장음표시 사용
191쪽
DIMPUT VII. NOSTRA AB ECCLESIA ROMANA. 159
messiis, quae verba intransitis quidem solent vulgo exponi cum relatione ad persona superior Versu expressas, nimirum sas soro algiloquas porhypocriaim, cauteriatam habitura consolentiam, prohibituras matrimonium eontrahere et praecepturas abstinentiam a cibis Sed syntaxis repugnat, quia personae defeeturae Ver. 1 exprimuntur in casu meto, ac personae designata hoc Ver in genitivos longe commodius ergo transitivo sumuntur, ut gonitivi illi rogantur a Verbis is in ceis, ut exprimatur medium sive modus, quo doctrinae illae daemoniorum introducendae erant, et quo seducere debabant hominos, ut iis attenderent, nimirum umeri , et mendacio, ιν οπε- ιαν- νεολλοων Per umerisim Vel fraudem fas υνο in Cum enim mirum videri merito posset, qua tandom ratione Christiani, non modo rationis sed et verbi luce praediti, possent assensum praebere doctrinis adeo salsis et exitialibus, quiae erant doctrinas daemoniorum, Mondit Satanam duobus potissimum usurum mediis ad Ommendandas et persuadenda per
ministros auos tales doctrinas, isso risi scilicet et mendario seu sabulis illa devotionem et pietatem prae se fert, istud miraculum, quibus duobus Resse capiuntur homines. Uuoquo autem isto medio doctrinas ista or-roneas daemoniorum introductas et confirmatas filias in Ecclesia Christiana, hospitem plane esse oportet in historia ecclosiastica qui noscit. minosnim ficto humilitatis si pietatis volo, cultus idololatricos sanctarum reliquiarum, et imaginum invaluit Indo vero salsis miraculis et prodigiis mendacibus, legendis sabulosis, scriptis ementitis et supposititiis magis
ac magis in cordibus hominum radicatus est, per aris et haudes innumeras impostorum οδο νων, qui qualemcunquo pioiatis et humilitatis speciem per hypocrisim suam prae a laturi sunt, intus tamen nihil minus sim futuri, quam quod videbantur, cauteriatam quippo oonseiantiam sunt habituri, id est, parum sanam, pollutam et contaminatam, et impurissimis criminum, quorum consoli sibi sunt, notia veluti quodam cauterio inustam, atque adeo duram, callosam et ἀνασειον Quo spectat etiam quod apponitur, de WOhrbitione matrimonat, et interdissione ciborum, quae fieri debuit ab istis μυλλονιιτ, ut pressius designetur character eorum, qui tales doctrinas introducturi erant, et ita ostendatur non modo legem coeli ius et o- iuniorum inter eas doctrinas morito reponi, quae daemonem auctorem hR-bent, et divinae institutioni repugnant, sed a talibus hominibus potissimum invectas esse in celesiam Christianam, ut sana eventus vaticinio apprime respondit Notum quippe idololatriam in eclogia ortam esso eodem tempore, quo legem celibatus et vitae monasticae, et iisdem auctoribuε. Paulo scilicet et Antonio, monachorum Patriarchic in quarto
XXI. Nihil autem opus est diu immorari in vaticinii istius complemento investigando, cum res ipsa clamet, quaecunque de apostasia ista novissimorum temporum a Paulo leuntur, in Ecclesia Romana deprehendi; tam quoad desectionem a fide spiritus erroneos, doetrinas daemoniorum in multiplici idolomania, quae in ea obtinet, quam quoad hypoorisim salsiloquorum, qui cauteriatam habent conseientiam, et qui leges coelibatus et jejuniorum introduxerunt. Quae omnia non in alium quam in Ρontificem, et Ecclesiam Romanam quadrare, certum est. Nobis sane constat tribui non posso, qui nec a fide semel Sanetis tradita desecimus, nec doctrinas erronea si idololatricas induximus, ne conjugium cuiquam inte disimus, nec usum ciborum votuimus. Sed de adversariis quis dubiit pQuos ista praestam clarum est. ec juvat eos, quod alii etiam haeretici, in quos apostasiae istius invidiam derivare solent, puta, aliani, Encratatae, Marcionitae, et anichaei, matrimonium et ciborum quorundam usum
192쪽
160 DE NEcEssARIA ECEssIONE DISPUT VII. damnarint. Nam accusatio aliorum ipsos excusare non poterit, nisi ostendant se nec matrimoni 1 nec cibos vetare praeterquam quod textus
Pauli alio respicit, quam ad veteres illos haereticos, quia loquitur de apostasia, quae mutarim temporibus demum oritura esset, non primis illis Eoolesiae Christianae seculis. Deinde agit de iis, qui potestatem habituri orant jubendi abstinentiam a cibis, et prohibendi matrimonium. At haeretici isti docere quidem potorant et damnare talia, sed non poterant jubere, non cogere, quod faciunt Pontificii. Nequicquam otiam hi opponitur, Paulum loqui tantum de quibusdam τι- inquit, ἀπι--τα. Nam praeterquam quod Apostolus potuit respicere ad initium et primam istius apostasiae periodum, in qua certum paucos adhuc istis salsis
doctrinis suisse imbutos, constat pronomen hoc non excludere multitudinem, sed tantum universalitatem, ut innuatur non omnes absolute et sine exceptione istius apostasiae reos fuisse, quia Deus suos semper habet, quos ab errore immunes servat. Hom Eum esse in Scriptura istius pronominis patet ex Variis locis, ubi τι- pro multis ponuntur, Joh. i. 60, collato eum 64 Rom. i. 17, ossa cum ver 32, 1 Cor. . , 8, 9, collato eum Exod. xxxii. 3, Num xiv. 1 et xxv. 4.
2 ch, Mor. XXII EXAER Porro apostasia oriuntur duo alii ha Christi racteres Antichristi a Paulo notati Oppum Eo Christi
et Emtitius. Hostis debuit esse Christi, qui ejus doctrinam oppugnaret, sed non apertus et patens, qui νομ', quod aiunt, ita λη Christum impeteret, sed dissimulatus, et latens qui dum se mαιο - esse profitetur, reVem - αισπον se proderet, et sub praetextu Vicariatus auctoritatem Domini sui usurparet, et eum de solio deturbaret. Hi apostasia lata Vocatur μυστηρον πη ἄν--, et in fronte Babylonicae meretricis inscriptum est nomen Mysteriam, Apoc. Vii. 5, qui mystio debuit osse Antichristi impiotas, id est, pietatis nomine pia is, ut bene habet Glossa; quia per cuniculas in Ecclesiam irrepere debuit, et in ea specioso religionis et pietatis obtentu, dominium suum stabilire. Quo spectat etiam aureum Babylonicae meretricis poculum, quo homines superstitionibus, sub specioso praetextu pietatis, mandatis, et mysteriorum nomine commendatis dementat. ropterea proponitur Veniona, cum uini fraude injustitiae, sive iniquitatis seductione, ' 'hoas. ii. 10. Tanquam πλα- Imposior o Seduetor 2 oh. 7, qui ocul ins-simis etiam possit imponere, qui ineolas terrae dobeat seducere, Apoe. xiii.
14, qui sit qua ενοι ν --e- 1 Tim is 2 atque adeo qui callida pietatis simulatione et Christianismi professione facilius homines seduceret, et a Christo abduceret. Nam si apertomarte Christum oppugnaret, quia non statim Christi hostem agnoscere, Quodnam hic esse mysterium, quaenam sapientia, agnoscere Antichristum p ta Antictristus non manifestus Christi hostis esse debuit, sed occultus et clandestinus qui sub nomine Christiano Christum oppugnaret, et sub comibus Agni raconis blasphemia eructaret. Quomodo proditoribus et Amo xul IZ apostatis, qualis est Antichristus, in more positum est, 2 coe ,1 1 15. regis vi nomen et auctoritatem prae se ferro, ut subditos facilius decipiant, seudo-prophetis, qui lupi sunt rapaces, orium pelles inducere, et Satanae in angelum lueis, et ministris ejus in ministros justitiae se transformare. XXIII. Pont oem autem talem esse Christi Adversarium, quis negare sustineat, dum mysterium hoc inquitatis, δις - πι- oppositum mysterio pietatis, attendit Noe opus est multis hanc oppositionem de-
193쪽
monstrare, quae in antecedentibus tum quoad fidem, tum quoad cultum, tum quoad regimen abunde probata est quod ulterius posset ostendi exmoensione innumerorum errorum tam Veterum quam novorum, quibus se apostatam esse luculenter testatur. Sed sussiciat nunc observasse, quomodo Christo advorsetur quoad ejus in um mediatorium, tum in generopo alios mediatores et intercessores, quos illi adjungit, tum in specioquoad prophetiam per traditiones γραφους, et auctoritatem insallibilem, quam sibi vendicat quoad sacerdotium, per sacrificium missaticum et satisfactiones humanas quoad regnum, per potestatem et imperium quod usurpat in terris. Ita autem Christo adversatur, ut non sit aperta oppugnatio, qualis est Judaeorum aut aliumetanorum sed a ieia 4toeouua larva Christianismi elata, et sub praetextu vicariatus. Quod dissileri non possunt adversarii, qui portendunt, ideo apam non posse Antichristum dici, eo quod nomen et religionem Christi, se autem ejus servum et vicarium profiteatur; quasi non possit Christum orbis profitendo reipsa abnegare, et sub pietatis velo, impietatis Venenum propinare. XXIV. . Antichristus debuit ita osse ἀν- uis Chris-inutu chri,ii tum oppugnando, ut debuerit etiam esse περαιρ' - ejus
gloriam aemulando, et ei se conserendo imo etiam praeserendo, sic enim aulus, 2 heas. i. 4, Ἀντικυριεω και πιραιeo-
Θων ρι- Qui est contrarius et se extollens super omnem qui dicitur Imus aut umen, adeo ut in templo Dei sicut Deus sedeat, prae se serensae esse Deum.' Sensus est, Hominem illum peccati, Filium perditionis, eo superbii perVenturum, ut terrae filius cum sit, se eflorat super id omne
quod dicitur Deus, id est, tum super reges et principes, qui in Scripturis
Dii vocantur, sal lxxxii. 1, 6, Joh. x. 34, tum supra augustam illam imperouorum majestatem, qui ἀ-- olim Vocabantur, ut saepe in numismatibus Augusti occurit. Quare autem dictus sit σαι--, docet Dionis breviator Volebat, ' inquit Romulus vocari, sed invidiae declinandae causa, ne regis ullius nomen inctum Videretur, maluit dici Augustus,
σαπτεν, anquam aliquid esset supra hominum conditionem, nam quae in honoro et cultu sunt, ea Augusta Vocantur, unde qui Graecisabant βαστον
vocabant, quasi sanctum Dei,' Dio lib. iii Nec super eos tantum Antichristus se offerre debuit, qui in terris Vocantur Dii, sed et super eos, qui in eoelis divi indigitantur, Angelos et Sanctos, imo eo quo, ut intomplo mi sedeat tanquam Deus, supremam universalem ac plane divinam in Ecclosia potestatem sibi vindicans, et ita se gerens, ac si Deus esset in terris.
XXV. Quod si a thesi ad hypothesim descendimus, cui aptius ista
quadrant quam Ροntifici, in primatu et dominio tum temporali, tum spirituali, quod sibi arrogavit 7 Quis nescit, eum supra reges et principes, imo ipsos imperatores Ao efferre, dum sibi jus arrogat eos instituendi, oldostituendi ad libitum, absolvandi subditos illorum a juramento fidelitatiε, et ipsorum regna ad alios transferendi, ut fuso ostensum, Disp. VI Nonne se effert supra angelos, quorum so judicem constitutum esse aestat, qui habeat jus illis imperandi, cui subesse teneantur Innocentius Rin C. Canonum, Conditori canonum et vicario Creatoria subdita est omnia creatura ejus potestas est major omni potestate creata, se extendens ad oelestia, terrestria, in malia, ut ei genua cuneis cumentur, 'inc., Anton. Ἀ-m. p. 3. L 22. e. 5. Clemens. V in Bulla super anno ubi-
194쪽
Iae beatis angelis mandat, ut animas eorum, qui postquam peregrinandi causa Romam venire proposuissent, in Via sorte consessi morerentur, in coelum reeta transferrent, trorsus mandamus angelisiaradisi, quatenus animam aiurgatorio penitus absolutam in Paradisi gloriam introducant, 'apud Balaeum in vita Clementis VI. Nonne se effert supra Sanctos,
quando eorum αποιιωm a se pendere est, ut quos Velit Vel catalogo
Sanctorum adscribere possit, vel ex hoe libro vitae dispungat 3 Atque ita ripa, Deus Pontificiorum Deiseus, ut ertulliani Verbum usurpem, pro arbitrio suo, non modo de veneratione et honore, qui sanctis debetur, sed etiam de sanctitate et divinitato statuit, Ut nisi homini Deus placuerit, Deus non sit,' ut ait ertullianus, pol. c. V. Quod si coetor Ecclesiae Romanae σεβασε ιτα attendimus, imagines crucis, reliquias sanetorum, altaria, aeramentum ipsum altaris, quod vulgo corpus Domini dicitur, nonne se super illa effert, quando eorum consecrationem et cultum Eo pendere contendit 3 Et ita ea consecrat, ut honori suo inserViant, atque,
ut ita dicam, famulentur. Hinc imago crucis in processionibus ontifici, ut ejus insigne honoris, praesertur, et ipse Deus missaticus umento ante ipsum Vehitur, exinaerem lib. i., dum ipse humoris principum sublimis effertur. XXVI. Verum haec levia sunt prae superbia, qua se gerit pro Deo, sedens in templo Dei ut Deus, et ostentans se esse Deum. Licet enim vix eredibile sit dari posse hominem, qui eo usque dementis procedat, ut se gerat pro Deo, et nomen et auctoritatem Dei atqne honorem sibi arroget, inventus tamen est, qui et nomine et re Se pro De gerit, quatenus denominatione soli Deo proprias et honores debitos, non tantum tribui sibi permittit, sed et imperat. Et ad nomina quidem quod attinet, negari non potest, passim in Pontificiorum scriptis Papam Deum Vocari, ut supra jam visum Disput. ΙΙΙ. Glossa uris Canonici Extr. Joan. XXII. expresse Papam Dominum Deum nostrum Vocat. Nicolaus Papa, ut a Gratiano citatur, Dist. 69, cap. 7 Satis evidenter ostenditur, a seculari potestate nec ligari prorsus, nec solvi posse Pontificem, cum nec Deum posse ab hominibus judicari manifestum sit. ' Stapleto in Praeiat ad Gregor. XIII. Princip. Doctrin. Papam optimum, maximum, et Supremum Νumen in terris nominat. ' P. Blond. l. 3. Romae instauratae, Omnes principo orbis teri arum, ' inquit, Fontificem ut Deum summum honorant et colunt. ' Unde apud Canonistas passim legas voces istas impias Quod seritentia aps et sententia Dei sit una sententia, unumque tribunal inter
Deum et Ρapam. Quod nulla possit esse ab eo ad Deum appellatio, quia una sit curia Dei et Papae, quia Pontifex tanquam Deus judicat, ideo nihil
contra ejus sententiam opponi possit.' Augustin. riump. quaest. 6, 1 Iiber. Deci Vol. 3, respon. 14, numer 57 Μenoch. cons. 51, numer 13,
'Quod divinam habeat dignitatem. Quod quicquid vel approbat vel
reprobat, id omnes Vel approbare vel reprobare debeant.' Gloss. dist. 19, Quod nemo ei debeat dicere, quid facis etiamsi innumerabiles populos una secum in infernum praecipites adducat.' Dist. 40 Quod omnes mortales sibi habeat subditos, omniaque ei subsit humana creatura. Extra demajor C. Unam sanctam, et innumera id genus, quae reserre longum nimis seret. Nec ad excuAandas impias istas blasphemias dici potest, esse oratorias aut panegyricas Ameβελιις, quae pro dogmatibus non sint Sumendae. Nam praeterquam quod istae a doctoribus maxime approbatia sunt prosectae, et ipsorum conciliis, juri canonico, et libris usualibus insertae, quis nescit, talia elogia Papis tributa fuisse ab eorum adulatoribus, illis non modo non invitis et recusantibus, sed approbantibus, nec unquam ea urasse tanquam blasphema et Christo contumeliosa e libris suis deleri,
195쪽
DISPUT VII. NOSTRA AB ECCLEAIA ROMANA. 163
cum tam seduli sitit in bonis auctoribus per Indice suos Expurgatorios mutilandis. Ut vero Dei nomen sibi vendicant, ita et Christi Domini titulos et attributa sibi arrogant. Nec dissitetur Beliarminus de Concit. Auctorii l. ii. c. 17, momina omnia, ' inquit, quae in Scripturis tribuuntur Christo, unde constat eum esse supra Ecclesiam, eadem omnia tribuuntur Pontifiei. ' Hinc si Christus dicitur Caput, Sponsus, Fundum tum, supremus Pastor Ecclesios, Principium dei, Dominus domus Dei, Leo de tribu Iuda, Rauiae David V c., apud omnes est in confesso, haec ontifici non minus tribui. Frustra hic opponitur, Papam nihilominus se aervum servorum vocitare. Quid enim juvat ficta humilitate se servum Aervorum dicere, si roipsa Domini Dominorum auctoritatem intoleranda superbia sibi arrogat 3 Quo spectat revirensis Imesulum querimonia de Nicolao apud Aventi Annal. 4, a pontificis quidem personam prae te sera, at tyrannidem agitas, sub habitu pastoris lupum sentimus. Titulus parentem mentitur, tu te iactis Iovem ostentas. Cum sis servus servorum, Dominus Dominorum esse contendis,' 'inc.
XXVII. Sed parum esset nomina tribui, nisi reipsa auctoritatem et potestatem, soli Deo et Christo propriam, sibi Vendicaret verum quis ambigendi locus esse potest, post ea quae praestare solet, et quae ipsi Vulgo tribuuntur 3 Annon ille se gerit pro Deo, qui gloriatur se omnem potestatem consequutum in coelo et in terra 3 Qui jus liabeat condendarum legum et imperandarum conscientiis 3 Qui se insallibilem et ἀνα-ρτητον jactet, Scripturae Sacrae interpretem summum, et supremum controversiRrum judicem, a quo non liceat provocares Qui ex peccato possit sacere non peccatum, et contra, et absohita potestate possit quicquid vult 3 Annonae gerit pro Deo, qui se totius orbis Dominum et Monarcham jactat, qui triplex regnum obtinet, coelestium, terrestrium, et subterraneorum in cujus signum tiara Papalis triplici corona mala est, quod regnum appellatura Qui summum habeat in reges et principes, et imperatores ipsos imperium, et in spiritualibus et in temporalibus, ut possit ipsos do solio deturbam quandocunque libuerit, et regna transferre 3 alnon se effert etiam supra Deum, qui Scripturae auctoritatem omnem a sua suspendit, qui jus sibi tribuit dispensandarum et abrogandarum legum divinarum et humanarum ut in juramentis et votis, in gradibus consanguinitatis, et in plerisque Logis praeceptis, imo poAsit dispensare contra auctoritatem Apostoli, quia sit major Apostolo imo contra Vetus estamentum, eo quod sit major omnibus ejus auctoribus 8 Qui mandata Christi varia abrogat, opposita illis introducit, et dispensandi do institutis Christi saeuitatem sibi transeribit 2
Qui denique peceata in se et regimen suum admissa majoribus poenis plectit, quam admissa in Christum 3 Quid est vero pro Deo se gerere, si hoc
non est γXXVIII. Ita Pontifex vere se prodit i ρωπον ἀρ-ρτιαε, --πωλ- et
- ων, Hominempeccati suiumperiationis, eaelegem, quod Paulus Antichristo tribuit Ver 3. Homo quidem peccati recto dicitur, tum quia ipse peccator est insignis, licet sanctitatis titulum usurpet, nec dissimulant Pontificii scriptores, dum gravissima riparum scelera describunt, tum quia aliis est peccandi auctor. Filius etiam perditionis non modo passive, quia perditioni devotus eat iusta Judae, qui osculo prodidit Dominum Joh. Vii. 12, sed et active, quia alios in idem perditionis barathrum secum abducit,
adeoque et ara et o απολλοων - ἀοκην Apoc. X. 11. Denique . ἀνεμος, antonomastice, qui Exlegem se ostendit, omnibus aedicet logibus solutum,
qui a nomino judicandus sit, licet do omnibus judicet, qui sibi licere putat quicquid libet, ut sua illi pro lege sit voluntas, ut nec in personam, nec in
196쪽
saeta ipsius omnino sit inquirendum; sed acta illius qualiaeunque pro licitis, et ipse qualiacunque, non modo pro sancto, sed etiam pro sanctissimo imo ipsa sanctitato habeatur ripa legi non subjacet ulli, inter casus ripia apud Hostiensem, Mabet potestatem eminentissimam, plenissimam, absolutam et inimitatam, cui nihil resistit, per quam omnia super jus, extrajus, et contra jus potest, quia est quasi Deus in terris,' M. Per. Deci. 1. iii resp. 14 inertiachi reperi dictionetapa Glossator Gratiani, Causa s. Quaest. 3 Canone smo. Concilium non potest ripam judicare. Unde si totus mundus negotiaret in aliquo negotio contralapam, Videtur quod Aententiae aps standum esset.' Quia ut in illo Canone legitur, diequo ab Augusto, neque ab omni Mero, neque a regibus, neque a populo judex
judieabitur.' Unde impia illa quidlibet audenda libido. Dist. 40, Canone
Si Papa. Hujus culpas istic redarguere praesumit mortalium nullus, quia cunctos ipse judicaturus a nemine est judicandus. 'XXIX. Ad istam Antichristi αν-αν pertinet etiam foeda idololatria, cujus reus esse debuit, et propter quam ejus sedes nomine meretritas, scor- isti iam matris, indigitari solet apud Joannem. Quia vero hanc sed Robmans justissime impingi, Disp. II. III. et IV. probarimus, non est, quod actum agamus. tergimus ad quintam notam, quae Numerum et Chara
teram Bestiae spectat, de quo Apoc. xiii 16, 17, ae saeit. desis omnes,' inquit Joannes de secunda Bestia, parvos et magnos, dirites et pauperes, liberos et servos, ut de iis charactorem in manu sua dextera, aut in frontibus suis, et ne quis possit emere aut Vendere, nisi qui habeat characterem, sive nomen estis sis numerum nominis ejus Hie sapientia est; qui intelligentiam habet, computet numerum Bestiae, numerus enim hominis est, et numerus ejus 666.V Nolo jam penitius inquirere, quid per priorem bestiam intelligendum sit an imperium Romanum Vetus sub imperatoribus ει-ganis, ut non paucis placet an ero imperium Antichristi, quod postea plenius describitur, ut aliis plerisque videtur. Quod Bellarminus agnoscit lib. iii do onti. v. 15, Jdem,' inquit, antichristus per duas beatias exprimitur, per unam, ratione regiae potentiae et tyrannidis, qua coget
homines violenter per alteram, ratione magicae artis, qua callido homines soducet. ' o tantum observasse suffciet, tanquam extra controversiam positum; posteriorem Bestiam ex terra ascendentem Antichristum designaro, non tam respectu potestatis temporalis, et ut monarcham et principem te renum, quam ratione potestatis spiritualis, et ut pseudo-prophetam et seductorem, quod notat Bellam loco citato, qui debuit characterem imprimore in fronte et dextera suis omnibus et singulis, nullo prorsus excepto cujuscunque suerint gentis conditionis sexus, et aetatis, quo quasi symbolo et tessera solenni suae in uniVersos potestatis, adoratores omnes suos insigniet.
In quo Diabolus, ut Dei simia Christum imitatur. Ut enim Christus dieitur auos omne signaro in frontibus sigillo Dei, cap. Vii. ut hac nota a filiis Moesi discemerentur, ita ostia suos sectatores aliquo etiam charactere obsignare Voluit.
XXX. Quis autem ait haraetor isto dissentiunt interpretes. Certum est quidem Spiritum Sanctum hic alludoro ad Veterum morem, qui stigmate notabant in manu, vel qui militiae nomen dabant, unde apud Veget. l. ii. o. 5 milites dicuntur seripti victuris in cute punetis vel qui ad publicas opera destinabantur vel qui servitio addieti erant, quibus stigmata in
fronte inurebantur, non modo ηι contumeliam et poenam, sed et ad di tinctionem, ut aerei dignoscerentur ex dominorum suorum stigmate ipsis impresso, et i eripe vel Merati e -- αι dicebantur. Verum non inde se-
197쪽
quitur quod vellent ontificii esse charactorem visibilem frontibus vel xtoris impressum, quod aenigmatico et Prophetico stylo parum conveniti Sinoit ut togaera aliqua detur illius communionia, sive cum Dionysio Carthusiano et Alberto magno intelligamus vim et doctrinoe Mi mei conformitatem, sive cum homa professionem iuitati cinus, qua Antictristi
aequaoes ab aliis distinguantur, et qua se ei tanquam sacramento militario voluntaria servituto subjiciant, ad ipsius auctoritatem subeundam et promovendam professione et opem. Eo enim resertur, quod do charactem impresso fioni et deaeteros dicitur, in fronte propter professionem mmanra propter operationem. Ut Augustin. de Civit. Dei, lib. xx. cap. ix.
Primasius in Apoc cap. xiii. et alii notant Quomodo Christus suos obsignat partim charactere intemo, Spiritu sellioet et fide per charitatem eminui, 2 tam ii. 19, ph. iv. 30, partim extereo, in honte Ezech. ix 4 Apoc. ix 4 per fidei professionem, in manu per Femtionem, ut, profitentes publice veritatem, non pudeat ipsos evangelii, Rom. i. 16. XXXI. Quo posito, non dissicile est chamaelarem istum apud Ρontificios invenire. Nam ut nihil dicamus de imo crucis, quo perperam Ρο tifieii a Resormatis volunt jam dignosci, quod manu dextera honti solent imprimere nihil etiam de confirmationis,hrismate, quod omnes debent ab Episcopo suscipere in fronte, et cujus tantam esse necessitatem dicunt, ut 'Christianua nunquam esse possit, qui confirmatione episcopali non suini chrismatus V De Conaeo dist. 5, A. Ut Jejun. nihil etiam de sacram vi ordinia, in quo character dicitur imprimi per unctionem in capito et manu dextra, qui vocatur indelebita, absque quo nullum possideri potest beneficium quis nescit neminem in communionem Rom. recipi posse, qui apsa non subjiciatur, ita ut illi subosso sit da necessitato salutis 3 Quo spectat professio fidei Romanae a io IV edita, qua novum symbolum Romanum, quo tanquam character insigniuntur Romani, et per quod solemne obsequium tenentur apse vovere et promittere, ex decreto
Coneilii Tridentini, eontinetur in una H IV. super sorma juramenti prosessionis fidei, de qua supra Disp. I. Egom firma fide credo et profiteor,'' o. Qui ergo tali juramento se obstringit; qui expresse profitetur subjectionem et fidem Papae et communionem eum eo; qui religionis cultum observat juxta traditiones Romanae Sedis, quales sunt sanctorum imaginum, reliquiarum cultus, adoratio crucis et eucharistiae, stoquentatio missarum, peregrinationes ad loea sancta M., is characterem Romanum habet. Quo sensu auctora lib. accab., cap. iV. Ver. 10, ob servationem tuum Gentilium vocat τε έλλην- --τῆρο, G Manicum
characterem, quo scilicet religio Graeca seu Gentilis dignoscebatur. Ita pro ari Papismi, ad quam suos omnes stipulation communi vel juramento singulari obstringit Papa bene charaeter Latinus dicitur. XXXII. Quod vero dieitur Antichristus prohibiturus, ne quis emat vel vendat, qui non habuerit characterern suam etiam in regno Pontificio Veritatem ita clare obtinet, ut non tam ista praedictio rei futurie, quam historia jam gestae videri possit. Testis hic nobis sit Gregorius VII., qui auctor Guliel. Conquestori sui ne aliquem in sua potestate aliquid emere et Vendere permitteret, quem Apostolicae Sedi inobedientem deprehenderet, ' apud Bertoid append. ad Herm. Conu anno 1084. Alexander III., qui in Synodo Turonensi contra eos, qui se a subjection Rom. Sedis subduxerant, decemit, ne ubi eogniti fuerint, recoptaculum quisquam eis in terra sua priobere, aut praesidium impertiri praesumat, sed nec in emptione, aliqua cum iis communio habeatur,' 'Me. apud Gulielm Neubrig. rerum Anglidi, i ii.cap. 15. Item in Conc Lator contra Albigenses habito, Eos et do-
198쪽
themate prohibemus, ne quis eos in domibus, Vel in teri a gua tenere vel fovere, Vel negotiationem cum iis exercere praesumat. ' Decret Greg. I. V. t. 7. e. 8. artinus V., optimus hujus oraculi interpres et reainoe in
Bulla damnationis reorum telo et Hussi annexa etis Concilii Constantiensis, districto prohibet, ne hujusmodi homines domieilia tenere,
larem fovere, contractus inire, negotiationes et mereantias quaslibet exercere, aut humanitatis solatia cum Christi fidelibus habere permittantur.''Talis sui Bulla rivi III adversus Henricum VIII. Angliae regem, quod
Pontificis jugum excusserat, Christianis omnibus interdicentis, ne cum Henrico ejusque subditis commercia haberent, aut contractus inirent, ine. Sic comprobata est etiam ad literam veritas hujus prophetiae juxta a thusiani expositionem, Christiani, ' inquit in hunc locum, tunc,' 'id est tempore Antichristi velut excommunicati vitabuntur, et mutuo vendere ac emere non licebet aperte, nisi signatis charactere Antichristi. ' Notum quinetiam hae apud Pontificios obtinere hodie, et sactis ipsis nimia comprobari cruda dogmata 'Licere haereticum bonis sui spoliare, ' Caus. 15, quaest 4 Glossa. latrem filium haereticum teneri exhaeredare. ropter haeresim patris filios esse sui juris Uxorem viro haeretico benevolentiam reddere non teneri, V apud Simanehum. Subditis licere Domino haeretico negare obsequium. Non licere Christianis tolerare regem haereticum, aiconetur ille pertrahere subditos ad suam haeresim.' Apud Bellam lib. V. de R. . cap. 7. Haereticus autem illis est, quilibet Vel maxime orthodoxus, cujus fides cum ripae et Ecclesiae Rom. fide non conspirat. XXXIII. Characteri additur Nomen et Numerata Be F., s..u tui . Quomodocunque autem intelligatur, sive Megetice et copulative, ut tria ista jungantur, tanquam tria nomina ejusdem rei, ut posterius sit ψηγετικον prioris, ut non paucis placet, et videtur satis Mare insinuari loco citato, cap. xiii 17, ubi ista conjunguntur, emo potest emere vel Vendere, nisi qui habuerit τε κἀραγμα, η το ε -
του Θηριον, η τον αρι-- του νοματος αντε , characterem, aut nomen Bestiae,
aut numerum nominis ejus,' id est, nomen hune numerum habens unde alibi montio fit simpliciter characteris, cap. xiv s, Vel characteris nominis bestiae, Ver. 11, Vel characteris et numeri nominis, cap. XV. 2); sive distincte, quasi res diversae, ut aliis magis probatur, et Character quidem in genere notet professionem cultus Antichristiani Nomen vero propriam
Bestiae appellationem, qua Bestia ab aliis bestiis distinguatur, Numerus
vero nominis nomen tali numero expressum, certum est rem eodem redire, nimirum ut proponatur nota singularis Antichristianismi, prout pro- sessione, nomine, et numero isto designatur. Nomen autem hoc non proprium et personale notat, sed mysticum seu Gentilitium et commune, quod non aliud est quam nomen Romani seu Latini status, cujus ultimum caput debuit esse Antichristus de quo dubitari non potest, si nomen istud numerum Bestiae comprehendat. Numerus dicitur numeres nominis, quialiterae, ex quibus nomen constat, numerum illum complectuntur, juxta Hebraeos et Graecos, qui literis suis pro numerorum notis saepe utuntur. Dicitur etiam nummis hominis, Vel quia ejus computatio hominibus est nota, et inter eos non raro usitata, quam humani ingenii vis assequi possit, quomodo mensura Ominis, Apoc. xxi. 7 est quae hominibus usitata est et obvia, et e limus hominis Iaa. viii. 1, qui ab hominibus usurpatur et intelligitur vel quia hominis intellectum habentis proprium est numerare. Exprimitur autem nomen hoc, et numerus, Vel tribus Vocibus integris 4-- ιιξηκο- ἐξ ut habet regium exempla Montani, vel tribus numeralibus .
199쪽
ξ, , quarum x Graecis nota 600 P60 . , ut numerus totalis sit 666. QuRm computandi rationem non modo nostri sequuntur, sed et pontifieiisere omnes Unde Suarer, lib., cap. 19. num. 11, me nomine Bestiae omnes docent tale futurum esse ut ex litoris constat, quae ad rRtionem v merorum juxta Graecae linguae eonsuetudinem redactae, numerum 666 contineRnt.' Nec recens est iste computus, quando beninis ipse Polyn rpi discipulus, testatur lib. v. c. penuit, ios, qui Joannem de facie ad aetem Viderant, docuisse, quod numerus nominis Bestiae secundum Graecorum Om putationem, per literas, quae in eo sunt, sμxcentos habebat et sexaginta seXXXXIV. Licet autom dimotio suorit ante adventum Antichristi
mysterium numeri istius assoqui, ut Irenaeus satebatur rem arduum eMe ante prophetis complementum certo statuor quod illud nomen it, certius et sino periculo esse assirmando sustinero adimpletionem proPhetiae quam u8Ρicari et divinare nomina iumlibot, ' interim non obscure dolligi Potest e rerum eventu, si receptam et coninaunem computandi rutionem Per litem numerales sequamur. Nolumus hie immorari in recensendis
et refellendis Variis intorpretum sontontiis, qui numeri istius mysterium conati sunt alHrire. Obitor tantum notamus parum appositam et innuntienam Videri nobis eorum sontcntiam, qui volunt istud nomen et numerum Bestiae non tam in litoris, quam in doctrinis consiStere, non tam literalem computandi rationem rospici, quam res, doctrini Metir Xeε Antichristianas, ex quibus Bostis sivo Antichristi sequaces dignoscuntur, numerumque finitum poni pro indosnito coque magno, ut significetur errores et blasphemias Antichristi nec loves nec uucas Me. Sed longe alienius est rotii commentum, qui portondit hoc loco designari Traiam./n cujus nomen notissimum erat Vlpius ΟΥΛΠΙΟΣ, quod nomen facit numerum 666, si in fine scribat non , quod valet ducento', sed 'quod Pr numero senario sompo ponitur. Cur nim radanus hic designaretur potius, quam multi alii Caesaros, qui res an priore8 fuerunt, et Ecclesia, nocentiores ' Rursus eur tertia potius Persecutio hic notaretur, quam alia aliqua γ ortio, jusdem est numerus et nomen et Gnracter. At charactor non est radani, ut Grotius ipse sistetur, et res ipsis docet. Deniquo, cur numerus hic quaeritur non in nomine Tr unuβ, Sed in praenomine Ulpius, quod multis commune erret 8 eoque magis quod ΟΥΛΠIO non valet 666, nam si a finale, quocunqu modo scribatur, Sive sivoci sive . sivo C, senipor valo 200. Sic O oin tu,
400, A 30, Π 8, I 10, o 70, C 200, quae summam faciunt 860.
XXXV missis ergo istis sontentiis, communiorem et Vulgo receptum retinemus, quae ontificem o statum ac imperium jus recte describi Vult Ηο Vero, quomodocunquo computetur, sivo Graece sive Hebra ce, ut duae sunt linguae, quibus dedit Deus oracula sua et proPhetias, MUSteria sua inclusit, ros eodoni odibit. Nam si Graecis literi computatio seri debeat quod fit valdo vorisimile, quia Graece Scriptis est APQ lypsis, et ad Graecos non aliud convenientius occurrit, quam nomen Λ-ινος, ut conjiciebat Ironmus. Si vero Hebraicis characteribus
nomen istud numerari debuit, orit vel 'i--u - Romana scilicet edes, Vel V πτο , Romamra, ut Oh Maeus arbitratus est. Quaecunque enim denomine illo dicuntur, istis nominibus proprio conveniunt. Nam ἰο- manu Vel Latinus nomen est prioris ostiae, et tale, quod Papis, cui omnes alias notae estis ibidoni additae conveniunt, nimir quod tota pene terr eam secuta sit mirabunda, quod supra capita sun habeat nomen blasphemiae, quod loquatur grandia et blasphema, quod potestatem habeat in omnem gentem et linguam, &c. omnibus imponit, quod de'nique continet numerum 666, ut ex senuenti schemate patet.
200쪽
Sic optime Ponti in Romanus ejusque Sedes designatur. Is enim Vere Latimis est, qui Latini imperii reliquias et sodem antiquam obtinet, cultumque publicum, non alio sermone quam Latino, peragi patitur, nec alio diplomata et decreta sua emittit. Imo Mesesia Romana Graecis appellatur Latina, et haec distinctio adeo insignis erat, ut in generalibus conestiis occidentales patres seu episcopi, Latini, reliqui vero Grogei, discriminatim appellarentur tam accurate Ventus cum vaticinio consentit. Sedem etiam ejus Romam esse, res est in propatulo. Ex qua interpretation commodus oritur sonsus, nihil ut opus sit recurrere ad subtile quidem et ingeniosum ac abstrusum clarissimi otiori inVentum, sed nescio an seque sit solidum, et ex mente Spiritus Sancti, quo pertendit computum istum fieri debere, et numerum inVeniri posaepe extractionem radicis quadrata numeri 666, qui sit numeri 26, per se multiplicati cui fractionibus 41 quomodo numerus 144, qui numerus est coetus Virginum et noVae Jerusalem, derivatur ex radice quadrata 12 per se multiplicata; qui numerus passim recurrit in descriptione Hierosolymae coelestis, cui 12 undamenta, 12 portis, 12 angeli 12 tribus, e tribuuntur in Apo. ut numerus 26 in Papatu passim obtinet. Relicta ergo suo loco sententia ista, sussicit ad institutum nostrum numerum Bestiae praecise inveniri in nominibus praedictis. XXXVI. Frustra Bellarm. et alii hic reponunt, nomen Latinua, ut significat Romanum, non scribi peris, sed per simplex rata, et tunc
non reddere illum numerum. Nam praeterquam quod Irenaeus, qui Graece procul dubio melius norit, et Graece etiam scripsit, hoc habet, τεινε nomen,' inquit, Valle Verisimile est, quoniam verissimum regnum hoc habet vocabulum, Latini enim sunt qui nunc regnant;Vjamdiu observatum est, Graeco literam ι in diphthongum, convortere solitos fuisse, quum eam nis ν Producebant, ut AHωνεινος, Σαβεινος, Λατὼ,ος Antoninus, binus, Latinus, ut celeb Sculiger notat, animadu in Euseb Chron. p. 106. Et notum est Veteres Romanos proci, longo quo nunc utimur, diphthongum, usurpasse, ut queis, Priamus, capteiret, apud Plautum, c. Sic in Ennio, Quamprimum C sei, popule tenusre Latrinia. Non meliori cum ratione additur, multa alia nomina dari, quae eundem numerum Ahibent, ut TM- αμπιος, Εὐαντ- NMM ς, et sim Nam nos non ex solo nomine Bestiae argumentamur, sed ex
nomine aliis Bestiae notis conjuncto, quod de aliis nominibus dici non potest. Adde quod solum hoc nomen Latinus vel Romanus est nomen prioris Bestim frustra Vero quaeritur aliud quodvis nomen continens numerum 666, nisi etiam Bestiae illius nomen sit. Deniquo malo pertendit etiam Bouarmin. si Latinus sit nomen Antichristi, debere ei esse proprium, et usitatum maxime, at neque proprium esse nomen RPse, sed commune, nec usitatum, quia nunquam se Papa Latinos Vocant,' quia supponit nomen hoc esse debere proprium Antichristi, cum sit