장음표시 사용
191쪽
a se novum Pastoris munus Uyagitare, eism ut populos sibisubjectos leniter benigneque trafctaret , tun ut vera vligionis, christianaequa fidei septis aut abductas oves revocaret, aut aberrantes , suis , si opus esset, humeris elatas, ad ovile perduceret; nihil untiquius habuit , quam ut laxatis Populo umano liberaliter nuper impositis vectigalibus , de Barbaris ac fidem convocandis , deque Hareticorum perfidia tollenda piὸ ac sapienter cogitaret, neque cogitaret solum , sed re ipsa perficere aggrederetur. Siquidsm in Iaponiorum Ecclesiam impii ae nefarii ora ni immanitate vexatamsua liberalitate mirificἡ recreavit, in vetantinum Collegium , sive Turearum conversioni, sive Christianorum institutioni ae solatio jam pridem animo destinatum, tantum non instituit ae fundavit. Mitto qua de rebus Gallicis ad seditiones sedandas , civiles Controversias componendas sapienter ; ad sublevandam jam propὸ pro ligatam Religionem piὸ ; ad pristinam O avitam didem atque doctrinam revocandam aptὸς ad perduelles , divini humanique juris praedones , atque Archypiratas vel fallendos , vel opprimendos , callidὸ atque ingeniosὸ excogitabat Oc. Sed haec praeciare gesta , & alia utilissima Ecclesiae consilia , quae mente volvebat
Innocentius IX mors intercepit, & optimum illum Pontificem, cum duos tantum mouo menses in Cathedra Sancti Petri sedisset,rapuit die xxx.men sis Decembris anni MDXCI. D. Ex ea trium Romanorum Pontificum urbani VIL Gregorii XIV. de Innocentia IX. praematura & inopinata morte facile intelligo, nihil humanis in rebus firmum, nihil stabile , nihil diuturnum reperiri poste , nosque his exemplis inter
192쪽
dum a Deo admoneri terram nobis , non pr. domicilio, sed pro diversorio datam ; hanc , quae vita dicitur, non tam vitam esse , quam iter ad Vitam ; in Coelo, non in terra, nobis spem defigendam ac collocandam. Agitat quippe Deus omnia arbitratu suo, & quae solida ac firmis nixa. radicibus putantur , ea momento temporis vertit, ludens in Orbe terrarum . Sed absolvamus , si placet, seriem & Historiam Summorum Pontificum ; qui Saeculo decimo sexto Ecclesiam Roma- .
M. Seriem Summorum Pontificum, qui Saeculo decimo sexto Sedem Romadam tenuerunt, elaudet clemens VIR antea dictus Hippolytus dobrandinus, patria Florentinus, Tituli S. Pancratii Presbyter Cardinalis, qui in Pontificiam Cathedram evectus est tertio Kalendas Februarii anni MDxCII. Inter caetera, quae summa cum laude in Pontificatu clemens VIII. tria potissimum commendatione digna ab Historicis reseruntur , quae hic inserere debemus. In primis , contem plans Summus ille Pontifex 'graves ac diuturnas Christianae Reipublicae calamitates , sed praecipue luctuosum statum nobilissimi & forentissimi Galliarum Regni, quod tot jam annos bellorum civilium serie ita & ab alienis & a suis vexabatur ac diripiebatur, ut de eo vere dici posset, quod scriptum est apud Prophetam * Roduum eruca comedit lacussa , O residuum locusta comedit bruchus, in residuum bruchi comedit rubigo ; misertus, inquam , Clemens VIII. Galliarum Regni, quod summa rerum perturbatione , & omnium malorum acerbitate conuiciabatur, Decretum. edidit , quo
193쪽
ad placandum Deum,& ejus opem impetrandam . statuit perpetuam sine intermissione Orationem quadraginta Horarum publice in Urbe certis Ec- . clesiis & praefinitis diebus celebrari, ea servata Ecclesiarum de temporis distributione , ut diu noctuque , quaviS hora, toto vertente anno, juges in conspectu Domini orationes piae animae in tam . gravi Ecclesiae necessitate fundere possent. Tentavit quidem Clemens VIII. sub exordium Pontificatus sui Henricum σοῦ de cujus sincera ad Fidem Catholicam conversione dubitabat, a successione ad Regium Galliarum solium deturbare, aliumque Principem , qui vere Catholicus esset, eius to co constituere . At postea, re maturiori examine perpensa, & a Iacobo Perronio Ebroicensi Episcopo , & Arnaldo Ossato , Regis Henrici IV. Oratoribus , qui deinde ad Cardinalitiam dignitate provecti fuerunt , exoratus Pontifex, diu optatam Absolutionem ab Haeresi S Censuris concessit Regi Galliarum Henrico IV. praemissis tamen sexdecim conditionibus, quo ex Henrico Spondano ad annum MDxCv. Num. I x. excerptas hic subjiciam. Primὸ , ut Procuratores jurarent segis nomine , Sanctae Sedis mandatis Ecclesia parituros . Secun- ido , coram Pontifice Caminissimum, aliasque omnes Haereses duraturos , ac professionem Fidei ei tradituros . Tertio, quod Rex in Principatu Bearnensi Religionem Catholicam restitueret, Catholicos Episcopos
in eo nominaret , quousique antiqua bona eis re
derentur , de suo eis largiretur, quo se pro dignitate
sustentarent. Quarto , ut intra annum Principen condaeum ὸ manibus haereticorum educeret,' in Catholicorum reponereι, d quibus in seligione catbori.
194쪽
tica O Chrisiana pietate educaretur. Qvintὸ , Concordata eum Sede Apostolica tam in Beneficiorum nominatione, quam in omnibus aliis integrὸ servaret.
Sexto,concilium Tridentinum promulgandum curaret,
in serviandum in omnibus, iis exceptis, quα citra publica tranquillitatis perturbationem, aut similes eonis siderationes , executioni demandari non possent. Septimo , nullum haereticum, aut de haeresi suspectum , ad Episcopatus, aut Monasteria, alia Beneficia Ecelesiastea nominaret. Octavo , praecipuo loco haberet, O in patrocinium susciperet personas Ecclesia- Ricas, neque eas ab aliis opprimi aut vexari,eorumve bona retineri pateretur. Noni , si qua bona aut Castra Ditionis Ecclesiasticae, beneficii profani titulo cuiquam sise Catholico sive haretico data essent, revoca rentur, O Ecclesia restituerentur. Decimo, sex facto dictoque, ac praecipue in dispensatione bonorum O dignitatum, ostenderet Catholicos sibiprac suo loco se, omnesque intelligerent percupere ipsum solam Catholicam Religionem in ipsius 'gno vigere. undecimo , legitimo impedimento cessante, quotidiὸ Rex Coronam Beatissimae Virginis, quarta quaque Feria Litanias singulis Subatis farium ejusdem Virginis , quam pro patroaa sua in Coelis assumet, recitaret: jejunia . caetera praecepta Ecclesia, servaret: quotidia sacrEm audiret,. Festis diebus Misse solemni interesser.
Duodecimo , in singulis Regni sui Prisinciis , o. in
Principatu Bearnensi, unum Monasterium tirorum velfoeminarum uligionis Monasicae , vel Mendicantium ex reformatis ad caret. Decimo tertio, saltem quat)r in anno peccata sua sacramentalitὸr coisteretur , O sacram Euebaristiam publice sumeret. Decimo quarto , ratam habe t coram Legato, aut Nuncio. in
195쪽
in Franciam mittendo , abjurationem haeresum, professisnem Fidei, O alia d Procuratoribus promissa, er ratibabitionis instrumentum ad Pontificem mitteret . Decimὸ quinto,ad Principes Catholicos scriberet, gratulans de Da reconciliatione eum Ecclesia 'omana , ostendensque se in ea semper perseverare velle. Po- fremὸ , juberet Rigx per universum Runum gratias Deo agi pro tam insigni accepto ab eo beneficio. His conditionibus constitutis, si Lin Basilica S.Petri Regi Henrico IV, absolutioneni ea solemni- itate concessit, quam in Cardinalis Perronii Relationibus, & in Annalibus Spondani ad au. MDxCv. Num.x. legere est. Accepti hujus beneficii magnitudinem agnoscens muricus IV. Galliarum Rex , non solum gratias Deo toto Regno agendas indixit,verum etiam,litteris ad Clementem VIII. Ponti- ificem Maximum ossicii & reverentiae plenis, summum desiderium testatus est Romam advolandi, ut ad genua Pontificis provolutus, ei grates rependeret infinitas , obedientiam, quam debebat, praestaret atque exhiberet , & praestiturum se atque exhibiturum in perpetuum sponderet , nisi gravissimis distentus ibistet impedimentis. Tum vero tumultibus in Galliis omnino pacatis,omnique factione penitus dissipata, confestim ad Regis Henrici In fidem & obsequium redierunt Proceres, Provinciae ac civitates, totaque Gallia diu desiderata pace potita est .
Ferventissimarum De Auxiliis Divina Gratia concertationum inter doctissimos ordinis Fratrum Praedicatorum & Societatis Iesu Theologos spectator & auditor esse voluit Clemens VIII. easque ut finiret , instituit Romae Cardiualium M
196쪽
Consultorum Congregationem De Auxiliis, iussi que ut ejusmodi Controversiae ad mentem S. gustini, Ecclassiae Doctoris,expenderentur,ut videre est in Oratione , quam habuit Summus ille Pontifex die xx. menas Martii anni MDCI I. in prima Congregatione de Auxiliis coram eo celebrata, quaeque his verbis concepta est et Quamvis soli Deo ,
non autem ulli mortalium, actionum mearum tenearrationem reddere, placet tamen i rasentiarum consilii mei causam aperire : cur , inquam , hanc univer sum de Auxiliis Divina Gratia Controversiam ad mentem S. Augustini expendendam duxerim . Etenim
S. Prosperum d mmo hae in re consultum sapienti --ὸ resondisse semper existimavi; si verὸ de his quaestionibus inserui desiderabat, sicut desiderare par erat, ipsis S. Augustini disputationibus cognoscendis curam impenderet, ut in eo tenda Dei gratia defaecatio mam ae saluberrimam Evangelica Apostolicaeque doctrina intelligentiam consequeretur. Quo factum est, ut Summi Pontifices Romani, mei Praedecessores, Zο- simus, Bonifacius , Coelestinus , Leo, EP Hormisdas S. Augustini doctrinam contra Pelagianos ita lauda- .erint, ut illius Scripta, qua intra Gallias d novis Pelagiana Haeresis sectatoribus reprehendebantur, consulto approbaverint. Quemadmodum enim isti credebant, se omnia authoritatum munimina posse
convellere, si hane pastoralis specula validi mala turrim crebra Pelagiani arietis illisione pulsavissent , ita illi considerantes functissimum Virum sapienti mὸ
Pelagianorum versutias deprehendisse, in machinas omnes, quibus gratiae divina virtutem effringere in conterere moliebantur , copios8 in multis voluminum disputationibus destruxisse s funditus evertisse,illius, Tom.VIL M db
197쪽
doctrina argumentis adversus hujusmodi pestem semper usi sunt. Adeὸ certὸ ut Bonifacius Praedecessor meus , cum esset doctissimus , adverius libros tamen
Pelagianorum Beati Augustini Episcopi responsa semper poposcerit. Quos si ego in definiendis bis quasi
nibus imitarer, id σ rationi congruum , O Deo ac
ceptum fore ratus sum a quippὸ, dum potestatis authoritate mihi cum illis communi coelitus 2 Deo cor cessa utor, eisdem cum illis .esigiis insisto , O ex eodem fonte , jure hareditario , defaecatissimam saluberrimam Evangelicae Apostolicaeque dobrinae in . telligentiam hauriri volo, . eam , quam ab illis accepi , hareditariam , Posteris meis relinquo , justis ream Deo fasti mei rationem reddam. Quibus omnibus accedit, ita S. Augustinum omnes discultates , quae vel . Pelagianis . eorum sectatoribus tunc sinuebantur , vel potius moveri possent, penetrasse Oexplicuisse: et ita illorum omnia Sophismata dijνὸlvij
se , ut nihil bae nostra tempestate de Gratia Dei i controversiam mertatur, quod a Sancto Augustino non fuerit olim jam copiose pertractatum. Vanam essenim quod a nonnullis dicitur putari, praesentes quaestiones esse recenter a Theologis Scbolasticis excogitatas ; cum nihil contra Dioina Gratia necessitatem et irtutem a recentiori,us quibusdam nunc asseratur, quod a Pelagianis et Semipelagianis olim assertum non fuerit: nihil etiam adversus illos pro ejusdem Divina gratia virtκte atque e cacia oe necessitate dici oporteat, quod S. Augustinus ante mille fere et
ducentos annos non docuerit. Etenim celebrem illam
distinctionem, qua veteres Theologi gratiam partiιi sunt iu susscientem et adjuvantem Ieu sicacem, ex doctrina S. Augustini deIamptam sale, apparet ex
198쪽
libro de correptione Gratia , ubi expressὸ dicit , adjutoria Dioina ita distinguenda esse , ut aliud siς adjutorium sine quo aliquid non sit; oe aliud , quo aliquid sit . unde, inquit, primo bomini,
Hanc clementis V orationem hic inserere necessarium esse duxi, ut inde intelligeres , quanto studio Summus ille Pontifert addictus esset doctrinae Sancti Augustini, & quam vehementi desiderio teneretur hisce de Λuxiliis Divinae Gratiae Consetroversiis in Congregationibus de Auxiliis coram se habitis ultimam diem imponendi, quasi tamen morte praeventus suspensas, ac Theologis stiva de inculpata fide hinc inde disputandas permisit. inam vero in partem propenderit Summus ille Pontifex, sat superque produnt tun illius Scriptum super his Controversiis datum tum Acta celeberrimae Congregationis, quae Romae in Bibliotheca Angelica Eremitarum S. Augustini, & Lutetiae Parisiorum in Bibliotheca Col-hertina MSS. servantur, quaeque nuperrinae a nostro Iacobo wacintho Sero, Doctore Sorbonico, in publicam lucem edita sunt, tum denique Acta nostri Thomae de Lemos , quae itidem paucis abhinc annis publici juris fecit doctissimus Canonicus Regularis in Galliis Congregationis S. Genovina . Sed his missis, certissime constat, Clementem V
Pontificem. Maximum , Fratres Praedicatores& Patres Societatis Jesu, incolumi semper amicitia , & charitate sarta tecta jugiter perseverante, inter se disputantes: singulari amore ac benevolentia fuiste complexum. Dominicanos multis beneficiis sibi devinxit , Beatos A mundum dc I acinibum elusilem ordinis in Sanetorum nume-
199쪽
rum adscripsit. Beatum Ambrosium Senensem ejusdem ordinis , Martyrologio Romano inscr ibi jussit, Agneti d Monte Politiano, Virgini, quae eumdem ordinem professa est , sacros honores decrevit. Quanto autem affectu Patres Societatis Jesu complecteretur Clemens VIII. probant impensa universae societati beneficia , & Stanislao Κωυ, Dolono , ejusdem Societatis alumno , sacri sanciti honores: probat Toleto, ac Bellarmino ejusdem Societatis , non ad Principum gratiam , sed sponte sua, atque intimo cordis ac voluntatis asctu , delata a Summo illo Pontifice Purpura i sed longo felicius probat paterna illa, vereque Pontificia sollicitudo , qua Societatem Jesu. e Gallia pulsam restitui curavit, & animum Regis Henrici In quide restituenda Societate saepe rogatus , assensum praebere noluerat ut videre est in ea Epistola , quam Christianissimus ille Rex ad suum orato rem in Curia Romana Ducem De Luxembouet scripsit die xv II .mensis Augusti anni MDxcv III.& in Documentis ad Historiam Cardinalis De Ive aspectantibus , quae a Clarissimo Viro Auberio ,
Senatus Galliarum Advocato, pubIicae luci data sunt anno MDCLI v. precibus ac repetitis ossici ix repugnantem,inquam, Regis Henrici In animum ita flexit , & exitu adeo secundo devicit Clemens VIII. ut Patres Societatis Jesu non modo irratienriet IV. gratiam redierint universi, verun etiam inusitatis Regiae munificentiae monum elati&supra votum aucti fuerint, sicut jam in primo Colloquio obiter observavimus. Postremo , plurimum commendari debet summa illa vigilantia, qua Clemens VIII. toto tui
200쪽
Pontificatus tempore multa pro bono Ecclesiae regimine infatigabili aelo peregit. Sacrorum Bibli rimi Editionem Stati Q authoritate adornatam perfici, & castigatissimam prodire sategit. lndicem librorum prohibitorum a Pio IV. promulgatum , cum lupplairi eluo; Pontificale Romanum , & Cceremoniale Episeoporum , auctoritate su a recognita & emendata , approbavit , de Vaticanis
Typis excudi jussit . Opinionem de Confession per litteras absenti Sacerdoti facta , & Absolutione ab eodem absente data, damnavit Summus ille Pontifex ut ad minus falsam, temerarim, & scandaloiam , ac districte vetuit, ne deinceps publice, privatisque Lectionibus de Concionibus, quasi unquam aliquo catu probabilis, defenderetur; cumque , post huius Pontificii Decreti evulgationem , Francisius Suarea , insignis Socie tatis Iesu Theologus , 3. pari. disput. a I. sect. q. scripsisset, corporalem prs sentiam poenitentis & confitentis cum
Sacerdote absolvente non esse essentialem Poenitentiae Sacramento , Censura a GIL notatus est, . sicut refert Uambertμs , Docto Sorbonicus , in Tractatu de Poenitentia , Disputatione I 8. Art.7.his verbis: Die I 8. Augusti au. I 6os. Sanctissmus decrevit ex Tomo quarto Patris Suaree , Vesulta in 3.par. D. Noma Disputationem .gesimam primam de Confessione Sacramentali, cui titulus es t Utrum de necessitate Confessionis sit, ut Poenitens Sacerdoti absenti immediatὰ per ipsum revelet peccata sua ἰ totam esse amovendam , nec aliam esse sub rogandam. Hic tamen obitur advertere debes, hoc Decretum , cujus mentionem facit Uambertus,