De necessaria secessione ab ecclesia romana, disputationes: disputationum ...

671쪽

Verius et melius ompetebat quam morti o Adversariorum hypothesi. Deinde Scriptura modum connexionis inter mortem Christi et remissionem peccatorum explieat voce placammis, Rom. iii 25, 1 Joh. ii 2 Eph. i. 7, quod morti quidem optime, resurrectioni autem nequaquam possit aptari. Tertio, aulus morti seorsim a resurrectione et Vita effectum redemptionis et reconciliationis tribuit, Rom. v. 10 Si cum inimici essemus reconciliati suimus Deo per mortem filii Hus, multo magis reconciliati servabimur per vitam ipsius,' ubi mors opponitur vitae gloriosae, et illi quidem reconciliatio inimicorum tribuitur, per sanguinis scilicet fusionem et oblationem corporis, quae actus sui sacerdotalis, sacerdotia enim os peccata expiare, Deum placare, atque ita pacem sacere, isti vero conservatio et plena liberatio amicorum, quae virtutis est regis quam Christus in gloriosa sua exaltatione exerit. Cum ergo Scriptura constanter hoc beneficium morti Christi tribuat, nullaque ratio dari possit, cur ipsi potius quam resurrectioni adscribendum sit ex Adversariorum sententia, imo magis proprium et immediatum sit resurrectionis effectum, indo doducitur quod nos intendimus, diverso plane modo morti tribuendum esse, per viam scilicet meriti et satisfactionis. XXXVII. Regerit hic rellius, rationes varia dari cur morti potiusquam resurrectioni hic offectus tribuatur 1'. Quia in ea summa Dei et Christi erga genus humanum adhuc impium et ipsi inimicum charitas apparuit, ideo nihil ea aptius suisse ad remissionem occatorum in novo cedere

promissam, demonstrandam et sanciendam, et jus quoddam nobis concedendum, quo eam repetere a Deo et Christo queamus si ad eum conversi fueri- Inus P. Quia in morteinit sancitum. novum illud foedus in quo se ad remi sionem peecatorum nobis concedendam obstrinxerit Deus, idque Vel σχετι- κω ad Vetera foedera, quemadmodum humana foedera caeso animali et sanguine sus sanciri et confirmari solebant, o foedus antiquum fuit sanguine stabilitum et initiatum, vel etiam quod per mortem Christi salutis aeteram via in Nov. est primum praescripta, exemplo ejus hierit insigniter comprobata et, ut loquitur Spiritus Sanctus, initiata et dedicata, Heb. . 19, 20. Atque hinc pater dicit cur Christus sanctissimum Eucharistis ritum non proprio ad vitae et resurrectionis, sed ad mortis fusique sanguinis memoriam et annuntiationem instituerit, quia ea foedus novum os sancitum, in quo remissio peccatorum nobis promittitur. 3' Quia alludere voluerunt Scriptore S ad varia quae melius morti quam vitae et resurrectioni respondent, ut ad sanguinem cederis antiqui et ejus aspεrsionem, qua Israelitae quodammodo maeri adscripti fuerunt ad sanguinem victimarum legaliumci ad Oees redemptionis, aegi sitionis, pretii ad ablutiones, et purgationes varias, sive in lege olim praescriptas, sive Vulgares et profanas at omnia elegantia et argutia quam eos sectari nonnunquam Videmus periret, si loco mortis, Vel Vita vel resurreetio Christi substitueretur. XXXVIII. Sed hi eadem semper oberrat chorda, et vel nihil dicit, vel quod pro nobis non obscure iacit. Nam quod ad prius, etsi charitas Deiae Christi luculenter se in morte Christi exhibuerit, non facit hoc tamen, ut illi soli peceatorum remissio tribui debeat, non vero potius resurrectioni, quae causa propria est istius beneficii, si nihil aliud est remissio quam potens et essicax a poena liberatio, ut illi statuunt. Adde quod major ost charitas peccata ipsa actu remittere, et ad coelestis gloriae possessionem Oavocare, quod Christus Vivens et exaltatus praestitit, quam remissioni isti et gloriae fidem sacere moriendo. Illustrissimum sane et maximum dicitur Christus in morte nobis dedisse ana oris testimonium Joh. v. 13, sed id

longe alia de causa dicitur quam ab Adversariis intelligitur; quia sedleet

672쪽

moriendo animam posuit pro nobis, hoc est, non tantum doctrinam suam eonfirmavit, sed loco ac vice nostra se substituendo pro nobis satisfecit. Secunda ratio Adversarium jugulat, nam si super morte et sanguine

Christi sancitum sit novum foedus, utique in morte solvi debuit λυτρον pro nobis debitum, si satisfactio justitiae divinae quae foederis istius fuit fundamentum non potuit enim Deus in gratiam redire eum creatura, illamque in communionem caderis recipere, nisi prius justitiae quae peccato laesa fuerat probe litatum esset, ut ostensum sui in Disput de Necessitate satisfactionis), ad cujus adumbrationem Deus sanguinem adhiberi voluit adstoderis antiqui confirmationem, Exod. xxiv. Heb. ix. Verum quidem victimas etiam locum habuisse in foederibus humanis sanciendis, unde Phrasis oririferire foedus a seriendis victimis ad majorem certitudinem et perennitatem ab utraque contrahentium parte contestandam, ita seriendum esse docentes eum qui primus scedifragus suisset, de quo ritu vide Livium lib. i. qui sormulam foederis antiquissimi inter P. R. et Regem Albanorum icti latissime persequitur, et Virgil. lib. viii. AEneid. Suet in laud. cap. 35. Sed a foederibus humanis ad divinum argumentari quis velit 7 maxime eum inconstantia et mutabilitas quae in humanis iacile locum habet, ab hoc quod a Deo pangitur, et in eo solo totum landatur, procul removenda sit, ideoque sanguinem adhiberi ad constantiam hanc testandam necesse nihil suit.

uid ergo ad iram ejus placandam effusus est, qui finis praecipuus fuit

sacrificiorum. Atque hinc patet quo sensu dicatur Via per sanguinem d dicata, Heb. X. 20, non tantum quia eam suo exemplo nobis praemonStr Vit, sed quia eam merito suo aperuit, nam ante ejus mortem via salutis

erat plane inVia, et- αβατος, ustitia Dei aditum paradisi gladio suo flammeo intercludente, sed jam sanguine Christi placata Dei ira omnia nobis patent, coelum panditur fidelibus, ita ut libero et eum fiducia eo sequi pos8imus Christum praecursorem nostrum, Heb. vi. 19, 20. Unde colligitur Christum appositissime sacram cenam instituisse non in memoriam Vitae et resurrectionis, sed praecipue mortis, quia in ea nobis dare voluit sigillum foederis gratiae et sacramentum remissionis peceatorum et reconciliationis nostrae cum Deo, quod a morte Christi unice et ἐξόχ- pendet Tertia ratio non inscitiam tantum ejus prodit, sed ot impietatom, dum in vana argutias et elegantias sermonis convertit eas locutiones, quae recondita proponunt mysterin quasi 8. Scriptores per merum ingenii lusum usi suissent allusionibus ab que ullo fundamento, quod quam alienum sit a gravitate et majestate Spiritus S in Scriptura loquentis piis omnibus judicandum relinquimus. Imo κατατο βιαιον sortius argumentamur, Si sanguis foederis antiqui et sacrificia victimarum lemum ad quae alludit Spiritus S. expiationem carealem iaciebant, si redemptio et acquisitio proprie dicta pretium et satisfactionem impo

tant, omnino necesse est Christum in mort et expiationem et satisfactionem aliquam praestitisse, ut Veritas figuris, et res vocibus apprimo respondeant. XXXIX. 4. Abgur Posita sententia Adversariorum nulla erit Justitia illa Christi quae toties a Paulo commendatur, tanquam fundamentum HSti fieationis nostrae, et sons omnis nostrae consolationis et spei, cum ait Peream nos justos constitui Rom. V. 18, in ea nos inveniri, hil. iii s et

esse in ipso 2 Cor. V. I, ea indui et tegi adversus criminationes Legis et Diaboli, Rom. iv. 7 8. Nam si vera est ipsorum mens, Christus nil nigi exemplum nobis contulit, et tota justitia fidelis in fido at obediantia mandatorum divinorum consistit, ita ut fides ipsa nobis imputotur in justitiam et reputetur per acceptilationem pro persecta justitia apud Deum, ut Socinus, ri. 4. c. 11 suae probare conatur. Quid oro est totum Vangelium evertere si hoc non est 3 Si enim fides imputatur pro justitia,

673쪽

DISPUT XIX. DE SATIEFACTIONIS CHRIATI VERITATE. 17salso ergo dixerit Apostolus nos aliena justitia justos constitui Rom. V., nos esse justitiam in Christo non in nobis, o deprehendi habentes non justitiam nostram quae est ex lege, sed eam quae est ex fide Jesu Christi, nam quis dicero sustineat fidem vel obedientiam non esse nostram 3 Imo, quod gravius adhuc est et magis intolerandum, confunditur Lex cum Evangelio, vetus cedus operiam cum novo gratiae Foedere, cum ex istorum mento utrobique per propriam obedientiam justificemur. Nec Paulus potuit antithesim toties instituere intor fidem et opera, cum ex istis fide qua opus Deo gratum justificet. XL. 6. Absur. etaphorice et figurate sine necessitate exponuntur quaecunque Scriptura de redemptione per Christum parta de pretio sanguinis, et αντιλ ut a quod pro nobis dedit, de sponsione et vadimonio ejusdem loco nostro suscepto, expresse dicit innumeris in locis cum tamen uspiam hae metaphora a Spiritu Sancto notata sit, et verbis propriis explicata, quod necessarium erat imprimis ne in errorem periculosum incideremus, proprie interpretando quod figurate tantum et improprie dictum est unde vel desecisse Spiritum Sanctum in necessariis dicendum est, et non alis suorum saluti et fidei prospexisse, quod impium est uel cogitare, Vel Atatuendum ista omnes locutione proprio et Vere prout sonant intelligendas esse, non figurate tantum et metaphorice. 6. Absur. Si mors Christi infligi debuit

ad testimonium perhibendum doctrinae suae de peccatorum remissione : Ergo remissio prius fuerit necesse est Nam res ante sit oportet quam testata fiat, rei enim existentia causa est testimonii, non contra, Sic mor PO-tius essectus erit remissionis quam remissio mortis. At Scriptura tamen dicit nos remissionem consequi per anguinem, Eph. i. 7 Col. i. 14 et sanguinem delere peccata nostra, I Joh. i. 7 Item sanguinis effusionem esse aliquid antecodens sine quo non fiat remissio Heb. ix. 22.

XLI. 7. Absur. Ossicium Sacerdotale Christi tollitur, Vel cum Prophetico et Regio confunditur; sive oblationem mortis, sive intercessionem Vita spectes, qui duo sunt actua muneris sacerdotalis. Nam ad priorem quod attinet, cum mortuus supponatur Christus tantum ad doctrinae confirmationem, hoc ipso mortuus erit ut Propheta, et Doctor, non ut Sacerdos. Osteriorem Vero non minus evertunt, Intercessionem dico, tum quia

non potest statui actus proprie sacerdotalis nisi quatenus saetificii peracti virtute nititur, tum quia τευξιν illam nolunt ipsi peragi precibus, et repraesentatione meriti, Aed assidua et potenti salutis nostrae cura, quod ad Regium munus, non Ver ad sacerdotale pertinet. Scio passim id discriminis ab iis statui inter haec duo munera, ut Regno quidem potestatem, Sacerdotio vero Voluntatem nos juvandi et servandi abscribant Sed quia sanae mentis potestatem a Voluntate tanquam duos diversos duplicis muneris actus distinguat Annon boni rincipis est, non tantum posse ju-Vare et servare suos subditos, sod etiam ipsis bene velles Cum ergo discrimen illud nullum sit, patet duo haec munia perperam confundi et posterius plane abrogari. Neque hic obstare potest quod iidem reponunt, Quicquid a Sacerdote expectamus, id omne ab ipso ut Rege proficisci posse, ut quod peccata expiet et purget, id enim fieri or destructionem hostium spiritualium, peccati, mortis et Satanae, quae Christo ut regi tribuitur, 1 Cor. v.

24, 25; quod amictis prompte succurrat, Heb. i. 17, 18, id enim regii

etiam esse muneris ad thronum suum accedentibus opem serre. Nam 1. Nihil obstat ut duae causae sociae concurrant ad unum eundemque effectum producendum, quae tamen sedem non sint, aut in se mutuo inclusae. 2. Etsi varia munera Christi seorsim in variis actibus considerentur, ut Prophoticum in evangelii praeconio, Sacerdotale in mortis sacrificio Regium in

674쪽

Ecclesiae et fidelium regimine, tamen plerumque in singulis actibus conjunguntur secundum Varias illorum σχέσεις. Verbi gratia, in morte, Christus egit simul ut propheta, ut sacerdos et rex Sacerdos respectu Dei, qui placandus sui justitia persecta Eph. V. 2, Rex respectu Diaboli qui debellandus est virtute et potentia summa, Heb. ii 14 Col. i. 15, ropheta, Rex et Sacerdos respectu hominum qui docendi fuerunt ho admirabili fidei otconstantis exemplo, purgandi pretioso sanguinis merito, et Victoria ac triumpho donandi divina hujus mortis et sanguini essicacia Apoc. xii.

Quanquam ergo ad mortem qui proprie suit actu sacerdotalis concurrerit Christus etiam quodammodo ut rex et propheta, non sequitur tamen haec munia permisceri, unumquodque enim agit quod suum est, quemadmodum in istis operationibus Θεανδρικαῖς divina et humana natura pariter concurrunt. Idem dicendum respectu intercessionis, ad eam enim Christus concurrit ut sacerdos meritum sanguinis sui repraesentando, o simul ut rex ossicaciter illius virtutem applicando. XLII. . Absur. Denique, ne plura congeramus, Sequeretur unum SO- cinum cum pauculis suis asseclis Vidisae in hoc palmario salutis artieulo

quod universam latuit puriorem Antiquitatem, imo cujus contrarium constanter propugnatum suit. Nec dissicile esset, si thesium ratio id pateretur, demonstrare per singula secula constantem suisse hanc nostram demerito Satis etionis in Ecclegia orthodoxa sententiam, nec unquam nisi a Pelagiinis, et malesertatis istiusmodi hominibus vel in dubium vocatam vel negatam. Sed tempus est ut manum de tabula ponamus et disputationi huic κατασκευαστικῆ quae sensim et praeter mentem plus justo Videtur progressa, colophonem tandem Imponamus. Cum ergo ex antecedentibus constet Christum vere Sponsorem nostrum factum fuisse, vere et non metaphoricenos redemisse, vere pro nobis et loco nOAtro mortuum esse et maledictionem iactum, vere peccata nostra non autoritative tantum per gratiam auferendo, sed passive in se recipiendo portasse, vere agoniam et desertionem poenalem

sensisse, uere in sacri resis hilasticis et Test adumbratum bisso, concludamus fidenter ex praemissis D. N. Jesum Christum Θεάνθρωπον divinae Justitiae pro peccatis nostris Vere Satisfecisse. 'Οm ἔδει δεῖξαι. It constet Sententiam Orthodoxam non destitui purioris Antiquitatis suffragio, paucula ex innumeris damus Veterum estimonia, quibus liquet piam hane de Satissaetion Christi doctrinam constanter agnitam uisae et

ereditam.

Justinus Martyr qui floruit circa ann C. 150. Dialog. cum mphone doso pag. 177.

Τουτο εκειν τὸ συβτηριον λουτρον η ὁ ε ετο τοῖς μεταγινωσκουσι καὶ μηκετιαῖματι τράγων και προcάτων η σποδω δαμάλεως η σε ωιδάλεαις προσφοραῖς καθαριζομενους, ἀλλὰ πιστει διὰ του αἰματος του τι ποῖ καὶ το Θανάτου αυτοῖ ος διὰ τούτο ἁ-ανεν, αυτὸς Hσαίας εν, c. Hoc illud salutare lavacrum suit, quod eos est consequutum qui poenitentiam egerunt, neque amplius hircorum et ovium sanguine, aut Vitulae cinere, similaeve oblationibus sunt expiati,

sed fide per sanguinem Christi et mortem ejus, qui ea ipsa de causa mortuus est quemadmodum Isaias dicit, ' Rc; ubi cum expiatio saeta dicatur non per Sanguinem hircorum et ovium, sed per sanguinem Christi et mortem ejus, qui ea potissimum de causa mortuus dicitur, ut sus idem Author ibid. probat ex cap. iiii Isaias, satis ex eo lique Christi Satissae-tionem connotari quae in expiatione necessario includitur. Hoc ipsum vero luculentius probat p. 252, ubi diserte habet Deum voluisse Christum omnium maledictiones in se recipere, quod fieri nequaquam potui8Set,

675쪽

DISPUT XIX. DE SATISFACTIONI CHRIsTI VERITATE. 619oυν ια τὸν αυτου χριστὸν inra των ἐκ παιντὸς γένους ἀνθρωποι ὀ πατὴρ τῶν λωντας πάντων κατάρας αναδεξασδαι acουληθει, ειδως τι αναστησε αυτὸν σταυρω-

θεντα καὶ ἀποθανοντα, c. Si ergo Deus rerum universarum parens, Christum suum ex omni mortalium genere omnium maledictiones excipere voluit, sciens quod eum crucifixum et mortuum suscitaturus esset, 'inc.

Tertullianus qui sub finem secundi seculi vixit,

Lib. adversus udoe , c. 13. Christum oportebat pro omnibus gentibus sacrificium, qui tanquam ovis ad victimam ductus est, et velut agnus coram tondente se sine Voce Bienon aperuit os suum. V

Origenes Adamantius qui circa ann. 230, floruit. mmi iv in Numer. Si non suisset peccatum, non necesse fuerat Filium Dei agnum fieri, nee opus suerat eum in eam positum jugulari, sed mansisset hoc quod erat in principio, Deus Verbum. Verum quoniam introiit peccatum in mundum, peccati autona necessitas propitiationem requirit, et propitiatio non sit nisi per hostiam, nece arium suit provideri hostiam pro peccato.' 'Et in Matth. c. 16, Dact. 11. Homo quidem non potest dare aliquam

commutationem pro anima sua, Deus autem pro animabus omnium dedit commutationem pretiosum sanguinem filii sui Nec enim empti sumus corruptibili argento vel auro, sed pretioso sanguine agni immaculati. Cyprianus qui Μartyrio coronatus est circa ann. 258.

Epist. 63, ad oecit parast. 9.

os omnes portabat Christus, qui et peccata nostra portabat.' Idem de Passione Christi. Causam mortis in te,' Christum alloquitur) non esse Pilatus ipse praedixerat, et Cataphas mortem tuam pro inimico populo atisfacturam, cum esset anni illius Pontifex, prophetaverat,' et moae, Mum originali morti nullum nisi in Christi moris potuerit esse remedium, nec reconciliare Deo potuerit exules et damnatos quaelibet oblatio, nisi sanguinis hujus singulare sacrificium,' yc. Eusebius Caesariensis qui tempore Constantinimagni vixit.

Lib. . de demonstra Evanget c. 1. - Γέγονε γουν υπέρ ηιιῶν κατάρα ο ἀμνὸς του Θεου αἴρων τὴν ἁμναρτιαν τοῖκοσλλου ον καὶ μὴ γνοντα ἁμαρτίαν ὀ Θεὸς - ημ- πιιαρτίαν ποίησεν, ἀντί-

εὐαυσῆ. Factus est ergo pro nobis Execratio Agnus Dei qui tollit poe-eatum mundi, quem etiamsi non noVisset Peccatum, peccatum pro nobis secit Deus, loco omnium nostrum vicarium eum substituens ut essemus justitia Dei in ipso.

Et paulo post clarius hoc ipsum argumentum exequitur cum addit, πιυμονον δε ταυτα πράξας Ἀμνὸς του Θεοῖ, ἀλλὰ καὶ - ημων κολασθεὶς

καὶ τιμωρίαν υ ποσχών ῆν αυτὸς μεν ου ωφειλεν, ἀλλ' 1μεῖς του πληθους ενεκεν τῶν πεπλημμελημενων, ημῖν αἴτιος των ἁμαρτημάτων ἀφέσεως κατεστη, ατ τὸν υ περ ημων ἀναδεξάμενος Θάνατον μάστιγας τε καὶ eρεις καὶ ἀτιμάας ημῖν πιφειλομνας εἰς εαυτὸν μεταδείς, καὶ τὴν 1μῖν προστετιμγημενην κατάραν φ εαυτὸν ελκυσας, γενόμbενος περ ημων κατάρα. Non solum ero haec

agens Agnus Dei, autor remissionis peccatorum nobis factus est, sed et pro nobis supplicio et poena assectus, quam ipse non debebat, sed nos propter multitudino peccatorum nostrorum tum loco nostro mortem suscipiens et in seipsum transferens flagra injurias, et ignominias nobis debitas, et ad se trahens maledictionum nobis paratam, actus pro nobis maledictio.

676쪽

Athanasius pigeopus laxandrinus qui sub Constantino floruit circa.

Do Ineamatione Verbi Dei, p. 52.

Θανάτου γὰρ ην χρεια, καὶ Θάνατον - - των δει γένοσλω - σὲ παραπάντων ὀφειλου γενον γενηται Ῥεν ως προεῖωον, ὀ θος mi οὐκ oli τε ν αὐ- νὸν ἀπιθανων ἀθάνατος γὰρ ν ἔλαcε εαυτήν σωμα τὸ δυνάμιενον ἀποθανε Β ως ἴδιον ἀντὶ πάντων αυτ προσενεγκη, 'Ae., et ibid. p. 69 καὶ πιλνω-

fuit et mortet pro omnibus inferri necessum erat, ut quod ab omnibus debitum erat lueretur Quamobrem, ut dixi, Verbum quoniam mori non potuit utpote immortale, corpus sibi sumpsit quod mori poterat, illudque ut suum pro omnibus, obtulit,''yc. Et alibi p. 66. Moo mortis genere omnium

salus parata est, et omni creatura redempta maec est omnium vitam ut ovis pro omnium salute Vicarium succedaneumque suum corpus in mor-tsim tradidit, '' e. Id ipsum fuse in eodem loco Variis rationibus persequitur. Basilius Magnus Archiepiscopus Caesariensis in Cappadocia qui Valento imperante floruit ann. 370, et sub Gratiano obliti Homit in Ρsal xlviii, qui Heb. lix.;

υρεθη ἔν 44ου πάντων ἀντάξιον, Ἀδο- εἰς τιμην λυτρωσεως τῆς ' χῆς ημῶν, τὸ ἁγιον καὶ πολύτιμ ον αἷμα του Κυρίου μων Irr ὐαριστου. Inventum est unum caeteris omnibus praestantius pretium quod datum est in redemptionem animae nostrae, sanctus et pretiosus anguis Domini nostri Iesu

Christi. Ambrosius Μediolanensis piseopus qui Gratiano et Theodosio Imperantibus vixit ann. 374 Lib. do Joseph Patriar. c. 4; Venditus est oseph in AEgypto quia Christus ventum erat ad Eoa quibus dictum est eccatis Vestris venditi estis. Et ideo suo sanguine redemit quos propria peccata Vendiderant. Sed venditus Christus conditionis susceptione non culpae, peccatique pretio non tenetur, quia peccatum ipso non socii. Pretio igitur nostro debitum, non suo sere contraxit, ehirographum sustulit sceneratorem remoVit, exemit debitorem, unu exsolvit quod ab omnibus debebatur. Et li do Esau seu fuga seculi. c. 7 Deus ideo suscepit carnem, ut maledictum camis peccatricis aboleret, o iactus est pro nobis maledictum ut benedictio absorberet maledictionem, integritas peccatum, indulgentia sententiam, ita moriem, suscepit enim mortem ut impleretur ententia, satisfieret judicato per maledictum eamia peccatricis usque ad mortem. Nihil ergo iactum est contra sententiam Dei, eum sit divinae conditio impleta sententiae, inc.

Et ii iii do Virgin sub finem

Eramus oppignerati malo creditori peccatis contraximus chirographum culpae, poenam sanguinis debebamus. Venit Dominus Jesus, suum pro nobis sanguinem obtulit; AEt mox, Ἐrgo et te dignum gere tali pretio, ne veniat Christus, qui te mundavit, qui te redemit, et si te in peccato invenerit dicat tibi, Quae utilitas in sanguine me, Quid proseri tibi dum de-acendo in corruptionem γ' c.

Augustinus qui in initio quinti seculi vixit

Lib. xiv contra Faustum Manichaeum c. 4. Suscepit Christus in reatu supplicium nostrum, ut inde solveret roR- tum nostrum, et finiret etiam supplicium nostrum. V. j0jij 066. OOQ le

677쪽

aenobantur homines captivi sub diabolo, et daemonibus serviebant, sed redempti sunt a captivitate Vendere enim se potuerunt, sed redimere non potuerunt. Venit Redemptor, et dedit pretium, sudit sanguinem suum,

et emit orbem terrarum. Quaeritis quid emerito Videte quid dederit, et invenit quid emoritu Sanguis Christi pretium est. anti quid valet γQuid nisi totus orbis Quid nisi omnes gentes 2 ' Ac. Et Sorm. 141 de empor.

Dominus noster Jesus Christus communicando nobiscum sine culpa poenam, et culpam solvit et poenam, V yc. . Idem lib. v. contra dua Pelagianorum Epistolas. c. 4.

Sicut solus ideo actus est hominis filius, ut nos per illum Dei filii

fieremus: Ita solus pro nobis suscepit sine malis meritis poenam, ut nos per illum sine bonis meritis consequeremur gratiam. Quia sicut nobis non

debebatur aliquid boni, ita noe illi aliquid mali,VMe. Leo Magnus qui tempore heodosii juniori florebat ann. 440.

De passi Sem. 13. Quamvis in conspectu Domini multorum sanctorum pretiosa mors suerit, nullius tamen insontis occisio propitiatio fuit mundi. Acceperunt justi, non dederunt coronas, et de fidelium sortitudine exempla nata sunt patientiae non dona justitiae. Singulares quippe in ingulis mortes fuerunt, nec alterius qyisquam debitum suo funere solvit, cum inter filios hominum solus Dominus noster Jesus Christus extitorii, in quo omnes crucifixi, omnes mortui, omnes sepulti, omnes etiam sunt suscitati.'Anselmus qui Cantuariensis Archiepiscopus factus est ann. D. 1093. Lib. do Concepti. Virgi et pecca. Orig. c. 21. Dicit aliquis, Si non habent singuli peccatum Adae, quomodo aggeris nullum salvari sine satisfactione peccati Adse 2 nam qualiter justus Deus Oxigit ab illis satisfactionem quod non habent 7 Ad quod dico, Deus non exigit ab ullo peccatore plus quam debet; sed quoniam nussu potest reddere quantum debet, solus Christus reddidit pro omnibus qui salvantur, plusquam debetur. '

I. An in probanda S. Scriptura committamus Circulum, an vero Ροntificii N. pri , A. O8teri . II. An Dei Decretum et Concursus tollat contingentiam rerum vel eum

peccati auctorem saeta ΙΙΙ Christus sit unicus noster Mediator A. IV. Aniaulus de se ut regenito loquutus sit in postrema parte capitis septimi Epistolae ad Rom. 3 A. V. An verba S. Coenae, IIo est corpus meum tropice sint intelligenda, an literaliter A. Prius N. Posterius. VI. An decretum synodi Hierosolymitanae suerit perpetui Juris 3 D. VII. An quis bona conscientiaiontificiorum aeris interesse possit γ

678쪽

Athanasius piseopus laxandrinus qui sub Constantino floruit oirea.

Do Inoamatione Verbi Dei, p. 52.

fuit et mortem pro omnibus insere necessum erat, ut quod ab omnibus d bitum erat lueretur Quamobrem, ut dixi, Verbum quoniam mori non Potuit utpoto immortale, corpus sibi sumpsit quod mori poterat, illudquo ut suum pro omnibus, obtulit, yc. Et alibi p. M. Hoc mortis genere omnium

salus parata est, et omni creatura redemptas Haec est omnium vita Et ut ovis pro omnium salute Vicarium Suecedaneumque suum corpus in mortem tradidit, ' o. Id ipsum suse in eodem loco Variis rationibus persequituri Basilius Magnus Archiepiseopus Caesariensis in Cappadoeia qui Valento imperante floruit ann. 370, et sub Gratiano obliti Homu in Ρsal xlviii, qui Heb. xlix.

Eυρεθη εν, μου πάντων ἀντάξιον, Ἀδομ εις τιμην λυτρωκ εως τῆς - νυχῆς ημων, τὸ ἄγιον καὶ πολυτιμον αἷμα του Κυρίου η o Ir1 ὐαριστοῖ. Inventum est unum caeteris omnibus praestantius pretiui quod datum est in redemptionem animae nostrae, sanctus et pretiosus sanguis Domini nostri IosuChristi. Ambrosiusmodiolanensis piscopus qui Gratiano et Theodosio Imperantibus vixit ann. 374 Lib. de Joseph Patriar. c. 4 Vεnditus est Ioseph in AEgypto quia Christus Venturia erat ad Eoa quibus dictum est eccatis vestris venditi estis. Et ideo suo sanguine redemit quos propria peccata Vendiderant. Sed Venditus Christus eonditionis susceptione non culpae, peccatique preti non tenetur, quia peccatum ips non socii. Pretio igitur nostro debitum, non suo aere contraxit, ehirographum sustulit, foeneratorem remoVit, Xemit dubitorem, unus exso vit quod ab omnibus debebatur. Et Ii do Esau seu fuga seculi. c. 7 Deus ideo suscepit carnem, ut maledictum emi peccatricis aboleret, o saetus est pro nobis maledictum ut benedictio absorberet maledictionem, integritas peccatum, indulgentia sententiam, ita moriem, suscepit enim mortem ut impleretur sententia, satisfieret judicato por maledictum caraia peccatriei usque ad mortem. Nihil ergo iactum est contra sententiam Dei, eum sit divinae conditio impleta sententiae, ''Me.

Et ii iii de Virgin sub finem Eramus oppignerati malo creditori peccatis contraximus hirographum culpae, poenam sanguinis debebamus. Venit Dominus Jesus, suum pro nobis sanguinem obtulit; ' Et mox, Ergo et to dignum gere tali pratio, ne veniat Christus, qui te mundavit, qui te redemit, et si te in peccato inve- norit dicat tibi, Qua utilitas in sanguine meo P Quid proseri tibi dum descendo in corruptionem γ' yc. Augustinus qui in initio quinti seculi vixit

Lib. xiv contra Faustum Manichaeum c. 4. Suscepit Christus sino reatu supplicium nostrum, ut inde solveret ma- tum nostrum, et finiret etiam supplicium nostrum. V Dj0j1j 066. OOQ le

679쪽

aenebantur homines captivi sub diabolo, et daemonibus serviebant, sed redempti sunt a captivitate Vendere enim se potuerunt, sed redimere non potuerunt. Venit Redemptor, et dedit pretium, sudit sanguinem suum,

et emit orbem terrarum. Quaeritis quid emerit 3 Videte quid dederit, et inusnite quid emoritu Sanguis Christi pretium est. anti quid valet γQuid nisi totus orbis ' Quid nisi omnes gentes γ' &c. Et Som. 14 de empor.

Dominus noster esus ChriAtus communicando nobiseum sine culpa poenam, et culpam solvit et poenam, V c. Idem lib. iv contra duas Pelagianorum Epistolas. e. 4.

Sicut solus ideo factus est hominis filius, ut nos por illum Dei filii

fioremus: Ita solus pro nobis suscepit sine malis meritis poenam, ut nos per illum sine bonis meritis consequeremur gratiam. Quia sicut nobis non

debebatur aliquid boni, ita nec illi aliquid mali, 'Me. Leo Magnus qui tempore heodosii junioris florebat ann. 440.

De passi Sem. 13. Quamvis in conspectu Domini multorum sanctorum pretiosa mors suerit, nullius tamen insonti occisio propitiatio fuit mundi. Acceperunt justi, non dederunt coronas, et de fidelium sortitudine exempla nata sunt patientiae non dona justitiae. Singulares quippe in singulis mortes fuerunt, nec alterius qyisquam debitum suo funere solvit, cum inter filios hominum solus Dominus noster Jesus Christus extiterit, in quo omnes crucifiXi, omnes

mortui, omne sepulti, omnes etiam sunt suscitati.'

Anselmus qui Cantuariensis Archiepiscopus factus est ann. D. 1093. Lib. do Concepti. Virgi et pecca. Orig. c. 21. Diei aliquis, Si non habent singuli peccatum Adae,. quomodo asseris nullum salvari sine satisfactione peccati Adse 2 nam qualiter justus Deus exigit ab illis satisfactionem quod non habent 7 Ad quod dico,igus non exigit ab ullo peccatore plus quam debet; sed quoniam nullus potest d-dere quantum debet, solus Christus reddidit pro omnibus qui salvantur, plusquam debetur.'

I. An in probanda S. Scriptura committamus Circulum, an vero Ροntifieii N. prius, A. O8ter tua. II. An Dei Decretum et Concursus tollat contingentiam rerum vel eum

peccati auctorem faciat ' N. III. An Christus sit unicus noster Mediator A. IV. Aniaulus de se ut regenito loquutus sit in postrema parte capitis septimi Epistolae ad Rom. 3 A. V. An verba S. Coenae, Hoc est corpus meum tropico sint intelligenda, an literaliter 2 A. Prius N. Posterius. VI. An decretum synodi Hierosolymitanae fuerit perpetui Juris 3 D. VII. An quis bona conscientiaiontificiorum Sacris interosse possit γ

라틴어 텍스트