장음표시 사용
571쪽
quod per Vangelium nobis communicatur, istis Vero quoad Mariam et remessii applicationem, quatenus per Vocationem ad Deum conversi fructum meriti Christi recipimus et actu sanamur, tum a reatu persecte Per justificationem quae per fidem nobis intimatur, tum a labe successiVe Persanctificationem quae per spiritum in cordibus nostris ingeneratur; unde patet optimo Petrum haec duo conjunxisse ut alterum ex altero probaret, et pessime adversarios haec divisisse ut alterum ex altero negarent; quod nobis nunc quidem ad illius quod intendimus demonstrationem suffcere test Ex quibus omnibus jam concludimus et Isaiam et Otrum alia- faetionis veritatem in locis illis de quibus quaestio sui essicacissime asseruisse : mea QM, .
I. An evangelii Vox jam sub V. T. audita suerit diu contra Socinianos. II. An Oraculum Isaiae e. vii 14. Ecce Virgo concipiet, ' c., bene ad Christum Jesum amatthaeo accommodetur 3 A . contra Iudinos. III. An Christus veram naturam humanam assumpserit in utero B. Virginis in tempore, quemadmodum veram naturam divinam a Patre acoepit ab aetem, A . contra Anabaptistas. IV. An Christus sit odiator secundum utramque illam naturam γ V. eontra Pontiscios. V. An Sanctorum invocatio vel probata fuerit unquam in Scriptura, vel probari possit 3 . contra Ponti ios. VI. An caelibatus ab Apostolis fuerit annexus Ministerio Ecclesiae γα constra Ponti ios. VII. An mendacium sub quocunque tandem praetextu licitum sit 3 N.
contra impium volitarum commentum, qui mentales reservationes, vel quivocaliones verbatis, hoc est pserandi et liendi artem et maψοδικοπαν--evias, impuris scriptis suis publice docere, et pessimo me D uolicitus --
575쪽
Respondente riTR SECRETANO, minanemi. I. Varia jam in antecedentibus vidimus argumenta pro vinitate fouis etiOnis Christi, potissimum ero ea quae orariorsis passionumque Christi causis tipoterant: Nunc alia depromenda sunt exista passion in earumque αὐjunetis, quae non minori evidentia et certitudine idem mysterium comprobant. Quia Ver inter ea omnia quae hae in parte ab evangelistis recensentur, nihil memorabilius videtur vel ine ius ad veritatis illius quam quaerimus confirmationem ea quam in horto sensit Agonia, et quam in cruce expertus est desertione, Ideo peculiariter utrique immorantes, demonstrare jam aggredimur neutram in Christo locum habituram fuisse, nisi pro nobis satisfaciendi munus in se recepisset. Quae tanta nobis erit
ΙΙ. Ae ut de Agonisi dicamus primum, qua inchoata fuit animae passio et quam in horto experiri voluit, ut peccatum quod in horioiaradisi primus Adam commiserat deleret natura ejus et qualitas paucis est expendenda antequam eram ac genuinam ejus causam investigemus, ut enim maximi fuit ad consolationem nostram momenti rem totam cognoscere, accurate a Spiritura nobis in evangelio descripta suit Extat vero ejus descriptio tum apud atth. xxvi. 37, 38 39, tum apud Marc. xiv. 33, 34, 35, tum apud Luc. xxii 42 43, 44, tum apudiaulum, Heb. V. 7 8. Ubi notamus tria o Gradus et partes. 2. Adjuneis. 3. Metus Partes duae sunt, tristitia et timor, illa ex intuitu mali praesentis, isto ex apprehensione mali suturi originem trahit Tristina designatur per λύ 'matth. XXVi. 37, per ταραξιν, Joh. xii 27 et xiii. 21, per γωνίαν, Mo xxii 44, per ἀειμνίαν, Marc. xiv. 33 Timor per συλάζειαν, Heb. V. 7, et Miscησιν, Μam. HV. 33. Adjuncta duo, 1 sudor sanguinetis, Mo xxii. 44, 2. μα- sentia Angeli eum corroborantis, Lue xxii 43. Metus hujus tristitiae et timoris fuerunt preces mas ardentissimae quastatri ter obtulit de Calla a
se transferendo, Matth. xxvi. 39, aro. xiv. 36, Lue. Hi 42, quarum servor notatur cum non tantum orasse dicitur κτενέστερον, sed cum clamore valido et lachrymis, Heb. V. 7. Sic per vario gradus gravissima Christi luota nobis ob oculos ponitur ut sciamus non umbratteam et ἀνωδυνον, sed Dj0jtirocli QOO JIC
576쪽
522 DEAEATIsFACTIONI CHRISTI VERITATE. DISPUT XVI.
acerrimam fuisse hanc pugnam quam pro nobis sustinere Voluit quod melius ex singularum partium brevi examine patebit sed priusquam hoc iacimus amoliendum est salsissimum eorum commentum qui passionum istarum inficiatione impia salutarem hanc agoniam obscurare sunt conati. III. Fuerunt enim jam olim nonnulli qui eum divina Christi gloria indignum censerent quod moestitia et pinore correptus suerit, eo usque progressi sunt ut senserint Christum non vere sed κατα δόξαν et apparenter tantum timuisse et eoutristatum sessae, quo pertinet haeresia Aphthariodo- cetarum et G anitarum qui corpus Christi incorruptibile et impassibilo fingebant de quibus Niceph hist Eeolos lib. Vii. c. 29 et Damaso haeres. o. 84. Ad eos videtur accessisse Hilarius, qui, lib. . de Trin. dia- putat humanam naturam in Christo propter personalem unionem cum Verbo nullis passionibus obnoxiam suisse, sed, sicut telum transit per aquam Vel per ignem, et saei quidem distractionem sed sine sensu V 1eris, Ita Christum non sensisse illam quae in passione iacta est corporis lacerationem, atque ita nullum sensum doloris verum fuisse in Christo etiam in acerbissimis illis passionibus quamquam euus Lombardus, ii 3'. senten. diat. V., opinionis hujus suspicionem ab Hilario sedulo amoliri conatur, ut non tam verum timorem, doloris ac Passionis sensum Christo ademerit, quam causam et meritum patiendi, timendi, et dolendi, quod in nobis est, quia in nobis est naturalis patiendi necessitas propter Adae peccatum indueta in Christo vero ultio ex ejus libera voluntate suscepta sic Epiphanius, haeres. 6s, Varia quaerit expositiones ut doceat qui tam ingens conatamatio Christo tribui possit in hoc agone, maxime quia Ariani hoc argumento divinam Christi naturam oppugnabant. Justinianus Imperator, test Evagrio histo lib. iv. o. 38 Christum vero sensisse tristitiam, dolare et angores in passione negavit, et edictum in oposuit in quo corpus Domini ineorruptibile sanxi, naturaliumque et inculpatarum passionum haudquaquam capax fuisse dieit, o sacrosanctum illius corpus aliquam mutationem aut alterationom indo ab eo quo in utero sormatum est, neque in voluntariis neque in naturalibus passionibus, accepisse asserens. IV. Verum utut hae opinio quorundam fuerit, a pluribus tamen et longe sanioribus ejecta est semper audiatur Vel imus Ambrosius, si T. in Luc. o. xii. oujus aurea verba quia imprimis ad rem nostram iaciunt doacri minio non pigabit Maeront,' inquit plerique hoc loco qui tristitiam Salvatoria ad argumentum inolitae potius a principio quam susceptae ad Ompus infirmitatis inolinant, et naturalis sensum cupiunt retorquem sententiae. Ego autem non solum excusandum non puto, sed etiam nusquam
magis pietatem ejus majestatemque demiror, minus enim contulerat mihi nisi meum suseepisset affectum, Ergo pro me doluit qui nihilhabuit quod pro a doleret, et sequestrata doleotations aeteriis divinitatis, taedio meae infirmitatis incitur, suscepit enim tristitiam meam, ut mihi suam laetitiam largiretur, et vestigiis nostris descendit, usque ad mortis aerumnam, ut nos suis est ita revocaret ad vitam, confidentor argo tristitiam nomino, quia crucem Praedico, neque enim speciem incamationis suscepit sed veritatam Debuitem et dolorem auscipere ut vinceret tristitiam non excluderet.' Me aliter August. l. 14 de civ. mi, o. Neque enim inrit, erat Verum hominia corpus et Verus animus, salsus erat humanus affectus.' νυσε καὶ ληψείη τὰ πάντα γενερο, inquit Athanasius. Et sane si Christus vere et non δοξαστῶς naturam nostram assumpsit, Quidni et cum ipsa omnes affectus innocuo et ἀδιαζλήνους qui eam eo tantur eum suscepisse eredamus' Sed de eo dubitam nos non sinit at orioulum propheticum, Isa liii. quod Vere languores nostro portaturum et dolores Hulaturum Messiam prae
577쪽
dixerat, et ipsa historia ovangeliea quae gravissimos illos Christi dolores graphie nimis describit, quam ut erismae tantum speciei, non ero et in- temo animi motui adscribi possint quid quod hoc semel posito ora est
totum redemptionis nostrae mysterium, nam si Christus non vero, sin simulate tantum dolores istos sensit, utique etiam nostra redemptio non vera sed
simulata suerit, quod vel cogitare impium, Unde opinio illa vetus Aphtha
lodocetarum publico Ecclesiae consensu jam olim explosa et damnata est. V. Sed nec admitti potest oeentior Pontificiorum error qui si agoniam hanc non tollunt penitus, admodum tamen extenuant dum Christum in corpore quidem, sed non in anima passum esse contendunt, vel si quid doloris sensit in anima, id partem inseriorem et sentientem duntaxat passam esse non autem superiorem et rationalem Sed utrumque istud commentum saetii negotio resellitur: rimo quod Christus non corpore tantum sed et anima passus sit, Vix opus est ut probetur cum et Scripturae vox et salutis nostrae eoossitas illud tam ebus praedicet; equid enim Vol animam ponere diceretur, Joh. X. 15, Vel eam in saeri solum pro delicto tradere, Isa siti 10 vel cur eadem tristis et conturbata perhiberetur, atth. xxVi., cur αδημονία illi et ἐκθαμζησις quae proprie sunt animae affectiones tribuerentur, si corpoream tantum mortem extemosque cruciatus sensisset pDεinde mi animas debuit aequo redimere ac corpora, nonne utraque assumere et in utrisque loco nostro pati debuit ad poenam nobis in utroque de-hitam persolvendam 3 eo diffiteri tandem potuerant adversarii, sed eo sareeipiunt ut dicant vel in anima tantum sympatheeire propter dolores et cruciatus corporis esse passum, vel in parte tantum inferiori non superiori. Et de priori effugio nihil nunc ulterius addimus, quia in sequentibus pluribus erit discutiendum; posterius vero satis superque ex eo retunditur quod Christus non tantum in hac vel illa parte animae tristis dicatur, sed animam habuisse triglitia undique occupatam et obsessam, quis vero dixerit tantum angorem haesisse duntaxat in inferiori, non vero penetrasse ad superiorem animae partem y Viderunt o noti paue ex Pontificiis, qui ida Thomae sententiam ejiciendo Christum in utraque animae parte passum esse agnoverant, aldo inruatin xxvi. Eorum subtilitas qui vol-tatem hic interpretantur partis sentientia appetitum probanda non est melius alii dispensatione quadam saetum fuisse, ut eum Christus beatus esset, tristitiam etiam in superiorem animae partem admiserit, nam sicut beatitudinem suam cohibere potuit ne deflueret in corpus, ut pati posset, ita premere eam potuit et quodammodo occultare ut ad tempus tristitiae eod ret, quae una passionis suae pars sutura erat.' Sic anus loc. eom. lib. xii. c. 13, Ferus in atth. xxvi. alii Nec alia Catechismi Romani fides, cujus ista verba sunt in arti. 4, symb., postquam de extemis passionibus egisset, de intemis sic ait, quod vero ad intimum animi dolorem pertinet, nemo dubitare potest quin summus in Christo merit; quid summo majus diei potest rationem addit, Christus Dominus amarissimae passionis calicem quem bibit nulla suavitate permixta temperavit, humanae enim naturae quam assumpserat sentire omnia tormenta permisit, non secus ac si
homo non etiam Deus fuisset. ' Sed clarius hoc ipsum ex distincta singularem partium et circumstantiarum istius agonis consideratione patebit. VI. Hi vero primo loco occurrit λυπι quae Christo Mnitura nam appetente rarissimi certaminis tempore coepit λυπιμθαι, inquit Matth. xxvi. 37. Licet quibusdam praeludiis filium suum exercuisset Dominus, nunc tamen propiore morti conspectu eum Vulnerat gravius et insolitum te rorem incutit unde non tantum dicitur contristatus, sed ipse moeroris sui magnitndinem discipulis suis aperiendo ait περίλυηπός ἐστι - χἡ μολιωέχρι
578쪽
Θανάνου Tristis est anima mea usque ad mortem. ' non tristis tantum, ut vorti V. V. nimis molliter, sed undique tristis, ut recte Bega noster Vim V oia compositae reddit, quod observavit etiam Franciscus Lucas, περίλυπος valde tristis, auget enim praepositio περὶ quasi dicat Tristitia undique obsessa et circumvallata est, ita ut nullus pateat exitus: ' quo sensu passim occurrit apud scriptores Plut in libro de edu. lib. dum laetitiae ot tristitiae excessum prohibet, μαντι ἐν ταῖς ευπραγίαις περιχαρει. μήτε ἐν του συμφοραῖς ρίλ-ους Ἀπάσειν Tertio, non tantum περιλυ-ος dicitur sed se usque adiso lam,' quo bene significari dicit pondustribulationis' Glossa interlinearia, nec enim hic terminus sive duratio tristitiae notatur eaetensive quod voluit Orig. et post eum iero. sed ejus magnitudo et gravita intensive Maae
talis sui ut lethalo illi doloris vulnus infligeret et ad ipsius veluti incisauces eum deduceret, quomodo eandem phrasim alibi usurpari constat, Ιsa. xxxviii. 1 de Ezechia qui aegrotasse refertur ad mortem, item de Jona qui iratus dicitur uias ad mortem, Jon iv. 9 id. Minissime. VII. Ut autem gravitas illius tristis designetur, non tantum dicitur sulas τάραξις, Joh. ii et λυπη, sed etiam γωνία, Luc. xxii. quo nomino Graeci exprimunt anxietatem illam et animi angorem quo percollimur opus aliquod arduum aggressuri, potissimum vero de iis dicitur qui Morrimum aliquod certamen sunt inituri, deducitur enim a voce ἀγών quae erismen notat, unde Hesych. ἀγωνία palaestra eat imo et ollum;
ἀγωνιῶν, κινδυνευω; et Orion apud Etymolog ἀγωνία - ου ει -- μελλον- νος κατιεναι, 'de eo qui in certamen descensurus est;V Cum ergo acerrimum
Christus cum Diabolo et inseris imo et cum ipso Deo certamen esset inituma mirum non est in agonia dicatur fuisse. Denique eadem tristitia per αλ- ιονίαν graphice describitur, talis enim motus animi exprimitur hac voco ut animus veluti prae horrore concidat et sub pondere moeroris quasi satiscat:
sic apud Hippoα, qui in morbo lethali sunt constituti ἀδη νες dicuntur et Xenoph. lib. 4, hist. dicit ἀδημονῆσαι τὰς ψυχὰς pro gravissime angi tpono prae dolore exanimari undo Eustat deducit a voce αδος satietas, ut ait quasi nimia dolorum satietate satiscere, nisi malia ἀδη νειν idem esse quod εν αδη μενειν, ea tristitiae mole gravari ut videri possis apud inseros
VIII. . Cum tristitia timor jungitur, Hob. v. 7, ubi dicitur Christus
exauditus ἀπὸ τῆς ευ cita a metu et timore, quod dici non posset nisi in hoc agone constitutus metu aliquo perculsus suisset. Quia vero Bellam et caeteri ex eadem communione grandem litem nobis intentant de corrupto et salsato hoc loco quasi perperam υλαcata vocem per metum reddiderimus, qui Potius per reverentiam et pietatem reddonda erat, quod imprimis ursit etiam Cotonus plagiarius age videamus quam inepta et absurda sit tota haec accusatio, quippe et apposite Vocem hanc per metum reddi posse, ne aliter hoc in loco debere manifesto demonstraturi sumus. Non im
quidem inficia vocem υλαζειας nonnunquam pro pietate, religione, reVeronti seu metu reVorentiali, ut ipsi loquuntur, sumi, quemadmodum timor non raro totum Dei cultum notat, atque eo sensu usurpatur, Heb. ii 28,
indo stiam fit ut viri pii et religiosi dicantur ευ ζειι Luo ii. Act ii, sed
unam vel praecipuam istius vocis esse significationem omegamus, imo primarium et longe frequentissimum ejus usum ess pertendimus ut timorem significet, metum scilicet impendentis alicujus mali quod vitare optam a nec istud ignorare possunt qui Graece aliquid sciunt; sic mavori ,
579쪽
dum sic appellant; sic Hesychius, Varinus, Aristoteles in tractatu do virtutibus et vitiis agens περὶ τῆς δειλίας πεστι δέ τις ευλαcεια subest ei,' inquit, 'uidam timor.' milo de vita osis dicit, Mosem fuisse natura ευλαc i, timidum. ' Ρlutar dolericle πινὶ τὸν λόγον ἡ εὐλαcὴς timide ad dieendum
accedebat.' Sic in sacris lxx. saepius is cata Vocem usurpant ad timorem et pavorem designandum quam ad religionem et pietatem connotandum, Jos xxii. 24, λάcεια respondet.Ηeb. au' quae anxietatem notat 1 Sam. xviii. 15, υλαcεῖσθαι ponitur pro 'a'; et eri xxii. 25 Exod. iii. , pro ου' sic Act xxiii. 10. υλαζηθείς pro φοcηθεὶς ponitu tribunus timens no Paulus discerperetur.' Cum ergo tritissima sit elingitata istius vocis significatio, quid mirum si hic retineatur γIX. Hanc autem non tantum retineri posse sed necessario hoc in loco retinendam eas multa sunt quae probent 1 Scopus et αλληλουχία verborum, nam praecesserunt illa, Obtulit preces et supplicationes cum laehrymis et clamore valido, at certe qui nihil metuunt neque precantur neque inter precandum exclamant, Vel vociserantur et lachrymas fundunt, imo cum preeos ad eum dirigeret qui poterat eum servare ex morte, utique metu aliquo constrictum suisge necesse est itaque ut sequentia respondeant prioribus non aliter ευλάζει quam per timorem reddi potest. 2. Aliorum locorum eo lis quae metum eundem et longe graViorem Christo tribuunt quum dieunt
αδημ ονῖσαι, ἐκθαμcησαι, contristatum fuisse usque ad mortem, an vero haeo
gaudium et fiduciam, annon potius metum et anxietatem important γ ecquid orgo timeamus dicere metum filio Dei adscribi ab Apostolo cum idipsum de eo jam ante essicacius praedicassent evangelistae 3 3. Natura phraseos
hic usurpatae quae alium sensum commodiorem non potest serre, cum dicitur ισακουσθεὶς - τῆς υλαζειας, nam si Vertamua pro reverentia Vel
pietate, quod V V et Erasmus habent, non aliud declarabit Pro quam propter vel secundum vel aliquid ejusmodi quod significet quo respectu sit exauditus cita ut sensus sit Christum exauditum suisse a Patre propter reverentiam suam, quia illi in omnibus obediens fuit tanquam filius dilectus aio reverentia causa erit cujus gratiatate eum exaudierit. At si hoc voluisset Apost usus suisset potius praepositionibus δ/ὰ κατὰ et περ, quRm praepositione ἀπὸ cujus insolens plane est usus hoc sensu apud probatos authores, nam quae exempla congerit Bellam l. iv de Christi anima c. 8, ut doceat praepositionem απὸ nonnunquam sumi pro δια propter aliena sunt, ut illa, Μatth. xiii. ἀπὸ τῆς παρας πάγει, prae gaudio abit,' et xxviii. 4,- - δι
Θαυμκζόντων adhuc ipsis non credentibus prae gaudio, et mirantibus; Sie Aet xii 14 et Luc. xxii 45 nam in hi omnibus exemplis ἀπὸ significat pro et notat causam intrinsecam a qua movebantur agentia : at hic nihil tale, non enim ipse Christus exaudivit seipsum prae pietato, sed cum ipη pius esset, vel potius quia pius esset, statuitur exauditus ab alio nim. a Patren et haec ratio Chrysostomum movit procul dubio ut reverentiam hanciatri potius quam Filio tribueret, ita ut Deus eo in honore et reverentia filium habuerit ut eum exaudierit, sensu tamen incommodo, quia reverentia de honore potius dicitur insorioris erga superiorem praeterquam quod si do atro intelligenda osset addendum suisset pronomen αυτου. Itaque eum nec de reverentia filii erga Patrem, licet pia sit sentontia, phrasis intelligi possit, nec de reverentia atris erga filium, superest ut timor hic notetur et metua, non αλογος et bratus sed rationalis, a quo Christus liberatus sit. Neque nova videri debet, aut inusitata haec phrasis ut audiri aliquis dicatur eae metu, pro eo quod est at eodem liberari, posito
580쪽
Num habemus, oomibus unicornium exaudia mer id in ab iis liberando. Sic lax excidiotismo Hebraeorum, Jer. XXVi. 9, 3 πολις αυτηερνυιω-σεται, τὸ κατοικουντων, se urbs ista desolabitur ab habitantibus. ' non hoo sensu quod desolent eam habitatores ipsi, aed ut desoletur ita ut nulli sint habitatores, quod notant Hebraea ad , a 3κυ, nec aliter Paulus, Col. ii 20, ει απιθάνετε μναν-- ἀπό των στοιχ γ ν του κοσμου Si mortui estis cum Christo ab elementia mundi,' Justinianua παραφράζει mundi elementis libari astis ot soluti.' 4 Syrus interpres eandem Vocem per metum reddidit, Iicet enim syntaxim perturbet et verba ἀπο ευ Σια a Verbis prae- oodontibus separando cum sequentibus connectat, Vertit tamen inbri r eae metu. Quae omnia luculenter probant motum inter agonis istius partes ab
A. Sed hoc elatius adhuc evincitur ex altera illa voce quae apud arcum et Lucam oecurrit cum dicitur is abcησασθαι, nam ut Θαμύος aliquid est piusquam metus, nimi metus cum horrore, ita κράμcησις intendit significationem οὐ b rucsῖσθαι quum ita percellitur animus ut pone detur in stuporem a mens eripiatur est enim omnium facultatum e vehementissimo et aderrimo mali vel praesentis Vel suturi sensu obstupefactio, quod fieri solo in subita vel gravi Hiqua consternatione hoc Homer , Iliad. o. exprimit cum ait, Θαμζησαν, καὶ πάντας - χλωσὸν δ.ος Τλε, Obstupuerunt et omnes pallidus timor evit;
Obstupuere animi gelidusque per ima metirrit
Undera locas derivant a ba1πω quod est stupeo, admiror, attonitus sum; sic quod 'am xxii 5 dicitur χειμε io ἀνομίας ἐθωωζησαν id Psal. xviii. 4 est ἐνάροξαν, ita redditur VOX Dyci quam alias lxx. Vertunt εκταράττειν,
καταπλώ1ττειν, στροcεῖν id Periurbare, aeterrere, circumagere, unde u in via
cεριμμοὶ terrores, sal lxxxviii. 16, Job. i. 4. XI. Utriusque vero et tristitiae et timoris magnitudinem ulterius do- monstrant adjuncta duo, sudor sanguiuneus et Angelus Christum corroboransa e primo ita scriptor acer Luc. xii 44, καὶ γενομενος εν ἀγωνία,εκτενεστερον προσηυχετο, γένετο δε ὀ δρῶς αυτου ueni Θρηιζοι αιματος καταζωνοντι επὶ τὴν γὴν mi ipse constitutus in agono intentius orabat, et erat sudor ejus sicut grum sanguinis decidentes in terram.' Θρέωcος, grumus, proprie est rei in unam massam concretae ruatum, dicitur ἀπο οὐ Θρεψαι Laστι πηξαι, teste Eugiath. unde Θρόμco αιμιανος αυλα προπηγὸς, ut Varin. reddit apud Diosc. lib. iii cap. 44 et Hesych. Θρηιζοι αἷμα παχ, πεπηγὸς ως βουνοι, sanguis crassus concretus instar grumorum. Quid porro de sudore hoc sanguinis statuendum sit non constat inter doctos. rimo certum est hunc Versiculum a temerariis nonnullorum unguibus quondam suisse erasum, adeo ut in multis codicibus tum graecis tum latinis nulla velaudoris auguino vel Angeli consortantis fieret mentio, ut observat Hilarius, lib. . doarin et Hier. lib. i. contra Pelagium, et ex iis Erasmus et Sixtus Sonensis, Bibl. l. i. c. 22, idque ab iis praestitum fuisse potissimum quod Ariani abuterentur hoc loco ad detrahendam Christo divinitatem, quodque ipsis videretur fiori non posse ut in humanam Christi naturam diVinitati personalitor unitam tam ingens constematio caderet Sed