장음표시 사용
31쪽
teri Reges id factum mirarentur, atque mente Alexaudruis abalienatum putarent; ac pra sertim Parmento , exercitus ductor, miraretur
quid rei esset, quod insar subditorum alicuius sesse in terram rex prostravisset a respondit Alexander, hunc sie honorem non pontifici δε- ιulisse, verum Deo , quem is coleret, ac qui sibi auxilium contra bostrapromisesset. Quo enim
tempore bellum contra Persas meditatus, eorum
iugentem potentiam reformidasset, Deum ibi per in semium specie huius Pontificis vi=m; bono esse animo iussisse, ct alacriter inintutum ex*quir uam fluo nutu Persarum Regnum in ipso Alexandro desiturum. Itaque sibi Pontifice in hoc habitu conspecto, in memoriam insomnium redactum seque haud abs re adorale. Haec fatus, dextra summo Pontifici iniecta, comitav-sibus caeteris Sacerdotibus Hierosobma intravit . Ibi Sacrarum Literarum Doctores allato Danielis libro , eius vaticinium expostuerunt , quo praedicebatur fore, ut Macedo Persarum Reguum everteret. uua ex re Alexavder cum ingentem cepisset laetitiam, Templum Dei adiit, Deoque rem Sacram, praescribente omni omtisice Maximo fecit, eumque Pontificem, ac reliquos omnes Sacerdotes dignis muneribus δε- navis , Templum splendidis, ac magnificis donariis exornavis, atque ita demum contra Persas m vis. XI.
32쪽
INGREsso HIEROSOLYM A I XI. Demus etiam locum Ioanni Zonarae
cuius haec sunt verba sa): Hic porro dum Tyrum obsidebat, per litteras a Pontifice Iudae
rum petiit, auxilia Abi mitti, ct forum pra beri exercitui, Hique ea dari, quae pensit re Dario soliti essent. Cum autem Pontifex se
iure iurando obseriolam esse Dario, ne arma contra illum ferret, dixisset, idque vivente U-lo violaturum negasset: Alexander iratus, se bello petiturum Hierose dima comminatur : c ptaque Dro contra Urbem proficiscitur. At Pontifex Ioadus ob regis iram anxius , Deum orat, ne populum desituat r quem Deus in somnis bono esse animo iubet: ae portis apertis, , urbe exornata ipsium cum Sacerdotibus holito habitu , populum 'candidis vesibus Regi obriam prodire. Facit ille ut iussus erat. Alexandro iam appropinquante, cum Sacerdotibus, est Umbava multitudine in locum quemdam prodit , nude O urbs, ct templum conspiciebatur. M litibus autem opinautibus Regem iussurum -bem diripi, O Pontificem occidi Alexander cum Sacerdotes , odi populum, ut ante dictum es , ornatos vidisset, ac Pontificem bacinthina uor inaurata sola indutum, Cidari capitimis ta, edi auream in eo laminam, cui Dei
taὶ Anna . Lib. IV. num. 1 F. Pag. I97. edis. Paris
33쪽
nomen infiriptum erat, flus accessit, atque ad ravii , pontificemque Ialutavit . Eo facto cum caeteri omnes ob pulsur, Parmenio etiam rogare au*s es, cur Iudaeorum Pontificem adora set λ Cui respondit, se non illum, sed Deum , cuius itu Sacerdotio ornatus esset, adorcsse ris Nam hunc, inquit, in somnis vidi, dum is adhuc parum a Macedonia recessissem , in se hoc habitu. Is me de Asia subigenda cogiis tantem , hortabatur ne cunctarer & pr se mittebat se ipsum fore ducem exercitus, &is Regnum Persaruin mihi traditurum. Cumis autem neminem adhuc, practer istum modo si tali habitu viderim tum visionis nocturnae se sum recordatus, tum Deo auctorehello mori to me Darium superadurum confido, & re-- gno Persarum potiturum se His dictis , ct dextera Pontifici porrecta , Urbem ess ingressus. Cumque in Templum ascendisset, Deo victimas ex praescripto Pontificis immolatate ac Danielis libro vis, quo scriptum est Regnum Permcum a Graeco eυertendum esse, laetatus, omnibus Iudaeorum postulatis annuit. XII. Postremo non praetereundus est Michael Glycas rem ita gestam reserens sa): m
lippo successit Alexander, qui quum adversus Persas
34쪽
Persas , atque Medos expeditionem suscepi set, a Iudaeis petiit, ut Abi copias auxiliares .
mitterent. Re non impetrata , quod illi dicerent se Dario foedere coniunctos esse , quo conti-retur , bellum adversus ipsum gererent ,
recta in eos cum exercitu contendit. Tum Uero Pontifex maximus terroris caussa vestem illam admirandam indutus, occurrit Alexandro e
qui formidine perculsus, ct ex equo delapsus,
ad pedes Pontificis accidit. Ad hanc rem quum homines extranei magnopere ob tupescerent, respondit Alexanderi non se congenulando Sacerdotem venerari , sed cultum ab eo Deum, quem eiusmodi habitu conspexerit se contra Persas insigantem, or animantem. Hanc ob causam Deo quoque rem Sacram Hieroso dimis fecit. Itaqtie deinceps prudenter admodum, c solerter o
XIII. Haec Mediae aetatis Graecorum libuit testimonia recitare; etsi enim unum Iosephum fere videantur exscripssisse , nonnulla tamen singularia prae se serunt, quae ab iis fuisse conficta haufi ita facile quispiam iure dixerit. Longum autem opus, nec vero necessarium , susciperem, si ceteros viros doctissimos heic vellem percensere, qui Iosephi. narrationem probavere . Meminisse sat fuerit horum in cen Iu nu
merari Carolum Sigonium , Ioannem Selde-
35쪽
num, Hadrianum Relandum , Iosephum Scaligerum , Iacobum Usserium , Dionysium Pe-tavium , Natalem Alexandrum , Ioannem Nicolatum, Humfreddum, Prideau Xium,aliosque per multos; quos etsi accuratissime Iosephi hac de re dicha haud expendisse contendas , fateariS ta- mea necesse est nec illa suis indigna calculis, nec vero incredibilia iudicasse; hoc ipso scilicet quod eadem suis in scriptis unius Iosephi
plerumque fide , ac testificatione contenti rotulerunt . Plus nempe apud eos valuit unius
perdocti, & antiqui Auctoris de rebus suis scribentis testimonium, quam silentium exte
XIV. Flavianam tamen narrationem IV-daicis Fabulis, Rabbinorumque figmentis omnino similem esse ccnsuit Antonius Van-Da-
Ie in dissertatione seu per Ari ea sa) cui Ioannes Hudsonus adiungit O) Thomam Wag-stasse in Regionsione ad Lloydii Epistolam ad Scherlochium de facto Dianae . Post hos maiori anima ducr lionum copia idem faetum oppugnavit Moylius in Epistolis ad Humfre- dum Pridcauxium ι); ac demum nuperrime ,
36쪽
cum Vandalii, tum Moylii recusis argumentis , Anonymus Gallus in Dissertatione , in
qua Veterum rerum Alexandri Scriptorum criticum examen instituit a). Nec defuere alii, quibus recenti memoria aut suspecta, aut falsa prorsus visa est eadem Historia, imprimisque Voltae rius , qui saepe ob id Iosephum propter-
ea . laceravit. Sed hi quum aut Vandalium ac Moylium serme exscripserint, aut nulla peculiaria sententiae suae momenta in medium a tulerint, non est certe cur heic de eorumdem nomine ac numero soliciti elle debeamus. Quare eorum numeratione praetermisis, ad ea potius
refellenda, quae Iosepho Opponuntnr, praestabit accedere; nam id, quum a nemine hactenus , quem viderim , praestitum fuerit, operae pretium me esse facturum putavi si fecissem. XU. Id vero ut ordine aliquo exeqUamur, exceptionem primo refutabimus, quae ex sacrorum profanorumque scriptorum silentio ducitur , tum perpetuum veluti ad exscripta Flavii Iosephi verba commentarium adhibebimus , ostendemusque nihil eius in narratione reperiri, quod eam aut prorsus esse incredibilem commonstret, aut aperte falsam persuadeat.
Itaque validius telum, quod se in Iosephum D in-
in Examen eritique des Anere ars IIisoriens .' AIexandro. Patisis 177s.
37쪽
intorquere posse iudicent laudati Critici, ex silentio depromitur cum sacrorum tum profanorum scriptorum; aiunt scilicet fidem omnem superare eorum neminem tantae rei meminisse, non Scriptorem Machabaicum, non Diodorum Siculum , non Plutarchum, non Arrianum, non Iustinum , non ' Curtium, non denique alios. Atqui, ut de mentio primum dicam utriusque Machabaeorum libri Auchorum , praeter rem atque iniuria prorsus hi Critici contendunt ab iis Alexandri accellum Hierosolyma commemorari debuisse, qui stibi tantum proposuerant nobilissima Matiathiae, filiorumque facinora , atque immanitatem Aegyptiorum, Syrorumque regum adversuS Iudaeos fusa oratione
describere. Hinc his in libris, quae Iudaica gens primum Syriae Regibus serviens, deinde exculto iugo sui iuris facta, quadraginta quinque circiter annorum lapsu & gessit, & sustinuit duo Auetores complexi sunt, initio ducto a postremis annis regni Seleuci Philopatoris, qui Templum per Heliodorum pollui iussit, usque ad postremos Antiochi Sidetis, sub quo per instidias Simon Machabaeus est inters
Aus . Ut autem ad haec enarranda viam sibi quodam modo pararet primi A1achabaici Scriptor, e re sua, imo necessarium duxit ab Ale-Xandro Magno exordiri, ex cuius imperii par
38쪽
titione ii Reges prodierant, qui Iudaeos tantopere aflixerant, maxime dum collabentem Remia publicam sustinere adversus Antiochi impios conatus, atque finitimarum gentium impetus niterentur . Fecit vero id paucis adeo ac gen
ratibus verbis , ut nil pressiori stilo scribi potuerit, nihilque sorte iam sit in graecis, caeteri Lque Auctoribus quod probari possit, si omnia sint abiicienda , quae in Machabaica Synopsi
XVI. Iam ut ad profanos Auctores me conferam, antequam de singulis dicere incipiam, pauca liceat praemittere de peculiaribus Hebrae rum vivendi institutis , deque inde orta , cierum in illorum rebus inscitia: hoc enim patefacto, minus silentium mirabimur Historicorum qui Ιosopho obiiciuntur . Sane Iudaica gens ex instituto suo ita fuit a reliquis gentibus discreta, maxime ante Alexandri expeditionem, ut Herodotus ne eius quidem nomen habuisse compertum videatur. Nullo illa se commercio, nulla assinitate cum iis consociari iugiter enixa est, qui viverent alieno more, Sc diversis ritibus ac religione uterentur. Piaculum etiam censebant extra Palaestinam vivere . Hinc teste Maimonide, scitum illorum Vulgare suit: qui peregre extra Terram Sanctam degit, velut syderum Planetarumque cultorem habendum . Neque D a sanc
39쪽
sane erat quot eos excusaret, nisi fames sterilitasque, aut id genus alia ad solum vertendum coegillent. Atque inde est, quod nullibi legatur Iudaeos exsilio insontes animadvertisse, ne, dum sceleribus debitam poenam irrogarent, religionem proderent suam. Id saepe ethnici expc ti ab iis expostulaverunt. Querebatur Lysi inachus sa) Mosem in mandatis deditse Iudaeis ut nullum erga hominem benevoli essent, neque oprima iis , scd pessima consilia darent. Quod , etsii a vero abhorret, vulgatam tamen de Iudaeis hominum reliquorum opinionem ostendit. Quercbatur δc Apollonius Λέolonis b):A Iudaeis non admitti, quicumque diversis de Deo opiniovibus essent impliciti, nec consuetudinem iniri cum iis , qui aliam viυendi rationem essent amplexi . Trogus quoque sc): Caverunt ne cum per minis communicareΠt, quod, ex caussa facium, paulatim in disciplinam, religionemque convertit. Quam expostulationem tantum abest , ut sibi probrosam putarent Iudaei, ut sibi eam potius laudi ducerent ; atque id praeceptum de Repubblica ab e Xtraneorum conta
gio prohibenda, Platonem a Mose sumpsille Ιο-
40쪽
septuas glorietur sa) . Quis ergo sibi persuadeat
gentium aliarum o res & contemptores Iudaeos tam facile iis fastorum suorum penus reseralle , quos vix allocutione etiam sua, & commercio dignarentur Quis credat Graecos caeterosque aut Iudaicas res incorrupte mandare monumentis litterarum, aut summo eas cognoscendi desiderio assici potuisse λ Hinc illa de Iudaeis sive portenta, sive mendacia promanarunt a Iosepho confutata maxime in libris adversus Apionem Grammaticum Alexandrinum perscriptis, tum inde iactata saepius silve odio gentis, sive verae disciplinae ignoratione. Sed& idem Iosephus caussas alias aperit , ob quas ethnici obscuram admodum, incertamque de Iudaeis, horumque moribus, legibus, institutis faetisque notitiam habuere. Inquirens enim cur Iudaea sero valde ad Graecorum cognitionem pervenerit, aiebat b) : Quod ad nos attinet, terram habitamus, quae neque mari vicina est, neque negotiationibus gaudemus, neque earum casse vobis conssuetudo cum aliis gentibus es, sed sium Urbes quidem nostrae procul a mari sitae r ipsi autem nos regionem bonam incogentes,