장음표시 사용
311쪽
L De vocabuli απτος imo et significatione quae
quamque discrepantes fuerint grammaticorum sententiae accu
sis 45M ενθεν καὶ Drip εστι δἐ -ριον διατρευγον τὰ γλα.
φθεψαι. Quae hinc in eommentarios suos transtulit Eust. p. 150, hoc unum addens Aristophanem in scriberet εατους intellexisse ιον. ἀμήτους, ας o δυνατα τις εἰπειν, i δυσπαρακολουθήτους, αις ου δυναταί τις ἔπεσθαι cs schol. D ad i. l. : quod fluctuat in Aristophanis lection interpretanda, iure dubites, num grammatici illius sententia ad haec tempora pedi venerit Herodiani sentantiam in exico suo exposuit Suidas. Nec reliquorum glossographorum verba, unde nil novi edoc mur, transscribere operas pretium videtur, duobus eaeceptis, unde novae grammaticorum accedunt auctoritates. hos ἀόπτους:ο μἐν δασυνοντες τὸ δευτερο α ἀκουοvσιν ἀπροσπελάστους, ῶν cci τις φαιτο o δ φιλουντες πρακτον λ πτοή 306τovo' ι δἐ τὰς νεκφευκτους καὶ χαλεπός. Anicis di δα- συνεν βουλεται γαρ ἀποδιδοναι, eo ου αν τις φαιτο α τας 318ὶ πολλοῖς προσπελαζονσας. tym M. 1, 3b τε κέν τοι ἀάπιους
312쪽
2 Herodianus ad 2 235 ἐξεσίην Ἀρίσταρχος δασυνειτὴν δει τέραν συλλαβήν παρα γαρ δ ιι, ν ησίν, ἐγένετο. ἐπιφέρει γουν προ γαρ ἐκ πατηρ αλλοι τε γέροντες . παραδλτον αἰσι μέλλοντα ἡ σία ἐγένετο καὶ κ ἐξεσίαους καὶ παρατ θήσεο θεσία ,πῆ δὴ συνθεσίαι τε B 339 . τ αυτ καὶ
ενήργει δασυντέον τι μω προδηλον ει κἀκ τῆς συναλοι ἰς, ῶς φεπε κλονέ o 496 . Quod qui dubitari potuerit, disces ab Eustathio p. 203 11 εστι δἐ διέπειν τὼ τάσσειν ἀπ τουε no τι λέγc mi καὶ ἐκ του πω τι ἀκολοιθώ. Hesych. δίεπε:
συνημοσιναι quod ad suam muniendam sententiam non videria Oed. yr. 47 Η.
313쪽
tur ab Aristarcho neglectum fuisse. V. Apollon lex. p. 746 147, 10 e. . Qui secus acceperunt, praesens formae mediae verbi εἰu ad similitudinem formarum bo, quην, σου a adhibuisse perspicuum es V Eustathius ad D 106. Herod. O 10.b II 558 κειται ανηρ, ς ποευτος εσ-ήλατο τειχος Ἀχαμυν, Σαρπηδων Hic locus advertit attentos Homeri lectores, quod non Sarpedonem sed Hectorem primum in Graecorum muni
ἐσαλτο πυλας Sarpedonem contra dixerat tantummodo muri pinnas primum disturbasse M 397 Σαρπηδων δ' - παλξιν ελων χερσι στιβαροσιν Ωχ, ν δ εσπετο πω διaυπερεc. Quare nonnulli, atque in his Lysanias, grammaticu antiquissimus, Eratosthenis magister Suid. s. ' .), eo loco, de quo disputamus, intellexerunt ἐ- σήλατο, h. e. concussit, a verbo quodam σάλλεσθ&ι. Sic enim haud dubio voluerunt, ut πόλος πάλλεσθαι v. Hesych. sic σάλος σάλλεσθαι, non σάλειν, uno', ut apud Eustathium scriptum est. Iam ipsam difficultatem et quo pacto dissolverint verbis Herodiani accipe Ἀρίσταρχος καὶ O an αυτου δασυνοισι, υσανίας IIoecpi ριος δε φιλοι, 320ὶ προσνειιων τ τοι ii σάλασθαι l. σήλασθαι cum Eustathio)γαρ φησι ηιιαίνειν τι ποσπαν καὶ σαλευειν. ὁ δε σαλευσας πρωτος τὸ τειχος Σαρπηδων ἐστιν, ὁ δε εἰσπηδήσας Eκτωρ. φημὶ γουν δε-αρπηδων δ' παλξιν ελὼν χερσι στιβαρν σιν 'la' 3083 Ibno nasci ' εα δε του 'Eκτορος , ,hi ξ δ αυφοτεροις γαιροvς , ιτα ἐπιπερει , ὁ δ' &θορε φαίδιυος Ἀκτωρ . Hεινον ὁ πείθεσθαι Ἀρισraino δασυνοντι. ἐκδεχεσθαι Or υας ουτως τι ἐσήλατο, στι πρωτος ἐφήλατο καὶ ἐπεπήδησε φ τείχει. ορα γουν co ου εἶπε πρωτος διῆλθεν Ἀεν γαρ Eκτωρ 1re υτος διῆλθεν, ὁ δε Σαρπηδεῶν πρωτος ρυησεν επὶ τ τει
Na Nomen Porphyrii, quem hunc locum eadem ratione interpretatum esse ustathius testis est . 107b commentator longe recentissimus, cui scholias debentur, pro Lysania minus sibi omito substituit. Porphyrii est alterum scholion in Venetis ad h. l.
314쪽
ἐπαῖξαι M 308), cor τὰ iλατο ταυτὸν ειναι se qua μαι.JUltima verba quae et ab antecedentibus discrepant nec exstant apud Eustathium, ab homino nescio quo male sedulo inconcinne assuta sunt. Apud Eustathium eadem legimus p. 1075 sed is refert praeterea primum Aristarchum cum ἐσῆλaeto prasferret explicuisse ἐφήλατο tum alteram lectionem non admodum placuisse veteribus, καὶ ουδἐ πά Ἀποδεκτέα τοις παλαιοις ἐγησις), denique Apionem et Herodorum L . Herodianum in hoc loco explicando cum Aristarcho stetissa quod ipsi vidimus. 6 Schol. A ad G ὁ Ἀσκαλμνίτης ἀεκήλια ιον οὐχ et συχα Oidi εἰρηνικά, ἐαε ἔκηλος μέσπος, ἄστε στέω σιν D- των αυτὸν corr. Letas Her. p. 306 ἐκδέχεσθαι. υτ υς ει καὶ Ηοέσταοχος Io ταρπώθχὶ et ἀκουσια, a D αν τις κωναάθοι οἱ θ δἐ καὶ ζάλεξίων .
283a Reliqua non sunt Aristonici. R In cod. A est τροφωνει quod ρυφωνι eorrexit Bastius δε
315쪽
305 Ἀρισταρχω. Recepit haec usi. p. 24. - Hoc loco miramur Aristarchum neque dubito quin plerique una nobiscum miraturi sint. Itaque dubitamus ustathio aures praebere de Aristarchi rationibus aliter tradenti ac probabilius 3 p. 48, 30εστιν ovν ἐκ του τάλας καὶ του ινος ταλαοινος κa πλεονασμω Αἰολικ se τοῖ, ταλαυρινος, ως ρηκτος αυρηκτος διὸ καὶ των παλαιων οἱ μἐν ιολικως ἐφίλουν τ ρ του ταλαυρινος, ως
ιενον, καθα προεωέerii. At ego auctor sim, ne quid contra Herodianum credamus ustathio. Res haec est ut alii grammatici sic Aristarchus putat in compositis nonnunquam alteram 322ὶ significationis partem delitescere et quidem ita saepe ut nos nec intelligamus cur ita velit nec quid consequatur. Attamen laetum est et suam in hac re sententiam ut indicaret spiritu usus est ubi delitescere significationem indicare volebat, mediam
aspirationem non posuit. Vide Aristonici notas ad II 68 et X 319 in abstet ευήκης, ο τανυηκες illud ἀκή significare, in τανυήκεας ζοv non significare, ut in κελαινεφἐς ahιa. Et recte accipiamus in his παραγωγον et παραγωγή, quae quod
videam in his per abusum quendam adhibentur, non ut vocabula non inesse dicatur, sed non significare. Herodianus II 635ως των se το δουπος ἀπὸ χθονος ευρυοδείης παραγωγὀνήγουνται τὴν λέξιν, τουτέστι παρολκὴν τῆς ἐμ τέλox λέξεως. Item Herodianus de ταλαυρινος modo dixerat E 289 εἴτε di λεκτb ἐχει τὰ ἐπὶ τέλους ειτε παρέλκει quod Aristonicus dixit ἡ διπλῆ δτι παρηγμένως λέγει ταλαυρινον. De κυαλος ad O 05 Eκτωρ ει πρυμνης νεὸς mi φατο ποντοποροιο καλῆς
εὐκυάλου, in Herodiani nota, quamquam non integra est, tamen intelligitur, tres sententias eorum grammaticorum commemorari,
qui et hanc paradosi quoque fuisse dicit ωκυαλος cum medio leni scriberent, partim eorum qui inesse quidem ὁλος putarent, alo sed non significare is καὶ τάχα ἐπεὶ μυἐν αλλο τι κυ ἐκ τῆς ἐζεως σημαίνεται ), partim eorum qui re vera et proprio
sensu αλος paragogicas syllabas esse putarent. Ceterum Herodianus hoc etiam loco in ea re παρολκῆς vocabulo usus erat,
ut in ει ρυοδείης Quod ex Etymologici M. nota s. κυάλου intelligitur, quam hinc fluxisse apparet, quae haec est: κυάλ-,
316쪽
τηρεῖ πνεῆφια, ἐν ἀμφιαλω γθακὴ a 386 , φαλος, παραλος. εἰ οὐ καὶ τουτο ἐπίθετον ον scribe ἐπιθετικοψ, ἴφειλε δα- συνεσθαι, ειπε ἰν συνθετον νυν δε ταραγωγὴν λαβε τῆς cιλὸς κατα παρολκγ ν κειιιένης. διὸ l. αλλοι ἐφίλωσαν τ α παραγωγὴν ἐκδεζψιενοι καὶ ου συνθεσιν Sive hi sive illi significare quidem nihil volebant quam ταχειαν. Inde duplo apud Hesychium explicatio est: υκυαλος οὐκεια, ταχεῖα, ταχύ- πλους Sed Herodianus quod videam ad propria quidem perienem distinguenda inclinabat sed in adiectivis illam παρολκῆς
doctrinam nec adamasse videtur nec spiritum lenem adsciscendum putavit. Vide et ut loquatur de ταλαυρινος et ut 0κναλος cum omnibus similibus item ut υφαλος cum aspero teneat O 705. De ιελιηδέος ad Λ 346 servatum hoc δασυντέον τὸ ιελιηδέος, cf. eius scholion modo exscriptum E 289. Relatandi erant, qui aliter statuerant Elym M. p. 577, 29 ιελιηδέα apιλέως 'αρκει γαρ τὸ ιέλι προς- ευτανισαι χ' ηδονήν. esych. Πελιηδές φιελιτωδες ήδιστον δι καὶ ἐφιλοντο παρήχθη γαρ παρα- ιιέλι ενιοι δε υς έλι δύ. διὰ καὶ δύσινον. In quo item vestigia vides eorum quoque ut in uκυαλος vidimus qui ιιελιηδης vere paragogicis syllabis formatum putarent. Aliud ex hoc genero est quo ad Aristarchum reducimur. Hoc est sch. V ad x 332 ιι δ' οὐδἐν σταε νοσφιν ἐοντα:ουδέν φιλιυς, ἔνα παρέλκη τὸ δέν δυναται δἐ καὶ δασέως. s. ad 512. Schol. A ad 444 πλεονάζει τὸ δεν Ἀσοδυναιιε γαρτυ Ov ετισας Ἀριμαρχος παρέλκειν λέγει τὸ δεν, Ἀπολλo- δωρος ὁ ἐν γλωσσαις εἶναι τὸ πλῆρες Ουδε D. πολλοις γαρκa των αλλων γραμ/ιατικέων δοκει τρια εἶναι Eρη orsu, vati καὶ δέ κα εν. Quod nec Ar nescivi Ad Aristarchum pertinet etiam schol. II 274 υδέν sh διαλγῆ δτι- δε παρελκε-
aeta Haec qui consideraverit testimonia, lacillime perspiciet, cuire Aristarcho illi spiritus in modiis vocabulis servierint. Scilicet si de verbo aliquo vel alii dubitaverant vel videbatur du-
317쪽
aurbitari posse utrum illud compositum sit an minus, utrum cum voce a leni spiritu incipienti compositum an ab aspero, quid ipsi videretur illorum signorum ope adhibita indicabat Quilo apparet cum reliquis accentibus uno eodemque loco habenda esse Usus est simul in compositis ut indicaret, utrum secunda pars vocis expressam significationem haberet, an delitesceret: quod discipulos scire volebat a . 2. Et de Aristarcho diserta quidem praeter ea quae congessimus testimonia desunt quibus in vocibus do illa in mediis vocabulis aspiratione locutus sit. Sed licet tamen de pluribus suspicari, do nommili paene pro certo affirmare. Et M. p. 779, 9 περικταίνοντο δεποδες ir περικταίνOVTO
το ἰκταρ, ὁ ἐστιν ἐγγυς καὶ γαρ προείρηκε , γουνατα δ' ἐμμ
'Ρ τῆς οδισσείας . .. ὁ γαρ Ἀρισταρχος φροι ἄγαν ἐπάλλονro, προ μουμένης αυτῆς Ταδίζειν ἐν ταχεως, siri ινσιιένης δέ, ἀλλὰ κατὰ βραχυ, δια et γῆρας cod. a ρευς . Sensum ex pressit ut Virgilius studio properabat anili IV 4 l. φαίνεται
δε Antiqui grammatici haud dubio pro signo spiritus usi sunt τοlhχOzi flaniti του Η Choerobosc. Behk. p. 803. Hanc formam describit Priscian de aec. o. 2. Schol. Dion. m. qui ex codd. indiciis videtur vel Porphyr vel Theodosius esse p. 683. Alius . 92. Diomedes ib. 780. CL Apes do nota aspirationis gras. - Semicircularem ii qui scripserunt quae edita sunt Aread p. 188 19 l. es. Mamech. T. H. 127 not. 4. Illi simul hanc formam habent ireumflexi . hi alteram nobis usitatani. 28 Lysaniam lectionem noακταἰνονro ante oculos habuisse suspica tur Ruhnhenius ad Tim. p. l.
318쪽
et oίνυν τὸ πλῆρες κατ Ἀρίσταρχον ἐρικταίνονro. καὶ δῆλατα γῆς ἀναγνωσεως ενιοι δἐ . Quae quamvis plena confusionis et obscuritatis sint, tamen illud apparet et primis iam nascentis grammatica temporibus de hac voce dissensum fuisse et sententiam suam explicuisse Aristarchum et totam de eo vocabulo disputationem cum quaestione de media aspiratione arctissime coniunctam suisse, cum quidam κνεισθa inesse putarent,
alii aliud quanta dubitandi fuerit opportunitas magis etiam patebit ustathium conserenti ad L L p. 1936. De vocabulo ικταρ vel ἴκταρ, quod ad explicandum adhibetur, id schol. Hes Theog. 691 et Ruhnk. im. p. 149. Denique cum Hellanicus Aristarchi aequalis sit v. Grauert ein Mus p. 208 propter eius dubitationem suspicari licet et ipsum Aristarchum ad y 185 quaestionem de interaspiratione tetigisse. Scit. ' 85 hoc schol est: ἀνιείης δασυν
γων των ἐφιεντων τοῖς ιιιάντας τοι κυσί. φιλοῖ ὁ Ἐλλάνικος παρα τὴν ἀνίαν ἐκδεχομενος et λυποίης εἰ ὁ τουτο, ἐχρῆν γε φειν ανιωης τοιαυτη γα et δευτερα συγγία. Apponam de Hellanico Grauerti verba p. 208: gugleich erschein e als 325heiner de Grammatiker, welcho im Homer alle Dialecte fanden'. Sc eas etiam quas olim dialectos fuisse fingebant. Atque has de medio spiritu disputationes sicuti a principibus grammaticis institutae fuerunt, valuisse deinceps in com- ala mentariis Homericis ex locis allatis affatim constitit. Reliquum
est ut ceteras, quae ad haec carmina pertinent, eius generis quaestiones, auctorum nominibu nunc magna ex parte arentes, sed ex Herodiani prosodiis Homericis excerptas paene om
319쪽
κατατιθέμεθα τουτοις Herodiani verba sunt.
320쪽
Schol. A καταείσατο φιλ-έον ἀπδ rore zo v ιδ o aevro- νου ὁ πηιιπιι ηιος Sch. BL ἐφάνη παρα- ει&0 η κανηχθη, dirae τ εἴω τὸ δηλον et πορεvos at Mirum esset, si Herodianus tam perverse hunc locum intellexisset ut verbum καταείσατο ab ειδω derivaret atque per ἐφάνη explicaret ubi ei humi apparebat hasta'. Hoc illis posterioribus relinquendum, quorum commenta in scholiis meta legimus, unde illud ειδωin scholio codicis A puto invito auctore migrasse. quidem ab Herodiano putaverim ειω prosectum esse. Inquisiverunt enim veteres in rationes, cur lenis esset verbi ει α aspiratio: a15 Eust. p. 1407, 5 φιλουται ὁ τὸ εἰ si καὶ τ εἶς αδε to reo- ρε us, ρχη, δια τὴν ἐπένθεσιν του λλως γα δασυνεσθαι ευφειλεν an του I. τὸ πορευομat. Forma ειω ubique a grammaticis adhibita in formis vocabuli εἶμι explicandis, . . 121, 29. Schol. Hes Scut. 23. - Fortasse suerunt, qui eo de quo dicimus loco καταείσaeto a καθ - ω καθίηυι derivarent, sensu intransitivo cs Buum. m. I p. 545), iique ab Herodiano resutati. Sed haec mera suspicio est. E 164 ἀέκοντας στέργίς ἐστι του κοντα et ἀέκοντα διὰ δασυντέοντι e. ταίει υν Νικίας φιλων τὸ ε' ιεται γαρτον cod. o Ἀκοντα ἐπεντίθεσθαι τὸ ε, περ υκ στι - γορακοντα GDναλοιφή ἐστι eto Oέκοντα δια τι δἐ et α ἐφιλ υθη, Disiligo b c Orale