De Aristarchi studiis homericis, ad praeparandum homericorum carminum textum aristarcheum, scripsit K. Lehrs,...

171쪽

3. φοβεῖσθαι, φοβος, σῶμα, at apud recentiores. 161

Hal. B 622 ζωὸν δε διαρταμέοντε οδουσι θῶες sc. kινὸν ἀποσχι υσι, πάρος θανάτοιο κυρῆσαι, δαιτα κελαινοτατρο τε και ἀλγιστρο πονεοντες Lautae epulae, at illotae. 45 ι δε καὶ αυτοὶ pisces marini ἀλλι λοις ολεκουσι χεοείονα νεοτερος ἀλκyπεφνων, ἀλλήλοις δε βορη καὶ δαιτες εασι. Creberrime hic poeta δαίς, δαίνυσθαι, δαιτυμών -63. 489. 432hi' ad pis si ob ces aliasque bestias transfert, quod in hoc carmine cum multa ad similitudinem vitae hominum depinxerit nonnunquam tu eundae parodiae speciem habet, ut cum cancer εἰλαπινα ει δαιτα φίλην QT cf. '219), quamquam dubitari potest an in eligendo vocabulo hoc carminis auctor cogitaveriti' δ. Λαιτρευειν his est laniare v. Schneiderum Hal. 494. 606 h. 162 L med. . Cyneg. 447 263. Item Nonno V 363 διιφιπαροις ο εσσιν ἀφειδεσι λυσσάδες αρκτοι νεβροφανῆ χαροποῖσιν

ἐδαιτρευσαντο γενείοις.

M Nonnus aquilam Promethei diei πτατος ν ωοντος ἀφειδέα δαιτυμονῆα I 577. IN I transserendis vocabulis ab hominibus ad bestias mirus aliquoties auctor Cynegeticorum. De qui loquitur A 24 πειρατ σχέτλιος ἀνθρμιχὶ τέρα παιδος ὲοῖο παρ αγκοἰνοῦσι βαλέσθαι. Item 2b καὶ τετέλεστορεῖνOe, ἀποπτυστος θάλαμος, στυγερωτατος Ἀποις. B 20 cereus φευγουσαν μαρπτει δὲ καὶ ἀγκας ἔχει παρακοιτιν. H. A 692 σκυμνους ἀγκας εχoisa de phoca).

172쪽

De explicatione poetae quatenus pendet ascientia antiquitati Homericae.

Tot vocabulorum usu Homerico accuratissime eognito quasi instrumentum ibi paraverat grammaticus excellentissimus et ad crisin exercendam et ad antiquitatem Homericam pernoscendam, quae scientia cum illa arctissime coniuncta et connexa est. Praeterea cum eandem quam iam cognovimus afferret observandi diligentiam et subtilitatem iisdemque rationibus inniteretur, ut et sabulas et terrae coeliquo descriptionem et artem poetae non nisi ex ipso unoque Homero expediret, hanc quoque rem cessisse optime vel incognita causa concedemus. Hine allegoricas interpretationi obstitit v. Wolf. p. LXVJ, sabularum enarrationem ab omni temporum confusione vindicavit, nec in regionum nec in coeli cognitione plus tribuit poetae quam carmina praestant, denique quidquid de cultu victuque illorum hominum scire necesse est, maxime ea unde plurima pendent, quae iterum iterumque recurrunt, ex ipsis poematis summa cum assiduitate eruit. Primum hoc duce coelum lustremus et Divos, dein ad homines atque in hunc orbem de

scendamus.

173쪽

i. Do aera, aethere, Olyn PO.

De aere aethere, Olympo, et quaedam alia de fata munia. i. Quae his temporibus coeli terraeque Homericae investigatores observaverunt, ea attendit Aristarchus et multa eadem plano rations expediverat. Primum do discrimine, quod est inter υρανος, ολυμπος, αἰθήρ, ηρ, eadem docuisse invenitur cum ossio. Ah terrae proximus usque ad nubes, quae ultra has regio est αἰθη et υρανος ωρανος enim dupliciter significat et solidum coeli firmamentum τδ στερέμνιον et totam istam superiorem regionem i. q. alam lo. Hinc quibus coelum quasi finitur et clauditur nubes coeli portas dicuntur E7493. Sed ab eo, qui poeta dicitur ουρανος, diversus Olympus, qui nec ipsum coelum est nec ut tum quidam putarunt

quidam coeli locus, sed mons Macedoniae nec unquam haec commutantur. Cacumina vero Olympi cogitantur nubes exce

τος ἀπὸ γῆς ἐστιν ὁ ἀηρ, εἶτα tio τα νέφη orie, ον καὶ

ρανου τὰ νέφη υποτίθεται τὸν γαρ υπε τὰ νέφη τοπον ὁHωνιώιος se στερεμνὼν Ουρανον καλει προς τὰ περι 'Oλυμπου. Iuno postquam cum Minerva curru invehens coelum atque extrema Olympi culmina in coelum porrecta reliquerat, dicitur 165 Iovem repperisse sedentem ,ἀκροτάτ5 κορυφῆ πολυδειραδος Ουλυuποιο Hoc E 754 , quod ab illo diserepare videtur, Diqiligo by Omle

174쪽

164 Aristarchi scientia antiquitatis Homericae.

vide quomodo acceperit: ἡ διπλῆ οτι eo ὁ 'χλυμπος sc.

quod dicitur culmina habere καὶ oet Drερθετικὴν αντ απλοῖ, ἀκροτάτy ντὶ του κρα ου avrii τέον ουν πως τὸν πἐ 0. υπὸ τα νενην τοπον ἀκροτάτγ' ιργηκε του την l. Oev pridiq* 'λεγε γαρ κραν οἱανδήποτε. Recte: κροτάτο κορ φῆ est quasi vernaculo dicas aus hoclister Spitre. in omnia montis πολυneti χου eminentia culmina sic dicuntur, sive supereminent nubes ut m ubi idem observ. τι ἀντὶ του κρα sive non supereminent. - Olympus mons est hoc primum ostendunt epitheta et quod eius culmina commemorantur: O 21. A 402οτι μακρον τον 'χλιμπον εἴς ρος τοὐδἐ Deapo ευρυν 3'δ.

l69yτιον κατωτερω μετα τα νέφη τόπων. Sic explicuisse Aristarchum non potest dubium esse nec quid Voelcherum in ea explication offendat p. 6 intelligo. Finxit Homerus Olympum

ultra nubes cacuminibus eminentem quae insea nubes sunt cacumina hominum oculis exposita et nive tecta, quae ultra nubes ab hominum oculis remota, ibi deorum domicilia, ibi aeterna claritas. 4 et διπλῆ δet 'υλυμπος ορος διὸ πολυπτυχος - 166. 44 ωλεμποιο καραὶ νων ὁτι ορος 'χλυμπος et γα κάρηνα ἐπὶ ceotς. Item Λ 4 ωλυμποι καοήνων - ως περὶ

ιοῖ Codex habet ειρηκε κεφαλῆν τουτην, sed superacripto signo delendi super τουτην. in dubio verum vidit Lehrsius.=ioa liquot locis Zenodotus habebat Osoανδ αλυν pro εὐρυν. 364ου-νδ εαρυν ἡ διπλῆ περιεστιγμένα, in τι Zηνύδοτος γραφει almν. αἰπυ δὲ Οος αν λέγοιτο, O δὲ Ουρανὸς εὐρυς παρῆκε γαρ v v. Item O 192 1 διπλῆ ot Ζηνοδοτος αἰπυμ τουτο δὲ ρους ἐπιθετον. ηορος atris, αἰπυς et λυμπος saepius apud Homerum B loci sin dubio 169ὶ notati suorunt, sic ut omnes loci, unde de usu Homerico voc αἰπυς constaret, notati cui rei vestigium superest i 3l7 ἡ διπλῆ οτι αἰπυ μεταφορι- κως αντὶ του δυσπροσβατον, δυσρορές. liis locis permultis quos onumerat V lcher Geogr. Η Ρ. 5 Ουρανὸς εlovc. Recto Ar ουρα ὁ ευρυν praetulit. quamquam non praefracte negat dici posse aliquo modo ουρανὸν αἰπυν.

175쪽

i. De aere, aethere, OlyntPO.

οντ ος ορος, καλον Scholia ad T 42. 44. 45 plura habent quae ex Aristarche fonte esse nunc facile quivis agnoscet. Omnino in re gravissima, quae acres videtur adversarios habuisse, magna parva attendit. Scite monitum, quamquam Olum per se non

probaret, ad ε 55 ubi Mercurii ad Calypsonem iter depingitur: προς τα περ 'OλDμπου σεσημείωται εἰ γὰρ μὴ ἀπ Μακεδονίας ὁ θεὸς ἐξοριμ', ἀλλ' ανωθεν ἐξ-Dρανου, v a πολλὴν ἐπῆλθεν, his εἰς τὴν νῆσον παραγένxiμαι, ἀλλ' - ως βουληθεὶς κατὰ κάθειον γενο/ιενος ut Minerva T 35M. Ceterum Macedoniae montem indicari his locis colligitur. A 593 κάππεσον ἐν Ari ιν is προς et πεο 'Dλvs που παρακειται me iis ιινος τὴν Θρ 3κρ. 426 Heri ἀεξασα λίπεν ἐνίον ωλυμ

176쪽

166 III. De Aristarchi scientia antiquitatis Homericae.

ριην δ' ἐπιβὰς ἐξ αἰθέρος εμπεσε non is . Quo loco scholion est, quod patet ex his sontibus manasse: ἀναγκαιον ὁ πος, ἔτι Oeoi ολυμπος θεο ν οἰκητηριον κατα τὰν ποιητην. me-cipue nota dignus illo locus E 74), ubi Iuno in Olympo thalamum suum ingressa se exornat unguentoque beneolente corpus

unguit: του ἐλαίου καὶ κινυμένοιο ιδ κατα χαλκοβατἐς δευεμπης ἐς γαιάν τε καὶ Ουρανὸν κετ υτι ιη, ubi clarissimo Olympus a coelo distinguitur: si διαλη προς τα περὶ του 'Oλυμπου, g ου εμιν ὁ αὐτὸς τέ ουραν λουdἐτοπος του ουρανου ἀπ αυτο γαρ φησι τὴν ὀροιὴν του μυρου tyi Ἀμοίως καὶ εἰς οὐρανον ἀφικνεισθαι καὶ εἰς γῆν τουτου ἐπὶ

ἐπὶ γῆν καὶ Ουρανον λα/ιβάνειν Hoc dicit non absonum erit ex hoc loco colligere a summis Olympi cacuminibus ad convexa coeli quae hic intelliguntur atque ad terram par spatium sibi finxisse Homerum. Sed hoc illinc certissimum Olympum montem a coelo diversum esse. Cum his alia omnia conspirant. Θ 46 ἡ ισιλῆ) οτι Ουδέποτε εἶπε μεσσηγυς γαίης τε καὶ 'ολυμ- που νιφόεντος ουει τὸν Πολτιιπον ἀμεροεντα διαφε οε γαρ κατ αυιὰν ὁ υλυμπος του ovρανου Θ 68 σῆμος δ' αἰέλιος μέσον oveανὰν ἀριφιβεβηκει η διπλη ὁτι οὐδέποτε ἐν 'Oλουμπω τδνῆλιον, αλλ' ἐν Ουρανψ ουκ αρα ὁ υetὸς ψ υραν p. - Denique si quis simul dicitur in coelum venisse et in Olympum, hoc inde explicandum quod cum Olympi cacumina ultra nubes extendantur in illas regiones, quas et αἰθέρα et υρανον dicit, illud rectissimo dicitur. A 49 xi εοίη δ' ἀνέβη μέγα ουρανον

177쪽

1. De aere, nethere, Olympo.

167αῖχ' et ' . Bene factum quod etiam in duobus dissicillimis locis quid egerit certe aliquo modo ex reliquiis intelligero liceti 19 25 in aurea catenacioris: η διπλῆ δτι εἰ μὴ ἐκδεξ μεθα 'χλυμπον τὸ ἐπὶ Μακεδονίας ορος, ο μμ ονήσει τῆδιαθεσε ταυτν ἐπὶ γα του υρανου στας φροι τὸν 'υλυιιπον ἀνελκειν τῆς σειρας kκ του silo ἐκδεθείσης καὶ λ ἡ ἐξ πε- 172)Dισση Huic coniungas observationem, quae sine dubio Aristonici est: πειτα λαν θελήσω ἐρυσα φροίν, et intelliges hanc Aristarchi sententiam fuisse si ego Olympum egressus alicubi in coelo totam superiorem regionem dicit τὸν περ τανεφη τοπον stans catenam coelitus suspensam manu tenerem, vos omnes in catena suspensi me non possetis terram versus

trahere: ego contra si vellem trahere, catenam, cui vos adhaereretis, cacumini Olympi illigatam contraherem itaque et vos catenae adhaerentes et cum Olympo in solo fixo terras simul et maria suspensa tenerem. Video scholi BL et V certa v stigia Aristarchearum observationum habere in B est: πεοὶ silo Οὐλυμποιο Da αυτὼ δεσμευσας καὶ τα λοιπὰ ἐπαρ5 συν-

εήkιζωμένης αυτ p ιεν τῆς γῆς, τῆ δε γῆ τῆς θαλάττης. V

et haec ipsa putaverim Aristonici verba esse δείκνυσιν τι βεβηκεν 'χλxμπος καὶ ου εστ μετεωρος ist . Superest locus omnium in hac re dissicillimus 1 364ως δ' τ α υλομπου νεφος πεται ovρανον ισω

μὴν τοπος ἐπουρανιος ὁ γαρ χμηρος ἀπὸ των γινωσκομεν ον πασι ποιειται τας μοιήσεις h. e. non potest exemplum sumptum esse ab iis quae in summis coeli tractibus fiunt, quae l6ssensum aciemque hominum fugiunt recte). καταλείπεται τοίνυντ ορος σημαίνεσσαι καὶ γαρ αδ των ρων λεγει, συνε-

N Huius loci explicatio Aristarchea certissima est, et de Atlantia, lumnia v. V lcher p. 10 l. retosis geogr. myth. I p. 72 aut explicatio quaerenda quae cum hac non dissonet aut statuendum quod Vossius sta

178쪽

III. De Aristarchi scientia antiquitatis Homericae.

Ergo ex hoc versu tantum expedivit quantum si quidem Homeri vel intelligentis poetae esse statuimus expediri poterat, hic etiam Olympum a coelo diversum esse et Olympum montem. Sed reliqua non expedivit, ut sibi satisfaceret. Ad 365

haec legimus πῶς αἰθέρος τὰ γα πίει ταυτα περ τὸ αερασνιιβέβηκεν τάχα ουν συγχεῖται ὁ ἀὴρ προς τὸν αἰθέρα, υς καὶ ἐν τῆ A 54 Aaψατι με δαλέας ἐξ αἰθέρος καὶ ,οἰς νελα ουρανὸν ευρυν ἐν αἰθερι καὶ νεφέεσσιν O 192)' o γαρ αἱ νεφέλαι ἐν τψ, αἰθέρι Nisi omnia me saliunt, haec

exempla non sunt ab Aristarcho qui subtilior erat quam ut illis usum vocabulorum ab ipso observatum necessario perturbari crederet sed debentur discipulis. Ipse tantum dixerat: οτι δοκε συγχεισθαι ὁ ἀὴρ προς τὸν αἰθέρα, qua vox est desperantis. Mansit locus in insolubilibus . Nicanor sic: του toHατέροις δυναται προσδίδοσθαι sc αἰθέρος ἐκ δω) τ ιιέντοι vini in ὁμοίιος ιιένει ἀέρος γαρ πάθη ταυτα ταχα Γνκεῖται ὁ αἰγαὶ ἀντὶ του ἀέρος coierum nec hodie solvit quisquam hanc quaestionem nec solvet olim. Si quidem statuendum os ullum antiqui vatis in his inesse vestigium, suspicer in altero versu fuisse αἰγίδος κ δίης v. Λ 167hi'β. Nunc praeterquam quod non dicunt omnino qui locum hic habeat ουρανος explicant αἰθέρος ἐκ dixi siex coelo sereno'. Quod falsum est. 1 et Vide convexa coeli nubibus cooperta, hic locus qui infra nubes est proprie dicitur lio qui ultra nubes ουρανος sensim lac nubila disturbari et caerula apparere iam aspice hoc sublime candens, hie est αἰ te qui nubibus disiectis erumpit, quod Homerus 1 et dicit πεήkάγη ἄσπετος αἰθη Θ 558. II 300. Qui si nullis nubibus tectus est, homines sunt re au=έo , P 371: οἱ δ' αλλοι ρῶες καὶ ἐDκκημιδες Ἀχαιοὶ ευκηλοι πολοίων re αἰθέρι πέπτατο ν Dyri

179쪽

i. De aere, aethere, Olympo.

t 69'Hελίου Dis, νέφος δ' o φαίνετο πάσης γαίης Ουδ ορέων. Quae hinc emcitur claritas ea est ιθρη. Hinc ma Iovem implorans precatur P 646 ποίησον αἴθρην Non poterat rotai- σον αἰθέρα, hunc enim non tacit Iuppiter, sed ab initi in coelo extensus est atque extensus erit in aeternum; et sic possunt quidem, ut ad nostrum locum respiciamus, nubila colligi ἐξαιθρης, non ἐξ αἰθέρος ist'. Recte etiam illud dicitur 456ως δ' ὁ ἐν Ουρανο στρα φαειναὶ ἀμφὶ σεληνην φαίνε αριπρεπέα, τε Ἀπλα νήνεμος αἰ ρ' at contra ἰνεμοεσσααἰθη non poterat dici ab Homero ut significarentur moleste flantes et nimbis mixti venti. Sed illud recte dicitur so 293)

λάβρον ἐπαιγίζοντα δι αἰθέρος, φρα τάχιστανύς α σειε θέουσα θαλάσσii αλιιvρον δωρ. Ubi hoc do industria positum ut intelligamus acriter sed tu l7b cunde flantem ventum fuisse coelo sereno navem celeriter impellentem. Poterat etiam ἀπ οὐρανου sed ubi interest clarum

coelum cogitari potius eligit αἰ die. Illos versus sic imitatus auctor hymni Apoll. 433ὴλθ' ἄνεμος ἐφνρος μέγας, αἴθριος in Λιος ιονὶς, λάβρος ἐπαιγέων ἐς αἰθέρος, φρα τάχιστα

et item versum sequentem ut apud Homerum. Ceterum levis correctio adhibenda Aristarcho non omni

ex parto idem est αἰθη et υρανος Ουρανος omnis regio, quae nubes excedit, qua Dii sunt; sed eius infima pars, quae hominibus adversa est, proprie etiam dicitur αἰ e quod huius triregionis splendor tempestate serena quasi hominum oculis expositus est. Hinc quamquam recto Dii dicuntur et ἐν αἰθέρι esse et ἐν veαντ, tamen utrumque etiam distingui potest cf.

alθη pro splendore auctor Cynegeticorum A 220 de armis splendentibus arila δ' αἴγλη χαλκου noθρωσκε φαεθοντιας, αἶψα δ' Onlσσω κλινομένης οἶνος ἀπαστρ-τε πολυς ali reo. Od. ζ 44 ἀλλα ιιάλ' αἴθρη πέπταπαι ἀννέφελος λευκῆ δ' ἐπιδέδρομεν arra . Hic Rhianus legebat αἰθω quod serri potest si μαλα explices sano.

180쪽

170 m. De Aristarchi scientia antiquitatis Homericae. παροπτερυγι λιγυ εὐνοι τρανου ἐκ κατέπαλτο δι αἰθέρος

Hoc ideo secus intellexit Aristarchus quod ουρανον praeter eam de qua nunc egimus significationem putavit etiam, στερε ιν ν significare ut ossius . Illud firmamentum intellexit

sino dubio quando dicitur u αἰθερος ουρανον κεν et intellexit in eo loco ubi de Iunonis unguento dicitur εμπης ἐς γαιάν τε καὶ ουρανον ἔκα ἀυτμη E 74 , unde ut vidimus non inepte colligi putavit illud firmamentum

ab Olympi cacuminibus tantum sere abesse quantum erram. Nec possunt non tale fingere firmamentum, quo tota superne clauduntur, qui υρανον παγχάλκεον, σιδηρεον proprio sensu

accipiunt. Quod ipsum Aristarchum fecisse puto inde, quod in illis notissimis versibus 1 313)or si καὶ ἀθανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν 'Oλvsares φιλοπιδα στήσειν πολυάικος πολέμοιο ' Oσσαν ἐπ υλυμπρ μέμασαν θέμεν αυτα ἐα 'χσοῖ Πήλιον εἰνοσία υλλον, D' υρανὸς ἀμβατὸς εἰλην duos ultimos pro spuriis habuit et quidem eam ob causam

quod res non fieri posset ἀθετουνται, ἀδυνατοι Quid vero impossibile nisi ad coelum ascendere aeneum Etenim illa mirabilia sano ossi foramina illi in mentem non venerant. Nos eum locum sic explicamus. Olympum ascendunt ist Aloidae; tum Dii illos fugientos in altiora coeli aufugiunt quae coeli altiora ut et ipsi ascendere possint, cum aera sine machinis RScendere non possint, montes superstruere moliuntur. In his igitur rebus, quae ad Olympum et Uranum pertinent, hoc distichon nihil peccat. l72 Sic ego haec scripseram de his versibus illorum consilia proponentibus, qui ut Pindarus dixit, πιτναντες Θοὰν κλιμακαουρανὸν ἐς αἰπυν dis ipsis bellum inferre volebant. Non assensus est Nitrachius vol HI p. 2493. Cuius tamen singulas rationes contra excitatas videor mihi refellere posse. Nam prii Magni aestimamus V lcher operam si tamen verum dicendum est, quod de hoc loco excogitavit, hoc nimium ridiculum est. Cf. Nitzach. Od. II p. 94. eneum et serreum coelum non proprie dici p. b RMentimur ei.

라틴어 텍스트