장음표시 사용
41쪽
nibus satis fidere possumus, peccare repertae fuerunt orgagnio valvulae triangulares ita, ut, una ex iis cum justam servari magnitudinem, reliquae duae solito longe minores apparerent λέ), valvulae mitrales in corde amplificato solito majores, crassiores, imis oris tuberosae s); alio loco in cordis magni valvula mitrali altera qua parte alteram pectabat, foramen OeCUm, per quod specillum immissum ad in ea longitudinem adscendebat si). Val-Vula Sisenosas in genere in cordis cum mole revera aucta distensione jam proptertensionem necessariam amplis catas reperiri, auctores sunt Bailli et Ona' merringius D.
s. o. De valvulis arterios idem quod de venos vaIet. Quod primum ad
eorum numerum pertinet, Xempla Xstant, quibus probatur, normam hic nonnunquam eXcedi, nonnunquam ne quidem aequari. Hunterus ) unum alior de vaIvulis arteriae ortae semilunaribus non nisi duabus; Ommerringius ' ex Huberi manuscriptis citat observationes de duabus et quatuor vaΙ-Vulicarteriae pulmonari sigmoideis. Quatuor in eadem arteria vidit Morgagnius 'hetiet hius a ), quarum tres majores, quartam minorem observavit. In patris musaeo quatuor valvulae arteriosae pulmonales quater servantur. In primo exemplo una est solito major, reliquae tres aequales, nec multum solitosio . o. p. XVII. n. 12 25 l. c. XL. 23. 26 l. c. XXIII. 6.α P. 25. a 8 in the lood Londo 1799 P. 59. 29 Gefaselehre P. 33.3o De sedit, et cauae m. XXXIV. art. 5. 31 mali coli disp. anat. Vol. I. p. 774.
42쪽
lsolito minores in secundo tertio una maXima, reliquae cluae paullo, quarta multo minores solito, ut quarta vi tres aeque lineas in quarto tres fere aequales normales, quarta parva. In omnibus observantur margines unius vel alterius locis coin pluribus foraminulis pertu si Noduli in minoribus nulli. In genere plurimae tenuiores. Num haec omnia ad diminu0ndum obstaculum ope solito plurium alias auctum Quatuor valvularum arteriae pulmonalis specimen offert Tah. II. Fig. I. Modo duas in arteria pulmonari videre Pet hius 3 ), Walter 33 , an difori et pater ejusdem rei servat exemplar, cujus expositionem habet
Tah. II. Fig. II ob III. Omrio ira storeus nilint valvulas, numer imminuta Smole augeri numero au Ctas , mole minui. Peccant ratione structurae quatenus interdum inveniuntur reticolatae,
quod et nos observasse dictum est, et a Senaco depictum at in valvulis sigmoideis puli nonaribus. Aliam ceteri multo majorem vidit morgagnius Globulis aut omnes, aut unam alteramve carere Z), non ita raro observatur. Interdum paullo crassiores justo invenit Morgagnius it . Haec de valvulis pulmonaribuS.Itiis orticis structura vitiosa, Non tamen quo ad Numeri varietatem, quam crebrius observari in arteria pulmonari Xempla videntur probare, frequentius reperitur. Sic orgagnius eas invenit solito longe ampliores in alio corde perparvas et corrugatas strigosas et in se contractaS quoad aggeres crassio -
Iu d. c. p. 775. 33 Walter observationes anatomicae, Berol. 177o. . . 34 Observ. anat pathol. L. I. cap. 1. p. 31. Tab. II. Lib. III. cap. I. p. 19.
43쪽
res alteram in transversum imminutam ut agger solito brevior appareret; alteram per medium a limbo ad aggerem usque disruptam eXcrescentiis, viam coarctantibus, praeditaS in una corpus Aranti solito multo majus et sub eodem valvulae laminas ita hiantes, ut specillum posset immitti ' . Bailli a ortae valvulam unam memorat cras norem, fuscam, et, quod huc praecipue pertinet, fissura magna disruptam, quam Iethalem fuisse propter magnitudinem censet p). Mediam ventriculi sinistri valvulam semiiunarem plane consumptam et deperditam legimus apud Lieutau Sed hoc forsan potius ad vitia mixtionis referendum erit.
Valvulas ortae omnes parvas in corde a solita deflectente structura vidit Norgagnius λ) minimas S); idem easdem solito multo majores in corde amplificato quictem, non tamen eadem ratione 4 . θ. 32. Sophum cordis ab norme. Sstptum cordis, foraminibus secundum normam coecis, sexuosis pererratum, ad normam canalibu utrumque Cordis cavum ungentibus praediturnantiquitus putabatur Omnes tamen nunc in eo conveniunt, hoc, si revera
39 L . XLIII. 17. XXVI. a. XVIII. a. XXVI. 13, XVIII. 34. LX. 2. LXIV. 19. XXIV. 18. LVI H. o.
4G Hist anat med. Tom. II. p. 48. a reisselio. 4a l. c. LX. . 43 XXIII. 11. LXVII. I. 44 XLIII. 17.
44쪽
unquam, rarissimo tantum fuisse observatum. Morgagnius se interdum id vidisse scribit. Verba ejus haec sunt: Oua infra planum et laevum illud ad
pulmonarem arteriam aditum, inaequalitates et foveae incipiunt, mihi in tribus humanis cordibus proclive fuit, per unam harum aut alteram immissum specillum, neque id aliquando ectenuioribus, ita in sinistri ventriculi cavum tran Smittere, ut nullo negotio, nullaque prorsus vi adhibita, trajectum conspeXerim. Erant nonnunquam hae septi foveae prope hujus cum proprio ventriculi deXtri pariete commissuram, alias ab haec aliquanto spatio remotae. Ampliores in orificio, quo magis ad sinistrum accedebant ventriculum, contTA hebantur. Vse m in aliis cordibus non aeque feliciter res successit In uno pervasit quidem specillum, sed non sine dubitatione aliqua, ne ad Atremum
sibi viam perrupisset. In septem nullo pervasit, etsi altius aliquando de Endit. In his autem, iisque prioribus num aliae essent alibi, aut etiam ibidem, sed nimis flexuosae viae, pro certo non scio. alterus si de foraminibus his verba hoc modo facit Ego nihil unquam simile vidi, etsi facito intelligo, et stylo promte satis vim molli carni inferri, et fieri posse, ut ab ipsa sanguinis
aliquando in vivo animali nitentis violentia viae aperiantur, uti alias venae, auriculae, ventriculi cordis, arteriarum magni trunci rumpuntur. Certe in nonnullis, paucis tamen, hominum cadaveribus verissimus anatomicus T. Bapt. Morgagnus unum alterumve in septo sub arteriae pulmonalis origine fo-xamen repexit, quod ad sinistrum ventriculum duceret.
W. Hunterus in septo cordis pueri tredecim annorum vidit foramen ad hasin magnitudine pollicis Arteria pulmonaris praecipue ad ortum minii a Idem et Pulteneyus ' mentionem faciunt cordum infantilium duorum in
45 Opp. miscell. p. XV. art. 62.46 De c. h. fabrica. . Tom. II. L. IV. g. XIII. p. 16o. 47 Medica observations an inquiries ol. VI. P. 29 I. 48 ibid. 49 Medica transaCtions ol. III.
45쪽
quorum septo foramen quatuor linearum est conspiciendum. Iandi for so in musaeo Lugdunensi cor foetus reperiri, cujus septum perforatum, e cujus ventriculo dextro orta et pulmonaris arteria proveniat, est auctor.
Excrescentiae iis corde. In pluribus cordis locis reperiuntur excrescentiae. Quae Uamvis in ejus penetralibus crebrius quam in superficie externa reperiri dicantur, tamen et propter illarum incertitudinem et quae de iis etiamnum agitur litem,
Perrarum est quod legimus apud I demaenium In corde, cujus auriculae admodum parvae observabantur, singulare fuit invenire appendicem sinistrae auriculae, quae vermicularem caeci processum haud inconcinne referebat. Attentius examinando et per auriculam inflando vissimus appendiceni hanc genitam esse ex carnea auriculae substantia, totam esse carnosam, et hinoinde ea vestitam pinguedine, quae ad cor multa, uaeta auriculam ad appendicem protendebatur apex vero illium, instar fundi sacci rotundus, pingui caruit Phaenomenon sane, quod aliis notatum non memini; hysologis materiam praebens speculandi.' Sed materia speculandi praebebatur minus, quia ipse, auriculam solito minorem fuisse, in principio affert auctor. Bonetus D e Zacuto affert inter magnae arteriae ramum et venae arterialis radicem carneam excrescentiam duram et concretam esse repertam, coloris nigerrimi, binas fere uncias ponderantem idem e Garneri observationibus et Cor5o Sandisor musaeum anatomicum Vol. I. p. o. n. VII. 61 de Hae ratio medendi, Pars IX. Viennae 764. p. 39. 5a Sopulor. Tom. I. p. 869. 87o obr. XU. .
46쪽
cor valde magnum neque naturaliter formatum, post dissectum peri cardium ostendisse inter arteriae magnae caudicem et venae arterialis raclicem in cordis has talem excrescentiam carnis, quae unciam unam cum se drachmis libraret, et alluci corculum referret δ); X uerarii observationibus selectis corpus carnosum et membrano sum, Cordi naturali superpositum, mole et figura aliud cor referens, quod venarum varicosarum erat quasi tomentum et fulcimentum, quas unde quaque Circum ambiebat in corde hominis palpitationibus oh
DOXii corpuS Carneum, CaVum, membranaceum, auriculis annexum et unitum
parte superiore paullo minus corde ordinario γὶ.
In cordis superficie interna nonnunquam reperiuntur excrescentiae complures variae magnitudinis. Hujus rei Xempla in patris collectione contigit ut 0re. Cor est, alterum humanum , alterum caninum in primo excrescentiae apparent tam in sinu deXtro , quam in Ventriculo pulmonali et ortico. Caninum non nisi una Xcrescentia carnea, ejusdem naturae ac reliqua cordis substantia, quoad visum, praeditum est. De iis fusius infra sub Tabularum proXime edendarum explicatione. Proximo huic accedere videtur Riverit apud Bonetum M observatio, qui in sinistro cordis ventriculo invenit carunculas rotundas, substantiam pulmonis aemulantes , quarum major ad avellanae molem accedebat et aortae ostium praecludebat , unde pulsationis defectum in arteriis contigisse putat Riverius.
47쪽
Num frustulum nigrioris carnis in corde sinistro feminae syncopticae, corciis dolore vexatae huc referendum in casus plane similis ubi frustulum carnis es pili forme inventum fuit in eodem ventriculo, sed supra arteriam ty)Τ
Sormo jam faciendus est de parte dissertatiunculae, si recta veraque Voce uti licet, taediosissima, des corporibus illis in corde inventis quae sub polyporum nomine veniunt. Satis est nota e polypis illa, utrum jam in vita per aliquod tempus an paullo ante mortem vel ipsius tantu in momento, vel modo post eam generari queant, inter anatomicos medicos ue Dractico Contenti O. Verum et hic in medio positum esse, casus et rationes ab utriusque sententiae propugnatoribu allatae, probabile reddunt. Sed priusquam sententiam aliquam proferamus , celeberrimorum hujus capitis auctorum judicia colligere juvat. Primus concretiones has in cordis cavitatibus polypodis vocabulo insignivit Fabricius Bartoletus in scriptis anno 165 oditis ' ; peculiarem tractationem de polypo vulgavit itanius, medi-eus Lucensis anno 165 ipse fassus, nomen novum, rem non novam esse φ . Antea de iis tanquam de frustulis carneis, membrano sis, pinguedine conflati Ssimilibusque aliis vocibus a militudine materiarum diversarum depromptiS, fuerat sermo. Adipe conflari olim putabantur, sed nullo ure, cum fons adipis nullus appareat. Qui pituitam eam vocare, qua polypi componuntur massam, non rectius diXere, nisi forsan partem sanguinis fibrosam hoc nomine
Ρlurimi pro polyporum durante vita generatione et duratione eximii pugnavere viri, lone primus sed solita levitate objectiones protulit
5 Bonetus . . obs. XXXVI. p. 38. 58 ibid. p. 865.59 Morga gnius XXIV. art. 24. Senae l. c. Tom. II. i. 443.
48쪽
Kerkringius si ), ideo polypum durante vita generari et existere posse negans, quia, quoties libuerit, a seipso injiciendo spiritu vitrioli proferri possit Reetemon et Senacus *ὶ fortius argumentum obviam fuisse, obturationem scilicet vasorum necessario ecconcretione ali oriundam, indeque mortem subitam non evitandam.
f. 9.Μalpigbius sit polypos durante vita existere probare studet. Eos talem
habere dicit lensitatem et continuitatem, ut intra se rec pium per foramen ab auricula anguinem vi Cleocimnaritis o Baio 1, 6 inmodiate urgentis foras
protundant. Ejus structuram describit esse congeriem superpositarum extensarumque pellicularum, quae substantiae modo nervosum Corpus cum aliquali tamen referant mucositate, et, si eadem laceretur, solvi videatur in oblonga et solida filamenta, eaque omnia manifestiora reddi in ejus appendicibus , sala culi instar in fibras quasi nerveas resoluti si ).V Consari porro asserit eum a fibrosa veheticulari sanguinis structura, cum micro scopium fabricam ostendat fibrosam i), cui, qua parte minus firme comprimitur, adspersi sint rubri cruoris globuli. Frequens polyporum in cadaveribus labe venerea, poplexia, syncope, pleuritide, tabe, asthmate Astinctorum generatio c), euria ad conclusionem conduxit, polypos generari, quoties sanguini massa non in totumclsibit gaudeat fluore et compage, atque inde praecipitatis ejus particulis albis prae caeteris forsan graVioribus, conteXturae quaedam subsequantur, quae ex continentium partium et reliqui sanguinis viribus figuram et molem sortiantur, qu OS
61 Spicit anab obs LXXIII. p. 45. 62 L c. p. 443. 63 De polypo cordis dissertatio in eius opp. mii Lugu sat. 6sq. p. 3D-
64 ibid. p. 12. 65 p. 13. 66 p. 16 317.
49쪽
quos polypos appelIare placu exit 67 . Scire se ait, quorundam esse placitum, Per polypi tunicas interdum sanguine propagari vasa. Quod licet mihi, pergit, hucusque videre non contigerit, adhuc tamen impossibile non censeo, nam e sese insinuantibus sanguinis particulis, dum hinc inde fibrarum concretione coercentur, tubuli efformari possunt ut in colliquamento aliisque earn eis concretionibus accidit si .
Μorgagnius ' . Uteruia is lyncisa inciri rotions sibπα scio fratriis componi confirmat. Morgagnius X eo jam polypos nonnisi post mortem vult gigni, quod sanguis in corde et in omnigenis vasis cadaverum sit horizontali positorum ita coeat ut pars alba sit a rubra distincta, ut haec inferius sit posita. Recte ibidem dicit Morgagnius nimis facile polγpos ad explicanda symptomata durante vita observata, fuisse adhibitos. Fuerat aliquis infirma et saepe etiam aegra valetudine quindecim aut viginti ipsos annos; si in mortui demum corde repertus fuisset polypus hic jam inde ab initio exstilisse et malorum perpetuus auctor fuisse putabatur. Idem pariter accusabatur post morbum deprehensus celeriter conficientem. At cor aeque majus, ejus auriculao magnitudinis mirandae at pulmones pessime affecti simul deprehendebanturo Polypi tamen culpabantur. Sic apud Bonetum legero est do polypo in ventriculo dextro cum mitralibus valvulis simul ossefactis de alio 7 ), pitha
69 A astae epist duae, altera de motu sanguinis post mortem, altera de cor idis polypo in dubium revocato. Bergami 1739. o L. c. XXIV. 26 27. 1 Sepulcr. Tom. I. obs XX pag. 563. a Ibid. obs XXX pag. 563.
50쪽
marum duarum longitudine a ventriculo sinistro irrisoriam pendente cum tamen symptomatum praegressorum, palpitationum, eipothymiae etc. ratio redderetur illic a valvulis ollais, hic a pulmone indurato. Medici putabant, sanguinem non tam cito post mortem posse coire, nulla ratione habita subitae crusta pleuriticae generationi S. Revera interdum arctissime connexae videntur polyporum radiculae cum fibrillis cordis, sed aliud esse monet orgagnius, polyporuin quasi radicula Sin cordis minimas foveolas et foraminula se inserere, vasorum autem per se aut intra se repentium quandam interdum similitudinem ostendere aliud continuari fibras ipsa est sertis ac peculiaribus tunicis instructa vasa sub oculos et scalpellum cadere hos polypos incidentium. Haec Malpighio non de possibilibus hic sermo, sed de factis. Senacus 3 polypos in corde vivo dari non dubitat, frequentiam tamen eorum non tantam concedit, quantam statuant auctores. Notas, quibus facile discorni possint illi, qui durante vita formentur a reliquis, ponit in illorum densitate, latere, tenacitate, duritie longe majore habitu membrana Ceo colore fusco symptomatum durante vita caterva sine reliquae cordis structurae vitio. Habitum eundem describit quem Malpighius. Modum generationis ponit instratorum suprapositione sensim confecta, ex quo structuram eXplicat cepaceam. Auctor ipse signa polyporum verorum ab altiore consistentiae gradu deprompta interdum minus certa judicat. Et huc valet celerrima crustae inflammatoriae genesi S. Symplomata praegressa ad vitium nervorum vel nonnisi dynamicum cordis saepe referri posse ex palpitationis et syncopes caussis ab ipso traditis sequitur, ut igitur neque sic polyporum Verorum generatio extra dubium sit posita.