장음표시 사용
61쪽
nos arbitria halere no ros in nostra potest e, is nil in arbitrio nostro, vel quod in idem redis esse nos Dominos
actuum noserorum per aroitri, libertatem. Haec enim nonsolam ad istit hianter Augustinus,sed expresse docet. Non negat igitur Iansenius omnem indifferentiam, multo minus cum haereticis liberum arbitrium, sed cum Aupistino & Bernardo assi at, Miseram, nouamissam lasertatem. Nec est, cur Lutheri,Calvini, Comtra-Remonstrantitum infaustis nominibus magis te reant Iansenij, quam S. Τhomae te storem. Nam in Dietatis domesticis,quae vidimus,aiunt s. Thomae de praedeterminatione sententiam, ese Iansentana duriorem, & potentitis evertere lita:riim arbitrium. Defendant
igitur se I homistae, & sub impcnetrabili eorum scuto latebit lansenius. lnab adversa ij, Thomistae fortasses. piost fient, si definitionem istam S. Prosperi recipere ve- c., rum qi rei sibi placitaespontaneus an iisu dc viderint alia ejusdem Sancti loca, quς Sest VI.
c. V. ad marginem citat Tridentinum. Videant e jam contra si mandiorentiam c. VIII. ad Rom. Cotharinum.
Non rapit Deus impetu effreni &irresistibili,uthg- retici fingunt, humanum arbitrium, tanquam rem inanimatam, aut appetitum brutorum: sed gratiam &concursiim situm, causarum secundarum conditiovi accommodat omnipotens , operaturiue in libero arbitrio non tantiim velle, sed velle liberum. Nam
cui naturatibus causis, movendo eas, non aufert, quinasiones Salio. earum sint naturales, inquit S. Thomas; ita movendo cau-
. O .a Vὰθνη Via , non aufert, quin aritiones earum sint voluntaria; sed potius hoc ini,s facit. Operitur enim in unoquoque secuniam ejus proprietatem. Causti igitur perfecte voluntarias seu liberas, non impotenter rapit, sed praem. cedente deliberatione . & molli quodam gratiae im
62쪽
pulsi, ut se in actum situm demittant, agit. Inho d. enim impulse num intelligitur vis tiae necessim .sed recepta lanae voluntatris spontanea. or ranara tenacitas, ut prae- Q ςur clare S. Anselmus. VIam, si placet, Luthenim, quem in eodem Parallo- Io cum Iansenio comparant, longd aliter boantem audiamus : nos Milone fus, pro natura omnipotentia : bi 'suae rapiens, agiter facere non potes , quam quod ipse bonus, mulo instrumento malum faciat. Item: Impius non potes non semper errare or peccare: quod raptu divinae potentiae motus otiari nons natur ineae velit, cupiat, faciat taliter, qua- Δου ipse es. Deinde : omnipotentia Dei facit, ut impius non positi motum se aerionem Dei evadere ,sed neces io illisubjectus pareat. Postea : Cum omnipotens vosntatem regat inevita bili motu, ut reliquas creuuras, necesse est eam aliquid me P. Ac Dcum de indurando Pharaone qliasi deliberantem inducens : Ego faciam, ut cor Pharaonis me operante es faciente induretur. Scilicet intus generali motu imam movebo boluntariem malam, uisuo im eiu cursu volendi pergas, nec cessalo movere, nec posum aliter. Qui est renis es impotens agendi & rapiendi modus, perinde tra stat humanam voluntatem, ac reliquas Creaturas,quae actum in sua potestate non habent. P. Suarium sutum etiam consulant Prolog. I. C. Wintelligent Deum stante ctiam aequilibrio , integri indisterentia ex parte intellectus, duplici concursit
impellere posse humanam voluntatem. UIM , rapiendo & necessitando eam, ut haeretici volunt; autem molliori, & qui non auferat libertatem. Quod
melius & profundius capient, si cum eruditistimo P. Theod. smiling, & Thomistis Di d hodie in His
pania, scientiam Molinae mediam reiiciant. Cum autem volantas a Deo nece itatur di Zo modo , ait Suarea, actis es dictincta ab in qua voluntas tibere aetere
63쪽
itur. Et quo υθ ad utram'e a Vionem cons aut totam voluntas or Deus, tamen Deus influit longὸ ἀυerso modo se per virtutem suam es cacius applicatam; quodsiis est a 'actionis diwrsitatem. Cum enin De eminentistimam vir tutem ag=di habeat, potest ad euntem e fctum in termina producendum , magis vel minus influere pro sua ubertate; ohoc fatis est ut varietur actio quam es scit cum coissecunda;
etiamsi forta se actus seu qualiti per ta es actiones producta eadem sit. Non tes dubium, quin una ct eadem res refit percvaraas actiones , seu de naensias fieri vel f cie distinctus quod in praesenti non refert, quia satis nobis est, quod in ima actione sit asiqua diversitas, qualiscumrue Hast.
soto Optime etiam Solus: neceKitari voluntatem a Deo,qui. ' minor es nasurae nihil votat ,sed tunc auferet isti libertatemnae. ει in tali actione, movendo istam, ceu brutam pecudem.
Alias autem explicando libertatem, ut Molina, VasqueZ dc alij selent,Thomistae clamant, Christhim, B. Virginem, &sauetissimos quosque minime omnium liberos fore; cum advertarij etiam fateantur, tantam posse esse charitatis & gratiae divinae in qui-
busdam abundantiam, ut voluntas creat imoralit
non possit resistere. Vnde ii consequenter philosophari velint, admittere etiam debent,arbitrij mi squilibris libertatem, dc meritum imoraliter everti. Tridentini autem explicationem l qui unicus fere aulae ariorum Acsilles est P unde potius, quam ab eruditissimo Donainim Δoxo talemus, qui sacro Con- Ulo tunc interfuit λ
C fum , inquit, enui alimus decreti nostrae S nodi VI. zri .e, quo hoetur non recipere nos bene scium reconciliationis , H. De siti inanime organum , sed libere sentientes er cooperantes,' ira at possimus inspirationem ab Here,ut haletur c. .es can.ψ. Causam autem istam fuisse antea dixit Q id Lutherani in operibus graitiae omnino abnegarent liberum arbitrium.
64쪽
enim Cathotica confesto es insed quod ipse totum scit, nobis
mere rasitve recipientibuy. inierit Deinde, quo momento voluntas ita lilrura' lit, ut divinum i prationem possit diseere se insentire fluuit ' Nam ante divinum concursum linquiti non potest agere, es quando iste adest, ut isti aiunt, non potes non E
Respondet autem: Isto temoris momento, quo De N cum concurrit,sum liber ut tunc agere renuam. Et enim dum
in sensu divise non agere ; σ tunc cessabit concursus Dei. Tametsi infusu composito contras invicem pugnent, Deum agere erga me actione ista me non
Dicit ergo Sotus,quod S. Prosper,ad quem Conc
Tridentius citatio marginalis nos mittit. Deus imum sait S. P icipo, sic donat, ut cliuo a perseveraturis lib. .ς. Assam mutabilitatem, qua potest nolis, non auferas. Alioquin nemo unquam fidelium recessisset a fido,neminem concupis en s e. tia vinccryt, nuditus charitas restigesceret , missus patientia
fingeretur, es cosiatam sibi gratiam nemo negli cret. Ubi aperto S. Prosper loquitur deside, charitate &c. perii beriam consensum jam sit scepta, quam sine dubio peccator in sensu diiuQ potest postea abijcere , aut ei dissentire per voluntatis suae mutabilitatem , quam gratia ei non aufert. Unde in fide S . Petri id explicans: SDrgo, inquit, defritara erat fides tanti Apostoli,nis pro eo Chrisus oraret, inerat eiproculdubio mutatilitas qua poset lar tentagione mutari, se non ita jam pers crantiae fuerat viri te solidatus , ut nucletis periculis esset obnoxius. Igitur si Patres Tridentini doctrina istam a S. Pr spero sumpserunt, abeodem etiam volunt semamus interpretationem. Vnde non aliud volunt, quam gratiam csicacem posse abijci, postquam primitin omessium operata est, dc voluntatem una traxit in
65쪽
consensum. Deus enim qui dat velle bonum , non semper dat in bono de severantiam. Deinde, quia contensus ille voluntatis liber est , idcirco quantum est ex parte & natura cocurni, quem Deus attemperat humanae voluntati, mutabilitas voluntatis quae libero consensui stibest, nonoecessitatur: & licet insillibiliter jam adhaereat illi consensui,
non tamen magis necessario, quam si, juxta adversariorum sentciniam, voluntas gratiam efficacem determinasut ad censensum. Supponere etiam ure' entur adversarij, omnem gratiam emcacem, esse vel qualitatem praeviam, vel motum indeliberatum, qui ita praecurrat voluntatis consensiim, ut reis, 1 ab eo distinguatur: cum tamen nulla sit natio, cair Deus illii inans intelle in & ostendens consensus objectum, non possit voluntatem immediate consensu libero emcaciter excitare ad ejus objecti anu rem. Quo casu fine, juxta adversariorum interpretationem , falsum erit, quod liberum arbitrium primam gnatiam voluntatis excitantem possitrehcere, praeveniendo omnem liberum consensum: cum ipsa prima gratia excitans non sit sine libero voluntatis consensu; quem habere, dc simul non habe -
quod fit dum reijcitur j implicat coninadictio
Quis denique credar, tot Thomistas, qui Concilio Trid. interorant tam facile permisisse, ut loci rina S. Thomae, imo S, Augustini, de gratia emcaci, imo illo Canone evcrteretur ρ Et, quod inde fere consequens est, ut praedestinationis ad gloriam sine praevisis meritis tota oeconomia perturbaretur'Si enim vOhintas hapsi hominis dominatur gratiae , dc det ei ultimum impulsiim in Opus phim, sicut in Angelis, & adhuc stante primo homine, Oportet, consequenter Hii los,
66쪽
los hando, escere, electionem ad gloriam hominum
lapsorum , sicut Ansesonim, ex praevisis meritis fa-
Sententiam quoque Ians ij de poenis parvulorum, sciunt adversarij csse S. Augustini, & utriusque
Academiae Belgicae. Cui e Lovaniensi Ex.Viri 11. N. Guillel. Fabricius , IOm. PaIud. Guil. Mercerus, Rigid. Baius, Ioan. VUiggera , Henric. Rampen, Ioan , Schinckelius, Corn. Iansenius, F. Michael Pa- qud. E Duacensi Barthos. Petrus Lintrensis, lac. POl-Jet, Franc. Sylvius, Georgius Colvenerius nuper subicripserunt, S in utraque Schola saepe publice cum S. Augustino defendimr. Affirmat alibi, Iansenium docere quod tamen alis quidam Theologi ctiam sentiunt i contritionem perfectam, ut ab attritione quacumque distinguitur, necessariam esse ad peccati mortalis cum Sacramento remissionem; cum tamen saepe Ionsenius admittat, &ex profest cum S. Augustino doceat, praetcr amo
rem Dei perfectissimum, & stiper Om iis, dari tam injustis, quam peccatoribus sidelibus, quemdam alium imperfectum, per modum infirmae dc simplicis complacentiae, qui gignere potest contritionem quandam
amperfectam , quae generales limites attritionis non cxcedit: ideoqtie sine Sacramento ad peccati moletalis remissionem non sissiciat, sissiciat cum Sacramento. Qinam doctrinam non tantum ex S. Augustino, sed ex Tridenti iva sessi VI. cui. VI. halisit. Est enim ille impe emis amo quo peccatores Deum, tan I a /mnis justitia fontem diligere incipiunt: acyropterea moventur ad sui peccata per odium aliquod se detestati nem ι hoe
es, per eam paenit iam, q am avte Baptismu ra, & cons 'quenter ante Poenitentiae Sacramentum, agi opstrui,
67쪽
Yhoc contra Iansenium ii superis fac et Baptismitiae Sacra ta remittere peccata: CPIasi id unqua negaverit. Talem autem dilectionem Dei imperfectam, non selum S. Augustitius & Iansenius, sed Valentia, Lecsius, alij que Auctores Societatis admittunt. Ratio quoque Magitat. Non oportet enim am rem semper cise adqquatum suo objecto , & co ipsum lan tib amari, quantum amabile est. Est enim eman . ς- Α, impestatis a Dei diistio, ait alicubi Iansenius, seu co/hilaist piscentis, quis charitatem istam et usto not.:m, o super omnia diligentem,praevolar, Hr omnem inchoas iustitiam, iuxta iliad Augustini: charitas inchoata, inchoata jutitia est, chiritissu Aug. provecti, provecti Justitia. Et diffusius postea o Falsum es,
.ulsi invit,inter Ludabilem illam charitatem, quί diligitur Deus α h ui omnia , vitiosamque mundi cupiditatem,nusium amorem Ianctib creaturae rarionalis esse medium. Datur enim cor alius inor boo 'a, 'scbari μή, nec ista cupiditas e quo videlicerincipit Deo assici peccator ante justificationem per charitatem. Ex iso enim pietatis affectu, atate justificationem, est credit peccator Deo , sperat peccati sui rem ionem, aeterna que beatitudinem ,staliquousque, licet imperfecte, nonsuper om nis, Deum diligit. Viderint ergo, qua fide boni THESIVM consarcinatores tribuant Iansenio Propositionem' istam a Pio V. damnatam .' Omnis amor creaturae
rationalis , aut sitissest cupiritas, aut lauda bilis Hacharitas, Ps 'per Spiritum S in corde dissura Deus a Murcum tamen, doctrinam illam toti argumentis a se cxpresse
amoliaturi.' Hoc quoqtie s. Augustini & Iansenij dogma graviter in Amant, & in Parallelo juxta Calvinum & Lu- theriam ponunt Iuxtaprincipium Si. Augusini, quod i mohiliter ubiqus docet , ait Iansenius , nultam omnino fieri De stat . potessopuae bonum , hoc es, sine peccato, nisi a nem in quem
68쪽
liaon tamen necessarib stiper omnia ) referaturi Et hac ratione probat S. Augustinus adversias Iulia-Hiro, Omnia opera infidelium esse peccata : quia veli ut ple umque accidit j cX proximo objecto , aut cir
cumstantia aliqua vitiante, mala sunt; vel saltem relatione expressa aut virtuali ad finem ultimum, qui aDeus est, Careiata Haec autem sententia apud omnes fermh animaspias,in Clatistris,& cNtraClaustra, non tantii in in mente est, sed in praxi. Docciatur enim,& student ex professe omnes omnino actiones su is CXpresso aut virtua. liter in Deum referre. Haec enim est Hio recti itinerὼ , quae semper oculos habet ad Dominum, ait S. Augustinus: dc aperte videtur osse multis locis S. Thomeo Cosa orarionis, inquit alicubi, o desiderium charitatis , ex quo procedere debet orat 'quod quidem in no; s debet es continuum, actu, uri virtute. Manet enim virtus huius desider3 In omnibus quae ex cha- ritate scimus. Omnia autem debemuου ingloriam Dei facere, ut aeritur Corinth. Io. er secundum hoc oratio est continua. Alibi quoque stipe relationem illam in Deum, non consilium tantvira, sed praceptum vocat. Vnde quodam loco breviter & pulchre : In hyacinthinis v s, inquit,qκa pallas Iudaeorum inserebantur,signi scatur cast is intentio, quae omIibus operibus noctris debet ad undi Videtur quoquP Concit. Arausicani sententia. Nam quod Can. UL dixerat, Agere si=t oportet, id Caia. XXV.CXplicare videtur per, erami propter Deum Unde Guillelmus Estius, latc ostendit cile verum & proprium praeceptum , omnes saltem fideles, Pu tinna praeceptum fidei Christianae connaturale, sub peccato obligans; multis te argumentis citationibus probat, nihil ambigit hanc es sententiam S. Thom e. S. Augustinus velo Ia asellius lis c praeceptum I λ cIaam
69쪽
etiam ad infidolas extendunt, aiuntqrte non num ius silet, sed naturali lumini iii lectita cille coninmis ale Nam stim natim binium-e1b vestiti centrum, inquiunt quo i rurali suo pondere omnis creata voluiuas prinna tus N actiones si ita
CO Vadant, Mit colliment Vi tu i enim omnia striinma ex miri Maelmi, & illuc xv timmir; ita creatur ae nitimolis ossia, omnisu
1iv finem ultrinum debet pernetuo
70쪽
deminos sessV. qui dicunt, concupiscentiam vel fomitem,
qui ad agonem amnet in bas labatis, non no re non cosentientibus.
sud' quam immerito hac inviditi Oneretur sanis senius, Lector statim lecto capite rito ad quod eum mittunt, videbit nec hic adscribam,quae amicus ille, justo veritatis χclo accensiis, in tantam rei indignitatem jacit. Modestia enim & Christiana charitas frenum inijcere motibus nostris , quantumvis justis, de bet; nec effrenem THESI VM licentiam imitari volumus , sed docere potius Religioses humilitatem de pudorem, a quibus doceri deberemus.
Nihil enim aliud toto illo capite Ian senius incill- Ο
cat, quam Omne peccatum concisiscentiae consentiendo com- Destat.
Nusium precamum perorari,quod non praecedat aliquod tibidinoseis' di siderium a Non esse usum membrornm malum, nisi quando consentitur concupiscent malis. Hoc etiam illilii id ipse titulus cretiis et imo, quod magis obstii pes. cas, haec vurba Iansenis adversus frontem silam recia Thectant caeci illi Rapsbdi: H u vitae justitiam hic per sci, quando concupissentys, etsi tumultuantibus, non consentimus. sed luc finio nec Cpus, aut locus Ust, plura convcrrero, & totum hoc Augiat stabulum purgare. Aliis istius fimeti curam relinquo. Qinunqiiam Ians ius non alio sane quam se , indiget defensere. Legaciae Inqdo attento , nec semcl , liber ejus, onmibiis arma ad se propugnandum , assatim in malitis dabit. Pano-plia enim omni Mnere armorum refertissima est Mises 'ipendent ex ea, omnθ armatora forti in . Breviter igitur, Serenissime Princeps, THESES istae ad stipprimendam priorem AUGUSTINI Iansentani dedic tionem , Celsit. Suae dedicatae , magnificis in limine promissis , si quis interiora aspexerit, non rCspondent. Se si um dealbatum est , quod foris patet hominibus ,