장음표시 사용
271쪽
DISPUT. I. DE LIBRO ITAE. 225nem fidelium sortem eveotorum privilegium fuerit, non vero omnium eat vim Spiritu et naturam em fidei ignorare, quae eadem essecta in omnibus,
licet in dispari gradu producere debet, Unde dote illae, non ut quibusdam
propriae, sed ut omnibus communes proponuntur, quarum landamenta et
prinoipia oommunia sibi cum fidelibus aliis testatur Apostolus Rom. viii. 31, 32, 33, 34, nimirum Dei electionem, vocationem, et justificationem,
Christi mortem, resurreetionem, et intercessionem Ao. XXXIX. Quamvis autem ortitudinam illam haberi posse credamus, non existimamus taman eam semper et ubique in aetum exire, Vel extra eodem gradu. Principium quidem istius oertitudinis in fideli osse semper non dubitamus, sed non pariter actum. Nam per incursu tentationum gravigatae eone a fides hune esseetum odere nequit Ita at in grave aliquod peccatum prolapsus sit fidelia, et in o haereat tantum abest ut pro tunc hunc actum elicere queat, ut potius suo dat actualia metus contrarii,
et videatur nubes imo abyssus interjecta inter Deum et hominem, quae irradiationem Spiritus intercipit, et sensum gratiae tolliti in triste illae fidolium querelae, ut rivii, Miser ego, quia me liberabit ab ho corpore mortis γ' Rom. vii 24, et Davidis qui queritur dextram Excelsi osse mutatam, sal lxxvii. 10. Id vero praesertim in gravioribus aeeleribus Oontingit, dum enim in iis volutatur peceator, Spiritu auferonto divinae consolationis lumen, actualia ista persuasio videtur plane tolli, solatium omno spirituale intercludi, et divini vultus lumen abscondi' maxime Laumant
altius tentationum fluctus, et conscientiam onore suo pressam etiam Vul-norent ignita Diaboli tela tunc enim non modo suavis hae persuasio exulat; sed eontraria prorsus videtur succedere, qua fidele turbati Deum ut iratum sibi apprehendunt, et ad ipsa Orci portas delati sibi videntur hine illa Davidis, sal. xxxi. 22, dixi in excosa mentis meae, projectus
aum a saeto oculorum tuorum,' M. Ut ergo persu io illa in aerum exire queat, noeessario in fideli adesse debet sanctitatis studium, et usus medi rum omnium a Deo decretorum ad salutem consequendam Quia in illa tantum via ambulantibus, et media instituta aequentibus, promissionea in dedit ibi sunt, κώ- et argumenta indubitata electionis et justifieationis. Unde Apostolus non modo pronunciat nullam esse condemnationem ita, qui sunt in Christo, sed ut Verus eorum character designetur, addit, qui non am dant secundum amem, sed secundum Spiritum, quo pertinant etiam illa, 1 Joh. cap. i. Ver 3 Ex eo cognoseimus, quod ipsum novimus, si mandata ejus servamus.' in patet alno sanetiue tioni studio nullam dari posse actualem vel de gratia vel de gloria persuasionem : Tantum abeat ut Verus hujusce fiduciae actu possit stare cum actuali et directo peccandi proposito, quod profani vellent, securitati et licentiae vela temere laxando. XL. Hinc etiam non obscuro colligitur, Persuasionem istam non semper eodem gradu eodemque tenore in fidelibus omnibus, imo et in eodem fideli in actum exima Nam eum sanctificationem semper comitem habeat, imo ex ea quodammodo oriatur et in ea landetur, pro minore ei majore mensura sanctifieationis, major Vel minor osae debet, et Vel crescere, Vel minui. in modo sentitur sortis et vivida, modo tenuis et languida, prout vel fides et pietas in nobis vel augentur vel debilitantur et languent, vel prout tentationum fluctus hane fidei ancoram plus vel minua
impetunti Ut hie inprimis distinguendus veniat duplex fidelis status, Vol Tentationis ot laetos, Vel Victoria et mmmi Prior in quo pugnatot manus eum hoste conserit; osterior quo eluctatur ex Tentatione, et
de hoste vieto trinmphat; am in illo fidelis timet et pereellitur, In isto
272쪽
eonfidit et roboratur In isso David moestus exclamat Deus mi Deus , quam me dereliquistia et projectus sum a saeto tua C In isto Idsm
laetus et de exitu securus triumphat risu Dominum ante eulos, Quia est a dextria meis ideo non movebor. Ideo eo gavisum os et gloria mea excita V Hal. xvi. 8, 9. In illo avius queritur se camalem et venundatum esse sub peccato; n isto a Vietorem agnoscit, et Deo liberatori auo gratias agit, Rom. Vii. 24, 25, 1 Cor. V. 55 57. Non ergo si sumus, ut Adversarii perperam nobis assingunt, qui velimus persuasionem istam eum habere eortitudinis gradum, qui omnem contrarii sormidinem perpetuo excludat, sed qui eam tandem superet et vineat. Nam sieet ad tempus actus iste possit in fidelibus intercipi, et sensus tum elaotionia praeteritae tum gloria futurae sopiri non potest tamen penitus vel amitti vel extingui, ita ut ad semper ab iis ausoratur; luetatur enim tandemeerto ex ilia tentationum abysso anima fidolis ex Dei eligentis et ingentis gratia, et gaudium salutis amissum restitui sibi potit, et de rostituto laetatur, ut exultant ossa anto contrita, sal. li. 12, 14 Sio fidelis procellis et tempestate Jaotatus suavius in portu salutis quietem gustat et percipi eteonfirmatior ac laetior a tentatione redit. Unde ooneludimus, etsi cognitio illa et persuasio non aemper possit eas in omnibus, neminem tamen Verum fidelem esse, qui illius sensu tandem, Vel citiua, Vel tardius non persundatur ad Do gloriam et proprium a uium. XLI. Hoc ergo semel posito, inquirendum supereat, Unde eognitio
illa haberi queat, Quod eo laeonius videtur, quod eum Liber iste vitae
penes Deum clausus maneat et obsignatus, 2 Tim ii. 1s, nec plene aperiendus sit ante ultimum diem, Apoc. xx. 12, non videtur saeile dici posse, qua rations in ejus cognitionom devenire possimus Quid enim, an coelos ipsos conscendere necesse erit, ut Librum istum evolvamus, et nomina nostra illi inscripta legamus An scrutanda nobis erunt Dei arcana, quae Deus sibi soli servavit, muti xxix. et quae venerabundos submisse admirari decet, non curiosa et saerilem temeritate rimari P An postulanda vel expectanda erit coalitus extraordinaria quaedam revelatio, quae hoc mysterium nobis pandat, quaequo de lectione nostra eris nos et securos reddat 7 Frustra sane essemus, si tale quid vel cogitare vellemus vel aggredi. Quis nim novit mentem Domini, aut quis fuit ei a eonsiliis nonne inserutabilia sunt ejus judicia et impervestigabilos viae 2 Ut ad oram istius abyssi exelamare abeamus mini aulo J βάδος
seV opera sua, Act. V. 18, quia ea videt et logit in decreto, sed quis mortalium hane sibi notitiam arrogare praesumat, quam soli sibi servarit pNovit illa qui sui sunt, Iim si is, sed quia praetor Deum, nisi ipso revelante eo assurgere valeat γXLII. Hoc tamen non obstat, quominus dicamus cognitionem illam haberi posse, non quidem a priori et miseedenter sed a materiori et con- aequentur, Non in auma lectionis inquirendo, quod impium, sed in Q ecta et signa animadVertendo, quod concessuma Non in coelum assurgendo, sed in nos descendendori Non Librum vitos evolvendo, qui omnea praeter Deum solum latet, sed Librum Evangelii eum Lwro eo Hemtuae
legendo, qui uiris fidelium serio attondenti patent Non mentis divinae
sacrarium temerando; sed regenerationem ordia sedulo observando: Nimirum ut in negotio salutis diximus nollo Deum bona sua nobis eme nota idoo non vult praeeipuum omnium bonorum fundamentum, a quo solatium omne nostrum pendet, electionem scilioet, nos latero. in sit ut quemadmodum Pater vicem austinet summi Judieis, pro tribunali sen-
273쪽
DISPUT. I. DE LIBRO VITAE. 227
tentiam absolutoriam do nobis serentia Filius, Vadis et Sponsoris, qui pro nobis satisfecit Ita Spiritu Sanctus sit velut aneellarius coelestis, si iacita loqui, qui in nobis Electionis ot Iustificationis apographum exseribit o insinuat Adeo ut conscientia sit instar speculi vel Meli oujusdam,
in quo exarata videmus et descripta legere possumus, quaecunque a Patre in nostri gratiam decreta sunt Non aeeus a in eo olentia impiorum
aeribitur Logia sententia terribilis, quae eos Meusat et damnati te optime libri isti duo sibi invidem respondent, raber vitae, et Liber eonscientiae. In illo seutontia absolutoria aeribitur per decretum In isto eadem exseribitur per Spiritus Sancti impressionem. XLIII. Si vero quaeritur ulterius, Quomodo Spiritus Sanctus a graphum illud in eordibus nostris exseribat 7 Roap. dupliei aeriptura uti, altera
quae remissumem peccatorum obsignet, altera quae renovationem eordia imprimat Cum enim scinus gratiae, quod ex libro vitae pendet, duabus partibus absolvatur, promissione beneficii a parte Dei, et stipulations ossieti a
parte nostri, Ut Deus non recordatur amatorum nostrorum amplius, et
Legem inseribat in eordibus nostria, Jer xxxi. Ad utrumque duplici operations Spiritu opua sui a Consolatione 2. Sanetiscatione, qua et promissionem gratiae in nobis obsignaret, a Legem aeribendo in nobis, Molitatem obedientiae nobis ingeneraret. in Vocatur Spiritu gratia et pree-, in xii. 10, gratios a parte Dei, quia eam obsignat, precum a parte nostri, quia ad ea nos exottat et om viii. 15 16 Idem Spiritus, qui lassaturnos esse Maisi per promissionimi divinarum applieationem in eor nostrum deaeendendo, rarit ut clamemus AMa Pater, ascendando ad Deum per gemitus inetabiles Sed eo praeeipue respieit eximius laeua Pauli aim ii 1s, ubi diei landamentum Dei, quod aleotionem necessario inesudit, dupliei
voluti sigillo munitum et obsignatum esse, indo a parte Dei amore et euatodia ejus, quia Deus novitiis sui sunt, hinc vero ludio piolatia et anetificationis a parte nostri, Reee t M iniquitate qui ἡ- αι nomen Christi. Istis enim duobus argumentis et haraetoribus Spiritus Sanetus in nobis electionis nostrae ortitudinem imprimit; Tum nos solando eoordationa amoris et benevolentiae Dei palamas, quae nunquam nos deserit Tum non sanctifieando per Mossum ab iniquitato et pietatis studium : Ubieunque enim adest, tum sensus amoris divini, et pax et gaudium inde efforoseona, tum bonorum operum studium ibi indubitata electionis et justifidationis currunt Θωe -- Nihil enim tale in reprobo unquam osse potest. Atque eo respicit quod Apoc. xiii. 8, omnes incolae terrae dicuntur adoraturi bestiam, praeter inscriptos in libro Vitae, quod argumento est, tales nonoonsensuros in hoo Meeatum, et saneta hac apostasia, vitaeque purae o intaminatae studio tanquam indubitato testimonio agnoscendos. XLIV. Hue saeit quod ritrus cap. i. 2 , ver 10, ubet fideles Oeatio
nem et Electionem suam mare, scilicet per bona opera, non respectu mi et a Parte rei, siquidem utraque ἀμεταρειλητοι ost, et immutabilis; sed ratione sensus et a parte nostri. irum enim quantum bona opera ad id eonserunt, sive ut secta, quae causam arguunt, sive ut fructus, qui arborem indicant, sive ut sigilla et characteres, qui imaginem rites coelestis, a quo Vocamur exprimunt, siVe ut messia, quae ad salutem, ad quam destinamur, insallibiliter nos ducunt. Quatuor enim hisce modis bona opera hanc certitudinem confirmare possunt, velut Electionis essecta, quia ab ea pendent et ordinantur, Aot. xiii 48 Rom. viii. 30, ph. i. 4, 1 et i 2 vel ut oeationis sigilla, quibus ea in nobis obsignatur 2 Cor. i. 21, 22, 1 et i 15, et ii Θ, vel ut Mei et Iusti eationis metus, qui ex ea oriuntur, Rom. V. 1 Gal. V. 6 nom. i. 1, 2 vel ut salutis media, quae ad eam tendunt, Eph. ii. 10,
274쪽
228 DE LIBRO VITAE. DISPUT. a. Μatth. v. 8 Heb. xii 14. Nam si effectum causam suam necessario prodit et fructus arborem, si medium cum fine est eonneXum, et character prototypi sui refert imaginem, Quis dubitare queat, si haec in seipso Vere deprehendat fidelis, quin et sociam electum, Vocatum et justificatum fuisse, et tandem certissime salvandum colligat 3 XLV. Sed nullum certius et magis indubitatum potest esse istius Veritatis argumentum et ταμ eiss quam ipsa conformita et similitudo, quae nobis eum Deo intercedit. Nam cum Electio et oeatio non alio tondant, quam ad nostri eum Deo communionem, et ex ea similitudinem et transformationem 1 Joh. iii 2 Col. iii 4, 2 Cor sit. 18, sal. xvii. 15, non aliunde clarius utraque poterit demonstrari, quam si consormitatis istius radios et characterea in nobis deprehendere aleamus, ut id ipsum ergamum praestemus, quod Deus erga nos. Si ergo scire cupis, An musto olegerit ab aetem, Respice An tu in tempore Deum serio eligas in Deum tuum, ut deinceps solas in sit haereditas, pars tua et summum bonum, quotquot enim eligit Deus in suos, illi vicissim Deum eligunt, et illi
constanter adhaerent. Vis nosae, An te vocaverit 3 Attendo, an illum ex animo invoees; nam oei divinae, quae te ut filium Vocat, Vocem humanam respondere neeesse est, quae ad illum ut atrem confiigiat, Rom. viii. 15, Hos ii 20. Quaeris, An Deus in praecognoverit et dilexerit in consilio pVide an eum cognoscas et diligas in animo ; Amor enim amorem parit, et flamma flammam Meondit 1 oh. iv. 10 11- etia an misericordiam ala consecutus et remissionem peccatorum P Inquiro an ipso misericordiae visceribus ais indutus, et aliis condonare paratus sis, quicquid in te pece verint; nam si characterem istius Virtutis possides, et ipsum essectum consecutum te esse certo statuere debes, Col. iii 10. Uno verbo si vis certo cognoscere, an nomen tuum in Libro Vitae scriptum sit Expende an nomen Dei et Lex ejus in eorde tuo sit insculpta ad eum colendum et amandum haec enim talia sunt, ut se necessario comitentur, nec arae inviecindivelli unquam possint aut debeant. XLVI. Tantum abest ergo, ut haec certitudo securitatis sit mater, MI obstetrix licentiae, quod falsissime nobis opponunt Adversarii ut nullum sortius dari possit ad pietatem et sanctimoniam incentivum, quam sensus vividus amoria Dei, et eorem quae nobi gratificatus est Quando aerio reputat anima fidelis, non esse divellenda, quae Deus coqjunxit, promissa et praecopia benefleta Dei et officia nostra finem et usum miaiorum' ad euma nec ullum dari locum illis nisi cum istis. Quisquis itaque securitati vela laxat vel licentiae, quia dividit conjungenda, et conjungit
dividenda, in eo fiducia nulla vera gratia locum habere potest, sed sensus irae et maledictionis, quae manet impios et impinnitentes. Qui vero hanc spem et persuasionem habent, non possunt, si sunt Vere quod praese ferunt, non se ipsos sedulo purificare 1 Joh. iii 3, operari salutem suam cum timore et tremore, Phil. ii 12, ambulare in via bonomam operum, Eph. ii. 10, vigilare, orare pugnare et esse fideles usque ad mortent, Eph. i. Apoc ii. 10, ut qui sciant talia opera esse essecta electionis, et media salutis, sine quibus nec illa cognosci, nec ista unquam obtineri poterit XLVII. Cum ergo certum sit, solis et omnibus fidelibus hoc beneficium reserVari, nec Agnum pro suis quemquam agniturum, quorum hi librum suum nomina non retulerit, ut ex conscriptis neminem excludet, nam
ut nihil inquinatum intrabit in civitatem, sed ii tantum qui scripti su rint in Libro vitae Agni, Apoe xxi. 27, ita si quis non inventus fuerit scriptus, dejiciendus est in stagnum ignis, Apoe xx. 16);maxima nostra
275쪽
DIBPUT. I. DE LIBRO VITAE. 229
ad ineram hanc militiam, proscriptos tundem magno nostro damno experiamur. Nam ut refert Nehemias cap. Vii. 64, eos tantum ad sacerdotium admissos fuisse, qui genus et familiam in tabulis publicis demonstaro potuerunt, Ita nussi ad Vitam et regale sacerdotium admitti poterunt, quorum nomina non scripta fuerint in Catalogo Hierosolymae eaelestis. Si vero semel in eum censum relati fuerint, fieri nequit ut iude moveantur, quicquid tandem MVersus eos diabolus et mundus moliantur Tales enim profitetur Deus ipse ex nomine norisse, et habere sub signaculo: Isti ut columnae in domo Dei immoti perstant in ejus conspectu onter equos, tubas, phialas, tonitrua, et terrae motus nunquam statione deuies-untur Non datur ad vindictam accinctis terram et mare laedere, prius quam isti ad certam salutem obsignentur, Apoc. Vii. 3. Gaudeamus ergoot exultemus, quod nomina nostra scripta sunt in coelis Sed ne nos in vi et ementitae fidei professione decipiamus, Studeamus electionem et vocationem nostram in dies confirmare bonis operibus, ut ita magis,
gisque pro entes in fide et pietate hoe signaculo gratiam Dei in nobis obsignemus, et tandem, quum Libri aperientur in ultimo illo et deero-ιorio dis inuoniamur scripti in Libro Vitas Agni, ut cum eo itam quam proprio sanguine acquisirit, in aetemum possidemus. Amen.
279쪽
Respondente icHAELE URRETTINO, Genevenat. Ι. Mirum equidem videri lio debet, et merito dolendum, quod eum eae Scripturis olun disputaretur jam eo res redierit ut de Sem viris ipsis, quarum tamen apud Christiano sacrosancta debuit esse Majestas, disputetur. Hi sollicet sui Pontifieiorum astus, qui dum in Seriptura satia praesidii non inveniunt, ad Exceptiones contra Scripturam sese receperunt, et ut plausibiliori cum praetextu ejus ribunal declinarent, et ad o-elesiam, hoc est octores suos ac ontifioem, provocarent, ipsique in causa aua eates et Iudices sederent, αὐλ- ejus et dignitatem, at non penitus Vertere, mirum in modum saltem concutero et labefactam sunt conati. Atque hinc actum, ut quamvis oontroversiae de Scriptura non soleant inter rimarias, sed Seeundarias, quae nobis cum Pontificiis intercedunt, quia non inde primum disputari coeptum est, non minua tamen graves et momentosae videri debeant Imo eo magis necessariae jam saetae sint; quod instar basia et fundamenti caeteris praestruendae veniant. Cum enim Scriptura sit Principium et Regula fidei nostrae, nutabit aemper ista et aneeps haerebit, nisi illius sui raras asserta semel uerit et de
thoriinto Serim adversus duo hominum genera possit institui. Primo, qu AdVersus Atheos et Epicureos, qui a religione penitus 2 conis, Pors adii r 1, nullam Verbi istius Authoritatam et Divinitarem ficios quae his agnoscunt Secundo, contra Pontificios, qui licet eam r- ιμ- erodero se et amplecti profiteantur, ita tamen suspendunt ab Auctoritato celasiae riusque Testimonio, ut absquo eo si non esse in se, saltem quoad nos non possit innotescere. Nos priori missa nune quidem, quae alias commodius poterit tractari, posteriora aggredimur, Probandumque adeo suscipunus cum bono Deo Scripturam S ita per soα-πι- esse et Divinam, ut neo in se, nec quoad nos authoritatem obtineat ab Ecclesia. III. Hi autem no in limino impingamus, dimo aperienda est utriusque partis sententia, ut facilius deprehendi possit, in quo versetur vexatissimae
280쪽
234 DE CRINURAE SACRAE AUTHORITATE. DISPUT II.
istius Controversiae Cardo. Et ad Orthodoxos quidem quod attinet, aio illi statuunt Scripturam Sacram omnem suam Authoritatem a Deo, a quo prosecta est, mutuari, et ita ex se ipsa eas Authenticam, ut aestimonio qualiacunque Ecclesias, multo minus Sodis Romanae suspendi ejus α reiano possit nec debeat. Non quod suum non sit pondus verae et purioris Ecclesiae Testimonio, sed quod nee solum ait nec praecipuum, sed secundarium tantum et ministeriale, absque quo etiam sua constat huic Verbo Divino υν. - nisi Deo loquenti obloqui, et Testimonium Divina authoritate firmatum in dubium reVocare Volumus. Trigari,in os, PQ Pleniorem sententiae istius declarationcmtatur volessp. observandum est, via ad persuadendam nobis Seripturin Seripturae, vel Divinitatem concurrere posse, rei duram scilicet, vel
A.uis ' ' ' Deum in Scriptura loquentem, Spiritum in cordo ea-tantem, et Ecclesiam Scripturam nobis tradentem Ut vinis triplex dari potest causa, quae ad alicujus rei persuasionem concurrit, Vel objectiva, quae complectitur argumentum seu motio propter quod credo, Vel essese, praenciparis, quae principium notat tuus Virtute credo, Vel instrumentalis, quae medium et organum designat per quod erodo'; quomodo ad Visionem corpoream tria requiruntur necessario objectum visibile, facultas visiva, et medium diaphanum, quod species VeI4 dios utrinquo transmittit Ita eripeum se habet ad modum fundamenti et argumenti propter quod credo, Spiritus Sanctus ad modum principii et causae ossicientia, cujus vi et ossicaei credo, et Melasia ad modum instrumenti per quod credo. Hinc si quaeritur, Unde probetur, vel innotescat
nobis Scripturae Auctoritas, pro triplici sensu Quaestionis trifariam etiam
respondendum censemus. Vel enim quaeritura Quo argumento seu Cur et propter id credatur, et tunc respondetur propter Scripturam solam et κριτή-λα ipsi insita, non propter aliud quid extra se Scripturam cognosci et credi Divinam Vel quaeritur, quo instrumento et medio, seu per quid eam ut talem agnoscam a Atque hi raspondetur per Ecclesiae ministerium oridinario nos eam notitiam consequi, cui λόγια sua committere Deus voluit.
Vel denique quaestio est, A quo principio, seu ex qua causa emiente fides illa, quae agnoscit Divinitatem oripturae oriatur Ad hoc vero respondatur, optime hoe fieri a Spiritu Sancto intus operante, solo salvificae fidei
Quia si seripa V Qu-d loquimur autem de Testimonio ipsius Seripturae astimo turae, nolumus intellligi duntaxat ar mentium inaret sciati,nium quasi Seriptura simplicitor fidom sibi adhiberi vellet, quias Divinam dicit; sed arti tale et ratio nativum, quatenus Deus illi notas et critoria ejusmodi impressit, quae in scriptum humanum eadem non possint qualia sunt Divina verbi Veritas, admirandia steriorum a limitas, candor et vissa Scriptorum, Consensio partium invicem, Doctrinae sanctitas et ossicaesa, et alia id genus, in quibus inimitabiles singularis tum majestatis tum sapientiae charaeteres deprehenduntur, et talis gravitatis simul et simplicitatis contemperatio quae occulta quadam virtuto in animum pii Ioetoris illabitur, eumqua subigit et expugnat: π1llorum quippo intuitu Milo colligimus Scripturam aeram non osse Ii-hrum humana industria elaboratum, sed speciali Spiritus Sanet duetueoneiunatum, adeoquo Vere divinum et αυτ -ν. Atque hic distinguendum putamus inter ιμα- o Fundamenidum fidei, et ejusdem Arm-mmeum seu miserum. Nam fundamentum aliud non potest esse, quam divina evolatio, seu orbum Divinitus revelatum. Sed argumentum
istius fido nostras suppeditant Notae tum, quas in divina hae revelations