장음표시 사용
451쪽
esum At vero istum est omnes homines, etiam eos, qui liberi tu utpote concluso sub peccatum fuisse natum filios iras a per eonaeque obligatos ex legi sanctione : Non es etiam proprie dispensa ou namilia praseis non inea poenam jam meritam et peccatum admiasvin aediare actum sariendum et restim ex in praeeinendum erantur, quando
nimirum in aliquo eam quo reVer obligni Lex, solvitur Legia obligatio respectu euiusdam in particulari reliquis manentibus obligatis sio licentia consertur alioui id sinendi quod aliis Velitum est At vero in romissione peccatorum nihil tala oecurrit, quia non dat reiapiaeenti lioentiam pereandi vel id sinendi quod sub gravissima poena lex interclitat omnibus: Deinde per dispensationem absolute misitur obligatio Legis reve tu allamus, At hic non solvitur obligatio Im, respectu fidelium nitis suinto sponsore. Itaque superest ut tein ea eusio aliqua hic intam dat, innon ex paris nostri, saltem ex parte vadis quem Deus pro nobia admittit. XL. Castorum exemit illa lagis non atriolo et ατ α ἀώδα-
venit intestiganda, sed και -- is et modernuonem quandam, num si priua obtineret, omnino persona ipsumum peceavit plectendu esset, Lex enim in summo jure poceatores ipsos postulat, at posteriori ratione nihil repugnat pareata fidelium in Vadem transferri dummodo puniantur. Hecatum quidem omne plectendum esse est ex Legis sanctione satem et immutabili, at peceatorem omnem non item aliquandoinim fit propter misericordiam et palamam elementiam ut dum punitur oeatum, ubtrahatur Mocator et, Poena eximatur undo poenam omni peccato deberi dicunt nonnisi impres a ter, sed non personaliter. It
que inclem et sanctione poenali duo distinguenda sunt 1'. De nesatio mortis quas sit propter Mecatum, in Comminatio quae fit ipsi peccatori. Prius est dejure Dei Osismo immutabiliet indispensabili, unde remissio non potuit obtineri nisi per mortem et sanguinis effusionem quas fuit enale cati: At postorius est do jure Det libero et positivo potuit enim Deus vel
maiorem Uaum Hectore, vel pro illo, si libero ex grauatum ipso agere, Vadem substituom. Certum quidem est eum qui deliquit poenam mereri, --que punibilem esse, hoc enim ex ipsa peoontoris ad Deum relatione nem sario aequitur; at quod i in peecator ne Murio puniatur in person sua, etsi hoe sit commoritua, non semper obtinet propter Memam Dinum vitiaν. Non dissiteor etiam Mocatoria i us punitionem esse rerum naturas et ordini perquam convenientem, si substitutionem non satale nee lorido causa admittendam esse. At Ministimam ea rem habuit πανσεμ νε-- . ita constituendi, nam si omnes peccatores Romae morti manin
pandi fuissent, periissent funditus ex rerum natura duas res pulcherrimae, ex parte hominum restino in Deum, et ex parte Des praecipuas in homines bono entis testimonium. XLI. Porro poenam omni pomato deheri ex legis praescripto, nocaino sati actione remisiaonem jus obtineri posse praeter ea quae jum allata sunt, do tiso manis te laeua ad Heb. v. ix. 22 Sine sanguntiaesturione noris remissis pere orum quam enim sanguinis inutio requireretur nisi qua ad expiationem po at necessario inter dat oportet mors creaturas ut satisfiat usuum divinas et legis sanctioni. Neque hie audiendi advereari qui has vorba restringere volunt ad . . oeconomiam si ritus legales quibus sanguinis victimarum effusio praescribebatur Nam otia concedamus Apostolam de istiusmodi aeremoniis loqui, non excludit ille tamen, sed includit potius relationem ad Christum, quia victimas legalea spectat ut typo sacrifies Christi quo vero et perfecto debuerunt peooata expiari quod ex Ver 23, 24 seq. liquido patet; 2C
452쪽
duri ita Oolliin Apostolus M necesse fuisse exemplaria remum elestii- hisce rebus mundari, ipsa Vero coelestia potioribus victimis mundanda fuisse. Nimirum id sibi vini quod quomadmodum sub os legalia omni putat emaculum, liber, Vasa, Victimae, &c., utpote typim, H demi turae materia ac ritu, nempe pecudum sanguine, aqua, lana et hyssopo Iu tranda fuerunt Ita sub evangelio quod coelestia omnia continet necesse fuit potiores victima ad eorum mundationem adhiberi, scilicet sacrimesum Christi, quod hio ad denotandam ipsius summam perfectionem humero multitudinis ex Hebrae idiotismo effertur, qui legalibus omnibus Ionge antistat, et unum est instar omnium puta corpus omnium umbrarum et Verita figurarvin Joh. i. 17, et Coi si 17. XLII. Eam vero ne saucium ex ipsa foederis erumgelis natura et mortis Christi consideratione sortius evincere possumus Nam evin foedus istud o satem Dei consiliomediator et Sponsore nitatur, Heb. Vii. Ver 22, qui animam suam daturus erat in redemptionis pretium pro mutitis, Min xx. 28, Non potuit implari et firmum ratumque esse nisi Meedente hac sponsoria nostri sati actione quae justitiam placando nobis ad soricordiae thronum aditum p aret, et sinorem dic benevolentiam numinis, res alioquin et indignis peccatoribus conciliaret Et vero si inanes potuerunt esse e penitus relaxabiles Legis comminationes, Qua tandem excogitari poterit ratio linum propter quam Deus dilecussimum et sancussimum Filium suum, crudelissimae et ignominiosissimae mor-u subjecerit ' Si poena in innocentem dum transferri non potest quod pertendit haereticus, quo pacto justum erit Christum nec in se nec nostri gratia nocentem et reum horrendis illis cruciatibus exponia Quaenam legitima tam dira mortis assignari poterit causas Nam qua in runtur ab adversario, tum doctrinae confirmatio, tum exemplorum an titatis, charitatis et patientiae praemonstratio, an non orant tanti, ι propterias unigenitus Dei filius diria esset eruciatibus devovendus; --ime cum et doctrinam suam Variis miraculis confirmasset luculenter, et in vita pietatis eximiae et invicta patientiae pulchorrima jam exempla d
disset Ergo alia procul dubio causa suberat tam insolitae dispensationis, nimirum justitiae Divinae ratio et legis edictum cui a Christo qui locum nostrum subibat satisfieri oportuit, atque hinc est quod Paulo, Rom. iii 26, dicatur' constitutus a Deo in placamentum per fidem in sanguine ipsius ad
demonstrationem justitia suae per remissionem peccatorum Praecedentium, 'Ac., ex eo enim liquido patet quam sit justitia Dei inexorabilis, cum non passa sit peccata remitti nisi intervontu an pretii et ipsi filii Dei moris et sanguine. XLIII. Deinde si unico nutu et Verbulo peccata omnia nostra deleroo veluti nubem dispellere potuit, an verisimile est oum tantas molis opus aggressurum fuisso Qui nihiI frustrae sine necessitate molitur Deus quomodo Filium suum in quo omnis ejus savitia reposita erat citra necessit tem e celo demittere, carae nostra et servili forma induere, multis modis exercere, ne tandem καπάtas et peccatum incere sustinuit 8 Sane non pau-tur sapientia et bonitas Do ut eredamus hoo illi liberum fuisse et integram, imo utraque necessitatem quandam memorabilominio intercessias
XLIV. raetore si satisfactio necessaria non fuit, nulla Videtur idonea ratio reddi posse quamobrem Deus tot illustres ejus typos in V. Foedere extare Voluerit. Cur enim non licuit oleotis Israelia videro Deum nisi prius oblato sacrificio tuus sanguine populus fuerat conssemus, Exod. HV. 9, 10, nisi ut significaretur no posse nos ad Dei cons e-
tum et mmmunionem admitu quin prius Christi sacrificio fragrantiaia-
453쪽
mo et sanguine ἄν via justitiae Dirinae fuerit satisfactum i Curioses pro Populo apud Deum iratum intercessorem egit, nisi ut doceret opus
nobis esse omnino mediatore aliquo inter Deum et nos, qui non tantum sequester esset et interprea Voluntatis Divinae qualis fuit osos hoc enim non obstabat quo minus ad vocem Dei loquentis ex Vesceret, Heb. xii. 21 sed qui Vere esset Φρον-- qui per sanguinem facta pleno nos Deo et Deum nobis reconciliaret, Col. i. m. Cur denique sub illo scinore tantam sacrificiorum molem instituit, quibus nee doctrina confirmabatur, ne foedus Percutiebatur, ne exemplum proponebatur, sed reatus tantum typicus populi, morte obieecata victimas inflicta, auferebatur nisi ut certissimum essent et indubitatum testimonium victimam aliquam non brutam, sed dirinam et coelestem requiri omnino, quaa reatum Verum in se suinpiendo a peccatoribus tolleret, et moris suas communionis cum Deo illis promereretur et restitueret Heb. ix.
13, 14, XLV. Ac dit etiam quod frustra Apostolus toties iteraret in
Epist ad Hob sacrificia legalia peccati reatum tollore non potuisse ut inferret Christi sacrificio nos de re purgari, si purgation plane nihil opus fuisset Nam quod tam facile sola Dei misericordia absque ulla satis-saction tolli potuit, eur non potuit toni pariter intercedente vicum rum legalium moris 3 Si non plus consori sacrificium Christi ad expiationem proprio dictam sacrificiis legalibus, nihil caussa diei potest cur eam istis denegare et illi tribuere constanter voluerit Quid quod quum negat Apostolus victimas legales peceati reatum tollere posse rei ipsius naturam attendit, non tantum quia aliter Deo erat constitutum, sed Vel imprimis quia tam execrabilis et foeda rea est peccatum ut nullo hiro rum taurorumque sanguine elui expiarive possit propterea inquit, Heb. T. 4 Impossibile est sanguinem Ureorum et taurorum tollere peccata ' quod Vero continuo subjicit Ver 6 6, 9 quapropter ingrediens mundum dioit, sacrificium et oblationem noluisti, corpus autem adaptasti mihi, tune dixi Ego adsum,'' c., ac donique concludit auferri prius ut posterius stabiliatur,' manifeste evincit, hane fuisse Apostoli mentem, a rogatis sacrificiis omnibus Iemlibus ut inutilibus o vanis subrogatum fuisse ex Dei aeterno consilio unicum Christi sacrificium, quod solum ad tantae molis opus exequendum par esse poterat, et sine quo peccati reatus nunquam in aetemum deleri potuisset. XLVI. Caeterum cum Messitas illa quae poenas peceas exigit, nec phet is sit, qualis esse solet in iis quas et bruto instinctu, Vel caeco naturaeferuntur impetu, nec Vero eoactionis ut in iis occurrit qui per vim aliquid patiuntur, sed ethica potius et rationalis quae a Virtute, justitia puta et sanctitate, orionem ducit, et libera intercedente Voluntate exoritur : non ita praefracte est urgenda, quasi nullam hic penitus relaxationem admitteret, sed Semper e summo jure quantum potest, agere nobiscum Deus teneretura oum enim idem ille Deus qui justissimus est sit etiam summe misericors, multiplicam in virtutis istius administratione πιείκειαν admittere potest, modo id sat salvo aeterno et immutabili jure suo; Unde diversimodo justitiae hujus exercitium bonitate et clementia temperat, Vel ratione temporis differendo supplicium, Vel ratione poenarum eas mitigando vel immutando, vel ratione personarum ea ab una in aliam
XLVII. Atquo hoo est singulare illud et eximium beneficium quoctonamur sub evangelio, dum dimissis nobis qui ut rei et sontes ex rigore legis rapiendi eramus ad supplicium, vas et sponsor in locum nostrum substituitur qui poenas nobis debitas in se transferat, quod fuit mirabile s
454쪽
pientiae darinae temperamentum sine quo spes omnia salutia dom Verat: Nam es poena proprianobis erret sustinenda et sie justitim quidem litatum suisset, sia miserisordias aditus omnis praeeludebatur; Vel tanquam inaonios absolvendi et salvandi eramus, atque ita iserisordia sesequevienter sane exemisset, sed justitia fraus aliqua ala videbatur seri Itaque modium aliquod tenere oportuit quo simul et semel, iustitiae satisfieri, et via ad summam et infinitam miserieordiam patefieri posses, quod factum apo foris nostri substitutione Nam ut justitiam suam in repetenda poena, ita misericordiam in submittendo vado demonstrat utin illo Merrimam suam jusutiam ostendit poena omnes nobis debita ipsi infligendo, ita in nos misericordis et charitatis inexhaustae rivos omnes et in auma diffundit, non modo propter ipsum e Mn peccatorum omnium notas onoedendo, sed et inmunera beneficia tum gratias tum glorias et in hac et in altera vita gratia impertiendo. XLVIII. Quisnam aulam sponsor ille esse debuerit aut quaenam sMi factio nobis necessariasuerit, non cliaeesse est ex dicti Oolligere; Namuriustitia divinas rinoet Iagiavox satisfaetionem aliquam homini peccatori, nisi in peceatis mori velit, ne mariam esse persuadent, Ita Verbum Vnng Iii non alibi quaerendam eas satisfactionem illam quam in Christo Καμε --nsore nostros sim declarat Ille enim solua potuit esse N. R deris υνο- et ρ --, quin medius inter Deum et hominea illum Divinitate istos humanitate contingebat, illa solua naturam humanam habuit
quae pateretur et simul divinam quae passionibus valoreminfinitum adderet, sanguinem humanum et spiritum aetemum, infirmitatem eamis ut m reretur tanquam Victima, et potentiam divinitatis qua surgeret e sepulchro et in sanctum sanctorem ingrederetur ut in Mos; Itaque quemadmodum satissaeuonem in genero homini ad siautem ne mariam esse Visimus,
ammo mariam fessas ipsius Christi sati actionem superest ut uin a
XLIX. Non nos latet quidem hie in diversa abitas nonnullo Θveteribus qui ut supra notabamus ex Augustino modo alios Deo pomiabiles non defuisse sunt arbitrati imo eo usque progreditur doctissimus Praeses, ut dicat stultos esse qui Meunt non potuisse sapientiam Dei aliter homines liberare, nisi suaeiperet hominem et nasceretur Ox se mina,' Sem de Annune Dom. Ita eo I. Sermon. 2, deoneam. Bonment in , senten. Distin xx. q. 6, me liberatione firmitae eredo quod alio modo potuit liberari genus humanum, de Redem tione Vero eo nego nec audeo assimare, quia temerarium est eum d Divina potentia agitur terminum praefigere ei amplius enim potent quam nos possumus cogitare.' Notum etiam plerosque, scholasticia vania et euriosis quaestionibus praeter Seripturam, ut in aliis omnibus --
Ient, in hoc argumento locum nimis dedisse, quae idus mysterii fidem paulatim enervant et immotum ho religionis Christiana sundamentum subruunt, de quibus videndus Vasque in . Tho. Disput. i. Ret Suares in eandem. Veram non defuerant alii complures tum Expatribus tum ex ipsis scholasticis qui necessitatem hanc cognoVerent, ut Athanas in eximio tractatu de orbioneam. Anselmus in lib. i. Cur mus homo cap. 16, 17, Baallius in Psal. xxviii, Ambrosius in Heb. ix. Thomas contra Gentes lib. iv. e. 64, 66. Et in eam No rei sermo omnes propendent sententiam ut tutissimam et Seriptura imprimis consentaneam : Quod tamen ita intelligendum non eat quaa Dei omnipotentiam ullatenus restringere velimus meque enim hic quaeritur proprie quid Deus potuerit absoluta sua potenti sed quid facere apud se statuerit, quiduo ad salutem nostram n e
455쪽
sarium fuerit Dicimus ergo necessariam fuisse hane Christi satissa tionem, non modo ex hypothesi decreti et consilii Des qui Christum insimnsorem nobis destinaverat ut peccatum pro nobis factus nos essem justitia Dei in ipso sed etiam ex ipsius natura rei, quia nullum Hiud molius vel convenientius dari poterat medium ad opus redemptionisse agendum Nam cum satisfactionem aliquam justitia postularet, eam autem neque homo Per seipsum neque per aliam quamvis o Creaturis sunficere pomet, non aliunde potuit peti quam a Christo qui omnia ad sati sinendum requisita habuit. Et agnoverunt i i scholastici dum fatentur, posito quod Deus Voluerit redimere homines non per viam potentiae, sed per viamperfecti iustilior, simpliester necessariam fuisse unionem hypost ticam et μνι οὐ satisfactionem, id Suare in 3. Hom. q. 1. Div. iv. 6, 2. L. Rationes varia in eam rem afferri possent, sed haec una potest Mao instar omnium Nam cum peccato quod infinitam Μηjestatem laesorat infinita poena deberetur si perfecte satisfaciendum fuit, opus fuit satisfactions infinita, jam autem infinite satisfacere non potest nisi qui infinitus eat quam eum nemo es ex Angelis is ex hominibus
sed unus Deus hanc summam inmanit obtineat. utpote qui omnes mersa sunt ematurae, nemo etiam praeter D um sumens λυκον et in ιλ-λαγροι pro nostra redemptione dare potuit Porro quia non docebat MI
Patrem vel Spiritum S incamari, et Μediatorem fieri, atquidem neci ter potuit mitti oum sit a seipso, ne inha Filium, Spiritum S. qui ab ipso sunt oeconomis humiliari tmediatorem agere Nee Spiritus id muneris poterat obiro quia debuit amediator mitu et versari circa aseplicauonem salutis aequisitae, solus Filius potuit commodo hoc munus sustinem qui ut medius inter Patrem et Spiritum, Μediator potuit emo intor Deum et hominea; et ut natura erat Filius per gratiam filios nos
facere rodimendo per justitiam quos per potentiam creaverat Sic ut necesso fuit λον. incamari et νον-- fieri, necem euam fuit ad redemptionem nostram Christum Θελερωπον pro nobis satisfacere : . metu M. Atque ita onesusum est secundum caput quod nobis propositum fuerat. Tertium jam exequendum esset circa ἀν-αεὐην rauonum adversariorum, sed quia lures sunt quam ut paucis pagellis in- eludi possint om brevitati consulantes in secutura συνλω Disputationis
I. Etsi satisfactio fuerit necessaria ad remissionem peccatorum con- aequondam, non tamen desinit ipsa remissio esse respectu fidelium plano gratuitu. II. Cum soli fidei eompetat satisfactionem Christi nobis applicare, sola etiam nos justificare potest, non opera quaelibet vel ante vel post gratiam. III. Qui pragvisionem fidei Vel operum electioni praestruunt, illi nunquam Vel Dei eligentis sa-- liberrimam, vel hominia electi extremam
IV. Qui semel vere sunt conversi nunquam finaliter aut totaliter excidere possunt a gratia, quicquid Remonstrantes pro postasia sanctorum in contrarium afforre possint.
459쪽
a sτασκευαστιlias, et Pluribus argumentis, tum a natura, tum a voluntato
Dat potius demonstratam eam dedimus Quin vero aluborrima haecloeisina et jam olim a male seriatis hominibus impugnata eat, et etiamnum hodie a pestilentissimis luereticis Variis argumentorum arietibus concutitur, quae nisi expediantur piis studiosi negotium sis saere po
soni, ideo quod nos supra facturos recepimus, eorum ἀνασκευουν cum bono Deo hac Disputatione breriter aggredimur. II. Quaecunque autem hi ab adversariis opponuntur ad tros clamos possunt DV MI In Prima Vincere conantur Deum P a condonare peccata absque satisfactione. In secund non innium osa per naturam, sed Etiam uelia ex decreto, M. Voluntatem illam nobis in ver patefecisso. In tertia non modo posse et Vella, sed ne moesia in eo
erarium sine aliqua injustitiae et crudelitatis Iabe. Prima sisndit satia- saeuonem vadis natura divinas summe misericordi repugnare et non e an essariam; Secunda eandem refragari Voluntati et falsam eam do LTortia in ipsam Dei justitiam arietare atque adeo iniquam esse contendit. ΙΙL Quod ad primam aio illi auocinantur, Si no maria Mast Christi satisfactio eo Potissimum nomine necessaria esset quod sit in Deo jusmtia quasdam ω- reuia et Vindicatrix illi essentialiarium non possit --uore peccatorum mussionem in praena utilam satisfactions: At salsum est, inquiunt, dari talem justitiam in Deo quin illi sit naturiata; 1 quia quod Deo est ementiale necessarium est, non potas non esse; at ista justiua potuit non esse puta si creatura peccatrix nulla fuisset; 2. naturalia in Deo non sunt contraria; at Maaricordia vidua a sunt contrariae, imus enim est salvare istius destruere et perdem 3. quod est inaequale et suscipit magis e minus non est de Mentia Dei, qvia in Deo omnia sunt infinita; at misericordia eis uti tales sunt, nam qui multus est misericordia, dicitur tardus ad iram, qui jussitiam in quaintain tantum ganerinouem exerit, idem mus benignitatem et misericoraliam ad minosimam uaque e stendit, Exod. X. 5, 6. Si justitia esset essentiatis, tum necessario omnium Poecata duberet aequalibus lactere poenis, so
460쪽
posset istius misereri, inum oro punire, hil enim iacit aut lacore potest quod proprietatibus suis adversetur, V. g. cum sapientia in Deo resideat, nihil inquam insipienter praestare potest ita si Deus natura justus est, semper et ubique et ad extremum deberet justitis illius actus --erere, quod tamen scripturae et experientiae adversatur 6 denique quod liberum est non est naturala a justitia libera est quia liberae voluntatis effectum, secundum quam libere potest punire Vel condonare Meata quibus vult, sicut potuit creare Vel non creare, es aliter creare, mundum. IV. Resp. Non dissicile tamen est primum hunc advenariorum impetum retundere Nais praeterquam quod antea satis superque ex ipsa scriptura rationibusque variis essentialem illam Dei justitiam ει νερεωτικὸν asseruimus, nihil hic in contrarium affertur quod Milinegotio refelli non possit Nam ad Primum Falsum est quod a- sumunt iustitiam illam Dei potuisse aliquando non esse, neque enim concipi potest nedum esse Deus, nisi justus et sanctus, neque ratio allata de non existentia creaturae peccatricis quicquam probat, dia-guenda erum justitia ab ejus mercitio et emina quae per metalepsim saepe justitiae nomen sortiuntur, εικνεια araisa--, actus 1 - 2'. Sane si nu fuisset creatura peccatrix, nullum datum fuisset justium exercitium Q --as ad erim, quia requirit praesentiam objecti tali modo constituti, sinsuisset semper in Deo ipsa justitia radicialis et quoad actum primum, nam etai nunquam futura fuisset ulla creatura peccatrix, non o nebat tamen haec propositio esse verissima, mi natura at sancta est et Iusta ut non possit Videre, inutio minus serre malum quemadmodum ab aetereo Deus fuit sane mimus et justimimus eis nondum dabatur peccatum, fuit nusericors et clemens quamvis nulla dum esset creatura misera ita potuisset has proprietates sibi habere in aetemum quantum is nullae re turm factis fuissent et misera veI peceatrices: Sic licet Deus nihil comaidisset, non desiisset tamen omnipotentia in Deo dari quia poterat aemper condere quae condidit. Caeterum quamvis justitia ad id ut sese ex rat creaturam peccatricem ut objectum requirat, non obstat ismon qu minus illius exercitium neeossarium dicatur posita tali conditione Nam egressus attributorum relativorum quae respectum habent ad creaturas, necessarii sunt, sed ex hypothesi et positis ponendis, si non necesse erat ut Deus homines alloqueretur, sed posito quod Vellet alloqui, non pol rat ni Vere, quia est mentiri nescius et ipsissima Veritas. Ita poterat non punire si nullum fuisset peccatum, sed necessario Puni posita cre
V. Ad secundum Resp. distinguendo justinam et misericordiam ab ensecus a uua quippe et misericordia non sunt dum ros in Deo nedum
contraria, sed una eademquo Dei essentia quae secundum objecta et esse in diversa distinguitur, non in se, sed respectu nostri, diciturque misericordia cum liberat miseros, justa eum judicat reos, et quamvis contrariorum contrarii sint effectus, non tamen vico Versa eontrarietas effectuum semper arguit eontrarias causas, eum saepe ex iisdem etiam causia contrarii prodeant effectus Eorundem radiorum vi et stetent cadaverno florent rosae, adem ignis qui lutum indurat, eram et plumbum lique-saest Certe, Deus misericordiam et justitiam suam erga unum idemque objectum et respectu usdem totam exereret, videretur nec sine r tione istud plane ---τον, quia ista plectit quod altera condonat, ista poenam inseri quam altera aufert sed neque hoc Deus apud se statuit, nequcti unquam nobis in mentem venit agnoscimus quidem et credimus usu in et misericordiam Dei, per admirabilem συζ-- a sapientia ejus πολυπ-- factam, sese exerere in opere salutis, sed nec in eodem subjecto, nec