장음표시 사용
281쪽
naida ευκρον ἐκάλεσαν προαναπέμφαντες τὸν τονον καὶ ποιήσαντες κυριοπι ευκρo γὰο ι ρωες ἀπὸ του βασιλευοντος αυτῶν κρον Eust. 967, 34 καὶ ε ρος μἐν κυριον, εv-κobies ἐθνικον. Item Herod Arcad. p. 74. Et Γραικος p. 50 k-Praeterea ανao quidem dictus ex regula, sed υανάη. Pergimus hinc ad id quod proximum est. Scilicet non conditores tantum ab urbibus terrisque nomina habent; sed constat haud raro Graecos pueris eiusmodi nomina imposuisse: propter varias causas Schol. Aristid 515, 24 υἱους εσχεν iri Cimon , ευν του ιιἐν τρεψ αδ εγνων εὐ προυξέντὶ σενωνόμασε ακεδαιμονιον, Πλεiον, Θετταλον 3. aes Athen. 439 de Antiocho magno ἐρασθεὶς παρθDou αλκιδικῆς καὶ τους γάμους συντελων ἐν τῆ αλκίδι αυτοθι διέτριφε τὰν χειμῶνα ... θετο ὁ καὶ τῆν παιδὶ ὐνομα ιβοιαν. Nunc primum de iis quaerimus, quae ethnica sunt, valeatne eadem lex quae in conditorum nominibus valebat. andem valere nec nomen proprium a gentili differre respondet Eust. p. 25, i ad B 01 τον ' κτανε αρδανος ἀνηρ α γουν αρδανονανδο α ως με erit, νοήσει τις δορίμως κατα ἐθνικὸν εἶδος et O νοματικως τουτέστι κατα κυριον νομα Mati; ιον se ἐθνικ 8, 274 περ καὶ Ἀχαι- κατὰ τὸν υτιν IDρφυριον τραγέρδως ποιη
iM Paulo aliter de Lacedaemone sic ibi dicitur p. l8 20. neque tamen ita ut repugnet.
282쪽
Hom.), 'Υρκανος Suid. s. v. et s. Πτολεμαιος ὁ βασ.ὶ Θετταλός i δ. Et, ut hoc addam, eodem modo adiectiva Ἀττικος, Καρικος Euseb. h. ccl. VI 12 'γχαῖκος, 'Oλυμπικος, alia μquibus videratura de nom. p. 26 sqq. odem pertinebit Dc - ρικυς sch. Nicandr. l. 398, quod ibi haud dubie nomen proprium est in quo error est Hemsterhusii ad Luc. Nigr. 36 86. Nunquam aliter scribuntur nisi doctorum commento. Vide quae infra dicemus de propriis in ικος Ex gentilibus solum excipiendum erit Ἀγηναιος Herod sch. N 791. Arcad. 43, 14), quo nomine plurimos invenimus. Sed videndum, ne de hoc vocabulo recte iudicaverit lut des or. 21 και γαρ μευν λεών τέ ἐστι
si ita est, accommodavit se ad ' μαιος, Πραιος v. Herod. Arcad. p. 43 S. Eust. 1562). Sin quis opponat plurisyllaba ex 27 hoc genere, 'Iστιαιος, Gaetato quamquam neutrum illi ab 286)omni parte simile est properisponiena esse, respondebo sor-
fassse eam ipsam ob causam, ne cum gentilicio consonet, usum
loquendi in voce lacri ναιος etiam praeter reliquorum analogiani ad trisyllaborum similitudinem sese accommodasse. Si hoc quoque reiicietur, factum tenemus, causam nescimus i 7. Ceterum cum reliquis supra Θετταλος posui, atque ut nullum apud grammaticos vestigium est hoc nomen transposuisse accentum, sic vix semo et iterum in libris inveni Θέτταλος, quamquam frequens est e. g. Herculis filiu v. Hom. Il. 479 , Iasonis,
Cimonis, Pisistrati, Hippocratis, non ignobilis histrio. Ergo in hoc nomine non licet nunc aliter iudicare idem actum quod
18 In alia accentus traiectio iam propter regulam supra positam cadere non potest ut 'Iων. θυς Eust. 96), καρύστιος Pergamenus Ath. , Αἰγυπτιος useb. h. eces. Π 2l, Βοιωrιος, 'Onoυντιος Aristi v. 294, Συρακοσιος ib. 1297. M 'Aχαὶκος quod Stumius habet ex Corinth. I 6 17, notavi praeterea ex Theodore ther. 19.18 An Yμέναιος hoc loco commemorari possit vel debeat nescio.
283쪽
muliebri nomine constat Schol. Nub. 74 τὸ ε Θεστάληνὰ ,τικοὶ βαρυνουσιν οἱ κατα μανδoo ώς δαμαλην Steph. Byg. s. Θεσσαλια et Θατάλη δοαμα Πενανδο ου βαρυνε ται παoα 'λτικοις εἰς διστwτα τεθέν. Nos saepius Θεοάλην legimus apud Alciphronem I 33. 37. 39. Ammon. 11 αδελφεγουν λέγουσι τὴν πιωτην prioνουντες ευς απελθε, φησὶν Tov υν, παDατιθεμενος Βιλημον τὸν Aιξωνέα, καὶ Θεστάληνως Μυρτάλην. Recte, opinor, synecdromen indicat simile est etiam Πετάλη quamquam haec in masculino quoque pelliciebat, si sermoni sequi libuisset s. g. Iίτταλος etiam. 1045.1236. Vesp. 472). Ceterum si quando meliores As tractabuntur vel melius, diiudicabitur, idemne acciderit in Avοος, quod nusquam aliter scribitur, et Audii, quod haud semel Audii scriptum inveni β' quamquam meliores illuc inclinant. Nondum licet ab his propriis quibus cum urbibus et gentibus cognatio est, discedero. Etenim consideravimus quorum 287ὶ forma cum gentiliciis et cum adiectivis amnibus conspirabat; sed ipsarum quoque urbium nomina in propria abeunt. Hic
maxime iterum in censum veniunt conditorum nomina. Ubi 277 character non obstabat conditoris nomen sappissimo ad nomen
ζην cuius accentus si non constan invenitur, certo ipsius urbis accentus item inconstans, do quo iam olim dubitabatur . Steph. s. ιμονία τι δε Κροτων ως Κραννων καὶ Κολοφων πολεων ἐστιν νοματα l. πιν ὁιιω sua). Deinde ευρισκεται καὶ πο- λεσιν ὁμοφωνουνζα τὰ των κτιστευν ονοματα, Κάιιι νος 3 Λάμειρος καὶ ὁ κτιστὴς καὶ ἡ νῆσος haec verba aut infra ponenda post Aέσβος aut hic insula nomen excidit). ὁμοίως ροι- ην, Κολονον, Κορινθος, πιυς, Σικυών, υρνος, ωβος Sed
cum tamen locorum nominibus sua regula, suus character esset. item propriis, nonnunquam necesse erat accentum migrare, n lex, cui Graeeae aures assueverant, deleretur. Steph. ἰσών:
284쪽
πολις Θεσσαλίας π λισωνος του γόσονος πατρος ου ὁονοφια δια του Hlνεται. . . Odieto νον et Αἰσων τὰ γαρ εἰς ων δισDλλαβα ἐπὶ πολεων β νεται, H μὴ διαστολὴν ἐλοι σνιιαινομένου, ω τὸ eorων aovνεσαι οξ ομενον γυρ ιμοι λυφιον et χctρακτiiρι πάγοιτο, ως τὰ Ιτων συναπενεα9ἐντ p Τριτων, Γείτων sic), Βίτων ora 'Hιων Κραννων, verων, μων ... Nec dubito quin recte accentus positi sint ap. ust. p. 333, 24 verων πόλις Θεσσαλίας . . . π του κτίσαντος avrὴν voτωνος cs. Steph. s. v.). αιστος, sed heros αιστος. Herod Arcad. p. 79, 18 et Salaro ἐπὶ το et ρωος βαρυνετοι. Steph. Φαισιός πολις Κργήτης ἔντονως' ὁ γαρ βαριτονον κυριον. s. Euat. 313, 16. Salaro est etiam scriptor, qui scripsit Laconica sch. Pind. Pyth. IV 28. Clarum est, quod in 288 conditoribus valet, alia quoque in propria locorum nominibus consona cadere. Eadem quae de urbibus dicta sunt haud dubie otiam de montibus fluviisque valent. Sic nomen virile Ἀλφειος Eust. p. 297. Herodot VI 227. Phot 1, 32, nec causa erit cur scribatur Κάφισος, quod notavi ex Plut qu. conv. HI Nisi Boeotium accentum dicas. Κηφισος est apud Herod. VII178. mero Imρνασσος ausan X 6, 1. ars g 10. Adhuc maximam partem versati sumus in exceptionibus, quo iam ardor mutandi accentus aliquo modo restinguetur. Nunc ad ea transimus, quae videntur regulam iacere. Sed hic quoque inveniemus nullam esse partem quin exceptiones habeat.
I. Nihil notius quam adiectiva composita in ης, ubi in
propria transeunt, accentum retrahere. Hoc genus ingendorum propriorum tam usitatum sui ut sint etiam huius sormae propria, quorum adiectiva i usu non fuerunt, ut Ἀντισθένης,
AN ιοσθένης, Ἀριστοφάνης Μεγαλοσσάκης Apollon Rh. I 045). Regula tradita ab Herod Arcad. p. 27, 17. Moschop. vli post ἐν rei φῆ. Schol. Pind. l. I 38. Eus p. 135. 1411, 40. 38, 30. 424 50. 623, 58 cf. 196T. Lob. Agl. 266 notJ. Pecca
285쪽
275erabl. κά, qui multis aliis locis recte scribitur Tηλαυγης. ει ιαθής Dion iud do Isaeo , T. Suid. Mir Odων, de quo nomine diserte testatur Eust. p. 623. Λιιιρεφής Pausan. I 23, 2 3. 4. b. Suid. s. πυτιναια. Schol. 6. 66. Restitutum nunc verum apud Thucydidem v Poppo III 5. VI 29 et apud Aristophanem xv. 98 14l5 802. 1429 Dind. ex Suida s. v. ust. p. 6 diserto ιιrρέφης κτριον. Mirum esset si aliter haberet ιoet ρεφῆς v. ad huc VII 643, quamquani in hoc postulat Choeroboscus ad Theodos. p. 17 Gais , qui locus venit in Etymologicum p. 435 42. orρε γῆς Strab. XIV et sin659. ιοτρεφM XIII 30 epist. Ioannis 3 9. - Et similiter hie illi in aliis peccatur β'. Quae vere regula exemerit usus, Eustathius docet p. 52, 16 or Gιιενής et παρα τοῖς σιερον
κυρια υς ἐπιπλεχro βαρυνεσθαι Ἀλει et ιιέντοι σννηθεια πολλε παρέφγειρεν ὀξυτονουσα tu τὰ Euri χῆς καὶ τὸ Ec/ιενής 279rct κυρια. De Et μενης videmur nunc in pim. Hom. p. 159, qui locus Horodiani notam explicatiorem ad II 5 nobis roserre videbatur quaest. p. 49), ipsius Herodiani testimonium haberes ''. Addit Chooroboscus, qui υτυχής iam diserte commemoravit ad Theodos. p. 4 Gaist et p. 135, illo altero loco
explicatiore p. 177 υσεβής, Ἀγενής, υπρεπής'. qui locus, adhibito Etymologico l. L, ita scribetur: τα εἰς ic λήγονr κυρια
Poterat Ellondtius meus, etiamsi deseia codd. auctoritas, scribere IIoλυεldou Arr. III I9. i. iri Libri nostri variant. Si apud Diodorum XVIII. IX nunc Εἰ- με νηοῦ quamquam hic illic ex codd. et vett edd. notatur ei Oxylonos iv. a XVIII 3. 28 . Item p. Athenasum 3754 689'. 445οδὶ Strub. XI Is ex Mosci, item XIV 672 665. Apud Arrianum M um v. Ellendi VII 4. 73. Item Strab. XII 37. Episcopus Εὐμενῆ Euseb. h. cci Iub. II. - Ελπω non memini me aliter legere. 18.
286쪽
λαζαν, φυι δὴ τὴν δεῖαν. Ultimum in Choerobosci textu legitur Λακontio quid vocis sit nescimus. Ἀφεi δή et νη-
ι ει ι V supra iudicavimus. De Λιοτρεφης non probabile visum. ειγενής coniunctus cum EoτDχε commemoratur etiam in Dagmento Pseudherodiane περὶ των tatrovμένων, ut nunc editum est apud Cramerum An Ox. II p. 252, 1 post Hermanni librum de m. r. p. 30 XVII solum Metina legebamus). De Euprepe puto audacius quam decebat Dindotitus in Thes. auriga, quem interfecit Caracalla, Dio e s. 7, 1 ubi Disinii, quod υπρέπη scribendum . 29d 11. I. Nunc alia adiectiva recenseamus, quae quin accentum mutent dubitari nequit, quod vel grammaticorum testimonia sunt fidem merentia vel vulgo sic scribuntur in libris et quadam analogia se invicem videntur tueri. Primum quae colore petita sunt etenim ordines sacere ex forma olim sortasse necessarium et facile erit, qui nunc est doctrinae gram-280 maticae status fieri non potest), IIvωος v. Herod Arcad. 74, 18), ευκος 1 491 v. schol utrat M. f. Bάroo, Γλαυκος,
287쪽
τος in quem Lysiae or. 13. θηλος, si Eustathio fides 1967, 29l 30 θηλος ι ἐν κνριον νομα Ναρκίσσου, σιγηλος ὁ ὁ - τηλος cf. Υdo λος Strab. XIV 650). Sed apud ipsum p. 266,
20 scriptum Σιγηλου et eo Strabonis loco, ex quo illic refert, I p. 404. De ανος quid doceat Herodianus ap. Arcad. p. 63, 1 incertum est, quod in ea regula partim epitomatoris partim librariorum culpa multa corrupta et confusa sunt confusa Ac μακροπαραληκτα et βραχυπαραληκτα pro ὁ δίφρος vid. leg ὁ λυχνod Attamen videtur ανος praescribere. Hodie Φανος habemus vel quod nescio quid sit Φάνος Aristoph. Εqu. 1256. Vesp. 122 l. Demosth. Aph. p. 851 cf. arg. ἄνου 28let 861 Φάντ). Athen. 464 d. His addamus quae ad animum pertinent vel quid omnino generalius praedicant μῆστος v. Eust. 1967 . Ἀρατος Merod.
Κλγῆτος Herod Arcad. 78, 14ὶ Βλάστος et ειστος Euseb. h. eccl. V 5, 20 VH 5, ), quae fortasse non iniuria huc referentur, Αν leto inust. 156), μαίνετος v. Eust. 313, 20 et haud dubio simplex Αἴνετος 'χρατος, φαμος Herod Arc. 80 23), ονψ ιαστος, quod certe saepius sic scriptum invenitur, Polyb. XXIII 13. 14, quamquam ex analogia reliquorum non
praestarem contra scriptum adhuc e g. Herodot V 127.
288쪽
12. Sed vehementer saltetur, si quis haec exceptione libera esse putet μαναος Ταλαος Ἀγλαος Pausan VIII 24, 13. Suid. s. Ἐρατοσθενης ut Λαναος - αλ ω' quamquam siri χ διερναία Ath. 679 recto haud dubie . Ποθεινός antiquum et requena nomen, cuius hanc ob causam exempla non ponam, sed seminini quod rarius est Ποθεινή Ptolemaei concubina Ath. XIII 576 s. olyb. XIV 11. αεινός schol. 282aqq. 959. 1126 1 147 1217. κυριον vos τε ri t. M. 276, 4. 'Paδινή Strab. VIII p. 347. - Ἀστειος archon Demosth Neaer g 35. 'Hδεια meretrix Plui. n. suaV. u. 16. Adiectiva in κος ωι,λιππικος, Γενικος Suid.), Βασιλικος Suid. Euseb. h. ccl. V 13). Z 0τικος useb. h. eccl. V 16 18. V. supra p. 272. Ἀγαπητός. ιλητος useb. h. eccl. VI 21. 23. Xολμος Phot. 9 a 27. - LνDeto episc. Euseb. h. ccl. IV 21. 23, grammaticus Steph. . s. Βιθυνιον - - IIινυτ testatur Herod schol Ven. Aes 150. Lorn Phot. 324 40 cs tamen 6 38). ιδός t. M. 91 12 quem locum Iacobs non meminerat lect Stob. p. 6). Et quis nescit Κρατερος Medicus quoque sic Κρατερ o του ἰατeo Porphyr abst. 1, 17. Sed Αἰολος hodie sero iam omnes nesciun Herod Arcad. 56, 7 τ δε ἰολος ιτ χ Delo ειτε επί γε ro παροξυνεται Sicine- 293yrodianus et ipse Eustathius, ubi ex Ioanne Philopono admonet proprium ad distinguendum scribi ιολος 63l 30. 168 l), cogitat non de ventorum deo sed de Sisyphi et Crethei patre qui plane cum adiectivo nil commune habet sed cum gente Aeolorum v. dola. liller prol. myth. 292 . Nec Aravi libenter admittunt. Accentum retraxi, non exspectato librorum sensu Iacob ad Philostr imag. XVIII p. 31, 13). Attamen defensorem nacta Hermannum Bacch. 114 ,. γαιη accentu in media syllaba scribitur apud Nonnum, apud Theocritum carm.
Τηλέφον Philostr. Iter. Ρ. 69 Olear saepius. Is Ῥιανός. Τιθωνος Εὐηνος, cuius non constans accentus. Is Συνεto Diod XI 2 incertum.
289쪽
VI, apud Oppianum Cyneg. IV 239. 292. Sic etiam Danai filia apud Apolliodorum, apud quem haec nostra Aravii scribitur, ut in Aldina Euripidis et saepe alibi 'si vide quem Elmaleii Baccharum editor Lipsiensis ad . 229 citavit Iacob-sium ad Anthol. Pal. ol. III p. 809. Eodem modo Nereis Arais apud Homerum Iliad. Era et apud ustathium, nihil adnotantibus scholiastis, et apud Hesiodum heog. 246. Sed Ἀγαίη probare videtur Arcadius, qui p. 103 9 ita scribit: ταεἰς et καθαρον μονογενῆ ου πολλα βαρυνεται, Λανάη. Aravxio νεται ἐπιθετικὴν oν . Errat vir praestantissimus hoc dicit 283 Herodianus non Arcadius, cui ea tantum debentur in hoc libro quae non dicuntur): Aravni xylonos scribitur cum proprie adiectivum sit quod in ανύη . . non cadit). De masculino Ἀγατος idem praescribit p. 45, 15 ravo καὶ το κυριον καὶ et ἐπιθετον. f. 2 251 ὐφοβον τε καὶ Innoctoo καὶ io ναγατον, quod Aristarchus notaverat ,δrι δηλον ποτερον ἐστι et κυριον ὁ διος ὁ ἀγαυος . Abydenus quidam Arctvός Demosth contr. Aristocr. g 202. Ubi annotatum: aravo L . Denique Glycera omnem suavitatem repetit Herod Arcad. 101 294 τα εἰς ρα ιακροκαταλωκτα τρισυλλοβα παραληγο/ιενα, λευιονογενη aoliis Ma ι, εἰ μὴ ἐπιθετικα Gai, Ἀμρa, ἀσκερα ειδος υποδηιιστος, διφθέρα, λακερα. ὁ δ γλvκερα ξυνεται, εἴτε
Si quis haec omnia vel uno canone comprehendere vel singulorum probabilem rationem reddere poterit rem gratissimam iecerit. Ingeniosum est, et temere quidem arreptum ea quae attulimus perlustrantibus non videbitur quod Herodiano incidit I 150 καὶ σrιν ορίσασθαι τα μείναντα οτι ἐπαίν υν
τα ἐπὶ ἐπαίνο ιιένει . In huius observationis possessionem passis alis involantes conspicio qui sibi rei rationem videbuntur excogitare posse: quod ego quoque possum illos admoneo benevole, ne quid detrimenti capiant. At quam attentas prudentibus hominibus
290쪽
Rures praebebo, Si me edoceant an re vera scripserit Herodia
to ἀντὶ του ἐνδοξον, ὁ δἐ Ἀγλαον ἀντὶ κυριο ονΟΠατος ἐκλ--βάνειν Mihi illud, quod codex Venetus habet, longioris notae
laceruu fragmentum videtur. Disceptaverat utramque senten-284 tiam Herodianus atque in hac disputatione locus erat quo de proprio Ἀγλαος non de Κλειτος dixerat , ὀξυντέον uοίως se ἐπιθέτου, ἐπειδὴ κοσuo ἐσrὶ ὁ ἐπέθεπτον , quo mihi ipsum κοσ/ιο ducere videtur, quod de ἀγλαος aptissime dictum est; de κλειτος ortasse potius dixisset δόξει ἐστὶ et ἐπίθετον vel similiter Eust. h. l. nihil quam hoc: Κλειτος νω ν ὁ τοιουτος
ὀλοιτονονιιενος τε, κλειτιὴ τοι ἐνδο ν 'Τ. 295 Non mutare videntur accentum adiectiva in cito exceptis paucis a Deorum nominibus ductis. Ergo B 42 Πίλαιος του Πιλαιος τὴν πρευε Detori μέον προς ἀντιδιαστολὴν του τοπικοῖ putamus erratum essu ab Herodiano, fortasse iam ab Aristarcho. V. infra, ubi de Πηδαιος dicemus V.
i. Si ακρως Bygantia attingere licet, in mentem venit Βαρυς medicus Cantacua T. I p. 403, 13. 22 40o 6. τοιαυτ' εἰποντι Βαοεῖ 405, 3. Et contra Niceph. Gregor. 93, 5 εἶχε δ' ἐκεlνη θεοαπαιιίδα καθαnαν κεκλvμένην ταυτ λάθρα μιγεὶς ὁ δεσnorn δεεκεν υἱον ον καὶ δνο- μασε Μιχαλὶ Κανθαρον Καθαoa 293, 10. 1' Tyrannionis quendam in hae ro errorem adeant ipsi qui haec curant 1 72. - ceterum erepicient intelligentes quid egerimus. In sinnulis librorum peccata afferro nihil poterat fructus habere sed taedii. Ne ooro quidem ubique recto scribitur. Nec conquisivimus in quibus Eustathium intelleximus sola Philoponi auctoritato niti; huic enim deni habemus nullam. Nec attulimus qua aperte salso iudicata quamquam do accentu credimus ut cum volunt Ulixis socium Baro dictum ut distinguatur a βαιος sed is est a Baiis. Nec quiue nimium incerta ut nomen Macedonicum Κοῖνος, quod an sit κοινος recte, ni fallor, dubitavi et κακος Cacus an sit κακος. Nec ubi nulla innotuit mihi fido digna grammatici observatio nec occurrit simillimorum exemplum, libris ut solent fluctuantibus, quibus u satis demonstravimus no conspirantibus