장음표시 사용
91쪽
tum: liber orum nuptiae sunt incestae. Haec legia turae phuae est immutabilis. Alias dicitur lex natu
rar, Γάτι, seu τινος -κα, videlicet, cum natura finem intuetur, qui est incolumitas humanae societatis conseruatio. Haec lex naturae, etsi quo ad finem mutabilis no est tamen si modum, quo adfinem peruenitur, respicis, est mutabilis Lex naturae in exordio mundi requirebat pro Ximorum nuptias, Ut si atrum cum sororib .ut homines multiplicarentur. Iam cadet ex natura ,humano genere multiplicato,&late spar
so, prohibet proximorum nuptias in lineis certis gradibus propter eundem finem, videlicet, Vt homines inter se societate coalescant,& firmis amicitiae federibus iungantur, serpente in pliares caritate per D finitates. Cicero ait Ipsa caritas generis humani qua tota domus coniugio inirpe coniungitur, serpit sensim foras cognationibus primum, tum assinitatib. Et Augustin. Habita est ratio rectissima caritatis, ut homines, quibus esset utilio honesta concordia, diuersarum necessitudinum vinculis necterentur, nec unus in una multas haberet, sed singulae spar-oerentur in singulos, ac sic ad socialem vitam dili- sentius colligendam plurimae plurimos obtinerent. Voluit ergo natura, ut necessitudinis vinculum in multos diffusis coniugijs, non intra eosdem parietes manentibus, plures connecteret Hanc naturae legem, ut sit inuiolabilis, Deus sua voce confirmauit, diserte eam pertinere ad omnes nationes pronunciat, Leuit 1 8.
92쪽
Leges humana de nuptij sunt triplices Pontifici e Imperatoriae. Nationum propriar. Pontificia leges Christi sponsam non obligant. Nam chim Pontifex sit verus Antichristus, illius legi bus non potest se sub ij cere Christi sponsa, nisi Christo perfide repudiato Ineptissima est ratio, qua Bona uentura αυlονομιαν papalam eYtollens, nititur. Dicit enim Deum dedisse Petro Iurisdictionem supra omnes Reges&Imperatorem ipsum. Ideo standum esse Papae legibus, qui Petro successit. Hac oratione Bona uenturae nihil vanitas , nihil mendacius, nihil contumeliosius fingi potuit Christus enim Ecclesiae Monarcha vult reges gentium dominari in mundo, non suos. Et Petrus Apostolorum coriphaeus prohibet, ne quis dominium in meditatem Dei, hoc est, in Ecclesiam sibi vendicet. Non igitur dare Petro claues regni coelorum, tetrum habere Iurisdictionem, seu autoritatem supra reges mundi & Impera tores, idem sunt, cum haec duo Dominus adeo exacte distinguat. Non est proinde, quod moveamur autoritate Papae, qua plane nulla est in Ecclesiam Dei Praeterea, si rationem, qua lex pontificia de interdictis nupti)s nititur, eXaminemus , inueniemuscam ridiculam esse&ineptam. Quatuor, inquiunt, sunt humores in huma)a cognoreon in his totidem elementa. Ideo non licet nuptias Sire intra qua tum graduna, quasi vero humorum aut clementoria in hu-
93쪽
in humano corpore plus faceret ad prohibitionem nuptiarum, quam numerus partium anni aut portarum Nili. Olim duriores fuerunt, clim intra septimugradum nuptias non admitterent propterea quod septem iuxta illos numerentur aetates mundi. Quae lexit crudelissaria fuit, ita cius ratio stultissmaa. Cum igitur leges pontificiae de gradibus prohibitis nec autoritate, nec ratione nituntur, non sunt nobis ciusta leges obtrudendae. Imperat0riae leges de prohibitis certis gradibus, graues monestae sunt dii mrrai minati raro rirnr summi Monarchae, de honestis rationibus fulciuntur
Has leges dico obligare eos qui sunt sub Romano se φιλ π
imperio, non alios. Qilemadmodum ergo nos Dani sumus amissab Imp n a rore sed sub proprio re- si ,
ge ita non legibus Imperatoris ed nostri principis , da
legibus parere debemus. Quilibet enim suo magi L . . I i, stratui,&non alieno ex mandato Dei obedientiam, . .
quae cum pietate stare potest, debet. Praeterea le- - ρ l. a. ges imperatorum saepe Variarunt. Ante ThζOdD JH nihil adiecerant Imperatoriae leges diuinis legibus. 'tanta Li Theodosius prohibuit, ne patrueles, fratrum libcri . . ,----m
matrimonio iungerentur, quam legem successores sy M, - - rursus aboleverunt. ---. xk, bent Atque hae in nonnullis locis magi runt conluetu G1-υ
nes laudabiles, quam leges, nisi quod consuetudo longa, modo licii dabilis fueri r taurulata ibi lucat. f jHis legibus siue consuenidinibus in quibusdam re linit MV- γ,
94쪽
Rursus alibi a quarto similiter inclusiue, iuxta supputationem Canonicam.
Imperatoriae nationum leges honestissimas rationes prohibitionis nuptiarum in certis gradibus assignant. Viderunt enim sapientissimi gubernatores ad quartum usque gradum durare amicitiam inter homines propter Vinculum amoris naturale, quo consanguinei inter se deuincti sunt. Ideo putarunt usque ad hunc gradum non superstitiose, sed ob politicum finem, abstinendum esse a nuptijs. Rursus quoniam viderunt illam naturalem amicitiam , veluti fugere in quarto, in reliquis inferioribus gradibus, cocedebant nonnulli nuptias in quarto, multi in quinto, inferioribus gradib. Vt amicitia quodammodo fugiens reuocaretur, utque isto pacto caritas inter homines spargeretur latius, plures amica societate iungerentur. Nam postquam caritas ad paucos affectuum vicio scelere cotrahi coepit, rursus per connubia eam diffundi in plurimos sapienter statuerunt nationum gubernatores. Vnde Philo Connubia cum exteris, nouas coniunctiones fac unt, nihilo deteriores quam consanguinitas Et Cicero firmat caritatem ad plurimos serpere finitatibus. Etsi autem hanc honestissimam rationem esciiudico, nolim tamen in ea regulam generalem figere, sed habendam esse rationem publici boni,& ad illud accommodandas esse leges. Primum igitur iudico, rectesdiscerni inter illustres
95쪽
personas, praesertim eas, penes quas summa rerum est,in alias. Est enim plane indignum communi bus legibus principes constringere, ut nullis in rebus eis quicquam quod tamen fieri possit sine offensionem ci ciniuria subditorum, concedatur, nisi quod infimis cerdonibus, baiulis e lege communi conceditur , cum tamen multis priuatis propter singularia in rem publicam Ecclesiam merita iuste conceduntur priuilegia Nec omnium in ulla bene constituta republica eadem est praerogati ua, id quod profecto omnem ordinem tolleret, dc barbaricam αναρχιοι inueheret, qua nihil humano generi magis noxium esse poterit. Inter illustres igitur personas nuptiae conced iuste possunt in omnibus gradibus diuinitus non prohibitis, potissimum cum inde bonum publicum speretur. Nam si idem finis monstrari poterit concessionis nuptiarum in illustribus personis, qui est prohibitionis in alijs, po terit .concesso prohibitio simul stare sine vi la legis communis iniuria. Nam ut concessio non pugnans cum Verbo Dei, vergit saepe in publicum bonum in illustribus personis cita prohibitio liti mana in alijs ad bonum publicum refertur. Non igitur inter se pugnant concessio prohibitio, cum finibus conueniant.Hanc ob causam concedi possunt
illustribus personis nuptiae in gradibus diuino tu re non prohibitis praesertim cium contractus huiusmodi , ut digimus, Videtur in bonum publicum cedere. Nulla enim lex Dei id vetat, nec voluntas communis ligis alia esse potest. Siquidem omnis te iusta bonuiti publicum sibi pro-
96쪽
ponit, Vt finem ultimum, quem sim assecuta fuerit, sibi satisfactum esse iudicat, etiamsi ο ρητον legis aliud videtur postulare. In papatu recurritur ad dis pensationem, quae non potest fieri, nisi per eum, penes quem est summa rerum, quam dispensationem papa, tanquam summus in Christianorum orbe Monarcha sibi vendicat, dispensat cum ijs, qui pecunia numerant. Subditorum autem non est dispensare cum suis principibus, sed ijs subes 4 parere, ii-hil inquirere in ea quae principes faciuit praeter legem communem, praesertim cum nec legem Dei violant, nec ullam suis subditis suo facto iniuriam inferunt, sed potius bonum publicum spectant. Caeterum, etsi eorum, qui in secundo gradu aequali sunt, Meorum qui infra eos collocantu , siue aequali, siue inaequali linea, nuptiae, verbo Dei prohibitae non sunt: tamen optandum esset in alijs omnibus, praeter illustres personas, idque propter finem a nobis positum, prohibitionem humanam seruari, qua cauetur, ne qui contrahant in primo, secundo, tertio gradibus, seruata supputatione Canonica. NOcnim tam spectandum est, quid liceat simpliciter, quam id quod expediat faciatque ad humanae societatis conseruationemri incolumitatem.Nam si idem permitteretur alijs quibusvis quod illustribus personis propter certas causas conceditur, factiones metuendae essent, ex quibus periculum immineret, nepotentiores instar piscium paulatim deuorarent
Porro quia saepe accidit, ut unus volentium contrahere sit in tertio gradu, alter in quarto, vellem tales
97쪽
les non arceri nuptijs, sed reputari trunq; in quarto gradu, iuxta Veterem regulam: upto gradu remotior distat a communi stipite, eo inter se distant. Hoc enim modori caritas se ad plures diffunderet,&non prorsus alieni a sanguine,in bona mortuorum inuolarent. Vnde saepe magna inimicitia oriuntur in societatis humanae detrimentum. monarcha autem vellem caueri, ne contrahas leges conubiales vllam permissionem aut relaxationem admitteret. Dispes attones enim, maxime si crebrae fuerint faciunt ut leges paulatim vilescant, tandem penitus intercidant.
Diximus supra propinquitatem carnis, Massinitatem impedire nuptias. De propinquitate carnis hactenus disputauimus, quantum ratio instituti nostri postulat, Nunc ideo breuius de assinitate dicemus, quia ea res, cxij quae diximus, magna exparte pen det. Excutiantur autem haec ordine. i. Qui assines. a. Nomin ad comparationes amnium.
3. Regulae iudicij. . Leges prohibitionis.
98쪽
ptias. Nam Vt cognati ipsius viri necessitudine assinitatis mulieri iunguntur, ita cognati ipsus mulieris necessitudine assinitatis viro copulantur. Siquidem
qui ciusdem cognationis proximae non erant, noua hac necessitudine nectuntur, Vt non minus sint inter
se deuincti, quam si es en cognati. Est ergo assinitas duarum cognationum necessitudo, quasi finib. certis punctis contracta Metaphora sumta est ab ijs, quorum agri Vicinis finib. sunt coniuncti. Quemadmodum enim illi, quorum agri finibus se contingunt, propter coniunctos agrorum fines, affines di cutur ita cognatio Viri, quae es veluti ager distinctus,& cognatio mulieris, quae est ut alter ager distinctus ante nuptias, finib hoc est, marito ruxore, per nuptias copulantur, ideoq; sic iuncti, fines dicuntur. Dicuntur ergo ipsius viri cognati, a fines mulieris:&ipsius mulieris cognati, affines appellantur viri. propterea quod duae cognationes inter se per nuptias copulentur, istraque ad alterius cognationis finem accedat Assinitatis autem huius ratio est qtiod maritus&vxor sint una caro ex quo fit, ut cognati ipsius mariti sint uxori assines, 4ognati ipsius uxoris sint marito assines , ut alter ab alterius cognatis, quantum ad nuptias attinet, ab stinere debeat, tanquam a proprijs. Sunt enim noua quadam necessitudine, videlicet , a finitatis,
quae non est deterior quam cognationis, coniuncti. Et quemadmodum non omnes partes Vicinorum
agrorum finibus copulantur, sed in certis duntaXat locis ita consanguinei uxoris, consanguine mariti,
99쪽
riti tanquam agrorum distincta partes non copulantur respectu mutuo sed solumodo respectu eorum, qui connubio iuncti sunt. Quare inter consangui neos viri, consanguineos mulieris, nulla est necessitudo nuptias impediens sed solummodo inter c6- sanguineos viri, mulierem: inter consanguineos mulieris tirum . Sed de hac re infra dicendum
Porro& hoc tenendum est , quod assinitas iuxta leges ciuiles, solummodo e nuptij nascatur sed secundum ius pontificium, eiquocunque coitu. L ges enim ciuiles tantum honestatis necessitudinis necessariae habuere rationem Ius autem pontificium suis canonibus mixtiones promiscuas cauere voluit.
I comina stomparationes finium.
Fingamus nunc sponsum, nunc sponsam in hunc modum loqui. I. Socer meus. nam mand ellcrhusirin, 'Ni :mem schaether. Socrus mea. min mando illi fustruis moder mein chmigcr. His opponuntur gener meuS, min daaters mandesincin Sidem. & nurus mea, minoe Uno hu grue ellcrct diansqucia: mein Θchnur. u. cer magnus, seu prosocer meus, minis do
ichmiher. Socrus magna, seu pro socrus mea. minmando elle hii prius morinoder est e , chimigcrior x grossthvdim. His opponuntur, progener meus,
100쪽
cet latine haec efferre, loquatur sponsus in hunc mo dum , Socer est uxoris meae pater, ego illi gener. Socer magnus VXOris meae auus ego illius sum pro gener: e conuerso, Pater meus uxoris meae socer est, haec illi nurus. Et avus meus, socer magnus siue prosocer estigori meae, illa illi pro nurus. Item pro socrus mihi uxoris meae auia est, & ego illi progener. Et retro, mater mea VXoris mea socrus est, illa huic nurus. Et auia mea VXori mea socrus magna est, uxor illi pro nurus. Preuignus autem meus, est VXΟ-ris mea filius, ex alio viro natus, ego illi vitricus. Et contra, V Xor mea liberis meis, aliuncte susceptis, nouercadicitur: liberi mei illi preuigni sunt. Frater meus leuir est uxori meae. Soror mea illi glos est. Duorum fratrum VXOres inter se ει αἶρες vocantur. Sororius