장음표시 사용
141쪽
ultra quod, seu illud , post quod si inui cum aliis successivὲ transactis noti est aliud ; alioquin prima dies mundi suisset ultima : quandoquidem ultra illam simul cum omnibus aliis diebus, non est alia dies; At fieri potest, quod multitudo aliqua physicd existat , &tamen quod de nullo ipsius numero possit verificari. quod post ipsum & omnes alios successive transaditos non sit alius,eb qubd sit impossibile . quod suceessive transeant omnes sui numeri. seu partest Unde supponit salsum propositio enuncians, quod post illum numerum , & meteros omnes laceessi vh transadios non sit alius : ergo fieri potest . quod multitudo physice existat, ct tamen non habeat ultimum et 3 o. Instabis. Esto, quod Deus produeat simul in sinitos Angelos; quaeritur. Vel potest Deus non quidem suecessu ; sed instintanee formare mente sua infinitos binarios ex illis Angelis . vel non potest Si hoe secundlim r ergo multitudo binariolum ill rum esset finita . Sed nulla multitudo finita potest per simplicem . , ct unicam sui duplicitatem evadere infinita r ergo unitates ilim Angelieae, quarum duae constituunt binarios illos, non sunt infinitae rogo emergunt duo contradictoria . Si dicatur primum: ergo iam habemus, quod ex uno simplici infinito unitatum , possunt resutitare duo infinita; quia ex illo resultaret infinitum binariorum . aequilibet binarius importat duas unitates. Rursus ex quolibet illo. rum Uriariorum destruat Deus unum Angelum, illi alteri. qui r sarent. essent sine infiniti; quia tot essent, quot erant binam vi . Shaec erant infinita . Formetur ergo idem argumentum. Vel ex illis Angelia. qui restarent, posset Deus sormare mente infinit is binaria et vel non posset &c. Unde concluditur; unum ex his duo-hus. stilicet, ex quolibet unico. & simplici infinito resultare inofinitas multitudines aliorum infinitorum. Vel si resultant multuetudines finitae: infinitum illud tandem aliquando posse exhauriri,ae consequenter non esse infinitum. 3 i. Concedunt aliqui. quodlibet infinitum coalescere ex infinitis aliis infinitis. sed irrisioni exponere videntur infinitum, quod defendunt: Antrum scilieet obscurissimum irrumpentes, ne Adversarii eos insectari possint. Et quidem si quodlibet infinitum , Angelorum infinitis constaret infinitis eorumdem, tot essent alta, quot unitates Angelorum; siquidem hae, & it Ia essent inrumita ; Hoc autem videtur res incredibilis. Praeterea repugnaret i
finitum , quod esset sinplex, & unicum infinitum; siquidem per
142쪽
sit possibile Infinituis Cathegorematicum . III
VOS Omne Inlani Lum multitudinis constat infinitis multitudinibus:
ergo fatemini, non posse defendi infinitum multitudinis , si dem ob eamdem rationem de In sinito intensionis, extensionis, &c.) sine consortio, S tene hiis infinitorum aliorum infinitorum .p a. Igitur ad dilemma respondetur, ut supra. Deum non posse. Ratio autem hujus impotentiae est . quia ut diximus Cap. I. Nequit Deus facere , aut cognoscere medietatem ullius infiniti, ut po-tὶ chymaericam . At binarii istorum Angelorum essent medietates istius multitudinis; quoniam hinarii unitatum componentium multitudinem est medietas illius multitudinis v. g. binaria facta ex octo Angelis sunt quatuor et ergo. Secunda ratio quia istae caruculationes, ct combinationes unitatum eum binariis, ternariis, mi Llenariis , supponunt salsum in praesenti , elim sint propriae solarum
unitatum, & numerorum finitorum , ut toties advertimuS. Tertio , quia aliud est , non posse mente com hinare infinita hinaria ex infinitis unitatibus, quatenhs saccessiτὸ faciendo has combinati nes, finirentur Angeli, ex quibus fieret novum hi narium, s Sehoc probaret, Angelos esse sinitos . Sed hoe non eveniret; quo niam lic t Deus aetern lim Beeret, aut eombinaret successivὶ binaria illorum eorundem Angelorum semper superessent Angeli; sunt enim infiniti ad sormandum alia, ct alia binaria ipsorum.) Aliud autem non posse combinare infinita hinaria ex infinitis unitatibus ,
quatenus repugnet numerus medius in infinita multitudine. Et hoc est . quod non contingeret . ut nuper dicebamus 4 ct hoc non probat, multitudinem esse finitam . ut constat . Hinc negatur
suppositum illius sequelae . nimirum : Ergo multitudo binariorum illarum eβet ita . Supponit quippe esse possibilem multitudinem binariorum, ad quam redigi possit tota illa infinita multitudo Angelorum . Et hoc est supponere medietatem in multitudine infinita . ct consequenter supponere illam multitudinem non esse infiniis tam . Si ergo Adversarii inter argumentandum tacite faciunt huiusmodi suppositionem contra essentiam rei, quae disputatur, quid mirum, quod involucra ebulliant Difficultas, quam hie patitur imaginativa potentia, nascitur ex eo. quod passim sunt nobis similiares istae combinationes .ct calculationes : sed in multitudini-hus finitis; modbautem loquimur de infinito. & huic applicare phrases , ac locutiones circa illas, esset taxare infinitum per regu-Ias finitorum.
143쪽
mone. Et elim impugnent eodem penitus modo aeternitatem . par. te post , ut jam notavimus , compostam ex infinitis annis , men .sibus . diebus, horis, aut realibus, si saturus sit in aeternum motus successivus, in quo stat ratio temporis . aut saltem imaginariis, patet argumenta ista esse sophisiuata , & solvenda omnibus Catholicis . qui non dubitant de aeternitate Animarum . Fateor, hangsecundam viam respondendi his argumentis acclivem valdh esse imaginationi; sed mirum non est . quod dato uno absurdo calcu4landi in multitudinibus infinitis unas unitates cum aliis, aut unas unitates cum binariis, seqtrantur haec altera involucra. Quae t ais men rescindentur, si carpas primam viam . quam aperui num eis to 26. Caetera similia solves, si i .. non admittas phrasis. locutio. mes, combinationes in infinita multitudine . quae sunt propria
multitudinum sinitarum, ex quibus decipitur imaginatio. ct post hane mens ipsa ad judicandum de multitudine infinita juxta regu Ias. & principia evidentia . sed circa m illitudines finitas. Si a. 6habeas menti infixum , quidditatem . S ellantiam totam multiis tudinis infinitae. sive quoad intensionem . sive quoad extensi nem consistere non sollim in positivo illius multitudinis ; sed etiam in negativo quodam, scilicet non habere ultimum . non habere finem. per viam successivae numerationis r in hoc stat infinitum qua tale . Ad hoc centrum debes recurrere solvendi gratia sophismata fieti si
ita contra hujusmodi lasiaitates.
3 T TTleviora solvas alia. observa. I. Ex eo, quod daretur
Infinitum eathegorematicum . non sequeretur omnipotentiam Divinam exhaustam restare. Tum quia sicut Deum non
posse prima vice producere Petrum ex hypothesi , quod jam illum
Produxerit . item non posse destruere unam formi eam ex hypothesi. quod illam conservare velit. S hujusmodi sexcentae Impotentiae non dedecent ipsum. Nempe quia sunt impotentiae consequentes ad suam ipsius voluntatem , quae aliunde non probatur per se repugnans; Imb dedeceret Deum posse . ita quod Deus non possie Producere novum ullum hominem v. g. ex hypothesi , quod omnes homines possibiles produxerit uno suae omnipotentiae impetu , non
dedecet Deum : quia haec impotentia sandatur in eo, quod praetetmπιι non sit uuar. At neutrum Per se ex genere suo repugnat
144쪽
M si possibile Infinitum Cathegorematisum III
aliunde . iicut est repugnans per se , quod Deus se obliget ulli Creaturae ex obedientia , vel ex servitute , vel ex timore ς Ergo impotentia producendi novum illum hominem eκ hypothesi , quod omnes produxerit non dedecet Deum , utpote conloquens ad hypothesim per se non repugnantem, ut repugnat hypothesis obli gandi se Creaturae ex timore, ex servitute &c. ad quam etiam hypothesim foret consequens impotentia non obediendi Creaturae. Ubi solutam habes obiter replicam , quae fieri poterat contra recuro sum ad impotentiam consequentem.
3s. Tum quia adhuc post productos infinitos homines , potiarat Deus ipsos destruere, vel omnes, vel multos. & iterum reis producere, & iterum destruere, & iterum reproducere: ergo non exhaurientur vires Omnipotentiae. Tum quia non est idem existere infinitum hominum . &existere omnia infinita caeterarum spe cierum possibilium et ergo post infinitos homines productos restaret Deo potentia ad producendum in sinitos Angelos , infinitos Arborires, infinita sydera &α ergo non exhauriretur Omnipotentia . . Tum denique in cumulo omnium Creaturarum possibilium sunt innumerae invicem essentialiter oppositae : ergo postquam Deus produxit infinitam multitudinem unarum, restarent infinitae aliae essentialiter oppositae his , ut supra advertimus, quas Deus producere poterat his aliis destructis . Non bene igitur colligunt aliqui , lare ut Omnipotentia exhauriretur, si esset possibile in sinitum cathegorematicum .
36. Observa a. Ex eo, quod Deus alicui Creaturae daret in in sinitos gradus gratiae sanctificantis , & consequenter ex eo, quod illa foret infinite san E in , non sequeretur, illam fore aeuue sanEtam, ae Deum ipsunt: tum quia datur infinita distantia inter sanetitatem substantialem divinam. ae creatam accidentalem, idest inter Dctim,& Creaturam. At sanctitas , qua sungitur Deus est substantialis , ct Di. ina, infinita verb illa sanctitas, qua ornaretur illa Creatura, supponitur creata, ct acci I ntalis: et go sicut datur ingens, Scvastissimum disertinen inter infinitu in Seraphinorum .& infinitum Muscarum . nec non inter infinitum Stellarum, & infinitum Carbonum et ita daretur. & subsiliet et infinita distantia inter infinitam sanctitatem Dei, & infinitam san Etitatem illius Creaturae: Ergo haec non esset tam sandia , quam Deus omnibus pensatis.
Tum quia nil in sini id sandiu in per participationem , id est per uni Pem contingentem est aeque sanctum , ac illud, quod est in sinit d
145쪽
sanctum per essentiam ; quia illud continetur intra ordinem Creaturarum ς hoc verbest Deus ipse t& hae de causa Humanitas Chii lilicet sit infinite sancta . & amabilis ratione sanctitatis Divinae unitae illi: ast neque est tam sancta . nec tam amabilis . quam ipse Deus,
neo tam veneranda , ct adorabilis . si quidem sollini est adorabilis cultu secundario latriae et Deus verb cultu primatio: sicut Homo ist amabilis actu secundario charitatis theologicae , Deus uerb actu primario : at Cleatura illa ornata per Deum san Etitate infinita , esset sancta per participationem. unionemque contingentem, quandoquidem ex se ab intrinseco esset capax , quae spoliaretur sancti. late illa; Deus autem est sanctus per essentiam t ergo . 3 . Rursus neque sequeretur illam Creaturam necessitare Deum ad se amandum , quia nil. quod apud Deum est quasi momentum statera , aut quasivxtta roris antelucani. lassicit necessitando . seu rapiendo necessarib Deum ad sui amorem. At omnis infinitudo creata est apud Deum quasi momentanflaterae,aut quasi gutta roris a telacari, ut non obleure colligitur ex Script.dicente hoe de universo Othe: ergo. Quamobrem sicut monet uia una argentea est quid magnum apud parvulum natu, & nutritum inter pulverem platearum et sed quid levissimum apud potentissim lim Monarcham . qui liedi non ignoret valorem intrinsecum illius monetae, attamen
non rapitur necessarib ad illius cupiditatem ; ita infinita sanctitas creata, ct accidentalis apud nos quidem est quid gravissimum , et apud Deum verb est quid levissimum . utpote quid creatum , tametsi non ignoret intrinsecum illius valorem, & amabilitatem. Nec sequeretur 3. illam Creaturam fore incapacem merendi abso . Iute. ae simpliciter. Quoniam licit non posset mereri novam gratiam sancti sieantem eb qubd haberet jam omnem , posset tamen a mereri alia praemia, ct visionem ipsam beatam; quandoquidem non teneretur Deus obligatione inviolabili ex vi praecis) illius infinitae sanctitatis creatae dotare illam Creaturam his omnibus prce. miis et nunquam tamen posset mereri de condigno unionem hypostaticam eum Divina Persona. Tametsi enim metitum illius Creaturae dignitate , ac aestimabilitate esset par unioni illi specificative .ae secundum se praecish inspecta , non tamen termino, vel dono, quod secum importaret, atque in quo staret formaliter immediatὁ Praemium e quia, utpote meritum creatum, impar semper esset Personae illi Divinae ; sic quamvis monetula argentea sit pretium con-Φgnum restia, qua Homo ligatur, non tamen Hominis ipsiur.
146쪽
An sit possibile Infinitum Cathegorematicum . Ilo
Et subdolE , aut itivole diceres in Confessione . te suratum ess iunam restim, quando furatus esses restim, & equum resti ligatum . 38. Nee sequeretur 4. illam Creaturam posse eondign) satissa cere pro ullo lethali squidquid sit . an posset mereri de condigno gratiam remissiuam peccati, ut dandam Peccatori, quae est res varude diversi, tametsi videatur eadem. Quoniam nil, quod ex una
parte est debitum Deo multis aliis titulis distinctis a peccato , & ex altera est quid levissimum apud Deum . potest aequare apud iudicium approbati vum Divinum illud , quod ex una parte est indebitum Deo innumeris de causis, S ex altera est quid gravissimum apud Deum et at in primis omne obsequium praestitum Deo ab illa Creatura infinitὲ sancta. est debitum Deo multis aliis titulis distinctis a peccato s puta titulo creationis , conservationis , gratitudinis , supremi Dominii Divini) ct ex altera parte illud , quamvis procedat a Persona habente infinitam sanctitatem, accidentalem verb . ct creatam , est quid levissimum apud Deum , quia tota illa sanctitas est entitative creata , ct etiam Persona illa poterat dicere Deo, quod omnes dicere jubemur a Jesu Christo et Gim feceritis omnia , quae praecepta sunt vobis, dicite et Servi inutiles sumat, quod debuimus facere feciωus . Deinde quodvis lethale est indebitum Deo innumeris de causis puta motivum creationis, conservationis, amabilitatis, superioritatis &c. Ee rursus est quid gravissimum apud Divinum judicium; quoniam lic)t peccata nostra nullum Deo inserant nocumentum. juxta quod Jobo dicebat Amicus suus: Si peccaveris. quid ei nocebis: nihilominus sunt gravissima verba, quibus non ad pompam oratoriam . terroremve puerilem . sed ad rei veritatem conceptis queritur Deus in Scripturis de peccatis. v. g. Obstupescite Caeli, O portae ejus desolamini vehementer, dicit Dominus : duo enim mala fecit copulus meus, me dereliquerunt quae duo mal facit qu squis lethaliter peccat. Item: Audite Caeli . coguovit bor Possessorem suum. er asinus praesepe ' Domini Di ; Israel autem.me non euvo- Qit Ge. quae expostulatio contra quemcumque graviter peccantem torqueri potast et ergo nullum. obsequium praestitum Des ab illa Creatura infinite laneta posset aequare apud Divinam existimationem . seu judicium repraestivum gravitatem illius peccati lethalis; sed in hae aequalitate apud Divinam existimationem , ct non in alio staret . quod esset condigna satissaetici pto offensa lethali tergo. Merita verb Christi Domini clim habea at valorem non ut
147쪽
eumque infinitum* sed infinitum per sanctitatem ipsam Divinam
quae apud Divinam existimationem est infinitΦ major, quam eu mulus ex omnibus lethalibus possibilibus: idcireb liehe sint hone states morales finitae . & liehi specificati υε, aeseeund limis praeci sh inspecta non assequantiae gravitatem unius lethalis; verumta. men reduplicati vh, ut elicita a Persona Verbi . hoe est . reduplicati vh , ut nobilitata per ipsam infinitam Verbi Majestatem in genere causae sot malis non soli lim aequant, sed infiniti superant gra. vitatem omnium lethalium possibilium . Sed de his alibi. 39. Observa 3. Super quidditare, atque essentia eomprehenis sonas sunt variae sententiae apud Theologos. Si ut intellestus comprehendat absoluth, ae simpliciter objectum, sufficiat. quod agnos eat illud elaritate infinita , fatemur, visionem intuiti vam Dei
conceptam a Creatura non posse habere intensionem . sive clarita tem infinitam * quia repugnat, Creaturam comprehendere Deum. Unde satemur, repugnare hoc Infinitum intensionis : sed restant innumerae aliae intensiones, quae possunt esse actu infinitae, ut in tensio albedinis, caloris, sanctitatis &e. Sin vero ad rationem
comprehensionis illud non sufficiat. tunc intensio visionis Dei potest esse actu infinita: quia ex solo illo absurdo eomprehendendi Deum , potest ostendi sua repugnantia 4 de non sollim repugnabit infinita intensio in visione creata Dei, juxta primam illam suppo-stionem; verlim etiam in quacumque alia eognitione creata cujus. eumque allus objecti et quoniam etiam repugnat, quod Creatura ulla aequE . ac Deus ipse comprehendat ullum objectum . Unde quando dicimus, Angelos comprehendere res naturales, loquimur de eomprehensione secundlim quid, squandoquidem non agnon eunt Angeli per scientia in purὴ naturalem capacitatem obedientia istem rei naturalis ad suscipiendum dona supernaturalia , v. g. quam habet Homo ad unionem sypostatieam, ad amicitiam super naturalem cum Deo , ad ejus intuitionem , ac visionem &c. nec non de comprehensione Infiniti minore respectu comprehensionis Divinae. 4o. Non dicimus. omnes omnino res esse eapaees Intensionis infinitae; sunt enim plurima, nempe substantiae omnes . quae sunt' incapaces intensionis, ae remissionis, ut disp. i. dictum est. Sed omne inea pax intensionis est incapax intensonis infinitae: ergo sunt plurima incapacia intensionis infinitae. Dum taxat ergo loquimur
de qualitatibus, ct non de omnibus , quia inter Metaphysicas sunt
148쪽
Hiquae, ultra quas non cit possibilis alia major in ea sphaera . v. g.
in sphaeta identitatis non est possibilis alia major, quam identitas Petri cum animali; in sphaera oppositionis non est possibilis alia
major , quam oppositio cum suo contradictorio : in sphaera conne. xionis non est possibilis alia major, quam illa, qua Creatura conis nectitur cum Deo . similiter inter qualitates logicas e quia in rati ne speciei non est possibi lis alia, quae magis sit species , qn mmo. In ratione contrariarum propositionum non est possibilis alia major contrarietas , quam haec et omnis Homo peceat , nullas Homo peccat . similiter in aliis et & ratio est, quia haec omnia sumpta in specie consistunt in indivisibili. ut constat ex suis definitionibus rergo non sunt capacia intensionis, aut remissionis r ergo nec inten-'sionis infinitae. Dum taxat ergo loquimur de qualitatibus physicis, quando dicimus esse capaces intensionis infinitae . 4 i. Sed neque de omnibus; quoniam etiam inter physieas sunt aliquae eonsistentes in indivisibili , ct consequenter incapaces a gmenti , ae decrementi in ea ratione, Re consequenter incapaces avis ementi . sive intensionis infinitae . Sic omnimoda aequalitas unius palmi eum altero stat in indivisibili, & non potest crescere: nam Iiehi duae ulnae habeant inter se m liorem aequalitatam materialiter , Sextensivδὴ at non majorem formaliter. S intensivεr sicut ulna A neque major, neque minor est, quam ulna B; ita palmus Arespectu palmi B : se similitudo in ratione albedinis inter album Aut quatuor . & album B ut quatuor stat in indivisibili. quoad hane similitudinem . & non potest erescere; nam lic)t duo alba . ut sex sint magis similia majoritate materiali; sed non majoritate sermali et sicut enim album A ut sex tot habet gradus albedinis,quot album But sex. neque plures, neque paucioris, neque persectiore , neque imperfectiores; ita album A ut quatuor collatum cum albo Betiam ut quatuor. Non ergo dicimus, esse possibi Iem infinitam
intensionem in hujusmodi physeis qualitatibus, sed in eis, quM
runt capaces augmenti, ac deerementi. , A. 42. Neque de omnibus his; quoniam inter has sunt aliquae capaceS quidum augmenti. atque deere menti; sed usque ad talem determinatum gradum , ultra quem non crescunt, sed deficiunt. Sic proportio objecti, ut naturaliter videatur oculo corporeo, pen
det sti luce, ct approximatione illius obiectit ambo uec possunt esse majora, ct minora a sed ita possunt crescere, ut oculus corpinyreus non possit naturaliter videre objectum illud , vel quia sit m O susum
149쪽
usum sum IIIa luce obruente oeulorum aciem . vel quia plus iusto sit approximatum illis et sic sapor per salem constitutus potest crescere, ac decrescere ; sed usque ad certum gradum , quem si transvliat , iam non erit sapor, sed palati tortura : sic cogitatio alliciens, quae constitu it libertatem ereatam indisserentiae , potest crescere, ac decrescere; sed usque ad certum gradum ; quem si transiliat , jam non dabitur libertas indifferentiae . sed nee essitas obseeundandi illit se demam eognitio abstractiva potest crescere , aut decrescere in claritate; sed crescere usque ad certum gradum, ultra quem cognitio, quae tunc detur , non erit abstractiva , obscura, ct aenigmati ea ridem de eognitione obscura eollata eum evidente; nam illa potest crescere usque ad certum gradum , ultra quem si promoveatur c mitio . deficiet illa prima obscura . & subrogabitur alia evidens. Quando igitur dicimus . esse possibile Infinitum cathegoremati eum intensionis, loquimur de qualitatibus capacibus augmenti , ac deo crementi. ct non habentibus unam quamdam metam , seu mensu. ram . quam si praetergrediantur, jam desinunt esse quod prius erant. v. g. loquimur de intensione sanctitatis, coloris, lucis , ea loris ἔ Sede his non dicimus , esse capaces remissioni, infinitae; quoniam Omnes hae qualitates habent finem . & terminum versilis remissionem , nempe unicum gradum, qui si deficiat, qualitas ipsa non erit remissa , sed nulla. v. g. si nee unus existat gradus albedinis . tunc sanὶ non datur albedo: ergo nec datur albedo remissa . Clim
verb versiis intensionem , ae augmentum non habeant terminum.
deb sunt capaces intensionis . seelis remissionis infinitae; siquidem emissio qualitatis supponit illam perseverare in rebus.
TR possibiis Corpui infinitum, G infinitὸ extensum.
D non aliter probatur, qu m solvendo argumenta contraria. Primum sumi solet ex figura . quam habere debebat. Respondemus, si esset undique infinia th extensum veralis omnem scilieet disserentiam loci. nullam posset habere figuram: quia haee sicut etiam superlietes sunt Propriae corporum , quae novimus, atque ad haec significanda invenistae iunt illae voces , Agara, si scies . At corpus undique infinitδmctensum, non est ea eis, quo novimus: ergo neque figuram ε
150쪽
' Corpus infinitum , ει in tu extensum . 323
neque superficiem haneret. Et ratio est. Omnis figura. & sum ficies corporea habet ultimas partes , quibus intra certos limites cit. cum scribitur: ergo omne impotens habere ultimas partes est inea- pax habendi figuram . & superficiem . At omne corpus, quod esset infinitum . & infinite ex telisum undique . eo ipso esset incapax ha-fendi ultimas partes versiis ullam differentiam loci; aliis verslis illam non esset infinitε extensum : ergo . Caeterlim fi quanquam esset corpus infinitum , reduceretur per Deum ad spatium finitum. penetrando scilicet unas partes cum aliis; tunc figuram , ct superficiem posset habere ; quia tunc lic t esset molis infinitae. non haberet extensionem infinitam. Item si quanquam haberet extensio. nem infinitam versilis unam partem , v. g. Orientem ver hS, tame non esset infinite extensum versiis alias : sed tunc Orientem verssis non posset habere figuram . aut supersietem et posset ambas hahereret roratim , detrorssim . sinistrorshm , sursim . atque deorslim ;quandoquidem verslis haec omnia haberet limitatam extensionem . Imb orientem versiis posset diei capax figurae, ac superficiei , quatenus ex illo, sicut rami eκ procera. & recta arbore, poterant erumpere partes versiis Orientem . quarum quaelibet haberet fini.
tam extensionem versiis Orientem , ct consequenter esset capax
habendi figuram ; ast partes illae , quae infinite tenderent in Orientem . non possent versiis plagam illam habere figuram. aut superis
44. Hinc solvitur argumentum fieri solitum ex pyramide infinita . quae neganda est possibilis, propter rationem datam. & eκ globo infinito. & ex similibus figuris hactenus notis. Solvitve
etiam argumentum sumptum ex eo, quod omne corpus debet hahere super fietem, & omne eorpus debet habere capacitatem mouendi se . Quoniam S. Thomas . qui hoc argumento utitur, ρο-
test intelligi non de actualitate, sed de capacitate hahendi illas pro.
prietates r sicut quando dicitur, omnem Hominem esse ration lem . fgnificatur. omnem esse capacem radicaliter ratiocinandi; non vero omnem actae ratiocinari, aut esse proximε ea pacem . Aecorpus illud infinitum. & infinith extensum , sinet ab intrinsee capax superficiei, atque mollis; quia esset atr intrinseco capax, quod per Deum redigeretur ad spatium finitum penetrando unas partes cum aliis , ct tune habere posset superficiem, ac motum rergo . Praeterea id probaret ad summum . non esse possibile corpus infinitum, & infinite extensum ventis unam differentiam loci ς