De Aristarchi studiis homericis, ad praeparandum homericorum carminum textum aristarcheum, scripsit K. Lehrs,...

131쪽

sentaneum est. Haec observatio de usum uterico voc ιιέλtio

pervulgata in veterum litteris. Apud Eustathium saepius recurrit; item habent lexicographi v. maxime Suid. s. μαλ ,ειιμε. t schol. Od. 432. 471. t 165M. Idem sentire Nitetschium putet ex annotatione ad Od. 432. Quo magis dissido iudicio meo. quidem cum cogito nullum esse scriptorem quin expressa temporis significatio in hac locutione longo longeque quam reliquae significationes rarior sit et cum cogito hos locos, qui leguntur Z 515 K 454. 4, rem haud praestiterim. Z 03ια, ζωστηρ

non tam est, ut imit m putant.

λορακα, τὼ δἐ εξωθενὰ δεον παντα Γεὐστῆρα Scilicet loricae aeneae intra μ amxum est cingulum item aeneunt quod a ventre

ad genua pertinet. Hoc cingulum oti est. Ea parte, qua hoc cingulum loricam tangit, duplex aes vel duplex lorica est, διπλους θωρηβ. Denique quod illud cingulum, quod Homero est ζωμα, par loricae est, utitur etiam vocabulo ua pro lorica. - Vinculum quod extra inicitur ad continendum adstringendumque loricam est taloeta, Quae etiam 50νη dicitur Haec omnia quantum equidem intelligo verissima sunt. Testimonia habemus haec.

memor rei Planudes diui grana m. p. achm anecd. . II P. 4. Apollon lex. . p. 38 έλλε et ἐolκατε, καὶ καθολου- uέλλειν ἐπὶ του ἐοικέναι τον ποιveth τιθέναι. Villoisonus explet φαίνεται. gosuisse putaverim: Ἀρἰσταρχος σεσηuεlωzαι. M Sic, ut viilotur oristarchus. Alii extra affixum dicunt v Apollon. Lm. s. ζωώ p. 382. item Hes ζωuα, ἡ ἐπάνω to θωρακος ἐχρωντο. Nihil interest. M Reliqua etiam vestes quo vinculo corpori adaptantur dicitur ζωστῆρ et ζων . Sed mulierum semper ζων' Eumae ζωσrsio.

132쪽

122 U. De Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.

παναίολον - . Putet ex hoc loco Gusti ea et ευνην idem esse. Cavendunt erat ne quis κατα ζευνην θευρηκος νερθε pro eo acciperet quod est 50ιια. Quare uio nituiu o: ρηκος νερθεν nec significare intra loricam , nec infra loricam , sed inseriore parte loricae' sunton um Panged. Hoc sibi vult schol.

M Haec corrupta de ἐπάιο v. supra notam. Cingulum Ilippolytae, quo scutum gestatur, ζωστῆρ Quint. 43. Η momero estis ελαμων. Item Herculis quod ab Homero' sil aoor het ελα aus dicitur, Quinto es ζωστ ρ I 180. M i. e. qui Homero est ζωστῆρ. -In Aristarcho p. 27 Lehre etiam sequentia Aristonico tribuit. . . Nunc autem Plera tuo eiusmodi additamenta, quae ab ὁ δὲ λογος uroc

133쪽

δτι Ου λέγει υποκάτω του ἀνεῶνος, ἀλλὰ κατὰ το νερθε ιιερος του ἀνευνος uiaten uni Elbogon, non unterhal de Eth. at ἐν τοῖς ἐπάνω 'Iφιδάμας ὁ κατὰ cum θεορηκος ἐνερσεν . Video hoc sortasse non recte actum esse, quod ζ υν η θ υρηκος coniunxit quod certe non necessarium. Et hunc culpam, siqua est, Aristonici esse non Aristarchi inde putaverim quod ad comparationem adscitum erat ἀγκῶνος ,ερθεν. Addam hoc loco annotationem de mitra, qua servata est 128ὶ

τι φαίνεται Da εὶδος. Ceterum his φάιιαθος de arena fluviali dicitur Q 202. 10. Quod non putabis vel negasse vel ignotum suisse Aristarcho; illic satis sui ad differentiam ab

incipero solent, Aristonici sententiam in brevius contractam denuo repetentia, aliis tribuenda esso existimat Friedlaender Ariston p. 193. N Locus classicus. Cf. διδασκαλικως Ariston O 437. 478.

134쪽

l2 Π. De Aristarche vocabulorum Homericorum interpretatione.

a/ιαθος explicandam vocabuli thgit acto significationem usitatissimam ponere, cui haec altera de fluviali arena finitima est. 129 'πιχ . ρηιινος.

B. X 6 nunc legimus D τρέφον ἐν ιεγαροισι τραπε ῆας ut λαεὐρους. Sed alia lectio, Aristarcho optata erat tia υρους. Schol. A πελαωρους Ἀρισιαρχος Dea υρους, θνροφυλακας. Schol. ' εὐδιανος Deaωρους γραφει ni λας ore ἐπὶ πο- λε is φησι παλαιὴ δἐ θος τηρεισθαι κυσὶ τους rei λεονας, ἔναβαυῖοντες δηλοῖεν τοῖς ενδον τοῖς ξένους. Quod pulcrum inventum negligenti auctori nescio cui relinquimus, qui ne Homerunt quidem inspexerat dicentem: υς τρέφον ἐν ιεγ&ροισι i 25 ραπε ν ας Eustat h. b. t 257, f; et di ni λαεὐροῖς θνραεὐ- ρους οι πλείονες γραφουσι, λέγοντες Deci iii ἐπὶ οικον, m -λα δἐ ἐπὶ πολε o λέγεσθαι Aristarchus sic potius dixerit: πυλαι ἐπὶ etειχους, mea ἐπὶ ἰκίας Thom. . . Nam portamur ad defendenda Graecorum castra exstructi πυλα dicitur. Illa vero porta qualis fuerit Aristarcho diligenter quaesitum. Alteram eius observationem otandimus item egregiam nunquam aliter Homerum vocabulo πε λαι uti quam plurali numero, etiamsi unam portam designet ut Σκαια nυλαι I 354. II 120. 29 i). Hac obsorvatione de vora lectione iudicatum I 383, quem locum apud olfium quoque sic legimus: a Gκaetos πυλοί εἰσι, διηκόσιοι δ'Ἀν κάοτηνανερες ἐξοιχνενσι -

135쪽

ὲκάστας δὲ γραφειν υδέποτε γαρ ενικιυς ' ιηρος πυλ η φησίν, ἀλλα πυλαςyi. Eadem observatione dubitationes sustulit de muro Graecorum. Multi enim plurali decepti e g. H 438 ἐν δν αυτois rex λας ἐνεποίεον ευ δοαρνίας Τη plures in eo constitutas fuisse portas putarunt, quod aliis locis aliter suadentibus

laqueis se irretitos sentisebant Loci unde de una porta constaret notat Aristarcho v. M 118. 70. 124. Fallacium locorum tenebrae egregiis observationibus discussae, primum ea, quam tractavimus, de plurali πυλαι, tum ultera nunc proponenda. Omnium maxime lallax hoc, II 340 βαλλομένων σακέ 0 τε καὶ ιπποκομων et φαλει suκαὶ πουλέων πασαι γαρ ἐπινχ- quo loco expressam plurium portarum mentionem sibi reperire

videbantur. Sod Aristarchus nec hoc turbatus Advortit enim i 26 saepissime apud Homerum πως dici pro λος. Ad istum locum: διι usa δντὶ του λας' o γαρ ησαν πολλαὶ πυλαι, ἀλλαμία. Ita pro λος dictum esse, observatum ad at 65. 191. 408 548. II 333. 801. I 345. A 286. Q 357 πάντα δέ οι βλέφαρ υ , καὶ φρυας σεν ἀυτμὴ γλήνης καιομένης IS9.

Hinc alia simul dissicultas quam mirum ni quaestionum pro si al)fessores excitassent facile expedita. De Troianis adversus Graecos urbe egredientibus bis dictum II 809. 48):

Cur vero omnes Quidni illa sola, qua Graecorum castris ad-

Quint. m. ut hoc utar. Σκαιν πυλ' II 338. - plurali θυραι haec servata I 47 gr πληθυντικω θνρας ἀντὶ του θυραν Σ 16 διπλῆ ἴτι πληθυντικως τὴν θυραν θυρας Ergo observaverat Aristarchus, quod res est crebro θνραι dici ro singulari. Singularis est in Odyssea et in Iliado uitiina. 72 Quosdain etiam M 75-l3 decepi αλλοι δ'Ἀμφ' ἄλλρσι άχην ἐυάχοντο πειρσιν. Hi versus multis firmissimis argumentis spurii obelo notati fuerunt iam ante Aristarchum ab Aristophano, a Zenodoto ne scripti quidem et nunc uncinis inclusi. CL schol ad h. l. et ad O l4.7 Arat. 20l μοι καὶ ποδες κo orato καὶ 6ωμαr πάνra. 698 αὐχενίην κατάγει σπεἰρον καὶ πάντα μέτωπα. I ruta τε καὶ ζωνη καὶ arήθεα πάντα καὶ μος In substantivis lurali numero significatione singularis positis. - Schol. ad γ 456 ἀφαρ δ' ἐκ μν)ρία τάμνον πάντα κατα μοιραν δλα διεμ ἐχισαν τὰ μηρl ως τὀ πασαι ' D

136쪽

126 II D Aristarche voeabulorum omericorum interpretatione.

versa erat Ν 408 η διπλῆ ἔτι, πti αντὶ του λος η ἐαναφορα ob τὸ πασαι δ' tot'vντο πυλαι . in 135, διπλῆ τι τὸ παντα αντὶ του λον, οὐ τὰ ,πasa ir colavvντο πυλαι Quam omnia minima subtilissimus grammaticus attenderit, hac etiam observatione probatur, quae ad easdem illas portas pertinet. II 121 est ευ ἐπικεκαμένας σανίδας καὶ ιακοὴν ὀχῆα. Item μακρον χηα 291. Notatum ad priorem

locum: γ διπλῆ δτι ἐνικως ει ρημεν ὀχνια δυο δ εισιν δοιοὶ δ' εντοσθεν ὀχῆες εἶχον ἐπανιοιβοί II 455ὶ Ad alterum: τι τὸν μοχλὸν α δια τεον Si δυο παραδιδους Denique ad tertium, unde de figura duplicis pessuli patet: si διπλῆ διιδυο φησὶ ιοχλους εἰναι ἐπὶ τῆς πυλης, ἐζ κατερας φλιας να, ἐπαλλασσομένους κατ ιιέσον καὶ ἐπὶ τοῖς κροις ἐπικλειο ι νους δια τὴν σν ιβολὴν μι κλειδί.

l32 Λι εὐκειν et ἐπιδ ea ιιεῖν dAunguuntur. quando de persequentctus, stur est persequi sciantem, hoc imprucientem. Puto subtiliter intellexisse K 354 eo enim haec spectant)ad subitaneam persecutionem indicandam voc. Πι αυειν valere, quae paucis versibus post 359 iam locum non habet. 354 ὴ διπλῆ δτι, ιιἐν ἐπιδραμεῖν τίγγιν, τε v γινέσ- Dissiligo by Orale

137쪽

Λειπνον, ODπον et αριστον)apud Homerum distinguuntur.

ὁ λέγει τὴν σπερινὴν τροφήν ευθέως γαρ κατακοιυῶνται. Haec sunt Aristonici testimonia in ro difficillima. Hoc videmus intellexisse Aristarchum nunquam de coena l28 vespertina apud Homerum aliud nomen tolerari posse quam δορπον, nec contra δορπον de alia coena dici posso. Vide modo , 390 sqq. Quam differentiam si ossius scivisset ab ira)Aristarcho strenuo observatam esse, cautior fuisset in reprehendendo grammatico Vituperat enim ad hymn. Cer. p. 47), quod Il. XI 8 Zenodotoum δορπον reiiciens δειπνον posuerit. Sontium sei δορπον l. I si de oracliopsto olghauor des Nachmittags sein δεῖπνον, ,elches Aristarch linterschiebi natim e am Morgen gum egini de Arbeli'. Imo erravit Vossius. Locus Homeri est:

138쪽

128 . De Aristarchea vocabulorum Homericorum interprptatione.

Num ἀέξεται eo mitia dici potest de tempore pomeridiano γ- quamquam in hoc ipso levis ossi fraus est debebat enim dicere tempus vespertinum, ad quod solum ducit δορσro ν.

Rectissimo statuit Aristarchus. Hic cibus significatur, quem operarii circa moridiem sumunt, qui idem describitur in messoribus Σ 560. Ergo te cibum sumunt operarii mane antequam domo exeunt i 2), tum inter opera circa meridiem denique domum reversi δορπον, quod et ex Cyclope et ex

pastoribus Eumaei intelligi potest. Ergo lam recte Aristarchus statuit, τι τρὶς τροφας ἐλάμβανον οι ς ρωες i. e. homines

aetatis Homericae). Nam de operariis certo verum esse vidi- Inus. Reliqui et proceres quando nec statin ab ortu solis negotia ut conciones, itinera nec de die convivia instabant idem secuti vidontur, ut Achillis sodales, si 124. Si contra est, nullum sumunt ιρισroν, sed δεῖπνον et δόρπον. In bello cum mane exeunt nec totum per diem redituri sunt statim primo mane iustum prandium sumunt, quod tum recte dicitur δειπνον. Id saepius fit in Iliado. Eadem res est, cum elemachus mane l34 iter capessit, o T. - Haec si sequeris unum invenies locumiet difficilem. c. elemachus post solis occasum I sin. ad Menelaum senit eosque epulantes J i invenit. Ergo δορπον est. Et sic recte dicit Pisistratus v. 194 ο γαρ εγωγε τέρποιιο di ρομενος si eradορπιος post coenam 7 vesperi ingrata lamentatio . Qua voce hospitis commotus Menelaus, ne malis quasi ominibus diem finiant, instaurari iubet - δορπον, 13:υ ihil aliud μεταδοomo significare potest ut haec composita omnia id significant quod praepositio cum substantivo μεταδήμιος ἐστι Θ. g. 9 293 i. q. ιμα ἡ μιν sed μετα oonc nihil ost. Dignus horum usus qui attendatur. Sicci 234 cs 249 φέρε ιν οβριμον χθος λης ἀζαλέης, να ὶ ποτιδορπιον se, i. e. πρὸς δορπον. o bl 75 ἄλλα μένε σοκε δῶρα φέρων ἐπιδίφρια θεἰς ἔρωe βαλε σακoc μέσσον ἐπομφαλιον, i. e. έ Ἀμφαλῶ, Η 267. Inde dubitatum, utrum ἐς λός an ἔραλoea I 34.

Ἐξαλος ut ζινα De quamquam dixit ἰνiiλιος. om rus tamen haec mavult et in parisyllaba deci et in imparisyllaba ominar in oe. In o mihi Praeter φαλος nunc tantum memoria haeret ἔμανυλος o 273. Aristophanis loctio J 785 fuit εἰνοδιον non δίφ ut in scholiis est.

139쪽

doeno δ' ἐξαντις ινvouμεθα i. e. denuo nam hoc semper significat ἐξαὐτις apud Homerum coenae memores simus. maec omnia optime procedunt, nisi v si Menelaus hospites intrantes alloquens sic diceret: σίτου ν ἄ-εσθον καὶ χαίρετον αυτα επειτα

Vossius solvit hoc modo: la gangen omer eginnici edes δεiπνον amformittag emoli es ais sestlicher de lippiger Schmaus bis uni bendisodehnt ordon ann diser derSchmaus de Menelaos LGV 61 δετιανον und bald araus v. 2l δορπον genanni ird, und XX 390 dem δειπνον sicli das δορπον anschliesst . Nescio quid viro immortaliter do Homero merito hoc loco acciderit. Nam XX 390 inter δειπνον et ὀρ- lab reo tota est τοξου θέσις. Fit hoc loco quod ubique fit in Odyssea ubi epulandi gratia in otio conveniunt; δεῖπνον, dein

cantus, saltatio, alia ludicra, tum δορπον, dein nonnunquam iterum ludi, usque dum convivae domum discedunt ergo si recte intelligas nusquam non δειπνον et oeno continuari in adparatioribus epulis dici potest. Et idem statuendum de epulis Menelai. Ergo si illud δειπνου πασσαμενω tueri velis, hoc idosortasse dicere licebit, Menelaum cum nesciat utrum peregre advenisentes hospites iam hoc die coenaverint annon vocabulo paulo generaliore uti δειπνον potest enim fieri ut quod aliis iam nono id ipsis impransis δεμνον sit i. e. prima lautior, qua hoc die fruuntur, coena Attamen quanto melius est dicere δείπνου hoc loco a poeta non profectum sed translatum esse exis 124 δείπνου πασσέυενος ιυθήσεαι Oττε σε χρήλ . Recentiores δορπον partim pro cibo usurpant, ut Apollon.

III 301 δορπω τε ποταμί τε Duὸν ρεσσαν Orph. Arg. 408 ἀλλ' τε δὲ δορποι ποτου Ἀλις λαετο νυός, quod apud Homerum est σίτοιο id πωητος. Saepius sic usus vocabulo

7 Summa poetae ars cernitur cum nunc quo modo apparentur coenae

copioso depingit, ut nihil praetermittat, nunc gravioribus robus instantibus strictim tangat. Summum poetam agnosco in fine Odysseae s et initio , ubi videlico compages hiare videbitur. Adest coena vespertina, sed adparatur nulla. Aliquid simile sacrum in Pyliorum sacrificio.

140쪽

130 II De Aristarehea vocabulorum Homericoriam interpretatione.

Nicander in Alexipharmacis me alitor Alex Aetol. Ath. VII 296 D. V Cap. . Partim pro prandio Opp. yn. I 132

ναι τιθέασι τὴ πάσασθαι Καλλωπος isti Dcto δἐ πασαίειην ηδιον s. Ερατοσθένaης ὀπταλέα κρέα ἐκ τέφρης ἐπάσαντο τυ ἀγρωσσοντες Ποντομ. Egregium specimen Homericorum voca-bniorum explicationis qualis Aristarche demum exemplo esse poterat. In hoc vocabulo do ipso Aristarcho tostimonium relictum in illo momorabili scholio Didymi ad I 222 ιτα ἐπεὶ ποσιος καὶ διμνος ἐζ eo roo φαίνονται καὶ recto Aratiέ- ιινον πρὶν ἐni τὴν πρεσβείαν στείλασcta δειπνουντες φησὶ γουν Disiligo by Ooste