장음표시 사용
121쪽
gumonium in rem nostram deduci, nihilo lamen secius probabile saltem monumentum de Ecclesiae spiritu ac sensu quoad hoc privilegium illi exhibent. Hoc igitur omisso, nemo inficias ibii eullum Concoptionis a saeculo ut minimum V in Eeelogia orientali Obtinuisse, uti ex commemorat Typo manilos tum sit; nec non VII saeculo viguisse, ut ex Andrea cretensi novimus; deinde vero id ipsum ex Ioanne damaseeno deprehendimus qui mundissimum semen, foetum sanetissimum, animatum coelum B. Virginem in sua conec-plicino appellaro tunc temporis non dubitavit. Quibus profecto cultus eiusque obieetum citra dubitationem omnem designantur. Idem de Georgio ni comediensi dicendum, qui Conceptionem Virginis purissimao miraculorum ac mysteriorum primum vocat, atque hac de causa eius celebrati
nem commendat: id quoque de s. Petro Argorum antistilo sentiendum, qui sanetam in conceptione Dei Genitricem praedicavit. Atque haec de orientali Ecclesia. Λd occidentalem autem quod spectat Ecclesiam, exaltatis antea monumentis liquidum est, eiusmodi eultum a seculo ut minimum X sive in Hispania primum sive in Anglia obtinuisse, ac celeras posthac occidentis Ecclesias
pervasisse. Re tamen diligentius excussa, ac veteribus historiae monumentis penitius exploratis, aperie constat ad aetatem longo anteriorem immaculati Conceptus e ullum referri debere. Extat enim vetus marmoreum nevolitanae E
etesiae Kalendarium, quod digestum esse seculo Ecclesiae IXel. Alexius Symmaehus Marochius, qui eruditissimum de illo edidit commentarium, luculenter ostendit si . Atqui in eiusmodi Kalendario ad diem IX decembris, more Graee rum, haec habentur inscripta: Conreptio Sanetae Mariae F. yinis: id quod probat iam anto seculum IX in eadem occlesia, a latinis scilicet hominibus, festum istud fuisse eelebratum. Iure igitur meritoque Iosephus Simonius Asso manius inde concludit, Neapolitanos in Italia, ante Gallos ei
Antiquitas lius in elogia oecia dentali In peeto,ianoapolitana
122쪽
Anglos aliosque, omnium primos Latinorum suisse qui sanetissimae Dei parae immaeulaio conceptae hunc e ullum a Graeeis, ut videtur, aceeptum, deserrent it . Sed aliud praeterea oecurrit monumentum, quod non obseura neque infirma praesert indieia tum do hoc ipso cultu seeuto saltem octavo in Italia recepto, tum de germano eius obieel . Quandoquidem penes monae hos perillustris Benedicti ni Or- diuis in more suisse in enimus, ut B. Virginem collaudarent hymno euius strophae III et IV ita se habent :musto maliyni primus tit Oeeida Virus chelydri terrigenum parena; Nine lapsa pesιis per genus irrepens cuneιum profundo vulnere pereulit.
Rerum miserans sed Sator, INVIA cernens PI chr eiserea Virginis,
uis ferre mortis erimine languido 3Iandal salutis gaudia saeeulo 'P. Hunc porro h3mnum nonnulli sancto ipsi Ambrosi tribuunt, alii vero Paulo diacono, qui VIII seculo ruit sR. Verum tamoisi illum haud Ambrosio adscriba-
ieeraaa Romae 1755. Tom. V. pag. 458. seq. vhi et illud adiecit a Uuamohrem quum idem testum in dem nohilissima Italiae Meles alti politanal a latiuis hominibus lamante so lum IX eel ratum sit, aia qua subsequentibus tempori hus - ohrari non deflerit, miror cur nu uiam eluseo rei notitiam sanetos Beri nardus hahuerit, dum eanonicos Iugdunissos reprehendens scribi , eos voluisse mutare eolorem optimum novam indurendo eviohritalem quam Eius Melesias leus noscit, non Prohat ratio, non eommendat antiqua
traditior Maxima quum hae in resalla Moeoti potuisset a Normannis. qui eloella o sie Ilia Saraeonis, nemo uitiusqua stellias iam politi tu erant,
quo anno g. Bomardus seri hebat. Niror pliam eur alii reeentiores seriptores relebrati primum eius testi gloriam Anglis aut Gallis tribuant..i i Apud D. Io. Bapt. Foderici
3ὶ Quem nuper laudavimus Fed rieius eodiel see. X aut IT monas. cassinensis suh n.420 innixus. in quo aperte hymnus quo de agitur, a. Am
123쪽
mus, cum res dubia, ut quod minus est dicam, sit hahenda, attamen a Paulo diacono saltem abiudicari nequit. At quo adeo hic hymnus communem illius soculi circa immunitatem Virginei Conceptus sensum in Eeclesia vigentem patefacit. Imitari hymnographus noster Prudentium nobilissimum sareuli IV poetam visus est, qui hoc idem privit gium in B. Virgine iam indo ab aetato sua praedicarat in cathemeri in III concinnis hisce carminibus. me odium uetus illud erat, me erat cupidis, atque hominis Myladiabiti diseidium, Quod modo eernua semineis Vipera proteritur pedibus.
Gramine eoneolar in viridi clJ. Cum vero h1mni prudentiani in multis ecclesiis celebrati fuerint, atque in usum publici cultus adsciti, satis inde probatur, ut recte animadvertit doctus Faustinus Areualo, quam communis per id aetatis esset sententia de Virgine
conterente serpentis eaput, hoc est, peccatum Originale, Prou-
ti ss. Patres atque interpretes exponunt i2 . Quamobrem
brosii dieitur,haud tontemnendis adigumentis adversus Constantium a halem sublaeensem ostendere adniti. ur, eum saneli praesulis germanum foetum esse. Attamen eum hic ipse hymnus in eod monasterit Mneve tant Paulo diaeotio eviebri sine. VIII poetas seu hvmographo adseriti tur, hare sorte postrema sententia vero videri posset similior.
2, rauditus mim editor in P dentianu seu protegomenis cap. XEx his Prudentii earminibus non m do eonstrinat ieetionem Vulgatae μνε reret, erum praeterea an madvertit quod in Prudentio uiuere limat piam sententiam, non solum qualem theologi Explieant , sed Milam qualam pieiores vivis evioribus Prudentius
124쪽
Coi,orialis populi consen totam inde ah
lueu lenior liquet, non in orientali modo Eeelesia. sed etiam in Meldentali iam a seculo aerao ehristianae V oi IV iumeam sententiam de immaculato Virginis Cone optu communem fuisse ae pervulgalam, tum cultum do eod in m1 sterio in taluisse. Quo eerio nullum illustrius de Ecclesiao uni- orsao sensu cirea Virgineum hoc privilegium desiderari testimonium potes i. Ilis si addatur universi christiani populi eonsonsio de praecellenii eiusdem B. Virginis supra croa iuras Omnes prae rogativa et sanctitate, ae de absoluta ipsius a quovis peceat ivitio immunis aio, quae M immemoratili, ut aiunt, viguit, eis magis roborabitur ei constrinabitur argumentum quod exeommuni Ecel sine sensu depromitur. Porro illius persuasionis in si dolium animis alio improssao luculenta reporiuntur
vestigia etiam in ipsis Pelagii ae deinde in Iuliani disti-
euitalibus contra s. Augustini diae irinam propositis, quibus illi vel ox oo eaptio originalis labis in omnes propagationem impetebant, quod secus inde sequeretur beatam quoque Virginem diabolo praeseriplam, ae peeeuto obnoxiam suisse; quod tamen auros christianae, se ille ei christiana pietus, non serebant. Hae enim rations volo raiores illi adnitebantur invidiam Augustini doetrinae, seu eat holi eo dogmali conssare. Illam tamen a se amolitus est, uti exposuimus, magnus hipponensis doeior aperte negans id consequi, quod illi contendebant, eo quod ei l beatissimao scilicol Mariael plus graιisaeollatum fuerit ad viseendum omni eae parte peceatum. Neque unquam eiusdemmodi persuasio in christiano populo in si mata est; immo vero ii mnior iugitor ol communior evasit, prout omnes lacile adni illunt.
Oxprimunt. depicia imast in Deiparae. eulus pedibus eernutis anguis proteritur, truelibus ine lieuia virus inerme revomens. Aou ut elarina in commentario not. 155. ment mritidoniis enarrat: a Poeta graphi dopinii serpentem. qualis a pictori-hus in mysterio Coneoptionis solet omngi . trariotis inexplieuis, hoe est. in spiras ei nodos eoaetos impli ellus. Miraturquo, Plariam aliosque pias sontentiae propugnatores ne n minare quidem Prudentium.
125쪽
L i igitur eolligamus quae ex instituta monumentorum collatione sponto veluti sua essiorescunt consectaria, patet sex dictis: 1. Sensus Eeclesiae indicia adversus immacula-lam Virginis Conceptionem ante exoriam controversiam nulla prorsus haberi. 2. Uuae ab adversa parte contra producuntur, sequioris aevi esse, eaque aut dubia aut nulla et obscura omnino, atque perpauca. 3. E contrario quae Ecclesiae propensionem, immo et conspirationem erga piam senioni iam, adeoque eius sensum patefaciunt, esso antiquissima. neque ullum eorum initium definiri posse: deinde luculentissima esse, quippo quae ct cullum huius m3sterii ac determinatum obiectum exhibent. 4. Unanimem pro ead inpia sententia pastorum ac fidelium consensionem ad plura secula extilisse, quaeque per liturgias, per sesta, per euch logia, per sidei controversias, per eonciones denique patefacta est. Quanti vero laetendus sit communis eiusmodi Ecclesiast sensus in re theologica, nemo, qui plane in eadem disciplina hospes non sit, ignorat, nosquo suo loeo qua uti ille valeat ad traditionem pernoscendam perspicue demon
Theolos a utriusque sententiae argumentaeonferuntur atque eapenduntur.
Quamvis theologicas rationos per se nonnisi magis minusve probabilem senioni iam aliquam laciant, tamen ubi solidis argumontis positivis innituntur, vix non certam amdem reddunt, aut validissimam saltem de illius verilato
praesumptionem, quam vocant, fundant et ereant. Quapropter abs re non erit ad trutinam ea theologica revocare
argumenta, quae pro alterutro singillatim placito urgeri consueverunt, licet, ut saeps diximus, dogmaticae desnitioni edondae minus idonea videantur. Id vero eo libentius praestamus, quod alioquin vetuli manea et quodammodo imperlaeta inquisitio haec nostra, illis praetermissis, haberi posset.
collatio argumentorum quae theologiea dicuntur
126쪽
Quatuor argumenta pro eontrarias tonita. Eorum via eruatur et primum quod ex gmneratione promitur spe undum desumptum
Quatuor ex ditiis argumenta praeeipua fiunt, quibus adseriores transfusionis peccati in Mariam , suam sententiam adstruere connituntur. Communis generationis ratio per ipsius parentum concupiscentiam persecta; precati, quas dicunt poenalitates, quibus etiam B. Virgo fuit obnoxia; necessitas ac natura redemptionis qua Maria indiguit; d mum carnis eius eum ceterorum hominum, seu filiorum Adae carno similitudo, quae in omnibus, uno exempto Christo, caro suit peccati. Negari haud potest non minimam, specio tenus, haec praeseserre disti cullatem. Verum non eiusmodi sunt, ut nequeant cum pia sententia componi. Et sane quidem communis generationis ratio id unum sibi vindicat, ut B. Virgo vi huiusmodi procreationis debitum peccati contrahendi incurrerit, quod reipsa contraxisset, nisi divinitus gratia fuisset anteoccupata, qua eius anima in ipso ereationis momento a Deo donata suit, eum corpus primum informare coepit. Quoniam vero haec ratio unam Dei Genitricem tangit, consequitur, non ideo ad eiusdem Virginis genitores neque ad progenitores seu proximos seu prope proximos, eiusmodi posse aut debere privilegium extendi, secus ac adversae sententiae patroni concludi oportere assimant. Ad eas autem quod attinet humanae naturae infirmitates, quae nunc poenalitates dicuntur, exploratum consessumque apud Theologos est, eas non ita ab originis peccato necessario nexu pendere, ut provenire etiam non possint o sola Adae culpa, quamvis haec eadem eulpa contracta non sit, aut saltem suerit deleta. Enimvero in nobis eiusmodi poenalitates manent, licet regeneralionis lavacro penitus doleta originalis fuerit macula; immo si de iis naturae perpessionibus sermo sit, quae phys ae plane sunt omnisque turpitudinis expertes , cuiusmodi sunt et fames, et sitis ei defatigatio corporis aliaeque id genus, has quidem et ipse passus est Christus pro humanae quam assumpsit naturae conditione, quin tamen noxae originali obnoxius fuerit, aut vero etiam esse potuerit it . Quoeirea natura-
in C . εuperius dieta. Uue reser- sia inter Philippum abbatem Bona lur celebris olim agitata matrove Fpμl et Ioannem quemdam praepos
127쪽
les asseeli os eiusmodi non habendae sunt semper uti eorta ac indubia contractae noxae originalis indieia. A Medii, quod istae poenales aegritudines sint potius peccati contrahendi eaussa quam ess eius. Etenim antequam anima quae proprie sola peccati, quod voeant formalis, esi subieetum, corpori coniungatur, corpus iam genitum fuit natura sua passibile, moriale, et concupiscentiae ae somiti Ob-
tum aeuie g. Bernardi, ex Mea toneauhohsturi illius loel s. Hilarit pl- elavi sis, in quo Christi earnem nul.
um o vulneribus eepisse senstim d loris s. Doetor mistimasso videtur.
Philippus enim, ut seribit Patavius De inea . lib. 10. e. 4, eo disputando lapsus est, ut christi earnem, quia sine merato e repta fuerat, nullis poetati poenis ohsirielam. et obligatam sultis detendorol; ade quo nihil naturaliter pali potuisse aiebat: ae tantam vim ex admiranda sui generatione traxisse, ut supra ρο-lleoli eonditionem eveela, quidquid nihilominus voluntaria passa esl, non naturaliter, sed extraordinaria quadam lege ae velut per miraeulum sit experta. Contra vero Ioannes et Christum asserohat noeessitate quidem naturali, sed sponte lamen ad se ita et voluntaria, omnia portulisse. Hule land om ronto iloni se into posuit Πnnnaldus quidam opistola , quam ad Ioannem prappositum se pati. Ille porro Philippi sontentiam patenus improbat, quod domini eum eorpus tam firma eonstitutione suis e eroderet, ut inusitata illa et stupenda naturas Illius adseriberet, ut sunt quadraginta dierum ieiunium, et maris ealeatio; quod autem doluerit ei dolendo mori nos sit, id praeter naturam, ei per miraculum laetum e se diemet. Quod vero ita eoncepta chri,ii eam ost, nihil ut utili ae Ia his contraxerit, non ex eo sequitur nihil illum pati, aut non mori potui se ex naturas suae eonditione. Quippo munda illa hominis eo eptio, quam Deus assumpsit, nihil el eoni lit, praeterquam quod assumens v luit. Nostrae varo infirmitatis flavitum, sine Meralo, suseipere suae henignitati eomplaenii. Et Insrmitatem ergo earnis hahult christus, quam
sponte viseepit, et eam non neeessitate aliqua, vel inultus admisit. Ha huil tamen illam ipsam. quam volens adscivit in carn pallonii eonditio ianem , idque illi naturale hiit. Hoeenim naturale puto, ali Hunnaldus,
quod a Creatore res eontrahit. Pr inde non praeter naturam et per miraeulum doluit, qui dolendi potentia
carnali non ea ruit. Nam eum duae
in christo naturae sint, quidquid
christus Deit vel passus est, secundum ali rutram earum serisse eum, veI sustinuisse ne sis est. Atqui nihil seeundum divinam passus est. itur quidquid passus est, Meundum humanam si passus; adeoque dolem di haste propriolato non earuit, seu passus est ex naturali assumptae humanitatis eonditione. Hane sentenistiam prohat Pelavius toto rapite et . ἔeonsrmatque haud paueia nihilorumae Patrum testimoniis; eommunisque ea est in catholicis se lis.
128쪽
noxium: ex quo si ut eorpus hac ratione genitum ea ussa sit proxima propagationis peccati, quo anima inscitur si . Demum ratio haec , si nimis urgeretur, aeque premeret huius sontentiae adstipulas ores. Siquidem ipsi salentur immo ei contendunt, B. Virginem nedum ullis actualibus noxis, sed neque concupiscentiae, neque eius iamiti, aliisvo probrosis age et ionibus subiectam suisse. Porro infirmitales istiu nitidi magis propriae vitii originalis sunt dieendae, quam illae quas paulo ante commeinoravimns, qua o scilicet nihil turpo prasse serunt. Ergo si naturatos in semitatos indiseri nati in omnes sunt contrariae primigeniae labis esseelus atque indicia, his quoquo probrosis assectionibus, immo et potioriraiicino B. Virginem fuisse obnoxiam adseverandum foret, sippeealo originis laesa suisset: a qua tamen asseveratione christiana pietas, et ipsi quibuscum agimus theologi abhorrent quam maxime. 0uod si Patres, atque inter hoseo Augustinus prae aliis, saepo ex naturae passionibus, quae nobis insunt, argu montantur, ut Originarii peccati in omnes propagationem adstruant, dicendum ipsos ex iis, quae eommuniter contingunt, ratioei natos fuisse. Celerum poenales perpessi nes ex iustitiao originalis iactura veniunt, quae pro personali Adae eulpa saeta est; unde accidit, ut universa hominum natura viduata fuerit iis privilegiis omnibus, quae praeternaιuralia audiunt et a supernaturalibus plane distinguuntur, quibus illa pro summa Dei liberalitate cumulata suerat, quaequo numquam in huius vitae usura rosii iuuntur sive homo originis peceato irretitus, sive ab eo immunis na-seatur. Ad haec, argumenii huiusmodi vis ae robur poni ius concidit postquam romani Pontifices proscripsero proposi-
non ovexisset ad supernatural m ordinem siqua graiulia dona praa tematuralia non adi isset, obnoxius tuis ot his omnihus, qua mo do poenalitat ea die tur et sunt, ulla sine eulpa, sed ex mera eo di-lione humanae natura r po plane m . do quo h ta animantia perpessi nihus illis natisra ubi ieiuntur. Cl. Waddi natini in op. Immaeulatae
conreptioni B. Mariae Virginis nonas gas RI EI Us marEM COR au LxN Romae 4655. Recolantur pariter quas a s. Augustino, ei a. Moisma auctoritates aliutimus quoad naturalem christi mortem in assumpto mors mortali.
129쪽
- 113 itonom LXXIII Baii quao ita se habet: nemo praeter christum
est absque peceato originali; hine B. Virgo mortua est propter peceatum eae Idam eontractum, omnesque eius agricii nes in hae eua, stetit et aliorum iustorum, fuerunt tillionespeeeati aettialis rei originalis.
Nequo pluris sapiendum est argumentum quod ex ro- demptionis neeos si late petitur. Li enim B. Virgo tanquam redemptionis indiga asseri queat, illud unum satis est, ut ipsa contrahendi peccati debito ex suae conceptionis rationo obstricta suerit. Perinde autem est, ad naturam quod spectat redemptionis, si quis a captivitate liberetur, ac si
ab eadem praeservetur. Nam quo haec non spectant nisi
modum quo quis a eaptivi laio eripitur. Cuius quidem rei luculenta habentur in Bibliis tostimonia. Ita enim David Ps. 143, 10 de se seripsit: Redemisti Dan id serrum tuum δε gladio maligno videlicet Goliath: et quamvis huius gladius numquam David tetigerit, dixit nihilominus redemisti , quia nisi ei Deus suppetias tulisset, certe ab illosuisset confodiendus. Ita si Paulus ad Gal. 3, 13 scripsit:
Christus nos redemit de maledieto legis, etsi qui Ox ethni eismo crediderunt, numquam mosaica lego suerint obstri
cii, atque ita porro iij. Quare propria habetur redemptio,
o J Quamplura alia eiusmodi votum
redimere ae redemptionis supped, tant satras litteras exempla eo Mn. ad quem exposuimus. Hatis uni lia quo erit Concordantias.quas voeant, Bihilorum eonsulero, ut de voeum illarum vi atque usu eortior fiat. A quidem longum atque in uilla rasa singula laea recensere. Quia vero ad orsarii, ut piusmodi redemptionem exeludant, urgent au-ptori talem a. Thomas, abs re non erit in medium verba angeliet D eloria asserae. quihus aperta dupli- rem ipse rodemption m polius redemptionis modum adsistiti, tum
seu iret eam qua quis a malo quod r ipsa ineunti, lihoratur, tum Eamus euius quispiam a malo eximitur quod ineuisendi dehilum habet. Sin porro in a. lib. spnt. Diat. 43 qua os .
. T. 4. ad 3. ed. eil. Bom lom. VII.
sol. 2M. eol. 4 rem hane deelaratroportet autem ponere, quod quil hei personaliter redemptiona incit.
Mavini non potest, nisi qui deluum ineurru, vel in malum deieciua sua. Ae paulo post: Unda dimissio M-δuorum at liberalis a mala non
debito det immunia a malo naseatur. Exinda intulit Ioannes a s. m ma. s. Doetorem haud exigore ad rodem pilonis essentiam, ut quis reipsa --
Tertium sxn es si tale redempti ianis.
130쪽
eaque veri nominis, sive cum quis a captivi late liberatur, in quam iam incurrerit, sive cum ab eadem priusquam in eam incurrat prorsus eximitur, licet in eam venire debui
se l. I inmo vero haec altera ex communi hominum Sensulum iam ineurrerit, sed ut disiuneti ve vel malum vel mali debitum comtraxerit. Verum praestat verha ipsa insimis huius thomis ae hele adducere ex op. eli. cursu Theolossies. Trael. De approbatione et auetor tala doetrinae angelieae D. Thomas Disp. 2 ar. 2. edit. Lugd 4663. tom. I. pag. 16 . eo l. 1. Ibi enim doseriplis angeli ei mei oris vertiis prosequi
ture 4 Lbi ponderandum Est D. mam negare illam gratiam praesese valivam, quae seret parenti hus lantum, vel naturae, non ipsi personae; eo quod repulai ut magnum intonumniens, quod aliqua persona in se personaliter non egeal redemptione, sed
alia quae illi fit, sit in suis parentibus, vel ipsi naturae, aut principiis
natura , pula animae, vel rami ante consillulam personam, ol ante antimalionem. secundo pondera quod alii rationem per Christum disiun. etire postulat D. Thomas vel dehi tum, rei culpam in eo qui redime dus est; ergo si emimier salvat D. Thomas redemptionem per Christum in aliquo qui solum naseeretur eum
debito, non amplius requirii quando loquitur de Virgine, et infert pro in convenienti, quia alias non indigeret rodempilono per christum; intelligit
nim quod non indigeret si eoneip retur altis dehilo, aut sina Merais, non tamen at eo iperetur alae pe eato, dummodo eonei peretur eum dobilo in persona. Ei quolies D. Thomas inseri quod non indigeret reis
dempilone , ly non indigereι est quia ineluditur ollam dehilum i hoe
enim si datur sumeti ad indigentiam liberationis, ut ex isto Ioeo eolligitur. Ei lia loeus hie maximo praelu- cel menti D. Thomae introspicienda in aliis loeis . . sed eum adisIs; plura siquidem alia subtexuii ad mentem . Thomae eo oscendam, quae M vitatis gratia helo omittimus. Hule porro theologo in eiusmodi expositiono s. Thomae iam praei mrat vel Ipse eard. Caietanus comis vi enl. in 1.2. q. 84. ar. 3 seribens: non solum redemptione esset uetum liter eas tirus. sed etiam Obmaius
eastituati. Quoel rea in Optiae. 2. Trael. l. de contem. B. M. V. e.
3. et comment. in 3. par. q. 27. ar. 2 fratres suos milieito ita admonet . Naste heno nolabi η, tu thomisia, nonimio reto, non seeundum seientiam aerensus erronea dieas, quae erronea non sunt, eum de heatissimas Virginis conceptione disputas aut praedicas. .
dem habet P. Soraphinna Camonia Porreeia in suis Fluridati mus littoratibus in I. p. s. m. q. v. ar. 2.edit. Patav. 4698. iom. Iv pag. 247.
seqq. ubi etiam pxponit quonam senis su seripserit p. Thomas B. virginem fuisse sanetis ea lam post animali nem, quod ipse exponit de posterim ritas e naturae. non do posterioresin te temporis; adeo ui ex menta ange
liet Doetoria uno eodemque instantilemporis quo anima B. Virginis e dita a Deo est ei infusa eorpori, suerit sane tineata por infusionam gratiae in animam; liret natura seu ordine