S.Thomae Aquinatis doctrina sincera de unione hypostatica

발행: 1894년

분량: 232페이지

출처: archive.org

분류: 철학

91쪽

sonale Suum SSumat. Et haec quidem ita c0mparata sunt ut mirum demon Strent 8Se consensum doctrinae S. Tliomae cum Sententii Patrum, hinc asserentium nihil minus habere naturam humanam Christi quam nostram, et Dei Filium id 10 tum accepisse sibi qu0d in Adamo

plantavit, illinc vero docentium eamdem naturam ideo pel Sonam non QSSe quia in se nunquam extitit. Sed de his infra pluribu S. Satis ergo sit in praesens Stendi Sse quod unum et idem individuum naturae rationalis seu intellectivae a ter est Singulari natura Vel essentia, aliter hypostasis Seu pel Sona. St, inquam, natura quatenu Spectatur ut primum principium quo qui vel quid operatur S- Sentia, quatenus Significatur ut id quo res illa singularis in certa quadam Specie constituitur si istularis eS- Sentia Seu natura, quatenus est haec ab aliis ejusdem specie numero distincta. Sed est sub alia ratione per-Sona vel hyp0Sta Si S, quatenus nempe conSideratur ut SiSten Sub SS Suo, Seu quod per id est ut exiStenSin se et per Se qui quidem modus existendi, si, Salva realitate substantiali, tolletur in creatis, remanebit ratio tam naturae quam SSentiae etiam singularis, Sed peribit ratio personae. Ex his omnibus eruitur, qu0d ad rationem hypostaSiSet perS0nae Spectat, corollarium hic n0n praetermittendum Scilicet, etsi veteres illi philosophi quibus revela

tio nondum illuxerat, neque tres unius numero naturae perSOnaS, neque completam aliquam naturam qua per-SOna non Sit, aliquando noverint, eram tamen O StriS-que mysteriis, ut ita dixerim, applicabilem hypostasis et

personae notionem sibi cudere p0tuerunt neque enim aliam quam quae confusa saltem et implicita penes m-

92쪽

nes habebatur, illustravit Theologia catholica. uidenim

fert humana persona, et rus aut Joannes Substantiam naturae rationaliScompletae, in Se existentem, et individuam simpliciter i. e. nec ratione nec re pluribus communem : haec certe Sunt quibu hom quilibet singularis prae oculis rationi constitutu invenitur. Qui igitur re centes theologi nuper arbitrati Sunt perSonae conceptum abs0lvi desinitione, quod per80na Si Substantia rationalis naturae, vel Sub Stantia Sui con Scia, pro forma personalitatis propria vel intellectualitatem vel conscientiam unice ponentes l), hi theoriam n0n modo Trinitatis et Incarnationis T sterio inimicam in trudebant, sed ipsi

etiamn0tioni personae naturaliter cogno Scibili reluctantem. Elementum enim unum aut alterum omittebant ex iis quibus singula quaeque perS0na constat, aut Scilicet subsistentiam , aut omnimodam individuationem.

Quare si probandi Sunt Patre quando pronunciant, hoc demum esse quod haeretici errandi causa fuit, quod naturam ab hypostaSi non discernant, n0n id Anast. Sinaitae concederem qu0d ait Arianos, Sabellianos, Nes-t0rianos, MonophSSitasque si X Aristotele et aliis graucanicis disciplinis Sumpsisse ut asSererent idem esSeper-SOnam ac naturam DonaSt. . in Hodego . 6 et ). Substantia enim prima illi erat substantia cum iis omnibus characteribus quos in hoc vel illo homine ferre solet nec alii charactere requiruntur ut revelato Semel vel Trinitatis vel Incarnationis mysterio judicetur neque naturam divinam, quia cum relativis tribus identiscatur, nec humanitatem Christi, quia non in se sed in Verbo exis-

1 Hoc modo prae caeteris peccarunt G in theriani. V. Franget de Verbo incarnato thes 28. Peccavit etiam isSOt, deis nimisme, etc.

93쪽

iit, esse personam. Quid igitur in hac re revelati, Praestitit ut elementa quibia con Stat rati perSonae, certius et distinctius cognosceremUS, nec judicaremus ab usu quodam scientiae, aliqua cum adSint, deSSe Semper omnia Praestitit insuper ut Sciremus, qu0d rationaturali su0 lumine ne suspicata quidem sui SSet, SSe natura SubStantiales, easdemque Singulare atque completaS, pleno conceptui perS0nae non reSpondente8, quod in eis aut desit existentia per Se Seu Subsistentia, aut adsit identitas cum pluribus ad invicem distinctis. Ultimo n0tandum est quod n0tione subsistentiae Secundum Signiscationem Supra declaratam accepta, non est sine declaratione dicendum in substantiis intellectualibus idem esse personam aut per S0nalitatem et SubSistentiam. Et quidem, si de personi creati tantum ageretur, Omnino certum eSSet rati0nem perS0nae, ubi tamen supponitur substantia quae SubSistit, Sse completa ratione naturae, per Subsistentiam abSolvi Hac enim accedente, nihil ex iis deesset quae personam constituunt. At ver divina essentia, quantumvis ipsa Subsistens Sit, imo causa subsistendi relati0nibus, non eSt per SeipSam per-S0na, quia, Sua hac Sub Si Stentia non Ob Stante, Sed neceS-

Sitante potius, pluribus distincti Sc0mmunicatur de Pot. q. , a b ad 13 et 23 col. a. 6 ad 3 .

97쪽

LIBER SECUNDUS

CAPUT I

Quo humanitas Christi non sit persona, Se actprae existentem Verbi personam pertineat, quia Caren QSS Suo proprio tracta est a esse personato Filii si . Catholicus uni0nis hypostaticae c0nceptus, qu0 ad substantiam pertinet, his fere capitibus continetur. Scilicet humana Christi natura non est persona, Sed eS per-S0nae Verbi, ut eadem omnino sit hyp0stasis in duabu distinctis naturis subsistens quae priu et ab aetern0 subsistebat in divina. uapropter uni duarum naturarum in una persona Christi Substantialis St, 0n accidentalis Hinc sacta Semel unione ChriStuS Si unum unusque Subsistens ita tamen ut vere dici p0ssit per-S0na composita. Et haec sunt de quibus per ordinem nunc est ex S. Thoma disserendum. Et prim quidem, de prim capite 1 disseramuS. Porro S. 0ct0 in iis textibus in quibus ex pr0se880 de re nostra Scripsit, Saepe saepius docet humanam Christi naturam licet substantia singularis Sit, et in Sua

I Relegantur notiones otii traditas de territinis esse in Se et per Se SubSiStere, Subsistentia, L. I cap. 1 toto. Haec enim verba juxta significalionem ara Thoma tunc datam sunt nunc intelligenda.

98쪽

quid ditate c0mpleta, propter hoc Solum non SSe perS0nam a persona Verbi distinctam, quia non est per Se

existens, Sed si existit in pers0na Verbi is 3 p. q. 24 2 ad 2 . Item ait u 0n quodlibet individuum in genere

Substantiae, etiam in rationali natura, habet rationem perS0nae, Sed solum illud qu0d per se existit, n0n autem illud qu0d xistit in ali persectiori Licet ergo haec humana natura sit quoddam individuum in genere Substantiae, quia tamen non per Se Separatim existit, sed in quodam persecti0ri, scilicet in persona Dei Verbi, consequens est quod non habeat ei Sonalitatem propriam, et ideo sacta est uni in persona δε ib. ad 3). Item ead quaest. a. 5 ad 1 uod ex unione animae ad corpUS OnStituatur persona. . ., hoc ideo in puris hominibus accidit, quia anima et corpus Sic in eis c0njunguntur ut per se existant. Sed in Christo uniuntur ad invicem ut adjuncta alteri principalior quod subsistit in naturae ei comp0Sita. Et propter hoc ex unione animae et corp0ris in Christo non constituitur nova hypostasis Seu perS0na, Sed advenit ipsum c0njunctum et Sonae Seu hypostasi praeexistenti. Item Dicendum quod non est propter inefficaciam unionis animae ad corpus quod eorum conjuncti0, Secundum quod praeintelligitur unioni ad divinam personam, non sacit hominem, Sed humanam naturam in Christo sed est ex hoc quod non fuerunt χι per se Subsisterent, sed ut divina persona in eis subsisteret in II D. 6'. 1 a 2 ad x col. ad 4 . Nec aliter legitur inouaust de Unione Verbi incarn. a. 2

ad 17) u Dicendum quod anima et corpus unita c0nStituunt SuppoSitum et hyp0Stasim, si per se existat quod ex utroque c0mp0nitur quod in proposito non contingit. In corp0re autem articuli auctor Scripserat pluribus: inst

99쪽

substantiae proprium ut per Se et in se subsistat accidentis autem est esse in alio. Et ideo illa nomina quae pertin0nt ad individuationem substantiae persona, hypostaSis, Suppositum . in illi880lum locum habent quae per se et in se subsistunt et propter hoc etiam de partibus substantiarum non dicuntur, quia n0n sunt in se ipsis, Sed in toto, quamvis non Sint in subjecto ; de quibus tamen dici p0ssunt n0mina ad individuationem pertinentia convenienter tam in Substantiis quam in accid0ntibus ut individuum, particulare, Singulare). Non enim p0test dici quod haec manus Sit persona, vel hy-p0Sta Si aut Supp0Situm, quam is dici p0ssit qu0d sit aliquid particulare, Singulare vel individuum. Manus enim, etsi pertineat ad genu Substantiae, quia tamen non est substantia completa in se subsistens, non dicitur hyp0StaSis, aut Supp0Situm, Vel perS0na. Sic igitur, quia humana natura in Christo non per se separatim inistit,

sed existit in ali 0, id est, in hypostasi Verbi Dei, n0n

quidem si qui accidens in Subjecto, neque proprie Sicut pars in toto, sed per inessabilem assumptionem I ideo humana natura in Christo potest quidem diei individuum aliquod, vel particulare, Vel Singulare 0n tamen p0test dici hyp0stasis, vel suppositum Sicut nec perS0na Unde relinquitur quod in Christo n0n est nisi una iij postasis, vel suppositum scilicet divini Verbi , naturam habentis

utramque divinam per identitatem, humanam per aS- sumptionem. Et quidem est perspicuum t0tam perS0nae rationem immutabiliter ex parte Verbi sese tenere Verbum enim

in unione totum illud immutabiliter sibi retinet qu0

priUS IUam Uniretur, erat et Sona neque enim minus est substantia individua per u existens, Seu qu0 pe-

100쪽

rinde ost, subsistens distinctum in natura intellectiva, quia subsistit etiam in humanitate, quam si divinitatem solam haberet, Siquidem esse quo Subsistit, ab humana natura nullo m0d pendet ut sit J). Eo reducitur id qu0d S. Thomas habet in Compendio Theol. c. 241. Advertit nempe quod si in aliis h0 minibus uni animae et corporis constituit hypostasim et supp0situm, quia nihil aliud est praeter haec duo. In

Domino autem Jesu Christo praeter animam et corpus advenit et tia substantia, scilicet divinitas. Non ergo est seorsum Suppositum Vel hypo StaSi S, Sicut nec perS0na, quod est ex corp0re et anima constitutum Sed Suppositum, Sp0Stasis vel persona est id quod constat ex tribus substantiiS, corpore Scilicet, anima et divinitatu et sic in Christ sicut est una tantum per Sona, ita unum Suppositum et una hypostasis D. Haec enim n0mina, per80na hyp0StaSis et Suppositum, integrum quoddam designant, ut a capitis initio notabatur u Asia autem ratione advenit anima corpori, et divinita utrique. Nam anima advenit corpori ut forma ejus existens , ac ideo per modum partis. Non ita vero divinitas advenit animae et corpori, sed est quid integrum in se existens. Et Sane, si si divina natura in Christo esset ut pars, et non ut aliquid integrum sic fit anima in compositione hominis, una persona Christi n0n e teneret tantum ex parte naturae divinae, sed esset quoddam constitutum ex tri-

1 Dicendum quod natura humana non constitui personam divinam Si inpliciter, sed constituit eam secundum quod denominatur a tali natura. Non enim ex natura humana habet Filius Dei quod sit simpliciter sed solum quod sit homo a 3 p. q. 3 a. 1 ad 3); aliis verbis, non habet ex natura humana quod subsistat distinctus in natura persecta quo persona constituitur , sed quod Secundum eam et in ea Subsistat ut homo. V. su p. p. 70-22 quae recitabam de persona.

SEARCH

MENU NAVIGATION