장음표시 사용
271쪽
26o LIBER Historiae naturalis. Assectauit autem imitationem Persianam, cum dixit nodos, quoniam di ille scripserat: in* manus chartae nodosa puenit harundo. Scirpi sinule uatis eiusdem epigramma emaculatum, at enar
Vena nuper uatis Ausoni j scirpum enodauimus, redegit in menteno, bis tetrastichon eiusdem, facilius intellectu fortasse, siquis &emacuisDMA ὴ latuin habeat codicem, d Graecae literatura: non sit ignarus, ut cui uel
alterutrum desit, non minoris sane laboris futurum, quam hoc est eteni qm a superius. Versus hi sunt: Lais eros &itys, chiron 8c cros itys alter Nomina si scribas, prima et menta adime: Vt facias uerbum, quod tu facis Eune magister. Dicere me Latium non decet opprobrium. epc de ptimis singlitora ipsoru nominu literis seriatim inter se coagmetatis etre cum dissultat hoc uerbu λus, quod est latine lingit, ut eo uerbo sit aut honor auribus inguinum liguritor Eunus, aut si quid tale addiuinas,insinuetur. Quod in digestis Iustiniani principis diem diffusium, male pro eo, quod est di sum, legitur, ut & apud Gellium dimundi,& definitiones, pro illis diffindi, dc diis siones: atl inibi de Paracleotis Flo
sionis uocabulum, Sc item quod dici solithi in iudiciis di Tndi diem M H pene iam sublatii e atin inscitia quadam improba importunam'
bonis artibus exitiosia iam obliteratum restituere in D in
Num bonis artibus exitiosa iam obliteratum restituere ip si pro uirili conata inur 5 rcnoliare diligentia nostra. Vtitur ista loquendi figura etia tu dico nil tus Vlpianus in lib. 4. ad edictu, per haec sane uerba, quae posita lib 1 Digestolum sunt, sub hoc titulo: Si quis cautionibus in iudicio sistendi causia fatactis, non obtemperauerit. si quis, inquit, in iudicio siesisti promi erit, reualetudine, uel tempestate, uel ui fluminis prohibitUS,sesistere no potuit, exceptione adiuiuuatur. Nec immerito. Cum enim in tali promissione praesentia opus sit auead modum potuerit se sistere, qui aduersa ualetudine peditus est Et ideo etiα duodecim tabularii si iudex, uel alteruter ex litigatoribus morbo sontico impe dia tui ,1ubet diem uidicit esse dissi sitim. Hactenus Vlpianus. Distisium aut Iezen dum, non disicis ina, quod omnes habet hi ferme libri, qui sunt in manibus. Atqui uoltimen ipsum Iustiniam Digestori seu Pandectari dubio procul archetypum in ipsis curia Florentina a summo magistratu publice adseruatur, magnam uen rat 1oe, quant raro id, etiam ii ad funalia ostenditur. Est aut liber haud quota sinoiatior una, piaedaeq; Pisanae portio, sepe a cosultis citatus, maioribus characteribus nullis Q mici uallis dictionii, nullis item copendiariis notis, quibus dam etiam sel 't m in praefatione, uelut ab autore plane,&a cogitante, generante meta librari O,& cxccptore inductis, expuncris ac superscriptis, cum graeca piliolirgi R COO etiam Pulcherrimo hoc epigrammate in prima fronte. y
272쪽
Cuius tamen uoluminis legendi ac uersandi per otium mihi est uni faela copia,
Laurentii Medicis opera causa*, qui uir siuae reipub.princepS, dum studiosis ob sequatur, etiam ad haec usiq; ossicia se demittit.Igitur in Pandectis his, non iam Pisanis,ut quondam, sicci Florentinis, in quibιpura sunt Uerba: nec ut in caeteris plena maculis & scabie, dimisum reperio, non diffusum. Quod idem apud Aulum quo in Gellium uideo deprauatum, libro qui nunc vulgo tertius decimus, cum sit quintusdecimus canendatis codicibus . Nam ubi haec uerba legimus: At in in re rum quidem definitionibus, comperendinationibusq;: hic ego in codice Gellia no, ex bibliotheca publica Medicae familiae, quem uir haud indoctus ut tum fere hant tempora sed diligens tamen in primis Nicolaus Nicolus ex uetustissimo exemplari fideliter pro suo more descripserit, ita inuenio: Atq; in rerum quidem dissimonibus, comperendinationibus p. Qtiod sit icio libera mihi detur, maesIim crcdere equidem,in dierum, quam in rerum, Veram habuisse & incolumem scripturam. Quin eodem capite Gellius: Iussi igitur,inquit, diem dimndi. Sic emin codem codice, quod in his peruulgatioribus, Diem diffundi. Pollices in fauedo premi, sicut in denegando fauorem uerti solitos: ex eo sentetiae Horatil, Iuvenalis,& Prudeli j declaratae. c AP. XLI I. Vtroq; inquit pollice Porphyrion, hoc cst, utra Φ manu,ut sit tropos synecdoche, a parte totu. Sed ne quem forte ueteris scriptoris autoritas infatuet, ei quot aurem leuiter pervellemus. S criptum est igitur apud Plinium libro Nataturalis historiae octauo & uigestino, in haec uerba: Pollices cuiaueamus,premere etia prouerbio iubemur EX quo Iuvenalis pcritissime illud: Et uerso pollice uulgi, Quemlibet occidunt populariter.Ceu si uerso pollice tollatur fauor. Denique etiam Prudentius in heroico aduersus Symmachum, ita cotra Vestales, qtiae muneri gladiatorio intererant, declamauit:
Et quoties uicitor ferrum iugulo inserit, illa
Delicias ait esse suas,pectus Q iacentis Virgo modesta iubet conuerso pollice rumpi. Nam ut fauere, qui pollicem premerent, ita puto, qui uerterent denegare a
diatoribus fauorem credebantUr. Quam multas habuerint antiqui diphthongos. CAP. XLIII
ph thongi pud Latinos iid plures quatuor perhibentur, cum septem
nos eas saltem inueniamus in antiquis uel marmoribus, uel nomiseria iis, quorum nobis copiam ingentem Medices Laurentius suppeditat. Nam praeter illas uulgatissimas, quae sunt,ae,oe, au, 86 eu, est adeo inuenire etiam ai,& ei,& item os, pro illis ae,i.u,in ueteribus monumentis. Et at qui dem pro ae, nonnulli cum litera i , non e, Graecorum more semper efferebant, Ut
Quintilianus ostendit. Quidam singulariter tantum, cum in genitivum, Vel da tiuum casum incidissent. Vnde etiam Aimilius, pro eo quod sit Aemilius alicubi Romae in antiquis speetationib. adnotauimus. Omnino aut cum supra testudine Panthei ascendissemusti agmentsi ibi marmoreum cum eius nodi scripturae uestigijs offendimus.Ex quo etia diaeresin videmus factam in illis, quae uel apud Vergilisi sunt, aulai, pictai,& quod nunc mendose legitur, aquai Porro aut diphthorigus ei,frequetius inuenitu penet etia in colesto est, quod oc nomismata pleram ec marmora
273쪽
2 628c marmora uetustissima declarant, re argumenta ipsa Plautinam comoediarum, quae Captiui, quae ue item Menaechmi inscribuntur.Nam si uersuum singulorum primas subinde literas conectas, Captetuet, di Menaeclunei resultabit, ut sit ubi que,ci, diphthongus. Prietereas uri, n5 furi legimus in nomismate alio, ut prima syllaba diphthongo producatur. Qualis etiam apud Grecos est. Quid aute de eo dicam, quod Jc Quintilianus indicat, θί nos aliquado obseruauimus,ut uocalem producendam geminaret, cum in aureo nomisnatio seelix per e geminit, in aereo aute Galbae principis uiirtus per i duplex reperiatur ' Iam illa cei υρν, non ne etiaapud nos in Graecis 1 alte nominibus, it in Harpyia,Orithyia, Thyiade reperit ut no iam septem diphthongos, sed dece quo in habuisse uideri maiores queant. Pegasicium Nectar legi oportere apud Persium, non
Ersius in epigrammate, quod prooemin uice fungitur, Corvos poetas inquit & poetridas picas,
Cantare credas Pegaseius melos. Nos in uetustissimo comentario literis, quas Langobardas uocat,per scripto, quod etia publice nostris auditoribus exhibuimus, sic ad uerba inuenisemus, Pegaseium nectar: in aliis meloS, ex quo eXistimamus ueterem synceraim scripturam nectar habuisse,nouitiam Ucro, ec mendosiam, nactos. Sed ct Pompo nius Laetus Romanae princeps academiae, diligentissimus homo antiquitatis,ue terem se habere Persianum codice inultis audientibus assirmauit,huic nostrae te Oioni sust agantem. Quod Zc ratio tamen carminis evicerit. Nam cum oporteat nouissim si choriambi pedem spondeum poni,vel troch cum, melos auignunquaneque apud Graecos,neq; item apud nostros,nisi breui priore syllaba accipiatur, mendum profecto fuerit in uersu, si melos admiseris. Nam quod autumant non nulli λ literam uim producendi habere apud Grscos, quod Omnino tacuit autor metrorum singularis Hephsstion, id ego inueniri quide scio, sed in obscuris duntataxat quibusdam,& ignobilibus schedis, exemplum p afferri ex Homero, apud quem lictoria prima intenta syllaba legamus . Id autem ob friuolum, Φ leue sit, renugatorium, uel hoc euidentissime declarat, quod usi iam Zc autoritate doctissi mi cuiuslin receptum est, ut id uocabulum apud Homerum quoi λ duplici notataretur. Caeterii si maxime concesserimus fieri hoc solere, aliquando apud Grecos non tamen continuo credendum ei illiusmodi usum licentia Persium greca una appellatione, quam uix semel in tanta scriptorum sylva Graeci usurpare ipsi repetariantur: praesertim cum neq; apud GraecoS, quantum equide obseruauerim, ne pite apud Latinos ali ter cli breui priore syllaba melos inueniat. Nam quantopere lianc solis c5cessam Grscis licentia fugitarint Latini ueteres,uel Martialis poeta declarat, cum se de nomine ipso Earini tantopere torquet nec sibi salte. 3 Earino ἀαρινὸν dicere permittit,hiulgata apud Graecos licentia, id est, litera interpolaedi, sicut apud Homerum, ε α' αγεισιν μαριν οἰσιν. Aissi ideo Martiale ipsum audi:
Sed Graeci, quibus est nihil negatum, Et quos Ares Ares licet sonare:
Nobis non licet esse tam disertis, Qui musas colimus seueriores. Quare nihil dubitandum, quin sit illud melos in Persiano uersiculo tanqj uerru ca deformis recidendum,restituendum i nectar: quod ratio nobis toto capite,ct uetusta pariter autoritas adnuerunt. Patroclo
274쪽
nis CELLA NEORVM. Pa troclo iuniorem Achillem: contra J aut Aeschylus prodiderit,
aut uulgo existimetur. CAP. XLV. Isteminata inter omnes iampridem, receptach opinio,Patrocltim fuisse Achille iuniorem, ab coluelut adamatum, sicut ferme Hylan ab Hercule: tum innuere hunc ipsum Martialis creditur, sic inquiens: Aeacidae propior leui S amicuS Crat.
Quare etiam uersiculo cuidam nequissimo ex Hermaphroditi libet Iis uulgo quo in applaudebatur. Caeterum Statius in Achilleide parem deniq; utrius* aetatem praedicat,ita inquiens: insequitur magno iam tum connexus amore Patrocius, tanti scii extenditur aemuluS actis.
Par studius, arui Q modis,scd robore longe, Et tamen aequali uisurus Pergama fato. Plato aurem in Symposio longe diuersum contendit.Nam 8c multo iuniorem suisse Achillem declarat lc ipsum potius a Patroclo adamatii, Utpote irv berbem adhuc,nec Patroclo ipso modo, sed licroibus etiam cunctis formosiorem. Quinea causa dij, inquit, illum honoribus gregiis ast cerunt, ut ad insulas sortunatas mitterent, quod amatorem tanti fiscerit, ut non pro eo solum mori, sed ei lici im mori , quam in patria consenescere praeoptauerit. Quin Aeschylum Plato idem ceti nugacem taxat, quod is quoque Achillem Patrocli fuisse amasium prodide rit, testem l utriusque aetatis Homerum citat: cuius si quispiam uerba nam litecutique Plato non posuit sibi indicari postulat Iegat in undecim alliados Rhapsodia si ib Nestoris persona, quibus cum mandatis Patroclum filium pater Menoe lius ad bella dimiserit. Cacoethes apud Iuvenalem tetrasyllabon non cacethos .Et condita pyxidelyde,non incondita legendum.Simul enarratus apud Martianum Iocus haud, arbitror, indiligenter. C A P. XL U I. N septima Iuvenalis poetae satyra sic scriptum: - Tenet instanabile multos Scribendi cacet hos, ct aegro in corde senescit. Vocabulum autem quod est cace thos, ncqr a Graecis uspiam usu patur,neq; a Latinis: sed neq; ratio carminis admittit. Quare cacoethes legedum suspicamur, ut sit quod apud Graecos ΓακInhe. Eo namq; uerbo frequetissimo usitatis Iimoque mala consuetudo significatur. Quod item in uetusto codice Lan gobardis exarato literis rep erimus, cuius mihi potestate legendi fecit Francisci is additis Florentinus summi magistratus a secretis, prudens humanusq; uir, nec litoris incultus. Sed& ille uersus ita in eodem:
Turgida nec prodes condita pyxide Lyde 'Quod alibi perperam sic est, in pyxide condita Lyde, ut anum intelligas Lyden, it litisim odon dicamenta uenditantem, Crassam, di ut inquit Plautus doliarem Quod & Capella fortasse spectans, & facetissime super ebrio Sileno ludens, ita
inquit: Ac dum mouere gressum cupit auocante Lyde. Nam ut si Canthara . uel Pyrrhiae nomina,vel Baucidos inaudias, continuo suffarcinatas tibi, re uinosas, ct pannucias quasda delectione c5finxeris, ita nomine audito Lydes, mox hanc Iuvenalis turgidam recordaris, ut mirifice sint in duo se ad excutiedos cachinnos persionae, uino uenas inflatus Silenus,&uentriosa Lyde, quae titubantem, & lapsabundum etiam si di js placet auo cet ab irrisu. Quae
275쪽
monumentis etia ueteribus agnita Romae,sicuti speciem Vergilianae tegido S. CAP. XLVII. lomae nuper in atrio Meline domus marmoream quanda ueluti basin aspeximus, in qua graece sic erat: σέλμος Βααλεύς, λυεις G mi G. Id
latine sic ualet: Seleucus rex,Lysippus faciebat . Erat ibi tum nobiscuIoannes Laurentius Venetus, tum mi pontificis a secretis, homo linguae utrius in doctissimus,omnium istius nodi quasi lautitiarum studiosissimus. Is igitur nos submonuit, quod ec statim arripuimus, agnouimusq; no temere illic ἔποιο potius qj ἐποίενσν,hoc est,faciebat, tu im secit. Siquidem, ut ait Plinius iri praefatio e librorum Naturalis historiae: Summi illi artifices, etiam abs tuta opera pendenti titulo inscripsere,ut Apelles faciebat, Sc Polyclitus, tant inchoata semper arte, dc impersecta, ut contra iudiciorum uarietates superesset artifici regres ius adueniam, uelut emedaturo quicquid desideraretur, si non esset interceptus. Quare,inquit, plenum uerecundis est illud, qu3d omnia opera tanquam nouissima inscripsere,& tant aliquid singulis fato sit ademptum. Tria aute, non ut ille opinatur ampIius ablolute tradunt insicripta, Ille fecit, que suis Iocis reddit. Quo apparuit sitammam artis securitate autori placuisse, & ob id magna inuidia fuere
omnia ea Cauerum etiam alibi Romae simileis inueniri titulos, idem Ioanes Laurentius Venetus asseuerabat Vidimus item, quod etiam his Miscellaneis nostris Putauimus inserendu, marmoreu quoddam in urbe ea de Palladis simulachrum gestans Aegida squamoso draconum corio conte fiam, sic ut extremu ipsius am hilum dracunculi item ad limbi aut fimbriae uicem circumcluderet. Erat ibi tum nobiseu Iulianus Bononiensis, cui nunc ex re cognomen Antiquario fastum, si
mulque Georgius Italianus Genuensiis, homo reru abditam inuestigator eYperientissiimus, cum statim Vergilianos uersus recordati, quibus eam demum palladii clypei caelaturam mirer expressisse poeta incomparabilis uidebatur, ita in octauo Aeneidos libro scribens: Aegida in horrificam turbatae Palladis arma Certatim siquamis serpentum,auroq; polibant, Connexos Q angueis, ipsiam cp in pectore divae Gorgona desecto uertentem lumina collo.
De Megabyzo scripsisse alios, quod Plinius de Alexandro, uentitare in
Apellis ossicinam solito. CAP. XLVIII
Linius Secundus in uolumine Historiar naturalis quinto 8c trigesimo uentitare in Apellis excellentissimi pictoris ossicinam solitum ait Alexandru Macedone,non artificio silii, sed comitate etiam hominis de lectatum. Qui Ac in ossicina, inquit, imperite multa disserenti, siletium comiter suadebat,rideri eum dicens a pueris, qui colores tererent. Hoc quod de Alexandro Plinius scribit, Plutarchus ad Megabyzum retulit, in eo uolumine, quo disputat, quae sint adulatoris δέ amici discrimina. Cuius si uerba latine inter pretemur, haec fere sunt: Apelles,inquit, pictor assidenti sibi Megabyzo,super in Iinca Zc umbra dicere nonnihil tentanti, uiden', inquit, ut pueri melida coloris id genus ) terentes tacenti nuper tibi animos adhibebant, purpuramis demira hanturAE aurum Sed ηdem te nunc derident, loqui super ijs, quae haud didice
ris , incipientem. Quin Helianus quoq; in libris Historiae multifariae ad Megabyzum ct ipse, non ad Alexandrum retulit. Contentio
276쪽
Contentio epigrammatum graci Posidippi, dilatini Auseni j super occasionis
imagine: tum pulcherrima Cphrasis graeci Callistrati. CAP. XLIX.
Vsoni j poetae celebre est epigramma, quo simulachrii describitur Octacasionis.Nam sic utiq; deum, quem Graeci appellant, interpreta tus est. Sed enim longe miror, quid ita Phidiae tribuerit, quod erat Lysippi Extat adhuc enim Posidippi glucis compariS argumenti, de quo suum snxerit Ausonius: quanquam in g co Lysippus Sicyonius artifex, in lati no Phidia perhibetur. Potio autem summis digitis graecus autor ingredi, latinus
insistere dicit rotulae .d alaria uterq3 adnectit, Uteri faciem crine segit, Urerq; Oc eipitium denudat.Nouaculam tamen deXtra gerit g cus ille R ρορ, dc Poenitentia comes iungitur latine occasioni. Figurae sunt apud utrunq; Poetam pariles, Plus tamen aliquanto arrident graece. Nam in illis omnibus ut ita dixerim) mare gonistandis, nescio quo pacto Graeci belliores, q; Romani nostri: rum uetur ab antigrapho decidere apographon erat necesse. Sed & Callistrati legimus ecphrasin simulachri ciusdem mire testiuam, qua c5firmatur a Lysiippo id opus factum, publice Sicyoni s spectabile. Pori o autem ex aue hunc ait cile Deum Callistratus, puer u adhuc primae pubi S, a capite florulentae ad pedes. Tum formosum eundem, sparsisq; fauonio crinibus, ec multa frontis gratia, genarum q3 adeo, & cor poris totius pulchritudine Dionysio maxime simile: quinWinsistere pilae suspenso gradu, pinnatis pedibus. Sed & capillos idem Callistratus in oculos pueri, genas deflectens occipitium crinibus liberat.Caetera deni scriptoris huius con dimenta,&lenocinia,delicias,festiuitates, argutias stransimarinas ex ipso utique Petendas autore arbitror.Fit autem,nescio quo pacto, Iasiciuiolas ut istas, ec clectatiunculas, quas 1 textam Mileti chlamyde, cane peius re angui Romana reformidet grauitas.Illud haudquaquam praeterierim, Nicephorum quoi non inele gantem scriptorem graecum sic ordiri, quam de Uirgine Deipara composivit ora tione, ut cum super imagine ista nescio Teporis dixerim, an occasionis loquat, reserat eam ad teporis illius, qui sit graecer chronos, fugacissimam celeritatem. Locus in Plinianis exemplarib. emendatus, super nomine Proetidu: atq; inibi de ipsarum furore reIata historia. CAP.L.M MN N quinto dc uigesimo Naturalis historiar libro uerba Plini j Seeundi, im quo capite de helleboro tractatur, ita in uulgatissimis codicibus repegia in riuntur Melampodis fama diuinationis artib. nota est, ab hoc appetia si latur unum hellebori genus Melampodion. Alioqui pastore eodem
nomine inuenisse tradunt capras purgari pastore illo animaduertente, dato lata te earum sanasse parotidas furenteS. Caeterrim non pastore, sed pasto: non paro
tidas,sed Proetidas in codice uno uetustissimo, ex nobilissima ista Medice gentis hibliotheca inueniebamus.Sed de pastore dc pasto facile est. Sic Proetidas no parotidas legendum manifesta fides, eamq; uel indubitatissimam, uerissimam esse scripturam, praeterquam quod ratio docet in primis efficax quid enim sint paro rides furentes aut quid parotidibus aurium uitio, cum Veratro ) tamen ec Diota scorides bonus autor apertissime declarat,ita scribens: Veratrum nigrum, id aliqMelampodium, alii ectomum, quidam polyrrhizum appellant.Melampodiuueto, quoniam ea Melampus quidam pastor proeli furentes filias purgasse uidetur,
atq; curasse. Sic ille.Sed Atheniensis Apollodorus in Bibliotheca nam ita liber eius appellatur ) purgatione Proeti filiarum potius ad uatem Melampoda, ψ ad pastorem refert, natasq; ait ex Proeto &Sthenoboea filias Lysippen, Iphinoen, ct Iphianassam: quae ubi primum adoleverint, uexatae insania sunt, seu quoniam ut An .Polit Z scribit
277쪽
scribit Hesiodus Lmeri patris ceremonias non acceperint, siue quod est apud
Acusilaum quoniam Iunonis contempserint simulachrum. Postea aut quam fa-rcre o CC perint, toto Argivorum agro prius errabundaS, dein uero etiam per Arcadiam Peloponnesum et uniuersiam sui decoris oblitas, locis solis excucurriste, donec Melampus Amythaone, filiaq; Abatis Idothca natus, uates scilicet, di qui primus medicamentis sanarc ac purgationib.inuenerat, curaturii se uirgines spo podori si precia sibi pars regni tertia nascriberetur. Cui cu Proetus minime a flenuret,uid dicet mercede tam immani deterritus,magis magisco in dies gliscere furcirona illis uirginum coepisse, contagione etia ad mulieres csteras demigrante, sicut uulgo suam quaeq; domui relinquerent, filios occiderent ac per solitudines uasarentur. Quare propagante se cita atq; ctia calamitate cum datum Proetus postulatam me r.edc pacisceretur,iam uero no prius curatur u MelampuS ait, quam cum astem tantum agri fratri quoq; suo Bianti adiudicaretur. Hic uero metuente Proetum ne si praesentem conditione resipueret, plus etiam subinde positularetur. consensisse in eam mercede. Ac tum demu Melampoda ualentillimum quem iuuenum comite sibi asciuisse, clamoribusq; eas,at in enthea quada sic enim in quit chorea Sicyona usq; de montibus copulisto.Caeterum in persequendo, ma ximam natu lphmOen extinctam, reliquas purgatione usas resipuisse. Tum Me
lampodicas, et Bianti Proetum tradidi fle. ipsum Q dein filium genu ille Megapenthcn. Hactenus ferme Apollodorus. Helianus aut e nomina Proetidib. in omnifalia histolia Elege facit, ec Celenen. Sextus porro Empiricus Pyrrhoni ortim quarto Polyanthum Cyreneum dicere scribit in lib. de Asclepiadarum genitura, Piceti filias ab Aesculapio fuisse infanta liberatas in quam lano ne irata incidissent. Ad cit Ouidius purgamina mentis earum Biante misisse in Clitorium fontei cu ita S potus abstrinios faciat. Sed enim ciui Probus uulgo putatur, haud improbus omnino Maronis cnarrator,& ipse testem citat Hesiodu, fabulaq; pene sicut hec est Apollodori, quan Φ brcuissime, perstringit. Hunc aut in eis errore suiste men iis an inai J:, boues ut se crederent, quod Vergilius quom in Bucolicis significat,
Dei iti triti deii fabulosum debet: siquidem Paulus Aegineta medicus gi Cus au tor in tertio Porio dolitico de atra bile, deq; insania ipsa narrans, Usu quoq; uenire ait, uti quida sibi bruta animates este, uoces Q imitari illam uideantur.Praeterca pnonullos ai bitrat is uasa esse testacea faetos, tu aut ob id metuere, ne cdfringant Cur in ephesiae Dianae templo molles appellati honores ci
molles dixerit honores in Triuiae templo Martialis, hoc est, in Dia
nae Ephesiae, etia haec afferri possunt scita ni fallor di arguta fatis, sed quae tamen interpretes omiserUnt. Ac primo quide de in ultimam natis possumus dictum existimare. Nam ut D. Hieronymus in epistola Pauli ad Ephesii os scribit: Erat Ephesi templum Dianae, & eius dein ipso multimam
vita d est, multarum ammaru efiigies, qua cultores eius decepti putabant ea Oirinium uiuentiu nu tricem .Possumus item ad pompam reserre, de qua Xenophon
Ephesius in primo Ephesia corii libro scribit ad hanc sententia: Agebatur aut, in quit, solenne iis locis Dianae festu,ab urbe ad temptu, quae sunt stadia omnino e-rtem. Celebrare pompam uirgines omneis indigenas oportebat, spledider in priam is ornataS. Praetereaq; ephebos, Abroco mi aequales, qui tum annii circiter decimum septimu agebat, di cum Ephebis aderat, ueluti* primas in ea pompa ferc-hat.Magna aut uis hominum sipectaculo intererat, uel popularisi, uel hos itum.
Eiquide mos habebat, uti in ea celebritate & sponsi uirginibus, ec Ephebis uxores inue
278쪽
ΜrscELLANEORUM. 26 res inuenirentur.Procedebat ergo ordinatim pompa: primo scilicet sacra, faces
canistra,& summenta, tum autem equi, caneSch, et Venatoria arma, nonnullorum
quom bellica, sed pleracp tamen pacalia. Foeminaru se quari ueluti ad amatoris oculos composuerat,virginum Q ordinem ducebat Antia. Sic utiq; Xenophon scribit, non quidem Atheniensis ille, sed alter eo n6 insuauior Ephesius, qui paulo post etiam ita subdit: Vt igitur peracta pompa, uenere in temptu sacrificatum multicii do omnis, atq; ibi ornatus pompae solutus omnis. Et conuenere eodem uiri foeminae , ephebi,& tilagines.Non absurdis esst autem propter Diana quo F acerdote molles honores audire, de quo etiam nGnil ait Domitius ex Strabone. Caeteriit in Heracliti Ephesii summi philosophi, scilicet illius, qui ex obscuritate librorum Scotinos , hoc est, tenebricosius appellabatur, qui Q omnibus humanis actibus illacrymabat, illius,in qua,Heracliti ad Hermodorum extat epistola, qua sic ferime in Ephesios cauillatur. Quanto Ephesiis meliores lupi atq; leones. N5
se inuleem mancipant, nec aquila aquilam emptitat,nec leoni leo ministrat pocula.Sed neq; canem canis exsecat, ut uos deae sacerdotem exsecuistis Megabyzir, metu ne uirgini uir consecretur, e t quo pacto impri aduersus naturam, pq sitis ad uersus simulachrum. Principio enim id agitis, ut diis primus imprecetur facerdos amissa uirilitate. Quin deam quoq; impudicitiae uelut insimulatis, metuentes ne illi ministretur a Uiro. uar sit apud Martialem, Cornibus ara stequens. CAP. LΙ I. N superiori epigrammate locus est hic alter, neutit a Domitio, ne ire ab aliis, quantum uideam, cognitUS: Dissimul et in Deum cornibus ara frequenS. Quod enim Domitius Ammonis templum in Libya accipit, nullo paeio procedit.Nam cum hic magnificentissima orbis terraru aedificia memorent, quaeq; inter miracula referrentur, Ut ex eorum comparatione amphitheatri prae conium crescat,ridiculum profecto fuerit, de templo hic Ammonis audire, pauperrimo, ut Lucanus ait his uersibus: Ventum erat ad templum,Libycis quod gentibus unum Inculti Garamantes habent, stat corniger illic Iuppiter,ut memorant,sed no ia aut fulmina vibrans, Aut similis nostro, sed tortis cornibus Ammon.
Nec illic Libycae posuerunt ditia gentes Templa, nec Eois splendent donaria gemmis, Quamvis Aethiopum populis, Arabumq; beatis Gentibus, atq; Indis unus sit Iuppiter Ammon.
Pauper adhuc deus est,nullis uiolata per aeuum Diuitiis delubra tenens,morumq; priorum Numen Romano templum defendit ab auro. Neq; aut ex Plinii, aut ex Maronis dictis colliges temptu Ammonis apud Nasamonas insigne uel aedificiis, uel opibus fuisse, si uerba ipsa diligenter utriusque pensitabis .Et quidem metior, nisi ara potius Apollinis in Delo accipieda, quam Cerati non homon dicunt,inter septem orbis spectacula, sicuti Plutarchus ait, e Iebrata,que tantum ex dextris cornibus sine glutino ullo,aut uinculo coagmen rata cd pacta que sit. Hoc aute Plutarchus in eo scribit opusculo, quo tractat utra prudentiora sint, a qui ena an terrigena animalia.De que ara eadem sic Ovidius in epistola Cydippes ad Acontium meminit hoc uersiculo: Miror oc innumeris structam de cornibus aram.
279쪽
sinistris tantum cornibus compacta, quem si*άτωνα βωμον appellat, nisi mendusit exemplarium .Laertius quo in Diogenes Ceratinae arae, hoc est, et cornibus ia Oae,mentionem nonnullam facit in Pythagorae vita. Quin & Callimachus poeta in Apollinis hymno, quadrimum adhuc Apollinem scribit ex cornibus Cynthia dum capi carit, quas soror Diana in uenatu occiderat,aram copegisse, fundam eataq; item, di parietem e solis struxisse cornibus.Ipsius autem sunt haec uerba:
ἰάμα α μαν ίθωεασιν ἐδέθλια,π,Iε δε βωμον ἰκ cs ιδων, θαάρ δε προἱ- ίχους. O b id ergo,inquit Martialis, dissimul et deum, quasi non iam Dei esse id optinuideri queat, quo alterum longe praestatius,hoc est, amphitheatrii mortali manu factum.Sanech per totum epigramma signatis usus est uerbis argutissimus poeta, qui Memphin silere iubet, quia barbara, nec iactari uult Babylona labore assi duo, quonia ipsa quot iactatio intellectu laboris habeat.Et negat laudandos ob id honores Triviae, quia molles: net enim mollibus praeconia debentur. Negat etiam quae aere pendeat Mausolea, supra aera ipsum, hoc est, ad astra usque ferri oportere, ut sit hoc epigrammate nihil utiinpensitatius. Quod positum nomen Agamemnonis in M. Tullii Divinationibus, pro Vlyssis est, tum in transcursu locus in epistolis ad Atticum non inplegans, su
per miniatula cera correetus,ec enarratus. C A P. LII I.
Vlus Gellius in Noctibus illis suis maxime: candidis, errore notat o ceronis manifestissim v, non magnae rei, neq; errasse eum miratur, scaei rore non esse postea uel ab ipso animaduersum,uel a Tyrone suo. Nacum Homeri uersiis Cicero quospiam uertat in larenti, dicere illos Aiacem scribit apud cum pocta, cum reuera dicant ab Hectore. Facit haec Auli Gellii libertas, ut ne ipse quide uerear referre in his libris paululii quidda copar huic eiusdem Ciceronis, pcnccs illi superiori germanu oc geminu,nisi forte quod aut dius crediderim tanto interuallo mendii fuerit exemplariri. Quamuis etia in an liquissimo quo in libro non dispariliter scriptii inueniamus, nec sane lubricus extiterarui uicinitate sit in alterutrii nomen lapsus. Verba sunt Ciceronis in libro Diuinationsi secundo: Nam illud mirarer si credere, quod apud Homerii Calchan tem dixisti ex passorum numero belli Troiani annos auguratu, de cuius cbiectu ra sic apud Homerum, ut nos otiosi uertimus,loquitur Agamemnon: Ferte uiri,& duros animo tolerate labores, Auguris ut nostri Calchantis fata queamus
Scire ratos ne habeant, an ueros pectoris orsus.
Ac deinceps uersus quoi csteros Homericos a se conuersos exponit. Quos igitur haec Agamemnone loqui apud Homerii Cicero tradit, si modo ita scripta Cicero reliquit, hoc neutiqUaveru probatur, cum apud Homerii ipsum in secumda Iliados Rhapsodia non Agamemnon, sed VlysicS istius sententiae uersus pro nunciet. ecp est quod quisqua aut stomachetur, haec apud Cicerone quot de prehedi,aut miretur, cu appareat ex ipsitIs epistolis nonnunt huiuscemodi erratata memoriae fuisse in Ciceronis libro uel ab Attico, Vel a Bruto animaduersia, a tmcurata.Sicut illud in oratio e Ligariana de L. Cursidio, quod erratum fatetur esse
280쪽
MIs c ELLANEOR VM. 26 situm. Sed ut aiunt inquit,μνnu ονικον ἁμαρτeluae. Sicuti quod in Oratore arbitror,
Lupolim pro Aristophane Cicero posuerat. Dein Atticiis Aristophane pro Eu
polide reposivit. Itaq; etiam uereri se Cicero dicit aliquando,ne sitiat syntaxis mi niata illius cerula pluribus locis notandae sint. Quod aut incidit,ut de miniata ce ruta meminerimus, corrigendus obiter, oc interpretandus nobis hic ex epistola ad Atticum libro penultimo locus est, in quo ita scriptu perperam inuenitur. His literis scriptis me ad syntaxis dedi, quae qui de Vereor, ne nimia tua pluribus locis notandae sint,ita sum meteoroso magnis cogitationibus impeditus. Ego legendum puto, ne miniatula cera tua pluribus locis notandae sint: ut sit intellectus, ad libros componendos, id enim griecc syntaxis, Ciceronem se dedisse. Sed uereri tamen ne miniatula cera ipsius,ad quem scribit, Attici, quo siepe uteretur emeda tore, pluribus locis notande sint, quoniam meteoros, hoc est, si sipensus animi so ret Cicero,&magnis cogitationibus ut ait impeditus. Cosueuerat, opinor, Atticus, si quis paru abs tute locus a Cicerone tractaretur, ei loco rubellas ceras amia gere, quod nunc quo Q solemus.In codice autem, quem fuisse aiunt Francisci Petrarche primitus, certe Colucci Salutati dein fuit,&post lumc Leonardi Aretini, mox &Donati Acciaioli, uirorii suae cuiusq; aetatis eruditissimoru, sic adhuc ex lat,ne miniata ceruia tua. Quod si penultimae dic tionis penultimam literam pati lutum a summo produxeris, hoc est, de i,litera, i feceris, omne procul dubio mendum sustuleris. Sed & peruulgatis codici b. sic in extremo rurium uolumine epi
stolarum adhuc earundem legitur: Cerulas enim tuas miniatulas illas extimesceham, ut iam omnis hoc testimonio superior ambiguitas aboleatur. Ceratinae quae sint apud Quintilianum. CAP. LIIII.
Eratinae que sint apud Quintilianum libro primo non temerer qui tibit explicet inuenias . Qui autem graeca uoluerint,latina iu commentaria, i plane intelligent ratiocinationis inexplicabilis esse eam speciem, quari nescio quas ansas atm uncos arte dialecticae perplexitatis inferret. Sic arbitror appellatam a materia ipsia, qua uterentur Uerborum, sicuti est apud Senecam libro epistolarum quinto ad Luciliu: Sederem, inquit, ociosus, & eiusmodi quaestiunculas ponens: Quod non perdidisti, habes: Cornua non perdidisti, cor nua ergo habes, aliaq; ad exemplum huius acuis delirationis concinnata Sed de hoc item in Atticis Noctibus inueniaS.Cerata autem graecer dici cornua quis ne sciat Meminit huius etiam Lucianus in philosophorum Symposio, sicuti de Sorite,atq; Therizonte. Sed di in dialogo item mortuorum, Castoris & Pollucis, ita fermer inquiens: Et cornua inter se producunt,& crocodilos faciunt, & eius modi perplexa docent interrogare,ut ex cornibus scilicet, hanc quam diximus Cerati
nen ratiocinationem,nec ratiocinationem UeriUS, quam tendiculam accipias
Quin etiam in dialogo altero, cui uel somni una, uel Gallus est nomen: Et doces, inquit, duabus negationibus unam confici asseverationem,noctem let non eme, si dies sit. Interdum etiam cornua mihi esse dicebat: alia Q id genus. Huiuscemodi autem dialecticis in percuntando quaestiunculis, quales frequenter ingeniorum acumen excogitat, etiam MilesiuS Eubulides plurimu usius, sicut a Laertio Dio gene in Euclidae Megarensis uita ponutur,ut latiner conemur interpretari Mentarietis,fallens, electra conuelata, acerualiS,5 ceratinae, uel cornea,& item calua.
Ex quo in hanc sententia est apud Comicum nescio quem, Ut idem prodit Laer lius: Contumeliosus autem Eubulides Ceratinas interrogans,& medacibus gloriosis sermonibus oratores uersans, ab ut Demosthenis habens uolubilitatem. Quem etiam locu Suidas citauit. Sed di Zenon ille Cytieus inter cauilla caetera