장음표시 사용
111쪽
iebat effagitaret. Vnde ab ipso Origene in quadam Epistola vocatur ἐργοδιωκ ς. Nunc vero lacum a Librariis aliqzando per compendium o ab breviaturam scriptum existimaverim, o cum in illo αμc occurreret pras Οιcροαος, ex ααἔος facile fieri pol sit -τος. si ad cum ad Hippostium de qaο superioribus rerbis loqvusim fuerat Hieronymur, necessaris referri d boret , in talem codicem cnm incidisset Photius, ct legeret e τἰς non se coe existimarit, Hippolytum, non Ambrosium uisse Origenis ἐωλα κάω ; cumiamen contrariam asserat ibidem Hieronymu . O voce, Ambrosius, ct ante Hieronymum Ensebius, quorum testimoniis mirum est Phetium qua erat dilitentia errorem non emendasse. Fusib. Lib. vI. II. E. Cap. 23. E'ξοκύνου Q s τ εις πις Θ ειας παφὰς Uta μνηματων ἐώετο χῆ,
κ, ἀφθονωτα τους τ δρέων χορηγίπις- Ταχυγρο φοι- αιτύ, λειοις η ἐάα τ ανθ ήιη, -ρηιαν τω c-αγορ νn , Ηονοις τε ταγμενοις, ἀμείσον ς. sicλιογροφοι - , Ηους, ἄμα γιόρως δα το καλι παφειν, ησχημεναις. ων ἀπαντων τ δεου - τἐ m δύων ἄφθονον agra es, i χαρεώmo. Ex eo tempore Origenes in divinas scripturast carpit commentarios conscribere. Ambrosio innumeris stimulis illum incitante. Nec solum verbis atque hortationibus , sed etiam largissimis rerum necessariarum praebitionibus. Quippe septem & amplius Notarii , illi dictanti aderant, qui praestituto temporesbi per vices succedebant. Nec pauciores antiquarii, simul cum puellis elegantius scribere a lactis, quibus omnibus necessarios sumptus copiosissi
me suppeditabat Ambrosus. Existimat Doctifimia rat ius, illud E E cκύνου male acceptum ab Nicron. Quoi non ad tempus quo stri fili Oie sed ad Hippρν μ' illa
112쪽
illa ν rba retulerit Hiersumus, inηβ i ab Hippolyto, qui variis in Sacram Scrip- 'aram commentariis, o Traziaubm sic commendaverat, de quibus, verbis immediate praecedentibus, dixerat E c tui, Drigenem, morum , ct compulsum fuisse ad Sacram Scripturam variis commentariis , O explanationibus ita piandum sinde forsan fluxerit ista sententia , Hippolytum fuisse, Origenis monitorem , hortatorcm , ct ἐργγλωκτω. Sed revera εξ ρκήνου potes etiam referri ad HippolItum, O si re ad tempus reseratur, intelligendum egorigenem, isto tempore, imitatione Hippostsi, de quo ante egerat Eusebius, comism ntarios etiam in Sacrm Scripturam parasse ct adornasse. Sed quod Hippolytus fuerit Origenis, hoc ex verbis istis male intellectis non mihi ridetur derivatum , sed quia pro ors c D legerunt αυ ἀς , pro Ambrosio , ille . nimirum Hippobtin de quo verba fecerat Hiero 'mus. Sed immediate post, I quitur de Ambrosio , qui verus fuit Origenis εργο λωκ' ς; fatente ipse Origene, Philocalias c. v. ex praefat. Tom. v. in Evang. 7ρHann. O in Epistula quam memorat Hieronymus, ct Photim ipse post Hieronymum , qui ρδε-llicue Ambrosio trib t , id quod admodum negligenter Photius tribuit Hippο- stto. Origenis Epistola visa fuerat Photio, vel saltem videri potusrat, ct illus
ματρο , τ νυκτα ἔξεφν ψών υιμα . &c. Ambrosus tibi sali toti impertitur. Is cum me existimet esse laborum patientem, & Sacraescripturae cupidissimum , propria sua diligentia & indesnenti labore boe a 7 voluit
113쪽
voluit explorare. Nam carnare nobis conserentibus non licet, neque acria, deambulatione & quiete corpora nostra curare, sed eo ipso tempore quod relaxationi impendi deberet, de rebus literas spectantibus, dillarere &exemplaria conserre , & corrigere cogimur , & nox integra non nobis conceditur recreando S refocillando corpori. Unde colligi potest quanto fe xore Ambrosim Origenem urgeret, quod certe ηκ ibi de Hippolyto narratur. Et jepera non ita familiariter utebatur Origine Hippolytus, nec iisdem cum illos ilibus o adibus utebatur, nec illorum munera ct oscia, Presbyteratus ct Episcopatus, talem consuetudinem patiebantor. Denique Hippolytus non ita dire erat, si posset tot sumptibus in gratiam Origenis se onerare. Ambrosius, erat Laicus, Alexandrinas, unde sorsan prima inier illum ct Origenem necesitu dinis occasio, opibus abundabat, et tantis, si sumptus istos facile toleraine posset. Unde quaerela apud Hieronym. quod cum moreretur 2 humanitatem exuere Ambrosius , superstitem Origenem Milo legrato, amicitia τε ληργω o pignore non esset prosequutus, cum tamen copi i imis diritiis lueret. Quam forsau amici pratervisionem extorsit ambrosio, uxoris et Liberorum ratio, nam erat uxoratus ut patet ex Origenis et UMSκj ad Martyrium, ad ipsum Ambrosium, et Protoctetam destinato. Hippolytus vero erat peregrinus, Episcopus, paupιrtati Eccle astica , prout tempora ferebant alligatur et qui vix propriam
Fuit quippe Episcopus Hippolytus. Sed cujus urbis, quarunt eriliti, et adhuc sub Pudice lis est. Communis sententia asserit illum Iusse , portuensem Epi
των πΓ λογοκ . Sanctus Cyrillus , & Hippolrtus Romanus Episcopus, hoc dicunt in Scriptis suis de Antichristo. Zonaras.
114쪽
E'm οπ D. Hippolytus Episcopus Portus Veteris Romae. Quod et ante praefatos annotarerat 3. Damascenus. Quod memini me obse xasse in illius Ecclogis, in quas MSS. forte fortuna incidebam cum Bibliothec. P. yesultarum Palis. Locuplet imam certe et olendidistinam lustrarem, pra- sente Cossartio viro Do dissimo et Politissimo, et Nobilismo Huetio, literis Cla risino, et Studiorum Serenissimi Delphini, Musarum Alumni augustissmi, Moderatore digni simo. Vix ni,n Codicem aperueram, cum flatim quadam Ietecta loca occurrebant , qua Cbrysorrboas Dat nascenus, se descripsisse profitebatur,
--fππολυ του P'ωμ ς Um σκοπιου. Sic in Catena in Psalmos qua Codice satis retusto in Bibliotheca Medicea continetur, hac in Titulo Prasarionis Hippol ti leguntur. I' ππολύτου E' mi ams P ωμης clara εας ληγη πως ἀς τους 'Pαλμους. Hippolyti Episcopi Romae , Argumentum Explanationis in Psalmos. Titulus Catena in Properbia, in Bibliotheca Scorial si non longe a Madratio Carpetanotum, apud Barvoetium in Catuleto. Salomonis Proverbiorum
Liber, & in eum Catena enarrationum, Sanctorum Patrum, Basilii, AtypolIti Papae. Romani, Origenis, Didymi. &c. Et Titulus Tractatus de
Suῖanna, quem eundem existimo cum Tractatu in Danielem, quem Hippolyto tribuunt, Hieronymus, ct Photivi, Titulus inquam Tractatus sim sic se habet. I'ππολυ του Cariam οπιου P ώμηs uς Σκανναν. Et alterum Fragmentum de
Damele, quod prioris de Suranna existimo esse Mαρπα χατον , hunc etiam Titulum representat, τῆ αμου rππολυ του Cm omu P ωμης. Sancti Hippolyti Episcopi Romae. Sed ut aItius etiam as Camus, extat egregi 3 Iocus quem non possum praetermittere, ex quo constat sententiam de Eρ scopatu Romano Hippolyti, tam aIta seculo v I. egisse radi es, ut eandem cum Clemente
115쪽
Μοιρτυς , Κ μης , f sππολυ ς E'. σκοποι P άμης. Floruerunt vero hi doctores & Patres, a tempore nativitatis Christi , ad tempora In perii Conllantini, Ignatius Theophorus , Iraenaeus , Justinus Philosophus, & Martyr , Clemens , & Hippolytus Episcopi Romani. Unctfosen dicitur Hippolytus attigisse tempora Apostolorum , Cyrillo Scythopolitano, Alictore ejividem cum Leontio Seculi ct temporis. Non enim floruit Cyrillus, v. S/culo , sub Zenone, o Anastasio, ut contendit vir Magnu . Sed seculo v I. exeunte. Ille quippe in vita Eutumii qua extat apud Surium Tom. I. memorat Synο- dum v. Constantinopoli habitam , ubi Origenis , Nestorii dogmata Anathemate percussa fuerunt. Qua Synodii , tantum sub IN. Pstimano coacta fuit, ann. CCCCCLII i. In eadem vero vita Euthymii, Laura Sale Archimandritarrastantsimi, dicitHr Hippolytum fuisse notum Ap olis , instar forsati Clomentis i. cui jungitur Osociatur a Leontio B antino, tanquam qui Episcopa tum Romanum, aque ac ipse Clemens , rexerat ct administrarerat. Talis ergo de Hippolyto obtinebat sententia secuta v I. Sed secuto v. erat prorsus inaudita , O
cujus Diaec is Episcopus suisset Iij istius, prolantiorei ct doctiores scriptores,
Hieronymus Catal. de Script. Eccles v. Hippolytu . Hippolytus cujus-dani Ecclesiae Episcopus nomen quippe urbis scire non potui) ct illius Inter-
116쪽
peus t Hieronymum, qui diu vixit Ερ ηα, cui rei Romana satis erant i Ξrerta, O qui quadam cum cura ct diligentia ridetur quae pisse, cujus Libi fuisses Episcopis Ilippol tui; sed inqπit Irustra sui, nec potui unquam scire. Adeo tempore Hieronymi res erat obscura, ct ab .omitibiis oculatioribus, iuxta in ignari imis ignorata. Quod coormari potest sesimonio ipsius Gela', rentiscis Romani , eodem seculo. v. paulo psi sit sata Hieronymi, se eo Romanam ea parit. Is quippe in Libro de duabim in christo Naturis citat, Hippolytum Episcopum Metropolis Arabiae, in memoria Haereseon. uod non si stectum debuit reddere istud opusculum Eminent imo Cardinali, non esset opus G Iusti Punt cis Romani, qui, inquit Cardinalis, non potuiι ignorare Hippol tum fuisse Episcopum Romanum , non vero Arabem Metropolitanum. Sed hoc igno raxit Hieronymus , in ipsa Roma, 3 o. annis ante Gelasium ; quid ni ergo Gela, idem etiam ignorasset. Certe opus istud propterea in sollicionem venira non debuit . Nec est atus dem; adii, nec Gelassi Casuriensis, nec Gelasiit C citent, sed Gelu i Poniis is Romani. Quod tandem calculo suo contra tres
Eminent in nos cardinales, Baron. Bellai min. Perron. confirmarunt, Sirmondus, Petarius, Chillenus, Labbaius, alii, viri laudibus literariis ornati ct in ignes. Ignorarunt ergo Nitronymus, Gelasius, alii, cujus urbis Episcopus fuisset Π ρο- lytus. Quod nulli certe mirum videri debet , cum Eusebius ipse videatμr hoc
E'κκληαας. Beryllus fuit Episcopus Bostrenorum in Arabiae Similiter & Hippolytus, alterius cujusdam Episcopus. nouaque compertum fuisse Eusebia, cujus nam loci esset Episcopus uippolytus ae ip Eerstilus, disertu perta sostrorum Episcopum o Metropolitani fuisse ., mat. Et ex ista Eusebii ignorantia , Iuxit ea qua laboravit, ct quam ure supra laudata dieronymus ipse profitetur. Scio pirum egregie Asiam, ex laco
117쪽
rus bii colligere Hippolytum fulse uisopum sab Metropoli sororum, O cela
situm eadem cum Eusebio censuisse cum asseruit , Π lytum fulse Discopum ac tropolitanum in Arabia. Nam inquit vir ille Din imus , cum dixisset Essebius Γιν um Episcopum soris in Arabia fuisse, de Hippolyto immediate post subjunguω- τως S I Mλυτης λίροις ποῦ κ, αὐτὸς Σώσκοπος mcρρικιας ;qua perba inquit sic reddi possunt, similiter Hippolytushalterius circiter, Bosram scilicet, Parociae Episcopus. Enclyticum enim illud που, aliquando sic ac i-pitur. Sed non sic asseritur consensus Gelasii ct Eulsibii. Nam Eusebius dicit Berillumsuisse, Sosia Metropolitanam; Gelasius vero hoc tribuit Hippolyto, quem ετερος ποῦ E'Mιλη πας Ε'πισκοπον, fuisse aserit Eusebius, o quam prorpus ignorasse videtvx Casariensis. Nam που, ibi accipere pro circiter, o circa, es abuti eruditione ct acumine sua. Non dicitur ibi Hippes tui fuisse se fra-
eaneus Metropolytani Bostrorum. Bostra, forsan nondum erat Metropolis, tempore gusebii. ruit prima sub archiepiscopatu Alexandrino, postea sub Antiocheno, tandem , bub Hieron mitana, o forens Metropo is erasit, dicta aliquando sera dia, aliquando Pa Geib, aliq*ando se ereth , sed tamen vero O proprio nomine, veteribus passim, nostra , o dicitur ba Misse modo novemdecim Episcopatu sub se , modo s3. quorum nullus a recentiori in νιι vetustioribus Scriptoribis N pbl to tribuitur' Sed rei illi ius Discopalim se ignorasse pro lentur, vel illum Arabem Episcopum, vel Permensem, vel Romanum, Roma ipsi vi Episcopumidum aserere non verentur. uod unde Iuxerit non facile est dirinare. FG tu quia Episcopus in Imperio Romano. Nam paulo ante Hippolytum, omnes Imperii Romani subditio incola, civitate Romana donati fuerant, ab An:onino Pio. Ulpianu Lib. 22. L. 9. D. Tit. de Statu Hominum. In Orbe Romano, non in urbe Roma ut legerunt ac sus, Barteius, Talaia, sed tu in Pandecti rureuiiuu Iegitur, in Orbe Romano qui sunt, ex Constitutione Imp a- toris Antonini, cives Rom ni e secti sunt. Unde ps illa tmpora, rara
118쪽
teregrinor M, O om peregrim me mi, O N attinus in Deneraris, ad Romam ipsam. Urb mfecti, quod prius Orbis erat.
L. ne Hippolytus nou amplius pere inus, sed Romana ciritate Δ -
m, o Episcopvi Romanus haberi jure potuit. Vel quia in occidente agebat. occidentales vero Romani vocabantur. Sic ipsi Eusebio, Tertullianus vocatur Auctor Romanus. Lib. 2. Cap. z. Τερτυλλια γ πὶς P οὐριπιων νομο ς,1 κροσωκώς. Tertullianus Romanorum & Latinorum legibus egregie informatus. εις τ c P ω H1ς λαμπων. Inter Illustres Romanos, idestLatinos,scriptores Nobilissinus. Et L. 2.C. 23. Τουτου θ -λιν ο Κωμιυῖ Tεοτυλλιομος ωδε πως λέγων μνημονci. Hujus rei etiam Tertullianus Romanus alicubi meminit, his verbis. Tertullianus Romanus, est Latinus ct occidentalis. Sic Hippolytus dicitur P'ωμιαγ ct e Pquia in Occidente degebat. Quem forsan eodem nomine de gnarit Euseb. C. s. agens ιο Epistola Pauli ad Hebraos, G ς fωμιώων Εκκλη- AM , m Παιλου ἔσω πιυτ Ira , ἀντλέγεP- ς ησιωτες. Quam di cim on admitti a Romana Ecclesia tanquam Pauli Epistolam. Viae ct L. QCap. ro. Ubi per Romanos, occidentales designantur, O Latini, apud quos C uso Hippolytus degerunt. qui revera non admittebant Epistolam ad Hebraeos, tu quam Epistolam Pauli, ut puri ex Photio, Cod. 48. O 0 I. suam etiam La lina non recipiebat consuetudo inquit Hieronymus, idest Romana. Forsan etiam Hippol=tus dictus Episcopus Romanus, quia in Provincia Romana vel in Latio
Discopalem aliquam sedem administrabat o regebat. Sic Roma sumitur pro Propincia O ε-OUs. Romana. In Synodo Sardicensi, Epsola ad Alexandrinos
119쪽
άγια reανοδρο αμοιχθεισα P ώμης , 5 I-, 5 Καμπηνιας. i Ibi Italia stricte sumitur , pro Draco Mediolanensi es unde Mediolanum ΜηκοmMς I'ταλιας dicitur Athanasio, Epist. adsolitarios; quastricta I alia septem Propincias Civiles comprehendebat. secus, Italia undecim complect batur , ex divisitoine sagusti, apud Plinium , Lib. I. Cap. 13. Roma vero in ιλο modi Sardicensis, sumitur pro Prorincia Romana. Sic in Epistola Aureliam , de Negotio Pauli amosatent , de quo nos in Observat divi,
τ P μικκων πιλιν Umσκοπιιου Ta λοιεν. Domum concedi mandavit, iis quibuscum Itali & Romani Episcopi communicarent. Apud Euseb. Lib. v m. Cap. so. Em si' τ τῖ'ωμιαωνκ, i ταλιαν τε α σαν &c. μisi γνωριν' apud eundem Eus. de vita Constant. Saltem si sit illius. Lib. 3. Cap. 19. Ubi Italia, or Roma, distinguntur tanquam dire a Provincia, o Propincia Ro- mana , vocatur Roma, vel x πιλν, vel σπιλών. Ideo Episcopi Pro; incia Romana vocantur a Graecis, οἱ P. μης , vel ol si' Ε - οποι, qui in Notura Metropoleos Roma , a Singiundo edita, memorantur nitra sexaginta. Sic ergo Hippolytus potuit vocari E'm οπ NO Fω- ιης , vel ο κ ' PVμ . Unde tandem sententia de Episcopatu Romano Nippolyti. V forsan etiam lis tacabatur, agebat, Episcopus quidem, sed non Episcopus Romanus. Sicut enim Casianus Gente Scytha, Donio Atheniensis, cum Romae tandem degeret, vocatus est somanus, sic Hippolytus, licet Arabs ct in arabia Episcopus, cuan tandem Romam contendisset, o ibi fixas elegisset sedes, vocatus etiani Romanus, ct Roma Episcopus, non e d mavum Episcopatum regeret, sed quia media in ipsa Roma, Dis epuli dignita syr O ornatim riveret. Se rem forsan, non a pero ita alienam asseremus, si di-
120쪽
ramus , illum etiam, ex parte , iη se suscepisse omi regendi ipsius Epistu/isti Romani. Nam Hippo Oempore multi Arabes, o Graci, Roma agebant, quos forsan rpiscopus Hippo tκ gege At, ct quibus Sacra, Graece, vel Arabice administabat. Nec insolentu boc erat maris , duos in tina urbe Episcopali , admittere Episcopos. Sic Roma in ipsa, Linus, o Clemens, O Cletis, di cuntur successores Petri , quod videtur Seriem o ordinem successonis Epis vorum Romanorum aliquo modo turbare. Sed optime a viris egregie doctu hoo
Conciliatur, asserendo Clementem, Linum, Cletum fuisse Episcopos fiunt o
odem tempore , unνm Pauli alterum Petri, unum Circumcisionis, alterum Praeputii , virum Judaeorum, alternin Gentium, unum Latinorum , alterum.Graecorum o Peregrinorum, hui in urbe degebant , ct nondum ratina Lingu satis assuererant. Sic Antiochia Evodius ct Ignatim eodem tempore Episcopatum rexisse, improbabile Midetur Car in. Baronio, placuerat Balduino 3unio, Flandro Nineven i in Chron, ad A.7I. Sic Hierosolymis, unus erat Discopus Circumcisienis, o Nasar eorum, alitu Gentiam. Sola flexa,-
dixi ab ista riscoporum multitudine et pluralitate se vindicavit. ου ποτὶ A ξανθεια δύο Ε'πισκοπος ἀχεν ως αε α Μαὶ πολεις. Alexandria oon habuit duos Episcopos sicut aliae urbes quam plurimae, inquit Epiph nivi. Quod revera de Schismate , O divisione optime intelligunt Peturivi O. Nondetrus viri magni, quam nullam psa fuisset Ecclesia Alexandrina , se tamen hoc etiam arguis , Epiphanium in aliis rbi g plures etiam agnopi 'scvos. Ima A quibusdam creditur , xir. Presbyteri Alιxandrini, de quibus Hieronymus Epii Ioia ad . agriani , erant totidem Episivi. qui mos etiam videtur Galliam ipsam penetrasse. Sic Trepiris, Maximinus Episcopus consecratur o successor designatur ab Agritia tunc Tremorum Epias vo , o satis, credibile videtur ambos junctis veris post Maximini ordinationem Derirensem Episcopatum, , in Gallia Belgica adminisbasse. Sic Di - . ronis.