장음표시 사용
51쪽
Sanctus Angustinus scripsit ,, Non invenitur exesti sum in Evangelicis & Apostolicis litteris, aliquid petitum
se a Regibus terrae pro Ecclesia & contra inimicos Ec-A Hesiae. Quis negat non inveniri Θ i . Osius vero magnus ille Episcoporum Pater sic loquebatur ad Constantium imperatorem , qui cum iura laederet &libertatem Ecclesiae, Arianis patrocinabatur, ac insuper veluti Canonum defensorem se esse gloriabatur. , , De- se sine quaeso & memineris te mortalem esse, reformidais diem iudicii, serva te in illam diem purum, ne te ,, misceas Ecclesiasticis, neque nobis in hoc genere , , praecipe, sed potius ea a nobis disce. Τibi Deusis Imperium tradidit, nobis Ecclesiastica concredidit.,, Ac quemadmodum qui tibi Imperium subripio, Deo se ordinanti repugnat, ita metue ne si te ad Ecclesiasti- pertrahas, magni criminis reus fias ra ro . XI. Non secus ab Oso loquutus est Sanctus Athanasius contra eumdem Imperatorem ,, . Aut cur, cum
A se Ecclesiasticum Canonem cure habere praetexit , se omnia contra Canonem facit Ubi enim ille canonis est ut e Palatio mittatur, qui Episcopus futurus is est Aut quod genus Canonis , quo licitum est mi- , , litibus Ecclesias invadere aut Comites λ Et qui nul- , , la ratione utuntur, Spadones Ecclesiis dominari: aut
edicto iudicium eorum , qui nomine tenus Episcopiis sunt, promulgare Θ 3) Et inferius subdit die. Quisse enim videns eum Constantium ) in decernendo se Principem se facere Episcoporum, & praesidere se judiciis Ecclesiasticis, non merito dicat illum , ea se ipsam abominationem desolationis esse , quae a Das, ni ele
i August. ad vincent. Rogatist. Epist. 48. alias sq. num. 93. lnis. in I t. aν Epist. Osii ad Constant. Imp. apud Athan. epist. d Solitas.
3 Alban. Epist. ibid. eit. post illam Osii.
52쪽
Nilarius, qui ad eumdem Imperatorem scripsit ,, Pro
videat ac decernat Clementia tua, ut omneS. ubi
que iudices, quibus Provinciarum adm in istrationes creditae sunt, ad quos sola cura o Iolicitudo publi-
forum negotiorum pertinere debet, a religiosa se observantia abstineant. Neque posthac praesum ent, atque usurpent, & putent se caussas cognoscere Cle ,, rscorum a γ. Sulpicius autem Severus nefas esse putabat caussas Ecclesiae ad saeculi iudicem revocare.
Loquens enim S. Doctor de Monachis AEgyptiis accidatis de haeresi Origeniana, ait o Cum liqc atque alia se istiusmodi ab Episcopis proderentur, ex studiis par- tium orta est seditio. Quae cum reprimi Sacerdo-
,, tum auctoritate non posset, sevo exemplo ad regen
dam Ecclesitie diDiplinam Praefectus astumitur, cuius terrore dispersi fratres, ac per diversas oras Monachi sunt fugati,itaui propositis edictis in nulla consistere sede sinerentur in 3J . Alibi autem scri-hit de Priscilliano ac de Episcopis Idacio atque Ithacio. se Priscillianus vero ne ab Episcopis audiretur, ad Principem provocavit; permissumque id nostrorum inconstantia, qui aut sententiam in refragantem ferre debuerant, aut si ipsi suspecti habebantur,
aliis Episcopis audientiam reservare, nou caussam Imperatori de tam manifestis criminibus permittere. Ita omnes quos caussa inuoluerat ad Regeo reducti, is secuti etiam accusatores . Idacius & Ithacius Epi- scopi: quo ram studium in expugnandis Haereticis, , non reprehenderem, si non studio vincendi plus, , quam oportuit certassent. Ac mea quidem sentenis ita est , mihi tam reos, quam accusatores displicere . . . Tum Martinus apud Treveros constitutus ,
53쪽
non desinebat increpare Ithacium ut ab accusatione se desisteret: Maximum Imperatorem orare, ut san-- guine infelicium Priscilliani & sociorum eius abis stineret: satis superque lassicere , ut episcopali sen- tentia haeretici judicati, Ecclesiis pellerentur . Nori vum esse & inauditum nefas ut caussam Ecclesia Iu- dex faeculi judicaret I .i XII. Praeterea Donati stet ut Cathoricos invidia cumularent, ipsos de habito recursu ad Imperatorem Conllantinum accusabant dicentes si s uid Christianisse cum regibus λ Aut quid Episcopis cum Palatio se pDoctrinae huiusmodi albentitur S.optatus Mileuitanus, sed falis non assentitur' historiae. Itaque respondit Parmeniano Si Nota est nosse Reges, vos tota per se fundit invidia. Nam Maiores vestri Imperatorem
se Constantinum rogaverunt. Constantinus vero cum magno livore reiecit preces dicens ra Petitis a meis iudicium in saeculo , cum ego ipse Christi iudicium D e X pectem se . Et cum Donatistae iudicio Miltiadis
Papae essent de falsitate convicti, Caecilianus vero xbsolutus, ac ideo factiosi illi cum appellationem interposuissent, Constantinus exclamavit iratus - O rabida furoris audacia : sicut in causis Gentilium fieri solet , appellationem interposuerunt sa). Doctrinam eamdem prosequutus est S. Joannes Damascenus , qui summa constantia restitit Leoni Isaurico Imperatori Icono classas foventi; Inquit enim ,, Imperatoris edicto obtem - perari non permittemus, Patrum consuetudinem se evertere conantis ; neque enim Religiosorum fue se rit Imperatorum Ecclesiasticas convellere Sanctio- nes 3). 2 am penes Imperatores potestas non est,
ι Sulp. Se v. Sacri Hist. lib. a. in fin. ta optat. Mile . coni. Parmen. lib. I. Ioan. Damast. Comment. ad Testim. Patr. post prim. Oratis de Imaginibus . Diuitigod by Corale
54쪽
M ut Ecclesiis leges sanciant i). Attende enim quid ,, dicat Apostolus. Quosdam quidem potuit Deus in
se Ecclesia, primum Apostolos, secundo Prophetas, ,, tertio Pastores & Doctores ad perfectionem Eccle- ,, siae, Non adjecit Imperatores sa),, . Quae cum ita sint concludebat Sanctissimus ille vir. I ibi parebi- mus, O Imperator , in iis quae ad hujus saeculi ne- gotia pertinent... Verum ad res Ecclesiae statuenis das, Pastores habemus qui nobis verbum loquuntur, ,, atque Ecclesiastica instituta tradiderunt se sa) .
XlII. Quamobrem Galliarum Episcopi, dum ius
illud a Ticinensi Scriptore tributum Imperantibu S negant non nisi per derivationem ab ipsa Ecclesia, speciem iurisdictionis repetunt, quam aliquando exercent in res, quae sunt potestatis Ecclesiasticae. In sexto. enim Parisiensi concilio congregati loquuntur ad . Ludovi- cum Pium Augustum ,, Principes saeculi nonnumquam se intra Ecclesiam potestatis adeptae culmina tenent, ut is per eamdem potestatem disciplinam Ecclesiasticam is muniant. Ceterum intra Eeclesiam potestates neces- saria non essent, nisi ut quod non praevalet sacerdos , , efficere per doctrinae sermonem, potestas hoc im- peret per disciplinae terrorem . Saepe per regnum, , terrenum, caeleste regnum proficit, ut qui intra Ec- clesiam positi, contra Fidem & disciplinam Eccle- siae agunt, rigore Principum conterantur, ipsamque se disciplinam , quam Ecclesiae utilitas exercere non ,, pr Valet, cerSicibus superborum Potestas Principalis ,, imponat . . . . Est & aliud in Christiana Religioneis magna administratione dignum , eo quod leges hu- , , man , quae plerumque peccare volentibus, terrorem, , potius , quam Christi praecepta incutiunt, majo-
i Idem . de Imag. orat. a. ca 3 Ad Corinth. ep. I. c. Iaa 3 Damast. Orat. a. cit. paul. inser.
55쪽
. q si rem Vim quam divinae habere videantur&c. i). XIV. Non dissimili firmitate posterioris aevi episcopi eiusdem regni se gelserunt cum Carolo Sexto Francorum Rege , cui post obiectam auctoritatem Ambrosii, ac insuper exempla Caroli magni, Caroli Calvi, Roberti, ac Sancti Ludovici, libere dixerunt Sed non nisi cum etita jubemur libertatem Ecclesiasticam relinquere indefensam, nec pro tralitoria pace mundi perdere sempiternam et . Profecto ibidem non agebatur praecipue, nisi de obtinenda exemptione , & libertate subsidii quadraginta solidorum supra qualibet, ut vulgo Vocatur , canda Cini de novo impositi. Auctaritas autem Ambrosii, qua utebantur Gallicani Patres, excerpta est ex eius epiliola ad Marcellinam Sororem superius a nobis laudata , & est hujusmodi se Convenior, , ipse a Comitibus & tribunis, ut Basilicae fieret ma- tura traditio , dicentibus Imperatorem jure suo uti, , , eo quod in potestate ejus essent omnia. Respondi si a se me peteret quod mecum esset, id est fundum meum,
argentum meum, quidvis hujusmodi meum, me non ,, refragaturum, quamquam omnia quae mea sunt,essentis Pauperum;vetium ea quae Divina, Imperatoriae pote-
- stati non esse subjecta,,. Et paul lo post subdit . se Al-
, , legatur Imperatori licere omnia, ipsius es e univeris sa . Respondeo. Noli te gravare Imperator, ut pu-
tes te in ea,quae Divina sunt, Imperiale aliquod jusis habere . Noli , te extollere, sed si vis diutius impe- rare , esto Deo subditus, scriptum est; quae Dei Deo , se quae Caesaris Caesari; Ad Imperatorem palatia perti,, nent,ad Sacerdotem Ecclesiae . Publicorum tibi minisse nium jus commissum est, non Sacrorum 3 .
56쪽
XU. Superius diximus , maxime vero cum Augustino , Ecclesiam ad se ipsam regendam, suis pollere legibus , suisque praerogativis, quibus ad modum regni, Reiquepublicq bene constitutae, Christus Divina sua virtute, & omnipotentia fundatam voluit, ac proinde eam non indigere auxilio Imperii, ut se suosque gube
net; quemadmodum non indiguit ut nasceretur &. cresceret. Oritur enim atque protenditur Ecclesia nemine auxiliante nisi Deo, atque invitis etiam omnibus Mundanis potestatibus. Quare per tria priora sqcula ut diximus nullam imploravit opem a Regibus, & contra Ethnicorum furorem, contra malos filios, contra rebelles hqreticos atque Schismaticos, non adhibuit nisi vim . suam, que nunquam magis claruit, quam sub ipsis persecutoribus. Et revera vex invenitur exemplum in tertio Ecclesis Φculo contra Paulum Samosatenum, eam ad hibuisse temporalia media , quq ab Imperatoribus impendi poterant, ab iisque mutuari. Frequentiora habentur exempla post Constantinum , cujus opera Imperium cum ad Ecclesiam transierit, Imperatores Christiani ont conciti sinquiunt quidam celeberrimi Galliarum scriptores) qiu iis ἡtolent en droit, m&ne en obligation de publier leur loci executoriales des canons de P Eglise , les quelles servirotent une maniere plus autentique a maintenir son unite I). Quomodo ergo Summus Imperans, qui, Ambrosio judice, neque ius habet ios cra moenia templorum, potest illud habere in Universam Ecclesiae disciplinam, in Sacros ritus & Cq-rimonias ecclesiasticas, in totum hominem exteriorem,
in sacra etiam; ac insuper haec omnia, si fides haberetur Ticinensi, ratione sui principatus, non autem jure D dele-
I Praefat. edit. Patrum oratorii praemissa ad opus postum . Thomassin. eui Titulus est : Traiis des Ediis dea a uires moi
57쪽
d elegato ab ipis Ecclesia , ex quo christianus em ejusndvocatus, protector defensor, uti merito gloriabatur esse Imperator Sigismundus in medio Constantiensi Concilio i) Et quis vere Christianus quin credat eiusmodi scriptori, non potius fidem prestet Ambrosio, magno illi Cerι doctori, in optimis noto orbi terrae, qui teste Augustino, saluberrime dolebat saluteret XVI. Quae cum ita sint latissime quidem patet ex
Evangelio, atque communi Sanctorum patrum doctrina, Religionem nequaquam Societati subesse, aut Civilibus Potestatibus, quq Societatem gubernant, sed contra Sin cietxtem Christianorum subesse Religioni, a qua Socie- tas perficitur atque dependet. Vel ii omnino Scriptor ille contendat Religionem Societati subesse, dicendum insuper erit a Societate ita pendere, ut non alia religio sit admittenda, quam Religionis spectrum , seu falsa illa Religio, quae dicitur Politica, seu potius cizica , aut Toetica Ethnicorum more, de qua uti suo loco videbimus, docte loquuti sunt Lactantius & Augustinus. Quare argumenta seu potius Sophismqta, quibus utitur Ticinensis ad religionem universam subigendam Civilibus Potestatibus, donari aliquo modo possent Viro causidico, sed omnino improbari debent non tantum in homine Christiano atque in Catholico Sacerdote , qui Augustini Discipulum esse vellet, sed etiam in graviore Philosopho, qui non vitiis hominum, sed retum Divinarum litimanarumque natura omnia metitur. C A
58쪽
I. 'Ιcinensis Auctor ut ad propositum sibi finem I deveniret, ut scilicet probare videretur Religionem generatim sumptam ad summum imperantem Iure principatus pertinere , alleluit ,, Hinc apud Gen- tes omnes commilla Regibus cura fuit religionis atri que Slicrorum . Reges sane cum apud Grqcos , tum M apud Romanos divini cultus procurationem habe- ,, bant . . . . Nam Summus Imperans erat omnium sacrorum, ac religionum iudex & praeses, eum Romae se Fontificem Maximum renuntiatum a populo Dish in ,, Comitiis . Quam appellationem retinere postea vo- ,, luerunt Imperatores, ut facilius ipsi universas reli- ,, giones & sacra in sua haberent manu is . I) Hecquanquam imperite dicta, tamen omittere utique possem , nisi auctor ille protraheret ad eam,quae unice vera est religio Christiana, cui falsitatem Historiae totis viribus nititur accommodare, ut apud indoctos, imperitosque falsitatem dogmatum eruat. Verum assertio perit aeque ac accommodatio. In primis enim miror,
scriptorem illum non memini sis docere Apostolum, nostrum non esse judicare de Infidelibus, iisque omnibus qui sunt extra Ecclesiam et . Quamobrem habuerit nec ne Summus Imperans plenissimam iurisdicti nem in ea, quo sacra dicebantur apud Gentes, nihil omnino refert. Ex hoc enim concludere minime licet eamdem habere apud Christianos. Equidem Ticinensis , qui de magno Augustino gloriatur utinam meritob ignoravit vel ignorasse fingit, quamlibet falsam re,
59쪽
cari , eamque revera non esse nisi adinventionem humanam, humanamque institutionem, quae nullam a Deo habere potest originem , queque igitur subjacere utique debet Societati, Civilibusque Potestatibus: II. Iua cum ita sint, ait S. Doctor, neque io,, confusione Taganorum , neque in purgamentis Haere,, ticorum, neque in languore Schlymalleorum, neque ,, in caecitate Iudaeorum qu frenda est religio , sed apud se eos solos qui Christiani, Catholici vel orthod , xi nominantur: integritatis custodes, & recta se sectantes. Haec enim Ecclesia Catholica, per to-- tum orbem , Valide lateque dissula, omnibus erran- tibus utitur ad profectus suos & eorum corre-M ctionem, cum evigilare voluerint si . Quare Sanctus Augustinus , post Ethnicorum illum Pontia ficem Scaevolam , qui sapientissimus habebatur, rectissime docet Gentium religionem triplicis generis esse ; a Poetis, a Philosophis, & ab Imperantibus, nunquam vero a Deo Primum genus nugatorium dicit ,, esse, quod multa de Diis fingantur indigna r secun- ,, dum non congruere Civitatibus, quod habeat aliqua H supervacua , aliqua etiam quq obsit populis nosse. ,, De supervacuis non magna caussa est . Solet enim &,, a viris peritis dici: superflua non nocent. Quae sunt ,, autem illa, quae prolata in multitudine nocent Haec, ,, inquit, non esse Deos Herculem, Risculapium, Ca- ,, sorem, Pollucem. Proditur enim a doctis, quod ,, homines fuerint, & humana conditione desecerint.
,, Quid aliud , quam quod eorum , qui sunt Dii non
,, habeant Civitates vera Simulacra: quod verus DeuS nec sexum habeat, nec aetatem, nec definita Corpori ris membra p Haee Pontifex nosse populos non vult,
60쪽
, ' . . . . 3is nam falsa esse non putat . Expedire igitur existit tis falli in religione Civitates. . a. . . ia his
III. Ex his ergo patet latissime, non aliam religionem nec ue aliam Theologiam inter gentes adhibitam usuque habitam viguisse,quam poeticam S. Civilem.Itaque mirum non est,si apud ipsas interdum religio ad Summumam perantem pertineret. Civiles enim. Magistratus marignopere formidabant religionem , quae a philosophis tradebatur; quae licet non aeque irrationalis esset ac re
liquq , cum Civili tamen & Politico eorum statu magis
pugnare solebat. Hinc omnibus satis superque compertum est, Romanos proceres aut Epicureos fuisse, Deos que omnino tollere, aut multitudinis caussa posuisse nomine tenus a & de omnibus ad religionem pertinentibus dubitasse a) Idem non immerito potest assirma ri de Graecis. Quare sapientissime doeuit Firminianus Lactantius , Ethnicorum religionem, cum tota sita esset in ritibus adhibendis pro externo Deorum cultu, morum non fuisse magistram , neque ipsorum S εcerdotes recti famaeque vitae extitisse doctores . Sola philosopbia, quq vulgarem Ethnicorum religionem mini- lme redolebat, morum disciplinam apud ipsos complectebatur, cuius interpretes erant Philosophi, qui e contrario de sacris Deorum ritibus nihil disserebant. Hinc ratio liquet cur apud Ethnicos, mores, morum que regulae a cuiuslibet hominis arbitrio penderent, religio vero non sic. Ipsa enim cum esset non civis
unius vel alterius , sed Civitatis, Reipublicae, vel Imperii , ad Civitatem , Rempublicam, vel Imperium spectabat. Sed ipsum audiamus Lactantium . . IV. Deorum cultus ait ipse , ut in priore libro,, docui, non habet sapientiam; non modo quia . Di is vinum animal hominem terrenis, fragilibusque sub-