장음표시 사용
191쪽
- 175 loqui de Sanetis, qui non expresso loquuntur do B. Vt gine, sed solum in genere dicunt solum excipi Christum a peccato originali. quod est verum de illis, qui eae vi Con-eeptionis concipiuntur sine peccato originali; sed inde non sequitur excipi non deberct Virginem, quae non ex vi conceptionis, sed ex gratia Christi praeservata fuit. Itaque
absolute negamus omnes sanctos antiquos esse contra no- Stram sententiam, immo via unus aut alιer invenietur. Et
nos habemus multos in contrarium. Ego vidi quos citat Ioannes a Turrecremata, et quos Ioannes Capreolus: et eardinalis Caietanus, qui est ultimus, adducit decem Patres et quinque scholasticos, et do Patrihus dicit se distincte posuisse nomina et loca et verba. Excutiam breviter loca decem Patrum i . Ostendit porro Bellarminus nullum eorum penitus piae contraire sententiae; nonnullos ex iis inter Patres minimo recensendos, utpote haereticos; ntinnullos demum ne extilisse quidem si . Quos cum et nos excutierimus in priori huiusco lucubrationis Pario , non vacat ea heic iterare. Ad Caiolanum autem specialim
quod attinet, paulo post, unde is deceptus fuerit in decem Patribus illis recensendis, et ex ipso Melchior Canus.
Interim ex illa sanctorum Patrum tum Ialinorum lumpotissimum graecorum ignoratione factum est, ut scholastici illi veteres de gravissimis ea tholicae doctrinae capitibus pertractantes, cum sibi plurima traditionis internoscendae instrumenta praesto haud essent, in pelagus, ut ita di eam humanarum ratiocinationum sese coniicere eoacti sint. N que proinde mirum si aliqui ex ipsis, uti iam pridem Canus i2 , postea vero eruditus auctor, quem supra laudavimus lai, scile observarunt, in hoc voluti pelago naufragium identidem perferro debuerint; cum humanae mentis, ut ut
subtilis ac peracutae, rationes ex se infirmae semper exi
perint solum Chri tum ab originali pee-eaio Quo scholais sileos duxe rit inopia mnis
IJ lo. Bapl. Fedetieius ora. Beneia diei. in op. eil. La immaeolaia comeeriona Glla B. remine Maria. pag. 342. aeq.
192쪽
- 176 stant ad capita thristianae fidei constituenda. Id porro ipsum contigisse dici merito poterit in hae etiam de Virgineo immaeulato Conceptu doctrina: quamquam, cardinali Toleto rito adnotante si , non omnes antiquiores illi scholastici ita
adversa sententia consenserunt, sed ex illis non pauci mnino repugnarunt. Sed dum illi theoretine e penu suo philosophantes varia inter se promebant, pastores Melesiarum, Christique sub illorum regimine fideles Virgineae Con optionis e ullum praetine quotidie magis provehebant, atque hinc in eiusdem mysterii studio ac veneratione christianorum corda incalescebant. De scriptoribus porro reliquis, qui aetatem illam sch lasticorum vel erum subsecuti sunt, quique magno numero ex professo de hac egerunt quaestione, nihil dicendum nobis esse duximus. Cum enim controversia isthaec in scholis theologicis lato agitari coepta suerii, prout iam animadverti mus, alii theologorum alenti, alii vero neganti tenaciter adhaesere placito, sive quod reipsa ita sentirent, siveoliam quod paritum studio, uti non raro sit, commoverentur: atque adpo acriter ac perdiu utrimque dimicatumost. Quare in tanto animorum conflictu, non est cur huiusmodi seriptorum ulla pro ro nostra ratio sit habenda. Et quam is adversae partis sectatores in causae suae patrocinium haud paucos o sotoribus de schola theologis proserre potuerint, tamen progressu temporis factum est. ut quantum illa pars et numero decresceret, et auctoritato caderet, tantum altera ei asseclarum numero augesceret, Pt auctoritate ita praevaleret, ut aemulam vix inde non obrutam diceres i2 . Siquidem pleraeque omnes religiosae su- miliae, academiae quotquot in Europa universa sunt co-lebriores, doctores scientia ac sanctitate praeSlautes piam
3ὶ commerit. in 3 Pari. a. ra mae quaesi. 27, quod manuscriptum asservatur in bibliotbeea collegii ro.
2l Sane Caietanus in Traelatu ea Coneeptione Lugduni 1841. eap. S. serihil: Doctorea lenentes R. Viminem esse praeservatam ab originali pecealol erae numero insinuoι, si acl
193쪽
-1II vltro amplexi sunt sontentiam il); immo ex academiis non paveae sacramenti sese religione obstrinxerunt ad eam si renue defendendam s2 . Sed eontentiones haseo premero magis silentio praestat , quando et romani Ponti sees Constitutionibus suis silentium eisdem districto indixerunt s3j; et ipsum lenius Meuli huius ingenium ab eiusmodi eoncertationibus ah- horrens. ut de illis taeeatur facile suadet.
Gravis quam inivimus diseeptatio de immaeulati Viriginei Cone eptus sententia, in eum iam videtur dedueta I eum, ut satis in illa landamenti inesse liqueat, quo dogma lieas dos nitionis sit ea pax; nimirum ut veluti articulus ex fide eredendus proponi ab Ecclesia possit. Sed quoniam speeentioribus theologis alii a stirmant, alii vero negant, nostrarum esse partium ducimus utrorumque singillatim ex-Lipomina in Bibliothera reali ιλε
ιος. Tom. II T rh. Mariae Conmisplis imma lata, intra see. XVII eon luna et triginta septem a lorearoeenset . qui poeuliares libros a vTeaetatua ad coneepitonem immaeu. aiam adserendam vindieandamque 3 pia vulgarunt. ii: Consul inter ceteros Io. Antonium velasquorium Dissertationes et adnodalionea da Maria inmaeuis
late eonrepta Luzduni 4653. Disa. x De eunetis saeris ordinibus et reliyisaia familiis Mariam imma lata eo epiam profitentibus al Gnlisua pag. 364 seqq.: nee nonniss. VIII De eundita orbis e Datiani Mademiis piam de immun tala opinionem tenenti in pag. 356 seqq.: praeterea Hippolrium Narraeium. Billiotheea Mariana, et ampendia ad Biblioth. Marianam C loniae Agripp. 1683. 2ὶ Adi Benea. Plarram op . sit. causa tinmae. eis. Aet. VII. ari. 3. 3 silonitum i,iud ad se nil paristi prior indixit Paulus V Consillul. ita dis 6 ivl. 1616 . ae iterum 4 eroso M. Inquisit. die 5s augusti an. 617, quoad aetua el eontiones et alea Gregorius xv doereto parit ras. Inquisition. dia di mali 1624 itilud axiondit ad aeripla et ad aer-nes privat . Theologi diis
serepantes eiera dogma licum decre-
194쪽
ium de imis maculato Vireini. Con. copi uni do disquisitionis controver 1ia desviri potes
pendere ae simul conferre rationum momenta, quibus ad proprium placitum tuendum permoventur. Hoe enim haud parum novae lucis toti huic disceptationi allaturum confidimus, ac illud demum saei lius inde eonstiturum, quid hac in re verum sit, aut ad verum magis videri deheat accedere. Ne autem si haec simul omnia complectamur prolixitas lectori fastidium creet, disquisitionem hanc quatuor exequemur paragraphis, in quarum prima theologorum anfirmantium , in altera theologorum negantium asseremus argumenta, in tertia utriusque partis argumentorum collationem instituemus, in postrema demum magis idoneam. quae nobis visa est, viam indieabimus quae ad optatum finem perducat.
Argumenta theologorum asserentium
immaeulatum B. virginis conreptum posse definiri lete mens nobis non est eorum texendi ea lalogum qui consuerunt definiri immaeulatae conceptionis controversiam
posse: siquidem hoe alii iamdiu abunde praesitiere iij.
. qui in sua Historia eontrarerat eii. Par. II. lib. 10. e. 6 iam rotul rat. plures academias Milia thos thus propugnasse immaeulatae concepti his do in vitalem: eumque huie plarito sese opposuis si Huae inihus Ar-Palego. enm eonsutavit Crespl a Bor. aia episeopus riolensit in op. eui titulum Deit: Propugna tum theolmo iam definibuitalia proxima aenistentiae pia Restantia beatissimam Virginem Mariam in primo maeco epitonia instanti oriclinati laba fuisse inferiam. Valent. 1653. Dein da Uro ibid.eap. 28 ea talogum texuit a uetorum qui eiusmodi definibu ua
pro viainti reeenset o divorsis Ordini hus. Mi ppiseopis: septemdecim praeter sola fi . Iesu; quibus adire it saltem uti privatos doeiores .episcopos illos ae iheologos. qui in Concilio has i. ensi pro definitione huius privilegii teterunt nee non eos omnes qui in conellio tride lino pro eadem desini ione decertarunt; qui quidem, res rontihus Ambrosio citharino atqu Pallaxieinio. plerique fuerunt, quos intor Ludouieus Allia a viein i quinque episcopos ex ore. Praedleat. νε- eenset. His plures alii Ox eoeen ine hua adiici possent. et pras celeria honoris ea usa el. eard. Lambrusehinium
195쪽
Νoque, si sermo sit de re in Mstraeto, ut aiunt, speciata circa alterutrum placitum, aliquis est qui iuro id inficiari possit, eum hoc toties romani Pontifices aperte declaraverint. Quoiquot enim Pontifices a Sixto IV in posterum Constitutiones hoc de argumento ediderunt, hae expressa sormula usi constanter sunt: cum ab Apostoliea sede nondum hoe fuerit deeisum, vel alia eiusmodi, qua plane 'signifieatur posse romanos Pontifices, eum id expedire iudicaverint, dogmatico rem hanc definire. Controversias igitur cardo in eo vertitur, utrum pia sententia possit ab Ecclesia ineonereto, ut loquuntur, desiniri, et quidem quin longiori examine ac discussione opus sit, utpote satis ad liquidum explorata, alquo omnimoda constans certitudine: id quod vocant proxime de inibile. Quo quidem discriminatur ab ea desinitione quae adhuc inquisitione eget, quippe eum res, qua do agitur, incerta adhue, et dubia obscuraque permaneat : id quod ab iisdem remota delinibile nuncupatur. Quo- ei rea in illorum theologorum sententia, qui tenent immaeulatum Virginis Conceptum proxime delinibilem esse, nocessitas excluditur aut Concilii Oecumenici, aut solemnis alterius inquisitionis ad arti eulum hunc definiendum. Plures porro iique gravissimi auctores ita seniluni, quos
inter eminent Ambrosius Catharinus si , eard. Toleius i2 ae Bellarminus i3j, Suaretius i4j. Vasque a ius ibj, Gregorius
nominatum volo. qui in peregio suo opu eulo da immaeulata conreptione superiorihus annis Romae Milo toria vena desidorium suum pro hae d sinitione dormallea palos et t. cf. e.
tiam Narrola De Baala Virgina di varao 1845. ii J Disputatio pro nertiale immaeulalaa Coneemionis B. riminia Mariae. Remia 1532. lih. 3. in comment . in 3. P. l. Thoma quavit. 27 ar. 1 et 2 quod ego mss.
ei. 3ὶ Di palol ex ei l. consultation seu Volo quod dedit eard. Bonaminus in eongregatione sae. Inquisi . Cardinalium hahita sub Paulo v. an.
1647 dis Si augusili quod quidem
ex autographo olu dem cardinalis do. aliam est ad Philippum IV Hispan. Regem.quodque nos infra assor mug.
4J l. 3. Par. Tom. II disp. 3.
196쪽
do Valentia si , ut ceteros praeteream. Horum argumenta ad ea quae sequuntur revocari facile possunt. Primo quidem ita arguunt. Certum est Ecclesiam posse eontroversiam hanc in re spectatam in alterutram partem dirimere ac definire. Iamvero nequit Ecclesia eam in pariis adversantis favorem dirimere, cum iamdiu aesaepe sententiam de immaculato Conceptu piam vocaveritae declaraverit; cum huic ipsi Virginis privilegio recolendoae eelebrando cultum, ossicium canonicum, Missam, so-stumque decreverit; cum denique indulgentiis, favoribus. privilegiis huius nar sterii cultores cumulaverit. Constat igitur, Ecclesiam posse piam unice sententiam definitione
Rursum: illud definitionis capax censetur et est, quod deducitur ex duabus propositionibus seu ut vocant praemi sis quae ex fide sunt, aut saltem ex una praemissa quae ex side est, et ex altera quae naturali ratione evidenter cognoscitur. Eiusmodi enim obiectum, seu veritas, aut, si lubet, propositio est implicite ac tacite, uti scholae loquuntur. a Deo revelata, ob necessarium nexum quo coniungitur eum iis, quae claro atque expresse a Deo revelata sunt. Si porro
iis accedat Ecclesiae, seu romani Pontificis definitio, nemo ea tholicorum inficias ibit, illud obiectum, seu veritatem aut propositionem illam ab omnibus ex fide esse credendam f31. Verum enimvero dissicullas circa eiusmodi nexum verin Satur . quem praeseserre debet propositio implicite a Deo revelata cum alia, seu cum aliis veritatibus, quae expresse , Reu explicite ab ipso Deo revelatae sunt, ut ediqueat dogmatica fidei definitio. Quandoquidem nonnulli autumant ad definitionis possibilitatem necessario exposci . ut propositio, quae definienda est, contineatur expresse atque explieite sive in Seriptura, sive in traditione, aut saltem ut ab hisce sontibus per consequentiam certam, nece sariam atque evidentem deduci possit, et quidem non eviden-
197쪽
tia modo Iostea aut ratiocinalina, verum etiam phystea aut metaphystea. quae in ipsa maιerta, ut aiunt, et in consequente fulgeat, eum scilicet altera praemissarum propositiouuiuevidens naturae lumine sit, altera vero eertitudine sidei certa. Quod si altera praemissarum propositionum ρηΘως καὶ ἀπλα eseu ad verbum et simpliciter in Bibliis minime contineatur vel reperiatur, aut altera certa quidem sit, sed sola eertitudine morali, vel etiam solum propositione opposita probabilior ex horum auctorum sententia enunciatio, quae inde deseendit, desinitu impossibilis eensenda est. Plerique tamen huie principio refragantur vehementer, quibus se ilicet ad possibilitatem desinitionis obtinendam satis est, ut propositio ad christianam religionem spectans implicite in Seriplura aut in traditiono conlineatur; vel saltem ut ex certa fidei propositione atque ex altera evidente deducatur necessario, sive isthaec evidentia o laeto exurgat in Ecclesia notissimo , sive moralis evidentia sit quae omnem prorsus sommidinem eontrarii excludat; idque etiamsi pauci eatholici de tali dubitent evidentia, seu de intimo ac necessario nexu quo illa doetrina eum veritatibus expresse a Deo revelatis
Posterior haec conelusio, quippe quae maximi est negotii, pluribus, iisque gravissimis auctoritatis ac rationum momentis exemplisque a suis patronis adstruitur atque il
Ceteris porro brevitatis ergo praetermissis, eam ex generalibus evincunt promissis quae Christus saepe fecit Eeelesiae de iugi praesentique Spiritus Sancti ope atque auxilio in iis omnibus, quae ad fidem moresque pertinent. quin id ad ea coangustetur quae expresse ac diserte sunt revelata, aut ad ea tantum quae metaphystea ac physica evidentia cum iis connectuntur. Eiusmodi sunt, quae Matthaei ultimo leguntur: mea Ego nobiseum sum Idocentibus omnibus
diebus usque ad eonsummationem Meuli: nec non Io. 14, 26
constituatur sumientia nexus quo de agiturεἰ nerales Christi pr mi,sion ε
198쪽
Paraclitus autem spiritus Sanctus, quem muteι Pater in nomine meo, ille voa docebit omnia, eι suggeret vobis omnia. quaecumque dixero vobis. Hunc ipsum iam vocaverat Christus ibidem Spiritum Deritatis, ut maneat nobiseum, inquit , in aeιernum. Et c. 16, 12. 13. item discipulis suis dixit: Adhue multa habeo vobis disere e sed non potestis portare modo. Cum autem Benera ille Spiritus veritatis, Orebit eos omnem veritatem. His aliisque pollicitationibus Ecclesia sulla haud dubitavit plures dirimere controversias identidem Exortas, quamvis conceptis verbis desinitae veritates in Seriptura aut traditione nuxquam reperirentur, neque ille physine aut metaphysice evidens nexus cum iis, quae expresse sunt revelata, constaret.
Et quidem, hi pergunt auctores, numne semel, an loquam aliqua stx eiusmodi veritalibus dogmatice ab Ecclesia definiretur, vel inter ipsos doetores catholicos maximae dubietates ortae sunt ac graves diu incaluere quaestiones P Ex quo sane apertum fit, veritates illas non ea mala physica aut phrsica consecutionis evidentia assulsisse. Id porro, ceteris exemplis omissis, luculentissime videre st in eontroversia de librorum divinorum eanonicitale, quam vocant; omnium scili et illorum qui divini habentur tum voteris tum novi Testamenti, quos deuteroeamnisos appellant. De horum enim plerisque nulla iniicitur sive aperta sive tacita mentio in libris qui protoea nisi nu cupantur. Dein temporis succossu deficientibus monumentis traditio in aliquibus ecclesiis incerta ac subobscura permansit , adeo ut paulo ante tridentinam Synodum nonnulli catholicis adhue in dubitatione haererentit . Tamen a tridentinis Patrihus decreto dogmatico dirempta est controversia,
199쪽
- 183 alque uti ex fide credenda proposita fidelibus est divinitas omnium et singulorum librorum cum suis partibus omnibus prout in editione vulgata legi consuevere si . Quapropter Magnus Gregorius in epistola Ad uni ersos Regni Childeberii episeopos pro certo id sibi assumens seribebat: Si quam vero contenιionem, quod longe saeial disina
potentia, da fidei eausa evenire contigerit; aut negotium emerserit, cuius vehemens su fortasse dubietas, et pro sua magnitudine iudicis Sedis apostolieae indigeat: eaea minata diligentius veritate, relatisne sua sepiscopus areta tonsis ad nostram stuῶαι perducere notionem; quatenus a nobis valeaι congrua sine dubio sentenιia terminari s2 . Exindo s. Τh mas generatim constituit: me perιinere ad auetoritatem summi Ponmi ieis, ad quem maiores et di iciliores Eeelesiae quaestiones reserunιur, ut dieitur in Decret. dist. 43 . . . et huius ratio est, quia una fides debet esse toιiua Eeelesiae se- eundum illud l. ad cor. 2: Idipsum dieatis omnes eι non sint in uobis schismata. Quod servari non posset, nisi quaestio sidet δε fide moria determinetur per eum, qui toti Ecclesiae praeest: uι sic eius sententia Armiser teneatur. Eι ideo ad solam auctoritatem summi Pons eis perlinet nova eduis Symboli, sicut et omnia alia quae pertinent ad totam Eeel sium t . Itaque in catholicis controversiti nulla est praescribenda coarctatio ad ea tantum quae expresse sunt revelata. His addunt, adversariorum theorema novaloribus savere, qui nihil aliud de fide admittendum csse contendunt. quam quod expresse in verbo Dei contineatur, atque hae de causa insciantur Ecclesiam aut romanum Pontificem iudicem esse controversiarum, prout iam ante animadverterat Calliarinus s4 . Cum vero praestabilitum firmiter illud sit prinei pium, haud necessario ad alicuius articuli definitionem requiri. ut hie in Dei verbo scripto aut tradito expresse continea-
4 In Disputatione pro imma lata B Virginis Conreptione lih. I. et lib. III.
200쪽
tur, sed sussicere, ut in illo veluti obvolutus saltem d litescat atque adumbratim significatus, seu, uti loquuntur, implieito reperiatur; neque item necessario postulari ut illius nexus cum divino verbo ovidentia lucescat phyriea vel metaphstea sed tantum morali, hunc in modum piae sen- tonitae patroni ad originalem B. Virginis munditiem vindieandam procedunt. Ex fido est, seu ex fidei constat certitudine, uti ex prolatis divinorum Bibliorum eloquiis et ex unanimi catholicorum consensione patet, Ecclesiam columnam esse eι firmamentum peritatis, quae Spiritus Sancti numine afflata, eiusque pra senti tutela atque auxilio prolecta salii in iis omnibus Oinnino nequit, quae ad fidem et religionem christianam spectant. Porro evidens est evidentia lacti in tota Eeel sta pervulgati, Coneeptionis sestum primo in ecclesiis non paucis celebratum esse, romanis Pontificibus id tacite sallem probantibus, deinde vero in Eeclesia universa, ex oorundem summorum Pontificum institutiono et praecepto. idquo iam aliquot abhinc seculis. Rursum eadem certitudinealquo evidentia apud omnes liquet obieetum huius cultus ex Ecclesiae mente, quam plus vice simplici romani Pontifices fidelibus aperuere, semper antehac suisse atque in praesentia esse beatam Virginem ipsam spectatam uti a pee-eato originario praeservatam in eo temporis puncto, in quo primum eius corpusculo anima adhaesit si . cum igitur certum sit ex fidei certitudine Ecclesiam errare non posse in iis omnibus, quae ad fidem, christianamque perlinen religionem, ac certa praeterea sit ex evidentia saeti in Ecclesia catholica notissimi sestae immaculatas Conceptionis celebratio, sequitur, propositionem, qua adseritur immunitas Dei parae ab omni peceati sorde in sua conceptione . implicite seu virtute habendam esse uti revelatam divinil Consuletis Eusebium Nierem- herit De perpetus ohiulo μιιι -- maculatae coneeptionis Virginis
a ret. 1653. Fatendum quidem est hune auctorem parum se trilicum praeserre, quoad ea pomertim qua ex antiquitate allegat : quod lamon
altinet ad monumenta recentiora. dia ligens est ei Meuratus.