장음표시 사용
301쪽
Anal AL p. 163. - Quamquam in insulis saepissime factum ut addito νῆσος dicerentur. Sic Achillis insula εακὴ νῆσος, et omisso subst. λει κη aus III 19 11. ni. Lib. κ . Arrian.
peripi κ'. Sed urbs Polyb. IV 36. Strab. XIV 646 647. Ut Πνωα, ἐωα, εριιη, Θερααι, Θέρμα quod ad reliquorum
analogiam se accommodavit, quamquam haec neutralis forma allicit ad supplendum δατα. Contra ut nunc hoc ponam τὰ γλας te ομνεται ιτεχνοιι πολεως εἴη ειτε ἐπιθ&roν, Herod.
Arcad. 101 14. Videmus et hic ut iam antea videre licebat, Herodianum nec ipsum nimis ad distinguendum in hoc gener inclinare. Et adscribimus eidem haec ex scholiis ad B 39'Ορθήν ' : υτ υς ὀροτονιυς ἐπιθετικῶς γαρ τετακται Nec miramur si alia scholia et Eustathium inspicientes fuisse doc
mur qui Dra ἴδιον vel προς διαστολὴν ἐπιθέτου mallent et Og h. L et λαφυρας 12 et νήσεν δ' ἐν Κραναν ἐυίγη
Γ 445, et minus etiam miramur si ustathio tales videbantur, , οἱ κριβέστεροι ut ad Bol ait: τας δε λαφυρας βαρυ- νουσιν ακριβέστεροι προς διαστολὴν του ἐπιθέτου. Et facilia sane sunt decreta eiusmodi Alo, et γαρ τριγενες ξυνεται Theognos eram. . II p. 79, 14 saeilia et percommoda.
Haec brevissime monere non absonum visum. Antequam
enim haec quaestio perlustrari possit necesse est omnes quibus eodices adeundi facultas est nihil de suo addant vel demant intelligendoque faciant ut nil intelligant. 15. Herod. IIήδαιον olaraoχος ως Iήδασον, και ἐπεκρατησεν καὶ ἴσως ἐλει φορμὴν τοιαυτην ως τολλα- κις τα τοιαυτα τριτην re τέλους χει τὴν ξειαν, εἰ λῆμα αἰτεον προκαταρχοι, εἴσπερ ἐχουσι τι βέβαιος παρα γαρ τδβέβηκα , εύς- ωίλαιος, τὐ-αιος, τb ιμαιος δ'' τοιουτον
302쪽
1 Quae proprie ethnica sunt, ut Θυρι αιος, Maio. γδαία
Diodor. IV 43), Ἀκταιος, Αἰτναιος IDσαιος, Ἀσσαιος, Ductioς, Νυσαῖος. Properispomena ex regula supra exposita. ambi. v. Pyth. 26 ναιος 'thagoreus Scrib. puto Gaiος, ab Ela, quae est urbs Arcadiae. 2 Quae sunt adiectiva vel adiectiva esse possunt vel certe ab substantivis brevioribusque adiectivis in hunc canonemra flexa Ἀγκαῖος, Dyoαιος, Οὐδαῖος, Ἀνταῖος, 'Υλαιος, Λαφναιος, Ἀστοαιος, 'Ορθαioς, LIMυνανς, Μοτσαιος, Ἱσαῖος. mperi-Spomena. - ertinet huc Παλσιος, quod est a πάλη nam salso Herodianus Aread p. 43 29 Ιαλαι-- κτριον, παλαιος δῶ τὸ ἐπίθετον. Quod si ita se haberet, aut non mutatus esset accentus aut factum Πύλαιος. Item salsus in hoc genere Herodianus in Lλλαιος, B 842:του Iυλαιος τὴν πρωτν λτονητέον προς αντιδιωμολὴν του τοπικου καὶ τιν 'vij τὴν IDMιον puto πυλαῖον sic cod. A sed . obea paralipom. p. 342 3. Quem puto iam Aristarchi errorem fuisse. - Υλαιος, quod prascipitur in Et M. p. 193 17-a verbo λω an falsum aut corruptiun est. - am sola excepta quaedam a Deorum nominibus ducta ' 'μοιος, μαιος,
3 Quae ex brevioribus propriis in hunc ordinem transfodimata. Πρσης Ιεesaio Myne Apollod. p. 22. Κλεάδας Κλεο- δαιος, quamquam haec forma v. Boeckli schol. ind. Isthm. 15 etiam aliter iudicari potest. Sed in hunc ordine sommodissime refertur Θειαῖος Pind.). Nomen είας est Anton. Lib. λδ Properis mena. 4 Quae sunt a verbis vel si hoc minus placo dicere)quibus adiacent verba et verbalem significationem habent me primum admoneamus de Trygaeo Aristophaneo, de quo schol. Pac. 62 τουτου ονotia κυριον, ora ἐν Ηρωδιανις προπερισπ 3, οι δἐ λοιποὶ eo τι πιιαιος προπαροξυνοτω. De causis Disiligo b c Orale
303쪽
eius certiores acti essemus, nisi scholion ex arisino codice editum a Cramero ad II E 69 An. Par. III p. 283), quodine 297rodianum referre videtur, in ipso fine ubi evγαιος commemoratur librarii aut potius excerptoris culpa obscurum esset: Πήδαιον βαρυτονητέον saec)' τα γαρ δια του am Oνομ- τρι- συλλαβα ιρι μὴ ντα ἀπ ἐλυάτων πGραγωγ ιι id συνθοα ἀντιδιαστελλόμενα προπερισπωμεν εισιν ola Ἀλκαῖος, Dyλαιος, Μουσαῖος. μὴ ἀπι ἡγνιάτων εἶπε παραγωγα δια τιτιμω ωαιος καὶ λυω υαιος καὶ σιλ ωίλαιος καὶ πηδωIΠήδαιος. ηδε συνθετα διὰ τὸ υμαιος, ιγήτε αντιδιαστελλομεν δι τι μήν μηνός μήναιος τι μέντοι τρυγω ρυγαῖος μου κυριον, ἀλλ' ἐπιθετον ιονυσου. in incertae coniecturae multae sunt cogitanti etiam de ληναῖος et Aήναιος distinctum certe a Philopono, v. Lobeck paralip. p. 342 certam serenti gratiam habebimus. - έλαιος, Νίκαιος πιμαιος. λαια
uxor Lysimachi Strab. X 565. ωαια uxor Agidis Ath. 308ὶ
535b. Πήδαιος Πειραιος Sch. Hariet o 40 οντως Ἀριστοπος . ac nota vexatur Buumannus. Sed est annotatio de accentu nominis IIείραιος δi'. - roparoxylona certe ea Proparoxytona, quae unam habent mediam consonantem nam
si qua duas habent an idem canoni subiecta sint hoc nescio. Sic pater Tolmidas utrum Toλμαῖος - ολμαιος sit hoc aut res aut mea me inopia diiudicare vetati te non possum dicere de iis, quae a futuri sun πινγήσαιος est Quint. 8m I 88. et ala A 291.5 Per se spectanda maxima copia peregrinorum nominum, quae Graeci in hanc sorinam deflectere amabant, sed maximam partem latet origo, Persica dico, Indica, Illyrica, similia Ba-γοῖος, Μαζαῖος, onaita, eti). - Properis mena ii.
'o In ultima pagina ed. II Lehreius addidit, In fine scholii seribere debebam τρυγαῖος. Nam tantum patere videtur, in hoc scholiora ceri, τρυγαῖος ab τρυγω hoe accentu emo epitheton Dionysii Λιονωιος τρυγαἶο. et putea additum fuisse: δ δὲ κυριον-δ-αρα loesto dνει Dπαιος. Quod si ita est et si scholio Aristophane fides, scholion illud ad Iliadem Herodianum non integrum reseri. 2ὶ Πειρεω Y 484. Πειρ citra M. 327. l. Πείρως TZela Hom. 2.Haee non nimis miror. Sed Πεί-o tW844 doctrina mo non assequitur. M Scribe Πθαio Herod. VII 88. Et imo Aeseh. Pers. 313 96l.
304쪽
16. Ea, in quibus Herodianus Aristarchum commemorat, ut recte iudicemus tenendum est, quod iam supra tetigi. Herodiano partim monstruosa analogetarum et nihil non temere tentantium grammaticorum figmenta refutanda esse de quibus 2: 8 nec Aristarcho nec Aristarchi aetate cuiquam in mentem ven rat dubitare, quae tantum unius alteriusve grammatici sive e tinaeia sive perversitate iudicii in dubitationem vocata fuerunt. Ut quosdam in simili re 'χλυμπος et 'Oδυσσεις scribere maluisse accepimus, sic ut hoc commemorem nec defuit qui μηνίς pro ιῆνις requireret. Nomen homini erat Glaucus Tarsensis.
Res annotata ad ιγ γι αειδε. Et quid absurdius fingi potest 30M quam quod Eri erant qui scribere vellent διχθαδί η ιεωoμιλον - ut sit decurtatum ex διχθαδίη. το πλγῆρές ἐστι διχθαδια ῶσπερ καὶ Αοἰσταρχος βουλεται διο τὴν χθα σιλ-λomi ὀξυτονWέον παραιτητέον ὁ τους βουλομένους εἶναι διχθαδίν με δμιλον καὶ τὴν δι σιλλαβιμ ξυνοντας . artim ipse Herodianus certorum et vulgarium nee canone exemtorum accentuum causas positurus et rationes inquisiturus Aristarchi auctoritate vulgarem accentum confirmat Herod inat.
M. p. 678, 36 ποθὴ γλιαδος α Ao-απος ξυνει, et II 390 χαραδραι προ τέλους, ορεια ὁ φαρέτραι προείρημα δἐ τα τῆς ναλογίας. οἴτεος ει καὶ Ἀρίσταρχος II 324 πρις Ἀρίσταρχος ο μέχρις ἀνεγίνωσκε, παρ καὶ ἐγένετο et E 60 ἐπιμίξ Ἀρίσταοχος ως κουρίζ καὶ εἰπομεν ὁτι τα εἰς ι ἐπιή-ὐ ματα ξυνεται, σημειωσαμενοι ὁ πέριέ βα--μενον Non minus, opinor certa fuerunt κυλλοποδιον ad Q 331. Γ 182.
μογοστοκοι A 270 ενεσαν Ζ 244. υλη κοι ri , quod plurimi grammatici secuti sunt, sed recentioris aetatis consuetudo notabat hoc vocabulum Oxytonos, Κ 134. II 224. φωριαμος Ω 228. Nam φωρίαμος Atticum Et M. 804. φυλακος quod nunc apud scriptores praevaluit videtur sero probatum esse ab iis, qui vocem et esse genitivum brevioris sormae et item notandum esse dixerunt v. Eus 1365, 47. t. M. 65 50. Steph. 'g. s. s laeta p. 325 Mein. , quamquam ἀνακος poterat admonere, hic caute agendum esse Aristarchus scripserat φυλακου. 566, Disiligo b c Orale
305쪽
A 591η. Herod Arcad. 53. Quorum causa exponit Herodianus. An maris cum quibusdam ἐπισκοπος quam cum Aristarcho ἐπίσκοπος, de quo Herodianus: καὶ γαρ Id i h σιν θεια ἐπέσταται τὴν τοιαυτν συνθεσιν - 38. Quis porro Ascalonitae potius calculum adiiciat 3 22 νηπενθές, χολόν τε κακων ἐπιλricto απαντων scribenti pro Aristarcheo adiectivo ἐπίληθον ut ἀντίτυπος , quod sequitur Herodianus ach. h. Les. Lob. m. p. 91. D 30 Aristarchus Μέγην και ἐπεί et παραδοσις . contra Ptolemaeum et alios, qui requirebant Μεγῆν, ut Ἐρμῆν et Ποδῆν, egregie defensus ab Herodiano cs Choerobosc. Behh. 1359 Cuius argumentis addi potest et hoc ipsum nomen apud indarum inveniri declinatum Μέγα
Nem VIII 26, et pauca omnino videri contractionem passa esse et quaerendum esse, an propria in έας, quae sunt ab adiectivis,
contrahi possint ΙΠρωτέας, Ἀριστέας, Μεγαλέας Polyb. V 87), et fortasse ειρέας et Θρασέας certe notiora ex hoc genero quae contracta dicuntur, ' μῆς, Ποδῆς Κισσῆς, Θαλῆς, Ἀπελ-λγὶς 33, item ex inscriptionibus cognitum Duxi praeter Iriuέας, v. Boecis ad 2443, non sunt ab adiectivis. - Contra scripsit Aristarchus Μενεσθῆ E 609 gi fides schol. V i et Eustathio p. 96 36. - ώρσε δ' ἐπὶ γῆν ανευον ille, ut schol et
Eust ad ia 313, in sorma contentiosa. - κατεν- scripsit
320. Alexion et alii κατένωπα. Quod utilibus rationibus ali)
306쪽
300 fulcit Herodianus Aristarcheum defendit per metaplasmum ex ἐνωπὴ θυσε τι κακι ἐεζουσαν ἐνωμῆ E 3 4 . Utcunquo ἐνῶπα explicas non videtur alio loco habere posse accentum; ind κατενωπα, quod sic scribendum sive ἐν ona substantivum est, sive quod ego puto adverbium, ut καταυθε, ἐσαυθις κα- τι , ποτηλου, ἐξετι non reiecto accentu*3β. Paradosia conis
X 67. s. 454. 2 82. Non raro etiamnum occurren Voc.
scriptum utonos. Cf. ἀλκηστής, τευχυστής. Nec iam postea quae a nobis supra disputata sunt potest suspicio emo δῆμος et titio tantum distinguendi causa ab eo inductum esse S 240. i. n 213. Eust. 10, 59 . Nec hanc ob causam ἀκιιηνες et ἄκμηνος inust ad st 19 p. 944, 38 schol. h. se Et M. p. 49 30 qui tamen locus turbatus est aty. - so νοιιόκλυτος non videtur dubitatum esse X 51. K 109. D. M. 215 . Contra in ἀστρασι de paradosi non traditum plurimi et ipse Herodianus malebant αστρασι ut νασι, προβασι , cum Aristarchus praetulisse ἀστρασι δεώς πατρασι β 28. Vereor ne minus recte illi nam ἔνατα προβατα speciem tertiae de- 3l2helinationis habenti Doσωσωσε similius est, quod tamen ipsum
iam in nominativo declinatum προσωπατα. - Ι ἐριουσι profuturo ab Aristarcho erratum esse facile concesserim Herodi nus idem sequitur, lexionem qui ρυοῖσι voluerat rerutans:
praesens dicit pro futuro positum, ἐ-λλαγῆ πονευν. Quod iudicium error apud veteres grammaticos pervulgato nisum nec 30 ab Aristarcho alienum putandum scio. Ergo si in hac re nihilai Legitur sic ἐσάντα δων 432, quod quid differat ab αναντα, ἁ- τανrα, αραντα facile est videre, quid ab ἔναντα difficilius. si tau νος ab taufi 9 non potest dubium esse. .. γα in τουηνος τυπος τῆν ρεῖαν ποθεν tym M. 49, 38γ. Quid quod vel ἀαεναγνο cui μηνος comparari debet oxytonon est, quamquam litteram privativam habet' - Quomodo in utroque quidam potuerint propa xytonesin requirere ne properi omenon dicam non intelligo. Si quid dubitari licebat licebat, an etiam ακμηνος pro γε-ro potius, quocait. --κuηνοι καὶ ἄπαστοι Apollon Rh IV 12sb. α χῖνος ὁδοποι Suid
307쪽
habuit quod sequeretur quam iudicium suum ad errorem proclivis erat. v. Herod. 8 78 1454. II 129'i'. mirum est quod dicitur πιερυγος scripsisse B 316. 475 Eust B 316 p. 229, 383τ δε πτερυγος λαβεν αρεσκε τοῖς naλαι ni κατα PQ ι- παρχε in ἀνάγνωσιν, ως δ' αλλοι φασὶ κατὰ παραδοσιν ritoni t νειν ἀπδ ευωως ὀξυτονου τῆς ni πτερυξ, o aiλο ου
es Eust ad F 875 p. 1334, 28 τ ὁ πτερυγος, ο δηλοῖ τὸ σαοκωδες τῆς πτέρυγος, κἀνταυθα ς καὶ ἐν τῆ me rei dig. cirpo ξυνει Ἀριμαρχος των ἄλλων προπαροξυνοντων puta apud Herodianum nominatos fuisse tolemaeum Tyrannionem Al xionem, cetix 44 ορτυγος Schol V ad B 316. Et M. 694 sud 485 . Tantum videmus erodianum non ausum SSereiicere et sortasse non tam propter Aristarchum quam propter paradosin. Confer ut teneatur a choreobosco ad Theod. p. 810gi. - Difficilia iudieatu sunt ἀνοπαια a 320. Metrinies 332. μεῖε Z 18. - Quod rarissime factum ut Aristarchus non 3l3ὶ conspiraret cum paradosi aecidit in περκνος Ω 316 et, quod unum ex omnibus miramur, in uaoτη. E 656 τ ὁμσμὴ δασέως περιοπῆ δἐ καὶ ὁ σκαλωνίτης καὶ οἱ πλεί-ς. ρ - νει δἐ ὁ Ἀρισταρχος βουλοuενος αυτ του ιι τήδην ἀποκεκοφθαι δι καὶ κατ αυτὴν χευρὶ go ι γεγραφεται. ἐπικρατεῖ εντοι τι περισπευνιενον, γενοuενον παρα- ωιια - τὸ ωρτω es alti se L ib et D 162. Eus 592, 17. Hoc notandum Aristarchum adverbium Maoτηδην sic puto, non μιαρ- τ detin in Homero suo habuisse pro υαρτητην, 584. Attamen satis mirari non possum tantopero hic Mistarchum a via sua deflexisse. Nam ἀιιαμη est etiam eontra canonem adverbiorum 302sii. Alterum schol. II 29 non est Herodiani sed cf. O 351.γ i Curiatado seribere maluerit nescimus sed qua contra disputat Herodianus os rem non tangunt. Tota quaestio enim orthographica
308쪽
in τη, monente Herodiano Q 162. -- Quod hotius habet p. 200 λαβέ ὀξυτονεi φασι τους περὶ Ἀρίσταρχον παρὰ τὴν χρ ιν tu τ εθος pertinet ad aliquem locum scriptoris Attici, ubi scholiastas fusius de Attica prosodia λαβε a vulgari usu
Iot sic καὶ θος discedente exposuerant, qua in re ut in Homericis iactum vidimus ad Aristarchi auctoritatem a quo primo libri accentibus distincti erant, rocurrerant. - Ex altera Photii nota p. 10 σησαμχῆν περισπωμένως καὶ Ἀρίσταρχος καὶ Σελευκος et δε χρῆσις τέρως intelligimus Aristarchum pertinent haec quoquo ad certum quendam poetae locum ex analogia et usu antiquo dedisse σησαμῆ, quod posterior usus corruperat in Ghsaia η - Quo minua temere fecisse putabimus quod contra
ἀμυγδάλη scripsit et de fructu et de arbore, Athen ΙΙ 53 . In reliquis ex hoc genere quod sciam non fructus item dictus ut planta συκον , κῆ ἡόδον doda 3 quod plurimum interesti Fructus nomen ad arborem translatum est ut ἐλάα); quamquam etiam ad reliquorum similitudinem dici poterat arbor ἀιμυγδαλῆ. IV 212 legimus γνιην γωνικως μετέβαλε τὸν τόνον, ἐπεὶ τὴ ἀκολουθον λ ά μιν ως Ηρωδιανις ἐν τελια τῆς καθό- 314 λου. Hunc locum tetigit Lobeck Phryn. p. 302, non satis sibi clarum esse professus Tetigit idem scholiasta I 242, sed nec eo clarius fit, nec observatione hac, quae est apud Theognostum p. 106 et in Boiseri Anecd. ind. p. 1383 ἰγνυα, δρυα δ' , Ἀρίσταοος Θ λβη συστέλλει τι α καὶ ἐκτείνει τι υ καὶ προπαροξύνει, ἐναλλαγὴν τόνου πεποιηκως, ως φησιν Ηρωδιανος Beh- herus scripsit τόνου καὶ χρονου. In schol. Pindaricis commemoratur Ol. 44 Aristarchum
legisse γιέντα λβον, alios γίεντα ut χαρι-a). Eus ad F 116 p. 1291, 44 ἐτι στέον καὶ ὁτι ἀπο τῆς δοχμῆς et δοχμης βαρυτόνως γίνεται τὸ δοχμιον, περὶ ἐς Αιλιος
ιονυσιος σιν Ουτω δου τὸ τετραδάκτυλον Ἀρίμαρχος MV νε ευς δηλοι καὶ ὁ κωμικὸς ἐν του τοι δ' ἀφεστήκασι πλεῖν et δυο δαμά. ἐν μέντοι, φησί, τοις κριβεστέροις ἀντιγράφοις ξεῖα ἐπίκευται τὴν πρωτη συλλαβῆ κατὰ τι λοχμη,
2lsa Vid Loboerium pathol elem. II p. 29. 2λει Lentatus Herod. I p. 303 10 noti suspicatur pro ερίσταρχος scriptum fuisse ὁ τῆς ἀκολουθέας oro vel simile quid.
309쪽
299λὀπη, χθη, ακη mira certe analogia), ἔτερος δέ τις λέγει καὶ αυτος, τι δόχμη ς χθη καὶ στάθμη κατα ρυφωνα, ε 303 καὶ 'Aoέμαρχος ξυνειν ἀειοι - Αd Homerum redimus. 17. Eam legem qua plurimum profecit ristarchus, quam sibi ubique posuit, hic quoque Mutus est, ut quod ex Homero ipso me posset, in iis huic uni duci sese addicereti Adi 8 in M. 668, 30 ἀλεγεινά τε κυματα πειρων LIάμφιλος εοι Irtia λέγων τὴν προσθεσιν του ι μὴ ἐξαλλάσσειντο τονον εἰ δε περ υ οἶδεν ὁ ποιητὴς τ kῆμα καὶ περοωσι ζ 272hκαὶ ,σrερα scr. περααν ex Hom. μέγα λαιτιμα 174), δηλον τι καὶ πειρων ὁ μέντοι Ἀρίσταρχος βαρυνων ἀναγι-
A 364 quae haud dubio ex ipsis Aristarchi commentariis sunt λέξεις Ἀριστόπου βαoυνεται et ιμετοχη στενάχων). διδα σκόμεθα δἐ ἐξ ἐκείνου τορ ει βαρυ στεναχων μαέφη κρείων
2 β Ἀ-Inmtym. quo transiit, est καὶ τὸ ἐν συν τω ι βαρυνεται, τὸ δὲ χωρὶς περισπαται. Letas Herod. p. 330.
310쪽
Rem explicabo paene iotunam necram sed tandem aliquando intelligendum est quid sibi illa in-30 teraspiratio velit, quae equenter veteres grammaticos legentibus offertur.
De enclis et anastrophe Aristarchi doctrinam quatenus innotuit una cum reliquorum grammaticorum praeceptis exposui in quaestionum epicarum specimine primo. Nunc in quaestionibus epicis.