Alciphronis rhetoris Epistolae

101쪽

Par. κρυιιους καὶ θαλπος φερομένων δὲ suri maste tantaloetionis aletuati ex eo repetenda videtur, illoc participiunt aliquod, quo navigati indicula erat, initio suo, ut si ri solet. truncatum erat. Scribendum videtur: εν ω γαρ κρυριους

si nude positiani de navigati0ne intelligi non p0test; nec plueeret si quis c0niceret κρυμους καὶ λαπτα φέρο- μν ἀναπι νεγλήνων δὲ ἄμι, quamvis hoc proxime ad seripturum Veia accederet. At neque αιαφερεσθαι diei memini

sero ναγεσθαι, nec amat Alciphro similiter sonans verbueo IlPol 'le, ni M lilii de industria id fecit Iai sequentibus recte ut videtur eis kius ου γαρ μονος. b. in υσου9γοὶ πασαι, scripsi ex Flor et Ven pro πῆσαι μουσουργοι. um

scribebatur υεπής. Denique αυτη ex optimi codd. re voea,4 Seuerus καὶ αντη. i 5. πιὰ πώ θυμι αμίας νάμεστον Scribendum suspieur ριγὶδιας, ut est apud Athun. XI p. 62 c. συμ-- σιον πλῆρες ο πάσης θυμηδιας aliosque Mita lectionis

vitium ex noto scri se imae compOmli natum St. πικρος Γλαυκίας. Cod. Dis Ven. μικρος suiu videan μιαρος Scribendum Sit non damno tamen πικρος, quod du in ridente recte dicitur.

m. arta μισθὸν πολυν κατεβάλετο, ἀργυριο- ε διέ- quo Aleiphr neque alius graecae dictionis nuriis scriptor καταβαλλεοθω uino dixi pro πιαβάλλειν Ne que aliter ipse locutus est Alciphro , , 4. 23, 3. In 33 l.

59. l. 'eris,si ait iii κατέβαλε, quiunquam OSSi etiam κατεβαλε, τοτε ταργυριον.

ib. ἔτερον pro vulgato δευτερον praebuerunt optimi codd. I, 13. Nominum huic epistolae praescriptorum asteriam γερριμνιος ad ἄρμενον, alterum υχένιος ad αὐχήν, quam gube natali partem fuisse e Polluce I, 90. et Aelio Dionγsi apud

Eusthathium ad Hom. p. 1533, 51. constat, revocandum St.

Consimile nomen Πρυμναῖος linxit scriptor , liu

102쪽

1. θερεοπαγιτου scripsi ex Ven pro θερειοπαγίτου cuius quae exempla attulit Lobeckius ad Phryn. p. 698. eorum pleraque vereor ne in codicibus aliter seripta reperiantur. 2. πόθεν γαρ ποτε inri quod vide an fuerit ποθεν γαρ ποθεν - Ib τον πιτῖδα Bergierus, libri τὴν παῖδα Η menaeumaerpsichorae filium praeter Alciphronem et Proeulum Photii p. 321 etiam gera Hist. XIII, 496. prodidit. 3. εἰς ἔρωτα libri, ἐρω BergieruS, ης ρω ο Κ6nius ad Gregorium Cor. p. 164. Postremo lenonus eris. p. 94. ανιάν viro, quod speciosum est; μένοιτο lon

ἐξωγκωuενον, quod confirmat quodammodo Vot qui ἐξωκου- μενον aliet. Praetere eod. II habet ποσχιννη λαι, ut quo ἀποσχισθείη latere videtur, quamquam etiam participium ferri poteSt.

2. --αν vulgo, ἔ--αν Ven in quo ἔφρασαν latere videtur, quod reposui Idem M. Merm III, 4, 3. qec dubium est quin etiam Π, 4, 2 librorum scriptura revocanda sit. 3. ἐκείνων scribendum esse vidit Beroemis, eon naintille Ven Vulgo ἐνοικων. m. αλλα καὶ scripsi pro αλλὰ γα καί quod e duobus libris receptum est; αλλα γαρ eoniungi vulgatum est, at Vix unquam a boni Scriptoribus praecedente nunciat cum ου μονον. Docent hoc vel exempla aeriueis allata, quos indieat Jacobsius ad Achillem at p. 477. mius amen accurati scriptores etiam hoc sibi indulserunt,

ut Priseus Histi p. 42, 21. μὴ μονον Goύθαις, ἀλλα γαρ καὶ τοῖς λοιποῖς βαρβαροις. I, 15.

'Aδίκους αἰτεῖν χαριειχς. Haec si de muneribus intelligenda sunt quae quis praeter ius saSque X petit Aliti mire loeutus est Alciphro. At fortasse in Scriptura Vat. στίκους

istiet aliquid exquisitius. I, 17.

l. σκοπιουρος scripsi e Vat. σκοπιουργος Flor et vulgo. Perigonius σκοπιωρος maluit, quae Sane usitata sortiri est et Disilia πιν ora e

103쪽

fortasse etiam Alciphroni restituenda. Retinui tamen quod codd. habent, cum similis fluctuatio Scripturae sit in nomine

κηπουρος Vel κηπωρος neque accentum liutare volui, de quo multa leti OSSunt, praesertin quis totum horum compositorum genus disputatione complecti velit. Ib legebatur φρίκη σκιεραν κατα μέρος τὴν θάλατταν, in quibus cum καπα - dudum mihi suspectum sitisset, vidi postea di blationem meam confirmare Ven in qu καπακαίρως scriptum est. Id vero quid aliud esse dicamus quam κατακορως Hoc

igitur repOSui. 2. περιεβάλομεν Scripsi pro περιελάβομεν ex Ven. b. μερίτας ἀποφαινειν ἐπαγγελλομενοι Malim ἀποφανεῖν. b. vulgo υτ tau recte pronomen inittit Ven. Sellerus τυχο

Ven ἐκείνη συμφθειρόμενον , quod leniter correctum recepi deleto ς. Ib τὴν illi ἀληθειαν add. e Flor. 2. εψῶν ἐκ τῶν λεπτομερων vulgo recte libri λεπτοτέρων, de quo Vide adra, , . Praeterea φων scripsi ex Ven. et A. altera forma seriptores attici sermonis studiosi in praesens non utuntur.

Ita verba ώς - εν αυτυς ἐπαγγέλ-ν, in quibus recte libri optimi ἀπαγγέλλων habent, fortasse post κρουσιν transponenda esse, indicavi Hiero. At videntur hie plura

corrupta esse Puod mox sequitur etiρασθη serri non poSseverissime contra Bergierum monuit SelleruS, qtii lolJuvit quod ego conieceram ηοεθισθης. ScripS nunc minore mutatione et sensu conranodiore ηγάσθης.

R. Vulgo mi γον, pro quo ναυαγον P0Sui ex Flor. Sic aurium rarescunt alterius formae in solutae orationis

scriptoribus exempla es r. Lo inius ad Phryn. p. 29. I, 20. l. G et ' Δ πψτηπος λεπτοτ τα. Ita haec in codd. scripta sunt, in quibus si quid corruptum est, pro amara τα

104쪽

coniecerim ει ητα. Ceterum non dubitandum est quin recte Piersonus VeriS. p. 94. Sta eicienda censuerit; hune intur

2. Legebatur διηνεκεῖ φυλάττετε ευτυχία, quoruli loco substitui quod leotur in Vat. ac διηνεκώς etiain Ven habet. Sellerus edidit νηνεκεῖ φυλαττετ ευτυχίρ. In Sequemtibus eiskio obsecuius indicavi lamnam post συνοικίζετε

supplet vir perspicacissimus ἀλλ' - έχεται. I, 21.

runtur verba ἐξαναλουν τὸ πολυ τῆς Ουσίας. Haec in libris varie scribuntur, quorum Urb. habet ἐξαντλουν το πολυ συσίας Ae ei lor α---- 4 το παν - πολυ τῆς ουσίας, - οια τλῆνσαι τὸ πολυ τει οπισίας, M. ἐξανα- λουν το πολυ τῆς οωσίας. - si mi datur, equidem

non dubiten praeserre quod Ven habet, quamquam ne hoc quidem ad structuram Satis omniodum est: ne mirum, ut-tentius ei sit rem expendenti non iliabiuni videri potest quin

ista nil sint nisi si satoris annotatio ad χέσιν ἐργάσασθα τῆς Ουσίας πολλο quae verba ut hoc adlatam respicere videtur Thomas V. p. 23. -- ουσία ἐρεῖν, οὐ et μα, ut hae correxit Ohnkenius.

2. ἐμειδὴ κέκνων - ὁ γεννήσας αεγένετο. In his

Crinonis nomen quid moverit Heringam ut in critonem, aut Sellerum ut in Gniphonem transnautarent non dispicio. Rectissime enim formatum est Κρίνων Oilit aranduntque cum multis illis nominibus participiorum OrmaIn reserentibus. Reetius in eo offensionis causam reperias, quod omnino n.

patris nomen perscriptum mitur, quod si conmimo revoluisset seriptor, non dubium est quin id post superiora verba, τε θνα---- ὁ πατήρ intulisset. Praeterea mori non ἐκγίγνεσθει dicitur misi ori addito του βίου , sed γίγνε θαι. Ac ne leotu quidem ἐξεμετ in melioribus

libris, sed ἐγένετο. Ex his omnibus intelligitur locum Or-mptum esse. Scribenduna erat ἐπειδα κρίνον αυτ ὁ γεν-wῆνσας ἐγένετο. Puae proverbialis est dictis de iis, qui abi-Djsitired by Corale

105쪽

sserunt unde negant redire quenaquam Hesyelii ut Κρω- τορη-w τάσσεται ἡ ἐπὶ πτωχου, και νεκρου καὶ δι- πτω---ς. Dilucidius retia exponit Zenobius IV, 18. - νον η κολοκυν ρ' - τῆς κολοκυντης -- κα-- κρώνον ἄδηλον δὲ εἰ οἷσει καρπον λαττον - το μὲν νον οἱ arat laαοὶ - του τεθνηκοτος - δὲ κομιοντο ἐπὶ του γους Deinceps affert Diphili versus, quos posui Fram.

, σαίνον ποι μει. ubi et κρίνον ποιαμει restituendum putabam: edipum nobis quaere, qui Aetolo aut deiciat de Praesidio, aut ad mortem adigat. Ib in tune locum trans 9 Osuit Valelienarius ad Ammon. p. 78. cum in codd. OS της ημωας legatur. uae

sequuntur ἡλίου - ἔχοντος in libris diversissime scripta soritasse delencia sunt; neque habet Ven. m. αρτον ξ αρορας sen scripsi, vulgo τον additur post αρτον Sequentia item interpolatricem manum prodivit ευημερίας ημέραν ἐπιτελοίη quae vix iuearis exemplis apud

In sine epistolae ante βλαβος legeibatur articulus 4 quein recte mittit Ven. I, 22. l. ὁ Γέλωνος του Σικελι-του πλακους ἐπωνυμος P triae Gelonis notatio ortasse glossatori debetur. Placentas uuiem a Gelone denominatae eum nullum adhue praeter hoc Aleiphronis testimonium a viris doctis reperiri potuerii, Getam aliud apponam ex epistola inceri scriptoris a cramero

editu in Anecd. xoniensibus vol. III p. 68 τον σησαμουνταευρήσεις ἐνταυθα καὶ τον Γελωνι i ν. -ειον πλαχουντα

καὶ λως τῆς την Κλεοπάτρας ἐπ' 'Aντωνια ἐστί-ιν. 3. αλιος αλ διωγετο De bis vide ad III, 4b. 7.

106쪽

4. ἐπὶ τῆ παρολκ τῆς βραδυτῆτος Ven. βραδυτητος. Ad dictionem ipsam nihil habeo similius quam hoc latinns Legg. V, 12 u. δατριβὴ ρ ελλησεως, ob vi Paral. p. 535 allatum. I, 23.

Hanc epistolam Πλατυλωμος scribere singitii 'Ερεβιν- θολέοντι. 0iroruui noniin uni alterum neque Ερεβινθοφλέοντι neque 'Eρεβιν πνέοντι scribendum erat, sed 'Eρεβινθολέ-

ποντι.

i. φωρον φερομενοι - ανεμοι. Pro ρδην non indigna est memoratu Flori scriptura . in de quo me bulo nuper dixit Hermannus ad Aeschri Pers. 5. Videtur tamen φυρδην probanduna esse, nisi quod Bergierus id non

recte acervatim interli relatus est. Deseri hi ventos e diversis patetibus ingruentes praecedentia stelidunt.

2. κρυμος δὲ εἰσεδυετο μέχρι μυελων. Od. OG. 90Striui ετ inserit λεπιος, quod non improbaverim. m. m lini περ ταυτά.

3 4 χλει scripsi e tori aliisque οὐ pro νοχλει. m. νιπετον μὲν πηγυλίς. Particulum recte mittit A. m.

προσοδον ante Bergierum.

I, 24.2. ως ν ἔχοιμι σώζεσθαι Vat. ἔχοιμεν, quod ἐχ μεν scripsi, ut structurae lex postulat. I, 25. 2. εἱμαρμενη DaviSi correctio est libri ερα κανη. I, 26. i. τας Μαρε/ίου θέρας. Vulgo Μαρτίου, quod ferri non

posse vidit iam Bergierus codd. fluctu alit Iater Μαρτιον, Μυρτίου, υρτίας. Sellerus Βυρτίου edidit. Scribendum putavi Μαρμου, quod cum apud Eupolin parasiti nomen suisSeeonstet ex iis quae Histor cona. p. li disserui, non minus feliciter Alciphro seneratori indidisse putandus est. 3. -οτεθειμενος Hersoni est emendatis, libri sere ἡ-Dj9itiae by o Ie

107쪽

I, 27.

σα δουλευειν ἐπηνάγκασας Iners est nec ullam vim habet pronomen αὐτή, in quo non dubium est quin aliquid lateat quod ad ipsum proverbi uin pertineat Cod. B habet αυτῆ, αυτικα. in neScio an scribet luna sit λον με αυτῆίσκάφνJ κατὰ την παροιμίαν ἀνατρέ νασα, cum ipso alveo ut aiunt me subvertisti. Cuius proverbi etsi nullum

exemplum habeo, aliis tamen pamemus την σκάφ. ansam dedisse eonfiat Proverbialiter item dictum videtur illud ανθρωπ' --ε, την ut re ανατρέψεις chesiam poeti p. 174. Ne dissimile est ἀναρπάζειν -- ιαν- quod ἐπὶ τον αρδην τινὰ χυμαινομενων dici constat e Zenob. II, 31. Diogen. II, 39. I, 28. l. Φυτιναῖος scripsi e pluribus libris pro ἐξα-'iς. Insequentibus expuli quod e libris nonnullis editum erat δων, cuius formae nullum exemplum est. Apud Pollucemu 235. verissime Dindorsus restituit δερρι i. e. δοραν. 2. ἀεργος των ἰδίων προωτάμενος Ita recte nunc hic

locus scribitur; sed ἀεργος, quae pica Orma St, SUSPectum habeo. Ceterum haec omnia, puriter atque ea quae sequulitur τουπτανίου καὶ τῆς ἐσχαρας, obseaen senS Rccipienda sunt, ad quod non attenderunt editores Stephani Thes. v. ἐσχάρα et πτάνιον.

Ib Libri δυρι- addunt post μπεις, quod delendum esse intellexit Bera lerus nec Sehaeserus ad Bosi Εll. p. 64. quidquam attulit quod en ero obsit. Ante ἀναπνέεις lacunam indicavi, nisi sorte ἀνοι- έεις interpolatoris est Desorma non contracta dixit Sellerus ad Fragm. IV, 3 cuius exemplis eximendus est Eumatilius p. 230. ἀλγέω την κε να-

λην, quae sunt Theocrisi Id. III, 52. I, 29. 1. uid Beroerus. m. vulso --α, a tres codd. et

108쪽

in his Flor. ωθοτας, quod mihi ex εἰωθοτος potiu quam ex εἰωθοτα corruptum visum est. De struetur vis indie. Strab. p. 19.

Ib. -του στερησαι, ab amatore seiungi, privari. Rari una dieiis nee mirer si quis coniciat ἐστερῆσθαι At similiter amen dixit Euripides Iph. Aul. 203. νυν δ' ἐγω -

σον σώζουσα λωτρον παιδος στερησομαι Similiter, inquam: accuruliti enim rem expendenti Euripides dicere videbitur Superstes ero filiae; et vel si non incredibile est hunc scripsisse ἐστερήσομαι. 4. Libri αυτον - ἐλαττον Delevi ου ipsa postulante sententia, quamquam erunt ortasse, me tamen repugnante,

qui οὐ uo scribere malint. 5. Θουρι- vulgo maior pars eodicum hoUM , quod

restitui. In sequentibus λως τε καν μοι non est praesertim cum, quo pacto nec sententia nec structura recte procedit, Sed a praeterea etiam si Nescio tamen an

praestet scribere αλλως τε ἐάν. Od sere αλλως τε δὲ non κἀμοί. I, 30. i. ii τοῖς Mooυσιν ἐντυγχανουσαι. dicendi usum qui cognitum habent facile nulli assentientur, si ἐντυγχανειν non recte hic positum dicam Seripsi , igitur ex plurimis Optimisque libri τυγχάνουσαι, in quo nihil est quod non optime dictum sit dativus τοῖς διδουσιν, κρι σομεθα uSPenSUS est Ib. καὶ μηκω ἔχειν πραγματα μήτε τοις μιλουσι παρέχειν Non male Senem μηδέ conicit magis tamen placeret

i. χρηστον δὲ ευρες Τπερίδην Delevi II μην, quo concinnitas orationis turbatur. NiSi sorte, quod non puto, POMἐραστου excidit υθίου. 2. Scripsi quod sententia postulat με I υν sero με γαρ. 3. πάλιν δι αυτου legebatur, quod qui vitioSum esse

intellexit Bergierus scribi voluit παρ' υτου. Reposui ἀπ' bios, quod ab edito una lineola disseri.

109쪽

4. Libri οὐδὲν ὁ τωρ φελει. Recte Sellemis Mista requirit a poterat lenius -δ αι. I, 2.2. Legebatur Φρυνην γαρ στερξει δηλονοτι Μυρρίνην. correxit libris adiuvantibus Seuerus. I, 33. 2. ἡ δὲ καλώ e bonis codd. restitui vulgo αλλα re λως vix revocavi Ordinem verborum vulgatum μὲν sem' et I 4 χρωμα σανδαραχος quem tuetur etiam cod. Hor.3 -αγερωχμ vulgo missum praebuit nor idem coniectura assecutus erat Dominius ad Char. p. 73. nisi is

ex Flor Sumpsit.

1. Legebatur 'la καδημααν. 2. Legendii videtui μανης υ δ- Γῆ ovκ οἶδας, quo paulo rotundior evadit oratio. 3. σὲ γαρ περιβάλλουσα κοιριῆσθαι μῆλλον βουλομηνὴ τὰ παρα πάντων σοφιστων αργυριον. Haec corrupta esse vidit Sellarus, qui ἔχειν post αργυριον addendum conte cit Equidem vereor ne verba περιβάλλουσα κοιρ--αι 'os' satori debeantur. Ib λῆρος ταυτα - , --. Scribendum erat aut λῆροι aut ἐστι, quorum prius cum cod. Flor habeat, hoc reposui eis ad I 1. 5. alim ποθεν εωὶν vel ποθεν ἀν εν. 8. τρος τὴν ἐρωμένην ηκε την σεαυτου Iος ἐπανελ--ν - Λυκείου πολλάκις τον ὁριμα ἀποψωμενος Non

dubium est quin hic aliquid exciderit; nec vero sufficit cum Reisia ει-- inserere post οἰός Alcimm, ni coniectura inuit scripserati in ἐπανελθων πο --- - αι νημίτας καί μοι παρεκάθησο - ίδρωτα -- ωμενος Η betque ea coniectura tanto plus probabilitatis, cum loci ο-

110쪽

lorem scriptor e Theocrito duxisse videatur Id. II, 155. γάρ mi καὶ τρὸς καὶ τετρακι αλλοτ' ἐνέπι), σα, παρ ἐπινἐτίθει - δωρίδα πολλα- ελπαν. lndicavi igitur lacunam. 6. - ἐπι-- BMoerus, quod probarem si σπῶν per

se de hibetite diei posset nunc locutus est scriptor ut praeter alios locutus est Theocritus D. XVIII, 11. -πολυν τιν' ἔπινες, quae imitatu est Aleiphro , b, 2. τριτην ταυτην σπέραν πολυν τιν' ἐνεφορησάμην.

1. Sellem edidit ex cod. φιλοτιμιαν lat προς τινας των διαλεγομένων, ceteri libris οἴει post διαλεγομένων ponentibus. At cum διι λέγεσθαι necessari dativum requirat. aperium est scribendum esse φιλοτιμαν ω - διαλεγο-- ναν σοι, in quibus cum o in m depravatum esset, non mirum est prius m a librariis deletum esse ceterum ad hanc epistolam non incommode Ioel aliquot ex Horatii podis comparari possunt, velut ad . 3 τοῖς νυν μὰν μακαριωτέροις Τειων, ου εἰς μακραν δε ανπερ ως ita scripsi exis et Flor pro αν σπερ ημεῖς ἔχωσιν, νιασομώ/οις Epod. XV, 17. at tu qui eun ille e selicior eheu translatos alio maerebis amore S.

I, 36. 2. ωουσα. Cod. 21 δουσας, quod ortasse ex ἰδουσαν corruptum est. CL H, 0, 2. δάκτυλπιι η-ντα τῆς δικέλλης θάμ' reo. In iis quae statim sequuntur περιβαλ μήκη scripsi pro περιβαλλομένη.

3. ποθεν pro ποθὲν dedi e Flor et C. Non credo lainen locum vitii immunem esse. b. cum pro alteri φιλεῖς, quod cod. Α recepit Sellerus vulgo enatu φης idque etiam Flor aliique habeant, non male Reifrius coniecit φιλεῖν αν-

4. τί ουν - ποτηρια ἐστιν ἐπὶ τῆς osius μν Haec vulgo sine interrogatisne esseruntur uuae his subiciuntur μηat νυσι της μορες, Met δάνεια του πιπτέρος κορμουμενος, non intelligi possunt, nisi aliquid in hanc sententiam exci

disse statuatur: το λοιπόν φοιτα -- 4μας ἐθε-

라틴어 텍스트