장음표시 사용
211쪽
- 195 elorum hominum salutem ill; atque ita porro. Sane vidi
mus ipsum s. Bernardum, s. Thomam ceterosque se holasticos coniungere causali nexu eo lebritatem sesti B. Virginis, quae in Ecclesia universa iam tum obtinebat, cum illius orius saneti late. Quidni igitur idem valeat argumentum ex eo lebratione Conceptionis sanctae Dei Genitri eis d sumptum, quam universa aliquot abhinc seculis frequentat Ecelesia tanto pietatis sensu, ad eiusdem cone eptus sane lita
tem constabiliendam P Quid λ quod vel ipso Vasque rius hae se-sti eelebritate utitur ad immaeulatam B. Virginis Coneepti nem propugnandam s2j. Cerio nisi Eeelesia uti sanetum
haberet pius modi conceptum, numquam sestum hoc e et braret, immo vero nee ratum haberet, si alie ubi eo teretur. Antiquioris autem et sequioris aevi Ecclesia una eademque est, atque ab eodem Dei Spiritu ac numine quocumque aevo illustratur ac regitur, adeo ut pro ea tholi eis non
inutilis modo, sed iniuriosa plane eiusmodi esset distin
s) Lib. I eap. 12. Inter opp. s. Leonis edit. Balloris. Venet. 4756lom. II eol. 185: do huIus operia auisciore conser dissert. II ibid. eol. 615
αὶ Etenim Vasqnor tua lom. II in 3Par. s. Thomae disp. 447 sue eaput Vinserihil: Ratione dueta eae relebr late et festo coneeptionis, idem
ostenditur, praeservatio se iri t B. virginis a Meraio originali. In hoo i. titur rapite Vasqueetius primum ad struit aueioritata fixis Iu in Const. Cum praeretia, omnes sidolos invi- talos luisse ad Glehrationem huiusiasti, et largitione indulgentiarum alislselos; ah Alexandro VI, Iulio II ei
Leone X confirmatum ordinem religiosum monialium sub titulo immaeulatae coneoptionis ; deinde insem:
a Porro autem ex relabratione alleuius res in Erete la reeie Gillo eam sanetam tuisse, dispul. 144 eap. 2 ex
professo tonsrmavimus, non solum multorum geholasticorum auetoritate, sol etiam testimonio Bernardi si Idolphon si nostri, ei rations manifesta qua utitur Idolphonfusa. Demum. t loris omis,is, solvit dimetitiales, quihus advorsarii eiusmodi argumentum eludere satagehant, seribens: . Hoc a gumento malo torquentur adversarii, variisque modis illud disses ere eo
34 Eiusmodi onim mi distinetio,
quam invexerunt haeretiei quavis a tale, qui ut se suhdue prpnt ah anathe male, quo eos contodiebat Ecclesia e stanter ad Eeelestam superioris aevi se re perunt: de indo illam lania seniani eamdem oh eausam instaur runt, quin adverterent Oiusmodi distinetionem esis absurdam.lmo et impiam: quasi nempe Christus promi summam lamen vim ad proha dum habet
212쪽
ilioni non ob ut eius dilatio Sino landa. mento plerique patres
Quarto: nullius admodum esse roboris argumentum assirmo. quod ex desinitione euiuspiam veritatis in longum dilata arcessitur. Quandoquidem novimus haud pauca dogmata nonnisi sero suisse ab Ecclesia definita , cisi tempestivo do illis mota fuerit quaestio, ac diutina aeque ex utraque parie perseveraverit contentio ac diseeplatio. Hinc quamvis multa Augustinum inter et Massilienses serveret quaestio circa iidei initium, circa omnimodam divini auxilii gratuitatem. aliosque articulos; altamen insequenti tantum seculo, nempe anno 529 a cone. Arausitano II, quod Bonifacius II romanus Pontifex an. 53l eonfirmavit, controvorsi articuli sunt definiti it . Idem dicendum de Spiritus Sancti procossi ne a Patre et Filio; de admissione animarum ad boni incam Dei visionem proximo post mortem, aliisque plane multis. Perperam profecto quispiam ante dogmaticam harum v ritatum definitionem obiecisset, illam neque edici Posse , neque edicendam eo quod hactenus a nullo Concilio, aut summo Pontifice edita suisset. Itaque ex hoc quod nondum definita fuerit praesens eontroversia, legitime inferri ri qui taut eam definiri non potuisse, aut etiam in posterum non
Quinto: salsum esse pronuncio, Patres omnes, qui in huius rei inciderunt mentionem, uno ore asseverasse Virginis conceptionem peccato fuisse contactam: contrarium enim testimoniis in medium prolatis ostendimus. Νoquo Λmbrosius, neque Chr)SOstomus, neque Εu Schius emissenus, aut Rhemigius et Maximus adstruxere quod illis salso atque iniuria adscribitur. Quandoquidem Ambro ii loeus, qui asserri solebat, ipsis editoribus Maurinis adnotantibus, mendosus erat s2J. Chr3sostomus neque in cita-siones suas aut ad pauea famula, imo ad paucos annos eoaretasset. aut si perpetuas secit, eas servare non potuisset.
eorum vero e firmationem ex parte Bonisaeii II consule ibid. pix citam eiusdem Pontineis ad Camariam armul ensem eo . l l . 2ὶ Bandellus Mili Et hune loeum lib. eil. e. 10 primus ex Lmhrosio allegavit eorum. in Ps. 44ου cone. V
213쪽
immo vero, prout Bellarminus animadvertit, neque seri-
horo illa potuisset si . Sermo da Assumptione B. Virginis
Maximo taurinensi adseri pius subdititius est, cum eius aetato nondum hoc festum agi fuisset eoeptum l2 . supposititii quoquo sunt commentarii in Psalmos qui Bhomi
gio rhemensi tribuebantur, quorum verus auctor est Bh
haee verea: Venti Dominus Iesus, et in eama, quae pereato an ma Tagfueral obnoria. militiam virtutis exereui . A Bandeno dee plus Caietanus in opuse. eis. De conrept. e. d
dem ratione deseripsiti Canus ver fundem loeum etsi vorha non asserat, ah uiroquo paritor deestplus allegavit lib. vlt e. i. Iam vero editores Maur, ni Opp. s. Ambrosii lom I se . vI
Da conrept. B. Mariae laudat ; sed ita reserar Et in eama. quae pereato in matre fueral obnoaia ete. Verum
iam viris doelis ohservatum est, haecvsrha in matre nusquam apud Am-hrossum inmentes. Et eorto a. Docior id tantum hoe loeo simuleat, Chriasii earnem eiusdem ae nostram quae Meraio Ohnoxia est , naturae essa rneu liquam vero insteiatur B. Virginis immunitatem ab omni poeealo; qutype quam non obseum adstruat in utruximum huius psalmi versieulum illis verbis: Suseim me non in eame, quae in Adam lapsa est. ause e me non eae Sara, sed ea Maria: vi in
eata . Chi notandum ost Maurinos os
tano posuisse. Siquidem Calharinus in Disputat pro immaeul. ed. nom. eii. 1551 eol. 64 hae ipsa de causa aris tuit Caiolanum direm a Ille addam,
in ellandis auelorum sententiis eos advorsariosi saepe numero non fideis Ilier citare; tanta est altielio ei cui Ddo vietoriae, non veritatis ... Sie curat Caietanus .r aliutit enim verba ex s. Ambrosio. i ita roto exhihilo in Me. con ora. Inquisitionis su h Paulo V da quo iam supra diximus 1 Itaque ex Bandello assertur e. 13 s. Io. Chrysostomus diems super Maliti. quod Christus naturam humanam de me. trisa suae pii. Huno textum resert Caietanus opuse. eii.; et ex utroque pariter allegat canus et hie demptus. . s. Maximi martyris nullus promaus extat sermo. Quoad x. Maximum laurinensem in edit. Romana 4784 duo oxhibentur formones inserimi De
Iasumptione in appendiem spem. XI et Xs I tanquam spurii, quique i seri hi polius dohui,seni vi Narirituta quam de Issumptione. Dirumque logi; noque in lis stivoni quas attulit Bandellus: B. Firyo fuit in utero matris sancit iras a. et ah omni e layione originalis eulpae. antequam
seeretur, per Spiritum a. mundala. Altamen hune loeum asser Caietanus. et ex utroque eitat Canus.
Quoad ea quas dixi de eolebrationerosii Issumptionis et Bonod. xiv De 'aiis lib. II e. 8 n. 45 M. Rom. 4754. Opp. lom. X p. 497.
214쪽
- 198 migius antis si odorensis monachus Benedicti nus, qui Ἀ-men illa ipsa, quae ei adscribuntur, revera non habet it . Imo potius obiecti Patres in genuinis operibus suis ea Scripsere, quae piae maxime lavent sententiae s2 . Quod
vero ad s. Augustinum altinet, eae in ipsius operibus o currunt locutiones, uti suo loco expendimus, quae sensum admittere possunt ot vero etiam debent, quo cum immunitate B. Virginis a primigenia labe optime componuntur. Beda autem, si ad vivum eius resecarentur verba, nedum
Virginis privilegio quo de agimus, sed sanctificationi eius in utero atque ei iam immunitati a concupiscentia et a d sideriis temporalibus adversari eomperirentur 3j. Quoad Anselmi ac Bernardi mentem diximus, quantum satis l4 .
Hesiasticis eum addita moniis Lahbei edit. Venet. 1728 p. 314: nee tamen verba ad dueta a Bandello. deinde a Caietano, postea citata a Cano leguntur. α Ui eonflat ex adfluetis ipsi im niis a. Ambrosit, s. Maximi ele. tque hie adnoto a cano etiari post Bandelistum ei Caiolanum verha B. Her diaeti Frardie seopiet mari. ea sem.
de Nativitates. v. lia dieoniis Glia puella, quae emeepta in pereato, purifleatur ab omni pectato ete. At.
tamen numquam extitit eiusmodi sati. eius MartFr, neque auctor huius nominis. Bellarminus in Volo eli. Non halemus, inquit,tn miartyrologio, nee uimus quia au. Ei reipsa nuspiam reis ratur. Consule PlaEllam Op. eli. l. II. p. 447.s3 Canus eliat Bedam in Iram. supera issus est. Porro Boda in hae homilia quae reperitur Ino .edit. Basileae i563 m.VII haoe habet eol. 470. Supereeniana in Virilinem Spiritus Sancius duobus modis , in ea divinae auua potentia. Uleariam oriendi 1 quia et mentem sitius adea, quavium humana fruitidas paritur,
Obumbravii autem Malao Dei Gens triet hirtus vilissimi r quia spissus sane vi mr Mius eum impletsi ast
cuax LIs temperanti, Emvssa νιν ngsIng Rr Is TEMPOR LIINS, ac donis eaelesti a mentem simul ulius Gnaeeravit et eorpus. Quis autem adversariorum Mee in B. Virgins admittat Nil da Eusohia omis gens seu emeseno dixi ex euius Homillia nohisanetoritas obiieitur,quia quae sub Eusebii emissent viri ariani nomine cireum seruntur homillas, illius foetus non sunt, sod a variis aueloribus eoi- oetae, ae diversis etiam seriplorihus trihuuntur a erit eis. CL Petavium
men Eus ii a tori talem adducit. Ast etiam omissis voeulis illis per se, non aliud hie auetor. quisquis landemti sit, in Ohieelia Vrhis signi fleat, quam dehilum quo tenebatur B. Viriago contrahendi pereatum, de quo do hilo nos non dispulamu a
215쪽
Aehilleum igitur Erasmi argumentum nullo solvi negotio
poterat, negando quod audacter nimis critiens illo asseruit. Sexior item astimo exploratum omnino esse, Ecclesiam universalem, quidquid sit do poeuliaribus ecclesiis quas s. Thomas eommemorat, non aliud sibi unquam proposuisse obieetum in sesia Conceptionis Marianae celebratione, quam immunitatem ab originali noxa in ipso animalionis, quam vocant, momento. ceteris enim omissis, quae haud pavea sunt, id doelaratum habemus luculentissime in Constitutio-no Alexandri VII Sollicitudo omnium Eeelesiarum edis a die 8 deeombr. an. 1661, in qua haec ad verbum leguntur: Nos eonsiderantes, quod sancta romana melesia de intemeraιae semper Vita inis Mariae coneeptione festum solemniter celebrat, et speciale, ae proprium super Me Ostietum olim ordinarit, iuria piam, denotam, et laudatilem instu utionem, quae a solo IV praedeeessore nostro tunc emananu; vol/nιesque laudatili huis pietati, et devotioni et fesιο, ae cuti ι ui seeundum illam Ghigito in Eeelesia romana post ipsius
latem ει deuotionem hane relendi, et eelebrandi beatissimam Virginem, praeveniente aettieeι Spiritus Sancti yratia a pee-
Conreptionis festo semper ut obieeium Virginem .peeealo orsaltiali iram in nem eoluit
in sua consil- tutione d elaratur Anetores reliqnos a Nplph. Cano allegatos , quamvis non pavea da sis diei possent, perseeuli non sumus , quia omnos sunt posteriores Epotha a nobis constituta. Illud tamen sina animadversione praeterire non possumus, ni cuipiam eius auelor taa sit
audi, quod ellei a. Augustinum lih. 53 eontra Iulianum . prout eon lanistrin omnibus editionibus legitur ineipiendo ab odii. Coloniissi an. 4585 qua et esto utor,timus ad Migne cura. eo del. Theol. an. 1837; eum lamen
Augustinus in utroque opere eontra Iulianum non exaravorii nisi aea liahros. Citat praeterea Damas. Ith. II sement. eum neque Damasus Pon li-sor, neque Damaseentis umquam li-hros trellarum seripserint. Demum
ellai Hugonem de saneto Vietore Aa- eram pari. 2 eap. 4. Iam vero IIuro vietorinus in lihr. de saeram. qui ex
lant in iom. III edit. Venotao 1588a tol. 207, neque in par. 2 libri I eap. 4, nequo in par. 2 libr. II e. 4 ullum verhum. quod hue referri possit, la
contra Caiolanum autom praeter Catharinum in Disputat. ei lata eonis aulo Huppo lilii in Narraeeium in op.
Fidea caietana in controversiaconeoptionis B. V. N. Panormi
216쪽
tia rom.Pon. itfieos ani riores sensere
Quo sensu cripserit Bellarininu quae ex eoohiieiuntur
eato originali praeservatam . . . Constitutiones, et Deereta aromanis Pontifeibus praedecessorssus nosιris, ti praecipue a
Stato IU Paulo V Gregorio XV edita in fauorem sententiae
asserenιis, animam beatae Mariae Virginis in sua cas TIONE ET LX co res IFFUMOXE Spiruus Saneti gratia donatam, eι a peeeato originali praeservatam fuisse, nee non et in fanorem festi, eι cultus Cone ιionis eiusdem Virginis Deiparae, secundum piam istam 3enιentiam, ul praefertur, exhibui, innovamus, et sub rensuris et poenis in eisdem Comstitutionibus eonιenlis observari mandamus si . Et clarius adhuc iam praemiserat Alexander VII eadem in Consilio-tione: Vetus esι Chrisιi fidelium erga eius beatissimam Matrem Virginem Mariam pietas, sentientium, eius animam IX IMO Irara πυ ereationis atque infusionis in eorpus fuisseveriali Dei strviis , eι pririlegis, intuitu meritorum Iesu Christi eius Filii, humani generis Redemptoris, a maeula peceati originalis praeservatam immunem, atque LX Hoc sEMUeius conreptionis festivitaιem solemni ritu colentium re eel
Ex his perspicue ei ulla absque ambago novimus tum obiectum e ullus ac festi coneoptionis B. Virginis esse, quin imo et suisse semper primum illud momentum quo eius anima creata atque in laetum infusa est, et in quo divina gratia praeventa singulari privilegio immunis servata est ab originali peccato per Iesu Christi Redemptoris merita ; tum non aliam ullo unquam tempore suisse et adhu dum esse sanctae romanae Ecclesiae mentem in huius sesti institutione et celebratione; tum denique romanos Pontifices eius praecessores, praecipuo vero Sixtum IV, Paulum V.
Gregorium XV, non aliud sibi obiectum proposuisse in cultu hoc probando amplificandoque. Quae cum ita se habeant, nullus dubitandi relinquitur locus circa verum sestivitatis obieetum, quod sibi in colenda Virginis Conceptione proposuit ac proponit Ecclesia. OuO
217쪽
- 201 ei rea Bellarminus in adducto textu refellens haeret leos,
rospondet hypothetice, nempe Stanto etiam adversa sententia, quam tamen ipso non probat, i quum praemiserit in maiore parte Eeelesiae credi P. Virginem sine peceato originali eoneeptam minime inferri posse quod haeretici autumabant; cumfundamentum praeeipuum inon autem obieetum huius festi sit in quaeumque sententia eone tio Matris Dei futurae, euius memoria singulare gaudium aFert mundo I tune enim primum habuimus pignus eertum redemptionis. Ex quibus verbis palefit, Bellarmino auctore divinam Dei Matris dignitatem suisse rationem ut immaeulatae Conceptionis, ita et festi in huius memoriam colendam instituti l . Ceterum d ctus piusque cardinalis cuin ex propria sententia de B. Virginis Conceptione loeutus est, non modo eam immaculatam
propugnat i2j, sed et argumentum, quo id evincat, instituit ex cultu quem eidem sub hoc titulo Eeelesia tribuit i3 .
Nobis heic salis erit verba eius adducere ex Iaudata iam eonsultatioue qua suam aperuit sententiam in congregatione eum in finem habita sub Paulo V: haee enim in ea scribit: Probatur, quia hoc esset dicere, quod Sedes apostolica erraverit in approbando inlicio Conceptionis, et tota Melesia erravera in eo recipiendo, quod eerιe salsissimum et erroneum est. Neque potest responderi, quod in obpeio Coneeplionis non approbatur conceptio eorporalis immaculata, sed sanetistieatio in utero post animationem. Nam Status IV qui approbaeu Ulpeium, Gelaravit animum suum tum in Extra vagante GRAUE NIMIs, quae esι in Corpore iuris: tum in approbando ορβeio Leonardi de Nogarolis, in euius eo lecta dicitur: Vim ginem per merita Christi praevisa, praeservatam ab omni
eapita eonstituendae ae vindieandas Immaeulatas B. . virginis Coneeptim
ni destinat, nempe eap. 45,16 et 17. O; Ihid. eap. 15 in quo post addu-etas Seripturae, et sane lorum Patrum auctoritales ad veritatem pias astilentiae prohandam gradum saeit ad auctoritatem raelesiae, alqua ita Oxorditur S. Venio ad eonsensum Eee ascia ele.
218쪽
Εitis tonsilium ad sedandam eon trover iam
maeula. Praeterea in responsorio nono dieitur saneta e-eπιχ: σι non est emeeptio nisi in illo primo instanιi, in quo infusa est anima corpori, in quo coepit esse in rerum naιura persona integra Virginis. Alioquin si aera piatur e-eeptio pro sanet eatione post animationem, etiam Ieremias et Ioannes Baptista dicentur eoneepti sine precato oristinati. Denique eommunis sensus fidelium est, relebrari conreptionem solius Virginis, quia ipsa sola vere eonrepta est sine peeeato originali. Obiicientibus porro adversariis, Patres Omnes pro assirmativa stare parto, pro maculato videlicet
coneeptu, id impossibile omnino asserit, dicens : Ad Meargumentum respondeo, non posse feri, uι omnes Saneti fuerint nobis contrarii: nam sis nosιra Ecelesia errares, et Status IV errasset. δι Ecelesia numquam errat, quia est eoIumna et firmamentum veritatis, et contra quam portae inferi non praevalebunt: neque Pontifer erraι, dum Melesiam doeel,
eum Christus pro illo oraverit, ut non deficiat fides eius. D mum ad sedandam de Mariana conceptione controversiam, usque eo dum desinitur, isthoc suggessit consilium: Sed si non placet nune illa formatis definitio, saltem deberet fieri
praecepιum Omnibus eeclesiasticis re laribus et regularatis,
ut raeuarent inpetum de Coneeptione quomodo reta at Melesia; sin enim sine desinitione habereιur intentum nJ. Exinde non modo evidentissime patet Bellamini mons circa verum sesti Conceptionis cultum, nec non cirea definitionis possibili talem; verum etiam via praecluditur Palia lavicinio interpretandi eonreptionis vocem de lempore quod proxime eonceptionem sit subsecutum. Sane si admitti eiusmodi expositio posset, eum dicimus sanetam fuisse nativitatem B. Virginis, do sanctitate ex aequo id intelligi posset quam B. Virgo tempore a nativitate proximo esset adepta, quod nemo quidem sanus dixerit. Nec valet comparatio deducia ex recepta phrasi, qua dum aliquid contigisse mundi initio dicitur, non de primo physiso creationis momento id necessario intelligitur, sed de proximo quo
219쪽
dam temporis intervallor nam et usus loquendi et materia qua de agitur, Ialiorem hunc sensum saetio admittunt: id quod in re nostra secus omnino so habet. Quod vero ad Urbanum Ponti fieem huius nominis oetarum attinet, quinem po regis ea tholici postulationi restitit, id enimvero ipsum euiusdam oeconomiae gratia secisse dieendum. Celerum quod praestare renuit Urbanus, praestitit paulo posthae eum uiatissime, uti vidimus, Alexander VII, a quo et ipse Pallavicinius in Patrum Cardinalium Gllegium eooptatus est.
Inconcussum igitur ratumque maneat, sundamentum
quod praecipuum pro pia sententia dieitur, ex sessi cel
bratione constitulum, una cum argumentis reliquis sive
e Scriptura sive ex traditions desumptis, pro singulari hoe Dei parae privilegio in sua frmitate subsistero. Quod demum spectat ad congruentiae rationes, nos ipsi ultro fassi sumus illas non praestare satis ossea et definitioni dogmati eae sundamentum, nec nisi persuasibilem sacero sententiam cui sustragantur. Admittimus proinde, licet non absque temperamento aliquo, Gersonii rogulas: qui tamen ipso ex prima , quam descripsimus, verilalom
inseri de immaculato Virginis conreptu ili. Ast et illud adii-
ma veritate: . Christus praesorvando Matrem suam ah originali , non Oh hoe dedit dignita lom aequalem sibi ipsi, etiam secundum humantialem viatriem sui nonnulli Ohlielehant ad . versus immaeulatam conem lonem . Ratio, quia numquam Chri,tus habui inee sitalem originale pe alum e trahondi. quia non descendit per naturalem propagationem; propterea ra. io sumpta ex hae aequalitate, quod Naria e traxit originale . prorsus eat invalida; similiter et altera , quod Maria non indiguisset redemptione; re valet Apostoli eonsequentia 4 christus pro omnibus mortuus est,etas omnes mortui ausit, 2 eor. 5, 4Η . Inquam. argumentum potius est ad oppositum 1 quia si Christus fuit omnium persectissimus Redemptor mortem pro omnihus sustinens, deis euit quod Matrem perseelissime redimeret: hoc aut m non potuit eonvenientius fieri. quam praeservando eaderet, potius quam iam lapsam relevaret. Voritas haee prohabilia est et pia, super quam mirum est quod nomnulli volente, Vittinem honedietam super limites honorare, praedieant nihilominus quod eontraxit originale , Edit. ei . lom. I eol. 451. Plura alia omitto, quae ex eodem Gersonio pos-
eongruentiae obieetae nihil ad romnostram sa-eiuni
220쪽
tandi ratio quam plures viae sentenistiae patroci
cimus, eas minus opportunas ad rem nostram videri, quia neque ex congruentia, neque ex mera decentia vindieamus
Virginem in Conceptu immaculatam, sed ex argumentis positivis, uti satis constat ox dictis, et satius ex iis quae mox dicturi sumus constabit. Septimo: denique haud dissitemur neque nobis eam probari argumentandi rationem, quam haud pauci piae sentcntiae patrocinatores sectantur, ut evineant dogmatico definiri posse quaestionem de qua est sermo. Quasi nempe ad definitionem veritatis de immaculata Virginis conceptio-no omnino syllogismo indigeremus, cuius aut ambae propositiones praemissae, aut alterutra saltem ex fido esset, altera aulem evidentia polleret ut minimum morali. Ouod autem secundo loco adstruitur de inerrabili Ecclesiae auctoritate. profecto id unum ostendit, Ecclesiam haud falli posse sive in edendis dosinitionibus dogmaticis, si quas edixerit, sive in obiecto eulius proponendo, quod nequitosse erratum aut perversum, eum hoc laret contra promissum ipsi divinitus iugo ac praesens auxilium. Verum- lamen nondum id plano evincit, immaculatum Mariae Conceptum esso obiectum dogmaticae desinitionis capax, quado re tandem inquiritur. Multo vero minus quidpiam conficitur ex tertio quod asserebatur argumento; illud enim in congruentiae rationes relabitur, de quibus paulo ante disseruimus.
His igitur in utramque partem pro veritale discussis reliquum est, ut eam aperiamus viam cui hac in re insistendum esse ducimus, quippe quae solidior nobis omnino appareat, omnibusque ambagibus expedita.
Possibilitas immaeulati conreptus dogmatiee definiendi rursus excutitur ac magis firmatur Quo aliqua veritas ad thristianam religionem pertineris dogmatteae queat esse definitionis obiectum, minime no- cessarium esse, ut ea sue ς atque -λως, expressis sei-