De Aristarchi studiis homericis, ad praeparandum homericorum carminum textum aristarcheum, scripsit K. Lehrs,...

151쪽

141 2. Illa omnia tam egregia sunt, tam vel persectae doctrinae satisfaciunt, ut scribens me ipse reprehendam. Nullane sunt in hoc homine vestigia eius, qua vixit, aetatis grammaticaeque impersectioris Gaudeo esse, nam si nulla essent, vererer ne salsam viri imaginem legentibus proponerem. ἀάπτους χειρα explicuit δεινας και ἀπτοήτοις Herod ad A 567). Mihi non contigit intelligere, quid plerosque veteres grammaticos prohibuerit, quo minus eam explicationem, quam nunc sequimur omnes, admitterent. Nam et Zenodotus dicitur explicuisse ἰσχυρας et Aristophanes ἀέπιον scripsisse et Herodianus vult 42 ἀάπτους esse pro ιάπτους. Quod mori τος explicuit Aristarchus, id simul eo effectum, quod cum tota antiquitate hoc l44 modo vocabula decurtari posse putavit. Sic qui sint προμοι apud Homeriun id locis poetae accurate perpensis et compositis perspexit, sed erravit quod ex reo uno decurtatum putavit

v. supra ποδμοι . Ut in syncope sic in apocope si 162 volI 656 Hor. ὁμαρτή Ἀρίσταρχος ἀποκοπὴν εἶναι βουλεται

schol O . tem Apollonius de adv. p. 567 ostendere conatur apocopen esse e scroto ν, βρι ex βριθέως, υτ γαρ καιδυο συλλαβῶν ἀποκοπαὶ γίνονται, ἐν si περ παθῶν ἐδειμαt τε γαρ προπαρ υτιυς εχει και το uκαρ, πηδά, και τὸν μέν παρα Καλλιμάχεν . Plures, quos Herodianus refutat in schol. 401 α δείλ' decurtatum volebant ex α δείλαιε Haec nunc sufficiunt. Duplex a videtur comparasse cum ἀάσχετος. Ceterum ut απιος ἀπτόηrος, sic ἀπτοεπής ei videtur fuisse ἀπτόητος ἐν επεσι quantum intelligere licet ex sch. 409, ubi Aristonici scholion est ad φιλουν ' es. Eust. p. 709, 10. Accedam ad ἔμπης.

Ma Totum inter Aristonicea recepit Friedlaende p. 42, ubi Lehrsius de vocabulo ni oεnῆς pluribus disseruit.

152쪽

142 H. De Aristarche vocabulorum Homericorum interpretatione.

δην πίνοντα εφη ὁ δἐ Ἀρισταρχος ἀντὶ του διιοίως se Μα-χαονι, ωὐτὴ , ,ειιπης rata τε καὶ ουρανον 'T4 , ,σ δἐ χαιρεκα ευπης Ἀε 205), παρων τε καὶ ἀπων τον τε περ πλεονά- ειν ως τν εφυγόν,ε αἰ- ολεθρον pvγοντι περ - 47 . Si quis didicit omnium ineptiaram magistrum fuisse Aristarchum, credat huic testimonio. Reliquis exponam quid hic auctor aliquoties in veteribus scholiis legerit et inepte ad hunc locum transtulerit. Scilicet ευπης apud Homerum duplicem habero significationem, δυως et ὁώοίως Apollon lex. H. p. 318 l by Et M. 335, 30hειιπης ποτἐ,ἐνίμως, σἰ δε χαῖρε καὶ ε ιπης

εμπης ἐς γαιάν τε καὶ Ουρανον - . Hoc igitur intelligimus, aliquot locis Homericis vulgo a veteribus grammaticis etiam a praestantioribus, ut Apollonio se Aristarcho, 3ιπης explicatum fuisseratiοίως, est quidem Ela 74.

8 Hunc locum Odyssea quotiescunque inspicio occurrit primitus fuisse κακ κεφαλῆ . Causas lacile est perspicere.

153쪽

3. Aristarchi etymologiaθ.

354 es et V ad QT4 τ 3 subi v. et usi. Quod in his quamquam ego improbo magnam habet veritatis speciem sed hinc a vilioribus quibusdam grammaticis inepte translatum est ad E 1 ε 205. M 326 v. schol. L . In eadem interpretatione i 6

nititur lectio εμπης pro υτιυς, quae fuit π 143. Laboro a paragrapho in detrectando Aristarcho. Sed non multum proficio. Iam enim delatum me sentio ad tymologica, quae si omnia salsa essent nec miraremur nec hodie aliorum vituperandorum ius nacti sumus. Et dum etymologias Aristarchi percurro, quas meos in usus in unum contuli, multa invenio recte observata et ex propinquo sumta. Adscribam alia qua mihi salsa vel ridicula vel nimium incerta vel in commentario Homerico superflua videntur. Sed veniam praelamur, si εqui hodie adem vel similia sive credunt sivo in libris suis exposuerant sive pueros edocent. Nolumus quemquam hoc loco tangere ne haec scribentes librum evolvimus nec quidquam in hoc genere seu verum seu salsum praestamus P 850 ὴ δι

N. 50 5 κνηστις, 4 αχι ei παρὰ δ ut δυνασθαί τινα κνησασθαι aveth τ υἰα χειρι. Si contra dixisset res doliberation digna esset. Fortasse hoc eius est X 293. κατηφῆσας κάτω τὰ φαν ἔχων Ma Vido Lobeckium Rhemat p. 254.

154쪽

144 H. De Aristarche voeabulorum Homericorum interpretatione.

αγερωχοι ἔνεκα του γείρειν τὴν ὀχὴν τουτέστι τὴν τροφήν, ἀλλ' ἐπὶ Μυσων καὶ Πωων Γ 36 oti γεραοχεον, σειινῶν καὶ ἐκτίμων. Hoc iam admonet multas eius etymologias, etiam incertas et salsas, cum bona observatione coniunctas esse. De

δμιλος et ιιιλειν haec habemus: A 502 4 διπλῆ)ἰτι ὁμίλει ἀντὶ του ἐμάχετο, ἀπὸ του ὁμου τας ιλας συμβάλλειν A 523 Εκτορ, νωι μἐν ἐνθάδ' ὁμιλέομεν Λαναοῖσιν si διπλῆ ora κυριευς λέγει ὁμιλέομεν, μου τας ἴλας συμβάλλομεν. K 338 1 διπλῆ τι νυν μἐν μιλον ὁ πλῆθος καὶ ἄθροισμα τευν

Te otia λέγει ἐν Ιἐν ουν τη Ἱλιάδι πυκνοτερον τὴν 145 ιύχην ιιιλον καλει ἐν 'Oδυσσεία δἐ ὁ θροισι a. Κ 4994 διπλῆ οτι καὶ νυν ομιλον τὸ αθροισμα ειπεν. Utraque significatio assovio quoque dirimenda visa. - Sed in χωεσθαι putaverim tymi aucupium in causa fuisse, ut a sensu vocabuli aberraret. P 603 τι χωόμενος νυν ni του χολουμενος ib. 385 4 ιπλῆ δτι χωομένοιο ἀντὶ του συγχεομένου μυροπτιμενον eod.). 419 δτι σαφως χωόμενοι ἀντὶ τουὶ συγχεομενοι E 406 ὴ διπλῆ - χέματο νυν συνεχυθη. N 165 1 διπλῆ ἔτι νυν χωσατο αντὶ του συνεχυθη. 491 χωσατο ἔτι ἀντὶ του συν- εχυθη. II 553 τι- χωό μενος αντὶ το συγχεομενος. Apud Hesychium ad paraphrasin adhibentur χολουσθαι, eri σθαι, συγχεiσθaι, λυπεισθαι. ndignari saepe significat, non dolere. Nec A 244 quod est cur moneam συ δ' ενδοθι θυμὸν ἀμιυ- ζεις χωομενος, ο ἄριστον Ἀχαιιον νειν ἐτισας potius esthbetrabi' quam, quo ipsum τιμὸν ἀμυξεις trahit indignabundus indignatus c. tibi ipsi. - Εντεα K 75 δr εντεα ου πάντα τα δαλα, αλλα κυριονς μἐν ἀσπὶς καὶ περικεφαλαέα, ταδ δορατα κατ επικρατειαν. K 34 δ τε εντεα ειρηκεν mi προ- συνέσταλκε λεοντῆν 3 h). Ib. 23 εντεα δἐ ἀπὸ του ἐντος πειν τὸν νδρα in quo scholio valde me castigo quod seu memendavi ad Aristonicum pro eo, quod sane salsum est, ἀσπίδος.

Lehrs Herodian. p. 460 emendavit προσυνέστακε.

155쪽

3. Reliquae verborum interpretatione Aristarcheae. 145

κτριιυς τ ἐξεναριζε νυν τα Dan περιειλεν M . 3. Sed minime Aristarchearum observationum copias exhausimus. Hic igitur coacervabimus sarraginem observationum, quae omnes ad cognitionem poetae utilissimae sunt, Omnes eam, quae grammaticum decet diligentiam, quae interpretem elegantiam egregie comprobant Ἀγηνω nunc in laude nunc

Haec observatio valebat ad stabiliendam lectionem E 881 αι Ἀρισταρχου περφίαλον Aιομήδεα), in περθυμον ἄσπερ αἱ δηφιώδεις. His similis observatio do σχετλιος hoc etiam pro i49 laude esse εἰς auro ἀγνωμων, Λ 164. s. Θ 361). - Ἀμήχανος et active et passive significat, προς δἰ οὐκ εστι μηχα-

M asta fracta erat. II 801. De vocabulis τεα ει αρα, ἐναlρειν ἐναριχειν, ἐξεναρίγιν vide nunc M. Hecht quaest Hom. p. l sqq.

Lehra, Aristarch. 10

156쪽

14 H. De Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.

currus Homericos plures temones habere statuerent. s. E 729. II 371. Θ 411. - Καταθυμιος significat i. q. νυνμιος, κατὰ 'pum v non, inquit, quod apud nos, c. αρεστος β', K 383. P 201. - Γλαυκri pro mari nullo subs adiecto semel, II 34. - Γενναῖος memorabilem significationem habet E 253, c. ἐγγενες, πατριον, ο γά tio γε-αio ἀλε σκάζοντι μάχεσθαι.

- Ἀρτιε rexI X 28 ἀλλά τις αρτιεπὴς καὶ ἐπίκλοπος επλεομυθων. Notabile hoc vocabulum in vituperio poni. ,δει ovκ ἐν ἐπαίνω μαρτιεπαὶ κατὰ τoυναντίον τεὴ διιετροεπει, ἀλλὰ ὁ λάλος καὶ ὁ ἀπηρτισμενον l. ως παραλογιζομενος Ἀτὁ ὀρv

ducit ad ἀειρω, αραρως ad χρω. Quod falsum erit Τ. - IIa - ροίτερος. Notandum de loco die F 459. - Θαυμάζειν non tantum mirari significat, sed nonnunquam . q. θεασθαι, lb0 B 320. D 394. 496 cf. N 11. - σαειλε ιν sh vulgari significatione et vovere, I 682. 463. - υχεσθαι et gloriari et vulgari significatione, K 461. I 183 50 l. - Φιλειν hospitio excipere, sed etiam vulgari significatione V 207. 354 φιλότηc . 15. Ι 81. - Ἀγάσσατο invidit et admiratus est, P l.

Η 41. - Ἀκουειν et audire et obtemperare, υπακούειν. Quibus

dam locis utrum voluerit poeta pro certo dici nequit P. 245 sed schol ad h. l. non est Aristonici . adem dubitatio cadit in 97, ubi laboranti Nostori ut subveniat Ulixem hortatur Diomedes: ως φατ υδ' ἐσάκουσε πολττλας io 'Oδυσσευς, ἀλλὰ παρxIῖζεν. Utrum non audivit propter tumultum an noluit

meo et 392 id significat. 87 Mimniuius do deci graeca p. 137 μετέωρος duci vult ab io. At quam multa viro docto ponderanda erant antequam hoc oneret, ut hoc ipsum παρηγορος, ne dicam τιμήορος quod a lance petitum videtur) deindo μετάρσιος, quod certe non ab ἀῆ erit, et αἰωοὐ Iacoba lecti Stob. p. 20).

157쪽

3. Reliqua verborum interpretationes Aristarcheae.

obtemperare hortanti Hoc maluit Aristarchus; nam mox cum omnes a navibus redeunt 266 Ulixes non redit, ut iudicandum sit dedita opera se de pugna subtraxisse. Ad Θ T. 266. s. Apollon synt. p. 296. - Λιωκειν ot persequi et συντονως ἐλαυνειν, Θ 439. f. A 158. - Στυγειν timere et abhorrere,

rom y , νυν μἐν δεδίασιν, ταν δ ειπη σμερδαλε τρωεντα, τά τε στυγέουσι θεοἱ περ Q 65 ἀντὶ του ιιισουσιν). - P272 notabilis usus v . ιισειν, qui hoc uno loco invenitur, ,μισησεν δ' ea ιιιν ψιων κυσὶ κυρμα γενέσθαι , i. q. ιιπιπὸν et γήσατο. - Π 361 usus vocabuli σκέπτεσθαι notabilis ,σκέ- πιο ῖστων τε γοιζον καὶ δουπον ἀκοντων , quasi circumspexit et cavit. - ' ιγνευ σκων ἀμφὶ p . Βόρους 24 lagnoscere, ἀναγνωριζων - ιξα χαλάσαι F 337 ειξαι τέ οι , νέα χερσίη - ἰδέσεται si 208 προσδέξεται eo ικετ si X 124. - σι ει αισθάνεσθαι, A 532. O 252. s. Nilasch. T. II p. 11 l. - έγεσθαι significat ap. Homerum αριθμει- σθαι, διαλέγεσθαι, συλλέγεσθαι, ἐγκοιριηθῆναι, B 125. 35. N 276 ad quem locum inspico FHedlaonderum Ariston p. 218 . 48S 519. - ισατο est ευριιησε, ἐφάνη, γνω, Μ 118. 432. Et ad O 544 ἐεισάσθην si διαλγῆ δτι ἀμφιβολον ἐστι ποτερον ἐφευρ/ιησαν . . . et εδοξαν. - Ἐπίστασθαι pro δυνασθαι dixerim potius χειν II 142. N 223. S 320. Quod Porphyrius habo ad T 389, id nomo dubitat, nec eo res refellitur. Item lMὶ ἐθέλειν pro δυνασθαι, Q 366. Hoc pertinebit ad Aristarchiloctionem υ δ' ἐθέλεσκον, non υ δ' ἐδυναντο, Ι 551. - Πυθέσθαι audire se non explorare). B 119. E 381. Quod hanc significationem apud Homerum dicit semper habere, vide ne Aristonici error sit. Quamquam enim ossius videtur probare, ad hymn. Cer. 481, tamen quosdam locos aliter suadere arbitror.

Frequentissima quidem illa audiendi et accipiendi notio ost: et ita praevalet, ut 'λιηρικὴ ex σις ex praevalente etiam usu ab Apollonio dici potuerit Synt. p. 287, 2 καὶ ὁσα ἐα να- ισεως παραλα ιβύνεται et ἐπ ἐρωτα σεως ἐξετάζω σε, ἀνακρινευ

87 hrsius p. Friodlaender Ariston p. 244 ,,ἐν διαφορει μετα- γοαι est diverat rationibus flectitur in varias simificationes. Erunt sor. tam qui malint ἐς διαφοραν c. σημασως. γ

158쪽

148 . De Aristarche voeabulorum Homericorum interpretatione.

Πενη. Quantopere veteres ad hanc significationem verbi attonderint, admonent alia reliquiae, ut illa apud Suidam nam hinc demum in Aristophanis scholia qu. 1313 1302 relata serunt: τι πυνθάνεσθαι παρα τοῖς μίτορσι και παρ 'Ouήρω ἐπι του ἀκουειν και Daνθάνειν. Adduntur testimonia complura primimi ex Homero, in quibus et ἀπευθής, κείνου γαρ καὶ λεθρον ἀπειθε θῆκε Κρονιων γ 88, deinde ex Aeschine, Dinarcho, Demosthene. - Ἀγορευειν, quod proprio est in concione vel consilio dicere β' ponit etiam abusive quando duo colloquuntur, 368 ubi in schol B pro ταυτα I. ἐνταν θα). - Λιακριν-

η ἀγορησα ro nusquam aliter. β' Verba κατα- πλεῖστον produnt mihi grammaticum aliquem qui speciosis locis a falli passus est quales sunt profecto φ 73 106J, ut ciθλον apud Homerum etiam hic illic pro M ocet positum putare Sed Aristarchum certum est mihi nec illis locis deceptum esse iam enim hunc melius cognovimus nec eo, quod est is 160 9λων I τε πολλα μετ' ἀνθοώποισι πέλονται. Talia Aristarchus attenderat. do 23 βων το Οἰἐστι - notatum: τι προtucae θηλυκὸν οὐδέτερον ἐπῆνεγκεν, τλώοι ἐστι. πρῖς τὸ 'uαινουενον ιυς τὸ νεφέλη δέ ιν --δ-ὲν Οἴποτε lbethod. v 743. Ceterum αεθλον pro αεθλος dixit Xenophan Athen X p. 4l4

159쪽

3. Reliqua verborum interpretationes Aristarcheae. 149

τον νεωτερικον ae νομα et κιβωτος '' - οφος collum,

hinc καταλοφάδεια K 573. - έλος ταγμα K 470. - 298. 'Oνεέατα non ubique βρ uti ατα sic explicuerant glossο-

graphi), ἀλλα πάντα τα νησιν τινα περιποιο ντα, tis ἀν ταδ υρα, sl 367. 'υπλα et arma et quodcunque instrumentum.

Neque enim dubitandum videtur quin quae in B leguntur ad 2 613, 21 c fluxerint. Io ινγ dicitur etiam pro quovis preti soluto, quamquam proprie est pretium pro caedo solutum et derivare videtur a φονος). 4 266. Cf. Γ 290. De mercede ib3

p. 60 reten εἴτε τωδεινον ἀεθλον Ο παγκραrιον καλέουσι. Mimnerm. Strab. I p. 47 p. 42 Bach. ἡβριστοῦ Πελίο τελέων χαλεπῆρες εθλον. Sed Aeschyli locus Suppl. l034 στυγερον δὲ πέλει τοδε Ἀθλον incertus est nunc apud Hermannuin 1003 rυγερῶν πέλοι τοδ' ἀθλον ut θλον praemiuni sit. Schol. Hari. 442 δ άθλος αρσενικῶς μονον ὁ ἀγων τε ἀθλον δε καὶ το ἐπινlκιον καὶ Ἀγων. Contra αθλος κυρι- ὸ πονος καὶ τὰ ἔπαθλα exica rhetorica apud Bekkerunt necd. I tu et 349, quibus nixus Hemannus opusc. V S ἀεθλος ea signification Theocrito dedit arm VIII 12. eineri quidem assensum non tulit; neque enim unquam ἀεί Hoc pro αεθλον dictum esse, quamvis affirment grammatici. Ovidius certo dixit certante pro re, de qua certatur i. e. raemio certaminis Metam. XIII 129. so Schol. V ad 12 22 memorabilo habet exemplum ut hi Aristarchum intellexerint: χρισταρχος δέ φησι τον κιβωτον λέξιν νεωτέραν εἶναι. ἀγνοεῖ δὲ et καὶ Σιμωνιδης καὶ 'Eκαταῖος μέμνοrα αυτυ.

160쪽

15 H. De Aristarcho vocabulorum Homericorum interpretatione.

αγε τὼ δμρο - Notandum υνεκα pro τουνεκα E 266. I 505. Et προτέροι de loco pro ιμπροσθεν 469. - Επειτα non tantum de ordine, sed etiam do tempore, ιετὰ ταυτα. Ad

l54xstabiliendam egregiam explicationem I 16 sqq. V. h. l. et 93. N 586. 451 cf. I 317). - Ἐπεί non tantum quod', sed etiam postquam' id qui comprobarent loco notaverat, motus maxime quod in illo δ ιιάλα πολλα πλάγχθη, πεὶ Tροίης ἱερον πτολίεθρον περσεν suerunt qui causalem particulam intelligerenti Id extricamus ex Epim IIOm. p. 161. Diqiligo b c Orale