장음표시 사용
111쪽
diem: sexta quae a meridie ad tertiam: nona quae a tertia pomeridiana ad sextam vespertinam. Et quidquid fiebat hoc trium horarum spatio, denominationem temporis accipiebat ab illa hora ex his quatuor,intra quam fiebat. Er Odies semel firmant num. 34. Cristophorus Clauius mathematicus insignis,ait in sua sphaera abscindendos mille tr. circiter dies nisi
iam a concilio Niceno aequinoctiu vernum reductum fuistet ad diem ai. Marth. Itaque cum tempore correctionis Gregorianae aequinoctium fieret circa initium diei ii. Mariij ob dies superfluos qui in annos irrepserant, susticere visum est detrahere io dies, ut ad 2I. Mariij aequinoctium illud
xetraheretur iuxta concilium Nicenum. Et non licet xlum.
Anno tropico uti Ecclesiam neque sitit aequum ne, que consentaneum: tum propter inaequalitatem motus Solis, qui non semper prorsus eodem tem
poris spatio omnibus annis progreditur,sed modo aliquot scrupulis horarijs plus, modo minus: unde propter anomaliam aequinoctiorum post aliquot secula,nempe post annos 17IT. & dies 3 . aequino. chium potest recedere a media sede sua uno die &quadrante diei,vel circa finem mensis,vel circa initium: ut colligit Clauius ex Nicolao Copernico celeberrimo mathematico,ex cuius doctrina tabuislae quae Prutenicae dicuntur constructae sunt, &ab Omnibus nunc receptae. Tum stiam propter, ho-xas de 49. scrupulos norarios cum I6. secundis qui.
112쪽
bus annuus Solis cursiis excedit 36s. dies,ex quibus potissimum f. horis & scrupulis accidit, ut eodem temper die aequinoctium fieri non possit. v. g. Si primo anno aequinoctium fiat hora 8. post meri- diem, anno secundo fiet hora I. m tutina cum alii quot scrupulis: & sic deinceps adiiciendo semperi integris diebus horas, & scrupulos, ex quibusi quarto quoque anno dies intercalares, seu bissextiles conficiuntur. Et si ad amussim nnum tropicui in habendis rationibus anni vulgaris sequeremur, oriretur inde conturbatio annorum, temporum mensium & dierum :& epocha tum anni, tum e t tiam dierum & mensium modo inciperet ab una hora vel momento, modo ab altera. Sed nec de his quidem momentis astronomi inter se consentiunt. itaque ne Ecclesia penderet ex incerto arbitrio a-l stronomorum, utque uno cod ADque die per viri ueram orbem pascha celebraretur, aequius sulti medios solis motus sequendo semel statuere cer-, tam sedem aequinoctij , quantum fieri potuit veris
motibus congruentem: & annum aequare modo,
per additione dierum bissextiliu, modo per detra chionem. Sed nec motibus quidem med ijs ita prς cise se Ecclesia obstrinxit, ut ab illis ne latum qui j dem unguori discedere liceret, sed usa est cycli si modo veris mptibus modo med ijs proximis,quan tum id pati potuit natura cycli,qui non nisi ex diebus integris confici potest, ut norma aliquam cerram & immutabilem sequeretur,nec res tanti ponderis iii incerto maneret. Denique necesse fuit ra.
113쪽
tiones temporum ad usum populi accommodare. Quocumque sta anfra num. 36. lAbsurdum sorte cuipiam videri possit uno eodem. que die per uniueisum orbe pascha celebrari, cum aequinoctium vernum eodem tempore fieri non possit ubique terrarum. Quod enim nobis in boreali hemisphaerio vernum aequinoctium est, illud est autumnale iis qui partes australes haoitant. Sed cum praeceptum diuinum nullam de aequino momentionem fecerit, sed lunam tantummodo primi mensis Hebr oram designauerit, in quam quidem incidit vernum aequinoctium, vel ab ea non longe abest, habenda fuit ratio eius aequinoctii quod eo mense fit in illa regione quam Deus habitandam Hebraeis dederat nempe in Palaestina,vbi pr cepe rat Deus pascha immolari, quae in Septemtrionali l hemispherio est: in quo etiam Christus passus est,&ia mortuis resurrexit. Quia vero pertinet ad diem Dominicum proximὸ sequentem diem l . tuanae, quo pascha celebrari debet, nihil etiam obesse debet climatum dc meridianorum diuersitas. Cum enim die illo Dominico ut aliis diebus Sol Σ . ho
rarum spatio motu rapido totum terrarum orbem
colliastret, unaquaeque regio, diuersis quidem horis diem illum inciniens, celebrare poterit. Hoς autem ita fuisse institutum a partibus concilii Niceni testatur D: Ambrosius epist 83. Idem mea confirmatum fuisse in concilio Arelitenti pri- lino, & Carthaginensi quarto, patet ex distinctio. 3. De consecratione cap. de obstructione, cas
114쪽
hasesar. Quod autem subiicitur in carinine de ot de annuo quia ii'n ita paucis explieari poteride ea re paulo latius dicenius in fine harum annotatio num sub nulla. :
In cyclo Gregoriano qui constat annis f . omittuntur tres dies intercitares; seu bissextiles ;adqui, in tribus primis annis centesimis huius cycli i qui
quidem incipit ab anno I 6oi. Ita vi in an his'i,oo. 18ob. 39oo. busextus' omittatur. t Anno vero abdo .
qui est quartus'& vltimus centesimus cycli; bissex. tus celebretur, & sic deinceps in perpetuum. : As: sumpti autem sunt ad eam aequationem sae ii desii ann1 centesimi ad faciliorem methodunarium quia Enni sunt interc1lares, nec dio intercalari omisso
idcire 'annus rhinbi videri potest: tuba etiam quia anni illi tamquam iubilaei I& eelebri Messincile .sin Ent bissExti omittendi tineritoriassi efflue e. Deliiq: licet fragmenta ibae desunt diei uadran ti ahmio. lute sex ni de psilo risi vh us ho ratibne, Labita mediae setarii ii insiluigilitudinis de ita videri holsit tantuni lenit is isti uni ex ehandunt litisse udeam intercalarioli Ibitiiseen. dumis Tataen niam aequatici anni ciuilis nisi ex integris diebus fiεri AEquit, ii potest id, inussim aequationi tropicae de verae resp6Mith; hi omer tot anhesuin numerunt in illa aequa im, pSι Hodo currentum ea sequenda solius Ru . qui
115쪽
tionis forma quae commodius seruat aequino stium in sua sede, ut est ea quae fit in annis centesimis, quam ea quae fit in annis i3 . quae illud deturbat ac deiicit, ut patet ex calculis astronomicis & rationibus a Clauio allatis in suo Calendario.
Diςs ip. integri praecise detrahendi non erant ada: quinoctium id pristinam sedem reducendum: nam si illud recte positum suerat a concilio Niceno anno Christi 321. babito, quoniam quae desunt ex diei quadrante amauo non esticiunt diem integrum. ,nia post I34. pnnos , sequitur n*n potuisse efficcre io. dies nisipost annos is . Atqui ab anno 3Η. Vsque ad annum correctionis i18a. subducuntur anni tantum i I. Itaque videbantur detrahendi tantum dies 9. horae 9. cum aliquot s rupulis. βed quia pes pam correujonem aequatio anunt 'tiris per omissionem A. bissextorum in annis AoQ, spn incipit nisi ab anno i i. Primum huic ςalculo adiiciendi sent anni 18. cum tribus ferEmensibus , qui in detractionem augent hori r ibus cum aliqu0t scrupulis: deinde necessitas cycli quae dies integros postulabat , cogere potuit iulas superfluas hor s semel negligere, quae ad tra'
hum temporis non pertinebatit. Tertio horaxun circiter. II. detracti semel fari non mutat aequi
116쪽
ει naturaliter aequinoctium incidit, non in unum diem tantum,sed in duos, propter continuum avg. mentum 6. serὸ horarum, quas conficit Sol quotannis praeter dies integros. Quarto illa anticipatio horarum aliquatenus restituitur, per anticipationem quae fit lingulis quadrienniis eius quod deest, de illis 6. horis cuius arquatio non fit, nisi post annos centesimos, de quandoque ducentesimos. Sed
his omittis ratiociniis, fieri potest ut positio aequinoctii a concilio Niceno facta non ita iusta fuerit,
ut nullo puncto aberrarit. Denique annorum vertentium magnitudinis inaequalitas obstat quominus ad tot praecedentium annorum secula aequationis praesentis calculus retrahatur. Sed, quae est praecipua ratio, aequinoctium anno I18a. obseruditum niti a peritissimis astronomis fieri sub finem
diei decimi mensis Marth ut tunc numerabatur anonus ante correctionem. Vnde compertum est Io
circiter diebus a concilio Niceno usque ad annum 1181. aequinoctium ad initium mensis fuisse progressum, ob dies integros, qui integri non erant quarto quoque anno celebratos in annis bissextilibus. Et idcirco nulli diei magis adscribi debuit in posterum quam vigesimo primo Marib, ut olim fuerat. Quod ut neret, necesse fuit dies Io. integros praecidere.
sed e dum Eusebii nu o. De hoc cyclo dicetur infra num. i. Nam quid stepacta prius dicendum est.
117쪽
solaris annus ciuilis in annis communiabus, i -bi tilibus lunarem annum ciuilem excedit ii. diebus, dies illi ii. dicit 'tur ἐπικτα , --.-, i. dies insititii vel interiecti, seu intercalates, quoniarn interiecti sunt in fine cuiusque anni lim,ri , itque illi quasi insiti. Atque hi quidem collem
procedui enim singulis annis per continuum augae mentum ii. dierum quotiescumque summam so. dierum esticere pollunt, constituunt unam lunytionςm integram extraordinariam, quae emboli mus dicitur: siquς tapius post triennium, & quandoque post biennium: ita ut in spatio i9. annorum . lunationes extr*ordinariae sonticiantur.
Ego vicem atque nouem ex annis num. 42.
Dionysius Abb s cognomento exiguus qui impeox toris Iustiniani tomporibus fio uit, cyclum pacis chalem cirςa ahnum Domini 132. construxit ex illo Metone primum inuento, deo
inde ab Eusebio Vinutensi illustrato, cui concilium Nicenqm egin in kemy04 uerat. Sed quoniam Eusebianu* cyclus η erat omni asprobatus, dinuς eo pl*ximae discn nea diu ori
tuerant inter Eςςlesias quarum pςrmVltae aliis cyclis utebantur , Di0nysirus eum in in lius riaegitinec tantum ρp ctas viij culque ex his numeris a commodauit, Verum etiam per illos nun ros in Calendario Ecclesiastico perpetuo sedes noviluis Horum assignauit, in quibus ibet anni mensibus. eo artificio, ut quibus diei mensibus unum ex illis I9. numeris signaret, illis novilunium conpreetet
118쪽
ret in omnibus annis in quibus ille numerus ex ordine cycli pro numero aureo anni haberetur: tria buendo fere semper alternis unicuique lunationi o vel 29. dies, cyclumque ex 231. lunationibus con fecit , quibus peractis veteres crediderunt nouit ilia in hoc i9. annorum curriculo cum Sole ad eun dem diem reuerti. Ex quibus lunationibus, p. bolisinicas seu intercatu es csistituit: quarum 6.pri
res essent 3o. dierum, ultima autem 29. tantum. Ein
que cyclo ab co tempore via est ecclesia, tam ad pactas, quam ad novilunia dc festa mobilia exquia renda, usque ad annum a18a. Dictusque est cyclus numeri aurei, quod eius numeris novilunia signata,
olim signo aureo notarentur. Numeius igitur aureus est cyclus isti annorum incipiens ab i. usque ad 19. tribuens cuique anno unum ex his numeris, quibbus reuolutis semper reditur ad principium numeriusque in perpetuum. V. g. anno 3196, cyclus redhiad principium, fuitque illi anno pro numero aureo,
I. anno I197. fuit L, anno Is98. fuit . anno i 19'. fuit A. anno 16 . fuit I. & ita deinceps usque ad annum 16I . cuius numerus aureus erit I9. qui est ultimiis est. Huic autem cyclo ad epactas facile inueniendas accommodatae sunt tot epactae quot erant esus cycli numeri nepe i'. Procedere ex continuo augmento ui. dierum Oibus solaris annus lunarem a
4um superat. Anno enim cuius aureus numerus e .rat i. tribuebatur epacta 1I. Anno cuius numerus inreus erad a. tribuebatur Vacta M. Anno vero
claus niuinus' a res erat epacta sie tribui
119쪽
debere videbatur per austrientum II. dierumet. t men quoniam 3o. dies emciunt unam lunationem
integram,abhciunNir semper o quando abijci possunt. Tantum enim d quod superest potest dici e. pacta: cum epaecta nihil sit aliud quam numerus dierum qui supersunt ex ultimo aniam post ultimam lunationem expletam. Numero igitur aureo 3. non seditantum s d. scilicet abiectis in pro epacta
letibuuntur. Deinde anno cuius aureus numerus erat tribuebatur epacta s . & sic deinceps. Sed nunc propter Io. lios detractos anno II82. omnis ille' det uim ordo mutatus est.. Anno enim IJ83. cui numerus aureus erat T. cuique idcirca debo, ibatur epactas . fuit tantum epacta 7. Ex quo factu est, serie epactarum ita postulante ut pro epacta II. quae tribui solebat numero aureo T. reii Uamrim ochpacta l. & pro edicta quae tribui solebatinume ro aure6 19. M ariu nune epacta Ista ut paret exsulnecta tabula, inniente ab antio is96. Duratque usq; ad annum i Uoa exclusiuὸ, in quasi liniectae sunt xpactae aureis ni aeris. quibus nunc res iidenta
120쪽
DE A NNO ROMA NH. FISciendum est autem pro via huius cycli tam in
praeteritum quam in futurum, quod cum peruens ris ad virimum numerum cycli qui est i9. cui quiderespondet epacta I9.non esse Ii : ted itidies adiiciendos in anno sequentiquo cyclus redit, ut rurstina redeat epactas ala cum numero aureo I. V. g. Anno a1n. fuit epacta is. quae respondebat numero aurco I9. Quibus si iudideris 11. in anno I196. - o. scialicet abiectius ) epaista l. quae quidem fuit e pacta itilius anni congruens numero aureo r. nisi autem hoc fieret, nulla esset epacta. Nam si ad I9. adieccris II. fient 3o. qui coistituunt integram lunationem. Sed non est haec praecipua ratio. Constructae enfim tabulae fuerunt incipientes ab anno imo. in quibus cum nullassiperest epacta ex anno anteriore, N uilunia signantur cisterisco in primo die anni. Sed ratio cur id fieri debeat ea est. In t9. annis laribus praeter 228. lunationes communes quibus de more 3o. δί 2'. dies alternis tribuuntur praeter etiam dies bissextiles quibus lunatio mensis Februaru selet a geri ut sit o. dierum, fiunt P. limaticines extraordiis nariae quae embolisinicae siue intercalares vocantur: quae quidem conficiuntur ex is .diebus, quibus sola
ris annus communis lunhrei annum communem
excedit ut iam diximust qui dies multiplic si per praebent sumi iam dierum ad 9. Ex qua summa flantum lunaticines fieri polymiad o. dierum re repti ma 19. dietum duritaxat. si dissim ex Σορ. sexies de. traxeris jo. qui emiunt 18o. capersunt tantu Sed Quia lunationes embolismicae selent esse so.