De necessaria secessione ab ecclesia romana, disputationes: disputationum ...

311쪽

Ientem doctrinam, propter summam tum dogmatum tum praeoeptorum sanctitatem et puritatem, propter maximam Verbi emaciam, quae in intimos eordia recessus quovis gladio ancipiti potentius penetrat, et propter alia istiusmodi illi imita Μιτηνωι Quam eadem argumenta oeulia mentis exposita fidem ejus in nobis non ingenerarent 3 Ve enim id fiet, quia non sunt per se suffcientia ad vi Hia ejus constituendam, Vel ad eandem nobis demonstrandam. Sed ne priua diei potest, quia fatentibus ipsis Adversariis Scriptura est in m authentica nec posterius, quia ea eat natum qualitatum, quibus subjectum aliquod ut tala constituitur, ut per

easdem nobis innotescat, si modo ad eas animum pellere Volumus, ut calor, quo ignis constituitur in esse calidi, est etiam apud nos ejus notificativus, sapor quo cibus constituitur in esse sapidi, subjectum suum

declarat iis, qui gustu aliquo pollent, Character seu stylus libri Hiemus nos ad cognitionem Authoria deducit, etiam aine ullo uiori timonio, ut qui exercitatus est in lectione Aristotelis, vel Ciceronis, satae ex Mylae dicendi character genuina scripta eorum a supposititii discemere poterit, etsi nullus de illis tostetur Quidni etiam divini Scripturae

characteres, qui Huam estatem et authoritatem constituunt, eandem euam nobis d Iararent, si modo oculum fidei aperire Volumus, ut eorum cognitioni incumbamus 3 Non dissiteor equidem posse operam Ecclesiae intercedere, ut ejus interventu nobis innotescat; sed aliud eat ministerium, per quod ad eam fidem adducimur, aliud fundamentum et motivum Praecipuum, quo fides nostra nititur. Nequo hoc dissileri potest Bellarminus, eum eadem utatur methodo. Nam disputans contra Libertinoa,

Scriptura Divinitatem probat o Charaeteribus ipsi insitis, lib. 1 de

Verbo Dei, e 2 Vela solido probavit Seripturam ex notis suis; et aio Seriptura per Scripturam probari potest Vel non, et sic in seipsum incurrit, quia ibidem aperto profitetur Sacris Scripturis, quae Prophetisset Apostolitas literia eontinentur, nihil eas notius, nihil eruus, ut stultissimum eas ne aso sit, qui fidem illis habendam neget.' In eadem etiam sunt sententia plurimi ex Pontificiis, qui vi veritatis victi ultro agnoVerunt Scripturam per seipsam probari, quorum testimonia nunc brevitatis studio omittimus Videatur Canus, 1. 2. Io Theo. c. 8. Grego. do Valentia. i. 1, do Analysi fides c. 16 Petrus a Soto e. 47, Desens Catho. Valdensia doctri fid. l. 2, o 20 et 21 Scotusue 2 prologi in lib. sentent &e. Atque ex his, ne viterius progrediamur, Concludimus Scripturam ita Per seipsam αντ-ισσον esse, ut neque quoin se nec quoad nos

ab Ecclesiae testimonio ejus authoritas pandeat, quod demonstrandum fuit. XXΙΙΙ. Iurea moventur hi objectiones ab Adversariis, sed quia Variae jam in prae dentibus sunt discussae unam hi tantum addimus, quae identidem solat nobis opponi tanquam nodus insolubilis. Petitur a necessitate authoritatis alioujus infallibilis in Eoesesia loquentis et visibilis, ad persuadendam nobis Scripturas authoritatem, et Articulorum fides Veritatem Cum enim, ut portendunt, Via Scripturae, seu Maminis Elua ait non modo diffinis, sed pene infinita et impossibilia, necessario ad Viam authoritatis Echleatia oonfugiendum esse, nisi vesimus Deum hac inparis, quae tanti est fidelibus momenti, defuisse. Viam autem istam examinis Seripturas eas tot diffoultatibus involutam, ut non modo fidelibus idiotis, et simpliesoribus, sed et doctissimi quibusque sit inaccessa et impervia Aio enim requiri primo, ut expendatur quaestio intricata dolibria Canonicis, ut o moseatur an locus, de quo agitur, sit Vere authenticus. 2. An verido qua utimio sit conformis originali, ad quod cognitio

312쪽

linguarum originalium requiritur. 3. Annon sint in locis allatis striae lectiones, quas argumenti robur infirment. . Ut serio expendatur sensus Ioel qui affertur, annon loca vel parallela, Vel contraria occurrant, quae cogant alium illi dare sensum, et alia id genus, quae vine magno labore obtineri non possunt, nec sine erroris periculo. Unde concludunt aliam viam breviorem et tutiorem sequendam esse, nimis viam Ecclesiae authoritatis, in qua fideles facile et sine discrimine acquiescere possint, quod commentum non ita pridem renovatur a novitiis Ecclesiae Romanae desensoribus Episcopo Μeldensi, Amalao, Nicole, et aliis, qui in eo mire sibi plaudere solent, et Nostris tanquam Achilleum et invictum argumentum obtrudere.

XXIV. Verum non dissicile est hunc impetum Adversariorum retundere. 1. Per retorsionem, quia quicquid contra Scripturam affertur, in Ecclesiam ipsam recidit Cum enim authoritas Mosis infallibilis sit

ex rebus quae in controVersiam maxime veniunt, non potest neo debet

admitti, nisi prius probata fuerit. Unde vero probari poterit 3 Vel ex

revelatione immediata, sed ea ex consensione Adversariorum non datur

hodie Vel ex Scriptura, sed neque hoc dies potest, tum quia supponitur pendore ex Ecclesiae auilioritate, tum quia Via Scripturae ex hypothesi Adversariorum longa est et mille obstaculis impedita. Vol ex Traditione;

Sed easdem dissicultates recurrunt, Mourate enim hi distinguenda est vera Traditio a falsa, consulenda erunt originalia, et Variae lectiones ex- pondendae, et genuinus sensus inquirendus, et caetera quae circa Seripturaeloo debent fieri, longe mmori studio debent expendi, quo miluus est eo ruptionis et seductionis periculum, quas omnia cum non sint ex captu

vulgi, impossibiloni etiam hanc viam reddunti Dicent sorto hanc notitiam haberi posse ex charactoribus divinitatis et infallibilitatis, qui deprehenduntur in Ecclesia Sod neque hoc potest satisfacere 1. Quia tales notae

et characteres maxima ex parte conveniunt falsis societatibus et Ecclesiis achismaticis, quae non modo non sunt insallibiles, sed quae actu in errore Versantur. 2. Quia Variae Ex istis notis vel salso et illusorio tribuuntur Ecclesiae Romanae, vel nihil minus concludunt quam quod intenditur.3. Quia in Ecclesia Romana sunt characteres contrarii plures, ex quibus constat non modo eam esse saltibilem, sed respa errasse. Denique Iton minor labor in investiganda Veritate istarum notarum respectu Ecclesiae Romanae requiritur. Uno orbo, in authoritatis, quae hic obtenditur, supponit necessario examen aliquod praecedens, primo ut sciamus an detur tiai quaedam authoritas infantialis in Mosia visibilis et loquens, de quo merito controvertitur, et constanter negatur a Reformatis. Secundo, ubinam sit illa authoritas, in qua Ecclesia, et in qua persona aut soda 3. An habeat certa et evidentes notas et characteres, quibus cognoscatur ex quibus colligitur in Ecclesiam recte retorqueri, quaecunque in Scripturam intorquentur ad ejus authoritatem eleondam. XXV. Secundo, directe respondemus, gratis supponi viam Examinis postulare discussionem plenum et accuratam omnium quaestionum, quae vel circa libros Canonicos, ve circa loes aliouus versionem Vol sensummoveri possunt, quod linguarum peritiam et magnum eruditionis apparatum exigeret Recte quippe obsereandum est, Scripturam posse esse

fidei regulam duobus modis, vel ad producendam fidem in eo gradu perfectionis et plenitudinis, cujus homo capax esse potos in hac ita Vel tantum in gradu simplicis suffcientiae ad salutom. Priori respectu certum est requiri multum studii et laboris in Expendendis omnibus iis, quae in Scriptura continentur, in excutiendis terminis et stylo, tu conferendis

313쪽

agitur, seopo loquentis, et aliis circumstantiis,ginatim pensitandis, quae omnia in simplicem popellum et rusticos aut steminas non cadunt. Sed posteriori, ubi agitur de gradu fidei quoad simplicem sussicientiam ad

salutem, quae oritur ex Doctrinis essentialibus, non opus est tali et tantadiso mone, quia tales doctrinas satis clare proponuntur in Scriptura, non in uno loco, sed in pluribus, et satia per seipsas a fidelibus gratia effines praeditis ut vivinas agnoscuntur et eluti sentiuntur, ut ne varietas te tionum, nec Versionum disersitas aut imperfectio, obstare queant, quominus ab iis apprehendi possint licet nec quaestionem de libris Canonicis excusserint, nec linguas originales didicerint. XXVI. Quod non ideo dicimus, quasi censeamus fideles sine ullo examino posse cognoscere Scripturas divinitatem, Vel genuinum loci alicujus sensum Sic enim fides esset seca et implicita, quod in Ecclesia Ro damnamus, quae Vult sibi credi stinis. ωι, quia so infassibilem jactat: Sod distinguendum est duplex Mamin: Aliud discrassionis plenarim Omnium dimovitatum, quae Vel cire notas Scripturae, Vel circa loci Hic usaensum ocurrere possunt Aliud dissuasionis partistis, seu attentionis et applicationis, mentis ad Veritatem credendam. Prius doctiorum esse tantum agnoscimus, ejusque iam et longam et dimilem esse non dimiemur, quas magnum laborem et studium postulat, et amplam eruditionis mensuram requirit. Sed posterius ad simpliciores etiam pertinero con- tondimus, qui in eo cum fructu versari possunt, si modo cum recta ratione

Spiritus Sancti lumine dirigantur, quo oculi montis illustrati mysteria sensui et rationi alias impervia et inaccessa credunt et amplectuntur. Hoc est examen et judicium, ad quod Apostoli saepe hortantur fideles, quum volunt ut explorent spiritus, ut judicent ipsi de illis quae dicebant, quod Beroenses in praxim deducebant, dum conserebant verba Pauli cum Scriptura, cujus interventu fides Evangelii in nobis firmatur per appulsum Veritatis, tanquam lucis supereaturalis, quae a mente gratia effines imbuta recipitur, eodem modo, quo lux corporea ab oculo bene disposito recipitur per impressionem corporis lucidi. XXVII. Atque hinc non obscuro percipitur, quomodo gradum cretitudinis sussiesentem habere possit ad veram persuasionem animo in- generandam nimirum ut lux externa per seipsam sine ullo alio medio vidondam se nobis certo prae t Ut objecta sensuum per Seipsa sensus nostros amesunt, ut antea dictum, ut nulla alia opus sit causa ad id, ut persuadeamur nos Vere Videra lucem, vere gustare cibos, et alias id genus operationes sensitiVas edere Ita Veritas coelestis, quae per objecta sensuum solet in Scriptura designari, sensus nostros spirituales ita est immediate per propriam lucem vel suavitatem, ut non sinat se ignorari; sed retitudinem in ea ingeneret suffcientem ad πληροφερών πίστεως, non quidem evidentiae, et scientificae demonstrationis, sed sensus et adiperisntios, quae sumes ad eximendo dubitationum scrupulos, et tranquillandam conscientiam, et spem salutis ingenerandam, quatenus talia objecta plene satissacoro possunt legitimis et naturalibus animae desideriis ad persectam selicitatem obtinendam, ita se animis nostris insinuando, ut tanquam divina et vera recipiantur ab omnibus tam infirmis et simplicibus, quam doetis et provectioribus. Unde sensus iste conscientis sussicit ad discemendum verum a malo, et doctrinas erroneas et exitiales ejiciendas, utpote quae cum veritatibus essentialibus et fund

mentalibus Religionis, quibus singuli fideles imbuti sunt, subsistere nequeant. Vorbi gratia, Principium adorationis unius Dei quod primum est Boligionis fundamentum, sumes in simplicioribus ad Hioiondum

314쪽

aia Romana nobis intercedit, nunquam viderint. Principium unici S crifiei Christi, sussicit ad radiciendas satisfactiones hinnanas, Purgatomum, et Indulgentiae Papalas. Principium veritatis humanae Naturas Christi, nobis in oninibus similis excepto peccato, sussicit ad rejiciendam Praesentiam realem, Transubstantiationem, Sacrificium Mimaticum, et Hostias adorationem, quod in alii pariter locum habet. XXVIII. Scio Adversarios hic regerere, ex sententi nostra de ce titudine veritatis inventas per examin praedictum sequi, HVatos quo libet a nobis constitui infauibilos quia nomo potest certo persuaderi de inventa veritate per Viam examinis, quin si infallibilam credati Sed multa sunt, quae huic figmento reponi possunt. 1. Gratis supponiturninam Veritatem posse inveniri per viam examinis in infallibilitate, alias nihil certi in scientiis et artibus inveniri unquam posset, quia nullus est mortiatum qui ait infallibilia. Ergo aliud est persuaderi, se esse absolute infallibilem et nunquam posse errare, aliud persuaderi se non errasse in hoc vel illo capite. Licet nemo sit absoluto infallibilis . Non

sequitur neminem unquam dari posse, qui eertus sit se non errasse. Quia dantur certas Veritates tam evidentes et sensibiles, tam in natauri quam ingratia, ut certitudinem sui in animis imprimant, ut supra risum Noo reponi debet, sic haereticos posse etiam jactare certam persuasionem quam habeant de erroribus suis. Nam inania et vana persuatio illorum quae in ionibus et salsis praejudiciis nititur, non debet evanidam reddere veram certitudinem fidelium, quae indubitatis fundamentis ot crutinis nititur. Nec si characteres, qui salsas persuasiones a Veris distinguunt, non facile agnoscere possumus, sequitur minus esse Veros et reales. Ex quibus ita positis liquet Deum non defuisse in rebus nee sariis fidelibus, licet authoritatem infallibilem ac visibilem non reluquerit in Ecclosia ad componendas nines controVersias. Quin sola Scriptura tanquam norma insallibilis potest ipsis sincere si cum studio in ea meditanda ope Spiritus Sancti versentur. Neo ideo dicendum E clesiam pejori loco constatutam, quam alias omnes societates, qui ΟΡ natur haereticorum et schismaticorum factionibus. Quia aulus docet necesse esse haereses esse 1 Cor. i. 19, Et res ipsa hoc Vincit. Nam si tale remedium infallibile a Christo institutum osset, cur ergo effectum suum non obtinuit, cur et temporibus Apostolorum, et in sequentibus seculis haereae et schismata non sunt repressas Cur Ecclesia Graeca st Latina variis dissidiis laceratae sunt et quotidie lacerantur 3 Remedium sane ineptum esse oportet, quod effectum, quem producere ditatur nunquam produxit. Et de his quidem hactenus.

317쪽

Responderi DANIELE BARBALDO Reteris i. I. Licet Quaestio de Bonorum operum Messitate minus' istis, ' necessaria videatur, in tanta praesertim vangelii lues, quod nihil aliud magis sollicite quam Sanctificationis et bonorum operum studium commendare solet; Necessariam tamen eam reddit, Tum Epicureorum et Libertinorum, quorum seculum hodiemum nimis sera est, licentia, qui gratiam Dei in α λγειαν conVertentes, putant se impune peccare posse, ut gratia abundet, Tum Antinomorum insania, qui negant Legis in fideles, postquam semel fuit abrogata, ullum esse jus, Tum deniquo Pontificiorum intemperies, qui operum necessitatem ulteriusquam par est protendentes, eam ad ustificationis et salutis meritum perperam reserunt Nobisque gravem propterea, sed salsissimam et injustissimam dicam scribunt, quasi eorum necessitatem absolute negaremus, doctrinaque nostra sub praetextu gratiae pietatem extingueret, et habenas quibuslibet peccatis laxaret. In . p. isti II Ut ergo sciamus quid hac in parto Nobis tenendum ea in Exeoas sit, obsereandum est ante omnia, peccatum jam olim Hoe Desectus suisse, et peccati etiamnum hodie bisariam, et in Emeam, et in Defeetu, duosque hi scopaeos aeque periculosos occurrere, picureismum et harisaismum : Alter est eorum, qui mulam operum necessitatem agnoscunt uter vero eorum qui nimiam urgent: In 1- impegerunt olim pleurei et Simoniani a Simone ago dicti, qui bonorum operum necessitatem prorsus negabant, docentes, fideles non debere attendere ad Legem Divinam, nec curare quae ibi praecepta vel vetita fuerint, sed libere posse agere quae Vellent, et sic morum turpitudinem, et quidlibet agondi essemnem licentiam invehebant ut observat Aug. de haeresibus ad haer. 1. et Theod. lib. 1 haer. de Simone. Quem errorem ab Oreo revocarunt novissimis temporibus, licet alium in finem, Libertini et Antinomi, qui bona opera non necessaria, sed αδιι κα statuebant, et propositionem de necessitate bonorum periim ignominiose exagitabant, ut refert Neid. Hist. lib. s. In alium vero scopulum incurrerunt post Pharisaeos jam Apostolorum tempore seudapostoli, qui exitialem mixturam acoro conantes,mosis cum Christo, Legis cum vangelio, et operum cum fido in negotio Justificationis, Legis et Circumcisionis imprimis observationem urgebant, adeoque necessaria pertendebant esse bona opera ad salutem promerendam, ut refert Lucas, Actorum XV. 1. Quorum Vestigia

hodiem dio promunt Pontificii, qui ut opera meritoria iaciunt, ita

necessitatem eorum ad salutem promerendam, et ex merito conservandamurgont et exigunt. Ita Diabolus, quod in aliis pluribus doctrinae Capitibus

318쪽

272 DE BONORUM OPERUM NECESSITATE. DISPUT IV.

sacer solst, duplici via primarium hoc Salutis Caput corrumper eonat est, conjungendo dividenda, et dividendo conjungenda Nam in Justifieationis negotio Fidem et infra conjungere satagit, quae Deus separari et in Sanctification Opera a Fide divellere molitur, quae Deus conjunxit. III. Inter duo haec Extrema modium tenent Orthodoxi. .hiatiae ' qui necessitatem quidem bonorum operum urgent advor

sus Antinomos et Libertinos, sed meritum constanter no-gant adversus Pontificios Contendunt necessaria esso ad salutem obtinendam, quia sine sanctitate nemo Visurus est Deum, Heb. xii. 14, sed nolunt agnoscere necessaria esse ad eam nequirendam, quia salvamur gratia et non ex operibus, ph. ii. . Falantur, opera multiplicem habere et relationem ad vitam, ut medii ad finem, vis ad metam, pum ad Victoriam, victorios ad coronam, et Moris debiti ad moreodem gratuitam. Sed non possunt admittere cum Adversariis, habere relationam meriti, si causalitatis; quia statuunt cum emardo esse viam remit, non causam regnandi. Fatendum tamen etiam inter ipsos vangelicos dari aliquod sententiarum divortium circa bonorum operum necessitatem ad salutem, an scilicet bona opera dici possint ad salutem necessaria. Cum

enim superiori sedulo Ρontificii in Germania viderent doctrinam do Justificatione per solam fidem non posse simae et semel everti, insidiose umero coeperunt hanc propositionem, Ona Opera ad salutem esse necessaria, in formularantoritastica quam sub specie conciliationis et Misaeclesiasticae obtrudero satagebant rotestantibus, sed reipsa ad puriorem Ro-ligionem corrumpendam, ut faciunt hodiem Socratistae, et quidem praeclaro sub hoc praetextu, ne Epicurelamus introduceretur in Ecclesiam; revera autem ut Iustificationis doctrina paulatim convelleretur Quam fraudem cum multi non statim animadverterent, propositionem admiserant, et inter eos etiam elanethon, qui tamen phrasim illam postea rejecit, tanquam minus commodam, imo et pericviosam, ut patet ex Actia est

qui Wormatiensis habiti anno 1567. ota postea fuit eadem lis inter

Theologos Witembergensos et Jenenses, diuque et diversimode in utramque partem agitata, illis propositionem admittendam esse statuentibus, istis vero ejicientibus, doneo tandem in libro Concordiae composita est,

Et in hoo conventum Novam obedientiam seu bona opera intem et exterea credentibus et conversis ad Deum esse necessaria later Reformatos sunt

qui simplicito diei nolunt et in aliqua cautione, bona opera esse ad salutem necessaria, ne quis phrasim illam sensu Pontificio interpretetur; quasi scilicet bona opera dicerentur necessaria ad salutem ossiciendam aut procurandam, ut Pareus in Bellaminum, lib. 4 de Iustificatione c. 1. Et Joannos Davenantius de Iustificatione, cap. xxxi. Alii vero simpliciter propositionem retineri posse consent, nec in ea ullam dari materiam scandali, modo recte explicetur; multum vero periculi et ossendiculi esse, si quis id nego aut dicere reformidet; ad quos etiam iacile accedimus. Qualiscunquo vero sit iste dissensus, in Verbis potius et phrasi situm esse quam in reipsa isello est colligere, apud utrosque enim hoc est in consesso, Opera ita esse nobis necessaria, ut nemo sine ipsis salvari possit, licet nihil eonserant ad salutem vel ossiciendam vel acquirendam, quod jam de-

nemonstrandum nobis est.

IV. Ut vero clarius Sententiae orthodoxae veritas teneatur,' ' ζάζ' iraemittendae sunt distinctiones nonnullae Necessitatis, quae hie sedulo sunt attendendae Alia qui poest Necessit proesentum, secundum quam bona opera ita dicuntur necessaria, ut sine illis salus obtineri nequeat Alia vero me sum e cientios, secundum quam

319쪽

non tantum esse debent in fideli servando, sed et operari et efficere salutem Asia est Necessitas medii per quam bona opera statuuntur esse media necessaria ad possidendam salutems Alia vero Necessita meriti, per quam vis etiam meritoria illis tribuitur ad eam acquirendam olia Necessitas eonnexionis et dependentiae, qua bona opera dicuntur antecedere ne-eessario, et connecti ac post a tridiem Vitam et salutem Alia vero Neressitas causalitatis, juxta quam opera habent rationem causae ad salutem, quae eam Vel promereantur Vel producant. Statuimus contra Libertinos bona opera nocessaria osso priori sensu, sed negamus posteriori contra Pontificios. Et de priori nunc distincto agendum suscipimus. Bona opήλ .uti V Cum ero Mesriis Vulgo duplex statuatur, proneoossaria, natura rerum quae PraeStandae sunt, Alia quae dicitur proe-N ossit tu Prae emti, quae voliintate praecipientis nititur, quomodo neces-''P ' saria sui observatio Caeremoniarum sub Veteri Testamento, et necessarius est usus Baptismi in Novo Testamento Alia vero aedit, quae non pendet tantum a Voluntate Legislatoris, sed quae fundatur etiam in rerum ipsarum natura, et mutua inter se invicem relatione et connexione; qilomodo fides dicitur osse necessaria ad salutem, non tantum quia ita Deus praecipit, sed etiam quia tam arcta est inter fidem et salutem connexio, ut salutem in fide obtinere sit impossibile. Bona opera utroque modo fidelibus omnibus ad salutem necessaria esse pertendimus: Tum necessitate praeoepti, quia a Deo mandata sunt, et ab homine debentur Tum necessitate medii, quia indivulso cum salute nexu cohaerent. Et ut de necessitate prose ii dieamus primum, Scriptura passim illam adstruit, dum Bonorum operum praxim et Sanctificationis studium fidelibus praeeipit. maeo est voluntas Dei,' inquit Paulus 1 ad hess. o. iv. Ver 3 sanctificatio nostra, ut quisque a suum possideat in sanctitate et honore.' Sie Christus, Matth. V. 16, auceat Lux vestra coram hominibus,' et Oh. xiii. 34, mandatum novum do vobis, ut vos invicem diligatis,' et 1 oh. iii 23 Hoc est mandatum quod nobis dedit, ut credamus in nomen Filii sui, et diligamus inuleom. ' Nec alio respiciunt tot Prophetarum et Apostolorum potentissimae ad pietatem et sanctitatem hortationes, quam ut doceant non suo arbitratu vivendi licentiam cuique a Deo concedi, sed bonorum operum exercitium ut justissimum et summe salutare praescribi.

Quo pertinet etiam vox Debiti, quae fidelibus tribuitur, quum Debitores Vocantur, Rom. viii. 12 et xiii. 7 8. o. xvii. 10. Neo enim Debitores possent dies, nisi quia obediendi necessitas ipsis ex Dei praescripto imposita est. VI. Porro Debitum hic duplex Histinguendum est,

' Leri . ip .. Aliud Lemis, Aliud Evangelicum Legate rursus duplex,

solidum. Vel perfectiae obedientios in Lege requisitae ad vitae aequisitionem, quo sensu Paulus Vocat Legem Charographum, Ces ii 14, quia in ea obeAentia Deo debita, et propter quam obstricti sumus ipsi, sancitur Ita debitor erat Adamus, et quotquot manent subscedere operum GH. V. 3, qui est circumcidi, debitor est totius Legis servandae ' Vel Pomos, ratione scilicet maledictionis, quam serre debent Legis transgressores hinc Peccatores, qui rei sunt coram Deo, Vocantur μιλ-6matth. Viii. 34, et peccata dasta dieuntur in Oratione Dominica, Matth. vi. Non quod ea debeamus Deo, nihil enim tuus debemus; quae ratio est cur peccata mortis Vere sint moritoria, quia sunt plano indebita; sed ratione poenae consequentis, quia ad illam teneturpeocator ex ordino justitias, nec potest elabi, qui debitum illud serius oesus exsolvarit. Ab utroque hoo debito liberati sunt fideles per Christum, qui Legem implendo pro ipsis, et quoad obedientiam, et quoad poenam,

320쪽

reatu mortis illis impendente oos liberavit, et jus ad vitam ipsis aequisivit, Rom. viii. 1, 3, GH. iii 13. Sed praeter hoe debitum legato, datur με Evangesteum, a quo fideles nunquam possunt liberari; Debitum sollicet nouae obedientios, cui obstringuntur omne renati ex Lege Christi, Rom. viii 12.

VII. Verum non ea tantum de ea a urgenda sunt bona

VI. opera, quia Messitatem habent praeoepti, eum habeant

otiam multiplicem Messit - - , et Vinculum, quo illis homo obstringitur, adeo sit arctum, ut ubivis et aemper ad ea obligetur, ne in ullo statu Vel naturae, Vel peccati, Vel gratiae, ab eo exsolvi possit Et sano si nullum aliud jus Deo in hominem competeret, quam

Creatoris et Conservatoris, Quia non agnose et justissimum et summe noeessarium esse obsequium et ultum, quem Domino suo reddere tenetur ut quemadmodum omnia habet a Deo, ita omnia ad ipsum reserat; et, si dependet ab ipso in genore Entis ne Mario et indispensabiliter quoad productionem et conservationem vitae dependero etiam debeat ab ipso in genere Moris quoad obedientiam, et vitae sanctitatem p Vorum sortius multo adstringitur hoc inculum, a Re mptionis σώσιν poet mus Ut enim por ipsam longe plura si majora beneficia est consequutus Fidesis ita longo Metius Liberatori suo obstringitur, nisi in teterrimum ingratitudinis vitium incurrere velit. VIII. Unde multiplex exurgit operum necessitas tum Rations Des, Pro respoetu Dei ad ejus gloriam illustrandum, Matth. V. 16:

salutem suam proe andam, nil si 12, 13 et Vocationem et Eleotionem suam confirmandam, 2 et t. 10. Ad hae enim tria offeta totam vitam Christianam refert Paulus Tu ii 12, ut vivamus σιφ ό-σ, Maiau ἀπιε βῶς, sobrio et temporanter respectu Noaeri, juste respectu maeimi otpie respectu Dei. Verum ut eo sitatis istius ratio distinctius percipiatur, expendendae sunt Variae σχεσω et rellationes, is quibus idolis spectari potest. Quocunque enim se convertat, innumera deprehendit ad Sanetitatem incentiva Sive respiciat ad Foedus in ' in quod receptus est;

Sive ad Deum oui in Baptismo nomen dedit; Sive ad Evangelium, quod illi medendum proponitur Sive ad ridem, quam profitetur Siva ad Gratiam, qua jam mutur Sive ad Guoriam, quam adhue sperat Nihil eat quod ad

bonorum oporum ne agitatem multis modis non indueat. Foedus mil. IX. Primo, os a gratia eam evincit clarissimo; Notum postulat bona enim duas illud paris no Mario continere, Promissionem

P a partes mi et Q si a Mationem a parte hominis. Quippe ut in eo Deus pollicetur ae soro Deum nostrum, Vult etiam vicissim ut simus ejus populus Ut spondet sinorem et Protectionem omnimodam ita omnimodum mutum et obsequium postulat Ut se nihil nobis denegaturum, quod saeiat ad salutem nostram, etiam juramento adhibito saneto deelarat, sic exigit pariter ut nihil ipsi meusemus, aed totos nos ad ejus gloriam impendamus, in praeceptis ejus ambulando. Ero illis in Deum, et ipsi orunt mihi in populum,' Larit. HVi. 12, Jer xxxi. 33. Fateor quidem tantam eas Dei benignitatem, ut non tantum exigathae a nobis offeta tanquam debita sed etiam promittat tanquam honineia Quod est privilegium novi Foedoris, in quo Deus non tantum agit quod auaram a partium, aed etiam nostramim et ita postulat fidem, ut am etiam nobis indat, Phil. i. 2s; in xigit timorem sui et reverentiam, ut illam etiam cordibus nostris ingeneret, ut nunquam Medamus ab ipso Jer xxxii 40 Verum hoc non obstat,