장음표시 사용
151쪽
- 135 vum fidei sensum il), novae appellationis proprietate si
Ex hisce quae persequuti sumus, patet quantopere neeessaria sit Ecelesia o propositio, praesertim in iis quae implieite in Dei verbo eontinentur, ut legitimus ae genuinus patefiat revolationis sensus. Prolaeto nisi peculiari haeratione christiano populo universo consuluisset Deus, inquam plurimis veritalibus suetuaremus, atque ancipites haereremus circa verum revelationis obieetum, at quo in alias atque alias sententias distraheremur. Id quod in novas ribus videre est, qui cum uni eam lanium si hi statu aut si- dei regulam, Scripturam sei licet, eamque privato euiusque spiritu interpretandam, secum invieem perpetua colluctantur pugna, ac sibimet ipsi numquam eonstare possunt, et quolibet doctrinae, seu potius erroris vento circumseruntur. Catholicis vero ubi primum Ecclesiae, quae columna etfrmamentum est verila iis, propositio ae definitio praesto si i dogmaticus revelationis sensus fixus ratusque esse debet
idque qualibet erroris formidine depulsa, omnisque disceptationis materio submola l3j. Ae non sino providenti di-
sta prorsus ae temerarie se gerere Io.
Uerieum, qui lom. I. Iriis eritie vellieat Melesiam eo quod nonnul
las voma Eonsecraverit novas ad antiqua dogmala asserenda, δ. gr. Com
most dialis, Damuhalant uilionis, ae similium, quasi voces nihili, tilipse loquitur. Qui enim hae de ea usa Eeelesiam earpit perinde imeit, ae ille, qui dieeret . ut ait s. Ilia
arius in lib. adversus imperatorem Constantium r Nolo adversum rimva venena nova a medieamentorum eomparationeat nolo adversum misvos hostea nora hetia; nolo adore sum novas insidias e silia rerenis iis .... Novitalea toeum, sed pro
fanas denuare tu ι apostolusi tu eur pisa Meludis quum praesertim aeriptuma homnia Seriplura diuini. tua inspirata uιilia est. In se Diem numquam legis; numquid ea
Me negandum eril quis novum est' meernis timuem Patri Filium, Ε-xangelia vom praedieani quid est quod non refugis hane noeem y In uno novitas olivitur, in alio atihmmmesur. LM impietatis octasin, novitas admittitur: tibi autem relictionis
pag. 70. seq.s3ὶ Quo sensu laudatus vlneonitisus Ierinensi in common. e. a. haec praeelare seripsit: M Mepa magno studio et summa attentiona perquiis Tantum ah Eeelesia dor. malicus re velationis ensus haheti potest
152쪽
vini numinis consilio laetum id existimandum est, ut plurima nonnisi implexe atque adumbratim in verbo divinitus rex olaio dolitescant: ut nimirum fideles inde magis necessitatem viri ae inerrabilis magisterii Eeclesiae sentirent, atque ab ea. iiii filii a matris uberibus pondonios discerent purissimum
lae doctrinarum exsugere. Dum voro sensum refelationis dogmaticum ab una Ee-elosia ea tholi ea aecipiendum diei mus, id de Dei verbo tam seriplo quam tradito intelligendum esse, nemo est qui nesciat: quandoquidem non unius ianium Seripturae, sed ei iam traditionis aequo iuro legi lima custos Ecclesia est, al- quo inerrabilis interpres iij. Saepissimo porro fit ut monumenta quorum subsidio cognosci traditio debet, et Patrum ipsorum effata vel nullo pacto inier se conveniani; vel obscura sint, ac cortitudini pariendae imparia; et non semel eiusmodi, ut iis haereti ei dolo malo sint ad piae ita proprias rinanda, aut vero etiam excogitanda abusi. Quod pluribus ostendere exemplis pronum esset, idque adeo idoneis
rens a quamplurimis ganelitata et dorarina praestantibus viris. quonam modo possim eerta quadam si quas generali ae regulari via GihoIIeae n- dei veritatam ah haeretleae pravItalia salsitate diseernere; huiusmodi emper re ponsum ah ovinthus feroroiuli: Quod alva ego sive quis alius vellet exurgentium haeretieorum fraudes deprehendere , laqueosque vitare, et in fida sana sanus atque integer permanere, duplici modo mu ni re fidem suam, Domino adiuvant , deheret. Primo scilicet, divinae imgis auetortula; tum deindo Eecimia eatholima traditione. Hie lora tanrequirat aliquia ἔ Quum sit perseetus Seripturarum mnon, sibique ad omnia salis superqua sumetat, quid opus est ui et Melesiastimo intelligentiae iungatur auetoritae Quia videliret Seripturam saeram pro ipsa sua alti tudine non uno eodemque sensu uni versi aeripiunt; sed eiusdem eloquia aliter atqui aliter, alius atque alius interpretatur; ut pone quot homines sunt , tot illino se lentias erui posse videantur. Aliter namqua illa Novalianus, aliter Photinus, aliter Rahelialius. . . Atque ldelem multum noee M est. propter tantos tam varii gr- roris antraeius , ut prophelIrae et a postolieas in torpretationis linea -- eundum e lesiasilet et ea stollet aemsus normam dirigatur M. siὶ Ad rem inior eateros Peta ius Ioe. est. ln P evomenti eap. I tituli utriusque di ini vecti. seriptiae tradlii, Melestam interpretem Esse
153쪽
- 137 locis , pro uti sese nobis Measio dederit, comprobabimus si .
Νeque demum silentio praetereundum, interdum nonnisi diriete ab Ecclesia diremptas controversias esse, ae vinritatem catholi eam des nitam. Idque praestitit Tridentinum cum sess. 24. can. I. anathema in eos tulit, qui dicerent: errare Ecclesiam docentem matrimonii vinculum non solvi ob alterutrius eoniugis adulterium. Quo canone directe quidem Ecclesiam esse inerrabilem ei rea hunc articulum desinitur; indire cie autem christianum coniugium iuxta evang licam atque apostoli eam doctrinam uti indissolubilo do et aratur. Atque ita factum psi, ut anathemato eonsul laserint protestantes, qui erroris ineusabant Ecclesiam, quod coniu
gium ollam in adulterio indissolubile prorsus atque ino-
ij Eequis ignorat arehimandri iam
Eutychon permotum praecipue tui se ad unieam in Christo asserendamnaturam ex s. cyrilli alexandrini o salo perperam intelloeto; quod sim ah eo est adversus Nestorium usurpalum, praesertim in I. epist. ad Sueeossum, nimirum post in mali nem in christo μέρει εὐσιυ τού θιο is
hi inearnatam esse natura Cl. P tav. De Incarnat. lih. l. e. 5. S. T. et lih. IV. e. 8. Idem eontigit Nonoth liiis, qui oeeasionem sumpsere nefandae haeresis invehendas ex e lehrlelelo me id Dion3Αil in Epiat. 4 ad
no modo Christum propria hominis iraei aed eum vir esset factus Deus, novam guramdam Dei virilem opera. tionem vivendi genere instituisse. CL Pelav. ibid. lib. l. e. 20. S. 9. Nee
aliter se g ssere foetniani propter ONMura die la nonnullorum Patrum an leni morum,quihus abnormi ratione ahu,t sunt ad veram divinitalom Chri .sto de standam. sie ceteris dimis, i hausit Lutherus tolum haerei Ieum ustema de sola fide lustineante ex prava in lolligentia testimonii, quod ad Exim rendos eius serupulos quis piam Ipsi suggesserat ex serm. i s.
Bernardi da Innuntiat. B. Γωρ nis n. s. si eredis perema tua non potia deseri nisi Meo eui roli se easti, et in quem pereatum non e du, bene meis; aed adde adhue vehoe eredas quia per ipsum tibi pe eam donanIur. me eιι testimonium quod perhihel in eorde tuo Spiritus sanetus, dirim I dimissa sunt libi merala tua. C. . Audin Πι-ιtoire de la eis da Marthis Itii herehap. I. Edit. 2 Paris. 1844 pag. 72.
73. Applieari his omnibus singulatim possunt quas de Eulyehe seripati
tum rorein apos oxsueunt. oranei. Disorpentos venenum exprimunt ...
154쪽
nodabile permanere doeeret; dedoctique in sua consuetudine fuerint Graeei, quin ideo haereseos nota inurerentur; atque omnibus absque ulla erroris ambago patuerit, evangelicam et apostolicam hoc articulo eontineri doctrinam. Quorsum vero haec in an locossum a nobis asserantur ex operis decursu patefiet. Interim ea ex ima penitaque theologicae disciplinae natura deprompta ut certa rataque
Ad dogmaticam definitionem pronuntiandam quae ante requiruntur conditionibus in luto collocatis, ordo postulat, ut ratio aperiatur, qua illae obtineri queant, atque innotescere. Equidem si do Ecclesiao propositione sit serIno nullum dubium suboriri potest. Salis enim ost ut aliquid credendum sive ali Oecumenico quopiam Concilio, sive a romanis Pontilico per dogmaticam Constitutionem proponatur, sive quavis alia ratione, si qua supersit, qua Ecclesia dogma fidei possit asserere. Quoniam vero ex dictis nihil Eeelesia proponere potest ex fido divina credendum, quod in revelatione non contineatur, restat inquirendum, quaenam sint critoria, indicia Et argumenta, quibus constare possit, quantilam veritatem reipsa in verbo divinitus revelato sive scripto sive tradito contineri. Et quoniam id in eo vel emplieite, vel implieite haberi posse iam satis declaravimus, gravior ac disse ilior eiusmodi fit inquisitio, ubi agitur de iis veritatibus quas divinum verbum hac altera ratione, implicue nempe, complectitur. Nam nisi et is las divinitus patefacias esse constaret, nunquam ab Ecclesia definitae fuissent, uti plures quovis definitae tempore sunt, nec definiri uniquam possent. Quare ut pro
Derasione aut necessis ale veritates huiusmodi dogmatice do- cerni quPant, necessum omnino ost, ut earum sallem indi-
155쪽
- 139 dieia atque vos ligia minimo dubia sivo in Scripturis sive in
traditione transluceant. Ad haec autem internoscenda multa praesto sunt instrumenta. Iliae pnim ea r seruntur omnia per quae ad nos pervenit, nobisquo antiqua innotescit traditio. Dixi instrumenta per quae ad nos perrenit atque innotesca antiqua seu dirina traditio; non onim commiseeri potest traditio ipsa eum instrumentis seu modis per quos ea nobis manis statur, cum res sint plane distinctae, cuiusmodi est obiectum in se consideratum, atque instrumentum seu ratio qua obiectum assequimur.
Iam vero haec instrumenta sunt Patrum seripla, suntlthri liturgici, sunt dies sesti, sunt acta mari rum, sunt perpetuus fidelium sensus, sunt vel ipsorum haereticorum sive positiva sive negativa testimonia, sunt monumenta ipsa
archaeologica, quae in multiplices classes distribuuntur; denique inter omnia eminet primumque sibi locum vindieat iuge ac vivum Ecclesiae magisterium . prout suo loco suscostendimus atque perspicuo explanavimus iij. Istiusmodi autem instrumenta interdum simul eoniuncte conspirare possunt ad traditionem antiquam apostolieam atque divinam patefaciendam, interdum vero seorsum. Hinc nullum, modo exceptilio, perinde ac si solum esset, constitui potest. Quocirca perperam nonnulli solent ad inseian. dam traditionis alicuius existentiam urgere silentium Patrum , aut ad eorum auctoritatem, quasi ceteris seclusis
sontibus, provocare. Quid enim si silentium istud alio pacto plane compensetur ac suppleatur λ Idem de ceteris heierecensilis instrumentis, si singillatim spectentur, dicatur
Et sane, quod seclusis sane lorum Patrum scriptis, potuisset cuiuspiam veritalis traditio alia quavis ratione ad nos pervenire, argumento nobis sunt manifestissimo illi ipsi qui primi argumentum ex traditiono deductum tanquam thesin constituerunt ad fidem contra haereticos quoslibet propugnandam; cuiusmodi in primis Irenaeus ac Tertullianus extitere.'ὶ Trael. de locis Theolog. par. 2. sevi. 2. P a.
coniunt is im habent Per modum unius Confirma lur et declarantur qua die a Miul
156쪽
140 Irenaeus quidem postquam in primis libri tertii ea pili
hus eonstituerit adversus haereticos, parem tribuendam esso seripturae ae iraditioni in tuendis fidei veritatibus aueloritatem: et postquam omnimodis argum illis ostendorii, tradition m extare, eamque a Seriptura prorsus dis lingui; transii ad instrumentum et veluti canal in dologendum. quo iraditio apostoliea ad aetatem usque suam intemerata si uxisset. Istie porro non aliud esse asserti quam successionem legi ii, inani episcoporum in Ecclosia catholica Ordinatorum. Hi ne est ut hane episcoporum successionem tam aeriter, quemadmodum loquitur Massuetus si , tamque frequenter urgeat adversus haerolicos Irenaeus, ratus nihil ossea eius fore ad omnem haereticorum pervicaciam retundendam. Non oportet, inquit, adhuc quaerere apud alios vervatem, quam facile esι ab Eeelesia sumere; eum Apostoli, quasi in dep
sit orium die es, plenissime in eam eontulerim omnia quae sun ιν eritiatis, tit Omnis quicumque velis, stimat eae ea potum τλ
ιne Gy. Λe deinde progreditur dicens: Ouid enim p m
si de aliqua modiea quaestione diseπιario esset, nonne vorteret in antiquissimas reeurrere Eeelesias, in quibus hos oliconrerrati sunt, eι at eis de praesenti quaestione sumere quodeeratim et re Iiquidum est y Ouid auιem si nequa Apostoli quidem Seripιuras reliquissent nobis; nonne oportebaι ordinem sequi traditionis, quam tradiderunt iis quibus eommittebant
Εa dona se ratione Tori ulliatius gessit, qui tum alibi l4 , tum potissimum in libro De Praeseriptionibus cap. 9 et seqq.
157쪽
eandem atquo Irenaeus iusistit viam. Opposita enim haer licis etiam hae praeseriptione, traditionis videlicet non seriptae et a sacris litteris plane distinctae, ita prosequitur :Dehine iApostolii in orbem profecit, eandem Metrinam eiusdem fidei nationibus promulgaverunt, et proinde Eeelasias
apud unamquamque civitatem condiderunt, a quibus traducem fidei et semina Getrinae, eeterae erinde Eeelesiae mutuatae sunt, eι quοιidie mutuantur ut Melesiae fiant; per Meet ipsae Apostolinae deputantur υι soboles apostolicarum Ecclesiarum. Omne genus ad originem suam censeaιur necesse
est . . . . Hanc igitur dirigimus praeseriptionem. Si Dominus Iesus Christus Apostolos misit ad praedicandum, alios non esse recipiendor praedicatores quam quos Christus instauit. . .
Ouid autem praedicaverint, id est, quid illis Christus revelaverit , eι hie praeseribam non aliter probari debere , nisi per easdem Melesias, quas Apostoli eondiderum, ipsi eis prae- dieando tam vina squod aiunt, voce, quam per epistolas p stea tu. Quemadmodum vero Irenaeus, praeiaeto solido illo rundamento de ecclesiis ab Apostolis institutis ad veram d ei rinam traditam internoseendam, haeretieos omnes ad easdem provocabat, speciatim autem ad Ecclesiae romanae sensum in eum finem ipsos revocabat; ita pariter Tertullianus
concludens eos lacessit: Age iam qui voles euriositatem melius exercere in negotio salutis ιuae; pereurre Melesias apostolicas, apud quas ipsae adhue eaιhedrae Apostolorum suis loeis praesident ora; apud quas ipsae authenticae litterae eorum
recitantur, sonantes vocem et repraesenιantes faciem tintus-
euiusque Si Italiae adinees, habes Romam, unde nobis quoque aueloritas praesto est. Ista quam felix Eeelesia, evitotam taetrinam hostoli eum sanguine profuderunt f t bi Petrus passioni dominicae adaequatur, ubi Paulus Dannisi Baptistae e ιu eoronatur, ubi Apostolus Ioannes posιea
lj Lib. De Praese. Edit. nit. e. 20. 21. 2ὶ In edit. De la tarda opP. M.
Paris. 65 Tom. II. pag. 78. Inedii. Renali Laurent. De la Barre. Paris. 45M. pag. m. In edit. Pamelii Paris. 46l6. pag. 358. imo et in ipsa edit. basileemi Beati Rhenani Basileaean. 1562. par. l08. habetur: prae ridentur pro praelident.
158쪽
quam in oleum igneum demersus, nihil passus est, in insulam relegatur. Videamus quid dixerit, quid docuerit, quid eun astieanis quoque Ecclesiis contesserarit siJ. Ex his assequimur, ecclesias conservasso doctrinam a Christo et ab Apostolis traditam eamque per episcoporum
Succossionem posteris tranfimisisso, qualenus ipsi nimirum celoros instituendo ad successores transmiserint quod a pra cossoribus acco perant. Τransmiserant autem tum activi Opera magisterii, tum usu et praxi, tum institulis ritibus aliisque eiusdemmodi: adeo ut catholica atque apostoli ea doctrina in ulata, ut ita dicam, suorit atque inserta communi Ecclesiae coetui, uti cibus qui in nutrimentum transmutatur atque convertitur; aut etiam, ut phrasi nunc usu
recepta utar, in ipso Ecclesiae corpore fuerit incarnata l2 . Quamvis proinde Patres do aliquo poculiari doctrinae articulo vel pareo admodum disseruerint, vel o iam, quia nulla sese eis obtulit occasio, penitus siluerint; non ideo tamen concludendum, traditionem aut d trinam illam in Ecclesia minimo viguisse. Quinimo contingero quandoque potest, ut nonnulli Patres ac doctoros ea interdum in seri piis habeant suis, quae vigenti doctrinae repugnent; praesertim cum se non uti traditionis testes commendent, sed uti doctores, qui e proprio Philosophantur penu, ea prorsus ratione, qua theo
I' Etli se, et transmis par P Eoi se;
on gens prolondempnt interiour, un
159쪽
logi nos iratos identidem sacere consuevere. Haec autem paulo post lueuientis illustrahimus Oxemplis. Satis igitur est ad cognoscondam traditam doctrinam in Ecclesia vigentem
iugo eiusdem Ecclesiae magisterium, praxis seu consuetudo, quae monumentis firmetur, ei communis ipse pastorumae fidelium sensus. Et vero quomodo sive Irenaeus sive Tertullianus ad ad struendam adversus haereticos apostolicam traditionem eos provocare ad Patrum scripta potuissent, si haec nulla erani
saltem dogmatica λ Etenim Irenaei aetate non habebantur nisi paucae epistolas Clementis romani, Barnabae, I alii ac Pol3earpi, item liber uermas inseri pius Pastor alia vononnulla, quae adhortationes morales ut plurimum comple-etebantur. In Ecclesia vero latina, qui latino primum usus sit eloquio, ipso est Tertullianus unicus et antiquissimus auctor cuius opera supersint i l. Cum s. Stephanus Pontifex s. C3priano reseripsit: Si quis a quaeumque haeresie enera ad nos, nihil innonetur, nisi quod Iraduum est, tilmanus illi imponatur ad poenitentiam s2J; ubinam erant Patrum scripta, quae traditionem hane testarentur P Attamen sidonter ipso ad traditionem appellat, non aliam profecto. quam quae prari ei usu constaret. Quoniam vero de communi fidelium sonsu aliquid ai-tigimus, iuverit paucis exponere quanti pondendus ille sit ad Ee etesiao doctrinam, adeoque ad traditionem in ea vigentem dignoscendam. Porro praestantissimi theologi maximam probandi vim huic eommuni sensui inesse uno ore latentur. Ei enim Canus: In quaestione fidei, inquit
eommunis fidelis popuIi sensus haud levem saeu sidem i3j. Gro-il sie Onim seribit a. Hieronymus D. hiris illustrihus eap. 53. Tertus ianua presbyter nune demum primus post Viriorem ει apollonium Im
II. pax. 875. Aeripta vero vietoris et Apollonii perierunt. Q Εpiat. 74. Mil. Maur. pag. 38. Il De Ioeia lih. s. eam ultim. e Ir- ea sinem, tihi et illud praeelare addi aero enim er te. quando de ν hvs ehristianae fluet inter nos eontendimus. non da philosophicla de-eretis , utrum potius quaerendum
est, quid philosophi a qua ethnici,
an quid homin/a ehristiana et do-
160쪽
uxta vel . rea Patres et eripi. Tles.
gorius vero de Valentia sustus vim eiusmodi fidelium consonsus evolvit. Esι enim, inquit, in definitionibus fidei habenda ratio, quoad fieri potest, consensus fidelium; quoniam et ii sane,
quatenus eae ipsis constat Ecclesia, sis Spiritu Saneto assistente , divinas revelationes integre ae pure eonservanι . ut omnes illi quidem Merrare non possint . . . Illud solum contendo: Si quando de re aliqua in materia relisionis eonse rersia constaret, fidelium omnium eoncordem esse sentemiam: laoleι autem id constare Dei ex ipsa praxi alleuius cultus eommuniter apud christianos populas rerepta; vel eae reandalo et olpeusione eommuni, quae eae opiniona aliqua oritur ete .
merito posse ae debere Poniseem illa niti, ut quae esseι E elesiae sententia infallibilis sit. Neque ab his abludit Dei vius, qui prolata s. Paulini sententia, qua antistes ille m Dei, ut de omnium fidelium Ore pendeamus, quia in omnem
fidelem Spiritus Dei spirat fυ, ita prosequitur: Sestum illud
est Augustini, singulorum mentibus revelari quaedam a Deo, non solum cum extraordinariis modis, velut visis et ostentis, et huiusmodi ε0nseationibus Oeeultum aliquid innotesea, verum etiam usitatis rationibus: quando quod ignotum σαι vel
orantibus ac pulsantibus, vel aliud agentibus aperitur LM. Quidquid porro sit de Arma hac persuasione quam Graeci vocant πληρορορtαν, do qua in rem suam disserit Potavius s4 , illud firmum exploratumque est, plurimi in rebus fidei tommunem fidelium sensum esse existimandum. Neque vero putet quis, recentiores theologos id esse sibi pro lubito commentos: ipsi enim etiam a veteribus Patribus, et scriptoribus ocelesiasticis id sunt mutuali. Enim vero ad communem hunc fidelium sensum s. Epitii De rebus fidei... nalysis fidei
os divina repetit semam s d lium persuasionem de Immaeulata Virgini Co eptione, quae in catholieam transierit doctrinam; verum noces eat id eon uxore non est, eum eel roquin constet quonam ex fonte illam fideles hauserint, ex avita sciliaeel traditione.