De Aristarchi studiis homericis, ad praeparandum homericorum carminum textum aristarcheum, scripsit K. Lehrs,...

161쪽

3. Reliquae verborum interpretatione Aristarcheae. 151

Item quaedam alia' προπα χὶμ α et παντὶ Πέριος non

tantum de toto die, sed etiam iam προεληλυθυίας γῆς iuερας de parte reliqua a 601. B 385. υτος ω 99. φην II 61. αειρε 264. κλιναν E 3T. Icto p κ 152 3) κουριξ χ 188. πλωτὴ rii σος I. Apollon Iex. 666. παναίολος, T. ήθειε et ἰθείη κεφαλη NIT A 229. 44. κνεω Ε 255. t ρε- τος X 31 cf. tu poes Hom. 8 16) καυινω Eust ad GIT cf. Schol. . εσο διια sch. τ 37. λαε ιν ἀσπαιροντα λάων 3, 229. Apollon lex. 520. μειρεσθαι quo genodoti salsa lectio correcta II 127. ουρος ουρευς 44. Hic versus spurius γλ. παλέω εις II 1. Hinc Di spurius v. b.). x νίοχος Is: de quo nunc decurtato dixi ad Aristonicum . L p. 139. νηλίτιδες, 498 Apollon lex. 574 iure improbata eius inter 152pretatio assorio). κρατευτά co Apollon. p. 500. κλίσιον Apollon. 484. Porphyr ad I 0. Porphyrii ipsius impeditam sententiam tabula illustratam invenies a ammero, orphyrii scholia Homerica emendatiora p. 59. κῆλα Apollon. 476 cf. schol. A 584. II S v. Soph. Trach. 1086. Schol Pind.

Pyth. I 344, ubi post Λιος ins. πλον). καλά uxi ad ξ 214 Apollon. 456. κε Da ἀγλαέ A 385. βοὸς κερας ι 253. pollon. 472. ἰονθά Apollon. 438 ubi ab ἰονθάδος Aristarchi verba

sunt ex commentario; et versus Sophoclis scribendus videtur

si sterisco notavi qua aliquid insigne habent in utramque partem. M Vidimus tuentem unscherum Schulaeit. 1829 No. 70. Sed nimis profecto ridiculus Nestor, si quid novi suspicans tabernaculum intrantem tanta cum gravitate interrogaret, ecquid mulum quaereret stabulis egressum. Nec multo aptior haec ponderanti videri debet interrogatio quaeratne aliquem custodum sociorumve. Uncinis inclusit Wolfius. Item Behherus.

162쪽

152 Π. De Aristarche vocabulorum Homericorum interpretatione.

δηλουν Et M. 371, 24 . Sic haec certe firma sunt in illa annotatione Etymologici quam nunc habemus, in qua quae ad illud ερεχθεον et quae ad ρέχθων ε 3 pertinent confusa sunt. ιέλαν et ὀ θιελάνδριον η ξ 12 vel potius Eust. h. l. .

153 κήτειοι Eust et schol ad λ 521 cui tamen testimonio diffido, non quin putem etymologiae rationem Aristarchi esse non posse, sed quod parum elegans ταιροι ιεγάλοι κτείνοντο ἀμφ υτον). δεκτη δ 248. περι στένεται II 163. Quo tamen loco quae Aristonicus scripsit comparans cum Apollonii lex. p. 36 vix dubito quinta suis Aristonicus largitus sit magistro haud gratiam habituro cf. ad στεινό/ιενος D 220 . De κλυτόπωλος quod Aristarcho tribuitur apud Apollon lex. H. p. 486, quod in vocabulo explicatu acillimo et multis quae Η'merus habet simillimis aperto supra quam dici potest ineptum est, cave fidem habeas. Scilicet lacuna est apud Apollonium Aristarchi voc. paraphrasis excidi Schol. Platon. 455 e. ποτεία ἐστὶ παιδιά τις διὰ πεσσων γενομένη. noro δέ εἰσι Diio παρα τὸ

163쪽

3. De paruphragibus Aristarcheis.

153starchum πεσσους ab παίζειν duxisse Conserat modo Hesychium πεσσος ουτως ἐκόλου τας νήφους I ἐπαιζον. In quibusdam satis habuit varias explicationes ponere nec litem l 56

dirimere. V. ἀκοστήσας 406. νυξ βροτη E 78. ξυλος A 155. λαισγήῖα M 426. δια σπιδέος πεδίοιο A 54. 4. Significavi supra p. 46 ita institutum fuisse ab Aristarcho ut verbum verbo exprimeret. Α Β 420 Didymus haec servavit Aristarchi: ἀλλ' γε δέκτο ι ἐν ἱρά, πόνον es ἀλίαστον φελλεν, οἷον ισια ἐσήμαινεν εὐστε λέγειν του μάντεις οτι δέδεκται, τοιουτον μέντοι πονον υτὸς ηυξεν ον υ αν ἐκκλίνειεν . Α Γ 406 is παρ αυτὁ ἰουσα, θεων δ' ἀπο- εικε κελευθου. Hic Didymus προσθήσειν μοι δοκε καὶ τι νἈρισταρχον λέ5ν urco εχot σαν τῆς δε εἰς τὰς θεους ὁδου εἶκε, a nan aDuo ει, μὴ adicovσα εἰς aDτους . B 435 μηκόει νιν δή αυθι λεγιυμεθα ουτως αἱ Ηρισταρχου λέξεις - του B τῆς Ἱλιάδος δηθά πολυν χρονον, υθι αυτου, λεγευμεθα συναθροιζώμεθα. ὁ δ λογος τοιουτος ι τμ έτι νυν ἐπὶ πολυν χρονον αντο συνηθροισμένοι ιιέν 93ιεν. Et fuerunt multa vocabula quorum ad explicationem praeter hanc paraphrasin nihil ib4 addiderat. In Ierico Apollonii eiusmodi paraphrases complures

164쪽

154 m. De Aristarche vocabulorum Homericorum interpretatione.

λεγὴς Θ τανηλεγης θάνατος πολεμος ιακροκοίμητος, κακοκοίμητος' . νεμεσητος ιιειις θιοιρος sch. vadis1649. ἐπίηλεν χ493: ἐπεισέπεμψεν Apollon. p. 344 73, 10 , et quaedam alia in iis, quae iam supra attulimus. Apparet studuisse in his verborum sensum vocabulis notioribus et propriis quam accuratissime reddere, ita ut in compositis etiam praepositionum vis patefieret, in quo perspicuitatis causa non sui pluribus verbis uti. Si commodo fieri posset tenuit in paraphrasi IIomerici vocabuli radicem, ut ἀνακτορέρσιν εσσι non δεσποτικαις, no ἀνίκτων quidem reddidit, sed ταῖς τεον ἀνακτορων Item κερδα- λεοφρευν Ε ἀνέχy. Hoc tamen non anxie secutus est. Sed

propria vocabula quaesivit, ut υτος ore Antinous ἐπίημεν ib ταδ εργα χ 49 ἐπεισέπεμφε. Num ἐπιπέμπειν et ἐπεισπέμπειν proprie dicitur in malis. Et difficiliora etiam felici conatu

transtulit, ut νεμεσντος ιιεμφίμοιρος et ιaκροκοίμναος, κακωκοθιmo quam pulcra et significantia vocabula sunt. 5. Hinc facile intelligitur nullum sero fuisso vocabulum quin paraphrasi expresserit Aristarchus et ex hoc genero sunt sino dubio apud Apollonium et Hesychium Aristarchea complura. Sed vehementor dolendum quod istarum observationum de vul- i58 garibus vocabulis vel vocabulorum significationibus cognitis vel nondum cognitis et omnino interpretationum diligentius institutarum, qua per totum Homerum diplarum ope erat persecutus, pars tantummodo superest, quas ei sine haesitatione adscribamus; quae fortasse ex eius copiis nec dimidia nec tortiam Verba τοῖς δαλσις exciderunt. Hic locus Apollonii corruptissimus. Pro αλλωedeg. opinor ἐν γλιάδι Y b43. Et καταστοέφειν εἰς explico μεταλαμβάνεσθαι v. supra P. s

adv. gramna. I 24 54. V. Behk ad Apoll. de pron. . 170. De reliquis hariolari γε um.

165쪽

pars es Quod aeile concedent reputantes et ad Odysseana Aristonice libri quasdam tantum exigua vestigia relicta esse

et minimo integra esso ad Iliadem, sic ut o quibusdavi ut dαίς, τρά&ιν, γλος nisi aliunde constaret, per has reliquias

factum esset ut omnis notitia periret. Et sunt haud pauca servata ex eodem Aristarcheo genere, quorum quaedam ab ipso Aristarcho esse mihi certissimum. Quem de adiectivorum σχετλιος, γηνιυρ, περφιαλος media quam dicunt significations monuisse traditum, vix dubium quin ad eundem usum Homericum vocabuli attio νιος animos discentium adverterit, quem observatum invenimus o. g. schol Bris et ap. Eust. b. p. 2003. Item τέκτειν apud poetam etiam de patre dici vix iam credimus ab eo praetermissum esse, etiamsi pro certo dici nequit, quae in schol. I ad Λ 53 legimus τοὶ τεκουεσθα ὁιιοίως, iis Λαρδανον αυ πρευτον τέκετο Y215 ἐπὶ ρσενικου Aristonici verba esse quamquam videntur esse Thom M. τίκτεινκτριως ἐπὶ γυναικων, τὸ δ γενναν ἐπὶ ἀνδρευν . . . Otirηρος

σέον . Item Alexandrinos suos eum animadvertisse putem ad

Homericam signific voc θυρεος, cum illo opinor, quod aliquoties supra legimus: υζως ήιιεις Phrynichus p. 366 ρεος 156 τοι, Otiηρος ἐπὶ λίθου τέθαμιν ἀντὶ λυρας τὴν χρείαν παρε- χοντος. ι δἐ πολλοὶ ἀντὶ τῆς ἀσπίδος τιθέασιν. f. Eusta 240 p. 626 55. Et multo minus dubito quin illud ei debeatur, quod plane subtilitatem Aristarcheam redolet, quod de voe. 1593 Isteri hoc fuisse cur attenderet r. supra vidimus Eustathius monuit ι 243, ubi de Cyclope dicitur τοσσην et λίβατον πέτρην ἐπέ iκε τραγοιν. Hic igitur ust. p. 1626, 3 οτι τὴν του σπηλαίου εισοδον γυι τὸ περὶ αυτην διωrriti θυραν ὁ ποινὶ τῆς ἐνταυθα λέγει, καθά που καὶ ἐν ιλιάδι πιλας τὴν τοπον πεοὶ o αἱ πυλαι. Idem monitum adis 370, ubi de Minerva, Ulixi thesauris in Nympharum antro reconditis dicitur: καὶ τὰ ἐνευ κατέθηκε, λίθον ὁ ἐπέθηκε θυρῖσιν Ibi Eust. p. 1744, 20)λέγει δἐ θυρας, ως καὶ προεδVa0ωὶ τῆν του σπήλαίου et iν. Apud polloniiun lex. II p. 600 120, 37 e. haec legimus

166쪽

156 II De Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.

o πλείοις περισπιδσιν. Hoc Aristarchum praeteriisse eo minus credam cum vocabulum εμπης, ut supra vidimus notasse Res verissima neque enim ulla ratione concedi potest, ut cum Homeri sermo pro attamen', quod sexcenties dicendum erat et dictum est, ferret εμπης, uno vel duobus in tam amplis carminibus locis ti υς positum sit '. Sed quomodo hos locos, qui eius rei speciem praebent, expediverit noscimus. 465 nihil obstat quo minus intra seriem spuriorum fuerit. Etenim circuhunc versum longam versuum seriem pro spuria habitam scimus in quo atheteseos initium fuerit ex codd. perspici nequit v. utim.) quare nil impedit quo minus iam . v. 565 suisse putemus, non demum v. 567, ut Butim statuit. Sed sivo ioc 160hvidit Aristarchus sive violentius explicans tenuit tiευς, utlb scholiasta, quod minus credas, quia re vera quidem hanc iam non explicandi violentium Aed ineptiam dixeris, certe quin vere spurii sint 565-6 nemo dubitare debet Fortasse duplex venit in textum huius loci recensio, ut sactum ut ab Ar intellectum Od. 480-290. Hoc loco altera recensio fuerit 541-561, altera b4l-546, quibus statim annexi 565-567 ενθα χ δυως - . Et eo olim inclinabam. Nunc ita ratiocinatus sum. Cur Omissa oratione Ulixis recentiores aliqui totum locum ita in brevius contraxerint τευχεσιν ἀμφ Ἀχιλῆος, ,h κε δ ποτνια ν ρ'ενθα χ suo προσέφη κεχολωΩένος ἰ κεν γε τον certo cau-8am non rideas Eum porro, a quo pars Necuine proxime sequens profecta est, egregium auctorem, tam inepto transitu usum esse, ut postquam Ulixes orationem suam persecutus erat,

adnecteret νθα χ δυως προσέφη κεχολωΩένος ἰ κεν ἐγε τόν, ne hoc quidem libenter credas Restat tertium. Hste auctor

Oblocutus est M. Hecht quaesti Hom. . 26 sqq.γ

167쪽

cium ad novam istam partem canendam ferretur, illa sormula epicta νγα - , qua liquo momento quid iam actum erit vel inciderit picus sermo significare solebat, et ipse hoc loco usus est, commode, sed, ut videri poterat, paulo abruptius. Eam ob causam postea quibusdam videbantur aliquot versus ad transitum deesse et insinuabant se, ut saepe sacrum videmus, inepti. Sic duos reliquos habemus locos, ν 405 et o 39

Σαρπήδοντι δ' υχος γένετο, λα-- ἀπιοντος, αυτι επε ἐνοησεν μως δ' o D icto χαρμης:quorum illum, in quo ιιῶς sanam explicationem nullam seri, ab initio πιυς non habuisse censeas, sed aliud quid fortasse

νυκτὶ es μως πλείειν commode a Nitetschio explicatum Puto, ebenmussic, ut antea nam sane sic potius verterim quam , inmersert ebensolarin. ΙΙac via observandi, quam feliciter summus grammaticus praeivit, et hodio progrediamur. hierachius in Act phil. Mon. 3 p. 10 et in diss do carm. Hes in Memor Acad. On.l81 14 13 observavit a veteri lingua epicorum usum particulaeo στε pro ita ut' alienum esse, modo ne loco Homerico aliter suadentes praeteriisset. I 42 εἰ δέ τοι αυτψ λαμὸς ἐπέσσυται ἴστε νέεσθαι. e 1 o γαρ ἐπὶ σταθμοχι μένειν τι 158 τηλλος εἰμί, Io ἐπιτειλαιιένω ψιάντορι πύκτα πιθέσθαι. Priore loco quam sponto se praebeat poetam dedisse ἀπονέεσθαι unusquisque videt. iter abesse potest '' et nullus fuit aut alius e g. υδ' ἐπιτειλα ιένω - Tertius versu in censum venit γ 246

ωστε μοι ἀθάνατος ἰνδάλλεται Doeaaσθαι. Sed hunc versum recte pro exclamatione habere licet, quamquam tres versus, quibus hic continetur, aliis de causis pro spuriis habiti. ῶσιε, ut hic, ab initio versus συνδέτως positum invenies a 227. ζ 122. f. d 45. 84. De Hesiodo in tam lsi paucis reliquiis nihil certi in eiusmodi rebus statuere licet, ut

Cf. ἐπεὶ οὐκέτι τηλίκος ἐστίν τ 8. α 297.

168쪽

158 . De Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.

haec causa mihi non susscere videatur ad reiiciendum p. 44ῆψῖδίως γαρ κεν και ἐπ ἱματι εργάσσαιο, ῶστε σέ, εἰς ἐνιαττον εχειν και ἀεργον ἐοντα, quod Thierach. fecit Hymn. Apol 530ουτε τρυγηφορος id γ ἐπ ήρατος, υτ υλείμωνα ἀπο τ ευ ζευειν και αμ ἀνθρωποισιν ὀπηδεῖν M. Qua occasion utar ad alius particula usum Homericum notandum, in quo Hesiodus iam ab eo recessit. βαυτις apud Homerum semper significat denuo' et ponitur, ubi quis colloquens lacrymis, lamentatione sive alia re impeditus orationem interrumpit, tum vero restituto colloquio dicere pergit A 223. 234 π 193. 414 φ 206. co 350), vel si quis in actione sive ea coena fuit δ 13 sive pugna E 134. 43 1 7 642)sive alia quaecunque ι 537. ε 19. μ 122 intermissa eandem repetit. Sed Hesiodus pro α et υτις Theog. 654 εἴς φάτο, το δ ἐς υτις ριείβετο Κοττος ἀμνιιων. 659 autiusso G ἐξαυτις ... ήλυθομεν rediimus'. 915 Μνημοσυνης es ἐξαυτις ἐρασ- σατο καλλικόμοιο porro amore captus est Mnemosynae'. Item tb posteriores, e g. Rhianus ap. sch Apollon. HI 1090 p. 37 Saal. Πυήβαίην ποτε τήν γε παλαιοτεροι καλέεσκον Πύρρος Λευκαλίωνος ἀπ ἀπαίης ἀλόχοιο Αιμονδὶ δ' ἐς υτι ἀφ Ahaoνος. Opp. Mi. 402. Quint. Θ 510. - De Hesiodeo ταχα iam fines Homerica dictionis egresso p. 40 iam antea monendi occasio erat p. 103. - Diu observaveram particulam εύς apud isset Homerum nunquam significare id quod apud Atticos saepissime significat: nam'. Conturbavit me paululum Nitetschii annotationd Od si 137. Quare relegens Homerum denuo diligenter attendebam sed vera observatio erat. Qui loci Nitetschio dubitationem iniecerunt lacilo in ordinem coguntur, modo teneas ςου apud poetam esse tantum abest ut' , adeo non 93. 427 ι 34 co 3. 319. Et fortasso β 233 ε l). Attamen est etiam ubi ευ ου recte dici possit Lege modo et 135MVestes ornatas induite, M Apud Apollon. I 346 pro ιυστε leg ως δέ, ut 886. 10. 110 l. Seduxus est II 1220 ἴτε γα ανδ αλη ἐπιδευόμεθ' ωστε χερεlove ἔμμεναι

Alῆτα si ἔντεσι πειρηθῆναι. s iv 53 cogitandum os Morionen paulum Messimo ut galeam amicis traderet, tum donuo procurrimo i 287 .donu vivit.

169쪽

159 αιτα θεῖος ἀοιδ)ς ,ευ φορμιγγα λίγειανημῖν ἡγείσθω φιλοπαίγμιονος ρχηθμοιο,

ωὐκέν τις φαίη γάμον ιιμεναι κτος ἀκουων,-ea ratione qua quis dixerit'. Quod cum negatur fit ευ ο ἄν. Sic explicandus versus O 239 ως ν σῆν ρετὴν βροτος ο τις νοιτο. Ipse profiteris, hospes, vello te virtutis tuae specimen edere, ea ratione qua l. o. ita ut nemo facile prudens te reprohenderit η'. Et commodo huc trahuntur 491. 13T . - Det pro adverbio Homero ignotum φρ quaro 1 779 ξεινιάτ ευ παρε λ κεν τε ξείνοις θεριις ἐστί non potest esse nisi accusativus pronominis de quo dubitavit Buumannus lex I

Hinc taedis transitus est ad cis οὐ quod legitur et recte opinor

I 444, quod ab illo e si quod significat adeo non , divorsum est.' ω δη δ 373 est ut ἴπω δέ δ 109. - 373 ost Oeta υτως, ut . 157. o si potest intolligi 233 ε 113, ubi nunc ost ως Scholia utroque loco et Oxplicant sed salso explicant. Hoc nunquam fieri poterit ut omnibus locis affirmari possit lino et an a scribendum. Quia procorto dixerit O 608αυτις δε nιυεῖα άχη παρὰ νηυσὶν ἐτύχθη.φαί ς κ κυντας καὶ inmotae Πηλοισιν ἀντεσθ' ἐν πολέυω ως ἐσσυuένως ἐυάχοντο. Sic Wols. Quidni etiam ἐν πολέμω, Item X 348ά γά πως αυτον,ε ἐνος καὶ vuὁ ἀνεlηωι ἀποταuνομενον κρέα Duεναι, ἐά μ οργας. ως υκ ἔσθ' o σης γε κυνας κεφαλχὶς παλάλκοι. Sic ed. Wolf., sic praefert Nicanor βέλτιον προ τουτου στίζειν καὶ τὸ il63ὶ ως εἰς δ υrcio uεταλαυβάνειν. Sed Aristarchus, si scholio Parisiensi 60sides, maluit ως quod item pulcrum s Walir in is l76 praeser ως καὶ σοὶ - nam ως, maxime addito καl, in exemplis, qua coram oculis sunt monatiundis frequons. Cf. Fritracho qu. Luc. Ρ. 99. rab. 9 330. Z 262. QIl. Sed Σ 120 ως καί quod repetit id quod iam antea dictum est lib) Ut hunc extremum locum item accipi ζ 168 et 160 ως δ' aurως καὶ v. 166 non potest pertiner ad sequens, sed ad antecedentia . Aliis locis e certum, sed explicatio incerta, ut in illo orat νυν-ὲν δ44άλα πάγχυ κακὸς κακὸν hγηλάγι' ω αὶε τον uola ἄγει θεος ως τον uoῖον. Sic Wolfius, melius videtur ιγηλάζει ouoων propter commotam orationem. Quod idem cadere videtur in o 449. Contra ra94 ubi oratio ad explicationem convertitur melius ortasse post ἄκοιτιν colove commato distinguere, quasi dixisset Iαι. f. Nitrach. T. I p. 169. Apud Apollonium A 82Mellauerus salso, accepit pro enim . ut exclamatio est aut scribendum c. Eadem dubitatio osse potest in loco simillimo Oppianimal. IIII. Pro enim ' nec hi opici vocabulo usi sunt.1 ino fugisso Arist. certum ex Apollonio adv. bb8, 3 l.

170쪽

160 Π. De Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.

p. 240. Nec X 127, ad quem locum ille provocat, O μέν πως νυν ἐστιν ἀπ δρυὸς οὐδ' ἀπδ πετρης ψ αρι Γέμεναι - πα γένος, ἴθεός τε παρθένος ἰοεός τ αριζετον ἀλληλοιιν, aliter explicari potest quam cum illo colloqui qualia colloquuntur.

Recentiore opici ατ pro adverbio frequentant, s. g. cum similia

ponunt.

Sed rei per se infinitae ponendus est modus. Quare ex iis, de quibus supra Aristarchi observationes recensuimus, tria tangam tum hanc dissertationem concludam. Haec sunt φοβει- σθαι, σωμα δαίς In φοβεiσθαι et σωμα tantum necesse quae

ριεναι κατα σῶμα. moc Homerus dixisset κατ αντον Opp. 161 .al. 601 σκολιοισι δ' ἐπαῖσσουσιν οδουσι σωματι μηδομενοιπορον ἄρκιον Hom. σφίσιν αυτοiς). Cyn. Γ 505 πτευκας δείδωμεν, θηρης et δωρον ὀπωρ . σωιια πέλει τmθόν, λάσιον Hom. δέμας τυτθοc). In usu vocabuli dat ut in aliis multis apparet quaedam sermonis Homerici castitas, verbo, quod quasi natura sua quoddam humanae mansuetudinis signum impressum habebat cf. δαὶς ἐῖσυ, quod ad Deorum venerationem spectabat dat γε Di), suam vim et quendam dignitatis locum conservante. Posteriores nec sentiebant haec nec purgato Homero utebantur Euripidem conieceris in Zenodotem lectionem incidisse οἰωνοισί τε δαιτα Hecub. 1020 Bothe 1078 που πρφέρομια τέκν ρηρια λιαων Βάκχαις Αιδο διαιιοιρασαι σφa-κTa κΓσίν τε φοινίαν δαιτ . demdon. 446h505 βρέφος Φοίβ μπτανοις ἐξωρισε θοίναν θηρσί τε φοινίαν δαιτα Soph. Phil. 95 ἀλλ' υτι τάλας θανων παρέζω δαιF φ ων ἐφερβόμην. Theocr. XIII 63 ευμ οφάγος λὶς . . . σπευσεν Hois ιοτάταν ἐπὶ δαιτα νεβρω. Quint. m. 409 φρα σε ρευες ἀμφιτομοις ξιφέεσσι διωμελεὶστὶ κέδασσαν δαῖτα κυσὶ σφετέροισι Sed omnium Dequentissime ad epulas vocantur bestiae ab Oppiano. Dissiligo b c Orale

라틴어 텍스트