장음표시 사용
141쪽
doctrinam, et Sedis apostolicae Ecclesiaeque romanae traditionem; persuasum habens non aliam esse hanc traditi nem, quam Praedicatorum opinionem. O impudentiam l O summum erga Sedem apostolicam et decessores Pontifices contemplum i u Ex utra vero parte impudentia sit, imo addam, et ineredibilis audaeia atque temeritas, an scilicet ex
parto Sixti IV ae tridentinae Synodi, quae Constitutiones
Sixti confirmavit atque innovavit, nec non Succe S Sorum rω
Inanorum Pontiscum, qui easdem Constitutiones magis ac magis amplificarunt, Ecclesiae item universae, quae festum in honorem Conceptionis B. Virginis ubique celebrat, an vero ex parte Launoli, iudicium esto ieetoris. Interim nobis satis heic sit animadvertisse, ex tota an liquitate ante hanc ortam controversiam nullum prorsus ex si
re sive e Patribus sive e conciliis, sive e romanis Pontificibus monumentum quod B.Virginem diserte in peceato conceptam exhibeat: nullum item testimonium proferri ex antiquitate posse, quod commode cum pia sententia componi nequeat imo et non debeat aliquando ab ipsis adversae partis patronis exponi benigne. Divino scilicet providente Numine sac-
Impudentia Launoli Nihil in an liquitate e
eeptioni Ierias. qui alae pereati est e ramus ei natus ; nam eelari hominea eum pereato oristinati narrentes testim nium praenarieationis Idae,etiamsiaina meralo actuali existentia pomtara noseuntur aeeundum Prophe iam direntem: Mee enim in iniqui- talitus eonreptus sum , et in m
evita eonrepit me mater mea. Posiquae Euhdit Lannotus r a in eo ger- mono Virgo contenta est, eum non exeipiatur nee exelpi posvit quin veris ha immutentur clori romani, qui E elesiae suae traditioni inhaerebat . . Verum quis non videat eodem vii Iol horare argumentum inde doduetum Nam praeterquam quod lum de eoneopti, tum da nulla in Me tortu diseseritur, complectitur idem textus pec-eaia quas propriaeulusque aerione ad. mittuntur seu aetualia. Nimis pro imda probat quam vellet Launotus. Cei
eum hie hypere sileus in plurihus lapsus est; alve in eo quod tribuat hane
epistolam clero romano universo tum exarata non sit nisi a quatuor prim
rihus; si e In eo quod dieal post mor-lom Honorii datam tuisse, eum data tuerit post Ohilum sev print sue M eis Honorii: sive in eo quod inseriplamam si Anglia episcopis, eum tuerit inseri pla vi opis, pres ieris et a halibus Seolias ἔ adduealque illam ex lih. 3. Beda o. eum resuratur lih. 2. s. Pla22a op.eit.p. 184 .m Golasit lamon ei Gregorii M. Meramentariis paulo
142쪽
lum est, ut nihil ipsis umquam calamo exciderit, quod Eeclesiae sensui adversaretur, quae deinceps in piam sententiam tum verbis lum lactis aperte et luculentissime animum suum proeli vem patefecit. Si qua vero sunt Patrum script rumque ecclesiasticorum dicta, quae immaculatae Cone ptioni refragari videantur, haec omnia ad aeram Spectant,
quae Exortam contro ersiam subsecuta est. Contra vero quae
pro immunitate B. Virginis a quavis peccati macula stant, nullam probabilem adversantem patiuntur expositionem :eaque a priscis ipsis Ecclesiae temporibus originem ducunt; et quo magis nobis proximant saecula, eo clarescunt magis donec ad expressam de isthac exemptione formulam deveniatur: dein suffragio minime dubio ab utriusque Ecclesiae ritibus, liturgiis, festisque arcessito communiuntur serio nunquam interrupta ab exorta usque primo qua Stione. Si igitur vestigiis insistamus quae ipse Launoius camnoni Vincentiano innixus ponit, ad hanc neeessario eo clusionem deveniendum est, eatholicam videlicet sententiam esse, quae docet B. Virginem non fuisse in peccato conceptam. Haec est enim, quae ubique, quae semper, quae ab omnibus credita et probata est. Sed si ita est, quispiam sciscitabitur, qui fieri potuerit, ut tot scholastici in contrariam sententiam concesserint p Verum isthaee diversa est quaestio, et a praesenti instituto plane aliena, propriaque ac
singulari disquisitione indiget; quod nos Deo iuvante d bimus. In praesentia ex iis quao diximus firmum ratumque esse debet, quaestionem de immaculata Virginis Conceptione
revocaiam ad aetatem, quae praecessit controversiae originem, iuxta praestitutam a Launolo regulam in illius sa-vorem prorsus dirimi; hincque iure colligimus Ecclesiam,
si eam sorte tunc temporis diremisset controversiam, non contrariam piae sententiae definitionem laturam fuisse, sed illam potius asserturam. Illud praeterea consequitur, rati nem illam argumentandi quam Launoius maxime idoneam ad piam sententiam labefactandam censuit, maxime ad eamdem eonstabiliendam firmandamque conserro.
143쪽
- 127 Utrum autem quae hucusquo in medium produximus ea sint, quae salis landamenti Ecclesiae catholicae, seu summo Pontifici praestent, ut immaculatum Mariae conceptum in fidei dogma decreto evehat, in altera huius disquisitionis parte disceptandum assumimu .
145쪽
Quae in priori huius lucubrationis Parte praeposuimus, eo spectabant, ut inde inquireremus utrum edendae dogmaticae de immaculato Virginis Coneeptu desinitioni sumetens Eeclesiae suppeteret fundamentum. Νos heic methodo, tutus est in scientia usus, insistentos, hoc argumentum evolvemus. L tautem perspicuitati consulamus, sic ordine rite instituto exposcente, primo expendemus quaenam requirantur conditiones ad articulum fidei constabiliendum; investigabimus deinde instrumenta quibus est opus ut eae conditiones habeantur et dignoscantur: haec vero omnia exemplis quae deducemus ex definitionibus olim controversis et iamdiu editis, illustrabimus et confirmabimus. Gradum posthac sa- ciemus ad quaestionem quam agitamus, cui praestituta accommodabimus principia. Cumquo haec ipsa communiverimus intrinseris atquo extruueeis, ut vocant, argumentis ex auctoritate derivatis, scrupulos si qui adhuc supererini, eximemus, ut ad sinalem demum perveniamus conelusionem.
Binas necessario oportere conditiones quae simul ad articulum fidei eonstituendum eoncurrant, nemo est the logorum qui ignoret, alteram intrinseeam, eaetrinsecam alteram. Prior est, ut quod ex fide est in divina contineatur revelatione. Ideo enim aliquid ex fido credimus, quia id revelavit Deus. Motiuum siquidem, ut in scholis loquuntur. formale in quod tandem recidit aetus fidei, est auctoritas Dei revelantis. Altera est propositio Ecclesiae qua eerti
146쪽
est icimur aliquid esse di initus revelatum: quae Ecclesiae propositio regula fidei proxima vocari consuevit. Hae ipsa vero de causa qua proxima fidei regula extat, patet etiam Oxtaro regulam eiusdem fidei remotam; haec autem est ve hum Dei in quo divina continetur revelatio. Cumque Dei vorbum ad nos profluxerit aut per Scripturarum sanctarum eloquia, aut per divinae traditionis transmissionem. hinc hilariam fidei haec regula remota distinguitur, nempe in verbum Dei seriptum ci in verbum Dei traditum. Hoc autem
discrimen inter utramque intercedit regulam, remotam vid
lieel et proximam, quod seri nequeat ut quidpiam de fido ab Ecclesia credendum proponatur, quin illud in Dei verbo
contineatur: quandoquidem ipsa custos est divinae revelati nis ae magistra quae saltero et salii nequit: eontra vero aliquid in verbo Dei reperiri possit, quamvis illud Ecclesia uti
Cr dendum expresse non proposuerit. Etenim de pluribus catholicae doctrinao tapitibus nonnisi successu temporum dogmaticae editae fuerunt ah Ecelosia definitiones, quoties rerum adiuncta id postulahant. Scilicet id laetum vel quod verilas quae iam prius in Ecclesia obtinebat, negata atque impugnata a novatoribus suerit, aut quoquomodo temerata: vel quod excitatae fuerint contentiones et controversiae quibus fidelium animi turbarentur; vel quod antea nondum examine satis accurato res discussa fuerit atque ad liquidum redacta; quae demum postquam apud omnes in consessum Venerit, plerisque flagitantibus, ad dogmaticum decretum tandem est evecta.
Sane non est dissicile atque operosum omnia haec ex omplis ab historia dogmatum peti iis illustrare. Nam quod ad primum attinet, exempla suppetunt in iis, quae ab Oecumenicis Conciliis aut a romanis Pontificibus adsertae suere veritates catholicae advorsus haereticos, uti et sabelliani. Sunt, et ariani, et nestoriani atque alii quotquot illiusmodi frugi homines extitere. Quoad aliorum, exemplum locu plelissimum habemus in controversia quae a s. Cyprian et s. Stephano agitata fuit circa anabaptismum eorum quii ineli ab haereticis fuerant. Quoad tertium demum praesto
147쪽
- 131 sunt haud paucae dogmaticas romanorum Pontifieum constitutiones. quihus plures catholicao veritates hactenus discussae, sigillo, ut ita dieam, obsignatae sunt atque extra quaesti nem collocatae: uti est visio Dei beatifica proxime ab obitu
obtinenda per Constitutionem Benedicti XII post Iongam dis-eussionem sub Ioanne XXII habitam sancita. His adde veritates, quae sunt contradictoriae quinis Iansenti propositioni-hus, ab Innoeentio X dogmatico constitutas, atque ita porro. Quae ut paullo accuratius enucleentur, praestat animadvertere non una, sed multiplici ratione posse quidquam in divina revelatione, seu in utroque Dei verbo scripto et tradito eontineri, prout suo loco expendunt Theologi . e quorum sontibus ea saltem quae propius rem nostram spectant,
hue dorivamus sit. Νimirum aliquid in verbo Dei vel e lieite haberi potest vel implicite. Atque explieite quidem eum disertis conceptisque verbis res enunciatur: cuiusmodi sunt quae in Sripturis de Christi ortu, vitae genere, morte, resu reetione atque mirabili in caelum ascensione rpseruntur. Eodemque loco habendae eae veritates quae totius christianae religionis sunt fundamenta, uti Trinitas Personarum
in Deo, et Verbi seu christi ipsius divinitas ab eoque saeta
hominum redemptior quae quidem adeo manifeste in Seripturis ipsis ac traditione exhibentur, ut ei ira impietatis ignominiam in dubium revocari nullo modo queant. Quare de istis omnibus veritatibus sussie iens Ecelesiae propositio eo ipso haberi censetur, quod Ecclesia et Seripturas uti divinas, Deique verbum continentes fidelibus tradat; et, quod
eaput est, eas veritates iugi doctrina atque usu suo, quo fidoles ad vitam christianam informat, profiteatur. Hinc antea etiam quam solemnis ulla do iis veritatibus desinitio ab Ecclesia edita esset, qui ea fi aut negare, aut quovis modo corrumpere ausi sunt, illico tamquam haeretiei habiti sunt et conclamati. Neque in eiusmodi veritalibus aliud assolet
3pp. lom. I. necnon Gaulier: Pro. I. Venel. 1762. Noli pliei modo aliquid
148쪽
Ecclesia praestare, nisi terminos statuors ac declarare quibus illae rite enuncientur, easque statis formulis communire, quibus fideles ab haerelieorum hominum technis tutissime protegantur. Verum aliae sunt veritates, quae tantum implicue in verbo divinitus revelato continentur, quod plurimis contingere modis potest. Namque aut implexe ac subobscure, et veluti quibusdam velis obductae in eo delitescunt, undo per distinctam atque uberiorem conceptuum explicationem in lucem sunt eruendae; aut aliae in aliis expliciis revolatis
veluti conclusiones in principio includuntur; aut alio intimo ac necessario nexu cum aliis fidei vortialibus ita coniunctae sunt, ut inde facili ratiocinatione atque evidenti illatione possint deduci. Do hae varia qua quidpiam implieite in Dei verbo reperiri Potest ratione, exemplo sunt locupletissimo dogmata quibus duas in Christo naturas post incarnation m plane impermixtas atque inconfusas permanere, humanamque Christo ipsi voluntatem a divina plane distinctam inesse profitemur; itidom ea quae sive absolutam baptismi necessitatem quoad insanios o fidelibus etiam parentibus ortos; sive integram christi in alterutra eueharistica specie susceptionem; sive Christi ipsius in eodem eucharistico sacramento adorationem vindicant: ac demum ne alia quae plura asserri possent, persequamur, luculentumoxemplum est in valore baptismatis etiam ab infideli h
mino administrati. Semel ae enim constitulum est generale prineipium, quod praeclare adeo adversus donatistas enucleat Augustinus, sacramenta, quoad suum essectum, n quo a fido nequo a sanetitate ministrorum pendere, prinnum est inferro baptisma valere sive a peccatore, Si Dab haeretico, sive etiam ab insideli homine sit administra-ium. Uuae quidem veritatum sive explicatio sive deductio si a privato doctore praestetur , haudquaquam constituit fidei catholimo dogma quod fidoles impellere ad assensum iuro suo debeat il). Sin vero dogmatico decre-
si Wallemburgiei loe. eit. b. la eonelusio. quae Mintum deduci a. haec hahent se Propositio XM- tur ea una praemissarum quae est
149쪽
- 133 lo tuli pluries temporum progressu fuisse saeii latum nuper
memorabamus praestetur ab Eeelesia, quippo christianao doctrinae nodum custode, sed interprete ae magistra, et eon troversiarum iudico inerrabili, omnes adstringuntur obligatione eisdem veritatibus assontiendi. utpote quae ab ipsa Eeelesia di inao ira ditioni innixa uti divinitus revelatae pro
Atque hare est illa dogmatum catholi eorum explie alimnis ac voluti progressionis ratio, qua aliqua articulis fidei non in se quidem speetatis, sed quoad nos saeta est, at quo adhue fieri potest accessio. Non quod Ecclesia aut post Christum atque Λpostolos novas verit alum revelationes habuisse vel habitura osse censenda sit; aut quod nova dogmata ab ipsa udantur, uti per summam iniuriam calumniosi haeretici eomminiseuntur: sed quod ea, quas prius subobseure ae plexibus veluti quibusdam implieala in Vorbo Dei rovolato habebantur, evoluta at suo explicata ab Ecclesia suere aiquo uti Oxpresse credenda proposita. In hune porro sensum loquuntur Patres eum hanc fidei progressionem exhibent atque
Pulcherrima sano hane in rem vorba sunt quao habet s. Gregorius Narianaenus de Trinitate disserens: v Sie enim, scribii. se res habet. Volus Testamentum Patrem aperte praedicabal, Filium obscurius: Novum autem nobis Filium perspicuo ostendit, et Spiritus Saneti divinitatem subobseu- re quodammodo indieavit. Nune vero Spiritus ipse nobiseum
versatur, seseque nobis aperitus declarat. Ν quo enim iu-
tum erat, Patris divinitale nondum eonsessa, Filium aper lepra dieari: noe Filii divinitate nondum admissa, spiritum
Seripturae et ea altera rationis er dentia ae neeessariae. est fidei e tholieae; sive illa e elusio e sida. retur ut vidueta eae praemissis informa dispositis , sive eonsidereιur independenter a formα, aed tantum tit virtualuer e levia in praemi ais retriatio. Hare propositio nullum habet dis hium apud catholieos. Sunt enim doeiores. qui amrmant tales e elusiones osse sdei: anni qui notant. Unde apud hos et illos teristum est, eas non esse fidei eatholi-
eae, sive non esse nee se, ut omnes eas agnoseant pro revelatis .
Quomodo arite ulla fidei reessio Gripossit Patrum hae
150쪽
Sanctum, velut graviorem quamdam, si ita loqui las est sarcinam nobis iugeri: ne alioqui, velut e ibis ultra vires gravati, ae solis radiis hebetes oculos adiicientes, iis quoque, quibus praediti eramus, viribus periclitaremur: quin tacitis potius accessioni hus, et . ut David loquitur, ascensionibus. atque ex gloria in gloriam progressionibus et in-erementis Trinita iis tumon splendidioribus illuceseeret it o.
Huc pariter reseruntur quae non minus vere quam et
ganter seripsit Vincentius ierinensis in celebri suo commoni- reris, exponens quid Ecclesia praestiterit Conciliorum dogmaticis decretis. a Christi Melesia, inquit, sedula et caula d positorum apud so dogmatum custos, nihil in his unquam permutat, nihil minuit, nihil addit; non amputat necessaria, non apponit supersua, non amittit sua, non usurpat alienae sed omni industria hoc unum studet, ut vetera fideliter sapienterque tractando, si qua sunt illa antiquitus insormata et inchoata, accuret et poliat; si qua iam confirmata
et definita, custodiat. Denique quid unquam aliud conelli rum decretis enisa est, nisi ut quod antea simpliciter er debatur , hoc idem postea diligentius crederetur λ Quod antea lentius praedicabatur, hoc idem postea instantius
praedicaretur; quod antea securius colebatur, hoc idem postea sollicitius excoleretur P Η inquam semper, nec quicquam praeterea, haereticorum novitatibus excitata, Conciliorum suorum decretis catholica perfecit Ecelesia; nisi ut quod prius a maioribus sola traditione susceperat, hoc deinde posteris etiam per seripturae chirographum consignaret; magnam rerum summam paucis litteris comprehendendo; et plerumque propter intelligentiae lucem, non no-
ὶ Lege, si vaeat, alia huius simi.
Ita restimonia Patrum apud Peta vium de Trinar. lib. 2. e. 7. ubi H- legat inter eeteros s. Epiprinium, . Augustinum, Isidorum petu totam, . chrysostomuin , a. Gregorium
n visenum , Basilium seleueiensem. s. Amphil hium, 1. Ioannem dam e num ete.