장음표시 사용
141쪽
Ruri L. Stapletonus,vir tam insigni eruditione nudentia, o Eelo praeditus, ad hoc unice collimauit, ut Patriae suae, hoc, peretransferendo,prodesse possit ideoque quamplurima sibi exemplaria,tum impressa,tum manuscripta studiose conquisiuisse conquia sita inter se contulisse,ex collatis optimum quodque sulcherrimum selegisse existimandus est. O R, H. Ego igitur illam amplexus sum huius oci lectionem quae omnium optima est delectissima. Nam a Stapletoniana ne transuersum quidem unguem discessi Verum ut genuinus sensus Gregorianus magis elucescat,utriusque periodi a te prolatae, tum vera lectio,ium mutua cynnexio est paulo diligentius introspiciem da. Prioris duae sunt Iehiones, nuscepti, De episcopis Posteriorem sequutus est Stapletonus,quam siveriorem esse nullus duabito. Nam cum probe intelligerem quosdam in Academi Ox niensi,doctrina probitate praestantes viros,designatos esse, qui
inter caetera Patrum opera omnia exemplaria Gregoriana, siue tard pressa, siue manuscripta, quotquot compatari potuerant quae sane erant quamplurima sinta se conferrent,ab amico percontatus
sum quomodo hic locus in manuscriptis codicibus legeretur qui respondit, haec interrogata in manusci iptis Gregori codicibus non reperiri, sed in libros imprestas ex Beda sibi videri inserta.Tum de Bedi exemplaribus manuscriptis inquirenducemui,quo rum complura videre contigit, quae suntino consensu habebant; sine Disopis Cui lectioni concorda veneranda antiquitatis exemplar,quod summe eruditionis ac limati iudici vir ornatissimus, Dominus I rericus Savillus, eques auratus, ex propria sua Bibliotheca, in Collegi, Elonensi mihi ostenderat. His manuscriptis
consentit postrema etiam vestra Bedae editio Coloniae 6ia nec minus epistolae Gregorij,tum in editione Romana, tum ut habemtur in Conciliorum editione,iam Biniana,quam Sullana. Imb haec ipsa Interrogata apud Iohanne capgrauium reperiuntur,qui eo grammdem plane modo,ac nos,hunc locum legit. Quamobrem, clarissime liquet,verissimam lectionem esse, sine episcopis, ut est apud Sta pIetonum. Hactenus de prima periodo In aurea duo spectanda; lectionum diuei sitas;&yronunciundi ratio. Ad primam quod atri tinet,ut omittam Gaius e Gadrijs, veniunt venient, quae exiguis n/sunt momenti,nec sensum variant,Giegoti editiones,Parisienissis Romana,legunt:Illi in ordinatione tibi testa amant.Quae lectio proculdubio est erronea Nam non legendum isti, sed q-,quernad cmodum ex Iohanne Capgrauio,manuscriptis, Doctore Stas tono apparet. De vera verborum lectione quum iam satis constet, pronunciandi ratio facilis crit&expedita. Siquidem hanc post Vorem periodum Interrogationis nota signandam esse postulat ratio aliouui enim pendet sententia, nec sensum habet integrum. Iamini ad mutuum nexum dependentiam veniamus, in priori
membro dixerat Gregorius, Augustinum non pus alara ordinare di episcopum
142쪽
etiscopam et sine episcopis. Cuius dicti statim rationem reddit . quia dicat,Nam quis tibi assistat e Num Britanni e Num Anglii Num Galli Non Britann illi enim se opponunt, ideoq; hoc in negotione numinandi quidem. Non Angli, quia nulli sunt. Haec duo
membra tanquam per se manifesti praetermittit. Sed de Gallis maior dubitatio suboriri potuit de illis ergo diserte interrogat, uando veniem e Gallia, qui tibi in ordinatione Freptuses soli Quasi dicat,eorum aduentum utpote longe dissitorum incerium esse,nec expectandum;Vnde concludit,non posse Augustinum alchrordinareepiscopum,m me scepis Interim attenda velim,Au, gustinum non tam inepte interrogaturum fui e si rem ipsam tam nefandam planeque impossibilem censuisset. Pin L. Nulline ex Gallia, qui illi assisterent, huc transfretarunt episcopi eo a m M. Nihil quicquam tale ex Beda colligi potest neq est M .ia.si verisimile . Proximo capite ad episcopum Arelatensem scribit Gregorius,monens ut Augustinum si ad eum venire contingeretuasse Me da uerque acciperein de episcopis ver,in Angliam transmittendis ne verbum quidem. Et rursus subsequente capite scribit Iitetas,in quibus significatsi in impiatam direxisse, simul&insinuat qualiter episcopos in Britannia constituere debu et . de Callorum episcopis qui ordinanti assisterent, tum silantium.H. terra(vi ex .2.c. 3.corint An .do Augustinu Brisam vim Morduena duos episcopos, Messitum Lan Mensimae Iusam rassensem, G et Beda de Gallicanis tamen prorsus tacet. Quamobrem si Bedam consulamus Stapletonianum, exemplar,quod ipse ut sesectissimum amplexus est,sequamur,constabit Augustinum,necessitate quadam postulante, primo quem sacrauit episcopo, nempe Mellito,nianus imposisse solum proximo autem Melicet Iusto, ominae assistente Mellito Quod adeo est lucidum,W Κellisonus vester - fateri coactus sit,Gregorium vni Augustiis monacho, se tunc'li in m. Da Episcopo icentiam dedisse consecranae episcopas. Et anteaelliso Io de re num,do simus cardinalis in eadem constitutus fuit sententia.
Tetet ite enim scribit Ex quibaliscilicet Gregorii verbis supra citatis
manifeste colligitur quo pecuniamsinuntiam Beati Gregor, ternariasis binarius numeras epihcoporum non es desubsantia consecrationis episcopi Caeterii de his satis. Sed de reliquis Anglosaxonum epiccopis quid statuis a PMIL. Omnes canonice suisse inauguratos Hoc enim fieri debere,loco superius citato dixit Gregorius.Nec desunt aliquothuus rei in historijs exempla: verbi gratia,Aldulphus armo Dom.
r ,85 sacratus est ab Eambaldo Archiepiscopo Gilberto, WHE-S--- baldo,ut refert Rogem de Houeden. Oa et M. Quid porro de episcopis censendum, qui hic,dominantibus Diim sunt constituti e
Pin L. Archiepiscopos suos a Romano pontifice pallium a cepisse
143쪽
cepisse fatetur' Canutus. Non dubitandum igitur quin omnia se Iaria Gacundum ritum Romanae ccclesiae regerint ri 23'3.o ostru ut igitur a Danis ad Normanos transeamus,qualisit 'bi videtur Lanfrancus,quia millielmo Conquestore ad Archic mimis piscopatum euectus est e R LAELP L. De Lanseanco vel quoquam alio ante remetitem 'i' pora ambigere nulla suadet ratio. CAP. VII.
De consecratione reuerendissimi patris, beatissimi Martyris Tho Cran Areh. Cant.
secratione intrusus,contra es Fit imonem. Presbtersecundam ritum ecclesiae Romanae.CRe annuente. elec Iasa clero c. Papa prouidente. eniam concedente.
Papa d c. censeris absoluente. 'cramis mos imponentibus. Uribus, sivisa
critus,status a gibentibus. V Clementissieptimi.
c Pauli quani.ugatorumpontificiorum. Vnum e Fimore t ordinatis Agam. CPar j. besultarumccni moms. ORT R. perest igitui ut Reuerendissimi patris sanctissimi inartyri Thomae Cranineri Archiepiscopi Cantuariensis ordo Episcopalis ad examen reuocetur de quo vestram expecto sententiam. Puri L. Sic igitur habe. Quotquot sub Henrico ociuio,vel Edouardo sexto,contigerunt in ecclesia Anglicana re-riri mutationes flenda in lachrymabiles, earum omniurn anias merus Disitir m Cooste
144쪽
merus(ri uno verbo dicam sim erat scaturigo. m, Inuidiae, qualis apud poetas describitur, non absimiliso in is videris;Quae, Vix umi iachrymu,quia nu chramabile cernit. Nam quae tibi flenda silach inabiles dicuntur mutationes quales sunt Religionis aliqua ex parte reformatio, tyrannidis Papalis extimpatio easdem mille Miledictionum, in ecclesiam impub Anaglicanam coelitus defluentium, scelix faustumque fuisse initium non ingrati agnoscimus. Sed ne vagetur oratio,responde directe, an Cranmerus Canonicus tibi videatur Episcopus e Hem,quid taces di in eloquere. Vah, cui te assimilabore Similis es homini
lupum auribus tenenti, qui nec tenere satis nouit, nec dimittere. Cranmeri ordinationem episcopalem libenter infringere ac ne
uare velles,sed certe non potes. Sum emt- PRIL. Becanus,ex ordine Iesultarum pater Anglorum S- . ad y piscopos sic alloquitur Legitime consecrati non esis, a quo enim piana Rege Vitam is consecrandipotesatem nou habet. Ah ab episcopo Cani-Hengis aliquosnullae Neidquidem riam Thomas Cranmerus, qui sus Henrico octauo Cantuariensem episcopatum obtinuit, non fuit consecratus ab ulla episcopo, sed a se Rege mirusus, in Anaias Igitur quoliquo abeo'se conjecrat uni, non segitime sedexpraesumptione consecratisunt.
Onet n. Satis Becanus unctos Domini Iacobum&Henricum,petulanter Iesuitice Primo enim Regem nostrum ser
nissimum Iacobum oblique sugillat, quasi ipse proprin manibus
sacrasset Episcopos. Quorsum enim interrogat, an a Rege consecrati sint, nisi ut lectoribus fucum sissimum inanem faceret,ut hoc a Rege nostro aliquando factum suspicentur e Deinde Henricum in sedem episcopalem, sine consecratione intrusisse quenquam est improba calumnia. Etenim in episcopis constituendiS,Regiri nostri,quod episcoporum est permittunt Episcopis, id tantum ipsi agunt,quod ii re lino regio agere possi int,id est,quod verbo Dei,&Regni legibus est consentaneum. quodque sanctissimos Reees
Imperatores,quorum vim spirantia imitantur exempla rumma cum laude secisse constat. Porro, si in istos unestos Domini tam procaciter inuolet quid mirum Cranmerum superciliose despiciens, a nullo consecratum fuisse eriscopo tum splendide menti tur Nec in Cranmerum modo, sed in uniuersos Ecclesia Anglicana Ministros haec Becanica redundat contumelia, quorum o dines a Cranmero fluxisse non negamus. Sed age fingamus haec vera esse qua obiiciuntur: caue tamen ne haec in vos ipsos rudaturiata. Nonne iam persentiscis catenae vestra aureae annulos dehiscere et Si Cranmerus non fuit episcopus, certe nec Antonius Lan-
mensis te Thomas Eliensis, quorum utrumque L Cranmero suam derivare consecrationem ex Archiuis liquet. Ambo tamen Marianis temporibus erant approbatis ambo alijs sacros ordines contulerunt, ter autem,nempe Eliensis,a Paulo quarto Pontifice
145쪽
Cap. De Miniflerio Anglicano iis
maximo, ecquis vestrum Pontificem mentitum ausit diceres et I Qum
labiris est venerabili rater, sterim i dictus filii eiusdemque diplo retet si
malecit Crannierum pro tribunali sisteret, decoratus. Haec Beca risu. nos non sufficiant,Iel uitam ad Parsonium collegam suum remit me'so- tendum sentio,qui,sicet Cranmero,&nostris hominibus parum sit , ' et ' benevolus,verum tamen fuisse episcopum clarissime fatetur in P, i L. Becanum nostrum, in quem tam impotenter inuectus cs,satis a tuis ictibus protexit pater Henricus Filiumon. O, et M. Manus igitur conseramus; quas Loiolanus iste eo apias conquisiuit,tu,si placet,produc in aciem Sed inprimis verus quaestionis status sine fuco ,fraude praefigendus est. Dixit Becarius, inmerum non fuisse ab leto Episcopo consecratum sie a solo Rege
intrasum. Quaestio igitur est An Cranmerus ab Henrico oct.iuo, sine conis feratione episcopali,insedem Cantuariensem intra fueriti ille ait, o nego,mustisqrie argumentis conuello. Puri et Becani opinionem g Fitesimo tribus defendit arguos Fithmitaa. mentis; quorum primum agraui morum totius mi authorum mo Ai' namentis, di consularibus actis est petitum. R et u Grauissimorum authorum e Cedo quot pPH I L. Vnum nominat.
R CH. Plures enim non potuit. Sed hem, quid audi, in authoribus gloriatur,xunum tantum nominare valete En fastum,&pompam esuiticam Sed hic unusquis sit,aveo scire.' i L. Is est Niccmus Sanderus. cris Ussa ut nihil nudet e Tene istud calumniarum mendaciorum Augaeum inulum authorem totius gentis gravii amon indieitare Sed quagnarras acta consularia e Pire L. Legem comitiorum Regni, seu Partiamentariam de qua sic Sanderus Heriricus octaaus, radix peccati,c.im ab ecclesia est me schis . sed Apostolica regnum suum diuisissei,decreui ne qmquam electus in eris imp
eopum, hum Pontificias Des tangandalum i Apostolicum de consecratione
requireret,sed Regium ianium Diploma vi adferret. R CR. Quin pergasu PMEL. Author meus Fitet o hic pedem figit, nec pergit ulteriuS. ab M. Debuit profecto . verum ego proxima Sanderi verba anninere non grauabor S Regnim ani- diploma et adferret, secundum enodauribus episcopis,cum consensu Metropolita,ordinatus, sub inhalar, e Comitiorum facta ad imitationem antiquorum canonam esse
ver sep scopas, nec alio modo ominatum pro episcopo agnos aperum. Hactenus Sanderus. Fit monautem male recitando suam, ubtiam improbitatem plodit. Nam quod caput est caulae,illumqs iugulant dolo mali, transiit. Siccine Loiolanos authoramgra Ffmum obtruncares delumbare eo nobilem fraudem reuiticam a Sed lacum Sanderi video, itisimonis argumentum nondum ubdoo. Probare debuit Henricum octauuinii re cvali consecratiam Cranmerum
146쪽
itis De inferio Anglicano Lib.et.
Cremerum intrusisse locus autem Sanderi, lacta consularia, quae producit,contrarium manifestussime docent. Spectatum admis raritam teneatis amici ' Primum argumentum accepimus, Eamus ad secundum. as.R.Deao. Pari L. Secundum ab hoc Hen. Da edicto plenis Comitiis sancito ducitur. Si quis Archiepiscopus,vel Episcopi, intravi mi dira ps accepta regias literas,non consecrent personam a Rerepropeptam,cum omnibus circit tantis debitis,in poenam ramumre incidens. An huic Consulari decreto ali ab intrusis et schismaticis,futuri essent auis dientes o R, M. Quam haec insulse Iesuit e Nam primo Cranmerus sacratus est ante hanc legem latam Deinde haec ipla sex consere nanem efflagitat,cum omnibus debitis ciscimi,uit,speragendam, idque sub poena grauissima delinquentibus infligenda At Iesultat probandum incubuit,Cremerum ab Hen fine ulla omnino censera tune fuisse intrusum. Quomodo haec cohaerens Dic sodes, nuin Prasimon satis sobrius cum haec scriberet ei pinu I L. Tertiam vero addit rationem a i manifes mendacio
Ide 3.3OD ' Pari plane tuo. Nam inprobes Gammem uisee sevum, verbis Pallani tuum additamentum assuisti. O CT H. Egone e Cme ut Cran merum Episcopum esse probarem,ex Parsonio,in editione Anglicam quam iste exagitat, ne unum quidem verbum protuli. Uter igitur mendax e
P M'. Ad Parsonium tameniti: prans ex eiusdem scriptis locum in margine indicasti,qui sane nimi ad institutum.
ORYM. Innumerist fateor error irrepsit Legitur pari. 3. pag. 3 .reponendum autem pari. I pag.ago Citiusmodi lapsus siue in
transcriptionibus,siue in praelis,adeo pioni sunt si ocliues, ut in magno opere vix aut ne vix quidcin cultari possint , ideoque a candido Lectore veniam ficile consequentur. Vrba autem quibus in ipso textu usus sum, verissima sunt atque certissima, cum Ioco Parioniano, quem in margine indicare volui optime consonant. Nam ut modo seci Becanum ad collegam suum Parsonbum relegaui,asserens eundem liquido fateri Cranmerum mille Spxscopum. Quid c Annon fuit Episcopus e An non hoc liquido agnoscit Parsonius, Ipsum I itγsimonem,aduersarium meum malevolum ac maledicum,testem ac iudicem appello,cuius haec sunt Ibidem verba Ego vero tibi do Cromerum ust carchiepiscopum, tesanie Parsoniosum alibip im,tum in resonsane,es c. Vides igitur, quod dixiverum esse,ut hoc idem affirmare Parsonium, utrumque agnoscere Fitγsimonem . nisi forte Archiepiscopus est possit, qui non est episcopus,quod nemo sanus unquam somniauit. Interim quam belle causim I uita agit Iesulta Cranmenim ab ullo Episcopo consecratum negarat Becanus, quod perinde est,ac si negasset Disitiro b Cooste
147쪽
negasset fuisse Episcopu Hunc tueri ac detendere volens, sed non valens, Fitpsimon,misere oneri succumbit,& clypeum abi stare inqvit, tibi do inmmerum uisse Archiepiscopam ergo quod nesare voluit, ipsi miser affirmavit. Deinde ego Cranmerum fuisse Episcopum Partani testimonio comprobaram hoc itEsimon, iket resutante conscientia, refellere voluit, sed tandem veritare vi rctus,Ego,inquit iis de Cranmerum fuisse Archiepiscopum eua ne Par lismia, idque passim Sic quod confutare conatus est, ipse confirmauit. Iamque Britanni, Ecce AHI-nomachum deuictum tender almo Simonidem via re.
Hunc igitur locum a mendacitaspergin vel aduersari testimonio
Pnac. Non tam hoc loco nititur Filiamon,quam, altero, Aut
cui uiavisu insistit, adductis tum Parsoni verbis, tum assumereo
utropaeis quise am vi initatis secum prase ferens, neque vilineaera
Episcopi, si eorum ordinatio excutiasur. Hucusque Parsormis. Verba autem 'proxum(nempe, Nam praeter tammerum, exinac uo orae h-rum turba, nasti copi clericiae extiterum non Pars ius, sed m(vt vel bis via; Fit Zsimonis tu fraudeplenugattexuini. . . O. et M. Fraude planus et Bona verba secur enim dolo mala agerem cui bono Aut quid inde lucri causa mea accrescerete P. I L. Simplicitatem et candorem te spreuis dicit, ut inde pro bes Cramnerum a se Episcopum. ab M QIim ille toto coelo erratae Illud enim ibi non agiatur, sed iamdiu ante obatur. Nec tam Parsonii,quam duorum Pontificu Clementis T. & Pauli authoritate res tum confecta erat transacta Qumiamne est qui mendacium concinnaret, ut
gemino lucente soIe, Partani candelam in meridie accenderete Quisquamne est qui verbis Parsonii mendacium assueret, ad illud fictilio eiusdem testimonio probandum, quod ipse clarimma veribis panim testatura Hic in I uita ingemum de acumen desidero. Haec enim nimis sunt insulsa, puerilia suis. Igitur liquet me Partani testimonium nostra adduxisse inruit ut Cranmeri ordianem episcopalem probarem. Quorsum igitur illud emita vel ex titulo capitis discere potuit Agitur enim de Episcopis regnante Edouardo sacratis. De his quaero, num votas sint Episcopi ei se dein autem,non egeri hunc in finem a me verba Partanillunt prolata Quid Nonne vere&apposite citantur e Nonne
id quod volui, directe probant e R I L. Umba ta iamlitiam aditam. et
in cis Limbiis iste non est ex sacco aut Cilicio, sed ex ostro& purpura. Nam quod etata limbum appellat, non remeum, sed Catilinalis, Alani. Vnde apparet quam temere ac praecipi --
148쪽
tanter in me imat lascita pleno ore menclicium crepans, quum quid a quo dicatur non intelligat. Psiti. Si si Cardinalis Alani, cur nomen eius non an
o xie A. Quia ipsi nomen suum caelare visum est. Posthac avitae m. b. . tem, S loci illius perspicuitati consulam Mnomen Cardinalis, , libri paginam, verba ipsa distinctis characteribus pingenda curabo Sed de mendacio hactenus. Iam si me Parsonio limbum addidisse fingamus, num inde Cranmerum ab Henrico Octauo, une Episcopali consecratione, intrusum fuisse concludet Iesultae Verum de Becani defensone Fit Esimoniana, qua Solino vidit ineptiorem, haec dacta sunto Iam ad institutum redeuntcs, musis
velitatio ilibus,com mUS agamus.
Et ut a fonte exordiar,nonne erat Cranmerus presbyter secundum ritum Romanae ecclesiae Ad Clementem se ptimum proueo-cinou in bullaad Cremeriunmussia, ipsum appellat, Magritrum methealogia a presbteram oriane comtitutum. An forte non fuit canonice designatus Episcopus e Immo, d - am si Cantuariense conuentus a Rae fac Meese m GL -' Quid in Papae quoque approbationem postulas tacebullam Clementis et ad Hem. 8. clemens pisam mmu Anglo
Eoum ma s. RA. Mari Pontificatis nostra Io.
I aliam ad Cranmerum ipsum, in haec verbartiis Atas cumen Episcopus dilectosti Tloniae racto Cani.
Prafata Ecclesia cantuarie it, os obtolicatae autoritate providi nata, teque
is raefecim- Anurte hoc fecit tanquam homo priuatus e Immo incon storio, rdinalium purpura fulgentium choro circundatus, ut ex isdembullis patet. Miam. Praefata Eccus Meorunde ratrum consilio sprouidimus An sorte hoc factum,non quia meruit Cranmerus,sed quia Regem metuit Papa Ipsum si placet Apollinem ex Tripode loquentem audi. Itidis .i Clemens episcem Henrico Avi. Regi istastri. Depersona estissi Themiae Electi Cantuariensis, nobis raressis
nostru obsuorum exigemiam mepitorum,accepta, dic.
Vides igitur quam firma illustris fuerit hare Cranmori subibmatio, quae, Rege armente,conuentu eligente,papa prouidente, secta est. At sorte consecrari voluit nondum impetrata a Pontificev nia. En igitur hic quoque bullam Pontificiam. NMem. Tibi vis avare neu malueris Catholico Antistite, gratiam .-mummem Apostoliea dis habente, aeritis es in hoc assistentibis uobisve bibis Episcvis milem gratiam est eam Monem habenubm, Disitir m Cooste
149쪽
Cap. De Ministerio Anglicam iis,
nas consecrationis recipere vatiaue,concedimu acaltatem,dat.Bonon. 233a Pontificatas nostridecimo.
An forte censuris irretitus erat Ecclesiasticis, ob quas ad tan et tam dignitatem suscipiendam minus videri posset idoneus e Hoecerte a quoquam traditum nondum comperiti sed fac ita se habeare Ecce tibi Vice. Deum vestrum Vaticanum omnes huiusmodi nebulas vel suo spiritu difflantem:
Clemens dilecto filio Thomae Cran mero, Archidia 'm s.
cono de Taunion, in ecclesia Nellensi,Magistro in
Te a quibusvis Excommunicationu, sisten ano est Interdicti,aliisque Euhsahic enuntius enseris, O missi are elas omine ea uis occasione et causa latus quibus Pomodolibet mnodatas existis, dra morepraesentium absoluimus.
Vel forte a toto&talibus Episcopis , quot&quales perdis manUntificum requiruntur,nonest consecratus Tempus' pera sonat, atque adeo totus processus in ipsis Archivis, omni exceptione maioribus,consignantur,ex quibus in tuam gratiam breuem hic synopsin depromendam cense Tho 'cranmerus consectatu, Iri Lincolniensi. - Ioh. Exonsensi. I go. Martis 1 33 λ - Η 3 3 Hentirem phensi. An sorte in hac ordinatione, usitati ritus more Ecclesiastico non sunt abhibiti e Vel post eiectum Romanum Pontificem,ad, huc retentos esse non obscure innuit Sanderes; quanto igitur sis de pias . magis hoc tempore in usu erant, Pontifice non eliminato e PHILA Umerum (inquit Remanus vereardinatumum nego, Ioquia ab Oscopis Catholicis munus exsecrationis accepi . ita est vixisset re Leum est mortuum es verum Episcopumfatearina e tamen non' veras uimus Archiepiscopus C auarienses. R et v. Forte V pd ita ecqua illud forti ratione colligutur Argumentaxellisoni a simonia, periurio, ac impostum deducta,nihil sun aliud quam totidem calumniae, quae mox, ubi his storia veritas eluxerit, tanquam fumus, evanescent. Interim Cranmerum verum fui e Archiepiscopum adeo est manifestum, ut nihil supra. Quod licet ex supradictis satis sit liquidum, conabor tamen in ellisoni gratiam adhuc luculentius demonstrares idque cxpresso duorum Pontificum testimonio Cl mentis septimi MPauli quarti Clemens in bulla ad Henricum
150쪽
(Crameramicilicet is Archiepiscopumprafecimus. in altera bulla ad Cranmerum ipsum. hT, inimirum celesia Cantuariensi in Archiepiscopum praescrimas, sepastorem. Quid An nudum duntaxat Archiepiscopi nomen illi indulsit CIemens Minime vero non ita inclemens. Sequitur enim in eadem bullat curam est adminiurasionem ipsius eremiae Cantuariensis tibi iisi diis ita es temporausus enarie committendo. . Sed conto Pastio, in quo nomen Archiepiscopi Ecclesiasticae potestatis plenitudo continetur, erat destitutus. Immo hoc a Clementissimo Clemente est transmussium
Clemens Episcopus dilecto filio Tho.
Patriam imum de corpore beati Petri Ampium, per ve realitas tres nostros, Archiepiscopum Eboracensem, est Episcopum Londinensem tibi a nandam, per prastum Nuntium tuum duximus demnandam, ut ijdem orchiepiscopus est Episcopus, veleorum ire, illud tibi pinquam munus Consecrationis acceperis, AP
Testis alter Iomphetissimus Paulus quartus, qui Cranmerum appellat, Thomam Cran merum, iam Archiepiscopum Cantuariensem, tum in Bulla comissionali, qua Episcopos Londinensem, atque Eliensem, Legatos suos in causa Cranmeri constituit, tum in Prouisionis Bulla, qua Cardinalem Polum in Archiepiscopum Cantuariensemsublimauit. PRI L. Forte Cranmerum hoc insignivit titulo,non quod reuera esset Archiepiscopus,scd quod talis diceretur, sevulgo habe
O RHA. Nugae Paulus enim authoritate Sancti Petri Cran-
merum a gradu Archiepiscopali degradandum edixit quod ipsum publice ,solenniter factum est a binis Legatis Pontificijs.
In qua erat time, illud cum primis memorabile contigit,qubd licet Ridleium,Hooperum,& Ferrarum gradu tantum Sacerdotali,cus regnante Henrico initiati fuerant,spoliarent, non autem episcopah, quia regnante Eduardo consecratos pro episcopis non nabebant, Cranmerum tamen omnibus paramentis ad presbyterum,u umpum,vel Arcluepiseopum spectantibus, induerunt, mox lic inclutum uniuersis his Insignibus, tanquam opimis spolijs, denudarunt. Interea, dum haec: gesta sunt Cranmerus degradantes sic Hoquitur oesrum habespassium,qui meam mihiMEDDisitired by Cooste