장음표시 사용
51쪽
christiani mus, jure cum Peregrino conferri potuerit. Qued Uactum contendit Petitus, ab Oratore Themisto, cujin hac sunt verba Orat. xii. In Pri num Imperatorem. Αγά me ρὰν λ 5 τους αμους ου νομου τ---πν Αυ κροτηροι, μαλι θ οἷς C- ελο λώπι, ἀλἀ κ, πιις ρε- σμὰς ἐξ γλη, ου ψοωλοτερον, E,Πδοκλεους, ἡ μα Διοι, cκεέ - νου ζ -λωου. Atque cum caeteris omnes , Divinum Imperatorem nostrum. amare de ea lege, plurimum oporteat, tum eos potissimum, quibus non modo libertatem, sed & jura ipsorum explicat, nihilo sane Empedocle deterius , veterem illum Empedoclem intelligo. Ad quaxerba sic Petarius, Themistii nterpres, ac commentator eruditi'imus. O scurus sane , & salebrosus locus , de quo tamen sic sentio. Jovianum laudari, quod Christianorum rituum, ac Ceremoniarum sit peritissimus. eosque qui sinceri snt ac germani, discernat ab adulterinis, atque Edicto suo quid de vera Religione tenendum sit constituat. Simul enim atque in Imperium evectus est Iovianus, Catholica: Fidei professionem edidit, atque Haereticos repressit. Theodoret. Lib. q. Sed quid Empedocles ille , Prorsus cum periculo me illinc expediam, ac conjecturam meam, non quasi κυργαν δοξαν explicabo. Empedoclem igitur opinor, Christum Dominum , Gentilis homo, atque impius vocat, quasi se ille, perinde ut Empedocles, Deum haberi voluerit, eodemque ipso suo conatu, mortem sibi arcessiverit. Sed aperte de Christo dicere non ausus est, ne pium &Christianum Principem offenderet: Atque utinam, haec ille quae dicit maliam sententiam pati possent. Hac non sapiunt palato Docti mi Petiti, ac in Empedocle juniore, alium quam Christum, quarendum existimarit. Non possum, inquit ille Miscellan. Obserrat. Emerico Beotio viro genere ac meriaris prastantissma nuncupatorum pag. II8. Non possum mihi temperare
quin gaudeam, me reperisse id quod vir tantus optavit. Nempe Empedocles
52쪽
docles est Pere rinus , Philosophus iste nicv , de quo Gellius, & Luci, nus, qui Patria profugus, in Palestina Christianae militiae nomen dedit.
di doctrina ita ei ne a super alios, Christianos factus, ut Sacros Libro, arraret, & Christianis Magister, Probeta, omnia essςt; qui denique Christi misimum ejuravit; ad Cynicam sectam se contulit, & demum in sano gloriae amoto finxias, Pro exstante, Olympiae , in totius Graecia 'conventu, se sponte stammis adsumendum dedit, exemplo Empedoclis Quod igitur non alius ab illo Peregrino, nomine Empedoclis junioris de-s etur eo loco Themistit, bis suilicie.ter demonstratum arbitror. Sic erudirorum inrum ζυγη , ct μυωρος, Se dirersa mente ac assectu. Dubitat retarius, ct conjectura sua non insiliuni fidit, o tribuit. Certus stim
proponit P. Petitus, ct illam demo ratione nixam, ct fu lentatam ex limat Sed pace virorum Doctorum, amborum lla allubescit sententia. B ne illa
pet xii improbatur Petito. Sed sentensia Petiti non mihi videtur ἐθλοαπρὰ κο Καατο . Quid enim Jovia no , Imperatori optimo, ac pisiimo , cum peregrino homini vili imo, o . omnium stelarum sordibus inquinato ct contaminato. Quid cum Partia profugo. - Cum me αλο sy, ct singuinario Pariaricida. . Cum Padcra Ie , Drauco , O pusillorum compressore. Cum nurum rituum ejura ore , ac Apsata. Cum turpi, latrante, ac inpere tundo Cynico. Cum bacchante , ac in o Philosopho. Cum furibundu ac desperato sui ipsius homicida. Cum κατηστω vana gloriae . mav-cipio , infami mago , ac Piaboli in strii tento, cujus vita, moribus, ni te, surare, statua usus e l. ad tenebra veritati Christiana ossundendas, Exangelii incrementa remoranda, ae ad Imperium Diaboli vacillans, ac ad proxima et i , myo quo iam se laesi tibicine , ηc solumine tuto mi ia
53쪽
ac stilo, dum. Certe Ua inter se mitis j re conscrri possunt. 3 piauiu, iam
rivi, probiu, gravis ac Religi ut, Πρη psiluit j re comparari cum exen, Iariram pudendo, odioso, ac invidioso; Thcmi in orator insignis, facundia prafanti mus , rii Pudicii acerrimi, ac artis Oratoris, si alius quisquam per .h mui, non tali Paralyclo voluit sit se pro cre , tam ineptam instituere coni parationem . Portavi laudes ac merit ita dctcrere , de Christiano im perator ipse Gentilis, cor tione tam pessine mereri, quem tu meu omni arte, contentione, la dumquc exqui illorum cumulo si contiliare conabatur , nec I gustum orbisque Dominum contulisset, cum homine inepti in b, rn quem μελαγχολiα , κενοδλξια, , s κορυζα omnino .
Nec Peregrinum, adeo in scientia Christiana versatum fuisse ostendimo, in notis, ctim verba Luciani de illo non esse intelligenda, clare demonstra omio. alia mens, ergo fuit Themistii Oratoris diserti inii juxta ac prudenti mi, in υἱα Chri an ortim non hostitis, pro illis intercessoris apud Valcntem, O Gr. lanet. . miliaris, ac alia tribuenda sententia,quam qua Eri a criptasuit ab θῖο nobili iuberuditorum pari, aliusque nobis quaren ut Empedocles, qGo cum, majori cum reris ecie, Poplanio Imp. Christianu', veniat co erendus. Ii vero meo jussi. ο 0 nb Τὸ Polycavus. Verum quidem es Peregrinum a Luciano bis rρcari Empedoclem. Q Od sentcntiam P. Petio jurare posse videtur. Sed nulla alia ratione a Luciano s.c desii natar, quam quia virm arserat, ct se in Pyram praecipitem de derat, 'ut olim Empcdocles, qua ratione etiam Polycarpus , L edocles Vocari pο:uit a Themistio, utpote quem flamma non terruerunt, O qui licet caco impetu in flammas non ruerit , rogi tamen , ct Pyra ardentis ruciati v nion declinaveri , virusque comburi, impavidus imi detre-ἱ urerit. Sed non ideo tantum alius Empedocles haberi potuit Pol carpus, bd quia maximum inter Christianos nomen erat. Omnium Christianorum
54쪽
Pater erat , erat ritum Christia ima post Apostolos, informat r Isi e vobi,
tit in , erat Doctor tollim Asia, it totius Ealesiis stlen id imus, ct romum Stilus, qui a iam, Antiochiam, Gii ruram, Macedoniam r
IAr iam, O innumeras . alias Regio ies Llice Doctrina stra, ct c lore Evange- illustrarerat, i ' qiti miraculis, ante morrem isa in- uia mi, ut Dina nulli se nilus , apud Cfristianos, racipue a laticos, ct Graeccos seu Constanti politanos, omnino haberetur. Unde cadurer ipsum acciue res istim, Christiano eripiendios Iliaderent Ethnici ct Judaei , periculo scilicet Uenii mo abusus Sanctarum sarum Reliquiartim, O ne. Christium a cui Diu erga Pol cavum in perentur, illi que parea pel secunt post cim um ho no perstitis decernerent. Quod ridere ebl apud susebium Gum , Hieronymum , T stolam Smyrnaeorum ad Philomesienses de Wir turio Polycarpi, ct in Mene Graecorum , quorum loca hic referre si tr-qranta apud Chri ita nos fama Post
carpus , ac quomodo πιλ , qVa illam pro sequebantur C stiani , ais cultum divinum proxime accedere , Ethnici judicarent. Unde non mi rum si Themi pius illum cum Tmpedocle conferat, Philosopho , Legi atore ,
Doctore , vita ac mortis contemptore Cruciatuum acarior ira in stacto ac tu-
trepido aggressor , qui it etiam apud Jrs ultus est, ac ba eri Nρωψὶ aspectata Ampedoclis divinitas ac is multis decantata. Exiat ea decre lacn eximitu apud Tertulliaurem, qui cum non sit ita tritis ac obpius, illam hic non gravabor describere. Quod si jam tunc locorum Diogenes de dolio latraret, non caenulentis pedibus, ut tori Platonici sciunt sed omnino totum Empedoclem in adyta Cloacinarum detulisset, ut qui se Caelitem dc- lirarat, sorores prius suas, de hinc homines, Oeas salutarct. Vis magnuslsit, Deus ; sed Deas , tolerari potest, ut Cloacinus sorores suas, Deas salutaret. x ins Deae erat , si incra Deorum ac Drarum Chorum sorte ac conuiti ne ac
55쪽
nitate attingebat, ct yic de uit sabitare inseriora numina, qua Cloacis praes solent, ac qua sor ibio ct sature capiaritar ct delactantur. Vel sic ludit Tert. quiaxa ni,gloriosi: , - δεις, με γολ-χῶντες, ἀλα 'νες , supra sortem suam ese semientes, raetre M vocarentur, o Stercorci, Latrinu, O άφε δ', ei detrudendi dicerentur , ad eorum solum VPcrcitium comprimendum, O
retundendum. Plautus in Curculione,
rei priuarum convenire vuli hominem, mitto in Comitium. Qui mendacem gloriosum, apud Cloacina Sacrum. Sio erro Diogene' inqui: Tertullianus, totum Empedoclem gloriosum qui D ubhaberi voluerat, ad Latrinas detrii fisci, totum in Stercoram volutabro mei tradum, o bororum Cloacinarum Dearlim, cacata , o sordidas sedes, visurtim, occupaturum. God hi es e ut solet omnia, observarit Cl. Samoitu, quondam hujus Athenaei Iesen is , io:iui literati orbis , ornamentum immortale,
56쪽
Urbena qui flavi ad ripas Acragantis, Amici, i Incolitis Magnam, res & curatis honestas, Salvete , immortalis ego converser apud vos, Ut par est Deus, & tali me dignor honore. Tormosis vinctus vittis, roseisque Corollis, Queis cum ad egregias veniam comitatus ad urbes - Mulieribus maribusque colas . Πιc lanait etiam Horatius de arte Poct. ah -- - Deus immortalis habeti Dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Tinam Insiluit.
Quod cum apud se reputaret Themistim, Empedoclisque Doctri ram, famam , horares, facinus, committeret, cum animo, doctrina, fama, laudibus,sortitudine Pol carpi facile, ct pro sua innata, ct oratoria dicendi facultate, potuit, Polycarpam, vocare juniorem, o alterum Empedoclem, cujus doctrinam, sapientiam , merita , aequaret , Prianus Imperator , Orationis Themistiana, ingens o maximum argumentum. Qui variis legibus o Ediιiis Imperiose commendaverat, Isicut Polycarpud apud Christianos variisscriptis, ac EpisIolis olim inclaruerat. Nam variae memorantur Polycarpi Epistola , inter quas primum locum semper sibi Vindicavit hac ad Philippenses Epistola, a partis jam edita, ac a Rullao descripta, a nobisque hic de novo publicata o notis illustrata. Non omnino pura ad manus nostras perrenit, ac modo incrementa se accessones , modo
misitatiρnes ridetur passa fuisse. Maxima Appendice auctam se illavi inrenisse ii
57쪽
exiitimabat ac gloriabatur Rullaeus, ut λra meHaravimus, ac fontem erro ris aperuimus, nimirum, Epistolam, qua dicitur Barnaba continua serie cum Epistola Pol carpi semper descriptim fuisse. Q ο Iraudi fuit incauto, ac jurenilis adhuc atatis Rulleo , qui ex duabus Epistolis anicam constarerat, ac Polycavo tanquam ubicum fatum ac partum ill N tribxere nγu dubita perat. Quod juveni continandum , cum tu eaudem lapidem impegis vi eantur , viri Pudicii magis eae sciati, ac in CoIicibus Graecis terendis ac persandu, Rullaeo longe magis exercitati. Nam vel vehementer fallor , vel idem cum Rullao censuerat Turrianusi re, sotieritatis Ecclesiasticae non indiligens indagator, ac codicibus MSS. νομτeuIis non lepiter assuetus. Nam inci erat in Epistilum Polycarpi, quam vu&gari ac edita, multo prolixiorem jactabat, quod ideo factum existimaverim, quod in Codicem Rι lein γ Iem incidisset, in qua Barna a Epistola, Epistola Pol carpi
junci ι erat, unde statim Turrianus eodem argum nto, quo Rullaeus commotus,
se Thrsarum lapea se sibi ratulabatur, ac Epistolam Poly carpi duplo longiorem,ae auctiorem se inpeni segloriabatar. De eo sita Baronius Cardinalis, ad Martyrologimu Roman. Ad xxv. Pinuar. Exstit insignis Epistola Polycarpi ad Philippenses , cujus meminit S. Hieronymas, quam Piae memoriae vir Doctissimus pariter & resigiosi isimus Franciscus Turrianus Societatis Iesu . longe prolixiorem, illa , quae habetur typis excusa, apud se esse Graece
scriptana , cum viveret , testatus est. Speramus eam una cum caeteris Ggregiis vetustatis in nu mentis, quae summo labore vir iste collegit, prope diem esse edendam. Utinam edita fuisset νela Turriano , vel a Baronio; Ita rivi patuisset error, nec Rursus nec alii in istam eandem lapidem impegissent. Fuit cum vix adduci possem ut credirem Turrianum, Graece docti mum , tam facile falli potuis. , ac verba Faronii esse intelligenda putabam de Hesione Latina , qze in Cadicibus quibus am longior, in aliis breptor legitur. Sed non patiebantur istud nitam erga r riiauam usi iosum studiam, νerba ipsa sironii. Nam d icii
58쪽
Turrianum testatum, istam se habere spino MM Graece , edita multo prolix: rem , unde mea de Latina editione conjcctrua non poterat sub uere. Deinde xeram est Turrianum olim habuisse Codicem Gracum Epistola Pol carpi , cujus ad finem , Epistola Barnaba , sine nomine, ac distinctione, eadem serie, nutu, operis ac ipsiua Epistoli Polycarpi pars genuina ac maxima, adnectebatur. Hoc nou memini Sirmundum alicubi annotasse, sed ex Sirmundo, Πalloixium , qui a Sirmundo, Apographum Epistola Polycavi acceperat. Laboravi , inquit ille, ut integram Epistolam Polycarpi reperire possem, verum non potui, nee Andraeas Schoetus, nec Iacobus Sirm indus. Ab utroque exemplar accepi , unum alteri omnino consorme. In utroque vero, aliena quaedam quod nec illos sesellit sive ex Epistola Barnabar, sive aliunde per describentium oscitantiam, ne dicam vecordiam, adjuncta,& conjuncta sic suerant, ut unicum videretur corpus Epistolae, nec aliud leviter, & cursi in inspicientibus crederetur, quam totam csse Epistolam Polycarpi. Qtiae si fuisset, certe vel triplo longior, quam ea quae nunc exstat, fui siet. Addit vero Halloixius, haec ad institutam nostrum facientia; Excmplar Epistola: Polycarpi, ex Apographo Turriani ante plurimos annos de scriptuin ad me misit Sirmundus, Z illud cum Exemplari Andreae Sinniti Collatum nunc emitto. Nempe quantum quidam est germanum Poly- carpi. Nam exemplaris majorem illam partem, quae cile S. Barnabaed prehensa est, tanquam quae huc non pertineat, missam facio. Ex quibus
consat, Turrianum tabuisse Codicem Disola Polycavi Graecum, sed a clum ac fatum Epistola Barnaba, quod imposuit ipli Turriano, qui mole ac fugitiris εculis, opus istud examinans, ingentem ac pratio fimum Thesaurum, ut nuper Rullaus noster, se psidere apud ipsum Baroniam, credebat, ac non semel amriabatur. Mirum vero, vitium istud omnes omnino Codices Epistola Pol carpi, ccupasse ac in f se; nam nullus extat ne isto errato, ae Codices νet kres,
59쪽
ac antiquioris ac massis veneranda etatis, ab illo non potuerunt se Iiberare ac xla
dicare. Hoc patet ex ipso IIalloixio,qm ct codicem Altempsansm,o Columnaum, eidem vitio ac errori obnoxios fuisse commemorat. Sic enim pergit laudatus Hallai-xius. An vero aliqua exemplaria in Romanis Bibliothecis reperiri possent, quae hoc immani errato carerent, studiose mea causa, & Iacobi Sitiarundi r gatu perquisiuit nostrum amborum amicissimus, Ludovicus Cresolius, jam tum Romae degens; qui rescripsit consulta ab se, & inspecta suisse exemplaria MSS. tum Bibliothecae Vaticanae , tum etiam Ducis Altemps quae antea fuerat Cardinalis Columnae atque in utrisque idem se obse
vasse, quod in P. Turriani Apographo, ex quo illam Epistolam olim d
scripserat Sirmundus, nempe priorem partem ine Sancti Polycarpi, posteriorem longe maximam, S. Barnabae. Ex quo apparet, in illis exemplaribus vitium hoc primitus fuisse. Codicem erum Columnaeum antiquissimum esse affirmant. Quod certe satis mirari non possint eruditi , crins7ci vix alterum apud peteres occurrat vel unicum exemplum. Quod in Codice quodam irrepserit error iste, res est non adeo mira , ct grapiora vitia silent ali quando Codices, incuria descriptorum, invadere θ occupare. Sed quod omnes incesserit istud mendam, o quod omnes, Turrianum , Altem ianum, Colum naum , Medicaeum, Salma anum, alios, quicunque inveniri potuerunt, nullo prorsus eccepto , faedaverit, ct interpolaverit erratam istud ingens, certe hoc superas omnes errorum communes ct vulgares grasationes; ac casu hoc factum, vix rusum adduci ut credam, sed ratione quadam, ct certo Consilio, nimiram quia istam Barnaba Epistolam, vel omnes, Polycarpi Epistola appendicem ac a csionem maximam existimarent. Vel quod istam qua Barnaba tribuitur Epistolam, ad Polycavum ipsam pertinera, ac illius genvrn m cinctoum, ac
parentem esse apad se reputarent Qua de ne adhuc inferius, cum sola Barnabae prendi aptior sese nobis adbae s 'ret occasio.
60쪽
Repera Pol carpus varias scripsit Epistola . Et qua erat erga omnes Ecclesias sollicitudine, non potuit si, prώμι ici ρτώ scretam, oscio necessario deesse, o Ibi, celoque suo lcmperare, quin doceret, moneret, hortaretur, O exemplo Ignatii, imo Apsolarum ipsorum, pracipue yohannis,hPatisi, ut stilo Catholica confrmaret. Hinc Epistolarum Polycarpi fit mentio, non
tantum quia Um λα , sicut litera , Lative , sumitur pro Epistola sola Ounica. Sed quia revera variis literis ad rarim Ecclesias exaratis se destinatis, elum . curam, or sollicitudinem suam voluerat commendare. Suidas. εγροι γεν Πολυκαρπο- ἄλ λ μ φιλιτ : Πους, πανυ λωμα- Καὶ et ς τ μάγυ Διονυπον τ A'ρεο-γssius. Καὶ E κ κλη πας. Scripsit Polycarpus admirandam Epistolam ad Philippense, :alteram ad magnum DionIsium Areopagitam, & alias, ad diversas Ecclesias Ideo rariae Epi- ab Iren. apud Eus. H. E. L. I. ac varia volumina illi tribuuntur ab Nieron. Epist. 28. ad Lucinium Boeticum. Quod mihi non videtur intelligendum de . partis in Sacram scripturam Restonsionibu , quarum Fragmenta quadam edidit ex Victore Capuano, Ferardentius, ad Calcem suarum inIrenaeum observationum. Sed meo Pudicio vana opera ctfustran:ο labore. Nam citra quod temporibus Pol cavi, magis ad mores informandos, qliam ad Sacram scripturam illustrandum , studia sua conperterem fideles , ut pates exemplo Clementis, Ignatii, aliorum primi ct secundi seculi scriptorum a certe stagmenta ista non omnino redolent
animum o tempora Pol carpi, nec stirant simplicitarem istam , ct certum ais Verandi ct dicendi libertatera, qua in Epistola Polycarpi ubique spirare ridetur. Denique Victor iste Capuanis est Auctor sexti exeuntis seculi, o mirum Responsiones istus ab alio, Vidiore, antiquiore nullo fuisse memoratad. Et Capuanis
Victor non erat scriptor adeo accuratur, ut pote qui praefationem ediderit in Narmonium Evangelicam, quam credidit ese Tatiam, cum esset Ammonii, errore certe in piro diligenti rix ferendo ct condonando. Postremo compilatores