장음표시 사용
171쪽
sit id quod est, Sed ut manam hanc naturam ad esse divinum ita levari, ut Verbum in ea Subsistat ut sit h0m0. Ad secundum resp. id qu0d e S contingens non p0test existere existentia nece SSaria D. Sibi dentiscata vel ad se necessario pr0tenSa, C. IiStentia in Se necessaria sed a sedistincta, ad quam contingenter participandam elevetur, X.
8 Erit qui demum opponat, quidquid de th00ria sun tiatur, hanc tamen Angelico doct0ri non adscribi d0bere;
qui, si arbitratus 8Set unitatem esse vel jus pluralitatem ad quaesti0ne de unica perS0na et de unione substantiali solvendas adeo pertinere, hac de re statim disputasset in quaest. Secunda Tertiae Parti S in qua quaestiones illas ex professu prop0Suit minime Ver non nisi postl0ngum intervallum de uno 880 tandem inquisivisset. ReSp. negando, Ut aiunt, SUPPOSitum. 0ntinua enim quaestione secunda nihil . Th0ma antiquius hab0tquam ut Stendat, de naturam humanam Christi vel non 8Se personam Veliniri SubStantialiter Verb0, quia n0n per se exi Stit, nec Si SubSi Sten S. i. e. non sistit subesSe Su0, ut videre Stra . q. 24 2 ad 1-3 4 3 ad 1
sumpsit argumentum ex pr0feSS tractandum, id propterea secit ut capitalem hanc d0ctrinam de uno esse distinctius Xp0neret, Objecti0ne qui bla impugnabatur, s0lveret, ac m0dum qu0 Sit intelligenda, penitius explicaret. Caeterum, quanquam X di Sputati hactenus luculenter pateat quae incera D. Th0mae Sententia suerit, tamen auctoritate traditioniSadit Sammet aetatum no dii eid0ctoris assurgenti id ipSUm Si nunc Confirmandrum. Quapropter argumenti interni S in t0ta retro disputation velut imbibitis, mod Subjungem US extrinseca testim0nia omni excepti0ne majora.
172쪽
Quo S. Thoma unum S Se non quodlibet sed existentiae Christo tribuerit tradition actipsam illius aetatem aSSurgente Cert clemonStratur.
Nihil nobis agendum est quam proserre teStimonia, nec unius parti tantum, Sed ex omni schola. Et prim quidem Salinanti censes de Incarn T. 1, D. 8, S. 3 notant univerS0 theologos, quotquot ante Se suerunt, uno excepto strveo . ., hoc de S. Thoma s0nsisse, nempe quod unam in Chri Sto Substantialem existentiam admiserit Suare vero, licet ipse multum laboraverit ut Angelico sententiam diversam adscriberet, ingenue satetur Haec est sententia communis Thomistarum, a utant hic Capreoli in II D. 6, errari 'nsis in IV . Gunt. c. 3b et M. Tenet etiam uenricus Gan-dav. 0u0di. Ium 2 et co=mHuniter censetur SSe D. Thomae iii 3 p. D. 36 S l . uae quidem asserta
nunc Sunt auctoritatibus communienda. Do Sch0la . . nihil est quod quaeramus: Omnes enim, iter 'eum omiseris, Sententiae S. 0ctoris innituntur ut unitatem esse ConStanter relin ant, etSi plure S, a et an duce, puram Magistri theoriam non prop0Sue rint.
In Schola porro coli, ne unum quidem eg0 0vi qui, pr duabus existentiis pugnaturus, Sententiam OppOSitam S. Thomae non attribuerit. Exempla demus. Oncius in IlI D. H. 1, p. 180 Hanc sententiam de
173쪽
uno esse tenent Thom istae communiter cum S. Thoma , . Gemina sero dicit Lychetus in notis Commentario
Sc0ti in II D. 6 q. 1 appositis. Mastrius item in III D. 6'. 6 n. 206) Vult itaque D. Thomas 3 p. q. ITa. 2, quod Sicut humana natura aSSumpta caret propria subsistentia ita et propria exiStentia , Petrus de Aquila, vulgo eo tellus , in II D. 64 2 si De Secundo articul0, si in Christo sint plura esse te hoc Sunt duae opiniones una Thomae p. m. 1 a 2 qu0d in Christo non sunt
plura S Se ... D Onderandum in primis est testimonium Scoti tum enim cum Scripsit, Sententiai Thomae triginta tantum abhinc anni mortui incerta Sane non erat.
P0rr0 0etor Subtilis Ill D. m. l, quae est Utrum in Christ sit aliud esse seri, ab esse creat, etsi nomen Angelici non habeat neque enim auct0rum cath0licorum n0mina referre s0let, Sed tantummodo Sententias) Angelicum apertissime consutandum accipit. Id enim manifestum est tum ex consensu discipulorum et sequacium Scoti, tum ex ipsa me lectione rationum quas adducit in gratiam opini0nis pinioni sua de duplici esse existentiae repugnantis. Audiendia ipse est argumentum adversarii recitare uli'aeterea, Si par adveniret de n0vo toti habenti esse persectum, totum n0n haberet esse ab illa parte, sed tantum haberet reSpectum ad illam partum, et pars esset per SSe totius, Sicut eSSet de manu c0mmunicata de novo Supposito praeexistenti. Sed natura humana advenit Christo quasi in Serta Supp0Sit prae existenti ergo non dat sibi aliquod esse, sed tantum recipit esse jus supposito illo habente tantum n0Vlam e Spectum ad eam . Quae ipsissima est d0ctrina S. Thomae, Superius 1 enarrata.
174쪽
Sehola Carmelitarum hoc idem affirmat ore Complutensium et Salinanticen Sium, qui conspirant omnes ind0ctrinam de una existentia defendendam, ut eam quam ab Angelico sumpserint cum hoc tamen discrimine, quod hi posteri0res teneant in Christo desiderari tum existentiam creatam tum substantialem subsistendi modum illi ero priores, in Philosophia Complutonsi existentiam propriam tantummodo, non item Subsistentiam illam modalem C etani, de qua plura deincepS, quamque creatis in Spo Stasibu non agnoSeunt.
Ad Seh0ham Societatis est qu0d Spectat Toletus in 3 p. q. 1 a 2 sic habet rior est sententia D.
Thomae... quod in ChriSto Si unum existere divinum, qui etiam humanitas dicitur existero cita qu0d humanita non solum a Verbo per80natur, Sed etiam ab ipso recipiat existentiam . . Henrique de Sacr. L. II e. 24 non modo S. Doctori tribuit doctrinam de uno esse, sed hanc eamdem facit suam his verbis Verbum perS0nam exi Stentiamque creatam humanitatiS, ita corpus Christi Q uni0ne sacramentali qua habet 0ssicium panis, eae ludit substantiam pani D, etc. Nec aliter CoS-mus Alamannus in Summa Philos0phiae. Nam ex S. Thoma docet primo, quod in creati eSSentia abisSerealiter est distincta 1 p. q. 34 si in b, et alibi ;tum Secundo, quod Sicut in h0mine trahitur corpus ad QSSe animae, sic humanita in Christo trahitur ad esse perS0nale Verbi ex quo sit ut non aliud, sed unum et u idem sit esse pers0nale humanitati et Verbi, animae et c0rporis D ; et hinc est quod unio Sit utrinquo Substantialis quod quidem confirmat iis ipsis textibus innixus quibus idipsum supra statuebamuk q. 74 1 ad 3 . Item, Sylvester Maurus Quaesti0ne phil080phicae quaestio-
175쪽
LIBEM TERTIUS 65nem utrum Ssentia rerum creatarum ab existentia distinguatur, s0lvit affirmando si e Spondeo in omnibus creaturis essentiam et existentiam di Stingui a parte rei . Quam sententiam, inquit, ex AriSt0tele tenui tu praesertim S. Thomas de Ente et Essentia c. b et II contra Gentus c. qui tiam prima arte totam doctrinam dein sinitate et persectionibus Dei, de limitati0n atque in persectionibus creaturarum undat in eo quod Deus sit
Suum SSe, Secu creaturae l. C. q. POStquam Ver0, ad mentem . Thomae docuit materiae primae non inesse pr0 priam exiStentiam, quia comp0Sita naturalia posita semel existentiarum pluralitate, non essent quid unum
per se ibid. q. T , de rati0ne Suppositi disputat quid
nimirum illud addat supra naturam, et sere propend0t in opinionem Sual egianam Sed ita tamen ut, si haereat in admittenda sententia D. Thoinae, non haereat in eadem agnoscenda re Cum enim, inquit, humanita mea . .p0ssit existere vel in Verbo, Vel Separata a Verbo, Sicut
mai0 hyp0statica cum Verbo determinaret illam ad existendum in Verbo, et fortasse per ei istentiam Verbi, ut
S. Thomas locet, Sic pel Sonalitas mea Separat meam humanitatem a Verbo et quocumque alio Uppo Silo. . . . D
ibid. q. 13 ad Sextum . Seio plures qui in diversas do unione hi postatica Sen
tentias verunt cum Suare aliisque, S. Th imam in pinionem cuique propriam traxiSSe magno quidem Sed ut videtur, irrito conatu Per se patet traditionem illis non favere, nec ad eam pr0Vocant. Quod vero notatu dignum est, suerunt qui ingenue aterentur sese multam expertos esse dissicultatem in int0rpretando S. Doctore, im tantam ut textus in quibus ille e professo quaerit utrum in Christo sit unum esse, duxerint obSeur0S.
176쪽
u Mensi Thomae in toto articulo 3 p. q. t a 2 est obscura, inquit Suaregin h. l. Arriaga, postquam Scrip sit Hurtadia D. Mait articulum modo signatum)esse Valde obscurum, et gratis in ejus declarati0ne laborasse interpretes , Subjunxitque Se non eaSdem X- pertum angustias, e tandem devenit ut concederet aliquid in responsis ab Aquinate datis sibi videri di belle de Incarn diu Verbi D. 26 S. bis 21 et 24 qu0d quidem is dabit, quicumque 'gerit interpretationes hujusl0ei quas illi, neglecta ure littera, passim dederunt 1 .
Inter th00log0 Academiae uacenae prae caeteris eminet Sylvius, qui doctrinam de uno esse ex industria propugnaVit, commentans articulum illum secundumi quaestionis, eamque . Th0mae Verbi expressi aS-
ΥSambertus, insignis Scholae S0rb0nicae doctor et theologus, de quaestione nostra dicturus, ita scribit Duae sunt in hac re Sententia : prima omnium discipulorum S.Ih0mae hic et III Sent. est humanitatem Christi carere sua existentia. Contraria autem Sententia quam loco conclusionis ponimus. Si coli , etc. Sch0la S. Benedicti nullum sorte theol0gum Card. d. de guli re docti0rem unquam habuit. Is autem D. Thomae doctrinam adscribit eamdem quam nos adScripsimus, et ita quidem ut illam ipsam argumentis meo judici validissimis confirmet, ut videre est cum in Hii SPhil0sophia Metaph. c. de Substantia per t0tum , tum in he0l. S. Anselini Traet si de Trinit. D. 6 .
t Τotam hanc quaestionem de assumption humanae Christi naturae ad esse Filii Dei R. . Lud Billo S. I. in Ι'ontificia Universitato Gregoriana Theologiae dogmaticae profesSor ea ubertate et profunditat declaravit in suo ructatu de Verbo incarnato recentiuSedito, ut opusculum hoc OStrum sere supervacaneum effecerit.
177쪽
Ν0 alia sententia sui Eremitarum S. Augustini Aegidius Romanus S. Thomae diScipulus, quem ut principum suum in The0logia reverentur, in Defensori Correctorii S. Th0mae a. 1 artis), 08tquam retulit crimen a pluribus d 0ctoribus Parisiensibus B Thomae Aquinati illatum, quod is docuisset, idem esse animae c0mmunicari corpori, ut Sit ianum S Se 0ttia Speciei i. e. naturae et compositi is, contendit illo erraSSe gravissime, 0n ideoqu0d istiusmodi sententiam injuria Angelic adscripserint, sed quod illam uti salsam impugnaverint. Addit
insuper intolerandum errorem es Se, Si contra mentem ejusdem D0010ris dicantur in Christo reperiri tria esse. corporis, animae, Verbi si Manis QStum est enim quod, Sumpto Sse proiit S actu eittis, qui est Xistere, Sive ipsa rei eae istentia, errare intolerabiliter invenirentur quoniam in Chri Sto 0nere plura SSe, Si ponere plura existentia, et per eon Sequen plura Supp0Sita, qu0d est haereticum D. Si quis autem objecerit Defensorium sorten0n esse foetum genuinum Aegidii, quamvis ipsi l0nguc0mmunius attribuatur rim Aegidium in Comment suis in II ID. 6 sententiam opp0Si tam de e8Se duplici docuisse,
quam tumuis ibidem SSe creaturarum ab earum essentia realiter distinguat, retinebo primum aliquem antiquum doctorem, eumque n0n mediocris d0ctrinae de Angolico nobiscum consentire deinde proseram tum 10-gidii uodlibet tum etiam ejusdem Tractatum de Ente et essentia. In hoc enim opere multi docuit ne creationem quidem intelsigi posse, si idem re s0rent esse et S- Sentia, Simulque demonstravit in substantia qualibet una
tentia is se l0 . In uodlibet autem quinto, . , ubi ex professo quaerit utrum in Christ sint esse plura seu
178쪽
duplex existentia substantialis, quaesti0nem Solvit negando. Distinctis enim eodem modo ac S. Thomas distinxerat l), variis significationibus nomini eSSe, I OSequitur accipiatur esse quarto m0do, pro ipSO XiStere quod est per se ipsius Suppositi, Sic unius rei est
unicum esse et unicum existere. Si enim non duo sed unus Christus, 14014 Sunt in eo plura talia e SSe . . . Natura enim humana Christi n0n existit per se, nec per S/Himproprium inistere, Sed a SSumpta Si ad esse personale
Verbi. Hoc ergo modo intelligimus illam unionem quod, si natura illa habuisset suum proprium existere, etiam per Se secisset Suppositum. Nunc autem non habens tale existere, Sed assumpta ad esse e sonale Verbi, non facit per Se suppositum, sed sustulatatur in supposito
Ente D. 2 q. 14 3 P00 l. q. Aegidium Secuti S, quem h0 idem etiam in Sentent tenuisse mordicu aSSerit. Alterius pini0nis sui Franciscus a Christo Praelect de Incarn L. V. q. 6 duplex enim esse in Christo posuit Divus tamen Thomas, inquit, contra Sentit. Quae ejuS
sententia his argumenti confirmatur D et .
Auditis remitis . Augustini, Carthusianos audiamus. Porro Dionys Carth. in III q. 5 p. 65, Sqq. , recitatis primo diversis diversorum opinionibus, illi demum
assentitur ut probabiliori, quae est, inquit S. Thomae et Petri de Parentasia. Et haec quidem satis superque Sunt ut ex testimoniis veram de doctrina . Thomae notitiam a SSequamur Placet tamen ad ipsa temp0ra . 0ct0ris assurgere, Ut quid
179쪽
LIBER TERTIUS 169tunc theologi Senserint, disquiramus. Prop0siti0 0s 108Ρotri de Tarentasia delatas ad Magistrum Gen. . ., Joannem Vercellen Sem, idem pSe Magister ad F. Th0mam transmiserat, ut hic judicium de dictis propp. 01 ret. Porro prop. 34 e delatis Sic concipiebatur 0n aliud est esse animae quam quod dat corp0ri quae ipsissima est sententia quam nos in Angelico legebamuS. Accipe nunc judicium si uod vero p0nitur 34 , non aliud est esse animae quam qu0d dat corp0ri, Oportet
verum esse. Si anima enim est s0rma corporis, forma autem et materia sunt unum secuti mini esse quod non
esset verum si aliud esset esse sormae et aliud esse quod dat materiae Nec propter h0 Sequitur quod anima habeat esse corruptibile, Sicut 0rpus quia illud esse
corpus pote Si amittere, n0n autem anima et propter hoc remanet anima haben QSSe a Corpore Separata D
f p. cui titulus e Sp0n Si ad F. . Vercell. . . de artic.
Seriptum ad Hannibal dum adeo reser sententias S.
rit, inter ejus per Saepius editum fuerit et connum e ratum. uid autem de esse Christi d0ceat, satis patet ex
l Opponet aliqliis lux lum ad tem non perliner : cui quidem no-gationi lubens consentirem, nisi S. Thomas multoties Supra docuisset id om judicium serendum esse de compositis, ac de humano nominatim, quod ad unitatem eiu eSSendi pertinet, et se compoSilo theandrico. Quare Si per ipSum materia et sorma sunt unum Secundum actum essendi, neceSSe S ut idem senserit de humana natura et do persona Christi. 2 Seribit Tholomaeus de Luca Historia Eccl. L. 22 c. 23, de Hannibaldo de Hannibaldi Hannibaldus ... quem F. Thomas valde dilexit secitque Scripta Super Sententias qua nihil aliud sunt quam abbrevalio dictorum I ihomae i. - In Hannibaldi nostri laudibus non omittendum intimum suisso Thomae de Aquino, item ut magiStrum venerebatur , chard Scriptores Praedie . . , p. 26lj.
180쪽
esse Filii Dei et Patris; si ergo est unum esse hujus hominis et Filii Dei ergo iste homo erit in uno esse unitus Deo Patri Hoc autem est impossibile. Ergo impossibile est qu0d hujus hominis et Filii Dei Sit unum esse, sed duplex. Esse autem est Supp0 sitici igitur in Christo
erunt duo supp0Sita et Sic Chri Stus erit duo . Habes 0bjectionem in qua mani se Ste Sermo sit de esse existentia ; nam si fieret de illo esse subsistentiae personali quod nonnulli distinguunt ab osse existentiae, dictum non fuisset u Unum est As Filii Dei et Patris h. aeterum, hoc ipsum patebit ex dando responso. dctss' dicendum qu0d esse dupliciter accipitur secundum Philos in Metaph. Scilicet esse rationis unum de alio affirmantis et negantis, et hoc est praedicatum acciden talem est in mente. uod praedicatur de subjecto, mediante hoc verbo, Si copula. 0n autem in re St, quia nihil est medium in re inter materiam et 0rmam, et multo minus inter praedicatum et subjectum. Aliud est esse naturae, et hoc dicitur dupliciter nam esse aliquando dicit aetum primum, qui est Hi essentia quae est
actualiter exist0ndi principium potentiale scilicet et subjectivum), et hoc modo dicitur quod diffiniti significat
Vi/id est esse. Aliquando dicit act/Mn Secundum qui est actus entis per eSSentiam, Sicut lueere est actus lucentis per ipsam lucem. Prim modo esse dicitur de propositionibus, Secundo modo de naturis, tertio m0do de naturarum Suppo Siti S, quia est actus suppositi ut quod est, formae vero ut quo est. Primo modo hic non loquimur de esse. Secundo modo est in Christo duplex esse, id est, duplex SSentia, et sic non unitur humanitas inisse di-Vino, quia Sic uniretur atri. Tertio modo est ibi unum