장음표시 사용
61쪽
catenarum sunt obnoxii variis erroribus, ct nulli fere Labores, magis mendis Oerratis scatent, quam qui nomine catenarum solent ubique circumferri. Quod norunt , qui in studiorum istorum genere , voluerunt rei Ieνiter operam suam collocare, ct industriam suam exercere. Tales ergo Reoonsiones, in Catena Victoris laudatas, vix Post carpo auderem adpribere. Illar potius tribuendas existi marem auctori Restonsionum , ad Orthodoxos, qua nomine 3ustini Mart risomnium manibus versantur; quas tamen nos esse Pystini, vel vehementer esse interpolatas, omnes fere eruditi hodie confitentur. NUerrimusscriptor de Sibilis non potuit hoc in Blondella telerare, ct acriter ill m increpat, quod Theodoretorti Auetori qui o6. annis post Christum vixerit , illas tribuere non erabuerit. Sic Vero ille verbis satis imperi is, Scias D. Docto r, alloquitur Cl. Mur. Professorem Groninganum, Scias Iustinum Martyrem Duo genera Responsonum edidisse. Primas ad 1 6. Quaestiones ab Orthodoxis propositas, de leguntur sub nomine Responsionum q6. ad Orthodoxos. Aliae sunt Responsiones ad 146. Quaestiones propositas a Gentilibus, & vulgatae sunt sub nomine Re sponsionum ad Gentes. Has tantum Latine habemus,& in illarum 7 . minentur verba Epistolae Clementis ad Conrinthios, ubi diserta fit Sibyllarum mentio. Non vero in Responsionibus ad Orthodoxos, ut voluit Blondellus, quod est tamen illi condonandum, sed Marvius non venia dignus,qui Blondellum corrigi ac emendari noluit. Hic multa renirent censoria virga notanda. Nam primo non verum es memoriam deSibyllis non contineri in Restansionibus ad Orthodoxas. Diserte ibi legitur. Secundo non verum est 3ustinum Responsiones edidisse, ad Gentium Quaestiones numero aq 6. quadam ad Gracos O Gentes apud Pustinum, continentur, sed qua ad istum numerum non purgant. Tertio, a veritate etiam es alienum, istas Restonsiones ad Graecos, Grace non extare. Denique mirum est eccidisse Blandelli Antagonistae, locum Epistola CIementis de Sibyllis extare in istis Eulonsionibus ad Gentei, Latine tantum extantes, csim idem ipse Iactor Opu-
62쪽
sculi sivi Gallice sicripti pag. 6 re Verba Clementis prout citantur apud γέ inrem
Quae'. ad Orthod. 7 q. nobis Graece integra representet , quod certe miram ingenii, memoria , Pudicii , absientiam prodere con tebuntur , Bella inorum, Duce orava, Rosmedorum , Schottorum , Petapiorum, Sirmandorum, Zabbaeorum, Cossursiorum posteri, ejusdem Societatis cum auctore nostro doctiores,
ct Candidiores sodales. Istis Restonsionibus qua Pupino Martyri tribuuntur, maIIem tribuere fragmenta ista a Ferardentio publicata sub nomine Postravi, quantis si Polycarpo , cujus Relloψones nullibi extant, nec a qaoquam memorantur, praeter quam a Victore Capuano, qui forsan deceptus fuit Codicis Titulo, vel in cuIus Catenam mendum forsan irrepsit, pel qui occasionem praebuit aliis, Polycarpo SmyrneV tribuere , qua forsan Polycarpo Presbytero Romano, vel alteri,
Smyrnensi Polycarpo tribuitur etiam Epistola, ad . Dionysium Areopagitam albenarum Episcopum,m sub Domitiano pasia est 3. Octob. ut ex omnibus Martyrologiis constat, ut supra videbamus luculento Suida testimonio. Mirum vero isto tempore, Polycavum ad Dion situm scripsisse, nondum esset P.l carpus Episcο- , vel si Episcopus jam erat ordinatus , ad Dionysium Athenarum Episcopum scripsisse,in Galliam jam profectum,ct Parisiensium tunc Episcopum,ct Antistitem. Certe eo Libentius , ad Gallia Episcopum scripsisset Polycarpus , cum in Galliam pse misisset Discipulas, cum Gallis commercium foveret , ct in Gallia ranta floreret fama, ut Acta illius Pagonis etiam die solemni, publice legerentur.
Dici emimio loco Gregor. Turon. De Glor. Murtur. Cap. 86. Lecta Passione Polycarpi Martyris Magni, in Ricomagensi vico civitatis Arvernae , tempus ad offerendum Sacrificium advenit acceptaque turre Dia conus , in qua mysterium Dominici corporis habebatur, serre coepit ad ostium, ingressusque templum ut eam altari superponeret, elapsa de manu ejus, serebatur in aera, & sic ad ipsam aram accedens , nunquam eam. Iq δ manus
63쪽
ivinus Diaconi potuit assequi. Quod non alia credimus actum de causa, nisi quia pollutus erat in conscientia. Ad qua rerba, tit hoc obiter notem, vir diligentia non contemnenda, sed praoccupati pluiquam par erat judicii, hae intempestiva observatione, existimarit scilicet ili stranda. Huc, inquit, spectat Concilium Bracarense Tertium, cujus hoc decretum. Agnovimus quosdam de Episcopis, quod in solemnitatibus Martyrum, ad Ecclesiam pro gressuri , Ecliquias collo suo imponant , fastu & gloria intumescentes ,& quasi illi essent Reliquiarum Arca, Levitae albas induti, in sellulis illos deportant. Quae deteilanda praesumptio , abrogari per omnia debet. Ideo antiqua in hac parte solemnis consuetudo servabitur, ut in festis quibusque diebus, Arcam Domini cum Reliquiis, non Episcopi, sed Lehitae in humeris ginent, sicut in veteri lege. Quod si & Episcopus Reliquia,
deportare eleg it, non ipse a Diaconibus in sellula velletur, sed potiuspeecstri cum populis progressone procedente ad conventicula sanctarum Ecesesiarum, Sanctae Dei Reliquae . per eundem Episcopum portabuntur. Cui Decreto Bracarensi, majoris illustrationis causa, addit auctor. Nota Eucharistiam ad conventicula Ecclesiarum deportare esse solemnem consuetudinem, atque in Arca Domini, quam Gregorius Turon. vocat Turrim, nos Tabernaculum & Ciborium. Arcam Domini, & Reliquias, non intelligi Reliquias Sanctorum, sed Sacramentorum corporis Domini , quae in usum Fidelium asservabantur. Nam dicit Sanctae Dei Reliquiae. Ea prolixo nimis partium studio eccidisse quilibet animadrertet , qui a qui ori trutina', o libero magu judicio, verba Decreti, o Greg. Turon. ponderabito e lorabit. Nam Reliquia ista; sunt Reliquia Martyrem, vel Sarra Eucharistia vocari jure potest Reliquia , Titulo certe minus Honori ico , ct interrum corpus Christi non satis representante. Reliquia Dei sunt Reliquia Mamorum Dei, qui pro P ο, ac Dei τcritate, vita sua non piperccrunt, ac Martyrii
64쪽
Vrii cruciatus, alacres non detrectarunt. Sum Reliquia, qua de una Ecclesia ad aliam circumferebantur , quod de Sacra Eucharistia nullus unquam νeterum scriptis suis consignarit. Sunt Reliquia a Diaconibu deportata , coram ipsis Presbyteris ct Episcopis, quod nonquam de Sacra Eucharistia permisi sent Epias cui rei presbyteri, sed de Reliquiis Martyrum hoc in Diaconis tolerabant, praecipue cum Reliquia Martyrum crant grariores, ampliores, integra fere cadavera , ct arcis Argenteis vel plumbeis condita, ac b ulantibus illa non leνem crearent molestiam. Denique serratio Sacra Eucharistia est recentioris dνi ac primis Ecclesia temporibus, nullum vel asserrata , vel ad solennitatem deportarata Eucharistia exempIum extare norunt omne , qui in genuinis, ct xceris veneranda antiquitatis, monumentis inrestigandis, horas sistas bθnas, O non ignavam operam collocarunt. Iocm vero Gregorii Turoneno, in mendo cubat, quod jam observatum a viris eruditi mi . Neque etiam ibi legendam Turren serii, sed Turre ministerii, idest Turris, vel ras aliquod Turritum, in fomnium Turris , ct Pyramidis fabrefactum , in quo continebantur, ea quae necessaria erant , ad Sacram Mini irrium, ct cultum peragendum. De ista Turrixideatur locus Venantii Fortunati, ct in illum nota frameri, o Ircus Pantiniis Ap de Basilica Falisis.
Hic locis est veneranda penna qua conditur,ct qua Promitur a ma Sacri Pompa Ministerii. ibi diptime legitur Ministerium. Non inmierium. Ministerium comple*itur omnis ornamenta , instrumenta, ac vas Sacram Eucharistiam conficiendam requisita. Dicitur de Sacris , ac ciritibus rebus. Adhuc dicimm Gallice, unService d Argent, de rermest dore, o c. Ministerirem. Sic in Historia su
fusta Ministeriam fusi me Uurpatur m obserν tum Salmasio. Apud Ausov.
65쪽
st culum Veneris,dicitur Ministerium, sicut εἰρηMωνης ἐξαύομενοι et μμα . , dicebantur, Moικονια. Ministeria, II 6. In Glogis veteribus, qua Philoxenutribuuntur, Abaci Delphice, μ ιςένον. Lege, ab cur , Delphica, μυνιο νον. Eiι Abacus, fre Delphica mensa vocabatur, quia ex Delphica olim, conriris
ministrabatur. Hebraei vocant meti Fel RomI, vel 'mes . in Exod. si . mei may bs Ministerii, alibi Chaldaeus Rethn a κο , rasa Ministcrii, ct κniris, 15. In humenta Ministerii, quibus ministrantes Levita ct Sacerdotes utebantur, cum Sacris vacare debebant. Sic ergo apud Gregror. Turon. Turris Ministerii me moratur , non rero Turris mysterii, quasi in ea serrarentur Sacra mysteria, Ocφυκ- τα συμcολα, Dominici corporis, sed quia in ea , omnia ad Ministeriam sacrum requisita recundebantur, tanquam in arca, quae quia in formam Turris erat adornata, vocabatur Turris, ct Turris Ministerii. Turri- citium, non Thuribulum , in Testamento Remigii. Sic Tumulus Dionysii vocatur Turritus, a Gregorio Turon. Theca in qua Caput Phann. Baptist. condebatur , vocatur Turrita, Adamaro Cabannensi; sic Saxea Theca Ditn- sani dicitur Turrita, Ger pastio Dorobornensi. Quod cum observasset Adrianus Vale ius, vir maximus, non raditum de Historia Patria, sed de rebus Ecclesiasticis optime meritus, addit. Sic & Turrim a figura, non vero ab altitudine dixere Gregorius, & Fortunatus, in qua Ministerium Dominici cor potis servabatur, quam Diaconus, cum Sacrificium offerendum erat, altari imponebat. Et Mabillonias vir Doctus, quanquam merito dubitari possit an
his locis , Ministerium corporis Dominici pro Eucturistia sumi debeat. Quod etiam dici potest , de Turri Faelicis Bituricensis Episcopi, quam
laudat Fortunatus in Lib. I. Car. 23. Dubitandi ratio petitur, ex eodem Gregorio Lib. 2. de Glor. Martyr. Cap. 8. cujus hic Titulus. De interitu eorum qui Ministerium Basilicae exportaverunt. Ubi Ministerii nomine intelligit paten in , & urceum , quae vinefariis quibusdam prae
66쪽
donibus sublata scribit. Sic Chrismal. in Libr. Sacramentorum, vocatur Ministerium corporis Christi gerulum. Ex quibus dubitare licet, ut jam dixi, an Paulinus, Gregorius , Fortunatus, in praedictis locis de Eucharistia loquantur. Videatur θ alibi idem Mabilloniivi T. a. Analect. ct Doct in Palu vi, notis ad Reginonem,o νοce Ministerii. Quam revera de capsa Sacra, O arcu, in qua Ornamenta ct instrumenta ad sacrum oscium ct λειl Dami necessaria continebantur, a Ministris Diaconis curanda, intelligendam ct accipiendam ego nullus dubito. Ea vero manibus sordidis impuri mi Diaconi erepta fuit, ct in aerem sublata, ut illius impuritas proderetar, O ille ineptissimus haberetur, qui Sacro oscio ministraret, tanta solennitate , qualis erat festa illa Dies Poly- carpi memoria celebranda a fidelibus consecrata. Non quos Reliquia Polycarpi apud Arνenos servaremur, sed Andochii potius, vel alterius ex Polycarpi Discipulis , qui in Gallias misit fuerant , nonquam inter illos memorato Dionysio Areopagita, ad quem, Galliarum vel Lutetia Parisiorum Antistitem scripsset Pol'carpua, potius quam ad Dionysium Athenarum Episcopum, si reνcra rempore Episcopatus Posteavi, in Gallia degisset, Areopagita Dionysius. Legebantur vero Acta pagionis Polycavi. Non rero Epistola Polycarpi
Philippenses. Qua forsan acta erant ipsissima Epistola Smymensum quam in
Galliam missam fuisse, νix est dubitandi locus. Nam prater quam quod inter Asiaticos ct Gallos, satis arcta fovebatur necessitudo, ut patet ex mutuis Epistolis, qua persecutionem Lugdunensem sub Seνero tempore Irenai oectabant, Polycarptu Discipulos miserat in Galliam , quos Smyrnenses non pagi sunt moricin tanti Magistri ignorare, ct illos latere, qua animi fortitudine, pro Erangelio Christi . tandem occubuisset. Ideo istu Epistola Smyrnensum dirigitur non tantum ad Philomelienses, nec ad Ecclesias per Pontum, sed per totum terrarum orbem star aso collectas. Cujus exemplaria in Galliam usque penetrage plusquam est perismi e. Hinc factum ut istius Epistola frequent ima extaret memoria. Pars
67쪽
tIIius maxima conserrata fuit cura o diligentia Eusebii , qui tantum mon mentum, non passu est de derari in Historia flua Ecclesiastica. Integra sere nostro seculo prodiit ex variu MSS. Latinis o Gracis industria Usierit armachani viri summi, o ad literarum Sacrarum incrementa juranda st promovenda nati, ct eccitati. Illius etiam exemplar occurrit iη sibi. Reg. Par. ct Vindο- bonensi, cujus initiam, o finem representat Lambecius, T. 8. Bibl. pag. 88. cum quadam ab editis disseren:ia, qua edita ct apud Eusebium a Vale io, o ρομsim ab Usserio, non in omnibus etiam quoad verba st ordinem conveniant. Ex illa tamen petita crediderim Icta pugionis Polycavi, qua in Gallia, pracipue
in Turgundia, ct in Arvernia Iegebantur , non vero ex Actis Pionii, qui Mar-
in ipse, ct eodem qua Pol carpus die sub Decio passus est , Martyrium Polycarpicaribis non perituris voluit consignare. Nam majorem inter Smyrnenses O GaIIos, sui se nece iudinem susticor, quam inter Pionium o Gallos, ct major
existimatio ct dignitas Epistola integra, ab Ecclesia exarata, quam per Sc. annos xexerat Pel carpus, quam Pionii viri privati, apud Gallos non noti, ac cujus scripta non eandem poterant auctoritatem sibi vindicare , qualis jure tribuebatarae stola ut ita dicam Catholica, Ecclesiis Smyrnensis. Qua proinde legebat r.iebiu Polycavi memoria Sacris, ut constat ex Ioco Gregor. Turon. sup etius laudato , ficu Pol carpi Epistola ad Philippenses , quam hic iterum edi mus, publice etiam legebatur in cati biu ac conpentibin Sacris, quam plurimorum christianorum. Nam revera Iegebatur Epistola Pol carpi, publice variu in Christianorum ratibus, pracipue in Asia minori, Ephesi, Smyrna, aliis νicinior ibis Iocis, ubi memoria Polycarpi, ut pote ADticorum Christianorum Doctoris , ac Propheta, ser-τidius coIeba:ur. Hoc innuit Hieronymus de Scriptoribus Eccles scis , cujus verba Latina,=c reddidit Grece Sophronius, vel quuquis est istius opuscilli Graecus Interpres. , πανυ θιαγμ-Iυ ἄπDπλά .
68쪽
Scripsit ad Philippenses Polycarpus utilem Epistolam, quae usque hodie in
conventu Asiae legitur. Sophronius utilem, qua voce usus est Hieronymus, reddidit, per θ μας αλ. εγυιανε πιανυ θαυματίαν ἐπι λV. Qua eadem verba occurrunt apud Suidam; unde colligitur Auctorem velfonis Graeca opusculinieronymiani , non esse avi recentissimi, o tempora nostra proxime attingentis , sed multum remotioris, utpote qui Suida aetatem, multis annis, sorsan seculis superaνerit. Quod vero dicit Hieronymus, Lectam fuisse Epistolam Pa Iucavi in conventu Asia , Grece redditur G σα οδω, in SInodo. In conpen is, forsan , - ν'. Nam sicut Asia civitates habebant sua κῶνα, Sacraa in quibus conveniebant plurimarum civitatum incola νθίνω ct ομονοίαjunctae, ubi munera, Iudi, spectacula, celebrabantur, in urbe qua anno isto erat Nεωκορ , quibM Sacris praerant Asiarcha, Α, Λ φι αλ , o T&ιμματίς, ut supra memorabamus. Sic Christiani habebant conventus suos Sacras, ubi quamplurimi fideles Laici, communione Sacrorum jancti conveniebant, solennia quadam Sacra, ct Martyris c iudam memoriam celebrabant, vel Ecclesiasticorum Sstnodi congregabantur, ubi etiam maximus tam
fuebat populi Christiani concursus, ut ad fidelium numerum frequenti'mum ;Iuperent Gentes, ct ipsi Iudai, ct Evangelii incrementa omnibus innotest
rent. Legebantur vero in istis conventibus ct communibus, litera sacra, Ar
solorum , ct Evangelictaram, ct quacunque , Christianos ad celum , fer xorem, perseverantiam poterant movere Oflectere. Cum vero nihil ad sortitudinem , ct constantiam Christianis conciliandam aptiuι ct utilius esset, L stione passionu Martyrum, O Actorum, in quibus eorum Fides, Doctrina, Restonsiones, robur, mortis contemptus, labores pro veritate fortiter superati, O talia, scriptis erant confignata, ideo familiaris erat usus talium Actorum , praecipue
actarum Polycarpi , ct illius scriptorum, inter qua ad Philippenses semper se mu
69쪽
tis commendavit. Ideo cum in conpentu, γροίνω , σωοδω Chri lianorum legeretur , hinc est quod in omnium. manibus versaretur , ac Eccli astici , aeraici illius exemplaria diligenter sibi compararent. Hinc est quod observat Irenatu in ipsa Gallia scribens , Epistolam istam ab omnibus facile haberi posse. Lib. 3. Cap. I. Advers. Hareses, crapud Fusib. Lib. I v. Cap. I . g. θ
& curam habent suae salutis, possunt discere. Quia nimirum , erat Omnium ad manus, ac tanti auctoris, opia tant , tunc temporis a nemine Vide batur ignorari.
Unde nunquam potui pedibus nec animo ire in senteutium Ccleberrimi Dallλi rerum divinarum ac bamanorum periti lani, qui hanc Polycarpi Epistolam, tam celebrem, ac ubique terrarum ita depradicatam, sustectam reddere conatus est, quod scriptis ad illum Epistolis olim, satra qua virum semper colui observantia , non potui disimulare' Neque enim video quomodo vin tantum, omnibus ita notum, vel minimam de se possit eccitare susticionem. Nhllum quippe eritat opus cujus certiora animadrertantur veritatis argumenta , quam Epistola ad Philippιnses, ac si de illa liceret dubitare, nullam esset Antiquitatis monumentem, cujus fides etiam incerta, ac dubia non labasceret. Urgebat quidem venerandis Daltius, in Nicephori ἴχομεleγα istam Epistolam later Apse crypha recenseri, ac propterea esse illam, dubia saltem, ac sublesta si dei, i stimonio, istus Nicephori , Auctoris seculι Ix. Patriarcha Constantinopolitani quondam nobilissimi. Sed Dallaeum hic aliquid humanitus passum crediderim. Nam non memorat Nicephorin Epistolam Pol carpi ad Philippenses, inter apocrypha. For-
70쪽
fisu alias Epistolas intelligit. Forsan illam δή Disivssium Areopagitam de qua Suidus, ct Maximus Pras in Dion . ar opta, Forsan alias innuit Epistola, quas ad dii ersus Ecclesias stripsisse memorat Irςη4M, O qlia lapsu temporis aliquam erunt passa interpolationem, qlita ηοη ita f/miliares, nec ab amnibus ita te rebantur , ac illa nobili via, ad Philippensciscripta. Forsan intelligendae reniunt διδασκαλια , qua etiam sub nomine Polycarpi solebant circumferri, quis fui se suppositas ct itam cολιμπιας ego vultu dubito, sed tamen obtrudebantur nomine Pol carpi munita, ut venerando isto nomine omnibus magis se probarent. Sic etiam occurrebant λδαχώ, θ υνα λδα πιαλία , ct Hippolyti , ct aliorum , ut in votis μή Hippolytum a mibi est obserνatum. Talis forsan extitit Πολυκαρ ras , qμam Nicephorus Apocrypham sua judicio ct calculo declararit. Sic enim ille,
i γαῖσου, Πολυκαρπου, Π FLO' , 5 Quae inter Nosti Testamenti scripta, Apocrypha censenta sunt. Hate nia mirum. Doctrina Apostolorum , Clementis opera, Ignatii, Polycarpi PPastoris Hernaae. Ex quibus colligi nultimodo potest Epistolam ad Philippenses
hic a Nicephoro notari. Nam inter Canonica scripta a nullo quoquam habita fuit de auctore nunquam dubitatum , nec dubitari potuit, de Doctrina nulla etiam controversia jure moveri poterat , ac proinde non videtur hic ullomodo intelli-ginda. Dcm ς eodem ipso seculo , Photius Nicephoro Doctrina ct diligentia I 6 a , adhuc