장음표시 사용
161쪽
- 145 phanius antidi comarianitas provocat ill, ad hune s. Hieronymus Vigilantium ut, ad hunc s. Augustinus Pelagium atque Iulianum l3j. Hine Vincentius ierinensis in praeclaro
suo Commonitorio ut evincat recipienda non esse dogmata, quae universalis Ecelesiae doctrinae sint eontraria, ita rati inatur: Ouae si recipiantur, necesse esι ut omnes omnium aetatum fideles, omnes ganesi, omnes easti, eonιμ Mes, virgines, omnes eleriri, unitae et saeerdotes, tanta eo fessorum millia , tanti martyrum exerestus, tanta urbium , tanta populorum celebritas, et multiaudo, tot insulae, provinciae, resses, gentes, regna , naιiones, totus potirem iam P ne terrarum orbis per catholicam sidem Christo capiti ineo poratus , tanto seculorum tractu ignorasse, errasse, blasphemasse, neseisse quid erederet, pronuntietur i4 . Igitur praeter Patrum scripta plura suppetunt instrumenta quibus Ecclesia traditionem divinam atque aposiolicam et rca dogmaticas veritates compertam habere possit, illisque, ut quaestiones in fidei dogma evehat, inniti.
Quae hactenus exposuimus, exemplis ex dogmatum historia depromptis, ut antea sumus polliciti, nobis deelaranda sunt et confirmanda. Cum vero haec sint numero omnino plura, nos ex iis nonnulla, quae nostro in quem intendimus fini commodiora videbuntur, non sine delectu
Ac primo sese nobis ossvrt controversia quae Cyprianum inter ac Stephanum serbuit de anabaptismo; num scilicet it rum ii lino debuissent qui ab haereticis baptizati fuisseni.
162쪽
ab haereti eis collati adstruatur. Quapropter thoologi pol mi ei exemplum hoe urgent adversus seculi XVI novatoresui divinae traditionis necessitatem ostendant si r idquei ure moris uo. Quandoquidem ipsi pmiestantes baptismum
haero liciarum valere tuentur. Porro uti paulo ante animais er limus, nulla erant Patrum testimonia. quae traditio-tiis tosta iam saeeront oxistentiam, cum Stephanus tradi ii nona contrariam C3priano opposuit: sod illa in sola Ee-elo sine consuetudine stabat, quae ab Λposiolis ad ea usque
i mpora profluxerat. Quod potiori quoque ratione de baptismi pretio est dicendum qui ab insidoli homine sit eollatus uli sequiori postmodum aevo dii eolaus I in Responsis ad Bulgarorum constitia declaravit 12 ; quamvis ex Patrum scriptis contrarium polius colligi videatur s33. Dis et illud addoro possumus quod ad doctrinam de
spirituali Angulorum natura speetat. Nam quamvis haec doctrina nondum expresse fuerit ali Ecclesia ex silo sancita ad oti iam pia certa nune habetur, ut temeritatis notam is non offugeret, qui contrariam tueri vellet. Asi norunt eruditi
viri quanta usque ad concilium lateranonso IV, quod eo-lobraium est an . 12l5, penes Patres ium graecos tum la-
teres Pausa, saltem usque ad Augu-alinum, veluti prine I pium et axiomaluit. non posse quempiam eonferre hamisma qui haptismum non mee --. illumquo solum lingore pos. Prihamismum re peril. Hine illud Tor.
ulliani lib. De Baptismo e. I. unuea aequo aeripitur. ea amus dura potest: et Hieron3mi in Diad. Meer. Lue orian. n. s. direntiai O enim aerepti quis. ita dare potest: qui proinde ibid. n. 12 lia porstringit luei-
lorianum: Noram rem asseris, ut
ehristianua quisquam faetus ait ab eo qui non fuit raristianus. Atqu huie prioripio innixi , qui rebapti-
rantes impugnarunt. valorem hapti mi ah haerelleis administrati tuohantur. CL quae hoe de argumento seri
psimus in Traeti De Baptismo c. I. prop. 2.
163쪽
linos, nec non apud Melesia sileos seripiores, ad anguli 'am quod attinet naturam, opinionum serbuerit discrepantia si . Verum hoc omisso, propius ad rem nos iram saeero exemplum videtur ex dogmalo do visione Dei hostiis ea dodii elum, quae proxime a morte animabus plenissime purgati; id,-
veniat. Quod quidem dogma et Benedictus XII primum s2 .
ae do in rursus forentinum Concilium solemni deerolo san- eivit i3J. Porro nemo est, qui nesciat quoi uirium uo Ecelo-siao tum graeeae tum latinae Patres contrarium sensis ovisi sint. Nam quo iis etiam praetermissis, qui chilias iadhaesere, plures quoquo ad sanctum usquo Bornardum non exemplum numerantur, qui vel dure, vel ambigue. vol ita demum aspero sunt loeuti, ui emolliri eorum dicta vix po-- sint s l. Quocirea cum isthaec controversia sub Ioanno XX lilii es. Peia lum de Inoriis lib. .
lisMinum opus Lud. Muralom, quod inserihitur: De P acliso restniquaeaelestia gloria non experiam eo p um resurreeti a vitiis a Deo rivia. Veronae 1738. vol. tin. in a. cap. I. a M. Heie nobis satis sit ea in medium addueere quas in admoniti a in librum vi II o mortis
oditores Maurini Opp. s. Amhemii Tom. I. pag. 385 do s. Doelore seripserunt1 - si Docioris nostri vortastricto atque in apicibus intorpreteiamur, e emur liquido eoauiori animas, ipsius tu dieio.an quihusdam M. huaeviis e ne lusas ad usque gens ra l. ira resurreetionem servari; eas ibi mere om d hi tam operibus suis sodante diora ultimum minimo reddendam exportaro: inlorim lamon illas
rei honia quihusdat vel poenis asti,
ei, prout ipsarum qua que suit eom- mortis; post remo iustorum laetitiam per quosdam ordines esse distratam. Mirum quidem non est hoe modo do
animarum glatu scripsisso Am malum: sed illud propemodum inerodi-hile , ideri polos . quam in ea Maestions sancti Patres ab ipsis Apostolorum temporibus ad Gregorii xl lsorsan m lapsu ea lami, eum diei ephoret Benedieli XII l motistatum, no-rentinumquo conellium, hoe est toto ferina quatuor decim aeculorum apu-tis,incerti ae parum constantes exiiterini. Non enim solum alius ah alio. vi in huiusmodi qua stionibus noc- dum ah Melotia dosnitia eontineto amat, dissontiunt: verum pilam non Mus eo ereni sibi ipsi; cum ea uomanimas elaro divitiae naturae eon speeiu seni quibusdam seriplo minorum locis eone ero. rursu a quihusdam aliis id ipsum nraars videantur .... Illud lanium hoe loel ad monemus, Omnem illam sermonia diversitatom ex variis manasse priar piis. quae sanetis illis viri saerarum Do vi,ione
164쪽
in vivis agente exarserit, summus Ponti sex ut eo, quo par esset, maturo dirimeretur examine, iussit ut omnia mon menta quae alterutri sententiae sive assirmanti sive negantilavere viderentur, ex omni antiquitate eonquisita conger rentur. quo tandem ipse desinitionem edicere posset dogmalicam. Cumque res in longum prolatare ivr ob negotii dinsiculiatem, ipse, re non desinita deeessit ili. Certe quidem in Ecclesia non deerat quoad hunc fidei artieulum divina traditio ; alioquin numquam is definiri potuisset: verum non omnibus illa erat eomporta; divina eloquia haud satis
bae in re sunt perspicua; Patres, ut vidimus, in varias abii re sententias; liturgiae ipsae non modi eam praeseserunt disticuli alom sui. His omnibus sue currit iuge Eeelesiae magisterium, communis praeterea fidelium sensus; qui alio adeo defixum imis hahobant montibus, purgatas animas statim ad Deum videndum eo tuo fruondum admitti, ut non minimum eorum animi vel ex ipsa controversia fuerint offensi, quae sub I
aune XXII agitabalur, et cuius definitio diu nimis protra
Aliud exemplum suppetit ex desinitione tridentini concilii sess. M. Can. 7 his verbis expressa: Si quis dis/ris
Eeelesiam errare, eum doeuu et doeel, iuria evangelieam ει aposιolieam taetrinam, propter adulterium alterius eoniugum matrimonii lineuium non posse dissolui. . . . anathemiapa inarum ieetio suppedita hal. Ilineo i quod qui millenariorum ere
rem amploxi sunt. ah ita eodem a evmento sutura anta eo oram re xurrectionem he esea visio negabatur. Ε quamvis qui Meuti sunt, ma-mo studio pundem errorem impugnarim. prosigarintque; tamen eir Dei visumem adhue pendebant anei. piles Postremum vero hoc eonia firmant tum s. Augustini. in m s. Ber. nardi agondi ratione. 8. Enim Auauiastinus Wol in ipsis Betra elationitius a nimo etiam tum dubio et ancipiti soesse, ae nihil super hoc desinire avia dere non dissimulat. s. autem Boris nardua ita Augustini eaneellog transiliit, ut iustorem spiritihus olam humant ulla Christi visionem leu e gni lonem eone ero via tur. Conia sentientem hae in parta habet elara vallensis Ahias avetorem Ouaestion ad Ori Maos. quae Melenus inter Iustini opera disrunt editae.
165쪽
sa. Licet vero hoc canone directe sancita non fuerit nisi impossibilitas errandi Ecclesiae circa propositum articulum; indiroete nihilominus damnata est doctrina et consumtudo Ecclesiae graecae quoad plenam coniugii dissolutimnem propter adulterium, cum doctrina Ecclesiae latinae deelarata sit evangelica atque apostolica. Qui tamen in theologicis disciplinis versati sunt, haud ignorant non defuisse e Patribus tum graeeis tum latinis aliquos, imo et concilia
provincialia diversarum ecclesiarum, quae contrarium Sentire et docere viderentur il . Licet enim non tot numero sunt testimonia, quot in opero suo De regia in matrimonium pο- restate citat Launotus i2 , cuius corruptissimam in asserendis pro sua causa textibus fidem probe novimus; tamen nemo inficias iverit, non pauca testimonia ac monumenta in antiquitato reperiri, quae aut aperte contrariae faveant doctrinae, aut saltem valde dubia appareant s3j. His vero nil obstantibus, latendum quidem est ae pro certo habendum divinam esse atque apostolicam traditionem de omnimoda coniugii fidelium rati et eonsummati individuitate. Id enim exigit tridentina sanctio. Quomodo vero cognoscitur J Sei- licet ex iugi Ecelesiao magisterio et praxi, communique fidelium sensu. Dogmati eae huic definitioni assinis et illa est ab eodem Ex miritala concilio Can. 6 eiusdem sess., quo matrimonium ratum 'nil x
non consummatum per xolemnem religionis professionem niali dividui-
alterius coniugum dirimi decernitur. Et haec doetrina ex '' ' raditione descendat necesse est. Frustra porro sive in Bibliis sive in Patribus eam quaeres, cum nil ciusmodi, expresse saltem, inveniatur. Omnium primus ex romanis Pontilicibus Alexander III in Concilio lateranensi III eolebrato an. ll79 Cap. Verum, et cap. Eae Publiso sub tit. De Conners. Coniugatorum solvi eiusmodi coniugium declaravit innixus potissimum Sanctorum exemplis. Porro licet haec exempla,
166쪽
quae vulgo proponuntur, etiamsi vii vera reciperentur il l. rem per se non conficerent; tamen Ecclesiae spiritum patefaciunt, ac doctrinam apud eam in gemino saltem vigentem ostendunt, quae paullatim in dies usque adeo sese explicuit, donec ex posteriorum novatorum occaSione, qui Ecclesiam hac de causa maligno dicacitatis dente carpebant, apposito canone est definita. Neque inopportunum alterum occurrit exemplum ex
dividuitate coniugii, quod in infidelitate contrahitur, ii
sumptum. Quamvis enim de fido non sit, tamen uti certa penes catholicos theologos omnes rite sentientes habetur doctrina, probaturque Ecclesiae romanae consuetudo de solutione coniugii in infidelitate contracti, quum alteruter coniugum ad religionem christianam convertitur, abnuento
coniugo insideli pacifice eum fideli convivere, aut consention te quidem, ast non sino Creatoris contumelia. Paulinus equidem textus I. Cor. 7, 15 huic doctrinao et consuetudini valde s uvagatur; neque desunt Patres atque ecclesiastici scriptores , qui eidem adstipulentur , ut suo loco nosmetipsi ostendimus l2 . Verumtamen dissimulandum non est ei eos fuisse, qui alia plane ratione Pauli verba exposuerint. sal; neque Patres omnino omnes inter se consentire, imoli J Non omnia sano exempla quaslum a Bellarmino lib. 2 de monaehis
allimus passim asseruntur , erili laneo expensa deprehenduntne a diuina ἔ alia vero duhia sunt pro re qua do agitur.
24 prop. 2.i3 Ex antiquioribus eminet eard. caietanuq qui in comment. m hunc loeum l. Cor. 7, 5 etsi talpatur verta Pauli in os qua de aximus taeus eis do porseeta eonfugit soluti no oommunitor ah Melosia intelligi, subdit tamen: A meo autem Me: quia Paulus non aporis explieat talem inherialem, sed negat anhieetum eqs sor vituli in huiusmodi. Quae vecta si exarae viscutiantur, solum siminean
quod in huiusmodi dissessibus, seu separationibus ins delis a fideli i dolia eoninos a fideli eoniuge, insid ii, sill a Ddeli patre, insdolis patris andoli filio, gi sie da alit Q nullus tra-
matri et g eonverso; qua uxor marito et g e vorso . sed hine non tonvin-
eitur quod au solutum vineulumeoni ale. sicut non solvitur vineta ialtim filialo aut palernum is Commen .
167쪽
ineunte ineuio deeimotertio omnium primus aperte eam sanxit Cap. VII. Ouanto de divortiis: neque alia ante id temporis exempla de eiusmodi coniugiorum dissolutione monumenta historia suppeditat. Νihilo tamen minus apud omnes cordatos doctores receptum esse ac probatum debet, hanc etiam veritatem, quam Benedictus XIV eerιam v cat si , traditione divina atque apostolica innitie alioquin Ecelesia romana numquam eam adscivisset, atque in usum deduxisset, et cum ipsa omnes Occidentis Ecclesiae. Siquidem de morum heic agitur honestate, cirea quos, perinde ac eirea fidem, Ecclesia errare non Potest. Longius huiusmodi exemplorum possem catalogum protrahere, si facto essot opus. Verum necesse non est; cum ea quae attulimus ad veritatem, quam nobis obtinendam proposuimus, satis abunde susscianti Evicimus quippe luculentor, Patres haud unteum osso instrumentum, quo divina atque apostolica traditio nobis innotescat. Νamque Ox allatis Oxemplis manifesto constat, veritates dogmaticas fuisse identidem definitas, quamvis de illis altum apud Patres esset silentium; imo vero interdum id factum , licetoliam non pauci e Patribus refragarentur aut pro contraria starent sententia; interdum etiam cum Scripturast ipsa in speciem adversari viderentur. Dixi eum Seripιurae sepsae in speciem adnemri viderentur: siquidem valori haptismatis ah haereticis collati ea hapli randi saevitas ohslare quidpiam videbatur, quam Christus Apostolis seu viii Ecclesiae tribuit , sicut et illi uni docendi dodit potestatem. Iamvero nisi praesto esset traditio quae sensum Christi verborum determinaret, arduum quidem foret i-
is rae. Seram. Mit. Lugdun. 1639. lo-mo v. pag. 406. et seqq. Ex recenti ribus vero id ipsum ex prosesso luendum ause erat ei. Binterim in op. amnanteo Monumenta Metiri ehristiano vi olima primi medii ae novissima aevi tom. VI. Par. I. Mamissa I: qui lamen eurnius d lusque vir laudabiliter positae se amiareit Melesiae romanas interprolationi. eiqua adhaesit omnino.
ii Ba Synodo moerea. lih. 6. e. 4. S. I.
168쪽
ssam facultatem ad haereticos usque homines, multo vero mastis ad ins deles prosend re, ita ut valide, immo et aliquand otiam licito bapti rarent. Quod intellectum quoque velim de saeuitate lateis delata legitimo hoe saeramentum administrandi. si nocessitas urgeat. Id ipsum de eueharistiao distributione sub ulraque specie existimare est, sive promissionis verba sp cies sive verba institutionis. Solo otiim iraditionis praesidio atquo Eeelesiae consuetudinis novimus illam haud esse necessariam; quanquam etiam nonnulla Patrum dieta utriusque speeioi distributioni lavere videantur sit: sie uti et nonnulli fuere Patres qui propugnare visi sunt, insantes etiam ueharisticae alimoniao sumenda o nocessitato de vinei l2j. No-que alia huiusmodi exempla in aliis fidei controversiis desunt. 13 Legesis Bosmet Tereid/ da las ommunion asus lea dein ea elaopp. edit. versatiles 1816. loni. XX HI pag. 502, seqq. Bollarmin. m Ευ-eharisiis lib. d. e. 26. t Eo nonnulli usquo in hoe pro messi sunt, ui nnes plane omnes ex-resserint. Aie Palavius in libro utileo De tridentini concilii ei Augustini cirina eap. 5 inter Augustini do
mala. quao vel Melesiae univorsas vel theologorum aut omnium, aut murutorum, nee ins suhsellii, iudieio r prohantur, ei hoe recenset, quod mul iis in loels asserit hipponensis Antistos, Euehari tuam post haptismum dandam parvulis, eisque nee sariam M. Quippe saeramen is utrius o p. rem necessitatem distineta ae separatim adstruit, ex dupliel nimirum Ioannia loeo, altero capitis tertit, a tero eapitis sexti, in qoo de Euehar alta Christus iae praeeipiti Amen a men dira vobis, nisi manduraveritia earnem Filii hominis ei haerula eius ganguinem, non hahelitia virum in his. Quibus ex verbis, ait Pelavi inus, eontra pelagianos disputans Augustinus negat parvulos. nisi Euehariatiae stant partieipes, vitam et sal lam eonsequi posse. Quod deinde ati latis testimoniis ex lib. I De peremorum meritia et remissione,et ex lina operis imperferii eontra Iulianum eap. 29 eo firmare adnititur verum da Au , lini mento consule rara Noti,ium in Vindieiis Augustinianis cap. 4. 4. opp. edit. Veronens. 729 iom. I, pag. 4M . ualdonatus ero ulterius adhue progressus ira comment . in Ioan . ad eap. 6, v. 53 , eensuit Augustinum docuissa ex hoc vers. 53, Ε haristiana etiam insantihus esse nee sariam. idque non ulopinionem suam tenuisse, red vi β- dei et totius Ereteriae dogma quo refelleret polagianos. Atrius Me ly um autumat hie aueior tradidisso Innoeentium I in opis . ad patres mi Iovi lata Concilii quod huius Ponti eis verba retori. Imo eo eludii hane ipsam Augustini atque In Metilii
sententiam in Melesta sexeen los re per annos vianisse, Eueharis iam nempe etiam infantihus esse ne s-
169쪽
Quae hactenus praestituimus, ad articulum do immaeulata conceptione sunt tradue nda, quaeque attulimus xempla iam cum argumento quod versamus heic sunt conserenda. Quod ut fiat luculentius, ob oculos sunt subiicienda sundamenta quibus haec sententia innititur, ac deinceps ad conditiones quas enumeravimus expendendas progrediendum, ut quem propositum habemus finem tandem auspicato consequamur. Quamvis Biblia prima fronte ac specie tenus in communi pretati propagatione B. Virginem comprehendere vibdeantur; reipsa tamen exceptionem pro immaculato Conceptu admittere in eius favorem posse, immo vero et do- here constitutum iam est, latenti hus ultro ipsis adversae
sententiae propugnatoribus il . Quin etiam Biblia ipsa germen veluti quoddam eontinent, quo positivo o sacris litteris adstrui pia sententia possit i2 . Quod et do Patrum ollatis est asserendum. Tametsi enima quinto Ecclesiae saeculo nonnulli identur Patres generalibus suis propositionibus B. Virginem in communi damnatione eomplecti, qua lacium est, ut ipsa a contracto peccato primigenio redimi debuerit; tamen eorum quoqueessata necessario debent, etiam in adversariorum sententia. benigne intelligi, ne plus probent illorum dicta, quam iidem ipsi vellent i3 . Interim in priorum seculorum monumentis iam piae sententiae germina elucent, quae a Patribus apostolicis, atque a graecis pariter ac latinis qui sunt illos secuti magis ac magis evoluta fiunt atque explicata. line traditionis filum numquam suit intercisum, immo et
fiunt. ad argumentum da immacul. Conseption
170쪽
tionem, tum per sacras conciones, tum per pium fidelium sensum, donec tandem ad expressam formulae enu talionem deveniretur qua Virginis Conceptus ab omni labe immunis assereretur ae sanetus. Quae traditionis perpetuitas enituit diu etiam antequam hae de re suisset saeculo XIII controversia excitata It . His ita eompositis nostrum insistentes iter sic progredimur. Ad dogmaticam odendam definitionem id satis Εeel siae est, ut impliciae saltem articulus, quo de agitur, in saeris habeatur litteris, ac eius veluti semina, quae deinceps progerminent, in primitiva contineantur traditione: vel etiam ut silentibus Scripturis ac primis etiam Patribus, saltem traditio in Ecclesiae magisterio, et communi fidelium persuasione servata fuerit, donee data tandem occasione, do- iriua quae fuerat revelata divinitus sive per Patrum scripta, sive per alia monumenta in aperium veniat. Neque enim pulandum est tunc primo coepisse doelianam aliquam tu Ecclesia invalescere, cum monumentorum ope, quaecumque
demum haec sint, nobis illa innotescit, nisi in absurda atque erronea prolabi velimus consectaria I 2j. Quae potissima est causa, quare traditionem ab eiusdem traditionis instrumentis, seu vehiculis, quibus ea ad nos deducta est, apprime distinxerimus; quum potuerit existere traditio eaque divina, quin instrumenta illa nota singillatim uobis essent atque perspecta. Hac etiam de causa ratio redditur quare identidem haec ipsa traditio nonnullis Patribus seorsum ηὶ ibid. S. III
Alioquin enim non pauca dogmata essent uli novilia spectanda, eo rumque sdem nonnisi sequiori merulo primum in Εeclesia obtinuisse direndum esset. Eo quod seri tam tum impugnata suerint, atque ah Melesia eontra novatores euiusvis se culi dplinita. Exemplo sint leti limus panis azymi usus in rei bratione sarier ineu . quem impugnavit primum molius quique a s. Leone IX sane itus est; usus legitimus ae veneratio sacrarum imaginum 4 eum serius ulrumque adorti sint leon lastae alque ieononiae hi; in voratio sanet rum, et saerarum reliquiarum vendi rati Dontra quam manRhaei, deinde vero Vigilantius aliique nebulones tempori 1 processu insurrexerunt: at que ita porro.