장음표시 사용
571쪽
Datore veniam , O remi inem pereatorum preeibus suis impetraturum pollicetur , atque
ad genua aeradens: ipsam manum dextram tanquam aqua Paenitentiae ablutam , purga.ramque osculatus, illum-Ecclesiam reducit,
, erebris precibus Deum pro illo inmeat ,
eontinuis ieiuniis una cum eo se macerat, mirus divinae Sapientiae sententiis eius animum,
quast quibusdam lenociniis mitigat, tranqui latque, neque priui, ut feretur, inde discessu, quam illum inclesiae restituisset. Ex quibus evidens est, Poenitentiam iIIam non diuturno , sed brevi tempore fuisse consectam, siquidem S. Ioannes discesserat Epheta, tantum ut illam Ecclesiam visitaret.
stuario, idem constat ex libro x Paporis, ubi Hermes S. Pauli discipulus enarrat moedum agendae Pqnitentiae , tempus autem . quo sit conficienda, distincte non praescri-hit. Et Iib. 3. colligit, pqnas aequari voluptatibus, licet in punitionem annalis voluptatis, unius diei Mna imponatur: Ducredo, inquit, voluptas nullam memoriam
habent propter stultitiam, quae infra es tuis .
Cum vero uno die acresserit hominis erueiatus, ne Mna, toto ania tempore torquetur, o c. Patet denique ex Tertuli. qui licet Omnem suo tempore agendae Pqnitentiae disciplinam diserto ac luculenter expresserit , non tamen meminit temporis praescripti ,
quo illa esset agenda et Quod utique non iluisset, si ut postea laetum est, Sati,factio,
nes penales priscriberentur ad decem, quinis decim , & viginti annos. Cujus utique disciplinae meminerunt omnes, qui post assignatum ab Ecclesia faciendae Pinitentiae tempus , de ejusinodi disciplina scripserunt. Imo
Tertullianus ibidem cap.ro. significare viis detur, non esse diu pertrahendam Pgnitentiam 3 ait enim cay. Io. cum te ad fratrum genua protendis, Christum contractas, Gractum exoras, aeque illi eum super te lacis mas agunt, Chrissus patituν. cissus Patrem deprecatur:
facile impetratur semper, quod filius mutet .
Non dixisset autem facile impetrari peccatorum veniam, si sertcm , aut decem anni essent insumendi in illa exoranda , &obtinenda . me obstat, quod Canon Id. Apostolo. rum prDroget in tres annos Poenitentiam laici. qui seipsum mutilaverat , quia vitae suae fuerat insidiator . Dico enim primo, hoc solo peccato cem
tum Pgnitentiae tcmpus fuisse praescriptum, eo quod casus ille omninoi esset extrao
Dira seeundo et probabile esse has voces annos tres additas fuisse Canoni Ap
stolorum: nam Canone I. Concilii Nicaeni , ubi eadem Iex statuitur , nulla fit mentio ejusinodi rinae , sed tantum prohibet, ne ad Clerum promoverentur, qui ejusmodi scelus admisissinu re. bii opponas Clementem Alexandrinum lib. f.,Stromatum , ubi refert S. Petrum praedicantem, hanc ex verbis Domini senistentiam protulisse: Si quis velit ex Uraesaevis ei imitentia, is, propter nomen meum crediderit in Deum ,. remittuntur ei pereata post duodecim anare Respondebo, haec Cleme . tem desumpsisse ex nonnullii ilibris apocryphis, ut & pleraque alia, quae univerata Ecclesiae praxi contraria sunt, maxime vero hic duodenarius agendae Pqnitentiae annorum numerus I siquidem, consiat exaltatis exemplis illo Opso Apostolorum
tempore, non ita diu prorogatam fuisse
Poenitentium reconsiliationem i. reti rRatis aut m cur prioribus temporibus Ec clesia mitius ageret cum penitentibus, pomtenda est ex vehementia Contritionis , qua
assiciebantur Ecclesiae nascentis filii , .cum in peccatum aliquod lapsi fuissent: nam id semper Ecclesia constituit, acet ratum habuit pro Contritionis vehementia pqnas esse minuendas e cum vero sequenti lcmpore, jam refrigescente charitate, minus esset intensa Contritio , hinc durius oportuit agi cum enitentibus, ac proinde longiori, atque graviori Satisfactione opus erat. Hoc maxime constat a temporibus Montani haeretici, qui cum negaret m*chis, limmicidis, & idolatris veniam dari polla ab Ecclesia 3 cujus contrarium Catholici tuebantur , inde paulo severior fuit eria Pori nitentes Ecclesiae disciplina, maximc in eos,
qui moechiae, homicidii idololatrip rei
essent, ut constat ex epistola S S. S.Cypriani ad Cornelium, ubi inter varia scelera Precbyterorum, hoc enumerat quod essent indulgentiores erga Pqnitentes et Et primo, inquit , stato persecutinis die , cum ruentia deis linquentium facino ferverent, e sacri iis Refandis non tantum diaboli altaria , sed actuomanus ipsa lapsorum , atque ora fumarent, commmunieare cum Lapsis , O, Paenitentiae agea intercedere non defluerunt , is e. Et in libr.de lapsis, in hujusmodi reos criminum sine longiori licenitentia reconciliatos in vehi
572쪽
tur, his verbis: a diaboli aris revertentet,
ad sanctum Domini sordidis, is in is nido.
re manibus accedunt: Mortiferos idaeorum e bos asiue pene ructantes, exhalantibus etiam
nune seelus suum faucibus , es , eontagia funesta redolentibus Domini corpus invadunt. Haec tamen ita non sunt accipienda, quasi eo tempore indiscriminatim reis concederetur Absolutio, absque praevia severa Satisfactione, & Poenitentia publica, ut videre est apud Tertul I. maximo lib. de pudicitia, quem licet jam Montanista scripserit, nihilominus significat , quae fuerit disciplina non solum apud Montanistas, sed& apud Catholicos erga reoS graviorum criminum, ut ad Poenitentiam publicam admitterentur. Sic enim scribit c. . a phiIdololatres, adsistit homicida ; in medio eorum a Fit , moechus. Pariter de Paenitentiae o fficio sedent in saeco, , einere inhorrescunt , eodem flatu in mitrant, eisdem precibus ambiunt , eisdem genibus exorant, eandem im eant matrem. svid agis mes sima , O, -- manis a diseiplina Idololatrem quidem , is homicidam semes damnas i moechum vero de medio exeipis, i c. Plaxe si sendas de quibus patrociniis exemplorum , praeceptorumque caelestium soli marebiae . , in ea fornicatio iquoque ianvam Paenitentis expandas. En p stremis verbis declarat propter quid Praecedentia dixerit, & quid in sacco, . cinere cum precibus tantopere criminum rei
ambiebant , januam scilicet Poenitentiae ipsis aperiri. Eadem diligentia Iapsorum causam examinabat Clerus Romanus, ut resciret, ex epist.SI. apud S. Cyprianum, ubi quid interea agendum esset lapsis, donec ipsis concederetur facultas agendae publicae Poenitentiae, declarat his vetbis: Pulsem fae8 f rei , sed non utique eon'ingant. Adeant ad limen Ecelesiae, sed non utique transibant. Castrorum caetatum excubent portis , sed armati molesta, qua intelligant se desertores fuisse . Resumant preeum suarum tubam, sed qua non
bellicum clangant, be. Miatum tuis prcsciet petitio modesta, postulatio verreunda, humilitas necessaria, patientia non otiosa. Mittam Le-goIoi pro suis doloribus laehramas, addocat ne fungantur ex intimo pectoreprolati gemituI, dolorem probantes commissi eriminis , is pudorem . ita monentur Poenitentiam, di pacem petere, donec pei secutiones sedata Concilii celebrandi copia fiat, quo moduSHenitentiae illis agendae definiatur.
His suffragatur multis aliis locis S C prianus, ut in fine libelli de lapsis , ubi
Lapsos docet qua ratione ad Menstentiam suscipiendam sese praeparare debeant, Lamentari eum putamus ex toto cor e , pluviis fletibus , planaebus Dominum deprecari qui eae primo criminis die lavacra quotidie eelebrat
qui epulit assumtibui pastus, , fagina lar giore distentus cruditates suas pastriae e eructat nee cibos, is polus suos cum pauperum ne e Pate commumeat 3 sui bilaris, is laetuo incedit, quomodo mortem suam deflet, bo Ne paulo ante medium Tractatus , Casti
milii, qui tormentis vexati lapsi erant IJoenitentiae postulationem descripserata De preeabantur illi non lachramarum miseratione sed visnerum 1 nec sua lamentabili rura stalaceratione corporis, is dolore. Mavabat fletibui sanguit ,-pro lachramismnclutatis visceribus uestuebat. Ideo brevi lima ara I cenitentia reconciliatio illis con- . Vto ad viniam ea fatalis, potes ejusmodi excusatio esse miserabilis verum ab exorta, dc propagata Novati
haeresi usque ad T. saeculum Vrnge aust q
rio , & exstor fuit circa Poenitentes Ecclelrq disciplina; tunc enim in quatuor gradus , clan s , seu stationes distributus suit
tur Istius, secundus eruditio, tertius substra. tio, quartus vero consistentia. Duorum primorum, seu Lamentantium Iocus erat extra portam oratorii seu loci , in quo orationis, ac faciendae sacrae Synaxis causa convenire solebant fideles: sicque Poenitentes illi degebant sub dio , & a tecto Ecclesiae prohibiti rogabant fideles ingredientes, ut pro se orationes funderentis audientes stabant intra portam in loco. quem Graeca terutam appellabant; Zonaras Canso. Basilii eos in Ecclesiae
vestibulo colloc t , una cum Catechumenis, ex quo scilicet Iectioncm Scripturarum , & conciones ad Catechumenos factas audire poterant: at deinceps ejiciebantur a consortio Catechumenorum; nam legimus in canone II. S. Gregorii. audiens, inquit, ps Scripturas, edi, doctrinam diciatur, nec precatione dignus habeatur; quia videlicet illi ad manuum impositionem , non accedcbant sicut Catechumeni , qui dicebantur competentes, & cxoicismis, aliisque ritibus, quos Catechumenorum bacramenta appellat F. Augustinus , ad Baptismuni
573쪽
s Tract. I. Disput II. Art. IV.
In tertio gradu erant Sub rati, sic appellati, quod auditis Scripturis, &Mista Catechumenorum ad pedes Presbyterorum se se prosternebant, ut manus impositi nem acciperenti Hi nunquam stantes, sed semper ipsis etiam diebus remissionis genuflexi orabant in parte templi sinistra, nudis pedibus, crine demisso, & facie squalida, ut ex Laodieaenae Synodi can. Io. Carthag. can.ya. & S. Caesarii Arelatensis, hom. 3q. intelligitur. Quod autem crine demisso fuisse dicuntur , id eos comam nutrivisse significat, non quidem, ut opinor, ubique, sed illis in locis, in quibus qui Iugebant , capillum non tondebant: nam in Africa , & Hispania poenitentibus coma tondebatur, ut ex S. Augustini ser. 38. de tempore intelligitur. Quartus gradus dicitur Consi evitae , in quo purgatis per opera laboriosa conced bantur manus impositiones Episcopi , &Cleri, nec amplius ejiciebantur extra Ecclesiam, sed in ea stabant, concedebaturque illis Missae Fidelium interesse, & omnibus , quae ad sacrificium pertinent 3 ita
tamen ut nec oblationem facere, nec Christi D. corpori communicare fas esset. Porro h rum poenitentium stationis locus erat amboni pioximus, seu medius, inter ambonem,& fideles participantes corpori Christi. Horum autem graduum expressa fit mentio in postremo Canone epistolae Canonice S. Gregorii Neocaesarientis, ubi legimus :Fletus est extra portam oratorii, ubi peccatorem flantem Scrtet Deles ingredientes orare , t pro se precentur: Auditio est intra portam in Narthera ubi oportet eum , qui peccaret , flare usque ad Catechumenos, edi illinc egredi ;audiens enim, inquit, post Scripturas , O doctrinam ejiciatur , is, preeatione indignus
censeatur: substratio autem est , ut intra portam templi stans eum Catechumenis egrediatur:
Consistentia es, ut eum FGlabus consistat, is
cum Catechumenis non egrediatur: postremo est participalio Sacramentorum. Hic tamen Ca- non non videtur a S. Gregorio conditus,
sed ab aliis ex S. Basilii canonibus collectus, & S. Gregorii Canonibus annexu S : nam in antiquistima Canonum Graecorum collectione a Gregorio ante octingentor, annos elaborata , quae est in Bibliotheca Regia , caetcros Cregorii, canones plaeter istum complectitur. In idcm conspirat Harmenopulus in epit me canonum Icet. S. tit. I. ubi canonem BS. Basilii abbrevians, sic ait: si adultrarium eommist, annii quindecim paeniteat . quatuor quidem annis plorans, quinque vero si
dens, quatuor se subservens, es, uno consistens. Postmodum vero omnes eos gradus sigillatim, & brevissime explicans , ait et Primus gradus est flantis extra ad Ecclesiam, is, ingredientes orantis, ut pro se preces fundant. Seeundus est flantium fris in Narthera. Temtius es flantium intra Ecclesiam post ambo.nem , O cum Catectamenis ingredientium .suartum es cum fidelibus orantium, qui nondum tamen Sacramentis digni censentur.
Omnium autem luculentissime hos quatuor gradus explicat Matthaeus Blastares in Nomocanone, ubi scribit 3 Paenitentes iuquatuor o Vnes distinguuntur , Flentes, Avalentes, sub ratos, O, Consistentes . Flextra illi sunt, qui stant extra portam Oratorii, imab ingredientibus, on egredientibus fidelibas , precum subsidium expostulant, em pereati c-- donationem . Audientes illi sunt, qui stant i tra portam in loco, qui Narthex dieitur, is divinas Scripturas , communiique doctrinae explicationem audiunt, O, postea cum Catech menis exemt. Substrati vero sunt, qui intra
Ecriem ant, se es ambonem, ipsique cum
Catechumenis exeuntes, cum solemne uiuae . Quicumque Catechumeni , a Diacono promulgatur. Consistentes denique, qui cum H libus precantur, O, psallunt, sed tamen Samctarum partieipatione abstinent donec elamo tempore statuto vivinae Communionis persecto eos
Ut autem evidentius appareat , quibusnam in locis degerint poenitentes in istis quatuor gradibus, sciendum est, veteres Graecos, & Latinos primum Ecclesiam in duas partes distinxisse, nimirum in Aulam, sive Atrium Laicorum, & Sanctuarium, in quo consistere solis Episcopis, Presbyteris, &Diaconis liccbat. Postmodum vero distribuerunt in tres partes, nimirum in sacram, ubi erat Altare, & celebrabatur Lyturgia, in qua soli Episcopi, Presbyteri, & Diaconi consistebant: in templum, ieu partem illam, quam Graeci diaos sive templum, ad caeteros Clericos,& Monachos: ibi sedebant,& cantabant Monachi, & praecipua Osticia
celebrabant. Nonnulla enim in Narthece Fragc bant. Narthex autem dicebatur,quidquid Ecclesiae supererat ad portas usque extetaoieS,quaSetiam complectebatur. Ideo nonnulli duplicem fecerunt partem interiorem , & exteriorem. In interiore Monachorum, Idi
574쪽
Idiotarum , Laicorum fidelium ; & in inferiori parte usque ad Narthecem exteriorem, erat Catechumenorum, &poenitentium substratorum locus. Ut autem Sanctuarium a templo. tabulato aliquo , aut etiam muro dividebatur , in quo erant portae ab illis Sanctae dicis , ita templum a Narthece in quo similiter portae erant , quas speciosas vocant , quibus templum cum Narthece communicabat. Eadem plane diviso in omnibus majoribus nostris Fcclesiis conspicitur , nisi quod raro Sanctuarium , sive pars , quae ad Altare , &Misi, celebrationem pertinet , a Cant rum, & Canonicorum choro tabulatis separatur. Hujus triplicis distinctionis occa. Done, quae Antiquis non erat in usu, Graeci Canonum Commentatores , Poenitentium loca cum fidelium locis aliquando videntur confundere, inquit Morinus lib.
Solus itaque primus Poenitentiae gradus agebatur sub dio, & ante fores Ecclcsiae, maxime in aliquibus Ecclesiis, ut colligitur ex S. Basilio ad Amthilochium c.yri tibi de voluntario homicida sic loquitur :Debet quatuor annis deflere extra fores orat rii, Fideles ingredientes rogare, ut pro eo precentur. Et can. s. de eo qui cum propria sorore rem habuit, sic decernit: Triemnio defleat, flans praeter fres domus oratoriae
edi rogans populum in erearentem ad orationem,
ut unusquisque pro ipso misericorditer ad Dominum intensas fundat preces . Hinc forte intelligitur qui sit sensus canonis I . Concilii Ancyrani, ubi sic statuitur: Eos, qvi rationis expertia animantia
inierunt, is qui leprosi sunt , vel fuerunt ,
usi S. Ianodus, inter bimantes orare, Nam inter hyemantes orare, ut observat, Alb/minaceus in notis ad eumdem Canonem, idem est, ac orare, dc Poenitentiam agere inter eos, qui propter graviora peccata Poenitentiae addicti sub dio orare tenebantur, & idcirco dicebantur remantei , quia sub aperto acre omnibus tempestatibuSexpositi dcgebant ; vel quia, ut interpretatur Mari nus Bracharensis , per hyemantes intelliguntur spiritibus immundis agitati, qui extra Ecclesiam degere compellebantur , semoti videlicet a loco fidelium, Catechumenorum de Poenitentium. Petes i. Utrum quatuor illi Paenitentiae gradus necessario. essent aereurrendi, priusquam peccatores absolutionis gratiam conseque
Re pondeo, interdum accidisse. ut peccatores a gradu intium , ad Substrationem absque media Auditione pervenerint , ut colligitur ex can. Ia. Concilii Nicaeni, ubi legimus: sulcumque metu , , Debramis , tolerantia , bonis operibus , conversionem opere , is habitu ostendunt, hi impleto a ditionis tempore quod praefinitum est , merito
orationum commvnionem habebunt, cum eo quod
etiam liceat Episeopis humanius aliquid de eo
statuere: Similiter ex Conc.An curano Can.
Visum es, cum biennio substrati feriat, esse
recipiendos. Imo non semper Poenitentes inchoabant Poenitantiam a primo gradu , sed pro variis circumstantiis , dc animi Contritione ac dolore, nunc ab auditione, nunca consistentia Poenitentiae laborem ordi bantur. Quod maxime colligitur ex S. Gregorio Neocaesariensi c. ia. ubi sic habet :sui in eampo aliquid in venerint, vel in suit aedibus a harbaris rehctum , si aeeusati quidem eonvicti fuerint , fiat similiter eum iis , qui substernuntur, c id est, constituantur in tertio gradu Poenitentia: si autem seipsos
denuneiaderint, is reddiderint, etiam precubus digni habeantur, id es, constituantur in quarto grado. Similiter aliquando Poligami in secundo Poenitentiae gradu constituti, absque tertio gradu emenso ad qua tum perveniebant, ut significat S. Basilius can. q. ubi loquens de Polygamis , ait :Oportet eos non omnino arrare ab Ecclesia , sed dignari auditione duobus vel tribus annis,
poclea permitti quidem eo Rere, seu in fidelium esse congregatione, a boni tamen comis
munione abstinere , b N postquam aliquem
Paenitentiae 'uctum ostenderint , communionis tuo resissere. Petes a. Utrum liceret pluries propter iterata erimina Paenitentiae publicae gradus decumrere , es, ad absolutionem , O, sacram Communionem media Paenitentia publica promoveri. 3Respondeo verisimilius esse, ejusmodi Pq- nitentiam publicam semel de gravissimis criminibus actam , eis iteratis, non fuisse denuo ab Ecclesiam praescriptam. Ita ma-N n et xime
575쪽
sco Tract. I. Disp. II. Art. IT
ximc colligitur er Oragene hom. I S. in C.2O. Levitici, ubi explicans versum, in quo enarratur differentia redemptionis domorum, quae in pagis, & quae in urbibus, quod videlicet domus vendiis in pagis, redeunte Jubilaeo possint redimi: quae vero in urbibus, anno praeterito redemptionis jus perimitur , allegoricc haec adaptans remisitioni levium, de graviorum deliclorum dicit iterari posse levium delictorum redemptionem: Si nos, H inquit, aliqua culpa moralis ( alias mor,s, talis invenerit, quae non crimine moris tali, non in blasphemia fidei, quae mu-H ro Ecclesiastici, de Apostolici dogmatis D cincta est, sed vel in sermonibus, vel ,, in morum vitio consistat: hoc est venta didisse domum, quae in agro est, vel in
ri vico cui murus non est. Haec ergo vendi-
tio, hujusmodi culpa, semper potest re-H parari s nec aliquando tibi interdicitur H de commissis hujusmodi poenitudinem
M gerere. In gravioribus enim criminibus M semel tantum, vel raro Poenitentiae con-M ceditur locus. Ista vero communia, quq is frequenter inourrimus, semper Poenitens, tiam recipiunt, de sine intermissione re-- dimuntur. Origent concinit S. Ambrosius lib. 2. de Poenit. c. Io. ubi diserte ait: Merito repre-benduntur qui saepius agendam P nitentiam putant, quia Luxuriantur in Christo: nam si vere agerent Paenitentiam, iterandum postea non putarent: quia sicut unum Baptismo, ita una ranitentia , qua tamen publice agitur 3 nam quotidiani nos debet y nitere peccati , sed tae dractorum leviorum , tua graviorum. Quibus Sanctus Ambrotius docet axioma illud unam esse Penitentiam, intelligendum esse de Poenitentia publica , quae fit ob saviora peccata ; quia semel dumtaxat
Concedebatur , non autem quae levioribus peccatis indicitur , quaeque quotidie fieri potest. Idem docet Siricius , Summus Ponti iuxg. . epistolae I. ad Himerium Tharaconensem Episcopum , qui hanc ei quaestionem
Pro Rosuerat: De his vero non incontrue iactio tua Apostolieam s edem credidit consulen- - , qui acta P nitentia tanquam caRes ad suos vomitus 'sinios, is advolutabra redeun-
ira, is militiae cingulum , is ludicras volu- Dares , , nova raniugia, is inhibitos denuo peti ere conelibitus. sumum prosessam m- contineatiam generati pia absoluuonem filii prodideruηι. Et spondo, i onti cx: D: quibus
quia iam suffugium non babent parvitendi, id
diximus decernendum, ut sola intra Melesiam fidelibus oratione iungantur, sacrae meseriorum
celebritati, quamvis non mereantvr, intersint: a Domini, autem mensa convidio segregem
tur, tit bae saltem districtione correpti, is ira in se sua errata castigent, is aliis exemplum
tribuant, quatenus ab obscanis cupiditatibus retrabantur. suibus tamen, quoniam carnasi 'agilitate ceciderunt, viatico munere cum ad Dominum ea erint proficisci, per Communi
vis gratiam volumus subvenira. suam fmmam , is circa mulieres quae se post Paenutentiam talibus putationibus devixerunt , he vandam esse censemus . His accedit b. August. epist. sq. ad Macedonium , ubi clarissimc humilem illam graviorum peccatorum Pgnitentiam non repeti docet: In tantum autem hominum ali. quando iniquitas progreditur, ut etiam post iam paenitentiam , post auaris reconciliati nem, vel similia, vel graviora committant, i tamen Deus seu etiam super tales oriri s lem suum, Ure minus tribuit, q&am tribuebat laetissma munera vitae. ac salutis. Et quamvis eis in Melesia loeus humiama Paenitentia non concedatur, Deus tamen super eos suae patientiae nou obhviscitur, ,e. Et paulo post idem argumentum trafans, scribit, caute, salubriterque provisum esse, ut laeus illius humillimae I vitentiae semel in Ecclesia cone datur, ut medietna talis , minus titius esset Orotist, quae tanto magis salubras es, quanto minus compat bilis fuerit. Adeo autem haec disciplina publica erat ut Macedonius in Africa Praeses, aut PT consul ex ea consuetudine argumentaretur adversus Episcopos Africae , qui pro quibuscumque supplicio assiciendis intercedebant: Hebementer , inquit, ambigo , utrum istud a Religione aestendat. Nam si a Domi
Co peccata adeo pi ohibentur , ut ne mouendi quidem copia post primam Paenitentiam trisbuatur, quemadmodum nos possumus ex rel gione contendere, ut a nobis quesecumque illud crimen fruerit, dmittature Ex his, & similibus SS.Patrum oraculis constantur docuerunt veteres heologi , antiquitus crimina post actam publice Poenitentiam iterantibus, non este per aliam pudiicani Pinitentiam succursum, sed tantum per privatam, ita enim nonnullas ex his auctolitatibu , interpretatur Alensis
parre q. q. memb.f. ar. I. ubi ros pondens.
ad a. ait Ipsa sitfmnitas dieit quan tam
576쪽
infirmatiovem . b excellentiam propter quod
repugnat, ut in quantum solemnis iteretur , quod enim solemniter D. perpetuitatem imporatat 3 , ides repugnat ei mutabilitas, em per eonsequens iterabilitas , sed non repugnat quin iterum puniatur, si reeiatmiure debet enim p niri tanta poena , ut confusio solemnis Hen remiae, in acerbitate, is magnitudine recomis pensetur. Quibus verbis aperte duo significat: Primum quod semel tantum concederetur , & praescriberetur facultas agendae Poenitentiae publicae: Secunaeum, quod iterata crimina , post illam peractam Poenitentiam publicam, deberent Poenitentia privata puniri.
, suanam pereata Paenitentiae publiea subquebant. OBservandum imprimis, SS. Patres, ac
veteres Ecclesiae Doctores peccata in tres classes distinxisse, & unicuique classi ordinaria lege peculiarem assignasse castigationis, de remedii rationem , & normam: Prima classes erat gravissimorum criminum, quae capitalia, & nonnunquam mortalia simpliciter dicebantur, inter quae tria potissimum recensebantur crimina, nimirum Id Iolatria , Maechia , ct Homicidium , unatum eorum manifestis speciebus, & ramusculis, quae etiam interdum dicebantur Canonica , propter censuras eis a Canonibus praescriptas. Secunda vero classis erat eorum criminum, quae mortaliaquidem censebantur, sed praecedentibus erant leviora. Tertia denique elassis erat peccatorum venialium, di levium, quae quotidiana etiam saepius a M. Patribus appellantur, quamquam etiam inter quotidiana revera fuerint aliqua vere mortalia, ut colligere licet ex S. August. in libro 83. quaestionum , quaest. M. ubi omnia ignorantiae, & fragilitatis peccata, venialia, & quotidiana appellat: alia sunt, inquit, peccata infirmitatis, alia imperitiae , alia malitiae: infirmitas eontraria es virtuti , imperitia eontraria es sapientiae; malitia con
traria es bonitati . suisquis igitur novit quid sit virtus, is sapaentia Dei, potest aestimare , quae sunt peccata venialia, is quisquis nouit, quid sit bonitas Dei, potes estimare quibus pecca is certa poena deliatur is hie , is in futuro saerato: quibus bene tractatis probabili-ur iudicare potest , quinam sum cogendi ad assen rarat. T .X. Paenitentiam luctuosam , is tamentabilem , quamvis peccata fateantur , ex quibus nulla Omaino speranda fit flatus . nis Derseiam obtulerint Deo spiritum contribulatum per Henn
Certum est autem aliqua peccata fragiliistatis , aut ignorantiae per se mortalia , &peccatorem a regno Dei excludere , nisi per sacramentalem Confessionem, de Pq- nitentiam expientur: Unde dicuntur venialia, non quatenus veniale peccatum distinguitur a mortali, sed quatenus facilios de eis veniam impetrabat peccator, nec ita severam pro eis Poenitentiam agere debetabat sicut pro eluendis peccatis primae Classis.
Primum enim peccatorum genus castigabatur Poenitentia publica, juxta prescriptas
a Canonibus poenas . Secundum vero genus peccatorum curabatur antiquitus eodem modo, quo nunc etiam curari solent, videlicet sacramentali Confessione , & Absolutione, ac Satisfaelione privata et Quamquam interdum contingeret, quod aliqua ex ejusmodi peccatis etiam castigarentur poena canonica, sed non humili luctuosaque Poenitentia: Tertium vero peccatorum fenus, quae scilicet non erant vere morta-ia, non curabantur aliquo onere praescripto ab Ecclesia, sed vel orationum recitatione , vel eleemosynarum largitione , Pectoris percussione , aut aliquo ex illis remediis, quibus jam pluries diximus peccata pure venialia expiari. Haec omnia luculentissime docet S. Augustinus lib. de Fide, & bonis operibus c. penult. ubi ait : Nisi essent quaeram ita
gravia, ut etiam excommunicatione plectenda
sint, non diceret apostolus, Congregatis vobis, , meo spiritu tradere huiusmodi hominem Satatanae in interitum ramis , ut spiritus saliussit in die Domini Iesu: Unde etiam dicit: ne
lugeam multos ex iis, qui ante peccaderunt ibi non egerunt Paenitentiam super immunditiem, , 'nicationem, quam gesserant. Item, nisi esseni quaedam non ea humilitate Paenitentiae sananda, qualis in Melesia datur eis, qui proprie p nitentes meantur, sed quibusdam correptionum medicamentis , non viceret ipse Dominus: corripe eum inter te, , ipsum solum, , s te audierit , lucratus ei fratrem tuum. Postremo nisi essent quaedam, sint quibui
baec vita non agitur, non quotidiassam medeis iam poneret in oratione, quam docuit, ut ducamus, Dimitte nobis, bc.
577쪽
s sa Tract. I. Disput II. Art. IV.
Dico itaque, tria tantum peccatorum moris
talium genera per publicam, seu luctuosam, & humilem Poenitentiam fuisse emendata, nimirum Idololatriam, Nomicidium, & MDehiam i quod utique prae caeteris, Iuculenter docet S. Pacianus, ubi ex instituto in sua paraenesi, cum de luctuosae Poenitentiae materia disputat, sic ait et De modo criminum edisserens, quis existimet omnibui pereatis summum discrimen impositum, seduloqve requirens , quae sint peccata, qus crimina, nequis existimet propter innumera delicta , quorum fraudibus nullis immunis est, me omne hominum genus indiscreta paenitendi lege constrimgere . Docet in lege Mosaica minimi quo.que Peccati reos graviter punitos fuisse s Christianos vero per Christi sanguinem redemptos a servitute legis in libertatem v catos esse, hancque libertatem sic explicat. Haec illa libertas, quod non omnes adstringiamur quibus veteres tenebantur , sea donata , ui ita dixerim , stiva debitorum, remediorum indulgentia desinata , in pauca conclusi sumus, is, necessaria. Deinde Actor. c. I S.
ubi Christianis per decretum Concilii Hierosolymitani interdicitur idolothytis, sanguine, & fornicatione si sic enim prosus
focato legit S. Pacianus cum aliis tunc temporis Patribus i ita subjungit: me est novi Tectamenti tota conci . Despectus in multis Spiritui sanctus haec nobis capitalis periculi
conditione legavit. Reliqua peccata meliorum operum compensatione curantur. Haec vero tria
erimina, ut Basilisci alicuius assatus, tit D neni eatis , ut lethans arundo metuenda suntnnon enim vitiare animam , sed intercipere noverunt. siuare tenacitas humanitate redimetur,
eonvitium satisfactione pensabitur , tristitia iu-
evnduate, asperatas lenitate, graditate levitas, honesare perversitas , sin quacumque contrariis emendata prosciunt. Ividvero faciet con
temptor Dei esuid aget sanguinarius e siuod
remedium capiet fornicator e Numquid aut placare Dominum aesertor ipsius poterit, aut conservare sanguinem suum , qui fudit alistaeum, aut redintegrare Dei templum , qui illud fornieando violavit Ita sunt capitalia , 'vires, ista mortalia, Ex quibus constat Paesanum non alia
Crimina, nec capitalia , mortaliaque peccata, quam tria illa, idololatriae, homicidii, di adulterii agnoscere , non quia iis loli Scharitas Dei, iustitiaque perditur, sed quia ea tunc sola I cenitentiae publicae prna emendabantur , reliqui peccatores ab Ecclesia
quidem abstinebant, donec aliis remediis,
Sacramentoque Pinnitentiae purgarentur . at seipsos excommunicabant; non ita vero de idololatriae, homicidii, adulteriique criminibus convicti, qui ab Ecclesia excommunicati, nonnisi per publicam Satisfactionem , & Poenitentiam reconciliati Communioni restituebantur. Idque ipsum ante S. Pacianum docuit I ertuli. qui in lib. de Pudicitia, quamvis jam haereticus, fidem tamen hac in parte
meretur, quia ob suum nimium erga pe catores rigorem, & austeritatem erravit ,
nec tam suum , quam Eccl*siae, suique tem- potis Christianorum sensum refert; ibi a tem reprehendit Zephyrinum Papam , da
Catholicos, quod erga fornicatores tunc essent indulgentiores, & non solum ad Pq- nitentiam , sed etiam ad Communionem Poenitentia functos admitterent, iisque re stituerent pacem plenam, quam idololatris,& homicidis negabant. Nec enim Montanistas Novatianorum antesignanos tunc Pq- nitentiam sacramentalem , aut Absolutionem hanc , sed solummodo Communi nem, & Pacem , quae duo planc diversacrant, Maechis denegassi probabile est: Sed quidquid hac de re dicatur , perspicuum
est, Tertullianum non alia, quam quae ad illa tria capitalia crimina pertinebant , mortalia, ut loquitur, appellasse. Idque planum faciunt vcrba ista, quibus conatur diluere, quod sibi objectum fuerata Catholicis, aeque maechos recipiendos eos e , ac ovem, de drachmam, quarum illa errans, ista latitans, ambo requisitae,& rem pertae cum gaudio gregi, &thesauro, seu, ut loquitur, armario restitutae dicuntur: Ita enim c. . iacet periisse dicatur, erit iis depcris
ditionis genere retruciare , quia odis non m riendo, sed errando,-drachma non intereum
do, seu latitando perierunt: Ita licet dici ptariis, quod salvum est: periit igitur-fide. As: elapsus es in spectaculum quadrigarii furoris,'gladistorii cruoris, scenicae Diantatis, Xbticae vanitatis, inlusus, in convivia saecularis solemnitatis, in ossicium, in ministerium alieme idoluatriae aliquas artes adhibuit c riositatis, in verbum ancipitis negationis impugit, ob tale quid extra gregem datus est , vel is, ipse sorte ira , tumore , aemulatione , quoa denique sve D ae dignatione castigationis abrupit, a b . reqviri, atque reiscari. suod pol si recuperari non periit, nisi foris p raverit . Bene interpretaberis Parabolam , via
578쪽
vred, b Srnicatorem, quis non mortuum satim admisso pronuntiant pItem praeclare, & erudite docet S. Gregorius Nysienus tota epistola ad Letojum Mitilenes Episcopum , ubi Poenitentiae solis prafatis tribus criminibus impositae rationem petit, non a decreto Apostolico, sed a tridus praecipuis animae humanae facultatibus, seu affectibus, videlicet ratione, concupiscentia, ct ira. A ratione ait procedere idololatriam, & haeresim; a concupiscentia adulterium, & fornicationemr ab
ira homicidium, & caedem, quae tria dicit Poenitentia publica , & humili necessario debere puniri. His itaque Memodo distinctis,
inquit, qu cumque quidem peccata ratione praeaetam animae partem attingunt , esse graviora a Patribus iudieata sunt, is maiori, ac sufficientiori, laboriosiori conversione digna. suemadmodum Mem in Christum negavit , vel ad Iudaismum, vel idolorum callum , υβι Manichaeismum, vel ad aliquod aliud impi ratis genus deservisse visus sit; qui voluntari equidem ad id malum sie contulit , deinde se
sum condemnavit, totum tempus vitae suae habet Paenitentiae tempus; nunquam enim , si mastiea pergatur oratio , Deum una cum p
pvlo adorare dignus eensebitur, sed seorsum
precabitur; a Faeramenterum autem Comm nione omnino erit alienus, O .
Idem dicit de adulterio, &caede seu homicidio. Quamvis autem plurima sint peccata, quae tribus supradictis adjungi solent, ut avaritia, quae dicitur Idolorum servitus,
di idololatriae species: Tamen, inquit, haec morbi species in conliderata, is absque ulla eius cara praetermissis est, quo fit ut hae morbus in Helem redundet , is, nemo in his , qui ad
clerum adducuntur, inquirit, num eorum aliqui eo genere idololatriae polluti fiat.
Idem docet de foenore, & usura, quae nullis poenis Canonicis subsecta erant, maxime quando fiebant a laicis; nam Can. II. Nicaenus depositionem interminatur Clericis foenerantibus i tres tamen alias peccatorum species refert, nempe furtum, sepulchrorum effossiqnem , & saerilegium, quorum Pgnitentia imponi solebat. Sed iis tantum imponebatur , ut ipse docet, quatentis ad unum cx praefatis tribus capitalibus perspicue referuntur: furtum enim dividit in violentum,ctim latro paratus est armis, ad id quod inhiat, occupate, & prohibentem interficere: Est & clandesinum, cum latenter rem alienam subripit, eamque tollit. Prius ides ut homicidium punit; posterius nulla p*nitentia publica castigat. Sepulchrorum effossionem duplicem quoque facit. Priorem .
cum tantalm lapides moventur, & in alium usum rapiuntur, sed corpus intactum relinquitur , nec soli illius turpitudo detegitur: me , inquit, licet laudabile non sit, ut tamen venia dignum est, esecit consuetudo. Post i iorem cui poenitentia annexa est , sic d scribit: Sed earnis in terram redactae stulaerem
perscrutari, is ossa movere , spe aliquem ex defossis luerifaetendi ornatum , id eodem iud cio eondemnatum est , quo frnicatio simplex .
Poenitentia hanc speciem damnarunt , eo quod sit quasi fornicatio. Denique sacrilegium scribit poena minus severa , quam adulterium, aut homicidium puniri, cujus rei causam forte brevitatis causa, instabat enim
epistolae finis, ptaetermisit.
Idem praeterea probatur ex universo Ca- nonum consensu, qui ante Gregor. Nyste-num, & ipsius aetate conditi sunt. Nullus enim aliis peccatis, quam tribus istis , &eorum ramis, & vpriis speciebus Poenitentiam imponunt. Hos Canones descripsit S.
Basilius in epistolisad Amphilochium, nullusque est qui ad haec disertc pertineat. Nam quod de furto statuit Can. GI. de eo furto est intelligendum, quod S.Gregorius Ny senus explicavit: Uuod de perjurio c. M. id facile ad Religionis abnegationem reducitur 3 non secus, ac praestigiatorcs, dc incantatores, idque etiam ex gravitate ps-nae colligitur. Uuod denique de sepulchrorum effossoribus decernit c. s s. Cum ea distinctione intelligendum est, quam ex S. Gregorio jam enarravimus. Ita Morinus
Idem colligit Morinus ibid.n. Is .ex Concilio Eliberitano, cujus licet tot sint Canones , nusquam tamen poenitentiam, nisi ob haec tria peccata,indicunt: Can. I Tq. 3- SDelatoribus, & falsis testibus poenitentiam imperant; scit delationes illae sunt criminum, ut ipsi Patres testantur. quae mortem accusato inserunt. Idem dicendum de Cano Id. Concilii Arelatensis I. ut ex Poenitentia imposita, quae ad finem usquc vitae pror gatur, manifestum est. Idem velut inspeculo conspicere est ex Concilio Anerrano, ubi tribus his criminibus non modo p*nitentia imponitur, sed nonnunquam additur. Talis Paenitentia ex antiqua eoquetudine
illi convenit. In Concilio Neocaesariensi nulli
579쪽
alii crimini. qu1na ex his tribus alicui infligitur. Nihil dissimile apud S. Cyprianum reperitur. De Poenitentia agenda saeliis verba facit , sed semper de lapsis , oc est, iis qui idolis sacrificaverant, aut idolothyta comederant, illi sermo est, si duo loca excipias, in Quibus agit de Mq-chia, sive adulterio. Nullum dubium est, quin idem de homicidio pronuntiasset ,
quod de Maechia , si se occasio dedisset .
Progressu tamen temporis , non sol haec tria praefata crimina una cum suis appendicibus per pubIicam Poenitentiam sanata, & punita fuerunt, sed etiam quaecumque gravissima judicabantur , ut colligere licet ex Concilio Tolet. primo c. I cum serenitentcm definii: Poenitentem dicimus de
eo, qui post Baptismum, aut pro homicidio ,
aut pro diversis criminibus, gravissimisque m cotti, publicam paenitentiam gerens , sub cuncto, ae vino fuerit reconciliatus altari. Ex quibus liquet, non tria tantiim peccata , sed gravissima quaeque obnoxia fuisse Poenitentiae publicae. Idem pluribi docet S. August.
maxime vero ser. i. qui de Sanctis inlcribitur, ubi postquam varia recensia isset gravia peccata, nempe sacrilegium , homicidium, adulterium , falsum testimonium , furtum, rapinam , superbiam , invidiam , avaritiam , juramentum , ebrietatem assiduam, & ea distinxisset a minutis peccatis. ruae facili negotio redimuntur, maliimet vitatione infirmorum, eleemosyns largitione, &c. subdit: Pro rapitalibus verberimi
nibus non Me solum fugiirit, sed addenda sunt
lacbrama , rugitus , e v gemisus , continuata longo tempore ae protracta seiunia , largius eleemosens erogandae , ultro nos ipsos ra Communione Melasiae removentes, in lalla, O in institia multo tempore permanentes,' purni
tentiam etiam publich ngentes , quia iustum est , ut qui eum multorum destructione se perviderat , cum multarum aedificatione se redi,
Hinc vulgatum axioma apud SS. Patrespcrimina , quae leges sanguine vindicant, -- Ruentia publiea in Lateis, is, depositione in Curiois vindieanda sunt. Quod utique Praeclare annotavit S.Prosp. lib.2. de vita con-
emplativa c. q. ubi scribit: sui in aliquo gradu Ecelesiastico constituti aliquod Meuli. OL
mea admittunt, ipsi se vana persuasione decipiunt, si eis videtur propterea communicare,on piscium suum implere debere, quod homunes, occultatione bierimmis, fallunt. Exemur enim peccatis, qua tam parva sunt, ut eam inon possent, pro ovibus expiandii quotidie Deo elamamus, O, dicimus, Dimitte nobis debita nostra, ,e. Illa crimina caveantur, qvast blaeam siros auctores humano faciunt damnare iudicio. sui autem ea commiserant , is, ideo prodere malunt, ne serumtiam Iuste excommvnicationis excipiant, sice causa communicant.
o vero dupliciter contra se iram diminae im gnationis exaggerant , ,c. Caesarius Arelatensis Hom. a. eamdem omnibus regulam praescribit: Nemo se ei eumveniat , fratrei: Omnis homo , qui post B ptismum mortalia crimina commiseris, Me est homicidium, adulterium, furtum, falsum testimonium , vel reliqua crimina perpetrametat ,
unde per legem mundanam mori poterat , fipaenitentiam non egerit, eleem mam iustam non fecerit, nunquam hiabebit vitam aeternam Strictios videtur hoc intelligere, cum crimina illa morte puniri per leges civiles asserat , non tamen negat publica Po nitentia punienda ea quoque crimina, quae gravi tantiim, sed non capitali poena plectuntur. Concilium Tolet. q. c. q6. Cleri eum non modo vult deponi, sed etiam ad Poenitentiam redigi, qui crimen sanguinea legibus vindicandum commiserit. Siquis meraeus in demoliendis sepulchris fuerit deprehensus, oportet Canonibus in tali scelere proditum mericatus ordine submoveri, is, Pinnientiae triennia deputari Unde S. Augustimis litas. in Deuteronomium cap.3o. scribit : me nune agit in Ecclesia excommunicatio, quod agebat tune intersectio. Cum enim Ecclesiae nunquam licuerit sanguinem fundere , sanguinis vicem subiit excommuniacatio, luctuosaque Psinitentia. Licci enim plura crimina antiquitus morte , aut gram
vi aliqua, & corporali pma affciebantur, quae humili Punitentia non castigabantur , verum tamen est nullum gravi illa Pq tentia plexum fuisse, quod lege vel Mosaica, vel Civili, non tuerit gravissima pqnai
intam Paenitentia publica pro pereatis dumtaxat piasticis fuerit praescripta.
R Cymaea: Id videri probabilius, colligiturque ex variis Canonibus , m xime vero ex Canou. q. Concilii Neocaesa
580쪽
Hensis , ubi decernitur et Si quis mulierem rancupiscens proposuerit eum ea dormire, is eius desiderium non pervenerit ad effectum , mamfestum es, quod per gratiam fuerit liberatus . Ubi per liberationem non intelligit exemptionem a culpa mortali, quam haud dubie contraxit ille, qui moechatus est in
Corde suo, nec consequenter etiam intelligit exemptionem a batisfactione Sacramentali, quam utique pro admisso interno reatu luere debet: sed intelligit exempti nem a penitentia publica, Ac Canonica, Pro cujus Canonibus Condendis, ac comsummandis Synodus illa versabatur. Quod autem hoc veterum Ecclesiae D ctorum, & Patrum institutum fuerit, colligitur ex Concilio quod in villam Ingunumbeim, sub Ludovico Pio anno Sao. habitum resertur in tomota Conci l. Galliae, cujus Canon apud Burchardum lib. II. c. s . Ac Ivonem Carnot. parte decreti I S. c. qj. Aurelianensi Concilio attributus decernit
juxta sanctorum Caranum sanctiones , ut siquis rapinam publieam , seu furtum jecerit,
publicam agat P nitentiam : F vero occulte, sacerdotum eonsilio p niteat. Idem quoque Burchardus lib. I s. c. 28. & Ivo parte de Creti i So. c. vis. ajunt, secundum antiquorum Canonum institutionem , sacrarum scripturarum authoritatem , is mel Micam consuetudinem diseretionem scrvandam . Sacerdotibus inter Pinuentes publice, em absconi. . Nam qui publice pereat, oportet, ut publice mulctetur ranitentia. Qui Canon habetur in cap. 2S. Concilii Cabilonensis a. & Are-l neniiS 6. cap. 26. quo decernitur , ut qui
de publico erimine eonvicti sunt, rei publice iudicentur, is publieam Nninentiam agant
secundum canones, ut refertur in eodem secundo tomo Conciliorum Galliae: Frustra autem fieret mentio publicorum criminum,
ii pro quibuslibet peccatis mortalibus etiam occultis, eadem pq nitentia publica inluncta fuisset unde hoc semper discrimen ivit inter publice poenitcntes, & occulte, quod illi poenitentia publica, isti vero nonnisi secreta Satisfactione, de pq nitentia cornrigerentur, idque, ut mox dictum est, secundum antiquorum Canonum institutionem, sacrarum Scripturarum autholitatem, dc Ecclesiasticam consuetudinem: quae uti que tres authoritates tantae sunt , ut etiam
unica ex illis ad hoc fit mandum suffi-
Hoc ipsum confirmat Ivo variis testimoniis ex aliquis Canonibus collectis , maxime vero in parte decreti 1 s. c. g. in quo habetur, ut si quis ineastum oceu te commia serit, is, Sacerdoti occulte confisonem et rit , induetur ei remedium Canonicum , quod
subire debuisset , , eius faeinus publieatum
fuisset. Verum, quia latet eommissum , detur ei a Sacerdote consilium , ut saluti animae suae per ocrevstam P nitentiam proficiat. Noe est, ut veraciter ex corde se graviter deliauisse eonfiteatur , b, per ieiunia , is eleemo Inas, Uigilias, atque sacras arationes cum Meramis' purgare contendat, b N ad spem veniae promiter eordia Dei pervenire confidat . Quibus verbis Ivo, non tam propriam sententiam aperit, quam sensum EccIesiae antiquae, siquidem latetur se id dumtaxat usurpare. His addere licet Concilium Tridentinum seis Id. cap. S. ubi cum dixisset, oportere hycnuentibus omnia peccata mortalia, quorum
post diligentem sui disrassionem conscientiam habent, in conses e recenseri, etiam, o eultissima illa sint et is tantum adversus duo
ultima Decalogi or rapta commissa, quae nonnunquam gravius sauciant, is periculosiora sunt iis, qua in manifesto admittuntur; ubi manifestc Ioquitur de peccatis mortalibus, subiicit paulo post: Etsi Gripus non vetu rit , quin aliouis in vindictam suorum Selerum, is sui bumiliationem, cum ob adiorum exemplum, tum ob metesiae offensae aedifieationem delicta sua publies eonfiteri post, nones tamen Me praereptum divinum , nee satis eoquis humana aliqua lege praeciperetur, ut
delicta praesertim secreta, publica essent Confessone aperienda . Ex quibus sic argumentari licet: publica poenitentia, & Conise sto non fuit a Christo praecepta , nec ab Ecclesia consultc potuit imperari, ne videlicet poenitens infamaretur : sed eadem oriretur infamia ex Satisfactione publica pro occultis peccatis 3 si quis enim subire cogeretur poenitentiam publicam de peccatis occultis, ille procul dubio alicujus
mortalis peccati reus merito existimaretur,
siquidem nonnisi pro ejusmodi peccatis , illam imperat i ab Ecclesia noverint et igitur qua ratione non potuit praecipi ab Ecclesia Confessio publica peccatorum occultorum , ita nec praecipi potuit batisfactio, seu poenitentia publica pro peccatis
Confirmatur aut horitate S. Augustini h mil. SO. cap. q. ubi cum distinxisset duplicem excommunicationem , qua qui, removetur