Commentarivs in vtramqve epistolam Pavli ad Thessalonicenses

171쪽

Dei, austiis censetur, ita ut lege Dei sit omήnano satisfactum. Nam habe quod ex roquarit, nempe iusticiam non quidem sor-malem in s sed in Christo, quae credenti mputatur Vnde Paulus Rom. ro sinis legis Christus iniusticiam omni credenti Hoc est, Omnis qui credit in Christum ia De sinen legis: id sit, quod mitium milia requirit, nemphiusticiam Sc cum austicia uitam . Hinc facile patet, quid

dam qua saceret, ut haberet tam hea tam responderit. Si uis ad uitam in orediserti mandata Nam qui seruat mandata habet quod requirit, nempe iusticiam cui beata Uita debetur. Ita rectissimam ui am monstrat Chiistus, dum ad obedieta tiam mandatorum mittit. uerum si hic dolescens in se descendisset, agnouisi et suas maculas deplorasi et suum peccatum onudum se cum Paulo coram Christo or stravisi et monstrasset san in illi alium in clum consequendi finem lcgis, iussi fletit. sum in se credere, ut in se inueniret quod apse non haberet, nempe iusticiam quam

ια requirit.

Tertio loco in remissione peccatorum est acceptatio gratuita credentis hominis

172쪽

ad uitam aeternam. Haec cum remissio peccatorum 8 iusticia imputata cohaeret, ut quae ab illis dependcat Haec acceptatio in dilectione qua nos in dilecto charos' he pater, fundata est. Porro dupleXacceptatio hominis est coram Deo, una fidei est uidelicet cum gratis propter Christum acceptamur: altera Obedientis est, uideliacet cum credens persona propter stiam obedientiam accepta est, adeo ut etiam prae natum obedientiae recipiat. Sed de priori acceptationis genere hic agitur.

Hactenus simpliciteris perspicue, ut spero, propositi doctrinam sponsae Christi de Euangelio nunc quomodo hula doctrinae si 'opponit aduersarius Christi PDPa breuiter expediem US. Euan elium Papistis noua lex est,quae

eadem iacipiat Scirohibeat quae Dec

lo rus, Sed plenius,Lombardus libro tertio distinct: o. exemplum sumit de non moechando,cui praecepto dicitii peradditionem factam in Evangelio,in quo omnis

concupiscentia moechandi prohibetur. breuiter illis lex uetus comprimit manum, lex noua et Euan elium comprimit animum. Quid hic dicemus an non anto Ierabilis

173쪽

lint, quem nouum legislatorem constitu

unt Christus corrigit errorem Pharisaicum de lege Dei, de mentem legis XI Onit. Hoc Papisio putant esse nouum legislato rem fieri.Sed toto coelo errant,& satis confutantur sententia Ecclesiae, quam supra exposui. Nam si Euangelium sit doctrina conuersionis, Si remissionis peccatorum in nomine Christi, sicut ipse Christus de finit, falsissima profecto erit Papisitarum assertio, quo Euangelium definit nouam legem moralium praeceptorum decalogi esse Proinde utrumque falsum est, uideli cet Z quod dicunt Euangelium nouam logem esse, d quod affirment plenius conti neri praecepta in Evangelio. Vt enim prius barbarico coeno obruit lucem Euangelii. Ita posterius contumeliosum si in Deum authorem legis. Si Euange lium est praedicari conuersionem, re missionem peccatorum in nomine Chri siti, seu ut Paulus loquitur Euangelium est hominem gratis iustificari fide absque operibus legis, prosccto anathema est dicere Euangelium esse opertini doctrixiam, quibus homines coram Deo iustificentur. Praeterea si plenius continentur L a lora

174쪽

moralia in Evangelio quam in Decalogo, lex Dei profecto est imperfecta, nec uita Scmors in ea proposita sunt, nec recte Mose dictum est: Qui feceritia uiuet in eis, moChristus ipse male pronunciat de lege Oxali, si uis ad uitam ingredi serua manda ta Cuicunque ergo pietas cordi est, is piat definitionem illam Papalem non secus atque anathema. Ita enim Paulus iubet. Si quis aliud Euangelium docuerit, quam

nos, sit anathema. Ex hoc uelliti sundamento Xtruunt Papisiae omnes suos errores contra gratili tam iustificationem, des olent fidem re missionis peccatorium.

Supra ostendimus in fide remissionis Peccatorum plura spectanda esse, uidelicetcXpiationem peccati persolum sanguinem Christi, imputationem iusticiae Christi,

acceptationem gratuitam hominis ad ui- Iam aeternam. Haec Omnia Papa abolere conathir, in maximam contumeliam Filii Dei, S in certissamum interitum Omnium

eorum qui a Papa seducuntur, nisi ante mortem resipiscant. Sed age uideamus, quibus sordibus has iustificationis nostrae Partes Obruat .Papa, quo nobis sit magis

abominabilis imposivi a Papae. Sponsa

175쪽

Sponsa Christi docta uerbo Des o

noscit, β. credit solo sanguine Christi Praxi, purgari, Sc aboleri peccata omnia. Ne Papa longe aliter docet. Nam quae clam peccata dicit ablui sit anabaptismo,

leti lustrali aqua, utpote minora Peccata:

quaedam dicit purgari igni purgatorio Vt

qui non purgatus est hic satis in uita, pur Cetur in igni purgatorio, donec Papse ui sum fuerit. Quaedam dicit redimi eleemosynis: Quaedam peregrinationibu , Quae dam indulgentias a Papa auro&pecunia comparatis. Nam dicit se habere thesau rum Ecclesiar,hoc est, merita sanctorisi quae Mendit quibus uult quaedam mentitur an erit missarum tegi : quaedam amat preculis Ec ieiuniis, is inuocatione sancto rum expiari. Qtud dicam de thure S can- desis consecratis Maccensis coram magi nibus Haec omnia tanquam fulmine

quodam prosternuntur, hac una sententia,

. Iohan. a. Sanguis Iesu Christi purgat

nos ab omni anomia, hoc est, ab omni pec cato, quo ex Dei uiolata est. Nam Evομία est quicquid non congruit cum lege Dei,

siue actio siue passio, siue desectu's, siue qualitas sit, siue a nobis fiat, siue in nobis sit. Quae oratio, obsecro, sufficiet ad de L A testan

176쪽

testandam istam contumeliam Papae aduersum sanguinem filr Dei is non

exhorrescit cogitans de potentia Diaboli, Qui in tam execrabilem blasphemiam hominem pertrahere potuit Quis quaelo nisi prorsus suae salutis immemor, hic tu

stinet imperium Papae Iudas filium Dei

osculo prodidit, S crepuit medius, beaPapa mulio iniquius, crudelius, Rimmanius facit, qui preciosum sanguinem ei pedibus conculcat , d coeno foedissimo obruit. Quod sane lacit quando suis stercoribus, hoc est fictis purgationibus tri huit eam uirtutem, quae est solius sangui

nis Domini nostri Iesu Christi orandus est ionia Deus, ut hunc hostem filii ui a pam conficiat potenter gladio oris sui

prosternat istam immanem heltiam, quae Dineam Domini tam misere uastat, quae Ecclesiam Dei praetextu sanctimoniae hoselendis modis lacerat, quae sanguine a ctorum conatur impedire cursum Euan-oelia dc nihil magis in uotis habet, quam di in Ecclesiam Dominium habeat,agno scatur caput Minonarcha Ecclesiae, succei sor Petri, cum reuera sit pestis Ecclelix, Toparcha Sathanae, successis Iudae, Immo non Iudae solius, sed Iuliani quoque,

177쪽

phctura.

T MESSALON. E Neronis, quos omnes solus Papa stiporat crudelitate saeuitia in membra Chri sit, Idque non ob aliam causam, quam quod fateantur se non atris ablutionibus purgationibus indigere , quam solo sanguine Christi, qui sufficit ad omnia mundi peccata purganda Sabolencia. Diximus quomodo obruat Papa primam partem Euangelii de remissione peccatorum nunc quomodo iusticiam quam

Praedicat Euangelium, tollat uidebimus. Sponsa Christi, in schola spiritus sancti erudita, nouit iusticiam Euangelii esse,

quam tota scriptura commendat, uidclicet, obedientiam filii Dei credenti imputatam, de qua supra sententiam catholicae Ecclesiae Christi exposuimus, S coniarma uimus, sed Papa Christi iusticiam esse nostram plane negat, di in locum iusticis fidei sitbstituit iusticiam operum Sc merita liti mana. Etsi autem iam tandem Papistae iniustificationis doctrina fidei meminerunt: Tamen intelliuunt fidem historicam: cui addunt spem dc charitatem. Has enim Usticis partes faciunt, ut fide sit initium, charitas autem consumatio iustitiae. Haec L erro

178쪽

errone doctrina de iusticia Christiana uertitur passim in scripturis. Praecipue u tem in Epistolis Pauli Rom. q. C.Ephe. 2. Galat. 2. v q. Philip ti breuiter cum Perpetuo scripturae consensu pugnat, Sces hhlasphema in filium Dei,no minus quam illa de expiatione peccati Sophismata Pa pistarum a muliis doctissimis uiris in

nostris Ecclesi s , publicis scriptis refutata

sunt.

Sponsa Christi ut gratuitam remigionem peccatorum, d iustitiam: ita etiam gratuitam agnoscit acceptationem, Uem' admodum supra declarauimus. Sed Papa meritum impleX in locum gratuitae accepistationis substituit. Est enim Papistis aliud meritum congrua, aliud digni, aliud con digni Metitum congrui OcantqUOPec cator dicitur gratiam sibi mereri, dum ad gratiam se disponit, hoc sit, ut isti interpre rantur, cum facit quod in se est, Sc tribu-Unt hoc meritum non renatis, de inimicis Dei. Meritum digni definiunt in quo uir iustus orat pro alio , S meretur Naudiri. Meritum condigni est meritum, pro quoeSigitur praemium e debito. Hoc meri tum inquiunt, Nigit in operante ut si amicus , in opere, ut i cspiciat ad debitum

179쪽

Praemitim,in praemeante ut acceptet opiis hominem propter Ophis.Breuiter quod ita horum meritorum est merentis aliquid

suo labore, debitum dicitur quod datur merent aliquid suo labore. Haec summa si doctrinae Papisticae de merito, Scelus generibus. Verum huic doctrinae opponit se Claristi Ecclesia1reta uerbo ipsius,&gratia Verbum L Ucae 17. cum Omnia feceritis quaecunque praecepta sunt

uobis, dicite inutiles serui sumus. Gratia data sit per Iesum Christum Iohan. i. Si Gratia est qua accipimus,profecto non est in nobis meritum operum, alioqui gratia non est gratia Praeterea si Deus gratuito dat, certe non est debitor, hoc est, ut det quia debet, d tu accipias quia mereriS. Merit enim natura est , ut inter id quod datur, is id quod accipitur sit iusta pro portio. Atque hoc sit dictum breuiter

contra meritum in genere, quod cum nullum sit non est quod multum disputemus contra subiecta partes , quae sunt meri rum congrui , meritum digni, meritum e condigno. Meritum conmii euertitur his ratiOnibub. Primaa

180쪽

EPIST. R iis, ante iustificationem, qUae est omnino gratuita, ut ostensum est,Omnis homo est filius irae. Quid ergo merere tu miser cs EcVND A , homo ante regenerationem uiuit secundum carnem. Cuius σοόvκμα, hoc est, cogitatio, iudicium, a sectus, uoluntas, S sensti est inimicitia coram Deo inuonaodo ergo congruir, ut qui talis est, aliquid suo mereatur ereTERTIA, Christus dicit, mala se hor facit malum fructum. Cum ergo Omnis non renatus sit mala arbor, qualis ructus expectandus nisi malus QUARTA , quicquid noncst ex fide est peccatum. Si peccatum, quomodo placebit c Si non placebit, quomodo merebitur

Meritum digni hinc aliquam speciaem, sed tamen reuera nullum est dignitatis meritum, quicquid enim accipimus pro praestito officio, id ex gratia accipimus propter bonitatem largientis, d. non Pro'pter dignitatem operantis. Vir iustus Orat Pro alio & eo auditur, non quia meretur,