장음표시 사용
611쪽
bissimus omnium hominum erat. Haec .mnia paulo prolixius recito, ut dem ostrem, super eiusmodi rebus diu multumq; &gra uiter esse deliberandum. vi quod honestis simum est & aequillimum, amplectamur. Sed in primis interpellandus est Deus atque rogandus, ut quod optimum est, nobis sug-verat. Nam ab eo cuncta pendent, ut ocscripturae testimoniis, & ipso re um usu doceri potest. Non hoc equidem ago, ut regem incusem aut criminer, quasi minus recte secerit: nam sortasse multi alii ipsius familiares in eadem cum illo erant tententia. quanquam hoc certo scio, neque tum, nee usquam alibi super ea re disceptatum futile. Verum ita res habet, ut qui scribunt historias, non respiciant ad laudem eoru H, de quibus loquuntur,& multa saepe, quae non
exacte norunt, Praetereant. Et quantum ad
me pertinet: nihil sum dicturus alienum a vero, nihil quod vel ipse non viderim, vel ab hominibus fide dignissimis acceperim,
in eoque nullam habeoo rationem affect tae laudationis. Certo enim constar, nullum esse principem tam prudentem, qui non erret & labatur aliquando, imo saepenumero, si longior ei vita contingat, ut ex illorum ctionibus ac consiliis, uvere perscriberen
612쪽
COMMENT. ZIs. VIII. systur omnia, facile iudicari post ei. Om hesprosecto omnium temporum senatores ac
viri praestantes, qui vel fuerunt aliquando, vel hodie sunt, errarunt, & ispe errare possunt atque labi. Testatur hoc experientia quotidiana. Rex cum prope Perona in quo--am Vico suhstitisset: profecturus in oppudum. mandabat mihi, ut ad Pictones & Britanniae fines proficiscerer: simul hoc priuatim & secreto dicebat, quod si Olivari usa pud Gandauos nihil perficeret: si Cordarus
etiam ad se non transiret : tum se incendiis vastaturum esse Atrebates, omnemque vicinnum agrum Turones rediturum. Antequam abirem,commendabam ei quosda,
qui meo impulsu ὀc hortatu ad fisam transieranti lis annuam pensionem pollicitus eram: εἰ cum ipsorum nomina accep sset a me notata, pronissa praestitit. Erat eum ipso Ludeus, homo sui priuati commodi valde studiosus, & regi multis in rebus non iniu- eundus. ille sic erat natura . ut sicut temere ipse alios sallebat: ita quoq; leuiter persuasus, a multis tape ludificaretur. Educatassierat cum rege.1 prima statim adolesi eo & artes, quibus ei placeret, optime callebat. Is abituro mihi ad pictones,m dato regis vedixi: Quid,inquit subridentatu nuc diIcedis
613쪽
in hoc tempore, quo pulcherrimae sese offerunt occasiones amplificandi tuas facultates Deseruntur ad regem quotidie varia negocia, in eiusque manu est, quibus bene vult, & quos c5plectitur,temporis fere ni mento locupletare: quantum ad me pertinet: spero me futurum esse Flandriae praefectum, S totum me inaurabo. Magno cum risu proniiciabat ista: verum ego 'uod metuebam , ne a rege in anassent, nisil minus auebam quam ridere, α pro re paucadocutus, respondi, sore mihi longe gratissimum. s res bene succederent: sperare me, regem mei futurum esse non imme vorem. Paulo. ante, quidam ex Hannonia nobilis ad m venerat, &de quibusdam aliis, quos, ut ad regem transirent, literis sollicitaueram.
certi aliquid attulit. Est mihi. propinquus
ille,&vivit adhuc, itaque nomen non proferam. Is inter alia paucis verbis indicabat rationes, quibus firmissima quaeque loca Hannoniae daret in regis potestatem. Abiturus haec aperio regi: locutus cum eo, di- . oebat mihi, nec hunc nec alios, de quibus dixeram, es Ie idoneos: nec ullus erat,in quo, non aliquid desideraret: ipsorumq; pollici-.tationes iudicabat esse vanas, & ea quae de-.-ent omnia tabat se facile posse & bre
614쪽
i ramen ipsius mandato, cum eo nobili col- Iocutus, initio statim rogabat, ecquid muneris habiturus e stet ab iis ciuitatibus, uti
psorum causam regi commendaret 'Erandiane diuersae admodum utriusque rationes. Alter ex Hannonia venerat, ut amplificare tur : hic vero non modo nihil promittebat : Tum eos rex, verum incidit postea tempus,
quo magno redemisset ipsorum operam :& opinor diuinitus hoc etiam accidisse, vene ex animi voto omnia ei cederent, aut
ne ditiones illas, quae pertinent ad imperium Germanicum, occuparet. mod ei duabus de causis licitum non erat primum , quod ius nullum haberet: deinde, propter antiquum foedus, pactum inter Caesares at-que Galliarum reges, quod ipsum rex videbatur non ignorare. Cum enim Camera cum, & Quercetum in Hannonia, de qua dam alia teneret: ex iis aliqua reddidit, de Cameracum, eo quod esset imperii ciuitas pristino iuri ac libertati restituit. Et qua qua id temporis abzia, mistas ad Pictones ut supra dixi: tamen ab iis, qui interfuerit
mania elene cognoui. deinde, quod risius ο
615쪽
regionis morem atque naturam ex aenuo
noueram: non erat milii dissicile, quida peretur,& quis esset futurus euentus, intelligere. Olivarius tonsor regis Gandauum prosectus erat, ut diximus, cum literis &mandatis ad Caroli filiam, ut priuatim ei loqueretur, eamque ad partes regis traduceret. In eo autem summam sciebat esse dissicultatem, nec etiam istud potissimum agebat: verum eo spectabat,ut Gandaui qua urbem nouit ad seditiones propensam esse, magnum aliquem motum excitaret, praesertim, cum in ordinem essent redacti superioribus annis,& exuti priuilegiis: a Philippo quidem Principe, belli tempore, quod eum eo gesserunt: a Carolo autem, quum debellatis Leodiensibus rediisset ad eos vivehor. Hare non ignorabat Olivarius, atque ideo in maiorem spe venit,& secreto multos interpellabat pollicitus, effecturum se, via, rege priuilegia omnia recuperarent Publio vero nihil agebat, & hoc solum tentabat, si quid apud puellam posset antea conficere. Post aliquot vero dies, iubetur legationis causam exponete. Venit igitur ad cocilium, sple didius aliquanto vostit iis . quam pro ipsius conditione. Erant eu puella dux Cliuesic
k Leodienῆs Episcopus. M alii proceres
616쪽
COMME NT. LIB. VII A ssuemagno numero. redditis puellae literis, iusse . siis est ea ponere mandata. Refert sibi iniun: Oum esse,ut soli puellae loqueretur. Illi con- ira,&inusitatum hoc elle dicebant, et indecorum,eo quod &adolescentula esset, & innupta. Cum persisteret in sententia: illi in- . cipiunt minari, A velle cogere. Opinor, quo tempore literas in concilio reddidit, nou- dum praecogitasse illum, quid diceret. Ad hunc modum igitur discessit, non absque ludibrio. Plerique enim ridebant eum, x propter generis obscuritatein nam originem habebat ex quodam vico, no procul a Gaia ' dauo & ineptum sermonem. Certior autem factus imminere sibi periculum ac fore, ut in illamen abiiceretur: profugit Tor-riacum. Quae ciuitas, tametsi tum utebatur libertate:ucide t men erat stadiosa regis,ad
cuius imperium ii a pertinet, ut quotannis ei sex francorum millia persoluat. alioqui libertate sua fruitur, & omnis generis homines admittit, Cives etiam & Ecclesiasticior- .linis viri, possessones ac facultates suas f - . sent per Harmoniam & Flandriarn, vicinos regiones: ideoque per ea bella, quae Philip pus Burgundiae Dux gessit cum Carolo ptimo, Galliarum rege, soliti erat ei depen-dcre quotannis ad decem Dan corum iniI
617쪽
lia, eamque pecuniae summam vidi, quum etiam Carolo persoluerent. Sed in hoc tempore. quum Olivarius eo venisset, immunitatem obtinebant. Atqui non tam oliuarius, quod munus iniunctu suscepisset quam alii, quod iniunxissent, reprehendendi erant. Et quanquam is fuit eius legationis exitus: tamen virtutem aliquam declarauit postea: Videbat Tornacum esse finitimam urbem utrique populo: rebus gerendis & diuexandae Fland iae opportunam, modo praesidio aliquo teneretur equitum, quos in propinquo rex continebat. Vt autem oppidanira sidium aliquod ultro reciperent: scieat frustra siperari, propterea quod neutrius erant sactionis. Nunciat igitur Olivarius praesecto Sancto quinti ὁi, ut suas cohortes equitum, & alias e vieinis locis, Tomacum adducat. Ii, quum ad horam praescriptam
eo veni sent: offendunt Olivarium,& cumco circiter quadraginta viros, qui partim fauore, partim imperio & vi obiectum sepimenturn amoliti, equitatum omnem intra portas admittunt. Eam rem non multitudo
quidem ciuium, sed urbis praesecti grauiter tulerunt, ε quibus octenos Lutetiam misit. Post equites, alii quoque sunt ingressi, qui villas oc aedificia multa vastabant incendiis.. maiori
618쪽
maiori sere cum detrimento cruium . quam
hostium. His iniuriis incitati Flamiri. Gel-driae ducem e carcere in quem a Carolo coiectus fuerat, eripiunt, & copiis praesciunt. Vbi Tornacum venissent : primo statim concursu in fugam coniecti fuerunt. multis intei sectis, &ipso quoque Principe occiso, dum postremis laborantibus opem ferre conatur. Aliu quispiam. maiori ingenio praeditus quam Olivarius, non erat tortasse rem tantam pei secturus Apparet certe, Deum,in ista quidem actione perturbasi se mentem regis. Nam si maiori deliberatione fuisset vlus. & illam cupiditatem atque vindictae studi m. quando Burgundicam domum voluit delere totam . deposuiΩset dubium non est, quin hodierno die prouinciae illae omnes penderent ab imperio Callico Recuperata Perona legati ad i psum eo veniunt, a filia Carolii omnes pariter, i a quibus aliquid consilii aut d gnitatis erat, idque non admodum prudenti sane cosilio, quod tam frequentes lim ii venirent. Sed ita erant amicti costernati calamitatibus . ac
morte sui Principis, ut quid potissimum agerent aut inciperent ignorarent. In iis le- fatis erat eius ditionis Cancellarius, Guicimus Hugoneius, summae vir authorita-
619쪽
tis apud Caro una, &Imbercortus, quo norialium ex nobilitate vidi, vel prudentiorem, vel maximis rebus tractandis magic igoneum. Antequam publice rex audirct, ilicitabat eos priuatim. Omnes dimisse & reu Ienter admodum, pro se quisque. separatim responderunt ut solent qui metuunt. Seiad-li, quorum facultates atque posscssiones logius abcrant a Gallia, nolebant ullo pacto
aditi ingi, nisi de matrimonio Delphini de puellae cuius erant legati, rex pacisceretur.
Cancellarius etiam &imbercortus,quia cupiebant retinere authoritatem, & quod fo
cultates habebant in sinibus Galbat: hic in Picardia,ille autem in surgundia: dabant se regi, & ab eius postulatis erant non alieni, suam que operam ei pollicebantur:& ii matrimonium perficeretur, quin ad ipsum Pla
ne transiretir,non recusabant. Ea racio qua
nam optima erat: displicuit tamen regi. qui de aegre serebar, quod non e vestigio ad
n transitient: veruntamen, quia cog tabat
eorum uti quacunque opera, dissimulabat. Cordaeum, Atrebati pr sectunt,iam piidem habebat suis rebus fauentem. Eius con Glium secutus, petebat a legatis, ut quo faci
lior esset ad compositionem via, traderent
sibi alteram Atrebati patiem. Est enim vibs
620쪽
l bipartita uro, & fossa, & portis dirempta. Post multam disceptationem, assentiuntur legati, in primis autem Cancellarius &Imbercorius,ac datis literis. Cordatum a fide &religione custodiendae urbis eximunt, & ut eam in potestatem regis tradat ubent. Libenter ille & cupide imperata facit. Rex intromissus, illico mandat extrui propugnacula & vallum, aduersus alteram urbis partem. Cordaeus cum suis co hortibus & signis militaribus oppido excedit.& liberum erat
unicuiq, sequi quascunq; vellet partes. ipse,
quoniam arbitrabatur te non amplius 3.am
obstrictum esse puellae, propter acceptas ab eius Iegatis ii teras : con stituit se totum regi dare. Nam originem ducebat ex Bellovacis, ecquoniam morte Caroli urbes illae omnes
ad Somiam flumen redibant ad imperium Gallicum: putabat se, qui nomen & ortum ex iis locis haberet, ad regem honeste posse
transire. Hac iῖitur ratione factus est regius,absque crimine quidem, ut arbitror, nisi forte nouo iureiurando sese puellae deuinxerat. Alii aliter sunt hoc illius factum interpretati: quantum vid me pertinet, nihil in o. Hoc solum habeo copertum, fuisse eum a Caiolopeiductum ad summam dignitatem& maximas opes. Nam & totius