장음표시 사용
331쪽
et o veteres praecipere notum est. - Schol. Ven. I 262 de εἴ loqui videtur, non ut Behherus putat de Ior. Sed in singulis pernoscendis magnopere cavendum est ne ad inutilem vel etiam ineptam accurationem delabamur. Quod quibusdam veterum accidisse fortasse non iniuria tibi intelligere videaris ex hoc loco Apuleii de not aspir. 45 p. 117 Alia vero, vaha, alia, he et si quae sunt aliae interiectiones, quae in medio aspirentur, gratia significationis aspirari dicuntur: sicut setiam eiusdem significationis causa quaedam in capite, quaedam in fine aspirantur, ut heu, oh. Ipse enim assectus, quo
interiectiones promuntur, cogit eas interdum praeaspirari. Non enim ad placitum sunt verae interiectiones, velut ceterae rationis dictiones, sed naturales, unde etiam omnium sunt nati O num interdum communes Sed illinc abnormis aspiratio in cor, ευμ explicatur.
23, Omnino enim non poterant euriosi homines in sobria egregii grammatici doctrina acquiescere; sed ab interiectionibus ad verba et nomina transferentes paene incredibile est ad quantas ineptias delati suerint. Ab tamen haec quoque historiae grammatices amatoribus iucundum erit cognoscere Lenius iudicandum de hinnio, quod aspiratur, quia cum Rugmento spiritus hinnitus profertur Aput aspo 28 . Vix hoc serendum Apul aspir. 42 is antem aspiratur in hesulo, quoniam ab hui interiectione oritur . Et g 38: Horreo respiratur, ut ipse aspirationis horror 326 cum eiusdem verbi significatione concordet. Haec vero iam vehementer ridicula, quae trudit gras. Vocem hostis aspirandam esse. Concordat etiam in hoc nomino aspirationis signum cum re, qua significatur. Ita enim effigiatur nota aspirationis secundum veterem scripturam, quasi 34l biceps gladius inter duas hostiles partes. p. g 6 Concordat etiam in hoc nomine, quod est homo, aspirationi nota cum re significata. Quoniam enim hoc nomen praeter aspirationis signum notum est in saei hominis notari, nota aspirationis annexa signum est divinae hominis faciei annexae, de qua acie scriptum est et inspiravit in faciem eius speculum vitae. Id. 44, ubi de aspiratione barbarorum vocabulorum loquitur, quorum ea esse aspiranda, quae ab ipsis linguarum, unde ducta sint, peritis aspirentur Sicineinricus, Humbertus , quoniam constat testimoniis eiusdem linguae eritorum, quod haec nomina ab eisdem Transalpinis non sine iussi- ratione spiritus proserantur. Sunt tamen qui putant eiusmodi vocabula egregiorum virorum gratia aspirari, ideo quod ipsum generale honoris Vocabulum non sine aspiratione notatur. Festus: ,Ηpluo dictus est immoderate bona sua consumens, ab eluendo. Cui aspiratur, ut aviditas magis exprobretur fit enim vox incitatior. . Haec sunt de spiritu. Quae pleraque non antiquum auctorem habent sed antiquae doctrinae sunt.
332쪽
326 Iam missis turbulentis, quibus Bacchus gaudet, exclamationibus convertamus nos ad Iunonis delicias Antiphan. p.
Qua haec nituntur doctrina de consensu significationis cum forma vocabulorum, ea nobis latius persequenda est. Est ea satis antiqua Didynii legimus observationem Athen. IX p. 392 πεδδν τὰ πλεῖστα τῶν ρνέων
non ita posuisse tantum, sed sicubi res serebat, in usum convertisse suum ex schol. r. Av. 30 iudicium facimus. Nam cum dubitarent interpretes utrum rectius scriberetur κῆρυλος an κεψυλος, is sententiam tulit roxaria φίσιν νομα κεlρυλος ιναι. Discipulus eius Trypho iam ni ρσκὰιιιιατα. t. M. a. φιλῆτης docemur Tryphonem ανιλῆτ' pro decurtato habuisse ex υφειλέr ς, or συνέπαθεν φαανθ τι σομαινομέν D. . . γα κλέπτης ἔνδειαν ποιεῖ, ου χάριν καὶ φωνῆς ἔνδειαν ἐνεδέύατο et eandem ob causam hμικυκλιον ex hμισικυκλιον, λιμb a λεincis sacrum putavit. Dolemus sane doctissimum ceteroquin grammaticum in ineptias
Sed pergamus doctrinas illius vestigia sublegere, ut pateat, laetaene fuerint segetes. tymol M. p. 812, 3 υραδες, α τῶν χειρῶν ραγάδες. συνέπεσε leg. συνέπαθε cum Et Gud. 566, b et Choerobosco Cram. n. Ox. II 277, 2 δε η φαανθ τῶ σημαινομένφ. ἐπειdὸ γαρ το υρὰς ἔνδειυν
χαριν διὰ του ι γραφεται. In contrariam partem hic annectamus de causa augmenti observationem grammatici in t M. p. 820, 25 ἄζιον Ῥεζητῆσαι, διὰ et πάνror μεγεθυνεται δ παρατατικώς καὶ ἔστιν εἰπεῖν, δτι ἐπειδρὶ δ παρατατικος πλέων ἐστὶ κατα τὸ ν σημασlαν του ἐνεστῶτος
327 ο γαρ ἐνεστιυς καριαως ἐστι, καὶ ἄμα ψ λέγεσθαι ἔχει καὶ το ευπι'
δὲ παρατατικὸς παρατεταμένην υι σημασίαν , τούτου χαριν ως πλεονεκτῶν κατὰ τῆν σημασίαν τὸν ἐνεστῶra, πλεονεκrει καὶ κατα τηνἀρχον. Et hoc admonere potest soluta quaestionis apud Moschos. Titetsi p. 41 sive Planudem Bachmanni II p. 36 cur χρυσουν, quod proprie sit χρυσεο vr, Ontnιxerint Attici, non κεραμεουν et χυτρεουν ἴσα μὲν γαρ ἀπδ μετάλλων σως διὰ τὴν συγκεκροτημένην καὶ εὐτονον αὐτῶν φύσιν συνεῖλον, τὰ δ' ἀπὸ πηλου ola di εωραυστα συναloετα- σαν - Varro has 2 p. 122 Sp. Vallum vel quod ea varicare nemo posset, vel quod singula ibi extrema vacilla surcillata habent figuram litterae V . Apul. de diphthong. g 25. Saeculum per e breve deberet notari, quoniam, sequor, vel ut placet Varroni V 2 p. 193 Sp. a sene derivatum est. Sed quia rem productissimam designabat, placuit ut eius principalis syllaba significationis causa produceretur et per diphthongum plane dignosceretur. Sen. quaest nat. II 5 Dicimus enim ut splendere sic sulgere. At illis antiquis ad significandum hanc e nubibus subita lucis eruptionem mos erat media syllaba correpta ut dicerent sulgere. Decent talia Sene- eum Stoicum, ut Varro Stoicoram doctrinam rettulit. Item nomina ver-
333쪽
baque non casu sortuito, sed quadam vi ratione naturae facta h. e. non θέσει sed φυσει P. Nigidius in grammaticis commentariis docuit testo Gellio X 4 illo quidem sine dubio non minus Pythagoreis suis idem tenentibus confisus. Refert Gellius ex eo illud lepidum et sestivum visunt '. cur motu quodam oris conveniente cum ipsius verbi demonstration Vos dicamus per V contra Nos per N. t item alia pronomina. Quae a Chrysippo eum mutuatum ess simillime do ἐγώ disputantem apud Galen de Platon et Hippocr. dogm. II 2 monuit Rudolphus Selim idtius in egregio libello, in quo do his quoquo Stoicorum rationibus multa egregie nos
numeri, quorum principalis liter est , aspirentur excepto ἐννέα. ρμhvγαρ εὐσανεὶ φυσικὸν ἔχει τὸ εν εἰ σκεδασμον τε καὶ πληθυσμόν, i di pontὶ ὁποσημαlνειν ἐελέλει του πνευματος ν δασυτης. s. de re P. sibi. De ἐννέα p. 4 et 55 inis. ἐννέα δὲ εἴρηται απὸ του et ἐκχυθὲν ἔν καὶ δια τῶν αλλων προελθὸν μέλλειν ἐν τῆ δεκάδι, δευrερευομέν ovosi ιιοναδι, πάλιν νosσθαι καὶ πρὀe aut στρέφεσθαι καὶ ἀνακάμπτειν. ωθεν καὶ φιλουται, λὶν συστολὴν τὴν πρὸe αυτ του νευματο του φιλου ἐμφαίνοντοe.' Scilicet aut hie Pythagoreus est aut nemo et et 22, σοφωτατον ἀριθμος. δευτερον δή τὸ τοῖ πραγμασι τα δνόματα τιθέμενον Iambl. vii Pyth. 82 Addamus hoc ex recenti scholio BL ad O 626 ubi quum δεινδὐαοτης alii scriberent, pars δεινδ ἀῆτη magister 343 argutissimus habuit quomodo litem dirimeret: τινὲς κακως νοῆσαντε elisiuili κως ἐκφέρουσιν γαρ ρσενικη ἐκφορα ἐμφαντικωτερον τὸν λόγον ἀπεργα εται καὶ τὸν ἄνεμον σφοδροτερον dilκνυσιν. Hic
scilicet sapientior, quam veteres linguae conditores, quorum mentibus nec θύελλαι nec αελλαι ventis videlicet rapidiores absona videbantur. In illis antea xllatis maximo mirabido visum si ad voci naturam imitandam non sono litterae, sed forma ut Vallum Varronis usos voluerunt. Quid quod otiam forma accentus Choeroboscus ad Theodos. p. 429mss. an notat tria esse in o exeuntia nec circumflexo, sed cui signata idov. ἰου, ου. καὶ hουσι διαφόρου ἀπολογίαe. λέγουσι γαρ τινερατι τὼ ἰδού δεικτικὸν δια τουτ ορυνεται, ἐπειδη δεικνυοντες τψ ακrυλιν τὸν τυπον τῆς ἀείας ἀποτελοιμεν τὸ δε ἰου δια τουτο δέννεται, ἐπειδὴ σχετλιαστικον ἐσtιν οὶ δε σχετλιαζοντε υζεle κέχρηνται φωνν et δε o ἀρνητικὴν δια τουτο ζυνεται, ἐπειδὴ αρνῆσεω ἐστι ὁ λωτικόν, ἀρνουμενοι δὲ ἀνανεύομεν καὶ ποτελουμεν τὼ τυπον τῆ ὀρείαe. - Ceterum doe
334쪽
jl: Ecce iterum in asperrimos strepitus incidimus, ut quod oculi
gaudent doleant aures. - Ιta aspirasse Atheniense propter 343ὶ certissima illustrium grammaticorum testimonia dubitari nequit. Athen. IX p. 397 ταως ε λέγουσιν ἈθηναDι ως φησι ei - φων, τὴν τελευταίαν συλλαμ περισπωντες καὶ da νοντες. καὶ ἀναγινωσκουσι tiἐν Ουτως παρ υπολιδι ἐν γ σrρατευτοις, προκειται ὁ τι αρτυριον 39rq, καὶ ἐν ορνισιν Ἀριστοφύ-
ορνις δῆτα τίς ο ἐστίν ου δή που ταως; ar λεγουσι δἐ καὶ τὴν δοτικὴν ταωνι, ως ἐν τεὴ αυτου Αριστοφάνης 884 . Praeterea Seleuci testimonium est ib. p. 398 ΣέλεDκος δ' ἐν τού πέumtis περι Ελληνι ιου' ταως παραλογως δε οἱ Getrato καὶ δασυνουσι καὶ περισπωσι . eriti testis gravissimi Apollonii synt. p. 31M iam antea mentionem fecimus Exceptio ansam dedit de lege docendi. Nam sic ille pergit apud Athenaeum 397e διιηχανον δε recto I ττικοι καὶ ωσιν ἐν τοις περ ula συλλαβὴν ον oli ασι τὴν τελε-ωσαν ὁπμ υνήεντος πομένη ' daσυνεσθαι πάντως γαρ εἶναι νιλὴν αυτην παρηκολουθ κεν, la νεως λεως, υνδαρεως, Μενελεως, λει πονεως, ευνεως, Νείλεως, πραος, ιος, Κειος, νος diὀς, χρεῖος, πλεῖος, λεῖος, λαιος, βαιος, φαιος, πυς, γοος θοος kόος, ζωος φίλαρχος γαρ υσα καὶ ἡγεΠονικὴ χ' φυσιν et δασυτης 344ντοις τελευταίοις ερεσι των νουάrων OvδαΠως ἐγκαθειργσται.
trina illa de nominibus et litteris ad ipsam naturam significatorum aptis musticis quoquo et magicis rationibus sustentabatur. Iuvabat tamen contraria ratione ad malum sermonem defendendum uti Arnob adu gentes p. 45 ed Paris. 160 - . . . Humana ista sunt placita et ad usum sermonis faciendi non omnibus necessaria. Nam et haec paries forsitan et hic sella diei sine ulla reprehensione potuisset si ab initio sic dici placuisset et a sequentibus saeculis communi esset in sermocinatione servatum . - Grammatici Graeci meliores, in qua re sine dubio aliquam. multum Aristarcho debetur in Cratetem nitenti, videntur in hoc genero permodici fuisse. Inspicias modo quae in supra allatis occurrerunt: quamquam non dedita opera hunc locum pertractabamus. Apud Apollonium pron. p. 3 quaeritur cur τις, si nomen est monosyllabum contra regulam breve sit, ἴσως δε καὶ συν rosio τῆς πενσεως ἀνακρισις τυ
335쪽
Quae hoc loco de vi et natura aspirationis exposita habes, Tryphoni, ut antea apparebat, accommodatissima. Argutius etiam aliquid in eandem sententiam excogitavit Seleucus l. l. 398 )τοῖς προύτοις τιον φωνηεντων κατα τὰς ὁπλα των νομάτων ἐκφορα συνεκφερεσθαι ἐθέλει sc., πνευμα), καὶ ἐνταυθοι προεττουσα καὶ τάχιον ἐκθέοι σα διυnιπολῆς ἐστι τευ λεξεων. τεκιιαιρο3 ιενοι Ουν Ἀθηναιοι καὶ δια γῆς τάξεως τὴν ἐνουσαν τῆ προσφθί φυσιν, ου ἐπὶ των φωνηέντων τιθέασιν, ἴσπερτας ἄλλας, προ δἐ τουτων τόσσovat ... εἰ δἐ τοιαυτη ἡ δασυ-της, μήποτε ἀλογως κατα την τελευτωσαν συλλαβην ὁ ταεως
προς τῶν Ἀττικῶν προσπνεῖται. Vides his grammaticis rem miram accidisse, sed hoc ipso esse certissimam causam si quaeris, me ignorare profiteor. Audebo tamen referre, quae de ea re non dicam inquisivi sed ludens cogitavi. Nam primum occurrebat, ut hoc unum nomen pirationem communem haberet cum bacchicis illis interiectionibus, possetne communem etiam aspirationis causam habere. Quare quod plerasque aves a suis vocibus nomen accepisse constabat, videbatur quaeri posse, sitne inter eas
καὶ προς ἐπὶ τουτοις τιθασὸς οἰsιώζων ταως Anaxitas ορνιθοκομοι ap. Athen. XIV p. 655Rὶ Id cum non improbabile esset, eum non multum morabamur, qui apud Athen. p. 398 fidenter pronuntiat: ωνόμασται δἐ ταως ἀπωτ=j τά- 330σεως των πτερῶν tum prorsus illum contemsimus, de origine
vocis Varronem nacti adstipulatorem V 11 p. 81 Sp. et doctissimum λεξιλογον Adelungium. unc attendamus: Welcho Namen insgesammt in Nachahmun seines at lichen Geschretes sind, melchos besOndersae der Psauhenne, sehr deuilichPsa ii autet . menique iucundum erat, cum de aspiratione Buthmanno eandem coniecturam incidisse animadvertebamus, gramm. II 2 p. 380 I p. 2 noti . - Aliam causam indicavit 343ὶ Bohlenius in disseri de mercati veteris Indiae, script Soc German. Reg. I p. l. Scilicet Arabice pavo est TaWus'. Diyilia πιν Orale
336쪽
De Apostει vocabulorun priacoasi. Iani uccingo me ut tertiuiu huius dissertationis caput perscribam, de Spiritu vocabulorum principali sed deest paeneni uteria. Herodian Z 239 de spiritu vocis τri disputans, quod Alexio esse volebat γης ἡ δἐ Moserαρχος uJἐν αντικρυς πεδε του πνεDHατος πεφήνατο . ut Aristarchi tempore, ut in accentibus saepe sacrum vidimus, non dubitatum esse. Herodianus Aeschyli Euripidisque usu non dubitabili ουτ nu, o D ετxid defendit Sed in paucissimis quae in hoc genero supersunt Aristarchei minim est complura esse quae vel non probata vel non probabilia sunt quod et in accentibus et in ipsa inferaspiratione in magna exemplorum copia rarissime factum vidimus. Primum I ε ο ε Herod. O 365 Ἀρισταρχος δασύνει, Gr τῆς σεως των βελ υν' ι δἐ στερ τι Κρα- et i a q/ιλ 0ς, are τῆς ἰασεως καὶ vetως πείσθημα οἱ oct/ι- ιατικοὶ προς διαφορον τριολογίαν διαφορως αναγινωσκειν. 33 αγι oops δἐ δr ὁ χαoακτὴ υαχειαι αεὶ ὀi τὸ et προ -- ali, ira εντος φιλουται, ὴως Iita. Inde esse ἰως 'ως, ἐλιος ἐελιος. Τum concludit de ii iis: stε εἰτε ἐκ του Ii ς δασυνοιιενnu stirat ἐκ του φιλονιιενο volo νως πιλωτέον Apollinem medicum non esse Aristarchus observaverat v. p. 81ὶ ergo qui ducerunt ab tiσθαι ut Crates his obsistendum erat egregiam Herodiani regulam nescivit qui verum etymon nec ipso vidit. Alterum est ιατ i. e. ησαν, non raro . . et iet O 10. I 84 D 106. Quid Aristarchum moverit ut vel ab Aristophano descisceret qui probabat ελτο ad D 4), non traditum. Nec probat lenem spir. Herodianus O 10. - Τertium est ρθεν II 21 Ἀρισταρχος δασυνει δει ὁ ψιλουν, ως ἐπεδείξαυεν ἐν του αφωθί 136 διαλαυβανοντες περὶ του , υρσαντες κ ara diri cis . O loco Herodiani nota excidit: legimus hoc: ABLex et 3 Eust. &οσαντες Ἀρισταρχος δασυνει' ενθεν γα φροι γεγονεναι καὶ et aetio. ὁ δἐ Πρωδιανὸς φιλο ses ad Z 348). uno an τολυρω, ολ ιιέλλων Αἰολικως ρσω τ ει α καὶ zο ε προ του Ἀντα τερου φευνῆενrος ἐςrιφερουενου ψιλοῖται Disiligo b c Orale
337쪽
3. D spiritu vocabulorum principali.
squae sub hanc generalem regulam non cadunt hic imissa, V. lex Spir post Ammon. p. li). s. Apollon lex. p. 42, 20 Be. αρσεν ῆρμοσεν, καὶἰρσαντες aesιοστὸν ποιήσαντες εἰ δε φιλευς αναγνωμεν, σημαίνει τὰ ρεστὸν καταστήσαντες. In ρέφθη sic Ar. de spiritu non videtur dubitatum esse, sed de etymo Herod. N 543. Duxit Aristarchus ab Ita ortat, quo certe nec Butinianno invenire contigit probabilius, ex. II 140. Item εῶμεν certum propter ἐπεί χ εωμεν, Herod T 402 3 NI 15). Nec dubitandum do Herod. 2 134. - Nec de re ιυδις:quamquam Nicias et Pamphilus maluerunt resta:δις propter citia; Ptolemaeus et Herodianus tum aliis argumentis defendunt tum Herodianus hoc loco πάντ ιιιδις II 385). v. Herod. Ιχ. ἄδην Nicias cum leni videtur vulgo receptum fuisse, etiam apud Atticos, Herod. 403. Eust. p. 178, 20. - θροος. De hoc ita loquitur Herodianus I91 cf. schol a 38 quasi cum significat crebros non scribatur aliter. Formam certe Eustathii 347 temporibus v. p. 1386 iam oblitteratam compluribus Demosthenis et Platonis locis eruit et restituit Behherus. - ἀναοε-1rές Θ 209. σIποιιενοιο Κ 246. στασαν uor. ἔστασαν plus ipf. 332 cui etiam Ptolemaeus assentitur H 55. ἰσσα ασσα Et M. S. v. - Proprium γαμενος- 193 Ἀρίσταρχος φιλοι ὁ λ σκα- λεὐνίτης φησίν, ἐὰν ιεν ἀγr τῆς ιάσεως φιλωτεον, ἐὰν ἐὼ τὸ τῆς ριιῆς δασυντεον διιεινον δἐ rροκρίνειν τὴν Ἀρισταρ- χοσ υδἐν γαρ σει κεὐλso τὴν νύγνεοσιν avrou .
338쪽
I)o criticis Aristarchi rationibus.
De thet sit . 1 Artis scribendi in carminibus Homeri ruentionem nullam fieri, recto Aristarchus observavit v. diss. II s. γράφειν .Attamen censuisse Homerum ipsum non scripsisse nusquam, quod sciam, vestigium est censuit Aristarchus, quaedam ipsi Homero cognita suisse, quibus tamen heroas uti non iaciat, . g. unguenta et coronas Athen. 18'. Schol. A 700. N 736.
E 171 F 186, tubam 419. O 388, artem equitandi O 679 carnis coctionem Q 362 cs p. 28 μυρα). Eo igitur videbitur etiam scripturam rettulisse Attamen hoc nec ipsi nec iis qui anto eum accuratius scriptorum lectioni vacaverant, obstare poterat quin multos versus irrepsisso persuasum haberent subdititios. Nonne apud tragicos, apud Aristophanem invenerant, quos nemo sani iudicii pro genuinis habere posset ΦΘSi multo plures apud Homerum inveniebantur aliosque, qui diu 349 per cantorum ora ferebantur, hoc consentaneum erat. Quo sortasse etiam de quibusdam versibus fama quaedam accessit, ut 334 de Solone Onomacrito λ 604), Cynaethone. s. Pausan ta 31. Quamquam huic famae minimum tribuisse apparet ex ea ratione qua de eiusmodi versibus quaerit Aristarchus v. de στῆσε δ'
Sed de his conseratur nunc E. Rohde in Mus Rhen. XXXVI p. 544sq.γra Instar omnium versus Ran. 1439 sqq. ab Aristarcho et Apollonio notati.
339쪽
329 arc0 - supra p. 2213 et de Pisistrate opera potius ne notam quidem his antiquis et Aristarcho videri famam fuisse in pi-
metris ostendam. Quicunque hoc modo genuinam carminum Homericorum sormam corruperant, dicebant Alexandrini διασκεvaσrό c. tenim quod nos solemus dicere interpolare vel quocunque modo genuinum textum scriptoris mutare hoc a Graecis grammaticis proprio vocabulo dicitur διασκεμίζειν Galen in Hippocr. de nat hom praes. p. 9 liun. Sunt, inquit, qui Hippocratis librum de natura hominis pro purio habeant, signinmiθέκτες ἐκ των ἐν αυτ p διεσκετα ιένων και παρεγγεγραμ ιιένων . Idem loquitur de characteribus Hippocratis libris postea ascriptis, sive dolo malo sive non malo consilio. Utitur voce: οἱ χαρακτνηρες διεσκευάσ σαν comm ad Hipp. epid. III p. 411, 24 d. Bas. Et exemplar his notis instructum διεσκε - αηιένον ib. 12 9. Redimus ad scholia Veneta Aristonicus II 666 si διαληπεριεστιγμένη ἔτι Ζηνόδοτος και ἐνταυθα διεσκευακεγρα υν καὶ τοτ αρ ἐξ dii προσέφη ευ ο φίλον υἱον pro και τοτ Ἀπολλιον προσέφη νεφεληγερέτα Ζευς), ι, κr,ῆς Idii προσφωνὴ τὸν ἐν τέ- πεδίου Ἀπολλωνα. Maximo do interpositis versibus. - 356 Porphyrii Ζηνοδ υρω τοι συγγρα- φαντι περι τῆς ' μηρου συναμείας etὰ δέκα βιβλία συγγέγραπται
decim versus ab aliena manu interpositos vel adiectos esse).s 130 ἀθετουνται στίχοι - διεσκευακε δέ τις αὐτοῖς οἰχηθεὶς ἀποκρέ/ιασθαι , ου δέ τι σίτου. dem paulo aliter per substantivum dicitur II 9 ἀθετοὐνται στίχοι τέσσαρες, δι orι κατὰ διασκευὴν ἐμφαίνovσι γεγραφθαι πο τινος τευν osti ν- ωὶ τέον ea τὸν Ἀχιλλέα του Drροκλου, per interpolationem saeti'. Quod simpliciter I 4l sic ἀθετεiται τι νουίσας τις κροιασθαι τὁ λογον προσέθηκεν αυτον. Item προσέθηκε Β 668. Et simplicius etiam N 658 ἀθετουνται ἀμφότεροι δr πλaνη-
340쪽
V. De criticis ristarchi rationibus.
ἐπὶ Ἀχιλλέως καὶ Ἀκτορος ὁ δ διασκευαστὴς ἐξέλαβε πολλάς.
584 στευτο νυν ἀντὶ του στατο ἐπὶ τ ῶν ποδων κέχρηται δἐ τῆ λέζει ὁ διασκευαστὴς παρα τὴν του ποι ot συνμειπν. 3 οι δεποτε Oμηρος ἐπὶ το ελεγε ὁ σκε, ἀλλ' ni not. ιοίον ὴπάτηται θ ὁ διασκευασιῆς ἐκ του , ἴσκ ου μδεα πολλὰ λέγων 203 . Subst. διασκευή praeter locum Supra adhibitum II 97 est etiam T 400 fritiειουνταί τινε δτι ἐντεi- θεν et διασκευὴ του τεθρίππου πεποίvrat h. e. is a quo Θ 185 versus spurius ἄνθε τε καὶ συονδαργε καὶ λιθων Α πε a et di profectus est, in mente habuit et nomina mutuatus est
γης, quem versum quodammodo diffinxit. Eadem res per verbum διασκευάζειν dicta sic: O 14 αλλοι δ' duc uiuo ιιοχην