장음표시 사용
71쪽
queretur quod anima la0la daret SSe Simpliciter, et per consequens qu0dj0n SSet 0rma Substantialis, set qu0d per adventum animae non SSet generatio Simpliciter, neque per dia receSSum corrupti Simpliciter, Sed s0lum secundum quid o quae Sunt mani se Ste salSa... s. etiam Comp. Theol. c. 90, Sqq. et II c. Gent. c. 8. Eadem necessitas unius esse substantialis in causa
etiam est, cur u 0rmae praecedente corrumpantur per adventum animae... Nam Omni forma adveniens exis
tenti in actu est forma accidentalis ... Dicendum qu0d impossibile est in uno et eodem esse plure sormas Substantiales et h0 ideo quia ab eodem habet res esse et
unitatem Manis eStum est autem quod res habet esse perflarinam unde et per formam res habet unitateria et pr0pter hoc, ubicumque S multitudo formarum, non est unum Simpliciter Sicut homo albus non est unum Simpliciter . . . unde dico quod adveniente anima humana, t0llitur sorma sub Stantiali quae priu inerat ... 0uodl l a. 6. Hinc intelligere quoque est quomodo ex mente S. D Oetoris, nec materia prima nec forma Sub Stantialis, ex e epta rationali, p0SSunt exiStere Seorsum. Non pote St, inquam, materia prima. 0 Dicendum quod materia prima non existit in rerum natura per SeipSam, eum non Sit ensactu Sed potentia tantum unde magis est aliquid concreatum scilicet creatum per h0 quod creatur Compo
Si tum cujuS St , quam creatum n l . . T a 2 ad 3 . Batici duplex est prima, quod forma dat SSe. uare
materia prima n0n 0 te St S Se Susceptiva esse, niSi per formam et in composito Altera, quod si materia reciperet SSe jam SSet en completum, en per Se ac pr0inde quaecumque sol ma accederet, accidentali QSSet,
72쪽
utp0 te quae reciperetur in Subjecto praeexistente. In- Super materia e S inicitentia ad actum duplicem substantialem ad actu ni sormae scilicet et ad actum essendi cum hoc tamen ordine quod ipsa per SeipSam actuetur
forma, a tuetur Vero SSe per Suam unionem ad formam in una natura compOSita.
Haec . liomas ubi quaerit, utrum creatio materi ae informis praecesserit duratione creationem rerum formatarum re alis materia non potest in rerum natura exiStere quin aliqua sorma sormetur. Quidquid enim in natura rerum invenitur, acli eae istit quod n0n habet maturia prima nisi per sormam quae est actus nil unde non habet Sine forma in rerum natura inveniti s de Pot. q.
cessit duratione haec erat jam in actu hoc enim creatio importat Creationis enim terminus est en in actu . ip Sum autem quod est actus est forma Dicere igitur materiam praecedere Sine sorma Si dicere ens actu sine actu quod implicat contradictionem. Nec etiam pote Stilici quod habuit aliquam sormam communem, et OSt- modum Supervenerunt ei formae diversae quibus sit distincta quia h0 esset idem cum opinione antiquorum naturalium qui posuerunt materiam primam esse ali qu0d Orpia actu, puta ignem, aerem aut aquam aut ali luod medium. Ex quo sequebatur quod fieri non esset nisi alie rari quia cum ilia forma praecedens dareteSSe actu in genere substantiae, et facere esse hoc aliquid, Sequebutiar qu0d superveniens forma non a Ceret Simpliciter ens actu, sed en actu hoc, quod est pro prium formae accidentalis . De eodem argumento conseratur etiam uodlib. 3 a. l. Neque potest exister Seorsim forma materiali tiam,
73쪽
ut supra dictum St, non exi Stit ipsa per Suum SSe, sed per SS0 toti US, nec St pS SUScepti, eSSe, Sed con-s0rti sui dat compo Sitae naturae ut Sit Susceptiva actus essendi. Relege quae Superius p. 39-40 hac de re disputata Sunt.
Ex iisdem principiis de unione substantiali S. Doctor explicat etiam quid disserat forma substantialis ab acci
dentali, quaeque Sit propria accidenti rati0. u Forma substantialis et accidentalis partim conveniunt et partim disserunt. Conveniunt quidem in hoc qu0d utraque Stactus, et Secundum utramque aliquid est quodammodo in actu. Disserunt autem quia sorma t/bstantialis facilesse simpliciter et ejus subjectum est eris in pote=ὶtia tantum l. e. materia prima forma autem accidentalis non facit esse Simplicitet Sed esse tale, aut tantum aut aliquomodo Se habens Subjectum enim ejus est eus acli D l p. q. PT a. . . . Sup. p. 9-60. Recurrunt illa principia cum explicandum est, cur in
anima Separata non remaneant p0tentiae Sensitivae Anima, inquit, Sensitiυ per Se non peratur, quia per Senon est. Est igitur operatio compOSiti. Ergo, 0luto c0mpo Sito, non manet Vi Sentiendi, Sicut neque manet anima senSitiva. Manet autem animam OStra, qua Spiritualis est et, quia non alia et alia est apud n0s anima Sensitiva et anima Spiritualis, hac manente, manet et illa sed ita tamen ut qua Sensitiva non p0SSitiperari, propterea qu0d potentiae SenSitivae, quantumvis ab animas luant sicut a principio, Sunt tamen in c0mposito sicut in subjecto. Manis eStum est quod unumqu0dque Secundum hoc peratur Secundum qu0d St ens. Unde quae per Se habent 8Se per Se operantur, Sicut individua
SubStantiarum. Ormae autem quae per Se non OSSUnt
74쪽
esse, Sed dicuntur entia in quantum eis aliquid est. n0n habent per Se operationem sed dicuntur operari inquantum per ea Subjectum operatur ... Si ergo anima sensitiva haberet per Se operati0nem, Sequeretur quod habere per se subsistentiam, et Sic non corrumper tur, corrupi corpore unde etiam brutarum animae essent immortales ... Manifestum est igitur quod nulla operatio partis sensitivae pote StisSSe animae tantum ut peretur, Sed Si compositi per animam, sicut calefacti est calidi per calorem. Compositum igitur Si videns, et audiens et omnia Sentiens, Sed per animam. Unde etiam comp0situm est poteri videre, audire et Sentire, Sed per animam Manifestum est ergo quod potentiae partis sensitivae sunt in composito sicut in subjecto, sed sunt in anima sicut a principio Destructo igitur corpore, deStruuntur p0tentiae Sensitivae, Sed remanent in anima
sicut in principi s De Anima a. 19 .
Intelligitur etiam cur animam rationalem, non Se USa angel0S, dicat compositam ex quo est et qu0d Si n0n item animam in seriorem et formam materialem. Causam inde sumit quod anima spiritualis habet suum DSSe proprium quod ipsa comp0Sit communicat, dum formae reliquae non existunt nisi in comp0sitis ad quae pertinent et per esse comp0Sitorum. s. L. II c. Gent. c. 4 li. 8'. 5 a. 2, etc. lndo tandem confutat opinionem quorumdam theolo goriam qui, cum negarent, duce Magi Stro Sententiarum, charitatem esse creatum animae habitum, aiebant
si u0d Spiritus sanctus, prout in se c0nsideratur, Spiritus . et Deus dicitur. Sed prout consideratur in anima quam m0Vet ad actum charitatis, dicitur charitas. Dicunt enim qu0d sicut Filius univit ibi naturam huma-
75쪽
nam s0lus, quamvis ibi sit operatio t0tius Trinitatis, ita Spiritus S. solus imit sibi voluntatem, quamvis ibi sitisperati totius Trinitatis. Sed hoc, inquit S. Doctor,
140n 0teS Stare, quia uni naturae humana in Christ0 terminatur ad unum esse personae divinae, et ideo idem actus essendi ni/mero est personae divinae et laturae Ssumptam Sed Noluntas alicujus Sancti n0nassumitur in unitatem suppositi Spiritus sancti D. 17'. 1 a. l . Ali autem in loco I D. 26'. 14 2 demonstrat gratiam et charitatem esse accidentia, qu0niam adveniunt animae jam existenti si portet, inquit, qu0d gratia sit forma animae, et cum adveniat post eSS COII1-pletum, de necessitate erit accidens D. 179.14. 2. Demum his omnibus de eSSe praeSupp0SitiS, generatim intelligitur cur et quomodo sit in creaturi eSSe quoddam accidentale. Quod quidem, etsi jam Satis pateat, h0 unum Saltem accipia ex pusc. in Boet de Hebdom. ecl. Considerandum est qu0d, ex quo id quod est p0test aliquid habere praeter suam eSSentiam, ne QS- se est quod in eo consideretur duplex esse. Quia enim sorma Si principium essendi necesse est quod Secundum quamlibet 0rmam habens aliqualiter esse dicatur. Si ergo forma illa non sit praeter essentiam habentis, Sed c0nStituat ejus essentiam, ex eo quod habet talem s01 mam, dissetur habens esse simpliciter, sicut hom ex hoc qu0d habet animam rationalem. Si vero sit talis sorma quae sit extranea ab essentia habentis eam, Secundum formam illam non dicitur esse simpliciter, sed Sse aliquid, Sicut secundum albedinem homo dicetur esse al-bu D. Porro nihil obstat quod esse accidentale, Salva Unitate entis, mustiplicetur, ut unus et idem h0m Simul et Semel si doctus, sit prudens, sit albus, sit u StuS, et
76쪽
ita p0rr0 3 p. q. 1 a. ) ubi vides, illud esse non esse 1 rmarum accidentalium, perinde ac Si accidentia constarent et ipsa essentia et esse, Sed subjecti secundum 1 rmas. Aliquid tamen Singulare prae e serunt accidentia eucharistica Audi rursus S. Thomam 3 p. q. 774 1 ad 4 . bjiciebatur accidentia p0St 0nSecrationem n0nmanere sine subjecto, quia cum D Sint composita ex materia et forma, neque ex quo St et qu0d est ideo forent simplici0ra quam angeli quod est inconveniens. uod quartum dicendum quod accidentia hujusmodi, manente substantia pani et Vini, non habebant ipsa esse, sicut nec alia accidentia, sed subjecta e0rum habebant hujusmodi esse per ea, sicut nix est alba per albedinem; Sed p0st consecrationem ipsa accidentia quae remanent, habent esse : unde Sunt c0mp0Sita X eSSe et quod est,
sicut in prima Parte q. 504 2 ad 3 de angelis dictum
est, et cum hoc habent compositionem partium quantativarum D. Hactenus de principiorum applicatione : ex quo perspicuum erit eadem principia, cum ad unionem hyp0Staticam transferentur, n0 modo propter neceSSitatem causae particularis inventa non fuisse, qu0d jam monui, sed etiam serre sen Sum omnino clarum, eumdemque undamentis quae rati appr0bet, sirmiter in
77쪽
Conceptuum per Sonae et hypo Sta Si expolitio. Superest ut ad primariam n0Stram quaestionem propius accedente c0nceptum hyp0StaSeo et perS0nae Se cundum Angelici d0ctrinam explicemus. Et quidem tantum in illo c0nceptu rite declarando positum Si momentum, ut Si in eo erretur, puta Si noti per Sonae cum n0tione naturae vel SSentiae commi Sceatur, t0ta professi fidei circa Ssterium utrumque Trinitatis et Incarnationis in certum diScrimen adducatur u est0riu S,
qui posuit duas in Christo per80nas, ex hoc deceptus fuit, ut dicit Boetius in L. de Duabus Naturis, quia credidit
ide=n esse personam et naturam unde credidit, cum sint duae naturae in Christo, quod sint duae personae I et ex eodem errore proce SSit error EutychetiS, qui, cum audivit unam personam in Chri Sto, aestimavit Unam naturam. Et ex eodem sonte contra Trinitatem proceSsit error Arii et Sabellii η II ID. m. 14 3 nam uterque
nonnisi unam personam proprie divinam admisit, cum hoc tamen discrimine quod Sabellius eam dena illam nomine Patris, Filii et Spiritus sancti pro triplici uncti inesignificaret, dum rius, divisi numero personis, Soli Patri naturam divinam adscripserit. Inde communis illa SS. Patrum affirmatio, si hoc demum esse quod haeretici errandi causa est, qu0d naturam et hi postasim SSeidem statuant , ut 0quitur . d. Damasc. de Fid. 0rth0d L. t c. ). Porro n0ti perSonae quatu0 sere m0dis tradita re-
78쪽
peritur apud S. 0ctorem qui tamen modi non re sed verbis solum disserunt, uti mox patebit. Et primo quidem, pers0nam, duce B0etio L. de ei s0na et de Dua bus Naturis c. 2 , desinit si individuam rati0nalis naturae Substantiam D. Substantiam ait, pr0 ut substantia c0ntra distinguitur ab iis omnibus qu0rum est alii inesse tanquam Subjecto, scilicet ab accidentibus. At substantia dicitur prima et secunda. u Philo S0phus ponit substantiam dici dupliciter: dicitur nimiano m0do substantia ipsum subjectum primum quod non praedicatur de alio, o hoc est particulare in genere substantia ; alio modo dicitur substantia forma vel natura Subjecti. Hujus autem distinctioni ratio St, quia
inveniuntur plura Subjecta in una natura conVenire, Si eut plures h0mines in una naturai , minis D de Pot. q. a. l . Itaque substantia prima est Substantia Singularis, ut haec humanitas, hic homo Substantia Ver Secunda Si natura communis, Seu speciei praeciSi characteribus individualibus, ut humanitas. Cum ergo perS0na
non it quid universale, pluribus in existens, sed aliquid Singulariter indivisum et a caeteris distinctum, additur in desiniti0ne individua, seu singularis. Verum, H- dividitatio gradus habet alios aliis persectiores. Et Sane,
Singularis est essentia divina quae tamen eadem numero pluribus relati0ne distine iis, atri, Filio et Spiritui
Sancto, communicatur. Deficit igitur a summa individuationi ratione, nec simpliciter est individua, Sed tantum-m0d0 Secundum quid comparata salium ad intra Singulari est anima humana, sive corpori conjuncta Sit Si Separata Singularis etiam humana natura ChriSti animam tamen etiam ex ratione humanitatem Vero Christi ex side n0vimus e censu personarum liminali'
79쪽
dam. Et ipsae ossiciunt ab omnim0da individui plenitudine, cum una communitatem Vel certe communicabilitatem partis habeat altera, assumptibilis ad di-Vinam et Sonam, cui facta pr0pria est. uamobrem in desiniti0n personae vox individua debet accipi secundum plenissimam nomini Significationem, quasi diceretur substantia quae ita in Se 0nSiStit, ut neque ratione neque re pluribus inter Se distinctis c0mmunis existat, Seu neque de pluribus praedicari possit, ac in- Super ut alteri tanquam par aut Secundum analogiam quamdam partis non adhaereSeat. Duod additur rationalis naturae, eo tendit Ut con ceptu perS0nae a conceptu Supp0Siti quem includit, Se- cernatur. Suppositum enim intelligimus substantiam simpliciter individuam, quaecumque demum illa sit; perSOnam Vero, SubStantiam eamdem sed rati0ne seu intellectu praeditam. Sed jam audiendus est S. Th0mas Per h0 quod dicitur substantia, excluduntur a rati0ne personae acci dentia, quorum nullum dici potest persona per h00 qu0d dicitur individua, excluduntur genera et SpecieSin genere Substantiae, quae etiam personae dici n0nJ0S- sunt per hoc vero quod additur rationalis naturae,exchiduntur inanimata corpora plantae, bruta, quae per Sonae n0n sunt de Pot. q. 94 2 . Quod si quis exceperit hanc interpretati0nem esse diminutam, cum non ea sit quae vel divinae essentiae, vel animae OStrae, vel humanitati Christi rationem personae deneget, accipiat ex eodem l0co declarationem uberiorem si Dicendum qu0d individuum in desinitione pers0nae Sumitur pro e quod non praedicatur de phiribus Pet Secundum hoc essentia divina n0n est indi fidua substantia
80쪽
Secundum praedicationem, cum praedicetur de pluribus personis, licet sit individua Secundum rem de Ρ0t. ib. ad 12 . Hactenus de divinitate. Nunc de humana Christi natura ib. ad 13 cum substantia individita sit quoddam c0mpletum per Se exi Sten S, humana natura in Christo, cum sit assumpta in ei Sonam divinam, non p0test dici substantia individua quae est hypostasis Sicut nec manu nec peS, nec aliquid eorum quae non subsistunt per se ab alii Separata I et propter hoc non Sequitur qu0d sit persona , . Tandem ib. ad 14 , 0tat
quod, cum si anima Separata Sit pars rationalis naturae, scilicet humanae, et non tota natura rati0nali hu Inatia , propterea nec est Sensu pleni SSimo individua, nec proinde perSona.
Hoc ipsum sub alia s0rma dixerat in exp0sitione boetiana desiniti0nis II ID. H. 24. 1 ad 2): si Dicendum
quod triplex incommunicabilitas est de ratione personae Scilicet partis, Secundum quod est quid complutum et universalis, secundum quod est quid Subsistens et assumptibilis, Secundum quod id quod assumitur, transit in personalitatem alterius, et non habet propriam perS0nalitatem non est autem contra rationem personae Communicabilitas assumentis . Et alibi 1 D. 25 q. 14 1 ad T ratione persona est triplex incommunicabilitas, Scilicet qua privatur c0mmunita univerSalis, et qua privatur communitas particularis partis quam habet inconstitutione totius, et qua priVatur communita aSSUmptibilis conjuncti rei digniori, prout dicimus quod natura humana non est persona in Christo n. Et haec quidem Sunt quae nomine individua continentur et signis cantur. Quibus positis, manifestum est definitionen Superius datam toti solique desinito c0nvenire.