장음표시 사용
61쪽
R. n. q. Rasio abhorret a dualismo pre in dis.
vi cujus duo ab invisem distincta principia re mala tmmiur, adeoque materia aeterna ui principium pas stim, Deus seu spiritus divinus ut principium aviti assumitur, C. V. Baiis abhorrei a dualismo impropriudicio, qui nonnisi per miram confusionem conceptuum dualismus vocari potuit, vi cujus plures ad uuntur in ter se distinctae et essentialiter diversae subsimilae, . U. et D. Min Admissa creatione admittitur dualismus proprie dictus, N. Min. Improprie dichas, C. Min et MCons. Itaque verum quidem si ei in natura landatum, rationem tendere ad untialem principii omnium rerum.' Ast haec unitas non solum cum creatione habetur, sed etiam unice cum creat ne haberi potest, ita quidem, ut ratio , si creatione reiecta aliter unitatem istam quaerem leniet, necessario in summas absurditates ei coniradictiones prolabatur, quemadmodum, uti vidimus, panthei tis contingit Theoria autem creationis Deum proponit, utens a se infinitum, infiniis intelligens et omnipotens, ta quam principium unicum et liberum omnium rerum. duod si Deus libertatem exercere velit per creationem,
incit per omnipotensam, ut id existat, quod prius nihil fuit, iuxta almam divinas intelligibilitatis ideam exemplarem l formatum, quod consequenter aliquam di in
naturae persectionem repraesentei et licet a Deo ulpota musa sua, undequaque dependeat, reatum tamen semelet divina vi consem aium subsistat in se, ita ut non indigeat alter tanqum subiecio, cui inhaereat, adeoque in m stantia distincta a Deo, sed cuius esse si aliquo modo in
Deo. Unde juxta hau theoriam ne quidem datur μ-
62쪽
esse vel mistatis post creationem 1j, quam ante sed insenim plura entia omne enim esse creaturarum conita
tur, non quidem formaliter, sed virtualiter et eminenter in Deo. Ergo ratio a dualismo improprie dicio adeo non abhorret, ut hic potius illi solus satisfaciat ergo nec pantheismo adhaerere necesse est, si rasioni conlatinuery cedere velimus. Quas alia adhuc objiciunt sive de necessitate creationis. i. Cousin, sive de impossibilitate principii limitationis in Deo uti Indi, infra sive de creatione sive de persectione mundi agendo dissolvemus. Quod vero dicunt aliqui panihelitae, sive primi sequa- res Spinosas, uti Tolandus, sive recentissime I Salva-dor 2ὶ etiam ipso, ut Spinosa, Judae philosophus i. e. incredulus, panihelasicam doctrinam cum doctrina Morsis ei Christi concordare, nimis absonum est, quam ut resulari mereatur idque insuper ad Theologos potius
1 Uti stolide arguit auctor, mox omni errorem genere siniosus, de Lauennais in suo opero, quod inseribit Esquisse arine philosophie 18έοὶ
Part. I. . U. h. l. p. 110, dicens ovetque una Ont admis ne ueritusis productiori dYtre Omae substanee qui, Mitiait enisu ne maniare avaravant hyporati aerici resulte entre uires consoque ea, γ'it Minemne plus grande somm aYtre apris quisvane is emtation incar id Mobstarice ud'etre est,ne Maome, invariabis ueri&-lora Pare divis, auisur aera creation, 'est pus inmi, qu'ilne aurai Paere, et Flamsi sanotion implique oontradiction. Plures ulique sunt substantiae post ereatio'nem, quam ante reationem, sed non plus esse sementitatis sensu expli- eat et esse autem sexentitatem sic intellectam eonfundere eum substantia
Pantheisueum isti s initi des institutiona de Molae. 3 Reeolantur hic etiam, quae in Onsor. v xl. II. Meti s ius rei ad F v. n. in an hobentur,ias ara, oeqq.
63쪽
De rara mundi Or05ηκι 21. Relaiasis sistematibus incredulorum . qui su dissima quaeque superbiensis rationis deliramenta sectari malunt, quam quidquam, quod fidei congruum est, id
etiam rationi consonum esse agnoscere et scientifice stabilire, ad id jam accedimus, ut originem , quam mundo fides assignat, etiam ex ratione et principiis philosophicis scientifice comprobemus esse creationem proprie diciam. Per creationem vero intelligimus ae-timem rei eae nihilo sui et subjecti l), ui adeo res creata, quae nunc erisin.
0 mee definitio nullatenus plaeetino Coruin qui aliam substituit τροatemati pani istico magis laventem.Ast iuva te verba ipsius asserre: ita autem habet instoire de Ia philosophie eo do 1828, 5 leγα γχα-
ω que la creassen, gulas emque e re p.... ouisa-vous a domition u satre pia voici erser, elati faire quelque Mose de rim, 'est tire duneant; et i 'ut que cette donition paruisse bim satisfalsante, putagulanta res te emore a oues'hui presque partout Or Leucippe Epicure, Lucrem, Myle, Spinosa quantae auctoritates De Dus es penseum in petaeaerces domori Dentam assement que de rim omne tire rim, que ant, rim ne ut sortir, Sol ii sui que lae alion est impossibis Pag. 22. Iami accedit, et ipse suam propriam definitionem reationis exponit, page 25. fer est,ne chorea sim dioisile is eo evoir, ear elas une chore quemous Disons o oute les minutes hoc rursus indigeret auctoritato Leu- Eppi et Epieuri): en esset, nous ergon e re les Dis que nous Dison unaete libre δε euae jeprenas une resolution, j'en me sine autre, pulsum surre emore; ea modisse, jecia suspenas D lasoursuis oulast-ceque, suis ae pro is uri essetque se ne rapporte is auculae vova, quejeram te is moi e me cause et mmme causeruntque, ae manseresue, re-ἐ ivement a Mistem de cet esset, D ne ehere, rim auinessu et a Murrie moi-m me. Folimemque elast que refer. Quid igitur esset mundus juxta istam definitionem creationis ' Aliud scilicet nihil quam obiectum idoala olitionis divinae, o cum hac eiusdem substantiae ergo haec definito negat omnino realem existentiam mundi hujus sensibilis et materialis , et hinc in se etiam complectitur omnia absurda, quae talem negationem necessario sequuntur. Sed intra progrediamur. Arrii, eaMer e in erreri
64쪽
intelligatur semel nihil hiisse nec rasione istam formae nee
ratione materiae, ex qua praeerisimi supponi posset se mala suisse. Duae autem quaestiones hic maxime tractandae sunt mundus si creatus, et 2 an sit creatus in
certo existit ex criteri sensuum externorum 1), ut vel existentiam ejus realem admittere vel in absolutum scepticismum prolabi et suae quisque rationalitati renuntiara debeat atqui iste mundus, nec qualis nunc est, nec quoad materiam seu elementa, ex quibus componitur existi a se et necessitate essentiae suae uti patet ex Capila
dieit pag. 26. Mais ave quos avre rim N , an Miae; tout auisonis imire aure se standa meme de notre Mistence, eseat--ire, me lautem De formae atries, aveo laute notre liberte, Diae mire auctisus volantiare. avre mire person sit . A me ne ire possit an Paetim qu'i nissas faue emore et quγι ua Dire, ita tire de laminane qu'i a de Dire reste adiicin il la tire de mi--- il le typs d- ertation La σέ tim divine est delam e nature.... Dim emergant Punivera, ne is ire fas dumtant, uiae tire de ru meme de a missane de musatio et Mersation. gregie et ergo iuxta Dum Cousin mirudus isto ortus est per em nationem sive transeuntem sive immanentem utrimo enim variis in Iocis insistit; ergo, velit nolit, pantheistis annumerandus est D. Cousin. Insuper ex ista definitione creationis sequitur, omnia possibilia seu omnia, quaecumque cogitamus Vel eogitare possumus, a Deo esse creata, imo, quod magis mirum, nihil esse erectila seu nihil a Deo creari posse. Nam Deus, dum relint ponit aclionem, quae sui musam in solo Deo habet; sed aeuo. 'quae sui musam in Deo habet, est ereatio iuxta definitionem datam; ergo quidquid et quoties Deus eogitat, id creat; ergo eum Deus, utpote infinita intelligens, omnia Possibilia nacessario eognoscat adeoque omnia mola illaquo, utpote immutabilis, semper et eodem modo cogitet, sequitur, Deum omnia possibilia semper ere se et creare; et eum ea, quae semper ereata sunt seu quae nunquam potuerunt non existery, non sint possibilia. sequitur, pro Deo nihil esse possibilo et hinc neque creabile ergo haec desinitio ereationis in se ipsa repugnat et undequaque implieat.
65쪽
imoarius Metanis, sed nequa per emanationem siva iranseuntem iam immanentem reinter ex Deo profluxit. viii inium es Capite praecedenti ergo necessario ex nihilo iam sui, quam sub octi acinatus seu ad existentiam reductus adeoque creatus est.2' Et vero mundus isto est finitus et mutabilis constat enim partibus finitis ei mutabilibus Gaiqui quod es sinitum et mutabile, non est a se nec necessarium ens enim a se ei necessarium est infinitum ei immutabile lin ergo mundus iste est ab alio et contingens adeoque productus : iqui quod est productum, aliquando nihil fuit ergo mundus iste est In oductus exillulo adeoque creatus.
23. BI. 1 Mundus ista si sit reatus est sim lai Q atqui Deus, utpote infinitus, non potes in sei bere principium similatanis ergo ne potuit mundum amitatum creare. R. c. Naj. Neg. Suppos Minoris. Supponii enim Minor, in incipium limitationis debere esse in Deo hoc sensu. quasi per hoc Deus ipse similaretur. Porro hoc est salsum. Deus enim volens ereare, hoc ipso, quod ereari involvat dependensam ab alio contingensiam adeoque finitudianem. Videt res ereandas necessario ore limitatas, ita quidem, ut Deus uiui infinitus ipse, infinitum tamen ereare nunquam possit, utpote quod intrinsece repugnat eum idea creationis. Ergo primipium creationis et hinceriniuras positaum es in Deo, et auidem infinitum. Usi
66쪽
enim infra videbimus in Theodicea, ad erealionem requiritur potentia infinita Priseipium autem creationis ci hinc creaturae negativum seu limitatimis est in necessitate finitudinis omnis rei creabilis. Ergo Deus creando infinitam exeri potentiam, etsi res creatae sint similatae.
Unde patet responsum ad dissicultatem edenticorum 1 . I. 2 Creatio non potest concipi ergo est impossi bilis.
R. 1 D. Int. Non potest concipi creatio, i. e. modus ipsius intimus, quo peragitur, C. Int. Non potes co eipi eius possibilitas atque adeo existentia, N. IM. Nam concipitur ens contingens, mutabile ei nitum ergo comcipitur ens quod non sit a se, nec semper existeres tuerit ergo legitime concluditur adeoque concipitur ens illud ex non-existente factum esse existens, adeoque fuisse creatum Caeterum B. 2 conoesso etiam Int. N. Cons. Nam Inprimis, quis unquam ita ratiocinaretur Non rencipitur evolutio et incrememum grani in visam ergo est impossibilis 'Atqui lamen aeque parum concipimus insimum modum, quo in grano germen totius spicae contineatur et dein inspicam evolvatur et succrescat, quam concipimus modum insimum creationis Ast ex eo, quod ex pr ectis in terram rimis videmus spicas exurgere, concludimus adeoque aliqua ratione concipimus possibilitatem ei exi tentiam hujus evolutionis ei incremensi ergo a pari etiam creationis possibilitatem et existentiam aliqua ratione concipimus ex eo, quod intelligamus, ens aliquod
67쪽
eontingens nune existere, quod alapiand noctuario nihil fuit, quodquo consequenter ex nihilo sui ei in ieci sui productum seu creatum Dei ut aliquid recto affirmetur ui impos ile, non sussicii, ut a mente nostra non concipiatur, sed requiritur, ut percipiatur absoluta repugnans et in se contradictorium Datqui in creationa nulla unquam contradictio percepta est nec ulla percipi potest contra vero positiva ei aperia coniradiciis oste diiur ij possiesibus adversariorum de materia a se exi Mnte de emanationa qualitercunque intellecta et explimia et hujusmodi aliis. Ergo insulsa est haec Objectio. t.d Sed impossibile est ut ex nihilo aliquid fiat Eae nihilo enim nihil fit atqui creatio proprie dici dicit. ex nihilo fieri aliquid ergo est impossibilis. B. D. M. Impossibile est, ut fiat aliquid ex nihilo vel tanquam causa efficiente existentiae rerum, vel an quam materia ex qua res educantur, C. Maj. Impossibilo est ut fiat aliquid ex nihilo, quasi id, quod prius et ratione sui et ratione materiae nihil fuit, fiat aliquid per omnipotentiam divinam. N. G. Atqui creatio hoc uti
mumianium dicit ergo. . . . Inst. 2 Ast si Deus educeret res ex nihilo, illas neret, ubi non ierant et atqui hoc est absurdum;
R. Absurda haec est hallucinalio incredularum, qui creationem, prout oportet, intelligere nolunt. Creatio non est eductio rei ex nihilo, quasi nihilum sit vel lacus. unde res extrahantur, vel materia in opus adhibita sed creatio est actus divinae voluntalis nutu suo faciens xlS- iere, quod antea nec in se nec in subiecto praeexistente
68쪽
aliquid sinu adeoque adimiis rei ex sui et sub
jecti cujus absurditas nunquam demonstria est, u quam demonstrari poterit. Inst. 3' Sed si actus Dei tenderet in nihilum atqui acius, qui tendit in nihil, non esi acius ergo creatio asse actus simul et no actus. R. D. Isei Aelus Delaenderes la nihilum malaria erum seu reo lanus actionem adeoque in nihilum a paria resprae mistens. c. I Q. In nihilum ossiciendum , i. ero tendere in hoc, ut nihil fiat a parte rei causae sormali meaeistens. N. V. Actui enim formaliter speciat coexi si tanquam terminus actionis ipsa res producia Deus sc siesit habens in intelligibilitate suae divinae naturae esse
1 liter ideas exemplares quarumcunque rerum creabilium, dum creat, uti, ut aliquid, quod prius nihil siit. iam existat, et ad extra aliquam ex illis ideis repraesentet. Unde actus Dei non tendit praecise in nihilum sed tendit
in repraesentationem externam suarum idearum exemplarium, quae quidem non est a parie rei praeexistens sed per actum creationis sit coexistens. Sic pictor volens pingere imaginem, quam animo praeconcepit, actu suo certe
noniendi neque in tabulamianquam subjectum recipiens, neque in colores neque in aliud quid lituusmodi, sed tendit in imaginem iuxta ideam praeconceptam etarma dam. Haec autem imago a parte rei ante essectionem fuit nihil adeoque actas pictoris potest dici tendere in nihil meaeissens a parte rei sed non in nihil a parte rei eo- istens. Imago enim per aclum ipsum sit, adeoque est terminus actionis coexistens et in hunc sinim actus pic toris iendit.
69쪽
24. PROP. II. Mimnus in raram fis m, - γα TLMmaa 1ὶ Pria. 1 Ex ipsa tria σωι-ε. Suod creatum est, est lactum atqui de omni re. quae lacla est, potuit semel dici nune u ergo do mundo isto hoc ipso quod creatus est, potuit semel dici r num . Atqui id, de quo dici potest et nune u non est aeter num ' enim indicat tempus praesens excludens praei inum ergo mundus hoc ipso, quod creatus est, est creatus in seu cinn tempore, i. e. in tempore possibili et eum tempore actuali, siquidem hoc cum mundo eiusque actu libus successionibus in 'it.b Quod creatum est est actuarum ex nihilo sui et subiere ergo aliquando nihil fuit seu phrsico non exstitii: atqui quod semel nihil fuit, ei nunc est habuit initium existendi cintiliam existendi vero repugnat artemtiait:
aeternum enim est necessario sine initio ergo mundus ista hoc ipso, quod creatus est, est creatus in se cum tempore.
Prob. sibilitata et intrinare repugnantia sueressimum ab oner . Nam si creatio ab aeterno esset possibilis, possibilis esset series successionum seu tempus acluale sine iniit atqui hoc repugnat. Etenim
tu Haee propositis su simae etiam rigorosa probatio eontra nitalismum
easualismum et pantheismum; mesertim quoad repugnantiam successi num et mutationum ab aeterno. Si enim repugnat, dari aeternas saccessiones, repugnabit etiam mundum ab aeterno suisse in motu; motus enim fueressiones involvit; sed sine motu materiae et quidem aeterno ruit satalismus et insualismus; ergo... Repugnabit insuper mundum neeessario ex Deo emanasse sive transeunter sive immanenter; quia sic semper vel in ipso mundo realiter existente, vol saltem in evolutionibus internis et successivis divinas substantiae nfinitus numerus mutationum et sue stionum
70쪽
a Series successionum sine initio esset insinua. Si enim in haes possiesi a nostri actuesis existentiae momento praesetii per varias mundi istius successiones numerando retrograderemur, inveniremus numerum in cessionum vel indesinitum, vel mirum vel infinitum: atqui non possemus invenire numerum indefinitum N merus enim indefinitus est numerus in potentia continui augmenii successiones autem praeterilae jam actu omnes positae essent. Nelae invenire possemus numerum ni rum, secus contra ripes sim perveniremus ad initium successionum. Ergo si creatio ab aeterno esset possibilis, daretur numerus successionum infinitus Gallii hoc repugnat. Nam
n Series ista successionum continuo augeretur Davor repugnat ideae et essentiae numeri infiniti, posse augeri, ergo vel prius istae successiones non erant actu infinitae, vel possent esse finitae simul et infinitae Demum 3 Series istae successionum sunt plures et aliae aliis
majores V. g. annorum, mensium dierum. Unde variae istae successiones vel omnes essent numero infinitae, Vel solum maetim earum v. g. dierum, vel nullae Non ος--3 Secu numerus, v. g. annorum, licet actu infiniius, esset duodecies minor, quam numerias mensium etiam acta infinitus, et numerus mensium trigesies min0r, quam numerus dierum atqui repugnat infinitum est rum altero maius aut minus ergo. . . . Neque azima solum series posse esse infinita v. g. series dierum. Dies