De Aristarchi studiis homericis, ad praeparandum homericorum carminum textum aristarcheum, scripsit K. Lehrs,...

111쪽

in etymologia, cum re vera putat ex προυπος decurtatum , Bla derivatio ab aliena manu assuta est, locus Hesiodeus fortasse ab ipso Mistonico aliatus . Friedlaender. Diqiligo by Orale

112쪽

102 II De Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.

102 esse H 75 τι προμον τὸν προμοχον κατα συγκοπῆν). Quo degenere erroris infra dicetur. non me sί lsester De , sed adsuncta nothone taedia vel molestrie.

113쪽

cibo acceperant glossographi. Λουπνῆσαι non de quacunque morte dystur, sed de ea, quae se cadendo et

cum strepisu.

M Code ἀπεκδέςαιτο v. supra p. 97 not. bl Tamen de obeliconiectura παρεξεδέξαντο dubito propter ἀπεκδοχον Nicanoris I00, ubi vide Hedlaenderum, et propter ἀπεκδέχονra a Lehrsio supra . 2 ex Suida allatum. Putaverim Aristonicum ἀπεξεδέξαντο scripsisse. βι V s: Ob er auch selbs hinhrachte .

114쪽

1sic IL D Aristarche vocabulorum Homericorum interpretatione.

titur, quod Cratetem neglexisse mireris, quod Oedipus non

potest Troianorum heroum aequalis esse sed patrum, non Diomedis . g. sed Tydei, sed simul consuetudine, ad quam propendere poetam Aristarchus observaverat: τι προς- δευτερον ποοτερον ἀπαντg. um pergit καὶ τι οἱ νεωτεροι παρα τὸν

γηρον τὸν Οἰδίπουν φασὶν εαυτὸν τυφλωσαντα ποδηγονιι ενον εἰς Ἀθήνας ἐλθεῖν καὶ κει τελευτῆσαι Sed quae antiquior sabula fuerit Homero indicata nullum exstabat testimoniuin. Attendit igitur, si quid ex hoc ipso loco elici posset. Primum hoc νυν ὁ ὁιιόλογον τι ἐν γ βαις λελευτησεν. At quo loto Diligenter observato usu vocabuli δουπν'ae statim hunc fructum cepit, quod fato non periisse perspexit, sed bello potius. Quo tamen loco non substitit. Sed legamus primum ipsam

notationem καὶ προς το δεδουποτος ο γλωσσογραφοι ore εν αν ἔνι τεθνηκοτος ἐξεδέξαντο ἐκ παρεπουένο δ νοητέον oτιῆτοι ἐν πολ-ιεν τετελευτηκε apoφουσι γαρ οἱ πέπιον- τες ' ,δουπησεν ὁ πεσων ' χὶ κατεκρν φινισε εαυτον καὶ γαρουτος ὁ θανατος ιι ετ φοφov. Bello perisse, eo primum duxit Homericorum locorum comparatio. At pupugit hoc animum.

Quo enim bello Oedipum cecidisse ingamus Vocabuli etymon propriamque notionem spectantibus videbitur de omni nece adhiberi potuisse, quae fit cum strepitu. Quid si prisca fuit subula, Oedipuam flagitio et scelere patefacto cum mortem quaereret ex illa funesta rupe sese demisisse, qua immane limmonstrum tot praecipites dederat hospites, qua illo tempore dolici et ipsi fuisset optatius Hoc belle excogitatum. Us Euat. 112, l323, 48 ν ιυς περπαθήσαντος καὶ κατακρημνίσαντος εαυτὀν εξ φους). Attamen constanti, qui apud Homerum exemplis probatur, usui tantum tribuisse ut propensior esset ad caedem in bellica expeditione intelligendam, concludi potest ex Apollonio, qui hanc solam eius explicationem commemorat p. 286 60 11 Be. do viri σαι ψοφσαι, ἐκ ει του παρακολOv-

116쪽

106 II. C. Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.

ἰλθεν. ὁ δἐ V ιηρος Dcεοικεν ni τουτου τόσσειν εστιν υν ιπrrοτης ιππικὴ κατὰ πολε/ιον, io Νέστωρ καὶ Οἰνας. Erit sertasse qui hic apud Apollonium mentionem fuisse putet mirae lectionis quorundam in loco illo II 196 γερνήνιος i. e. scilicet γερωγ' ιαποτα σοινιε. Αευγαλέος non humta είροί aesonem habet, quam qu/dam recentsere Poetae mule Mellectis ussus iam locis Homerscia ei trGuerunt, sed

117쪽

παρει τὸ ορε εἶναι ἐπαρον καὶ ἐπίοιρον τὰν ἐπιορ ona, q/ιλευ-oθae δε δια την ἐπενθεσιν του καὶ h/ιεις δἐ συγκωατιθέ/ιεθα rot οις εἰσὶ ει ι ανέστρεφαν τὴν προσεσιν, expτο επι ὁ δἐ Ἀσκαλωνίτης παρελκειν γηγεῖται την ἐπέ δι καὶ τὴν etόνον li&ὶν ἡλώσσει της προθεσεως, ιιοίως τεῆ βο 0 ἐπιβονκόλος αννορμs; 422 . Apud Hesychium nam Apollonii loco, unde ea sunt, Or-mptissim prorsus uti non licet haec de accentu leguntur: ἐπίουρος εἰ μἐν προπερισπωφιένευς περισσὴ , προθεσις ονρος γαρ ὁ φίλαξ εἰ ὁ προπαροξυτονως παλιν ὁ φυλαξ. an ρ λίνου ἐπιονροτ. go non intelligo, si Aristarchus, ut videtur, ἐπιουρος ex oveo factum putabat eadem significatione, cur non scripserit ἐπιoi ρος. Quod non fecit, quantum ex Herodian eo scholio intelligi licet. Nam valuisse tamen putes regulam in 108 quam mox proxima nostra legens saepius incides, composita nomina cum praepositione, ubi nihil novae significationis accedit, Diqiligo by Orale

118쪽

108 H. D Aristarche vocabulorum Homericorum interpretatione.

Semare accentum suum. - Dicamus igitur de significatione.

Bene Aristarchus attenderat ad hoc genus compositionis, cuius certissima sunt apud Homerum exempla Sic μετάγγελος h. e. internuntius, F 199. O 144'δ. Et ut μετάγγελος est Duετά τισιν αγγελος, sic ἐπιβουκολος et ἐπιβολω ο βοι κολοc, οβωτωρ Ἀν ἐπί τινέων, minime vero id, quod Nitetschium velle

video ad Od. 7 422), pastoribus praefectum significat. Sic effecit Aristarchus, ut etiam ν γωρος et πομώς Z 19. 386 recte intelligeret. Illud est ὁ π τινι ἡνίοχος, hoc ὁ πο τινι μως, ut utrumque nihil disserat a simplici, uno μευς- μως non plus quam ποθησο ρες ο 330. cf.Dποδρυυωσι 333 a δρηστῆρες α 248. 76. de ειρω, 345). Aristonicus Z 19 φηνίοχος si διπλη οτι παρελκε η προθεσις ως ἐν τ0 IΠοσειδάωνος ποδυως . Et quis, quaeso, sit ille λπων vφηνίπος quam quem quisque principum in proelio secum habebat ad agendo curandosque equos, qui multis aliis locis θεράπων, τὶνίοχος, ηνίοχος θεραπων dicitur CL S 104.109. 113. 119. A 341. 488. 20. n 6 cf. 4. 111. 386. 445. Et validicum illum et immortalem, de quo filia dicit

πεὐλειτα τις et ρο γερων αλιος νγυερτὴς ἀθάνατος latinei ς ἰγνατιος, τε Θαλίσο ς πάσης βένεια οἶδε IDσειδύωνος πομως, num putabimus liquem inferioris ordinis famulum significari pNec res patitur nec sermo desiderat. λ 489 pro βουλοίυην,

ἐπαρo Deo ἐον Θ τευ εὐαλλοι quidam legerunt κε παρουρος v. Hemsterii ad Luc. dies mori. XV i , quod non videtur com- 116,mendabile esse, sed vox ad regulam facta. Vin eandem praepositionem 3 κo 7 παρακολ ς, κοπις παρακοιτις Commemoravimus haec: nloi ρος ν 405 ο 39)β', παρουρος, πα-

ο II. l. sic scribi debero non ετ ἀγγ. quamquam sic posse putat Eust. ex hoc ipso clarum, sex altero certissimum. βουκολιων nioveo Cyn. I 174. βουκολίων υρο 375. - κυνες προβατιον ἐπι φυλακες dubia lectio apud Longum I l.

119쪽

ἐπιμύοτυρας εργων Nonn. XLVI 29 και κρυφέων λεχέων ἐπι-uit vρες εἰσι κεραυνοί. ἐπιποιμένες Od. ιι 131. Quod ost 270 πιυς es ἐπιτιιιήτωρ κετίων τε ξείνων τε putaveritna idem genus reserendum esse, cum certo verbum ἐπιτιιμαν

Homero ignotum sit, τιμή vero vindicta familiare. Deniquo incensum venit ἐπειστωρ, 3 26 φ υ, φακλῆα μεγίλων ἐπει- στορα εογων. Simplex brco est, quod ap. Homer Σ 501. yy 486

testem significat, non quod assov. vult, arbitrum. Proprie

significat gnarum, ut hymn. in Lunam XXXII 2 δυεπεις κουραιμονίδεω Ἀως, στορες, M. es. p. 792 εἰκάδι δ' ἐν μεγάλη πλεου et ματι στορα νυτα γείνασθαι μάλα γαρ τε νοον

πεπυκασμενος ἐστίν. Soph. l. 840 κἀγω τονδ' ιστωρ, περίστωρ. Illud μεγάλων ἐπειστορα εργων non cum veteribus x-plico magnorum laborum gnarum v. Strab. I p. 9 sed in crimine Ac Autolyci, qui qua surripuerat, deinde Herculi vendiderat conscium δ' Hoc ἐπει co pro peritus' mutuatus est Apollon. II 872. Ι 1558 νηων, ποντου pro conscius' IV 16, pro testis' Ι 89. - Qu. Sm. 403 ἀνδρι πολυκμήτω μογερῆς ἐπιιστορι λὶρης. Hoc non dubitandum, quin ἐπαμυν- τωρ α 263 et ex Aristarchi lectione N 384 ἐπα/ιDντωρ

pro ἰλθεν μυκτωρ quod tamen ' 449 et 44 ab se aliter in)scriptum esse non traditum et ἐπαρωγος 498 recto dicerentur, etiamsi hi verba composita ἐπαμυνειν, ἐπαρήγειν non subiecta essent. s. 435 ου ore ἐπὶ ψευδεσσι πατὴρ εἰς εσσε, αρωγος δ' - οπηδος est hymn. Merc. 450. συνοπηδος, συνοπαδος antiqua Verbum συνοπηδεῖν vel potius συνοπαδειν ex Byetantinis affertur. συνοπάων Orph. hymn. XXX 5. Nihil, ut haec stringam, aptu Homerum incertius quam 110 eiusmodi substantiva rem indicantia. ' ποκυκλα, ut quidam

5 Imitatus est atro Ath. IV 3b κυανοχρως , - ἐπὶ τοῖς ιιιγας, στε θαλάσσης πασος βένθεα ὶδε, Ποσειδααννος noδμαις. - μέγα εργον scelestum acinus γ 26 l. - κακῶν ἐπιίστορας ἔργων, qui sibi conscii sunt' dixit Quintus XIII 373. - Σπαρηγων quod Homerus non habet, apud Apollonium os I 1039. I 858.

120쪽

ll H. De Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.

maluerunt Σ 375, expressam haberet praepositionis significationem. Quocum male componit ποπυλιόνες uello de cycl. ep. p. 70. Qui enim sic legebant A 635 legit autem Asclepiados Myrteanus in X 492n pro adipetivo esse volebant. sed roserendum videtur linc ἐπιμείλια sc ex veterum sententia), quod Aristarchus raooptavit 1 14 es. 289 ἐγ V ἐπιιιείλια εὐσω.

quod omnino praepositionis explicationem admittero non ido-tur. Item ἐπιφρίξ de quo orto cogitarunt H 63 ἔ, δε ε - ροιο ἐχευατο ποντον ἐσι φριε, de quo sic Herodianus δυσκαλωνίτης ἀναστρεφε πόντον επι ni τως καὶ οι αλλοι καὶ

라틴어 텍스트