장음표시 사용
191쪽
thaeum scriptis tradidisse suum Euangelium in ipso profectionis procinctii, veluti fellino , ac properato quodam opere ubi nihil ipse pensi
haberet, qua digestione rerum, aut Ordine, Capitumve distinctione, gesta Dii ima exprimeret potius, qua memoria suggereret, illico, ne abdiciatur, litteris consignaret. Diserte hoc ipsum de Marco testatur D. Hieronymus Prooemio in Commentarios super Matthaeum: Secundus Marcus, interpres Apostoli Tetri,s Alexandrinae Ecclesiae primm Episcopus qui Ditis vi quidem Saluatorem ipse nou idit, sed ea, qu. Magistrum audiNerat praedicantem, IUXTA
Qv M in D IN E M. Et piofecturus aliquo, ut Matthaeus, non maturabat. Sed Papiam, IOan
nis Euangelistae discipulum , juvat audire, qui
abunde rem narrat, conficit negotium. Sic apud Eusebium loquitur Lib. 111 Hist. Ecclesiast. Cap. xxo III. Μάρκ ς Πέτρου βο-
192쪽
'mς. Marcin, si fuit interpres Petri, quacunque tenebat memoria, scripsit quidem accurate sed tamen non eo Ordine, quo erant a DOMINO di Ia. 29ave. Neque enim DOMINUM audierat id quidem, neque erat eum comitatus fedponea, ut dixi, comes Petrismi qui quidem nou DOMINI sermones, θ' praecepta, ea narrandi serie, quam DOMIN v missis tradendis tenuissi, docebat sed eam in praeduando rationem sequebatur, quam ad auditorum animos instituendos opportunam,accommodatamque censitit. quare in eo neutiquam erravit Marcus, quod quae dam sicut memoriae ea ante mandaNerat litteris prodidit quandoquidem hoc unum mente, ct cogitationesedulo pro exit, ut nec quicquam eorum, quae
audivisset, praetermitteret,nec falsi aliquid iisdem omnino interponeret.
Conlectanea ergo Historica, Adversariave, qui apparatum potius, ac materiem contineant construendae Historiae, quam Historiam ipsam, mihi videor, Euangelia isthaec potuisse aptius Viri Eruditis cognominari. Siveὐλ vocare mavis, id est, suam, Latini ommentarios dicunt. Fijusmodi autem quibuslibet Adversariis,Conlectaneisue natura sua Lindole,
193쪽
locus unqtiam non fuit divisioni ulli Capituna; nec quid tale quisquis eorum Auctor mente unquam concepit postea bene forsan Inter pretes, ut, adhibita distinctione locis opportuna, suppetias irent studiosorum labori. Historia tamen ex quadruplici Euangelio commodo quidem posset contexi. studium, puto, ni me fugit memoria, nonneminis jam fuit Monumentumque id in segmenta commode plura
De Luca item cogitare aliter non licci, ac de Marco, Matthaeo quippe qui claullo Euangelium εἶ γ οὐ ς, ordinate expiscatus est , ut Marcus cictro quo protritius nihil adhuc: itemque vario illud etiam distribui. Disiectum hodie est xxiv. Capitibus Oecumenius,& Euthymius in xxx in discrevere Ammonius, Eusebius in CCCx hiis Ambrosius autem I xiv Titulos designavit. Ioannes solum restat, sed qui obes e forsitan hoc nomine quid videretur, cum secus valde C de ceteris vidimus, de illo ab omnibus, liquido consi et exist imationem haberi nam nec festinanter scripsis iuum Euangelium, nec inconcinno Ordine, profitentur Viri doctissimi, qui
bus , ego subscribo. Nihilominus in Capita, ego
194쪽
ego inquam,illud non discerpsit. Eandem quoque sortitus est Sectionum varietatem apud aetate inferiores, ac tres alii Euangelistae, quod Ipse itidem data opera non disrupisset. In ulgatis hodie Ejus Euangelio adscribuntur xxII. Capita Suidas vero CCxxxii adscribit, si1c alii variant. Ast Quadrijugi denique Currus
illius Sacri, quo vectatur FILI us DEI , numeri Sectionum in unum conlati, immanem summam conficiunt. En quam accepimus ex Caesario, Nagian geni fratre, in Quaestionibus: ἐξή-ῖ, δυο. Quatuor seunt nobis Euangelia, quae misiecentum sexaginta duobm Capitibus constant. Sed Suidas, nongenta septuaginta in unum Capita annumerat. Uterque ut nostram divisionem superet, manifestum est. Sed diutius in re clara ineptum argutari. Neutiquam tamen praetermittam, Et in Titulos quoque dissipari solita Quatuor Euangelia id genus aio Tisulos, in quos S Poemata Homeri discrevisse Grammaticos superius dictum Tales sunt isti Nazianaeni, qui Tituli
195쪽
De Nupti in Cana, De Regulo, De Egroto, Deeumque ambus, De Incessu gra Mare, De Caeco a nativitate, te Laetraro, De morte DOMINI, te sei rectione, De Congressibiu, ac Sermone cum Distipulis Euangelistae Ioannis isti Tituli sunt Suidas vero omnium Quatuor recenset, cujus ista addimus in fine: ιτλ αμ φερ κεφαλοι as. Καὶ
Titulus dissert a Capite. Nam Mattiaus quidem habet TituD Lxv III. Capita vero CCCLV. Marcus autem Titulo XLviii Capita XXXVI. Lucas et ero Titulos I xx XIII. Capita CCCXLVIII. Et Ioannes Titulo XIIx civita CCXXXII. Variant tamen
alii, ut in Capitibus, etiami in Titulis. Sed hactenus nobis de Novo Foedere hic disceptatum
196쪽
Mosem deventum, Primum, in Sacru, atque Pro nis Scriptorem rationi ideo non consonat , Scriptaso di, finxisse illis Sectionum Migmentis, quae plure sadhuc recentiorum non adhibuerunt. In templis Anti quiorum, antequamgesI Scriptis mandarentur, condita rerum nonnulla monumenta , quae in publicum non exibant. Moses an Litterarum Inventor ' Sed Vindex potius sit ac forsan Litteras a Dco habuit, qua Samaritani retinuerunt. Pr Bantia item PiiNC Ei s Moses Scriptorum, non tamen ideo quas infe rior aetas dis inctiones inve=ut, tumprimum eidem iussu forent. Immo integer Pentateuchus, orim ab Lucontextus unm aequalis, 'continum e usta Libro. rum interruptione I e . 'intuplex Liber simpliciter LEX vocatur, THORA Hebraeis Turpis error
Philonis mando Sectionibi interisincta, nescitur proram Hebraei Magictri sibi arrogant, se pariter Graeci. Multiplices Sectionum secies denique
memorantur, qua propria Pentateucho
circa Si nostri hujusce opusculi Curam scilicet, Studium praecipuum, egregium Volumus ergo Eum, ut tot unioribus aliis Capitum distinctiones non innotuere , non adhibuisse pariter
197쪽
pariter suae primitus Historiae. Condimentum namque id , fucusve, ut sic dicam, subinde scripturientium aflectanda viderentur potius aetati jam adolescenti quam infantia illa conacupisceret primo adhuc diluculo verborum , rerum. Ubi enim si Primatum, ut fas est, aetatis dederimus Et in Sacris Scriptoribus si in Profanis, addidisse, plane quidem superfluit Con stat vel ex ipsis Scriptoribus Gentium, Mosem seculis aliquot anteriorem esse quolibet ethnico Scriptores, cum Gentes ipsae x suis ullum nominare non possint, qui, si bene calculum ponunt, quid temporis iplo non sit BelloTrojano recentior, aut eidem circiter aequalis Mosem autem fit longe eo Bello vetustiorem haberi, compertum. Mitto tamen nonnulla Monumenta in templis AEgyptiorum, Chaldaeorum, d Phoenicum, asservari solita, quae in lucem non prodibant : Ut deinde in Latio etiam, apud Pontificem Maximum in Romanorum primordiis quod jam ex nostra observatione notum Notit. I. Compendii Geographici Sed his hodie immorari importunum, postquam eo labore , ut planum facerent, desudarint Viri eruditissimi. Quin immo, si Eupolemo fidem
habemus Lib. V e Regib. Iudaeor. vcm clau- 3 dant
198쪽
dant Clemens Alexandrinus Lib. I. Stromat.' Eusebius Caesariensiis Lib. ix Traeparat. Euange
Moses ille Litteras invenit, quibus .Libri ipsi
describendi forent. Itaque cum Eo conserri non debent,sive Barbarica antiquior, sive Graecanica Philosophia, cum illae nempe jam proditae litteris.
Inficias equidem non eo, longum ex dissidium de prima origine scriptionis sed maxima ex parte id pacatum relinqui, ego etiam observo, si animadvertimus, Plures Gentes, quae ob Litterarum inventionem praedicantur, unam
keandem esse diversis appellationibus in furiis adsignat Plinius Lib. vii Cap. xv I. sym ipso teste, alii , hoenicibus innumcri qui vero tribuunt Mosi, cum praedictis prorsus consentiunt quadam prolepsi, vetustis adeo rebus familiari. Judaei namque orii dicti, Syri, Thoenices, Aramaei, Chananaei, Pati lini, dcc quia =ria, quondam terrarum maxima, cra plurimis dictinnia nominibus, ut verba ejusdem Plinii sunt tot a Loca ac plura etiam complectebatur , quae tenuerunt Hebraeis, omnibus utique Hebraicae Litterae prope sine discrimine erant in usu. Τὸν Μαασί- , Eupolemus assirmat, πω - Σοφον βρι ,fγρ,
199쪽
Alosim primum Sapientemfuisse, Judaeisqueprimum Litteras tradidissi a quibπι eas Phoenices, ut a Phoenicibus Praeci, acceperint, c. Nihilominus, licet Mosem, adseram etiam ego, Primum fuisse sapientem, qui Libros in publicum ediderit; Litterarum tamen Auctorem ure haberi, non putem, sed Vindicem Altius, equidem autumo,
revocari oportere Litterarum inventionem dc cum D. Augustino Lib. xviii. De ciVitat. DEI, Cap. xxx Ix putandum Hebraeas Litteras a Lege
non coepisse, quae data est per Mosem se potius per
idam successionem Patrum , memoratam Linguam cum ut Litteris cuHoditam Mosem autem ipsum, cum accingeret se condendae Scripturae Sacrae, rudes, S inconditos charaeteres antiquos, post diluvium fatiscentes, in aptiorem formam de usum concinnasse, nostra sententia
est de jure quasi postliminii vindicasse. Forsitan aut potius sit ut leviter Disthaec perstringam illosinc Characteres accepisse a Eo in monte Sinai, jus Digito nimirum exaratos ac Hebraeis deinde tradidisse, underi Hebruit dicti, non aliunde quos cietinen aiunt, huc usque Samaritani Ast Judari postea captivi Babylone, sceleribus insecti, non tan
200쪽
tum Lingua obliti sunt, sed etiam Characteris Itaque Legem tum promiscua plebs litteris, di lingua Chaldaica eorum scilicet, apud quos exulabant sibi describebat Vcrum superveniens Regi Balthazaro subinde Angelus, Minpariete scribens, Characterum mutationem induxit; quam fecit Esdras, antiquorum nempe jam oblbletorum restitutione Plenius tamen, fusiusque ista nosse qui velit, adeat Virum peritissimum Linguarum Orientalium, eruditionisque omnimode multiscium Ioannem Mo
rinum Exercitat ii in Samaritanorum Fentateu-
ebi . Cui si & nostrae commentationes probentur, nihil jam eas desinam habere cum plane exissis simi,quae per Indice nouimant; nec quas sors, quicunque ocutitus ea, projicere statim posit. Sed redeo in viam haut nimis praeter rem diverticulo. Et Praestantia, inquam. Dignitate utanterius de Aristotele Moses auditctiam Scriptor Trinceps. D. Augustinus paucis utrunque Principatum adumbrans, Praestantiae scilicet, de Temporis, Cap. xxxvii ejusdem Lib. xviii. ait Sed nec ipsium erum Theologum .rtim
Osem, qui Unum Verum EVM eraciterpraedicavit, ct tu nunc SCRIPTA in au toritatis sanone