장음표시 사용
131쪽
dictionem in multitudine infinita. i. omnis multitudo finita m.
test successive pereurri. Ponamus ergo mente aliquem successi vh percurrisse omnem multitudinem finitam creaturarum possibilium ;s tunc superaddatur una sola Creatura , multitudo, cui superaddi.tur, erit finita, ut supponimus, & non erit finita ; quia ante ad. ditionem illius creaturae erant omnes multitudines finitae r ergo multitudo , quae resultat, superveniente illa una Creatura , cum non fuerit ante hujus adventum , non erit finita . Sed hoc sequitur
ex possibilitate Infiniti syncathegore matteit ergo. Pallacia stat in illa voee, omnir , ex cujus sensu distributivo arguitur ad eo putati vum: sicut in hac propositione , omne eoUlitutivum rei est pars stus rei, quae vera est , si reddat ianium distributivum et secus si eopulativum, idest complexum ex omnibus eonstitutivis rei non est pars rei; sed tota ipsa res.1 . Igitur distinguenda est illa prima propositio . omnis multitudo finita sumpta distributive. secundum se . ac seorsim ab init. nitis aliis similibus potest successive percurrit concedo: intuens quipph Deus simul quaslibet, ae ungulas multitudines finitas , nullam deteget, quae secundum se praecise spectata . non possit suc-eessivὶ pereurri, omnis multitudo finita copulativὶ sumpta eum
reliquis omnibus, hoc est complexum ex omnibus finitis multitudinibus, potest successχε percurri; nego i quia nil infinitum p test successive pereurri; sed eomplexum ex omni hus multitudini-hus finitis est infinitum ; seut complexum ex octo unitatibus non est una, aut duae; sed octo unitates: ergo sicut ex eo, quod octo milites distributiv δ sumpti. idest unusquisque seorsim possint vinei a duobus hostibus, non sequitur octo illos copulatit e sumptos posse vinci . duobus hostibus; it, ex eo. quod omnis multitudo finita sumpta distributi vh possit numerari. non sequitur posse etiam numerari omnem multitudinem finitam sumptam collective , hoc est, posse numerari suecessi vh omnes sinitas multitudiis nes; quia sunt infinitae multitudines omnes finitae multitudines, sicut sunt infinitae unitates omnes unitates finitae. Ratio autem p tenda ex distinctione . quam dedimus suo loco inter suppositionem tuito distributivam . & eopulativam; quando loquimur juxta primam
enunciatur praedicatum de unoquoque seorsim . ac seeundlim se ἔκχει. s.. JuXta secundam, enunciatur de complexo ex omnibus
simul. Et non est idem metuate utramquodque seorsim , ct rempseram ex innitas. Verum est, quod sumptio, sive aeceptio, sive
132쪽
suppositio . ii, e icoitio notira non immutat ori eii vas ipsas reali. tates , neque his se ingerit; catervin facit, quod sint verae , aut fallae i ropositiones, auidus humanus discursus constat; veritas nam que . ac salsit is sormalis non identificatur adaequat cum solis objecti. is realitatibus . sed cum his. & cum sensu. sive enuncia. tione propositiouum . quibus utimur: ergo Omne, quod aptum est immutando hunc sensum . aptum est immutando veritatem. aut salsitatem nostrarum propositionum. At acceptio, sumptio, suppositoque terminorum, quibus constant nostrae enunciationes. aptae sunt immutando sensum ipsarum , ut constat: ergo iniustδreplicares . nos inutiliter recurrere ad sumptionem , sive acceptionem multitudinis finibae solvendi ergo istud argumentum. Impossibile quippe est praescindere a sensu propositionum , quando dire-HE. aut indire dic. exercitδ. aut signa i) disputantur veritates earumdem . At quando disputatursit, nec ne res, disputatur veritas propositionis i nuntianti esse . Ergo tunc nequit praescindi senissu, quem habet propositio. Aliud vero sunt nostrae praecisiones mentales . & reflexae considerationes : ab his enim abstinendiim ,
quando realitates disputamus.18. Denique negandum est illud postum , quando dicitur rPonamus ergo. mente v aliquam cte. Cum enim multitudines finitae possibiles lint infinitae , non minus. quam unitates , sicut est imis possibile. quod mens ulla, etiam Divina , successivi percurrat omisnes unitates piissibiles, ita impossibile est, quod percurrat omnes multitudines finitas possibiles. Hoc autem absurdo posito. caetera
i9. Secundum contradictionis caput est in pyramide infinita . In qua detegit Arrioga duo contradictoria . Merib; sed nee dictismus, illam esse possibilem . nec ex infinita multitudine Hominum. Angelorum &c. possibilium sequitur. Etenim corpus infinitum non posset h ibere istim figuram , quia de essentia pyramidis
est desinere in acumen : ergo habere ultimas partes : ergo non esse infinitam versiis illam partem . Idem dicimus de quacumque alia figura nobis nota. Quoniam de essentia omnis corpor. ae . ac quantitativae figurae . ex his , quas novimus, est, habere aliquem , vel
aliquos terminos. quibus resultet illa figura. sive rotunda . sive triangularis siue quadrata . sive cylindri ea, sue pyramidalis. At deessentia infiniti est non habere ullum terminum ver sis illam parissem, secundam quam est infiat tum: ergo de essentia cujusvis figa-o rae
133쪽
rae dictae est non esse infinitam seeu nolim illam partem, seeundlitu quam est figura . Hic discursus non potest detorqueri corura possibilitatem infinitam Hominum .ao. 3. Caput est. In instanti potest Deus pereurrerre infinitam
multitudinem Angelorum , numerando duos . tres . quatuor&
quousque perveniat ad multitudinem aliam, transidiis jam multitudinibus finitis; illa alia non erit sanita . quippe quae non comprehenderetur in multitudine illa finita : quia omnis talis supponiatur jam transacta . Deinde erit finita , quippe quae una sola unitate
superaret maximam multitudinem finitam . Hoc argume utum,
sicut pleraque fieri solita contra Infinitum , supponit exercith id , quod disputatur. & nobis negatur, & Author loquitur de infinito phrasibus. quae soli finito aptantur. In primis voces illae . pe carrere numerando , transains, supponunt successionem . & finem omnium multitudinum finitarum , quas tamen dicimus esse in fi nitas, si loquamur de illis collecti vh, ut loqui debemus; omnes quippe multitudines finitae possibiles , si sumantur collective, sa-ciunt unam multitudinem infinitam, quia haec resultat ex infinitis unitatibus , & binariis. & ternariis, & quaternariis, quorum singulae sunt in se ipsis finitae. Negandum igitur est suppositum illius primae propositionis. Quod si dicatur . Deum absque numeratio. , aut percursu , unico intuitu distribuere illam infinitam murutitudinem in omnes poli biles multitudines finitas: id concedendum , ut possibile ς negandum verb, quod . transilis omnibus multitudinibus finitis. perveniatur ad multitudinem aliam : tum quia omnes multitudines finitae possibiles sunt infinitae, hoe est, iaciunt unum Collegium, unam samiliam , unam Civitatem, unum Regnum et ergo impossibile . quod transigantur omnes multitudinea uenitae . Tum quia ultra omnes multitudines finitas possibiles nota
est possibilis ulla multitudo sicut ultra omnes Homines possibiles non est possibilis ullus Homo nisi quae resultat ex omnibus illis . quae sanὶ est multitudo infinita r ergo impossibile est, quod, illis omnibus transactis, perveniatur ad ullam aliam, quae sit adaequatδdistincta ab illis. Decipit imaginatio . quod multitudo infinita sit aliquid se motum. & quasi post omnes multitudines finitas: elim
tamen nil aliud sit . quam complexum ex omnibus illis multituis
dinibus finitis; sicut si aliquis apprehenderet Civitatem. Collegium , aut Familiam esse quidpiam semotum , ct quasi post omnes illos Homines ι cum vere uon sit nisi aggregatum, sive .
134쪽
complexum ex omnibus illis Hominibus .ai. Denique in tota hac disputatione cauth procede eum Authoribus contrariis, quia , ut semel, & iterum monuimus, tacite. sensim . atque exercit E supponunt in suis argumentis id, quod ab utrisque disputatur. & a nobis negatur. Item quia utentes phra sibus , vocibus . ac terminis. qui non aptantur nisi finito. tacite ingerunt menti apprehensionem , sive imaginationem rei finitae: s apprehendere namque solemus , prout audimus; & audimus. prout alter loquitur; semel autem infixa hae apprehensione totus, qui ponὶ sequitur processus judiciorum, & viscursuum, declinata via recta.
PUNiis es Infinitum Cathegorematicum Multitudinis .
Oe est. non sollim est possibile. quod Homines, An. geli . arbores, lapides &c. possint multiplicati sine fine; vertim etiam est possibila, quod D. us producat infinitos Homines actu . physicἡ simul existe tes , sive penetratos invicem , sive non penetratos. Ubi, ne putes nos dicere , posse Deum facere , quod actu simul existant omnes prorsus Creaturae possibiles. Inter has quippe sunt multae metaphyseὶ inter se oppositae: v. g. Judicium Fidei Theologicae supernatu. ratis de non exi stentia Petri essentialiter opponitur cum existentia ejusdem. Non dicimus hoc; sed posse Deum actu, physice ae simul produeere infinitas Creaturas quoad individua, quoad species .
quoad genera : Creaturas, inquam . quae inter se non opponamur metaphysicὶ , ut non opponuntur uni Homines inter se, aut eum Angeiis . aut cum lapidibus &c. Creatura, item . quarum unae non generentur suecessive ab aliis; sed quas solus Deus uno quasi impetu sua Omnipotentia producat. & faciat sint ut existenter et Creaturas demum, quae sint gradus componentes infinitam intenissionem qualitatis . sive materialis . ut est calor; sive spiritualis . ut est cognitio . sive naturalis , ut est habitus aequisitus ex erebra re petitione actuum naturalium; sive supernaturalis. ut est Graiia sanctificans. Ratio horum omnium est. Iuxta prudentem . r
135쪽
eomponitur ex duplici contradictione, nec pura negatio rei po. sitivae, neque est ipse Deus. At actualis Physi 'a simultanea exiis stentia infinitorum Hominum . t idem die de aliis speciebus j item infinitorum graduum gratiae fidem de aliis qualitatibus j nee est ipse Deus , nec pura negatio ullius rei positivae , nec componitur ex duplici contradictorio. Probatur hoc . de quo solo potest esse
difficultas. solvendo contraria argumenta. as. Memineris tamen prilis, quod toties advertimus. Humani discursus naturaliter sequuntur ex iudiciis humanis r judicia haec ex apprehensionibus et apprehensiones ex locutionibus, ct uerbis, quae audimus. & proserimus: ergo si hae locutiones . ac verha sint prorsus contraria rei, quae disputatur, mirum non est, quod sophismata emergant , & involucra contra rem, quae disputatur , quibus triumphare videantur. qui impugnant rem illam , ct quihus irretiantur, qui illam defendunti Hoc impraesentiaraim. Impugnatores hujus infiniti frequenter utuntur quibusdam combinationibus, atque comparationibus unius multitudinis infinitae eum alia, ut eliciant terminos illos, majus, minar, plura, pauciora Dr.quot. hae verbi& similes voces ex Hominum uis,ae institutione
significant numerum . & tacitὶ innuunt successionem, & hanc speciem, sue apprehensionem illieb infigunt mentit res autem, quae disputatur, nempe multitudo infinita , quae actu simul existat , aut saltem possit crescere in infinitum actu . est incapax numeri; quia innititudo infinita ex sua essentia est innumera, se a innumerabilis , & consequenter est incapax objectivae reat talis significatae per illas voces. majus formaliter quoad numerum, minus formaliter quoad plura , pauciora, tot , quot Ge. ergo Impugnato res Infiniti utuntur in suis argumentis, vocibus, & locutionibus. quarum incapax est res. quae disputatur. Quid ergo mirum, quod De sensores . semel admissis eis verbis, ac locutionibus . inveniant se in angustiis. & Inimici triumphare videantur. Negandum igitur est suppositum omni argumento, in quo Impugnatores utuntur absolutε illis vocibus, ac sine correctione ipsarum, & apprehen sonis etiam illicd erumpentis ad illatum sonum. Verum est, quod non licet alias fingere voces, ut rem praesentem disputemus ; de-hent verb illae castigari, ut supra illas eastigavimus, ne eXercite Praeseserant suppositionem oppositam rei , quae disputatur; nam
aliter supponetur id . de quo est quaestio , S apud Defensores infi niti supponetur salsum.
136쪽
An si fossistis Infinitum Cathegorematicum. Ioci
24. Memineris 2. pluraque argumenta, quibus impugnatur Infinitum cathegorematicum. eodem penitus modo oppugnare
syncathegorematicum s quod salte in in durationibus, quas in aeternum habebunt animae nostrae, utpote immortales, negari non potest; in liud tenim partes componentes hoc Infinitum non existanes mul; at in ordine ad mentem Divinam omnes sunt simul praesentes ἔ quandoquidem nulla prorsus actu latet mentem illam. Ibi ergo possunt formari stae eaedem combinationes inter annos infiniis os , & horas infinitas , probando, has suturas esse pi ures. quam annos, siquidem unusquisque annus includit plurimas horas, Se consequenter, annos non esse tot, quot horas & consequenter annos excedi quoad numerum ab horis, ct consequenter annos
aeternitatis esse finitos. Clim iguur hoc sit salsum, oportet fateri, discursum , ex quo insertur, compactum ex illis terminis, plura, pauciora , tot, quot est e. esse fallacem, & smiles omnes discursus contra infinitam multitudinem . Et sallacia stat in usu illarum v cum infigentium menti apprehensionem numeri, quando disput
tur res , quae nu merum nec habet, nec habere potest. as. Igitur objicies i. Deus unico momento cernens omnes dies
aeternitatis, potest mente sua unicuique assignare unum solum, Angelum. Tunc sie. Multitudo coalescens ex his Angelis erit ita; quandoquidem exactὰ respondet multitudini dierum aeteris nitatis , & multitudo haec est sine fine et ex alia parte illa Angelorum multitudo erit etiam 'ita quae sunt duo contradictoria. Probatur. Vel agnoscit Deus unicuique etiam horae illorum dierum cortespondere posse unum Angelum ex illis; vel agnoscit non posse torrespondeter Primum est chymaera; quoniam nil exacte aequale minori potest esse aequale maiori; at illa multitudo Angelorum est exacte aequalis multitudini dierum * s nam posuimus uni. cuique diei eorrespondere unum solum Angelum & multitudo dierum est minor, quam multitudo horarum . singulis si quidem
diebus respondent ag. horae : ergo dicendum est secundum , nimirum scire Deum , non posse correspondere unicuique horae uniana ex illis Angelis r ergo scit Deus multitudinem horarum, quibus respondere potest unus ex illis Angelis, S multitudinem horarum, quibus non potest. Et ga fuit Deus, quae sit illa hora, ultra quam non potest Angelus ex illis correspondere horae im nudi a te lubsequenti et ergo horarum multitudo, quibus Angelos respondet est finita : ergo etiam multitudo ipsa Angelorum , ut pot) exaesa ym
137쪽
spondens illi multitudini hortarum: ergo qngeli illi sunt finiti. elim ex alia parte dicantur infiniti. Confirmatur. Producat Deus. ut nordidimus esse possibile, infinitos Angelos unumquemque cum unico gradu gratiae . tunc jam gradus gratiae essent infiniti, quia clim tot sint quot sunt Angeli & hi sunt infiniti, palam sequitur quod grxdus illi edent infiniti; Atqui etiam essent finiti. Probo. Vel potest Deus ex illis eisdem gradibus gratiae dare unicuique Angelo duos gradus: vel non potest Z Primum manifestὶ est salsum ; quia sequeretur, multitudinem graduum esse duplo majorem multitudine At gelorum ς ergo dicendum eli secundum , scilicet non posse Deum aut successivil. aut instantaneὰ dare unicuique ex illis Angelis, duos ex illis eisdem gradibus gratiae : ergo quia dando multis ex illis Angelis duos ex illis gradibus gratiae . hi finirentur. & jam non restarent alii duo. ex illis eisdem . qui darentur aliis Angelis: et go illi gradus gratiae essent finiti, cum tamen supponatur esse infinitos: ergo multitudo infinita trahit secum duo contradictoria . Et ratio est. Rmnis multitudo eo ipso. quod existat. habet ultimum , t &consequenter non est infinita , seu sine fine.ὶ quia ultimam est illud ultra quod simul cum reliquis omnibus non est aliud; sed in omni multitudine actu physice existente est aliqua unitas , ultra quam simul cum caeteris omnibus . iam non superest alia, ut constat &c. Omnis ergo multitudo actu existens est finita, seu habet
26. En involucra, quae praediximus oriunda ex usu illarum vocum, Omnis, tot, quot, ct similibus ealeulationibus fieri solitis inter multitudines finitas , imb ct inter infinitas, quando tamen alia disputamus ab earumdem quidditate , ac possibilitate In praesenti vero eum disputemus possibilitatem ipsam infiniti, Sephrases istae tacite, ac exercist innuant rem oppositam cum quiddistate infiniti, neutiquam sunt admittendae. Si enim admittantur, impugnabunt eodem modo infinitum syneathegorematicumo . t quod plerique Adversarii admittunt. formando circa Angelos possibiles, ct gradus possibiles argumentum, quod isti formant cir. ea utrosque existentes. Praeterea cum objectio procedat de diebus, ct horis, quae sunt res essentialiter suecessivh; procedit de rebus nequeuntibus simul existere. Ergo non proeedit de infinito Cathegorematico . Itaque respondemus primb negando illam propositi nem, quae viam parat obiectioni. Deus unico momento cernens Omnir Mi aeternitatis, potest unicuique assisnate unum sol unus .
138쪽
fit possibile Infinitum Cathegoresnatuum it
Angelum e qliae proportio, ct calculatio unitatum cum unitatibus alteris valet in solo numero sinito : Ex institutione quippe , atque usu verborum, vox illa omnes dies significat multitudinem circumscriptam undique . extra quam , ultra quam , supra quam , insta quam non sit possibilis ullus alius dies t ergo significat multu tudinem finitam ς & hujus speciem , atque apprehensionem subi- tb ingerit menti; sed hoc ipsum est, quod inodb disputatur, & negatur a nobis, nemp) multitudinem illam esse finitam : Ergo voces istae ex humana institutione , atque usu tacitδ. ae exercith supinponunt, seu innuunt idipsun . quod disputatur , & a nobis negatur: Ergo non minilis sunt rejiciendae , quando disputatur quidditas ipsa. & possibilitas infiniti, quam reiiciendae essent hae, Ens is alio . quando disputaretur quidditas, & possibilitas Dei, & hae . res per se . quando disputaretur quidditas accidentis. Idem dico de illis unicuique assignare unum solum Angelum. Ista quippd calculatio cadit henh in numeros sinitos . seclis in multitudines infini. tas : quia clim hae non habeant numerum , seu ultimum suaruma
partium, non potest unicuique unius assignati saltem directe. aut reflexe per nos, de Deo nescimus, quomodo ista cognoscat, unumquodque alterius, hoc enim innuit successionem numeratio. nis , & haec taceessio repugnat essentiae Infiniti . 27. Nec propterea instituimus vitioso modo quislionem de voce; etenim humanae disputationes , qualis est praesens . nec non judicium internum circa veritatem. aut sit sitatem rerum ipsarum fiunt per usum verborum . significationemque eorum : ergo si veroha . quae hic , & nunc proseruntur, & ex quorum sensu . atque significatione pendet concedere, aut negare propositiones, quibus constat argumentum , tacite, ae exercite innuunt oppositum veritati, quae delanditur i merito repellentur illa verba, juxta quae format ut internum judicium , tamquam supponentia idipsumo . quod disputatur utrinque , ct negatur a nobis. Nec urget, quod non suppetant alia verba ad proponendum eas o emones ; quia non est absurdum , quod non stippetant verba ad proponendum sophismata, quorum bass, ac iundamentum est abusus ipse, Se improprietas verborum . Istae autem o emones esse sophismata Patet ex eo, quod eodem prorsus modo inst tui possunt contra infinitum syneathegorematicum . & eontra aeternitatem beatitudinis Sanctorum , atque paenarum In sernalium . quas aeternitates omnes
fiteri tenemur ibi etiam possunt ea leuiari dies , ct horae, & uous
139쪽
gradus intensionis poenae , aut beatitudi .is cum duobus Infl g n. dis alii damnato . aut concedendis alii sancto . Rursus quod basis , ct sunt amentum ipsarum sint illae voces . omnes dies, singulae horae. Ge. patet e X eo. quod h D3m supposito nigato corruit tota machina: irgi bsorium non est . quod verba non suppetant vo- his ad proponendum istas dissicultates. quae exercith . ac in dirsupponunt contrad ctorium conclusionis nostrae. Dc inlim neqtie hoc est subter igi re. aut tergivertari, aut eludere vim a rgumen.
ti; sed aper re limplicii r ipsius fallaciam stantem in eo . quod Ula. tur terminis tacith innuentibus , & exercith supponenti hiis contra. tium nostrae conclusionis . ct illud ipsum quod disputatur . Unde prima illa propositio, unde incipit hoc argumentum . ct omnis alia similis, unde inc pere possunt similes calculationes, implicant in ter. minis; sicut hic quq videtur dilemma versus inter duo cotradictoria. Unifersale a porte rei. vel cnrrit, vel non currit. Calculat enim
rem non habentem numerum, nempe infinitam . eum alia similiter non habente numerum : quae calculatio innumerarum unitatum ,
ipsis repugnati & sollim potest aptari numeris, seu rebus habenti.
28. Respondetur a. Ad obiectionem negando, illam Angelorum mulitii direm fore finitam . Ad dileuma dicimus. primum membrum esse falsum. ut ibi probatur: seundum vel besse distinguendum . Aliud cuippe est . quod non rispondeat singulis ejus horis unus ex illis Angelis. quatenus succesive combinando Angelos cum horis veniretur ad aliquem Angelum , ultra quem iam non enset alius combinandus cum hora sequente . Aliud quatenus infinita multitudo Angelorum sit minor materialiter . quam multitudo horarum : si contingeret piimum ; probatur. Angelos esse finitos ;nam esset aliquis ultimus; At non contingeret primum ; nam licit in aeternum mens Divina , vel creata successioὸ com Ninaret Angelos cum horis , numquam perveniret per hanc successivam numerationem ad aliquem , ultra quem non essent alii, & alii combi nandi s siquidem sunt in siniti. ac sine ullo sine . sine termino. line ultimo,& in hac impotentia perveniendi ad ultimum per viam s.ceessitae numerationis consistit quidditas in finiri in ratione multitudinis. Contingit itaque secundum. videlicet scirc Deum. infiniis
tum Angelorum esse materialiter mirlis. Quam infimium horais rum. Sed iam diximus capite primo , id non esse contra tationem
infiniti; nam per vos horae possibiles per totam aeternitatem sunt
140쪽
Infinitae ; ct tamen sunt materialiter pauciores, quam momenta . sive minuta ; quandoquidem unicuique horae respondent sexaginta minuta: unde concessa illa consequentia , scilicet nosse Deum multitudinem horarum, quibus respondet Angelus. & multitudinem horarum . quibus non respondet,s quae an hae lunt infinitae negamus illam aliam . nempe: Ergo scit Deus, quae sit illabora , ultra quam Nam cum horae possibiles sint infinitae, & Angeli possibiles sint in siniti. non est possibilis ultima hora , nec ultimus Angelus et ergo non est possibilis hora. ultra quam jam non pο. res Angelat respondere horae sequenti: ergo non cognoscit hoc Deus. Eamdem solutionem debes dare eidem argumento et quod fieri potest combinando omnes horas possibiles , sin qua combinatione retorquentur omnia ista argumenta in cum omni hus minutis ponsibilibus: si quidem certum est, minuta esse plura in sensu dicio ,
quam horae . elim respondeant singulis horis sexaginta minuta .a9. Ad confirmationem respondemus similiter; concessa malo re, negatur minor. Addi lenima illud respondetur, non post, .
Deum ex illis solis gradibus gratiae dare singulis Angelis duos ; hujus autem impotentiae ratio non est, quia dando successive duos gradus singulis perveniret ad aliquod binarium graduum, ulti quod jam non superesset aliud binarium ς nam elim illa binaria sine etiam infinita . numquam perveniret Deus successive ad ultimum, tametsi aetern lim daret successi vh singulis Angelis duos gradus gratiae. Cuius ulteriorem rationem dedimus supra . Videlicet repu. gnate medietatem in multitudine infinita : Ad saciendum autem , istas eombinationes unorum infinitorum cum aliis opus erat meis dietate in eo infinito. quod distribuendum erat inter unitates alte.
tius in siniti. Non igitur est ista illius impotentiae ratio: sed quia multitudo Angelorum est materiali rer maior . quim multitudo hiis nariorum i sicut multitudo minutorum possibilium est materialiter major, quini multitudo horarum; Unde fit, quod non potest
Deus mente sua in momento combinare cum sngulis momentis duas horas. quin propterea sequatur horas, aut horarum hinaria esse fia ita, aut perventurum Diriim successi vh ad aliquod horarum hi narium , ultra quod non sit aliud combinandum mentaliter cum minuto sequente . Haec dixerimus admittendo istas improprias locutiones, ct combinationes unorum infinitorum cum aliis juxta a supra dicta . Denique ad rationem ultimam . negamus assumptam
propositionem, & ipsius probationem . Ultimum enim non est id, P Astro