortis: atque ideo omnes Sacerdotes, quos
Isset paenitentes, a quibusvir pereatis, si censuris absolvere possunt: extra quem articulum Suerdotes cum nihil possunt in easibus res vatis, id ungm poenitentibuspersuadere nitam tur, ut adsuperiores, is legitimi Iudices pro beneficio avolationis aeredant. Quibus ve his aperto docci, non sollim illicitc, sed etiam invalide aliquos Sacerdotes absolverea peccatis reservatis I ac subinde falsum est, eos omnes habere completam jurisdictionem virtute suae ordinationis. Censent nonnulli cum Navarro in summa cap. . n. i. On cap. 2 . n. sq. Sacerdote,
quidem in sua ordinatione accipere juri dictionem habitualem, non talem ac tantam, ut valide possint absolvere, Ecclesia
id sua prohibitione impediente. Herum haec
sententia pene coincidet cum praecedente:
nam si quivis Sacerdos jure divino, & virtute suae ordinationis habeat suffcientem potestatem, ut actu possit ab omnibus peccatis absolvere, nulla ratione Ecclesia poterit efficere, ut poenitentem debite dispistum valide absolvat, sicut nulla sua pro- , hibitione potest efficere, ut Episcopus aliquem invalide ordinet, aut confirmet. Tertio Aliqui docent cum S. Antonino 3:part. tit. II. c. q. Sacerdotes in sui ordinatione accipere quidem potestatem jurisdictionis, sed quae etiam seclusa omni Ecclesiae prohibitione non possit reduci ad actum,sopter defectum materiae: nam ut aliquis udex exerceat actum jurisdictionis , non
satis est, quod a Principe Iudex instituatur, sed praeterea necessarium est, quod ha- . beat subditos, & determinatum locum, ubi ejusmodi jurisdictionem exerceat: Unde ut Sacerdotes valide possint aliquem poeniten, tem absolvere, necessum est, quod Ecclesia ipsi, aliquos subditos assignet: quia Christus D. hoc sacramentum ita instituit, ut nullus sine authoritate, & determinatione Ecclesiae possit in alterum sententiam ferret quam
sententiam veriorem existimo, Quarta tandem sententia docet potestatem ordinis, quam solam Sacerdos in sui ordinatione accipit, esse distinctam a poetestate Iurisdictionis, quam postea accipita Pi latis Ecclesiae; unde fit, ut neminem j
possit absolvere, nisi prius accepta hac auis thoritate, quae sicut libere conceditur, sic etiam libere suspendi potest ,& revocari. Ita
Medina de Poenit. trasta. qu.Sy. conclusione . Soto in q. dis . I S. qu. q. ar.2. SuareZ disp.I6. seel. 3. n. . Quam utique sententiam probant maximc his momentis, quae alibi, agendo de Ordine, examinabimus, aiunt autem
Trident. & Florent. distinguunt hanc juri dictionem in ordinariam, & delegatam 3 ac subinde censent hanc potestatem posse delegari, id autem falsum esset, si potestas iuri se
dictionis estet eadem cum potestate ordinis: nemo enim dixerit potestatem ordinis posese delegaris ac subinde censent Concilia,
potestatem jurisdictionis a potestate ordinis esse distinctam. Deinde omnis Iurisdictio estenentialiter superioritas, quae intrinsece dicit respectum ad subditos; sicut enim nullus revera potest esse dominus quin habeat servum, ita nec Superior esse potest, ac jurisdictionem habens, nisi habeat subditos rsed Sacerdos virtute suae ordinationis nullos acquirit subditos: igitur nec virtute illius jurisdictionem obtinet, Denique ejusdem est conferre jurisdicti nem, cujus est dare subditos, in quos exerceatur ejusmodi iurisdictio : sed Ecclesia Sacerdotibus ordinatis assignat subditos, in quos exerceant jurisdictionem, de authoritalcm judicandi sacramentalitet et igitur etiam dat hanc jurisdictionem:
Diras: Urbanus II. ut refertur Cap. Plaevit de Poenitentia. Statuit ut deinceps nunti Saeerdotum liceat quemlibet commissem a
teri Sacerdoti ad Paenitentiam suseipere, sine eius consensu , eui prius se commisit. Igitur prius cuilibet licebat , quemvis ad Poenitentiam, de Absolutionem suscipere . Nego con equentiam et Siquidem ibi non agitur de Poenitentia sacramentali sed tantum de Poenitentia publica, & decernitur
ne aliquis agendo tolemnem Poenitentiam postquam commissus est uni Sacerdoti, ut
illam juxta illius judicium, & praescriptum
agat, possit sine hujus Sacerdotis licentia alteri se committere in eadem causa, nisi foric Sacerdos ille, cui se primo commiserat, et injunxisset aliquid indecens propter ignorantiam: hoc enim in casu posset
Dices secundo: Potestas jurisdictionis, seu
remittendi peccata conceditur cuilibet Sacerdoti in sua ordinatione 3 ut decernit Concilium Tridentinum se . I cap. o. his verbis:
536쪽
De Ministro Sacramenti Poenitentiae. sa I
dores, qui peccato mortali tenentur, per virtutem spiritus sancti, in ordinatione collatam , tanquam Christi Ministros, functionem remittendi peccata exercere, eosque prave sentire , qui in malis Sacerdotibus hane potestatem non
esse eontendunt. Ubi Concilium docet, Sacerdotes habere potestatem jurisdictionis virtute suae ordinationis et igitur illa potestas non est distincta a potestate ordinis; ac subinde quemadmodum quilibet Sacerdos potest exercere potestatem ordinis inde pendenter a qualibet prohibitione Ecclesiae, pari ratione poterit exercere jurisdictionem, & authoritatem absolvendi. adde quod Concilium dicat Sacerdotes
habere authoritatem eandem quae concessa
fuit Apostolis vi verborum Joan. 2O. auorum remiseritis Merata: at Apostoli virtu-ce vernorum illorum poterant quemlibet
absolvere: igitur idem praestare possunt Sa
Nego consequentiam, juxta tertiam sententiam; quamquam enim potestas remittendi Peccata conferatur secundiim substantiam, re virtutem cuilibet Sacerdoti in ordinatione , non tamen confertur exercenda, nisi
assignatis subditis, in quos exerceatur, ac subinde confertur quidem intrinsece comPleta quantum ad virtutem, sed complenda extrinsece quantum ad exercitium, de applicationem subjecti, in quod illa potestas exerceatur : non secus ac si Rex tribuerct aliquibus potestatem judicandi, & constitue-Tet eos Judices, non assignaret tamen il-
Iis subditos , sed designationem ipsorum
yermitteret provinciarum Gubernatoribus, ubi judicarent expedire bono regni. Ad id quod sublungitur, non aliam quemlibet Sacerdotum accipere in sua ordinatione potestatem, quam quae Apostolis concesta fuit, quando eis dictum est: suorum remiseritis, bc. Respondeo concedendo non aliam praeci Sevi verborum illorum potestatem accipi , sed quemadmodum praeter hanc potestatem ex Christi voluntate missi sunt in universum mundum, qua missione complementum potestatis iurisdictionis fuit eis collatum , ita praeteream, quam quilibet Sacerdos recipit inordinatione sua, potestatem, debet ejusdem compementum recipere ab
Ecclesia, quae illi subditos assignet. Odietes secundo: Si vera esset nostra sentantia , sequeretur Sac dotes r*cipere ab Ecclesia potestatem absolvendi: quod a surdum est 3 alioqui dicendum esset: Ego te absolvo authot itate Ecclesiae. Respondeo, negando sequelam: Sacerdotes recipiunt a Christo in sua ordinatione potestatem jurisdictionis, a qua effcienter est remissio peccatorum, posito quod subditi assignentur. adeoque habent a Christo p testatem abbolvendi, & ab Ecclesia recipiundiantum designationem subditorum, quod non est recipere, nisi complementum potestatis, a quo non potest dici Sacerdos sic recipere potestatem absolvendi; sicuti ignis non recipit potestatem comburendi ab eo, qui materiam combustibilem illi approximat, nam ille qui a Principe constitutus Judex recipit a gubernatore Provinciae poetestatem judiciariam. designatos, in quos iudicium ferat, subditos habet a gubernam tore Provinciae.
Confessarius stricte tenetur iure naturae, divino positivo , mel stra ad se
vandum sibilium Consessionis, ita ut nulla ratione possit alteri revelare ea, quae sibi in Confessione mammata sunt. Haec est communis apud Catholicos, & quantum ad obligationem ex jure Ecclesiastico , definita in Concilio Lateranensi sub Innocentio
III. cap. Omnis utriusque sexus, ubi statui
tur. Caveat autem omnino Sacerdos, ne De
bo aut signo, aut aliquo quovis modo aliquatenus prorat peccatarem ; sed si prudentiori consilio indiget, illud absque ulla expressioRepe fons caute requirat; quoniam qui peccatum
in paenitentiali iudieio sibi sectetum praesumpserit revelare, non solum a Faeerdotali officio deponendum derernimus, verum etiam ad agendam perpetuam paenitentiam in arctum M nosterium detrudendum. Quod utique decretum approbat Conc. I rid. sensi Iq. cap. S. Quantum autem ad obligationem ex iure
naturali, laborant Theologi in assignanda genuina ratione hujus obligationis. Aliqui
enim eam repetunt ex mendacio, quia,' inquiunt , nusquam licet mentiri: at si bacerdos revelaret Confestionem mentiretur: nam diceret se scire ut est homo, quod nescit ut ii mo, sed tantiim ut Dei vicarius. Verit m hanc rationem refellit Doctor dist. II. num. q. Primo , quia Sacerdos ex potestate clavium
sibi commissa m propria persona cognoscit, di decernit in causa peccatoris, eluta erit
537쪽
31 et Tract. I. Disp. II. Art. III. Sect. II. Quaest. I
enim est in persona cognoscere, cuius est in causa sententiare de ea et sed Sacerdos non in persona Dei sententiat absolvendo confitentem : igitur & sic audit, & c gnoscit: Minor Patet; non enim absolvit principaliter, sed tantum ministerialiter ;absolvere autem ministerialiter sibi non com
petit , nisi in persona propria, si enim in
persona Dei loqueretur, absolvendo confitentem, vere posset dicere sine prece praevia, quae est, Dominus te abs dat, Ego te pri Vcipaliter absolvo, is gratiam infundo: sicut Angelus vere dixit in persona Dei: Ego te eduxi de Agrato. Insuper non magis audit, vel absolvit bacerdos in foro Consessionis, in persona Dei , quam conficiat Eucharistiam in persona
ejus: quia aeque excellens est actus iste, sicut ille, & actus bacramentalis, in quo operatur virtus divina, sicut hic: imo videtur ibilus agere in persona Dei, vel Christi, quam lc. Ibi enim profert v ciba Christi, Corpus meum, & in persona Christi, de quo praemisit. sui pridie, quam pateretur , &c. Ita quod totum illud; aceipite, Aec. me est corpus meum; dicit iplere citando verba Chiiiii. non sic in Proposito. Unde non praemittit hic, Christus
volens absolvere peccatorem dixit tic, Ego te
absolvo, sed is ego, stat hic pro persona Ministri: ex hoc eigo patet, quod magis, vel non mimis conficit in persona Christi, quam obsolvat vel audiat Confessiones in persona Christi: sed conficit in persona propria, unde non mentitur post Missam dicens, Ego scio hodie me consecrasse: igitur pariter non mentiretur, dicendo: Ego hodie audivi ta-
Icm confitentem hoc peccatum. Tertio, shaec ratio esset vera, sequeretur Sacerdotem non posse in Confestione auditum peccatum alteri manifestare, non revelata peis na, nisi mentiretur; sed hoc falsum apparet per illud extra de Parn. Rem si c. I. Ossicii, ubi Innocentius III. respondet Cardinali Legato , qui scripserat calum, quem audierat in Confessione, & super eum consilium petierat a summo Ponti ficc , qui ipsum non redarguit, quod revela et peccatum huiusmodi in universali per Scripturam: sed respondit qualiter sit tali personae confitenti consulendum. suarto,patet ex comtrioni usu Conlectorum, quod Consessor extra Confestionem potest dicere, hoc aut illud luine sibi
consessum, ubi non est periculum mani-ic standi personam confitentem 3 sed stante praedicta ratione id non liceret, quia Du quam Iicet mentiri: igitur, &c. Unde concludit Doctor, quod cum Sacerdos nonam diat Consessiones, nec absolvat ut perso na Dei, sed tantum ut ejus Minister , &vices gerens, idcirco non mentiretur, fialiquod peccatum sibi confessum alteri manifestaret. 'Itaque . quatuor alias rationes profert D
ctor num. 8. quibus suadct sigillum Confecsionis esse de jure naturae: quae quoniam per se clarae sunt , ac perspicuae, idcirco
hic eas transcribendas ene volui: quarum Prima sumitur ex ratione charitatis . S eunda ex ratione fidelitatis. Tertia ex rati ne veritatis, vel veracitatis. maria ex ratione unitatis, vel mutuae utilitatis. Prima talis est, lex naturae de charitate fraterna is exprimitur Matth. . nia quaecumquem iis, ut faciant vilis homines, hocscite icis . ,
nee essenim lex, is Propiata. Et Lucae 6. ,
Prout vultis, ut faciant homines vobis, bris facite illis. Sed sic intelligi debet illa ,
propositio legis naturae de charitate frater- tana, quae viatis vobis. id est, quae debetis is secundum rectam rationem velIe: & hoc si
intelligitur in illa propositione Matth.M. Diliges proximum tuum, sicut teipsum. Sed si quilibet debet diligere secundum rectam Hrationem famam propriam: ergo & Ce-
lationem peccati sui confesti , & per is consequens Confessor debet idem dili- gere, & velle ipsi confesso: sed revela- sitio tolleret confesto famam; ergo, &C. Minor probatur per Scripturam Eces tasiastici di. Curam habe de bono nomine, ta& reddit rationem de hoc; hoc enim ma- ,,gis permasebit tibi , quam mille thesauri A magni e pretiosi. Probat etiam per aliud,
subdens, Bonae vita numerus merum, ho- num ainem nomen permanebit in aeternum. Proverb.aa. MeliuI es nomen bonum, quam is divitiae multae. Item per rationem pioba- ,, tur Quilibet enim secundum rectam ra- , ,
tionem debet sibi velle vitam civilem: , , haec autem tollitur per ablationem sa- , , mae, quia in hoc aliquis vivit vita civi- li , quod idoneus est ad actu, aliquos ,, competentes sibi in illa civitate, sed fa- sima amisia, privatus est habilitate adi ta- les actus , quia amisit natum dignitati; , , iliasae, scilicet habilitatem ad actus, qui- sibus alias dignus esset. Secunda pars mi- , noris, scilicet quod revelatio peccati con- ,, fessi toti it consesso hujusmodi famam, inprobatur , quia qua catione pol cst unircv clari, potest&oltari, & sic omnibus; ia
538쪽
De Ministro Sacramenti Poenitentiae. ST3
i, sed in tali revelatione est mani sestum , ' quod status dignitatis illaesae, quae Consi sistit in fama clus apud concives, to si litur isti. v v si neunda ratio. Quilibet de Iege natu- rae tenetur servare fidelitatem proximo se suo, quam vellet, de deberet sibi velle, servare: sed committens secretum maximum alteri, vellet sibi servari, Ac debe-,, rei velle tibi servari , tanquam secre-
tum ergo alter, Cui committit, tene.
tur illud sib i servare. Haec ratio tangitur, Prov. 11. sui ambiaar fraudulenter, reo rat arcana, qui autem fidelis est, celat amiel commissum. Tertia ratio. Quilibet ex lege naturae te-,, netur servare promimum licitum : sed . , recipiens secretum, maxime istud in Con-,, sessione detectum, etsi non explicite, ta-,, men implicite promittit se servaturum,quia si sine tali promisso, saltem subintellccsto , ,, non committeretur sibi tale secretum: cr-- go, &c. Haec ratio probatur, vel potestia sumi ex illo verbo et Loquimidii veritatemta unasquisque cum proximo suo. se suarta ratio. In hoc communitas ali-,, quam habet unitatem propoitionatam is unitati corporis, quia ibi est ord3 Supe-- rioris, & inferioris, & tenetur Superior si influere in inferiorem, S inserior lubmi-- nistrare Superiori, juxta illam parabolamo Pauli de corpore mystico, Ac naturaliis in diversis locis: sed in civitate, inferioris est minos suffciens, & minus sciens, & ino Ecclesia peccator inferior . Superior ausi tem est Hierarcha , qui de potest consule- si re, & reconciliare: ergo de lege naturae se est, quod nullus excludat inferiorem a re, cursu ad Superiorem: quia haec est commuta nisutilitas membrorum ad invicem. Sed se revelatio secreti excludit talem recursum se inferioris ad Superiorem in consilio ani- mae, & per consequens influentiam Supe- rioris in inferiorem: quia nullus recurre. ret, si regulariter illud , de quo quaerit,, consilium, vel remedium, non esset ser-,, vandum secretum: ergo eadem lege nat u- , , rae, qua tenetur quilibet ad servandam uniis talem coiporis Christi mystici, Se ad com- munem utilitatem aliis, sicut membris in M corpore, tenetur celaresecretum hoc ,- Idem probat Doctor de obligatione,, petenda ex lege divina positiva: Quilibetia Christianus t inquit n. H. tenetur nonis dare occasionem alteri, qua revocetur a
lege Christi: sed lex Christi est de Con- ,, festione facteoda, ut est ostensum dist. II. Migitur quilibet in lege Christi tenetur is
non retrahere aliquem a Confessione fa- is cienda ; sed revelans Confessionem occa- sione data, retrahit aliquos a Confessio- ner ergo, Acc. Si dicas, etsi ille Sacerdos , , revelat, tamen alius erit celator secreti: ,, hoc nihil est, quia iste quantum est ex , , genere operii sui, dat occasionem alte- isti cavendi eodem modo a singulis Con- ,, fessoribus. Dem secundo sic: Christus sta- tatuit arbitrium Poenitentiae esse ultimum in si terris quantum ad illud crimen confise ,.sum, quod patet ex illo verbo Matth. IG. Hssu cum e solveris super terram, erit so- , latum is in caelis, id est , . finaliter, dc ,, ultima, approbatum: Ac Ioan . o. esu tarum remiseritis peccata , bo. supplein Ju- ,, dicio divino finaliter remissa approban- ,, tur ergo peccat contra legem Christi is
quicumque aliquid in isto foro discuo si sum, de ibi finaliter terminatum deducit is ad aliud forum publicum: sed revelans, riquantum in se est, facit, quod deduci , tossit ad aliud forum: ergo, dec. Tertio , ,
ic, Dans occasionem peccandi mortaliter ,, exequendo praeceptum Christi , peccat si mortaliter: quia praeceptum, quod esset ridebite exequendum, iste quantum in se si est, facit indebite exequi, sed re vel f Confessionem dat occasionem indebite is exequendi Christi praeceptum de confi- ,, tendo, quia mendaciter, dat enim o is casionem, ut aliquis in Consessione se- ,, ipsum laudet, & alium, quem odit, vi- tuperet, ut sic indigne a Conlatare pro- moveatur, de alius puniatur et ergo, d C. Odicies primo: Ex S. Bernardo lib. q. de
praecepto, Ac dispensatione 3 suod est is
tutum pro charitate , non debet contra chariatatem militare : beri sigillum Contalionis militaret contra charitatem , aliquibus in casibus , puta si aliquis noverit in Confessione Pastorem aliquem, Ac animarum Rectorcm e sic haereticum, quem inducere non posset , ut ab erroiibus disteminandis, de inficienda plebe sibi commisIa d
listeret: quo in casu effit contra charitatem ejusmodi non denunciare, non secus ac contra Charitatem militaret, qui hominem peste inscctum nostct cum caeteris conversantem, nec alios moneret, ut ab
ejus consortio effugerent; igitur tale sigillum non est asserendum.
539쪽
. Negat minorem Doctor Non est enim contra charitatis ordinem, quod interdum non caveatur aliquod malum, ad servandam Sacramento debitam reverentiam, quae ut
que longe praestantius est bonum , quam i Iud quodlibet, quod ex revelatione Confessionis posset accidere. Charitatis enim &justitiae ordo est , ut majus bonum praeferatur minori: nam Deuter. I S. Fuste quod iustum ei meque in et Ergo, inquit Doctor, charitatris quod charitatis est exequerig. Unde colligit reprobandum esse hunc versum Juri speritorum . Est haeresis erimen quod nec confesso celat, quia haec sententia est falsa. adde quod Confessarius alia via providere possit, ne malum istud longius grauetur, nempe vel monendo Episcopum, ut diligenter inquirat de administratione, &fide Rectorum sibi subditorum, & resciat ab eorum plebe, utrum ab iis doceantur Catholica dogmata: ea tamen ratione, ut neque ullo sgno, directe vel indirecte manifestet eum, qui sibi confessus fuerat.
Diras seeundo: Nullus potest obligari ad id quod vergit in proprium damnum suae
conscientiae: sed celatio consessi precati aliquando vergeret in damnum propriae conscientiae ipsius Confessiariis puta si quis evocatus in Judicium adjuretur de veritate dicenda , quam novit per Confesti nem: si enim veritatem non proferat, permjurii crimen incurret I sicque peccabit moris taliter. Nego minorem: IIIa enim secreti celatio non erit in praejudicium conscientiae ipsius
Confessarii, nec periurii crimen incurret: quippe cum ad revelandam hanc veritatem non teneatur virtute iuramenti, quia, ut diximus, dum occurrunt varia praecepta , quae simul servari nequeunt, maxime servandum est illud, quod est majoris ponderis, & momenti: hic autem apparet sigillum Confessionis esse gravioris ponderis, quam praeceptum juramenti: quia videlicet obligatio ad servandum sigillum fundatur in jure naturali, divino postivo, de Ecclesiastico . Dices tertio: Sacerdos ex Confessionec gnoscens sibi paratas esse insidias in nemore quod erat ingressurus, per unum ex coniuratis, qui poenitens facti, ei sacramentaliter confitetur ante illum ingressum, potest ex hac notitia alio declinare: sed sic declinando revelaret Confessionem: igitur 1icet aliquando non servare sigillum. Negat minorem Doetor; n.ao. nam potest dici, inquit quod Sacerdos iste multiplicem occasionem potest habere non intrandi nemus, aliam ab ista malitia latro.
num sibi detecta, & ad multiplicem aliam tapotest cogitare . & dicere coram illis; is utpote, volo hoc, & illud facere, ad is
illum & illum locum declinare, ante- nquam procedam ulterius; & si ex tali oc- ,, casione allegata videatur alvertere, nec is verbo, nec laeto revelat Consessionem. Si ,; autem non possit ex aliqua occasione di- si vertere, quin appareat illis aliis, quod is propter Confessionem diverteret, &hoc facto revelaret Confessionem, dicit Hquidam quod tenetur intrare, & si ex- Πponit se morti, hoc est, pro causa ju- is sta, ut scilicet servet legem Dei de sigi l- silo Confessionis , & per consequens s ,,
Sed aliter potest dici, quod facta pos- sunt esse signa aequivoca, quia diversi- is mode a diversis concipi possunt, ad hoc is scilicet, vel ad illud factum: igitur non is
debet reputari revelativum Confessionis, is nisi ex natura sua prodat peccatum Con- ο festum: sed divertere a nemore non sic ,s
ducit; quia si illi alii non fuissent prius ,, collocuti de illa interfectione, nunquam ,sper hoc, quod ille divertit, cognoscerent is illum esse confessum de voluntate Occi- is dendi istum; Si tamen divertere ex ra- istione sui est signum ductivum iri noti- ,, tiam talis peccati confessi , duceret quose iscunque in hoc, & istos , aeque si non tafuissent collocuti, scut si fuissent colim sicuti. Ceneraliter igitur potest dici quod ,, signum , quod est de se indifferens ad si hoc quod est tale peccatu messe confessum, is vel non esse, licet sit aliquibus magis is signum determinatum ex aliquo supposi- ,,to, non est signum, revelativum Con- risessionis, nec per consequens simpliciter si illicitum Confessario. is Diras quarto: Ex hypotes quod Sacerdos absolverit aliquem Episcopum bimoniacum, ad cujus Absolutionem non habeat potestatem, & quod Sacerdos ille teneatur statim confiteri, ut Missam celebret , etiam tenebitur revelare Confestionem sibi factam, declarando se indebite absolvisse ab isto peccato simoniae Episcopum confestum, quia peccatum illud mortale est, & istae ci cumuantiae aggravant: gravior est enim tamonia ab Episcopo laeta, quam a quovis alio
540쪽
De Ministro Sacramenti Poenitentiae.
Uio Clerico propter maiorem Episcopi scientiam, & dignitatem: sed sic confitendo revelat peccatum istius Episcopi simoniaci rigitur licet aliquando revelare peccatum
Respondet Doctor, n. II. primo quod qui sic indiscreta administravit sacramentum H Poenitentiae, tenetur non statim confi-- teri de facto suo indiscreto, quando sci- , , licet conse r devenireposset in notitiam M personae, circa quam indiscrete exercuit usum clavium et vel si teneatur, saltem non debet in speciali exprimere culpam circa quam, & modum, quo indiscrete exercuit 3 sed vcI universiin dicendo: Mea culpa indiscrete , & indebite ministravi
sacramentum Poenitentiae: vel si, stimulante conscientia, existimet se teneri ad detegendas circumstantias aggravantes , debet expectare opportunitatem confitenta
di alicui, qui ex tali Confessinne peccati, & circumstantiarum, non possit devenire in notitiam perium, quae fuerat sibi confitia. Si autem non possit talis Confessor inveniri, quin ex explicati ne peccati , & circumstantiarum possit agnosci persona, quae sibi fucrat confissa, iste in eo casu non debet peccatum
istud confiteri homini , sed iustiuit, quod illud confiteatur Deo: Quia, inquit D
ctor, plus tenetur ad praeceptum non proedendi culpam sibi confectam, quam adia confitendum explicite culpam suam, quia se ad primum tenetur lege naturae, & p ta sitiva divina, ad secundum vero tenetur tantum lege divina positiva . Ita D
Ex iis inseres primo , violationem sigilli
esse peccatum contra Religionem, quatenus est contra reverentiam, di bonum bacramenti ; nccnon& habere maIitiam gravem contra iustitiam, quatenus est contrajus naturale secreti , quod violatur , &quod etiam exclusa ratione bacramenti, obligat et Consectarium ad servandum secretum , etiamsi esset dumtaxat revelatio peccati venialis,
Inseret secundo, neminem posie uti cognitione per confessionem habita ad aliquid faciendum, vel fugiendum, nisi aliunde hujusmodi notitiam habeat extra consessi nem. Ita expresse definivit Clemens v IlI. in motu proprio, quem edidit anno 13sq.die M. Maij, pro Regularibus circa casus laeservatos, ubi Praecipit, quod tam Juμ-
riores pro tempore existentes, quis Core a-rii, qui postea ad superioritatis gradum fuerint promois, caveant diligenti me, ne ea notitia, quam de aliorum . peccatis in Confessione habuerunt, ad exteriorem gubernationem litam tur. Quod antea docuerat Doctor, nu. 33. ubi respondens ad 6. Argumentum, nempe quod Abbas cognoscens per conis festionem aliquem ex Monachis , extra is Monasterium degentem habere societatem ibi suspectam, per quam semper allicitur ad peccandum, possit eum in Monast rium revocare, ut istius saluti consulat.
Dieit Doctor , quod si in Collegio est
consuetudo communis, ut sine nota quia libet extra Monasterium curam habens, vel sine cura moram trahens, remcetur pro libito praesidentis: vel etiam non
passim pro libito , sed quandoque pro
alia causa honesta , ut nunc iste quiescat in claustro, nunc laboret cum Marthain exteriori ministerio, & nunc ille, prout utile visum fuerit praesidenti. Dico tunc, quod Monachum confessum de crimine commisso in aliquo loco extra Monasterium, ubi moratur, potest A bas ad Monasterium revocare: quia in hoc nullo modo peccatum confessum prodit,lice aliquis dixerit. quod Consector nullo modo potest senaoere aliter ad confecstim , ratione confestionis quantum ad , , quemcumque actum extra forum illud, quam si penitus nihil audivisset. Si autem est consuetudo in Collegio , quod non transferarur Monachus sic de loco forinseco ad claustrum, nisi ratione delicti, vel insufficientiae, in cura illius Ioci, non videtur tunc licitum Abbati coniectum ad Monasterium revocare. Si dicas, Non apponit remedium ad salutem ovis suae. Redi adeo, consulat sis bi in foro Poenitentiae meliori modo, quo poterit, ut illum locum sibi per culosum dimittat. Si noluerit, non attentet esse Deus, sed defietus occultos sibi secundum iustitiam incorrigibiles, Dei correctioni dimittat.
Idem dicit de vitando excommunicam to cognito ex sola confessione: nam, in
quit, si confectari is per aliam viam potest
nolle eum esse excommunica iam, Poterit
ipsius consortium vitare : sin aucem , is non sol m non debet, imo non licet vi- Hiare, quia talis violatio est de jure positivo se Ecclesiastico tantum et non Prodere au- H